Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 286/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

10 lutego 2021r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Grzegorz Stupnicki

Protokolant: Gabriela Krakowiak

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Grażyna Greb-Hejno

po rozpoznaniu na rozprawie 11 września 2020 r., 5 listopada 2020r., 15 grudnia 2020r. i 27 stycznia 2021r.

s p r a w y: D. S.

syna K. i I. zd. G.

ur. (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 25 lipca 2019 roku w J. woj. (...), na ul. (...) kierując samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo nie zachował szczególnej ostrożności poprzez nienależytą obserwację drogi, oraz nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z kierunku przeciwnego i jadącemu na wprost motocyklowi marki S. (...) o nr rej. (...), doprowadzając do zderzenia obydwu pojazdów na środku pasa ruchu przeznaczonego dla kierunku jazdy motocykla, w wyniku czego kierujący motocyklem R. O. (1) doznał obrażeń ciała w postaci wieloodłamowego złamania podstawy dołu przedniego czaszki - stropu prawego oczodołu, błędnika sitowego, ścian zatok czołowych, trzonu kości klinowej przechodzące na wierzchołek prawej piramidy skroniowej, krwiaka przymózgowego obustronnie na podstawie i od płatów czołowych i międzypółkulowo u podstawy płatów czołowych, ukrwiotocznionych ognisk stłuczenia podstawnych warstw obu płatów czołowych, punktowatych ognisk krwotocznych w istocie białej prawego płata skroniowego, wieloodłamowego złamania stropu prawego oczodołu oraz jego ścian przyśrodkowej, dolnej, bocznej z przemieszczeniem odłamów kostnych, złamania wszystkich ścian lewego oczodołu z przemieszczeniem odłamów w obrębie ściany dolnej, licznych szczelin złamania części kości nosowej kości czołowej, kości nosa, przegrody kostnej nosa, z przemieszczeniem odłamów kostnych, krwiaków w świetle wszystkich zatok przynosowych, obrzęków i krwiaków podskórnych okolicy czołowej, nosowej, obustronnie policzkowo - jarzmowej, odmy opłucnowej lewostronnej wymagającej założenia drenażu, stłuczenia miąższu obu płuc, złamania wyrostka poprzecznego lewego kręgów Th1, Th2, złamania szyjki żebra I lewego, złamania łopatki lewej- grzebienia łopatki, części nad- i podgrzebieniowej, odmy podskórnej okolicy czołowej, oczodołowej obustronnie, policzkowo - jarzmowej, obustronnie, otwartego złamania wyrostka łokciowego kości łokciowej lewej, które to obrażenia spowodowały u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu

tj. o czyn z art. 177 § 2 k.k.;

I.  uznaje oskarżonego D. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. czynu z art. 177 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 177 § 2 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku;

III.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. S. środek kompensacyjny w postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na rzecz R. O. (1) kwoty 5000 (pięciu tysięcy) złotych;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu D. S. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza ustalając na podstawie art. 70 § 1 k.k. okres próby na 2 (dwóch) lata;

V.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego D. S. w okresie próby kontynuowania pracy zarobkowej;

VI.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego D. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 2802,34 złotych, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu 120 złotych opłaty.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 286/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód

Numer karty

1.1.1.

D. S.

art. 177 § 2 k.k.

D. S. 25 lipca 2019 roku kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) jadąc z ulicy (...) na ulicę (...) w J. w kierunku centrum. Tam zamierzał wjechać na przysklepowy parking znajdujący się przy sklepie (...) toteż jadąc ulicą (...) musiał skręcić w lewo przecinając jezdnię, dwa pasy ruchu w jednym kierunku, prowadzącą w kierunku C.. D. S. wykonując manewr skrętu w lewo nie zachował szczególnej ostrożności poprzez nienależytą obserwację drogi, oraz nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z kierunku przeciwnego i jadącemu na wprost (w kierunku C.) motocyklowi marki S. (...) o nr rej. (...), doprowadzając do zderzenia obydwu pojazdów na środku pasa ruchu przeznaczonego dla kierunku jazdy motocykla. Kierujący motocyklem R. O. (1) w czasie poprzedzającym zderzenie, w miejscu gdzie istniało ograniczenie prędkości do 50 km/h poruszał się z prędkością 87 km/h. Nadto posiadał on prawo jazdy kategorii B nie posiadając prawa jazdy kategorii A – pomimo, iż motocykl marki S. (...), którym się poruszał miał pojemność skokową silnika przekraczającą 125 cm 3.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego;

Częściowo Zeznania R. O. (1);

Zeznania P. C.;

Opinie biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych;

Materiał poglądowy;

Protokół oględzin;

Protokół oględzin i opinia co do stanu technicznego pojazdów;

Płyty DVD w zapisem monitoringu.

k.124-125, 158, 178-179,194;

k. 43-44, 158-159;

k. 184;

k.69-89, 186-192;

k.63;

k.5-6;

k.25-32;

k.18, 39.

1.1.2.

D. S.

art. 177 § 2 k.k.

W wyniku zderzenia z pojazdem kierowanym przez D. S. kierujący motocyklem R. O. (1) doznał obrażeń ciała w postaci wieloodłamowego złamania podstawy dołu przedniego czaszki - stropu prawego oczodołu, błędnika sitowego, ścian zatok czołowych, trzonu kości klinowej przechodzące na wierzchołek prawej piramidy skroniowej, krwiaka przymózgowego obustronnie na podstawie i od płatów czołowych i międzypółkulowo u podstawy płatów czołowych, ukrwiotocznionych ognisk stłuczenia podstawnych warstw obu płatów czołowych, punktowatych ognisk krwotocznych w istocie białej prawego płata skroniowego, wieloodłamowego złamania stropu prawego oczodołu oraz jego ścian przyśrodkowej, dolnej, bocznej z przemieszczeniem odłamów kostnych, złamania wszystkich ścian lewego oczodołu z przemieszczeniem odłamów w obrębie ściany dolnej, licznych szczelin złamania części kości nosowej kości czołowej, kości nosa, przegrody kostnej nosa, z przemieszczeniem odłamów kostnych, krwiaków w świetle wszystkich zatok przynosowych, obrzęków i krwiaków podskórnych okolicy czołowej, nosowej, obustronnie policzkowo - jarzmowej, odmy opłucnowej lewostronnej wymagającej założenia drenażu, stłuczenia miąższu obu płuc, złamania wyrostka poprzecznego lewego kręgów Th1, Th2, złamania szyjki żebra I lewego, złamania łopatki lewej- grzebienia łopatki, części nad- i podgrzebieniowej, odmy podskórnej okolicy czołowej, oczodołowej obustronnie, policzkowo - jarzmowej, obustronnie, otwartego złamania wyrostka łokciowego kości łokciowej lewej, które to obrażenia spowodowały u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Opinia biegłego z zakresu medycyny;

Dokumentacja medyczna.

k.60;

k. 45.

1.1.3.

D. S.

art. 177 § 2 k.k.

D. S. nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa. Nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

Dane o karalności oskarżonego;

Informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

k.146;

k.130.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód

Numer karty

1.2.1

D. S.

art. 177 § 2 k.k.

R. O. (1), bezpośrednio przed zderzeniem, poruszał się z prędkością nie większą niż 60 km/h.

Zeznania R. O. (1)

k. 43-44, 158-159

1.2.2.

D. S.

art. 177 § 2 k.k.

D. S. dostrzegł pojazdy jadące z przeciwka ale podjął decyzję aby przejechać przez pas jezdni którym poruszały się te pojazdy, gdyż uznał, że zdąży bezpiecznie przejechać. Przed zderzeniem D. S. zatrzymał swój pojazd.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 178-179, 194.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

L.p. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego były wiarygodne w zakresie w jakim przyznał, iż kierując samochodem – jadąc z ulicy (...) w ulicę (...) a następnie jadąc ulicą (...) w kierunku centrum skręcił w lewą stronę – chcąc zaparkować na parkingu przy pobliskim sklepie (...) – przez co wjechał na pas jezdni ulicy (...) przeznaczony do jazdy w kierunku C., którym poruszał się inny pojazd (motocykl) w wyniku czego doszło do zderzenia obu pojazdów, były wiarygodne. Okoliczności te wprost były potwierdzone obrazem z nagrania z monitoringu (autobusu (...) k. 39 akt sprawy, oraz budynku k. 18).

2.1.1.

Zeznania R. O. (1)

Zeznania pokrzywdzonego były wiarygodne w zakresie w jakim opisał, że kierując motocyklem, jadąc ulicą (...) w kierunku C. zderzył się z samochodem kierowanym przez oskarżonego, gdy ten znalazł się na jego pasie jezdni, chcąc go pokonać w poprzek, w wyniku czego zajechał mu drogę. Okoliczności te wprost były potwierdzone obrazem z nagrania z monitoringu (autobusu (...) k. 39 akt sprawy, oraz budynku k. 18).

2.1.1.

Zeznania P. C.

Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i pokrzywdzonego toteż brak powodów by podawać nieprawdziwe okoliczności narażając się przez to na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań. Okoliczność wskazane w zeznaniach świadka, wskazujące na dużą, nadmierną prędkość motocykla kierowanego przez pokrzywdzonego, w czasie poprzedzającym zderzenie, była potwierdzona wiarygodnymi wnioskami opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych.

2.1.1., 2.1.2, 2.1.3.

Dowody z dokumentów

Dokumenty sporządzono w odpowiedniej formie. Nie kwestionowano ich rzetelności w toku procesu.

2.1.2.

Opinia biegłego z zakresu medycyny

Opinia sporządzona przez biegłego mającego wiadomości specjalne w dziedzinie chirurgii a jej wnioski były rzeczowe, kategoryczne i należycie uzasadnione, wydane w oparciu o rzetelną dokumentację medyczną pokrzywdzonego.

2.1.1.

Opinia biegłego z zakresu stanu technicznego pojazdów

Opinia sporządzona przez biegłego mającego wiadomości specjalne w dziedzinie techniki samochodowej i ruchu drogowego a jej wnioski były rzeczowe, kategoryczne i należycie uzasadnione. Wnioski tej opinii nie były kwestionowane przez strony.

2.1.1.

Opinia biegłego z zakresu stanu technicznego pojazdów

Biegły wydał opinie w sprawie (zawrócono główną jak i uzupełniająca) głownie biorąc pod uwagę obiektywny materiał dowodowy jakim były nagrania zapisów monitoringu zarówno znajdującego się w autobusie (...) który w czasie zdarzenia poruszał się za oskarżonym – jadąc ulicą (...) w J. w kierunku centrum miasta (k.37 akt sprawy), jak i znajdującego się na budynku nieopodal parkingu na który chciał wjechać oskarżony (obrazujący głownie pasy jezdni ul. (...) w kierunku C., a zatem miejsca w którym doszło do zderzenia obu pojazdów). Dysponując takimi bezwpływowymi dowodami w sprawie biegły precyzyjnie wyliczył, ile czasu (sekund) upłynęło pomiędzy wjechaniem przez oskarżonego swoim samochodem z ulicy (...) na ulicę (...) a zajechaniem przez niego drogi jadącemu z przeciwka motocykliście. Zażywszy, iż czas ten biegły (w oparciu o zapis monitoringu) określił na 4 sekundy (k.77 stop klatka II i k. 78 stop klatka VI) oczywiste było, iż oskarżony nienależycie obserwował drogę. Gdyby bowiem, jak twierdzi oskarżony na rozprawie, widział on jadące pojazdy nadjeżdżające z kierunku przeciwnego, i pomimo tego nie ustąpił im pierwszeństwa, oczywiste byłoby, iż naruszenie przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu miało charakter umyślny. Fakt, iż biegły w opinii wskazał który z kierowców uczestniczących w zdarzeniu drogowym naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu i jakie to były zasady nie podważała rzetelność tej opinii. Sąd nie znalazł żadnych podstaw by podważyć ustalenia biegłego w zakresie prędkości z jaką poruszał się motocyklista. W świetle tych okoliczności Sąd uznał wnioski opinii tego biegłego za własne.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

L.p. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

2.2.1.

Zeznania R. O. (2)

W świetle rzeczowej i należycie uzasadnionej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, który ustalił, iż pokrzywdzony poruszał się z prędkością od 83 do 87 km/h oczywiste było, iż zeznania pokrzywdzonego w zakresie w jakim zapewnił, że jechał on z prędkością ok. 60 km/h były niewiarygodne.

2.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Twierdzenia oskarżonego jakoby przed wykonaniem swojego manewru skrętu w lewo („patrząc w lewą i w prawą stronę” k. 178 akt sprawy) upewnił się, czy nie nadjeżdżają z przeciwnego kierunku jazdy pojazdy i widział je w dalszej odległości, oceniając, iż zdąży przejechać, oraz, że przed zderzeniem się zatrzymał były niewiarygodne. Wskazać należy, iż czas jazdy oskarżonego na ulicy (...) wynosił kilka sekund (4 sekundy), a jego pojazd cały czas był w ruchu (co wprost wynika z nagrania z zapisu monitoringu k.37 akt sprawy), toteż twierdzenia oskarżonego jakoby w tym czasie upewnił się patrzą „w lewą i prawą stronę” czy nikt nie jedzie były niewiarygodne zwłaszcza, iż skręcając w lewo winien zaobserwować jak wygląda stan na jezdni przed nim (pojazdy jadące na drodze dwujezdniowej na wprost z przeciwnego do niego kierunku drogi) a następnie, po ustawieniu się pojazdy przy osi jezdni, popatrzyć w prawą stronę (w stronę jezdni, z której mogłyby poruszać się pojazdu z kierunku przeciwnego, jadące jezdnią, którą on zamierzał przejechać w poprzek). Patrzenie w lewo – o czym zapewnił oskarżony, byłoby niecelowe, gdyż nawet gdyby jakiekolwiek pojazdy poruszały się z lewej strony (a zatem jezdnią w kierunku C. za pojazdem oskarżonego) oskarżony swoim manewrem nie wpłynąłby na ich jazdę. Dodać należy, iż miejsce gdzie doszło do zdarzenia wprost wynika z nagrania monitoringu. Z nagrania tego wprost wynika, iż motocyklista, zgodnie z przepisami poruszał się skrajną jezdnią nie zaś jezdnią przy osi jezdni (w miejscu zdarzenia są dwie jezdnie w jednym kierunku). Zważywszy, iż pojazd oskarżonego został uszkodzony w przedniej części oczywistym było, iż do zdarzenia pojazdów doszło na drugim skrajnym pasie jezdni w jego środkowej części. Dodać należy, iż ostatecznie oskarżony przyznał, iż jego pojazd był „między pasami” (k.178 akt sprawy) czym pośrednio przyznał, iż pokrzywdzony poruszał się skrajnym pasem jezdni.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

X

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Część wstępna wyroku, pkt I części dyspozytywnej wyroku

D. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

D. S. swoim zachowaniem z 25 lipca 2019 roku w J. woj. (...), na ul. (...) kierując samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo nie zachował szczególnej ostrożności poprzez nienależytą obserwację drogi, oraz nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z kierunku przeciwnego i jadącemu na wprost motocyklowi marki S. (...) o nr rej. (...), doprowadzając do zderzenia obydwu pojazdów na środku pasa ruchu przeznaczonego dla kierunku jazdy motocykla, w wyniku czego kierujący motocyklem R. O. (1) doznał obrażeń ciała w postaci wieloodłamowego złamania podstawy dołu przedniego czaszki - stropu prawego oczodołu, błędnika sitowego, ścian zatok czołowych, trzonu kości klinowej przechodzące na wierzchołek prawej piramidy skroniowej, krwiaka przymózgowego obustronnie na podstawie i od płatów czołowych i międzypółkulowo u podstawy płatów czołowych, ukrwiotocznionych ognisk stłuczenia podstawnych warstw obu płatów czołowych, punktowatych ognisk krwotocznych w istocie białej prawego płata skroniowego, wieloodłamowego złamania stropu prawego oczodołu oraz jego ścian przyśrodkowej, dolnej, bocznej z przemieszczeniem odłamów kostnych, złamania wszystkich ścian lewego oczodołu z przemieszczeniem odłamów w obrębie ściany dolnej, licznych szczelin złamania części kości nosowej kości czołowej, kości nosa, przegrody kostnej nosa, z przemieszczeniem odłamów kostnych, krwiaków w świetle wszystkich zatok przynosowych, obrzęków i krwiaków podskórnych okolicy czołowej, nosowej, obustronnie policzkowo - jarzmowej, odmy opłucnowej lewostronnej wymagającej założenia drenażu, stłuczenia miąższu obu płuc, złamania wyrostka poprzecznego lewego kręgów Th1, Th2, złamania szyjki żebra I lewego, złamania łopatki lewej- grzebienia łopatki, części nad- i podgrzebieniowej, odmy podskórnej okolicy czołowej, oczodołowej obustronnie, policzkowo - jarzmowej, obustronnie, otwartego złamania wyrostka łokciowego kości łokciowej lewej, które to obrażenia spowodowały u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu wyczerpał znamiona czynu z art. 177 § 2 k.k.

D. S. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym bowiem w trakcie wykonania manewru zmiany kierunku ruchu w sposób nieskuteczny obserwował przedpole jazdy. Stosownie do art. 25 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. z 9 grudnia 2019 r. Dz.U. z 2020 r. poz. 110 ze zm.) oczywiste jest, iż kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania (bądź miejsca przecinania się kierunków ruchu poza skrzyżowaniem) obowiązany jest zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo. Niewątpliwie oskarżony nie ustąpił pierwszeństwa motocykliście. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że obowiązek ustąpienia pierwszeństwa zachodzi niezależnie od tego, czy pojazd poruszający się z pierwszeństwem przestrzega zasad bezpieczeństwa, np. nie przekracza prędkości w obszarze zabudowanym, czy też zasad tych nie przestrzega. Nie do przyjęcia byłoby uznanie, że skoro pojazd jadący z przeciwka na wprost porusza się z niedozwoloną prędkością, to kierowca pojazdu jadącego w przeciwnym kierunku i zamierzający wykonać manewr skrętu w lewo nie musi ustąpić mu pierwszeństwa tylko z tego powodu, że kierowca pojazdu mającego pierwszeństwo przejazdu narusza w ten sposób zasady ruchu drogowego. Jak podkreślono w judykatach, odmienne dekodowanie treści nakazu „ustąpienia pierwszeństwa” nie tylko nie znajduje oparcia w ustawowej definicji, ale mogłoby w konsekwencji prowadzić do uznania, że nakaz ten ma charakter względny, a więc zależny od oceny zachowań poszczególnych uczestników ruchu drogowego. Taka interpretacja tej podstawowej zasady ruchu drogowego prowadziłaby do totalnego chaosu na drogach, gdyż oceny co do przestrzegania zasad ruchu drogowego, a zwłaszcza prędkości, mogłyby mieć charakter wysoce subiektywny, a ich skutkiem byłoby podejmowanie zachowań nieprzewidywalnych (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 5 maja 2011 r., IV KK 44/11, Prok. i Pr.- wkł. 2011, Nr 11, poz. 6; z dnia 28 lipca 2011 r., III KK 7/11). Tym samym obowiązek ustąpienia pierwszeństwa zachodzi niezależnie od tego, czy pojazd poruszający się z pierwszeństwem przestrzega zasad bezpieczeństwa, np. nie przekracza prędkości w obszarze zabudowanym, czy też zasad tych nie przestrzega. Nie do przyjęcia byłoby uznanie, że skoro pojazd jadący z przeciwka na wprost porusza się z niedozwoloną prędkością, to kierowca pojazdu jadącego w przeciwnym kierunku i zamierzający wykonać manewr skrętu w lewo nie musi ustąpić mu pierwszeństwa tylko z tego powodu, że kierowca pojazdu mającego pierwszeństwo przejazdu narusza w ten sposób zasady ruchu drogowego (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2018 r., w sprawie IV KK 188/18, za legalis).

Tym samym fakt, iż pokrzywdzony R. O. (2) poruszał się z prędkością 87 km/h a zatem znacznie przekraczając prędkość dozwoloną, nie wyłączał konieczności przestrzegania przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu w tym ustąpienia pierwszeństwa kierującemu motocyklem.

Pomiędzy naruszeniem przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu a zderzeniem się samochodu oskarżonego z motocyklem kierowanym przez pokrzywdzonego w wyniku czego R. O. (2) doznał ciężkich obrażenia ciała zachodzi adekwatny związek przyczynowy.

Związek przyczynowy warunkujący odpowiedzialność karną powstaje tylko wtedy, gdy ma on charakter bezpośredni, a więc gdy działanie sprawcy jest - jeżeli nie wyłączną, to w każdym razie wystarczającą - przyczyną powstania określonego skutku przestępczego (tak wyrok SN z dnia 18.01.1982r., II KR 308/81, OSNKW 1982/4-5/20).

Skoro gdyby oskarżony należycie obserwował zmieniającą się sytuację na drodze nie wykonywałby w ogóle manewru skrętu w lewo i nie wjechałby na przeciwległy pas jezdni przed nadjeżdżający motocykl pokrzywdzonego i nie doprowadziłby do zderzenia obu pojazdów. Tym samym uznać należy, że okoliczności te były wystarczającą przyczyną powstania określonego skutku przestępczego jakim było zderzenie z pojazdem pokrzywdzonego w następstwie czego doznał on ciężkich obrażeń ciała.

Mając bowiem na względzie całość obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzonego w wyniku zdarzenia Sad uznał, iż stanowiły one chorobę realnie zagrażającej życiu pokrzywdzonego w rozumieniu art. 156 § 1 k.k. pkt 2 k.k.

Oskarżony jest osobą działającą w normalnej sytuacji motywacyjnej. Jest zatem osobą zdolną do zawinienia.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

D. S.

pkt I części dyspozytywnej wyroku

część wstępnej wyroku

Na stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu z art. 177 § 2 k.k. wpływają okoliczności jego popełnienia oraz następstwa tego czynu. W wyniku naruszania przez oskarżonego nieumyślnie jednej zasady bezpieczeństwa w ruchu spowodował on wypadek w następstwie którego ciężkich obrażeń ciała (w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.k.) doznał pokrzywdozny. Sąd nie pominął, że przepis art. 177 § 2 k.k. jako znamiona tego przestępstwa wskazuje alternatywnie albo ciężkie uszkodzenie ciała albo śmierć. Fakt wystąpienia lżejszego następstwa tj. ciężkich obrażeń ciała pokrzywdzonego musiał znaleźć odzwierciedlenie w wymiarze kary w tym środkach karnych. Na stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego wpłynęła także okoliczność, że stopień naruszenia przez niego reguł ostrożności – tj. zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym choć był bardzo istotny, jednak nie bardzo duży. Sąd nie przeoczył, że gdyby pokrzywdzony poruszał się z prędkością administracyjnie dozwoloną miał on możliwości uniknięcia zderzenia z pojazdem oskarżonego. Oczywiste było zatem, iż przyczynienie się pokrzywdzonego do zdarzenia było bardzo duże. Fakt, iż pokrzywdzony nie miał uprawnień do kierowania ciężkim motocyklem tj. takim jak się poruszał, nie miał w ocenie Sądu wpływu na zdarzenie. Sposób jazdy pokrzywdzonego, ujawniony na nagraniu, który przed darzeniem „położył” motocykl na jezdni zmniejszając nie tylko jego prędkość ale powodując, iż pojazd ten przyjął na siebie uderzenie, i nie doszło do bezpośredniego uderzenia motocyklisty w samochód oskarżonego był prawidłowy.

Łagodzące:

fakt uprzedniej niekaralności sądowej za przestępstwa.

Z tego powodu Sąd uznał, iż orzeczona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności ( tj. kara w minimalnej wysokości ustawowego zagrożenia) będzie wystarczającą dolegliwością, by wdrożyć oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego (cel w zakresie prewencji indywidualnej) oraz by wykazać, iż przestępstwo przeciwko rodzinie nie pozostaje bez odpowiedniej dolegliwości karnej co utrwali prawidłowe wzorce społeczne (cel w zakresie prewencji generalnej).

D. S.

pkt II części dyspozytywnej wyroku

część wstępnej wyroku

Oskarżony swoim zachowaniem wykazał, iż dalsze kierowanie przez niego pojazdami zagraża bezpieczeństwu w ruchu gdyż poprzez naruszenie przez niego podstawowych zasad ruchu drogowego – ustąpienia pierwszeństwa przejazdu innemu pojazdowi – doprowadził do zderzenia, w wyniku którego pokrzywdzony doznał ciężkich obrażeń ciała. Biorąc jednak pod uwagę, iż pokrzywdzony znacznie przyczynił się do zdarzenia a nadto, iż dotychczas oskarżony nie naruszał przepisów ruchu drogowego (k. 130 akt sprawy) Sąd uznał, iż roczny okres zakazu jest wystarczający by osiągnąć zakładane wobec oskarżonego cele kary.

D. S.

pkt III części dyspozytywnej wyroku

część wstępnej wyroku

Mając na względzie z jednej strony rozmiar obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego oraz zaistniałą w związku z tym niemożność wykonywania przez niego pracy zarobkowej zaś z drugiej strony przyczynienie się pokrzywdzonego do zaistnienia zdarzenia Sąd uznał, iż kwota 5000 złotych zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego będzie odpowiednia zaś żądana przez oskarżyciela posiłkowego kwota 10 000 złotych byłaby nadmierna.

D. S.

pkt IV części dyspozytywnej wyroku

część wstępnej wyroku

Oskarżony nie był karany sądownie. Istnieje zatem pozytywna prognoza kryminologiczna – o jakiej stanowi art. 69 § 1 i 2 k.k. – wskazująca, iż pomimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności będzie on przestrzegał porządku prawnego. Dla wersyfikacji tej prognozy Sąd uznał za konieczne określenie dwuletniego okresu próby na podstawie art. 70 § 1 k.k.

D. S.

pkt V części dyspozytywnej wyroku

część wstępnej wyroku

Sąd uznał, iż wobec oskarżonego należy orzec obowiązek kontynuowania pracy zarobkowej w okresie próby – zwłaszcza wobec jednoczesnego orzeczenia wobec niego zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego (art.72 § 1 pkt 8 k.k.).

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

6. innE zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

pkt VI części dyspozytywnej wyroku

Oskarżony posiada stale miesięczne dochody z pracy toteż może samodzielnie ponieść koszty procesu bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny.

6.  Podpis