Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 64/20

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K.

kierowanie samochodem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), 29 października 2019 roku, po ulicy (...) w J., choć obowiązywały oskarżonego wówczas zakazy prowadzenia pojazdów wynikające z wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 24 VI 2019 roku w sprawie II K 606/19 oraz z wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie II K 1002/19.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

prowadzenie przez oskarżonego opisanego w zarzucie samochodu 29 października 2019 roku

notatka urzędowa

1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

26-28

częściowo zeznania K. N.

30-31, 64 i 88

częściowo zeznania P. J.

33-34 i 64

zeznania M. R.

39-40 i 63

zeznania S. P.

42-43 i 63

obowiązywanie wobec oskarżonego 29 października 2019 roku zakazów prowadzenia pojazdów

odpisy wyroków

3 i 37

wcześniejsza karalność oskarżonego

odpisy wyroków

3-4 i 36-37

dane o karalności

22-23

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. K.

kierowanie samochodem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), 29 października 2019 roku, po ulicy (...) w J., choć obowiązywały oskarżonego wówczas zakazy prowadzenia pojazdów wynikające z wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 24 VI 2019 roku w sprawie II K 606/19 oraz z wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie II K 1002/19.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

prowadzenie przez K. N. samochodu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) po ulicy (...) w J. 29 października 2019 roku

wyjaśnienia oskarżonego

26-28

zeznania K. N.

30-31, 64 i 88

zeznania P. J.

33-34 i 64

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

przesłuchiwane osoby zgodnie podawały, że oskarżony w dniu zdarzenia znajdował się w samochodzie marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na ulicy (...) w J. oraz, że funkcjonariusz policji podjął wobec niego interwencję w tamtym miejscu. Wykonywanie tych czynności wynika też z notatki urzędowej.

Z zeznań M. R. i S. P. wynika, że od początku wspomniana interwencja wynikała z przekonania policjanta, że oskarżony prowadził samochód. Potwierdził to w swoich wyjaśnieniach M. K.. Tak też zapisano w notatce urzędowej z czynności.

Dwaj wspomniani świadkowie oraz - ostatecznie - K. N., zgodnie podali, że to oskarżony prowadził samochód przed kontrolą. Ta ostatnia - siostra konkubiny M. K., przez większość postępowania chroniąca go przed odpowiedzialnością poprzez twierdzenia, że sama kierowała pojazdem - nie miała żadnego interesu, by sprzecznie z prawdą zeznawać na jego niekorzyść. Gdy wreszcie zdecydowała się zmienić stanowisko, wytłumaczyła swoją wcześniejszą motywację. Jej twierdzenia w tej kwestii są zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Dlatego dano im wiarę. Skoro osoba niezainteresowana doprowadzaniem do odpowiedzialności oskarżonego przyznała, że to M. K. podczas zdarzenia kierował samochodem, to należało tak ustalić przebieg zajścia.

Z tych powodów nie dano wiary wyjaśnieniom oskarżonego, wcześniejszym zeznaniom K. N. oraz twierdzeniom P. J.. M. K. miał oczywisty powód do podawania, że nie popełnił zarzucanego czynu, że omyłkowo wzięto go za kierowcę samochodu. Jednak z zeznań M. R. wynikało, że nie mogło być mowy o pomyłce. Policjant musiałby od początku sprzecznie z prawdą dążyć do doprowadzenia do odpowiedzialności oskarżonego i konsekwentnie wobec niego prowadzić czynności. Brak jest informacji, by miał jakikolwiek interes w takim postępowaniu.

Powody, dla których na korzyść oskarżonego zdecydował się zeznawać P. J. zostały przez niego wysłowione na rozprawie. Podał wówczas, że podczas zdarzenia miał odczucie, że policja podejmuje czynności wobec M. K., choć ten nic nie zrobił. Jednocześnie twierdził, że nie znał przyczyn interwencji, ani nie słyszał jej przebiegu. Nie miałby w takich warunkach możliwości do oceny, czy była ona zasadna. Jego zeznania uznano za niewiarygodne w zakresie, w jakim sprzeczne były z relacjami innych świadków. Stanowiły próbę udzielenia pomocy oskarżonemu.

częściowo zeznania K. N.

częściowo zeznania P. J.

zeznania M. R.

zeznania S. P.

notatka urzędowa

dokumenty przedstawione jako dowody w sprawie pochodziły od uprawnionych podmiotów, sporządzono je w prawidłowej formie. Nie było podstaw do kwestionowania ich rzetelności.

odpisy wyroków

dane o karalności

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt I

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd ustalił, że 29 października 2019 roku oskarżony prowadził samochód marki V. (...) po ulicy (...) w J.. Stanowiło to kierowanie pojazdem mechanicznym po drodze publicznej i było udziałem w ruchu lądowym. W tym czasie oskarżonego obowiązywał zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczony w sprawie II K 606/19 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, trwający od 22 VI 2019 roku przez dwa lata. W tym czasie obowiązywał go też łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczony w sprawie II K 1002/19 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze na 3 lata, obowiązujący od 18 XII 2018 roku. O to ostatnie ustalenie należało uzupełnić opis czynu sprawcy, zaproponowany przez oskarżyciela. Wspomniane zachowanie wypełniało znamiona z art. 244 k.k.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

M. K.

punkt I

Okoliczności obciążające:

- wielokrotna wcześniejsza karalność, w tym za przestępstwa podobne, na kary o charakterze wolnościowym,

- naruszenie jednym czynem dwóch zakazów prowadzenia pojazdów,

- zachowanie oskarżonego podczas procesu, gdy uzyskał od innych osób fałszywe zeznania, by móc prowadzić założoną obronę.

Wspomniane fakty oznaczają, że M. K. jest sprawcą zdemoralizowanym, całkowicie lekceważącym sobie stosowane wcześniej środki oddziaływania, jak również zakazy prowadzenia pojazdów. Jest osobą, której do przestrzegania porządku prawnego nie byłaby w stanie wdrożyć żadna kara, poza izolacyjną. Dlatego zdecydowano o wymierzeniu mu bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Nie był on dotąd poddawany oddziaływaniu podobnej kary. Dlatego wystarczające wydawało się orzeczenie jej w najniższej możliwej wysokości - 3 miesięcy.

M. K.

punkt II

Z uwagi na to, że oskarżony wiele razy wcześniej wykraczał przeciwko zakazom prowadzenia pojazdów, nie licząc się z konsekwencjami takich zachowań, konieczne było orzeczenie wobec niego - obligatoryjnego na podstawie art. 42 § 1a pkt 2 k.k. - zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Konieczne jest bowiem wyłączenie sprawcy podobnie niepoprawnego od możliwości kierowania pojazdami na długi czas.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt III

oskarżony nie uzyskuje aktualnie dochodów, nie posiada majątku, ma dziecko na utrzymaniu. Nie byłby w stanie uiścić kosztów sądowych. Dlatego zwolniono go od ich uiszczenia, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.

5.  Podpis