Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I C 420/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2021 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko S. G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego S. G. na rzecz powódki K. K. kwotę 126.250,00 (sto dwadzieścia sześć tysięcy dwieście pięćdziesiąt) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego S. G. na rzecz powódki K. K. kwotę 11.730,00 (jedenaście tysięcy siedemset trzydzieści) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 5.400,00 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 420/20

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 16 września 2020 r. powódka K. K. wnosiła o zasądzenie nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym na jej rzecz od pozwanego S. G. kwoty 126.250,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew- k.2-5)

Nakazem zapłaty z dnia 24 września 2020 r. Sąd Okręgowy w Sieradzu nakazał pozwanemu S. G. aby zapłacił powódce kwotę 125.250,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty a także kwotę 9.930,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się nakazu zapłaty do dnia zapłaty.

(nakaz zapłaty- k.19)

Od wydanego nakazu zapłaty pozwany S. G. wniósł sprzeciw, w którym zaskarżył nakaz w całości i wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania.

(sprzeciw pozwanego- k.25)

Na rozprawie w dniu 5 marca 2021 r. pełnomocnik powódki popierał powództwo i wnosił o zasądzenie kosztów postępowania a pozwany wnosił o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:01:34 – 00:46:25- koperta k.60)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany S. G. pozostawał w stosunkach handlowych z ojcem powódki K. W. W., od którego kupował on paliwo.

(bezsporne, zeznania powódki K. K.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:39:56 – 00:41:01 w zw. z 00:05:13 – 00:14:39- koperta k.60, zeznania pozwanego S. G.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:41:01 – 00:44:55 w zw. z 00:14:39 – 00:35:20- koperta k.60, kserokopie faktur- k.26-49)

W 2019 r. pozwany zalegał wobec W. W. z płatnościami za paliwo a jego dług z tego tytułu wynosił 130.000,00 zł. Ponieważ w tym czasie W. W. popadł w kłopoty finansowe i była prowadzona przeciwko niemu egzekucja, potrzebował on pieniędzy na spłatę własnego zadłużenia. Wówczas skontaktował pozwanego z powódką, która zgodziła się udzielić pozwanemu pożyczki w kwocie 130.000,00 zł, która miała posłużyć pozwanemu do spłaty jego zadłużenia wobec jej ojca.

(bezsporne, zeznania powódki K. K.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:39:56 – 00:41:01 w zw. z 00:05:13 – 00:14:39- koperta k.60, zeznania pozwanego S. G.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:41:01 – 00:44:55 w zw. z 00:14:39 – 00:35:20- koperta k.60)

Zgodnie z ustaleniami przed listopadem 2019 r. pozwana wpłaciła ojcu W. W. za pozwanego kwotę 130.000,00 zł, którą miała pożyczyć pozwanemu na spłatę jego zadłużenia wobec jej ojca a W. W. wystawił wówczas dla pozwanego dokument KP na przyjęcie tej kwoty, który to dokument przekazał pozwanemu. Po przekazaniu pozwanemu dokumentu KP przez W. W., strony zawarły umowę pożyczki. Z umowy tej wynikało, iż powódka pożyczyła pozwanemu kwotę 130.000,00 zł, którą pozwany miał jej zwrócić do dnia 31 grudnia 2020 r. Strony ustaliły, iż w razie niedokonania zwrotu pożyczki w umówionym terminie pozwany zobowiązany będzie do zapłaty odsetek za opóźnienie w wysokości określonej ustawowo. Jednocześnie pozwany pokwitował powódce przyjęcie kwoty pożyczki.

(bezsporne, zeznania powódki K. K.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:39:56 – 00:41:01 w zw. z 00:05:13 – 00:14:39- koperta k.60, zeznania pozwanego S. G.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:41:01 – 00:44:55 w zw. z 00:14:39 – 00:35:20- koperta k.60)

W dniu 20 grudnia 2019 r. powódka i pozwany zawarli aneks do umowy pożyczki. Aneksem tym zmieniły one umowę w ten sposób, iż pozwany zobowiązał się do zwrotu przedmiotu pożyczki w 36 ratach po 1.250,00 zł płatnych do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od stycznia 2020 r. a kończąc na grudniu 2022 r. i dwóch dodatkowych ratach w kwotach po 42.500,00 zł płatnych do dnia 30 września 2020 r. i 30 września 2021 r. Strony umówiły się też, iż w razie uchybienia przez pozwanego terminowi płatności którejkolwiek z rat cała niespłacona należność z kwoty 130.000,00 zł będzie wymagalna z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia następującego po terminie płatności niezapłaconej raty do dnia zapłaty. Strony postanowiły też, że wpłaty będą dokonywane na wskazany w aneksie rachunek bankowy powódki.

(bezsporne, zeznania powódki K. K.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:39:56 – 00:41:01 w zw. z 00:05:13 – 00:14:39- koperta k.60, zeznania pozwanego S. G.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:41:01 – 00:44:55 w zw. z 00:14:39 – 00:35:20- koperta k.60, umowa pożyczki- k.9, aneks do umowy pożyczki- k.10)

Po zawarciu aneksu do umowy żona pozwanego na jego plecenie dokonała w dniach 29 stycznia 2020 r. i 2 marca 2020 r. na rachunek bankowy powódki wskazany w aneksie do umowy pożyczki dwóch przelewów na kwoty po 1.250,00 zł każdy.

(bezsporne, zeznania powódki K. K.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:39:56 – 00:41:01 w zw. z 00:05:13 – 00:14:39- koperta k.60, zeznania pozwanego S. G.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:41:01 – 00:44:55 w zw. z 00:14:39 – 00:35:20- koperta k.60, wydruki potwierdzeń przelewów- k.11-12)

Pismem z dnia 27 maja 2020 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty w terminie 3 dni kwoty 127.500,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie z tytułu umowy pożyczki. Wezwanie to pozwany otrzymał w dniu 10 czerwca 2020 r. Po otrzymaniu tego wezwania żona pozwanego w dniu 28 czerwca 2020 r. dokonał kolejnego przelewu kwoty 1.250,00 zł na rachunek bankowy powódki wskazany w aneksie do umowy pożyczki. Po tym terminie więcej wpłat na poczet spłaty pożyczki pozwany już nie dokonywał.

(bezsporne, zeznania powódki K. K.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:39:56 – 00:41:01 w zw. z 00:05:13 – 00:14:39- koperta k.60, zeznania pozwanego S. G.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:41:01 – 00:44:55 w zw. z 00:14:39 – 00:35:20- koperta k.60, wydruk potwierdzenia przelewu- k.13, kserokopia wezwania do zapłaty- k.14, kserokopia dowodu nadania wezwania do zapłaty- k.15, wydruk śledzenia przesyłki- k.16-17)

Po zawarciu umowy pożyczki pozwany nie wpłacał W. W. żadnych kwot na poczet zadłużenia jakie miał wobec niego z tytułu sprzedaży paliwa przed zawarciem umowy pożyczki. W. W. po zawarciu przez strony umowy pożyczki nie żądał też od pozwanego zapłaty za paliwo. Pozwany po zawarciu umowy pożyczki nie zwrócił W. W. dokumentu KP opiewającego na wpłatę kwoty 130.000,00 zł za paliwo.

(bezsporne, zeznania powódki K. K.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:39:56 – 00:41:01 w zw. z 00:05:13 – 00:14:39- koperta k.60, zeznania pozwanego S. G.- protokół rozprawy z dnia 5 marca 2020 r. na płycie CD 00:41:01 – 00:44:55 w zw. z 00:14:39 – 00:35:20- koperta k.60)

Przedmiotowych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o zeznania stron, które korespondowały ze sobą co do istotnych okoliczności sprawy i dokumenty złożone przez strony, których treści strony nie kwestionowały.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął dowód z zeznań świadków M. G. i W. W. z uwagi na to, iż fakty, na jakie zeznawać mieli świadkowie nie były między stronami sporne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 720 § 1 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest to, iż strony zawarły w dniu 2 listopada 2019 r. umowę pożyczki a następnie w dniu 20 grudnia 2019 r. aneks do tej umowy. Umowa i aneks do niej sporządzone były na piśmie a pozwany nie kwestionował autentyczności swoich podpisów na tych dokumentach. Umowa pożyczki i aneks do niej określały prawa i obowiązki stron umowy.

Pozwany zarzucał jednak nieważność umowy pożyczki wskazując, iż umowa ta zawarta była dla pozoru. Twierdził, iż powodem jej sporządzenia było to, iż W. W., wobec którego był zadłużony, nie chciał, by spłacał on jemu zadłużenie z uwagi na to, iż wpłaty zostałyby zajęte przez komornika, który prowadził przeciwko niemu egzekucję i chciał żeby zadłużenie spłacał on jego córce, co pozwoliłoby mu na uniknięcie zajęcia. Pozwany wskazywał też, iż o pozorności umowy pożyczki świadczy fakt, iż fizycznie nie otrzymał gotówki, na jaką opiewała umowa pożyczki.

Zgodnie z art. 83 § 1 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawało to, że pozwany był zadłużony wobec W. W., że w czasie zawarcia przez strony umowy pożyczki przeciwko W. W. toczyło się postępowanie egzekucyjne oraz to, iż pozwany nie otrzymał fizycznie od powódki kwoty, jaką miała mu pożyczyć na podstawie umowy pożyczki. Poza sporem pozostawało jednak też i to, iż bezpośrednio przed sporządzeniem przez strony na piśmie dokumentu umowy pożyczki powódka zgodnie z porozumieniem stron spłaciła kwotą 130.000,00 zł zadłużenie pozwanego względem jej ojca W. W., którą to kwotę miała pozwanemu pożyczyć. O tym, iż do spłaty zadłużenia doszło, świadczy wystawiony przez W. W. dokument KP opiewający na kwotę 130.000,00 zł, który to dokument pozwany przyjął. Zatem po dokonaniu przez powódkę wpłaty kwoty 130.000,00 zł, jaką miała pożyczyć pozwanemu, zobowiązanie pozwanego względem W. W. umorzyło się.

Zdaniem Sądu twierdzenia pozwanego, że po zawarciu umowy pożyczki nie jest zobowiązany względem powódki z tej umowy, gdyż umowa była pozorna a nadal jest zobowiązany względem W. W. z tytułu umowy sprzedaży były nielogiczne a przy tym pozostawały niespójne z jego działaniami. Pozwany, jak wynika z jego zeznań, po zawarciu umowy pożyczki nie dokonywał W. W. żadnych wpłat z tytułu zakupu paliwa, których to zresztą wpłat W. W. od tego czasu od niego nie żądał. Nie zwrócił on też W. W. dokumentu KP opiewającego na wpłatę kwoty 130.000,00 zł, którą to kwotę wpłaciła za niego powódka a który to dokument potwierdzał brak jego zobowiązań względem W. W.. Nie można też nie zauważyć, iż pozwany przystąpił do wykonania umowy pożyczki dokonując trzech wpłat umówionych rat na wynikające z aneksu do umowy pożyczki konto powódki. Mając na uwadze powyższe nie można zatem uznać, by umowa pożyczki zawarta przez strony, była pozorna.

Pożyczki udzielonej przez powódkę pozwany nie spłacał terminowo. W § 2 ust. 1 aneksu do umowy pożyczki strony ustaliły, iż w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat cała niespłacona należność z kwoty 130.000,00 zł będzie wymagalna z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia następującego po terminie płatności niezapłaconej raty do dnia zapłaty. Pozwany zapłacił terminowo tylko jedną ratę a zatem cała niespłacona należność z kwoty 130.000,00 zł stała się wymagalna w dniu 29 lutego 2020 r. i od 1 marca 2020 r. zgodnie z umową powódka mogła żądać też od pozwanego odsetek za opóźnienie od tej należności.

Ponieważ pozwany zapłacił łącznie na poczet zadłużenia z umowy pożyczki kwotę 3.750,00 zł Sąd zasądził od niego pozostałą do spłaty i wymagalną kwotę 126.250,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i art. 98 § 1 1 kpc w zw. z art. 99 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 11.730,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, na którą to kwotę złożyły się opłata od pozwu w kwocie 6.313,00, wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 5.400,00 ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.