Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 30 marca 2021 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Edyta Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2021 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko Towarzystwo (...) spółce akcyjnej w W., Grupa (...) spółce akcyjnej w P.

o zapłatę

I.  oddala powództwo wobec Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W.;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  oddala powództwo wobec Grupa (...) spółki akcyjnej w P.;

IV.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego Grupy (...) spółki akcyjnej w P. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1813/19, dnia 20 kwietnia 2021 r.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 marca 2019 r. powód M. S. zażądał od pozwanego Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. zapłaty kwoty 2.471,91 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

Wskazał, że dochodzona kwota stanowi nabytą od poszkodowanego wierzytelność wobec ubezpieczyciela sprawcy szkody komunikacyjnej z tytułu szkody komunikacyjnej.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Zakwestionował legitymację czynną i bierną oraz wysokość szkody. Wskazał na przyczynienie się przez poszkodowanego do powstania szkody.

W dniu 31 grudnia 2019 r. M. S. wniósł o dopozwanie Grupy (...) spółki akcyjnej w P. na podstawie art. 194 § 3 kpc.

W związku z tym zmodyfikował żądanie i wnosił o zasądzenie solidarnie od pozwanego i dopozwanego kwoty 2471,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2020 r. Sąd na podstawie art. 194 § 3 kpc wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Grupą (...) spółkę akcyjną w P.. Postanowienie, po złożeniu przez powódkę odpisu pozwu z załącznikami zostało doręczone Grupie (...) spółce akcyjnej w P. w dniu 19 lutego 2020 r.

Grupa (...) spółka akcyjna w P. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Zakwestionowała wysokość szkody. Zakwestionowała skuteczność cesji. Podniosła zarzut przedawnienia. Wskazała na przyczynienie się przez poszkodowanego do powstania szkody

W toku sprawy strony podtrzymały stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 czerwca 2016 r. została zawarta umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nr (...) pomiędzy Grupą (...) spółką akcyjną w P. a Towarzystwem (...) spółką akcyjną w (...) S.A. V. (...) w W.. Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W. ubezpieczała odpowiedzialności cywilną za szkody, z które Grupa (...) spółka akcyjna w P. ponosiła odpowiedzialność w związku z prowadzeniem działalności, jeżeli wypadek miał miejsce w okresie ubezpieczenia, tj. od 1 lipca 2016 r. do 30 czerwca 2017 r.

Dowód:

- umowa (...), k. 63.

W dniu 16 listopada 2016 r. doszło do szkody w pojeździe marki B. (...) o nr rej. (...). Na ww. samochodzie doszło do opadu bieli tytanowej, która jest emitowana przez Grupę (...) spółkę akcyjną w P., pod zakładem pracy M. G. na parkingu zewnętrznym. Przed uszkodzeniem M. G. użytkował swój pojazd od około 6 miesięcy.

Sprawcą szkody była Grupa (...) spółka akcyjna w P..

Bezsporne, a nadto dowód:

- zeznania świadka J. Z., k. 270,

- zeznania świadka M. G., k. 303.

M. G. otrzymał z tytułu odszkodowania od Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. decyzją z dnia 3 lutego 2017 r. kwotę 5402,14 zł oraz decyzją z dnia 12 kwietnia 2017 r. kwotę 2418,53 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 3 lutego 2017 r., k. 18,

- pismo z dnia 12 kwietnia 2017 r., k. 19.

Suma ubezpieczenia wynikająca z umowy z dnia 30 czerwca 2016 r. nr (...) zawartej pomiędzy Grupą (...) spółką akcyjną w P. a Towarzystwem (...) spółką akcyjną w (...) S.A. V. (...) w W. na szkody rzeczowe powstałe w związku z emisja bieli tytanowej została wypłacona na dzień 25 kwietnia 2017 r. Suma ubezpieczenia wynosiła 3.000.000 zł.

Dowód:

- umowa (...), k. 63.

- zestawienie wypłat, k. 63

- pismo z dnia 13 stycznia 2020 r., k. 110.

- dokumentacja, k. 250., k. 227-

W dniu 2 sierpnia 2017 r. M. G. przelał roszczenie o odszkodowanie w związku z doznaną szkodą, wynikającą ze zdarzenia z dnia 16 listopada 2016 r., wynikającą z uszkodzenia pojazdu nr rej. (...), zarejestrowaną pod numerem (...)-01 na rzecz G. P.. Z załącznika do umowy cesji wynika, że przelew nastąpił za kwotę 300 zł.

Dowód:

- umowa cesji, k. 15,

- załącznik, k. 139,

- potwierdzenie przelewu, k. 140,

- oświadczenie, k. 141,

- zeznania świadka J. Z., k. 270,

- zeznania świadka M. G., k. 303.

W dniu 1 listopada 2017 r. G. P. przelał roszczenie o odszkodowanie w związku z doznaną szkodą, wynikającą ze zdarzenia z dnia 16 listopada 2016 r., wynikającą z uszkodzenia pojazdu nr rej. (...), zarejestrowaną pod numerem (...)-01 na rzecz M. S.. Z umowy cesji wynika, że przelew miał charakter odpłatny.

Dowód:

- umowa cesji, k. 16.

Koszt naprawy samochodu marki B. (...) o nr rej. (...) w zakresie uszkodzeń będących wynikiem zdarzenia z dnia 16 listopada 2016 r. wynosił 13078,45 zł wraz z podatkiem VAT.

Dowód:

- pisemna opinia biegłego sądowego, k. 313-329,

- ustna opinia uzupełniająca, k. 164.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą roszczenie względem ubezpieczyciela był art. 822 § 4 kc, stosownie do którego uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 822 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W myśl art. 822 § 2 kc jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przytoczone przepisy łączą więc odpowiedzialność ubezpieczyciela z obowiązkiem odszkodowania, do którego zobowiązany ubezpieczony. W niniejsze sprawie łączą odpowiedzialność z art. 435 § 1 kc.

Stosownie do art. 435 § 1 kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W ocenie Sądu Grupa (...) spółka akcyjna w P. jest takim przedsiębiorstwem.

Szkoda wyrządzona w mieniu w dniu 16 listopada 2016 r. w pojeździe marki B. (...) o nr rej. (...) została wyrządzono przez ruch ww. przedsiębiorstwa. Na skutek emisji bieli tytanowej z zakładów chemicznych doszło do osadzenia się wyżej wymienionej substancji na powierzchni pojazdu.

Pozwana Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W. nie uwolniła się z odpowiedzialności, albowiem nie wykazała, że:

1)  szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej,

2)  wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W ocenie Sądu zachodzi związek przyczynowy pomiędzy szkodą i działalnością prowadzoną przez Grupę (...) spółkę akcyjną w P. (art. 361 § 1 kc). Uszkodzenie samochodu nastąpiło na skutek opadu bieli tytanowej, która jest emitowana przez Grupę (...) spółkę akcyjną w P..

Powód wykazał legitymację poprzez załączenie umów cesji wierzytelności. Sporządzono dwie umowy. Obydwie miały charakter odpłatny. Powyższe wynika z treści mowy z dnia 1 listopada 2017 r. oraz z załącznika do umowy z dnia 2 sierpnia 2017 r. Umowa przelewu miała więc charakter kauzalny. Potwierdza powyższe również dowód wpłaty oraz zeznania świadków opisane w stanie faktycznym sprawy. Zgodnie z art 509 par. 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady każda wierzytelność jest zbywalna. Przepisy ustawy nie przewidują zakazu zbywania wierzytelności wobec ubezpieczyciela z tytułu odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody (art. 436 par. 1 kc). Taka umowa znajduje również podstawę w art. 353 (1) kc. C. umowy nie jest tożsama z elementami istotnymi umowy. C. umów przelewu została wykazana.

W ocenie Sądu brak jest podstaw do przyjęcia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody. Poszkodowany przyjechał do pracy samochodem a pojazd zostawił na parkingu zewnętrznym, co wynika z jego zeznań. Pozwana nie wykazała w jaki sposób świadek powinien zabezpieczyć pojazd. Nie ma dowodu na okoliczność, że świadek mógł usunąć opad bezpośrednio po tym gdy ten nastąpił. Mieć należy na uwadze, że świadek zaparkował pojazd przed zakładem pracy na parkingu w miejscu do tego wyznaczonym. Trudno czynić mu z tego tytułu zarzut. Nie ma podstaw do zastosowania art. 362 kc.

Powód wykazał wysokość należnego mu odszkodowania, albowiem powyższe wynika z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Opinia jest jasna i pełna a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione. Biegły podtrzymał treść opinii na rozprawie po zapoznaniu się z zarzutami. Dodać należy, że rzeczywista naprawa pojazdu nie stanowi przesłanki dochodzenia odszkodowania, z tytułu uszkodzenia samochodu (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00). Poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwania najtańszej oferty naprawy. W sprawie nie dopatrzono się naruszenia przez pozwanego art. 354 § 1 kc w zw. z art. 355 § 1 kc. Przy czym jak wskazano wyżej ewentualna naprawa pojazdu nie wpływa na określenie wysokości odszkodowania. Rozliczenie szkody następuje w oparciu o wyliczenie hipotetyczne sporządzone przez biegłego sądowego, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Sąd przyjął wysokość szkody na kwotę 13078,45 zł z podatkiem VAT. Przy czym przyjęcie kwoty 12.832,55 zł również wykazuje zasadność należności powoda określonej w pozwie co do wysokości.

Niemniej powództwo zostało oddalone wobec Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. z uwagi na art. 824 § 1 kc, stosownie do którego, jeżeli nie umówiono się inaczej, suma ubezpieczenia ustalona w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Sąd wydaje wyrok biorąc pod uwagę stan rzeczy nie na moment szkody, postępowania likwidacyjnego czy wniesienia powództwa, lecz na dzień zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 kpc). Skoro suma ubezpieczana była wyczerpana na dzień wniesienia powództwa to tym bardziej na dzień zamknięcia rozprawy. Pozwana ogólnikowo zaprzecza tej okoliczności w piśmie z dnia 31 grudnia 2019 r. niemniej w ocenie sądu zestawienie z k. 63 jest wystarczającym dowodem na stwierdzenie tej okoliczności. (...) spółka akcyjna w P. tą okoliczność potwierdziła w toku postępowania pismem z dnia 13 stycznia 2020 r., które to pismo został złożone zanim jeszcze została dopozwana w sprawie. Dodatkowo pozwany Ubezpieczyciel omówił w piśmie z dnia 12 marca 2020 r. przedłożone zestawienie z k. 63. W ocenie Sądu zestawienia jest wiarygodne.

Podsumowując powództwo względem Towarzystwem (...) spółką akcyjną w W. został oddalone z uwagi na przepis art. 824 § 1 kc. W sprawie zachodził więc brak legitymacji biernej po stronie Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W.

Przechodząc do drugiego pozwanego, tj. Grupy (...) spółki akcyjnej w P. wskazać należy, że stosownie do art. 435 § 1 kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W ocenie Sądu Grupa (...) spółka akcyjna w P. jest takim przedsiębiorstwem.

Szkoda wyrządzona w mieniu w dniu 16 listopada 2016 r. w pojeździe marki B. (...) o nr rej. (...) została wyrządzono przez ruch ww. przedsiębiorstwa. Na skutek emisji bieli tytanowej z zakładów chemicznych doszło do osadzenia się wyżej wymienionej substancji na powierzchni pojazdu.

Pozwana Grupa (...) spółka akcyjna w P. nie uwolniła się z odpowiedzialności, albowiem nie wykazała, że:

1)  szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej,

2)  wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Powód wykazał legitymację poprzez załączenie umów cesji wierzytelności. Sporządzono dwie umowy. Obydwie miały charakter odpłatny. Powyższe wynika z treści mowy z dnia 1 listopada 2017 r. oraz z załącznika do umowy z dnia 2 sierpnia 2017 r. Umowa przelewu miała więc charakter kauzalny. Potwierdza powyższe również dowód wpłaty oraz zeznania świadków opisane w stanie faktycznym sprawy. Zgodnie z art 509 par. 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady każda wierzytelność jest zbywalna. Przepisy ustawy nie przewidują zakazu zbywania wierzytelności wobec ubezpieczyciela z tytułu odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody (art. 436 par. 1 kc). Taka umowa znajduje również podstawę w art. 353 (1) kc. C. umowy nie jest tożsama z elementami istotnymi umowy. C. umów przelewu została wykazana.

W ocenie Sądu zachodzi związek przyczynowy pomiędzy szkodą i działalnością prowadzoną przez Grupę (...) spółkę akcyjną w P. (art. 361 § 1 kc). Uszkodzenie samochodu nastąpiło na skutek opadu bieli tytanowej, która jest emitowana przez Grupę (...) spółkę akcyjną w P..

Powód wykazał wysokość należnego mu odszkodowania, albowiem powyższe wynika z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Opinia jest jasna i pełna a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione. Biegły podtrzymał treść opinii na rozprawie po zapoznaniu się z zarzutami. Dodać należy, że rzeczywista naprawa pojazdu nie stanowi przesłanki dochodzenia odszkodowania, z tytułu uszkodzenia samochodu (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00). Poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwania najtańszej oferty naprawy. W sprawie nie dopatrzono się naruszenia przez pozwanego art. 354 § 1 kc w zw. z art. 355 § 1 kc. Przy czym jak wskazano wyżej ewentualna naprawa pojazdu nie wpływa na określenie wysokości odszkodowania. Rozliczenie szkody następuje w oparciu o wyliczenie hipotetyczne sporządzone przez biegłego sądowego, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Sąd przyjął wysokość szkody na kwotę 13078,45 zł z podatkiem VAT. Przy czym przyjęcie kwoty 12.832,55 zł również wykazuje zasadność należności powoda określonej w pozwie co do wysokości.

W ocenie Sądu brak jest podstaw do przyjęcia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody. Poszkodowany przyjechał do pracy samochodem a pojazd zostawił na parkingu zewnętrznym, co wynika z jego zeznań. Pozwana nie wykazała w jaki sposób świadek powinien zabezpieczyć pojazd. Mieć należy na uwadze, że świadek zaparkował pojazd przed zakładem pracy na parkingu w miejscu do tego wyznaczonym. Trudno czynić mu z tego tytułu zarzut. Fakt posiadania kilku pojazdów uszkodzonych na skutek emisji substancji przez Grupę (...) spółkę akcyjną w P. nie może przemawiać na rzecz tezy, że poszkodowany powinien poruszać się np. jedynie komunikacją miejską, czy też rowerem. Skoro miejsca wokół Grupy (...) spółki akcyjnej w P. nie są oznaczone zakazem parkowania, nie ma informacji o możliwych skutkach zaparkowania pojazdu w danym miejscu to trudno czynić zarzut poszkodowanemu, że wiedział, iż pozostawienie pojazdu w danym miejscu prowadzi do powstania szkody opisanej w stanie faktycznym sprawy. Nie ma podstaw do zastosowania art. 362 kc.

Nie ma podstaw do zastosowania art. 5 kc, w sytuacji w której Grupa (...) spółka akcyjną w P. jest odpowiedzialna za powstanie szkód. Zarzut, że poszkodowany uczynił sobie źródło dochodu z dochodzenia należności wobec ww. pozwanej nie został potwierdzony dowodami w niniejszym postępowaniu.

Zasadnym był zarzut, pozwanej, że ewentualne odsetki należałoby zasądzić od pozwanej od dnia wezwania do zapłaty pozwanej, czyli doręczenia odpisu pozwu (art. 455 kc), tj. od dnia 19 lutego 2020 r. Powództwo zostało jednak oddalone w całości.

Niemniej powództwo zostało oddalone wobec Grupy (...) spółki akcyjnej w P. z uwagi na podniesiony skutecznie zarzut przedawnienia.

Wobec pozwanego Grupy (...) spółki akcyjnej w P. roszczenie uległo przedawnieniu. Szkoda miała miejsce w dniu 16 listopada 2016 r., została zgłoszona w dniu 9 grudnia 2016 r. Termin przedawnienia wyniósł 3 lata, stosownie do art. 442 (1) § 1 kc. Postanowienie wzywające Grupę (...) spółkę akcyjną w P. zostało wydane w dniu 27 stycznia 2020 r. (k. 42) (art. 198 § 1 kpc). Postanowienie z dnia 27 stycznia 2020 r. zastępuje pozwanie. Mieć należy na uwadze, że wniosek o dopozwanie został złożony w dniu 31 grudnia 2019 r. (k. 109). Na dzień 31 grudnia 2019 r. upłynął już 3 letni termin przedawnienia liczony od dnia 9 grudnia 2016 r.

Dodać w tym miejscu należy, że przerwa biegu przedawnienia wobec ubezpieczyciela, tj. Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. wywołana pozwem z dnia 13 marca 2019 r. (art. 123 § 1 pkt 1 kc) nie odnosi skutku wobec ubezpieczonego, tj. Grupy (...) spółki akcyjnej w P.. Różna jest bowiem podstawa ich odpowiedzialności. Odpowiedzialność ta ma charakter tzw. Odpowiedzialności in solidum, do której stosuje się odpowiednio przepis art. 372 kc, wedle którego przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia w stosunku do jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników. Przepis art. 819 § 4 kc – jako przepis mający charakter wyjątku – nie rozciąga się na podmiot odpowiedzialny za szkodę (tak też: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 12 kwietnia 2018 r., V ACa 263/17).

Dowód z zeznań świadka M. C. został pominięty albowiem był to dowód spóźniony.

Ekspertyza prywatna na którą powołuje się pozwana na k. 164-165, nie może stanowić dowodu z sprawie. Pozwana nie zawnioskowała o dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność zasięgu i skutków oddziaływania emisji substancji chemicznych przez instalacje pozwanej (art. 278 § 1 kpc). Pozwana nie naprowadziła również dowodu na okoliczności, że okres 7 miesięcy ekspozycji pojazdu poszkodowanego w pobliżu zakładów pozwanej był zbyt krótki aby doprowadzić do powstania uszkodzeń (art. 6 kc).

Stan faktyczny został ustalony na podstawie zeznań świadków i dokumentów, którym Sąd dał wiarę. Brak dowodów przeciwnych. Opinia biegłego jest jasna i pełna a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione.

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I i III wyroku.

W pkt II i IV orzeczono o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 kpc. Powód przegrał sprawę wobec obydwu pozwanych. Na koszty procesowe każdego z pozwanych składało się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej w kwocie 900 zł powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1813/19, dnia 20 kwietnia 2021 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...) Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W..

3.  (...)

(...)