Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2021 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa H. (...) z siedzibą w W.

przeciwko T. Z.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej T. Z. na rzecz powodaH. (...) z siedzibą w W. kwotę 173.141,47 (sto siedemdziesiąt trzy tysiace sto czterdzieści jeden złotych czterdzieści siedem groszy) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 11 października 2019 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanej T. Z. na rzecz powoda H. (...) z siedzibą w W. kwotę 14.074,00 (czternaście tysięcy siedemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 5.400,00 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  zasądza od S. P.– Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokata M. K. kwotę 3.600,00 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu wraz z należnym podatkiem VAT w kwocie 828,00 (osiemset dwadzieścia osiem) złotych.

Sygn. akt I C 356/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 października 2019 r. wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej T. Z. kwoty 173.141,47 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 11 października 2019 r. do dnia zapłaty a także zwrotu kosztów sądowych w wysokości 2.165,00 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew- k.3-8)

Postanowieniem z dnia 28 listopada 2019 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu.

(postanowienie Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie z dnia 28 listopada 2019 r.- k.9)

W odpowiedzi na pozew pozwana wnosiła o oddalenie powództwa.

(odpowiedź na pozew- k.84)

W piśmie procesowym z dnia 4 marca 2020 r. H. (...) z siedzibą w W. złożył oświadczenie o wstąpieniu do sprawy w charakterze powoda z uwagi na zawartą z powodem umowę przelewu wierzytelności wobec pozwanej.

(oświadczenie H. (...) z siedzibą w W.- k.101-102)

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wyraził zgodę na wstąpienie H. (...) z siedzibą w W. w jego miejsce jako powoda w przedmiotowej sprawie.

(oświadczenie- k.103)

Na rozprawie w dniu 18 grudnia 2020 r. w imieniu powoda nikt się nie stawił a pełnomocnik pozwanej uznał powództwo do kwoty 108.900,00 zł a w pozostałym zakresie wnosił o oddalenie powództwa. Wnosił też o rozłożenie zasądzonej należności na raty w kwotach po 800,00 zł miesięcznie i nieobciążanie pozwanej kosztami procesu. Ponadto wnosił o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu i oświadczył, że nie zostały one uiszczone ani w całości ani w części. Oświadczył też, iż wyraża zgodę na wstąpienie w miejsce powoda H. (...) z siedzibą w W..

(protokół rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. na płycie CD 00:00:25– 00:07:02- koperta k.228)

Na rozprawie w dniu 5 marca 2021 r. w imieniu powoda nikt się nie stawił a pełnomocnik pozwanej uznał powództwo do kwoty 108.900,00 zł a w pozostałym zakresie wnosił o oddalenie powództwa. Wnosił też o rozłożenie zasądzonej należności na raty w kwotach po 800,00 zł miesięcznie. Ponadto wnosił o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu i oświadczył, że nie zostały one uiszczone ani w całości ani w części.

(protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:00:25– 00:37:05- koperta k.228)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 stycznia 2018 r. pozwana T. Z. zawarła z powodem (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę o udzielenie N. kredytu gotówkowego nr (...). Na podstawie tej umowy bank udzielił jej kredytu w kwocie 150.000,00 zł na okres od 29 stycznia 2018 r. do 20 lutego 2030 r. Na kwotę udzielonego kredytu składały się kwota udostępniona pozwanej na cele konsumpcyjne w wysokości 108.900,00 zł i kwota przeznaczona na sfinansowanie prowizji za udzielenie kredytu w wysokości 41.100,00 zł. (pkt II A umowy). Pozwana złożyła dyspozycję wypłaty kwoty 108.900,00 zł na wskazany przez nią rachunek i kwoty 41.100,00 zł na rachunek banku.

(bezsporne, zeznania świadków: H. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:08:15 – 00:15:14- koperta 228, P. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:15:14 – 00:24:10- koperta 228, zeznania pozwanej T. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:26:16 – 00:36:26- koperta 228, kserokopia umowy kredytu- k.35-45, dyspozycja wypłaty kredytu- k.46)

Zgodnie z pkt II J 1 umowy kredyt miał być spłacony z należnymi opłatami, prowizjami i odsetkami w 144 kapitałowo – odsetkowych ratach w kwocie 1.792,13 zł płatnych 20 dnia każdego miesiąca. Pierwsza rata kredytu była płatna do dnia 20 marca 2018 r. i wynosiła 2.034,25 zł.

(bezsporne, kserokopia umowy kredytu- k.35-45)

Strony ustaliły w pkt II G 1 umowy, że kredyt oprocentowany będzie według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 9,90 %. Zgodnie z pkt II I 1 umowy rzeczywista roczna stopa oprocentowania kredytu wynosiła 18,50 %. W pkt II H umowy strony postanowiły, że w przypadku braku spłaty należności z tytułu umowy kredytu w terminie jej wymagalności, w szczególności w przypadku braku spłaty raty kredytu w wymaganym terminie, bank pobiera od kwoty zaległej odsetki według zmiennej stopy procentowej dla zadłużenia przeterminowanego, która wynosi 14 % w stosunku rocznym. Zgodnie z pkt III 1.11 stopa procentowania zadłużenia przeterminowanego jest równa odsetkom maksymalnym za opóźnienie w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego, chyba że przepisy prawa bezwzględnie obowiązujące w danym czasie będą przewidywały inną wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie. W myśl pkt III 6.5 w następnym dniu po upływie terminu wypowiedzenia umowy kredytu, niespłacona część kredytu wraz z odsetkami staje się zadłużeniem wymagalnym i przeterminowanym, od której bank nalicza i pobiera odsetki od zadłużenia przeterminowanego.

(bezsporne, kserokopia umowy kredytu- k.35-45)

Zgodnie z pkt III ust. 6.2 umowy bank mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku braku spłaty kwot kredytu w terminie ich wymagalności lub niedotrzymania przez kredytobiorcę innych warunków udzielenia kredytu określonych w umowie kredytu.

(bezsporne, kserokopia umowy kredytu- k.35-45)

W dniu 1 lutego 2018 r. kredyt został wypłacony zgodnie z dyspozycją pozwanej.

(bezsporne, wyciąg z rachunku pozwanej- k.70-71)

W chwili zawarcia umowy kredytu pozwana utrzymywała się z emerytury. Środki uzyskane z umowy kredytu przekazała ona synowi P. Z. z uwagi na to, iż znajdował się on w trudnej sytuacji materialnej.

(bezsporne, zeznania świadków: H. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:08:15 – 00:15:14- koperta 228, P. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:15:14 – 00:24:10- koperta 228, zeznania pozwanej T. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:26:16 – 00:36:26- koperta 228)

Syn pozwanej na poczet spłaty kredytu wpłacił w dniu 20 marca 2018 r. kwotę 2.034,25 zł, w dniu 16 maja 2018 r. kwotę 1.792,13 zł, w dniu 27 czerwca 2018 r. kwotę 1.792,13 zł i w dniu 20 sierpnia 2018 r. kwotę 1.792,13 zł. Po tym dniu inne wpłaty na poczet spłaty kredytu nie były dokonywane.

(bezsporne, zeznania świadka H. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:08:15 – 00:15:14- koperta 228, zeznania pozwanej T. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:26:16 – 00:36:26- koperta 228, wyciąg z rachunku pozwanej- k.70-71, zestawienie należności i spłat- k.72-73, historia naliczania odsetek- k.74, zestawienie należności i zaległości kapitałowe z kalkulacją odsetek za zwłokę- k.75-76)

W związku z powiększaniem się zaległości w spłacie kredytu pismem z dnia 5 lipca 2018 r. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wezwał pozwaną do spłaty tej zaległości. Jednocześnie poinformował ją o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych od otrzymania pisma wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Pismo to zostało nadane na poczcie w dniu 6 lipca 2018 r.

(kserokopia wezwania do zapłaty- k.56, kserokopia dowodu nadania wezwania do zapłaty- k.58-59)

Pismem z dnia 25 września 2018 r. powód wypowiedział pozwanej umowę kredytu z powodu niedotrzymania warunków płatności rat z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od doręczenia pozwanej pisma z oświadczeniem o wypowiedzeniu. Jednocześnie z wypowiedzeniem powód wezwał pozwaną do zapłaty całości zadłużenia, które na dzień 24 września 2018 r. wynosiło 151.950,87 zł w tym kapitał 148.232,99 zł i odsetki umowne 3.701,81 zł i odsetki karne 16,07 zł. Pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy zostało nadane na poczcie w dniu 26 września 2018 r. i odebrane przez pozwaną.

(bezsporne, kserokopia wypowiedzenia umowy- k.60, kserokopia dowodu nadania wypowiedzenia umowy- k.62-65)

Pismem z dnia 17 stycznia 2019 r. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 157.749,49 zł stanowiącej należność z wypowiedzianej umowy kredytu.

(bezsporne, wezwanie do zapłaty- k.66)

W dniu 23 grudnia 2019 r. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządził wyciąg z ksiąg banku nr (...) (...), w którym wskazał, że wysokość wymagalnego zadłużenia pozwanej na dzień jego wystawienia wynosi 177.137,97 zł i składa się na nią:

- niespłacony kapitał w kwocie 148.232,99 zł,

- odsetki umowne naliczone od dnia 21 maja 2018 r. do dnia 14 listopada 2018 r. w kwocie 5.881,35 zł,

- odsetki za zwłokę naliczone od dnia 25 kwietnia 2018 r. do dnia 22 grudnia 2019 r.

(bezsporne, wyciąg z ksiąg (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W.- k.67)

W dniu 13 stycznia 2020 r. zwarta została pomiędzy (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. a powodem H. (...)z siedzibą w W. umowa przelewu wierzytelności, na mocy której powód nabył między innymi wierzytelność wobec pozwanej.

(bezsporne, kserokopia umowy przelewu wierzytelności z załącznikiem- k.106-115, kserokopia oświadczenia- k.115v-116)

Pismem z dnia 17 lutego 2020 r. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. poinformował pozwaną o przelewie wierzytelności z umowy kredytu.

(bezsporne, kserokopia zawiadomienia- k.183)

Po wypowiedzeniu umowy kredytu pozwana nie dokonała żadnych wpłat na poczet spłaty zaległości z tego tytułu.

(bezsporne, zeznania pozwanej T. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:26:16 – 00:36:26- koperta 228)

Pozwana utrzymuje się z emerytury, którą pobiera w wysokości 1.320,00 zł miesięcznie. Nie ma ona innego źródła dochodu ani oszczędności. Pozwana pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem, który pobiera zasiłek chorobowy w wysokości 300,00 zł miesięcznie i który otrzymuje od syna P. Z. kwoty od 300,00 do 500,00 zł miesięcznie w zamian za pomoc przy pracach w jego gospodarstwie. Córka pozwanej pracuje a syn prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni około 30 ha i osiąga dochody w wysokości 2.000,00 – 3.000,00 zł miesięcznie. Pozwana ma nadzieję, że do spłaty zadłużenia dołoży się jej syn, choć jeszcze o tym z nim nie rozmawiała. Nie spodziewa się ona żadnego przypływu gotówki. Syn pozwanej posiada zadłużenie z tytułu zawartych przez niego umów kredytów. Miesięcznie na spłatę rat tych kredytów przeznacza on kwotę 4.000,00 zł.

(bezsporne, zeznania świadków: H. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:08:15 – 00:15:14- koperta 228, P. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:15:14 – 00:24:10- koperta 228, zeznania pozwanej T. Z.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2021 r. na płycie CD 00:26:16 – 00:36:26- koperta 228)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań pozwanej i świadków oraz zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, których treści strony nie kwestionowały.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka P. Z. w tym tylko zakresie, w którym podawał on, iż on i jego siostra nie pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z pozwaną. Jego zeznania w tym zakresie pozostawały bowiem w sprzeczności z zeznaniami pozwanej i świadka H. Z..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 1896 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych
w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pkt III ust. 6.2 umowy kredytu przewidywał, że bank mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku braku spłaty kwot kredytu w terminie ich wymagalności lub niedotrzymania przez kredytobiorcę innych warunków udzielenia kredytu określonych w umowie kredytu. Jak wynika przy tym z art. 75 c ust. 1 i 2 ustawy prawo bankowe, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych a w wezwaniu tym informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Pozwana od kwietnia 2018 r. opóźniała się ze spłatą rat kredytu a od września 2018 r. zaprzestała jego spłaty. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. miał zatem prawo wypowiedzenia pozwanej umowy kredytu. W kontekście dokumentów złożonych przez powoda nie może ulegać wątpliwości, iż przed wypowiedzeniem umowy kredytu bank wystosował do pozwanej wezwanie do zapłaty, w którym wezwał ją do spłaty istniejącego zadłużenia w terminie 14 dni i poinformował ją o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Pozwana po otrzymaniu wezwania do zapłaty nie dokonała w wyznaczonym terminie spłaty zaległości i nie złożyła też w tym terminie wniosku o restrukturyzację zadłużenia. W tej sytuacji wypowiedzenie umowy poprzedzone wezwaniem do zapłaty i udzieleniem informacji o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia i dokonane po upływie terminu do spłaty zaległości i złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia było w pełni skuteczne.

Pozwana uznała powództwo co do zasady i co do wysokości kwoty kredytu, która została jej udostępniona bez prowizji i bez odsetek to jest do kwoty 108.900,00 zł.

W myśl art. 213 § 2 kpc Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Konsekwencją powyższego jest przyjęcie, iż Sąd nie jest uprawniony do badania, czy uznanie powództwa jest zgodne z obiektywnie istniejącym stanem faktycznym. Podejmowanie jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej przez Sąd byłoby bowiem sprzeczne z wyrażoną expressis verbis zasadą związania Sądu uznaniem powództwa. Dopiero w sytuacji, gdy z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że uznanie powództwa jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub ma na celu obejście prawa, ale okoliczności te nie były dostatecznie wyjaśnione, Sąd może przejawić inicjatywę w celu ich ustalenia zgodnie z prawdą. Uznanie powództwa bowiem jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, lecz także przytoczone przez stronę powodową okoliczności faktyczne, godząc się tym samym na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 grudnia 2012 r., I ACa 1061/12, LEX nr 1280314). Innymi słowy poprzez uznanie powództwa pozwany uznaje nie tylko samo żądanie powoda, ale także przytoczone przez niego okoliczności faktyczne, a kryteria kontroli Sądu w takiej sytuacji odnoszą się jedynie do skutków prawnego uznania, a nie do okoliczności faktycznych sprawy. Jeżeli w razie uznania powództwa przez stronę pozwaną Sąd uzna, iż przedmiotowa czynność procesowa nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego lub nie zmierza do obejścia prawa, to obowiązany jest wydać wyrok zgodny z uznaniem powództwa, bez względu na to, czy uznanie znajduje uzasadnienie w okolicznościach sprawy. Uznanie powództwa w rozumieniu art. 213 § 2 kpc zakłada bowiem stwierdzenie istnienia dochodzonego roszczenia, a tym samym wystąpienie wszystkich przesłanek kreujących jego byt prawny.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie zachodziły jakiekolwiek przesłanki uzasadniające kwestionowanie uznania powództwa co do kwoty 108.900,00 zł przez pozwaną. Okoliczności sprawy w zakresie niezbędnym do oceny uznania były bezsporne. W świetle powyższego Sąd uznał, iż oświadczenie pozwanej o uznaniu powództwa było skuteczne oraz nie budziło żadnych wątpliwości.

Ponieważ żądanie pozwu opiewało na kwotę wyższą niż kwota, do której pozwana uznała powództwo, należało ustalić czy jest ono zasadne ponad kwotę uznania.

W toku procesu pozwana, która posiada status konsumenta w rozumieniu art. 22 ¹ kc podważała zasadność żądania przez powoda opłaty prowizyjnej, uznając ją za zbyt wysoką.

Wskazać należy, że umowa kredytu jest umową odpłatną. Zwyczajową formą wynagrodzenia za korzystanie z cudzego kapitału są odsetki, ewentualnie także inne opłaty (np. prowizja). Oczywiście wysokość tych opłat nie może być dowolna. W sytuacji gdy są one rażąco wygórowane, można uznać postanowienia umowy je kształtujące za niezgodne z zasadami współżycia społecznego lub też za zmierzające do obejścia przepisów o odsetkach maksymalnych i przez to nieważne. Czynności prawne bowiem (w tym także i umowy) podlegają ocenie pod kątem zgodności z zasadami współżycia społecznego i zgodności z prawem. Zgodnie zaś z art. 58 § 1 kc czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Nieważna jest także czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 kc). Za naruszenie zasad współżycia społecznego należy rozumieć zawarcie umowy sprzecznej z uczciwością i rzetelnością kupiecką lub takiej, która kształtować będzie wzajemne stosunki między stronami w sposób ewidentnie urągający słuszności.

Zgodnie z art. 36 a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. (tekst jedn. Dz.U z 2019 r., poz. 1083) o kredycie konsumenckim koszty pozaodsetkowe nie mogą przekroczyć sumy dwóch składników: 25 procent kredytu (część stała) oraz 30 procent wartości kredytu w skali roku (część zmienna zależna od czasu trwania umowy) przy czym w całym okresie kredytowania nie mogą być wyższe od całkowitej kwoty kredytu. Wprowadzone wskazaną ustawą ograniczenia stanowić mogą wskazówkę przy ocenie, czy pozaodsetkowe koszty w umowie kredytu nie są nadmierne. R. legis wprowadzenia tego unormowania miało bowiem na celu ukrócenie niewłaściwych praktyk rynkowych polegających na zawyżaniu opłat.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem dozwolone pozaodsetkowe koszty w niniejszej sprawie, mogłyby wynosić 27.225,00 zł (108.900,00 zł x 25 %) + 389.753,10 zł (108.900,00 zł x (...) x 30 %] = 416.978,10 zł a ponieważ całkowita kwota kredytu była niższa od tej kwoty ograniczyć się one musiałyby do kwoty kredytu a więc do kwoty 108.900,00 zł. Ponieważ jedynym pozaodsetkowym kosztem kredytu w przedmiotowej sprawie była prowizja wynosząca 41.100,00 zł, mając na uwadze powyższe wyliczenie nie można uznać, by jej wysokość ustalona była z naruszeniem zasad współżycia społecznego.

Jednocześnie zgodnie z postanowieniami umowy, pozwaną obciążają też odsetki stanowiące wynagrodzenie za korzystanie z kapitału, których wysokość nie przekracza odsetek maksymalnych oraz odsetki umowne od zadłużenia przeterminowanego, których wysokość nie przekracza maksymalnych odsetek za opóźnienie.

W myśl art. 509 § 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 13 stycznia 2020 r. zawarli skutecznie umowę przelewu wierzytelności, jaka przysługiwała (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wobec pozwanej z umowy kredytu z dnia 29 stycznia 2018 r. W wyniku tego przelewu na powoda przeszedł ogół uprawnień przysługujących zbywcy ze wskazanej umowy kredytu wobec pozwanego.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 173.141,47 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 11 października 2019 r. do dnia zapłaty.

Jak wynika z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Wskazany przepis przy tym może być stosowany przez Sąd zarówno na wniosek strony jak i z urzędu.

W ocenie Sądu sytuacja osobista i materialna pozwanej, jakkolwiek jest trudna, nie uzasadnia rozłożenia zasądzonego od niej świadczenia na raty. Zauważyć bowiem należy, że rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty opiera się na założeniu, że orzeczenie będzie mogło być wykonane w ratach bez potrzeby przeprowadzania egzekucji, gdyż pozwana będzie w stanie spełnić zasądzone świadczenie w dłuższym okresie czasu w częściach. Założenie to więc musi opierać się na pewnej prognozie co do możliwości wygenerowania przez pozwaną przychodów w przyszłości. Tymczasem pozwana wskazywała, że nie jest w stanie spłacić kredytu samodzielnie i liczy na pomoc syna, który sam jest obciążony spłatą kredytów, których rata miesięczna wynosi więcej niż deklarowane przez niego dochody. Pozwana nie wskazywała przy tym, by spodziewała się przypływu gotówki. Zauważyć przy tym należy, iż dysponując dochodami z emerytury, jaką pozwana pobierała w chwili zawarcia umowy kredytu i jaką pobiera obecnie, od września 2018 r. a więc przez ponad 2 lata nie uiściła żadnej, nawet symbolicznej kwoty na poczet spłaty zadłużenia. W ocenie Sądu brak jest zatem jakichkolwiek przesłanek do przyjęcia, że pozwana, będzie mogła zaspokoić zasądzoną wierzytelność w formie rat, co wyklucza zastosowanie art. 320 kpc.

Z uwagi na to, iż pozwana korzystała w przedmiotowej sprawie z pomocy adwokata świadczącego jej pomoc prawną z urzędu, którego wynagrodzenia nie pokryła w żadnej części, Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokata M. K. wynagrodzenie w kwocie 3.600,00 zł ustalone stosownie do treści § 4 ust. 1 i 2 w zw. z § 8 pkt 6 rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (teks jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 18) podwyższone na mocy § 4 ust. 3 wskazanego rozporządzenia o należny od niego podatek VAT w kwocie 828,00 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 14.074,00 zł, na którą to kwotę złożyły się opłata od pozwu w kwocie 8.657,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 5.400,00 ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.