Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2021 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2021 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w Z. (Szwajcaria)

przeciwko K. K.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanego K. K. na rzecz powoda (...)

w Z. (Szwajcaria) kwotę 8.510,64 zł (osiem tysięcy pięćset dziesięć złotych 64/100) z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 24.08.2019r do dnia zapłaty.

2. Zasądza od pozwanego K. K. na rzecz powoda (...) w Z. (Szwajcaria) kwotę 2.317 zł tytułem kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

SSR Alina Kowalewska

S.. akt I C 905/20

UZASADNIENIE

Powód (...) w Z. domagał się zasądzenia od pozwanego K. K. kwoty 8.510,64 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 24.08.2019r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że wierzytelność dochodzona pozwem powstała w wyniku zawarcia przez pozwanego ze spółką (...) umowy pożyczki w dniu 12.06.2019r. w celu dokonania spłaty zadłużenia z tytułu innej umowy pożyczki zawartej w dniu 08.04.2019r. ze spółką (...). Powód wskazał, że pozwany zobowiązał się do zwrotu udzielonej pożyczki wraz z odsetkami i prowizją w łącznej kwocie 9.998,33 zł w tym należność główna - 8.641,60 zł, prowizja - 1.285,87 zł, odsetki - 70,86 zł naliczone do dnia 23.08.2019r. Powód wskazał, także, że wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki z dnia 12.06.2019r. nabył na podstawie umowy cesji zawartej 19.12.2019r. ze spółką (...). Sprecyzował, że przedmiotem roszczenia zgłoszonego w pozwie jest kwota kapitału 8.510,64 zł wraz z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie liczonymi od dnia następnego po dacie wymagalności, który powód określił na dzień 23.08.2019r.

Pozwany K. K. wniósł o oddalenie powództwa kwestionując legitymację procesową powoda. Zdaniem pozwanego przedłożony przez powoda dokument związany z cesją wierzytelności nie wskazuje na to by cesja ta objęła wierzytelność wynikającą z zawartej przez pozwanego pożyczki, a ponadto w ocenie pozwanego wygenerowany w systemie informatycznym dokument dotyczący cesji jest dokumentem prywatnym i nie stanowi dowodu na okoliczność zawarcia cesji, ponieważ został stworzony w środowisku informatycznym pozwalającym na dowolną edycję i modyfikację danych przez powoda. Pozwany podniósł także, że powód nie wykazał zapłaty ceny za nabycie wierzytelności, od której uzależniona była skuteczność umowy cesji. Ponadto, zdaniem pozwanego, nie doszło do zawarcia umowy pożyczki bowiem powód nie przedstawił na tę okoliczność stosownych dokumentów. Dołączone do pozwu wydruki umowy są niepodpisane przez pozwanego, a więc nie stanowią dokumentu. Pozwany twierdził także, że nie otrzymał kwoty pożyczki wynikającej z umowy. Kwestionował także refinansowanie innego zadłużenia pożyczką udzieloną na podstawie umowy z dnia 12.06.2019r. Podniósł, że mechanizm refinansowania wyczerpuje znamiona nieuczciwej praktyki rynkowej oraz, że powód udzielając pożyczki zastosował niedozwolone klauzule umowne m.in. ustalając prowizję w wysokości 1.285,87 zł, a więc w kwocie rażąco wygórowanej.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany K. K. w dniu 12.06.2019r. zawarł umowę pożyczki nr (...) z (...) spółką zoo w W.. Na podstawie tej umowy przyznano pozwanemu kwotę 8.641,60zł na zrefinansowanie wcześniej zaciągniętej pożyczki nr (...) z 08.04.2019r. w spółce zoo D.. Kwota ta została przekazana przez powoda bezpośrednio pożyczkodawcy spółce (...). Z tytułu udzielonej przez powoda pożyczki pozwany zobowiązał się do zapłaty poza należnością główną- 8.641,60zł także odsetek – 70,86zł i prowizji-1285,87zł w terminie do 12.07.2019r. Zgodnie z umową całkowita kwota do spłaty z tytułu umowy pożyczki refinansującej wyniosła 9.998,33zł. . W przewidzianym umową terminie pozwany nie dokonał zwrotu pożyczonej kwoty (dowód: umowa pożyczki z dnia 12.06.219r. k.8-13, kserokopia oświadczenia spółki (...) o całkowitej spłacie pożyczek wraz załącznikiem k.15 i 17).

W dniu 19.12.2019r. pożyczkodawca spółka (...) dokonał przelewu wierzytelności przysługującej od pozwanego z tytułu umowy pożyczki refinansującej zawartej w dniu 12.06. (...).na rzecz powoda. Pismem z dnia 15 maja 2019 r. powód zawiadomił pozwaną o dokonanym przelewie wierzytelności jednocześnie wzywając pozwaną do zapłaty zadłużenia. Wezwanie do zapłaty pozostało bezskuteczne (dowód: umowa zakupu wierzytelności - k. 19-29, załącznik - k. 14)

Sąd zważył, co następuje:

Rozważania w niniejszej sprawie rozpocząć należy od oceny zgłoszonego przez pozwanego zarzutu braku legitymacji czynnej powoda. Zdaniem sądu zarzut ten jest niezasadny. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, zaś w myśl § 2 wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie przyjmuje się zgodnie, że w wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Powód występując z roszczeniem winien zatem wykazać skuteczne przejście uprawnień przysługujących mu w stosunku do pozwanego. W ocenie sądu, złożone przez powoda dowody są wystarczające do wykazania, iż nabył on skutecznie wierzytelność wobec pozwanego wynikającą z umowy pożyczki refinansującej z dnia 12.06.2019r. Powód przedłożył umowę zakupu wierzytelności z dnia 19.12.2019 r., wyciąg z załącznika do tej umowy, z którego wynika, że cesją objęta była wierzytelność wynikająca z umowy pożyczki zawartej z pozwanym.

Przedłożone dokumenty zostały podpisane przez strony umowy przy czym powód wykazał – poprzez złożenie stosownych dokumentów – umocowanie osób podpisanych pod umową do jej zawarcia. Załącznik został przedłożony w formie częściowo zanonimizowanej i dotyczącej jedynie zobowiązania pozwanego ale pozwalającej na weryfikację konkretnej wierzytelności przysługującej wobec pozwanego. Istotne jest, że dokument ten został podpisany przez osoby zawierające umowę cesji a powód wykazał umocowanie do działania tych osób w imieniu stron umowy, co zdaniem sądu jest wystarczające do stwierdzenia jego autentyczności. Złożone dokumenty pozwalają jednoznacznie stwierdzić, iż miało miejsce skuteczne przejście wierzytelności na rzecz powoda.

Odnosząc się do zarzutów pozwanego związanych z brakiem uiszczenia ceny nabycia to istotnie powód nie przedstawił załącznika nr 7 do umowy cesji zawierającego oświadczenie o zapłacie ceny. Tym niemniej należy zauważyć, że kwestia wzajemnych rozliczeń między stronami umowy cesji wierzytelności nie ma znaczenia. Nie jest warunkiem skutecznego zawarcia umowy cesji wierzytelności zapłata ceny w wykonaniu tej umowy. Umowa cesji może być także zawarta pod tytułem darmym (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2013 r., sygn. akt VI ACa 398/13, Lex nr 1544537).

Zgodnie z art. 720 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W niniejszej sprawie znajdą także zastosowanie przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, bowiem zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 wyżej wskazanej ustawy przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550,00 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Wedle przepisu ust. 2 pkt 1 wyżej wskazanego artykułu za umowę o kredyt konsumencki uważa się również umowę pożyczki. Powyższa ustawa dopuszcza zawieranie umowy o kredyt konsumencki za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Umowa o kredyt konsumencki zawierana na odległość to umowa która spełnia wymagania przewidziane w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Jest to zatem umowa, którą kredytodawca zawiera z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie. Ponadto przepisy dopuszczają zawarcie takiej umowy na odległość zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną stanowiącym, iż świadczenie usług drogą elektroniczną w rozumieniu ustawy oznacza wykonanie usługi świadczonej bez jednoczesnej obecności stron (na odległość), poprzez przekaz danych na indywidualne żądanie usługobiorcy, przesyłanej i otrzymywanej za pomocą urządzeń do elektronicznego przetwarzania, włącznie z kompresją cyfrową, i przechowywania danych, która jest w całości nadawana, odbierana lub transmitowana za pomocą sieci telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne.

Powód przedłożył wydruk umowy pożyczki z dnia 12.06.2019 r., która miała charakter refinansujący oraz oświadczenie wcześniejszego pożyczkodawcy spółki (...) o otrzymaniu od spółki (...) kwot pożyczek wymienionych w załączniku nr 1. Złożony załącznik zawiera między innymi pożyczkę udzieloną pozwanemu.

Zgodnie z treścią art. 231 k.p.c. w postępowaniu dowodowym dopuszczalne jest uznanie za ustalone faktów, które nie wynikają wprost z przeprowadzonych dowodów, ale tylko wtedy, gdy taki wniosek można wyprowadzić z innych ustalonych faktów. W rozpoznawanej sprawie sąd ustalił fakty, które pozwalają na uznanie istnienia umowy pożyczki. Powód przedłożył wydruk umowy pożyczki z dnia 12.06.2019 r., która miała charakter refinansujący oraz oświadczenie wcześniejszego pożyczkodawcy spółki (...) o otrzymaniu od spółki (...) kwot pożyczek wymienionych w załączniku nr 1. Złożony załącznik zawiera między innymi pożyczkę udzieloną pozwanemu. Trudno, mając na względzie zasady logiki i doświadczenia życiowego uznać, że pożyczkodawca przelał swoje środku w celu spłaty innej pożyczki zaciągniętej przez pozwanego bez jego wniosku i umowy. W tej sytuacji sąd uznał, że strona powodowa wykazała, iż pozwanego oraz wierzyciela pierwotnego łączyła umowa pożyczki z dnia 12.06.2019r.

Pozwany nie wywiązał się z zawartej z poprzednikiem prawnym powoda umowy pożyczki. Nie przedstawił żadnych dowodów, które wskazywałby, że zwrócił kwotę udzielonej pożyczki w wyznaczonym w umowie terminie.

Podkreślić należy, że pozwany sprowadził swoją obronę przed roszczeniami powoda tylko do zaprzeczania istotnym dla rozstrzygnięcia faktom, nie rozwijając przy tym w żaden sposób swojej wersji, która przynajmniej mogłaby uprawdopodobnić jego zarzuty, nie mówiąc już o udowodnieniu prezentowanych przez siebie twierdzeń. Dotyczy to zarówno kwestionowania przez pozwanego wysokości dochodzonego roszczenia, jak i treści dokumentów zaoferowanych przez powoda. Gdyby pozwany uregulował zadłużenie w jakimkolwiek zakresie to niewątpliwie zaoferowałby na tę okoliczność stosowne dowody.

Zdaniem sądu świadome zaciągnięcie pożyczki, a następnie uchylanie się od jej spłaty i kwestionowanie jej co do zasady stanowi nadużycie prawa i nie zasługuje na ochronę.

Rozstrzygając podnoszony przez pozwanego zarzut stosowania przez pożyczkobiorcę w treści umowy będącej źródłem zobowiązania klauzul niedozwolonych wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenie stron w tym cenę lub wynagrodzenie jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że wzorzec umowny w tym zakresie jest wystarczająco jasny. W umowie pożyczki załączonej do pozwu wskazano szczegółowo sposób kalkulowania poszczególnych obciążeń związanych z udzielaną pożyczką. Precyzyjność zapisu, jego zrozumiałość w zakresie obliczenia takiej wysokości dla przeciętnego konsumenta, w ocenie sądu, nie pozostawia żadnych wątpliwości. Podkreślić należy, że nie powinno być tak, że konsument działając z pełną świadomością podejmowanych decyzji oraz mając pełne rozeznanie swej sytuacji majątkowej oraz wysokości zaciągniętego zobowiązania zawiera umowę z przedsiębiorcą, zaś w przypadku popadnięcia w problemy finansowe (…) stwierdza, że zawiera ona klauzule abuzywne (tak: Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 16.05.2018 r., sygn. akt XIV C 3271/16). Wreszcie wskazać należy, że pozaodsetkowe koszty kredytu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6a ustawy o kredycie konsumenckim zostały ustalone na właściwym poziomie, zważywszy przy tym na fakt, że zgodnie z art. 36a ust. 2 ustaw o kredycie konsumenckim, pozaodsetkowe koszty kredytu w całym okresie kredytowania nie mogą być wyższe od całkowitej kwoty kredytu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy. W przedmiotowej sprawie zarzut dotyczący niedozwolonych klauzul jst przede wszystkim nietrafiony bowiem przedmiotem roszczenia jest tylko kwota kapitału i odsetki.

Nieuzasadnione jest również, zdaniem sądu, stanowisko pozwanego, który twierdził, że mechanizm refinansowania wyczerpuje znamiona nieuczciwej praktyki rynkowej. Możliwości udzielenia pożyczek refinansujących, są co do zasady zgodne z prawem. Podlegają ocenie pod kątem zgodności z art. 36c ustawy o kredycie konsumenckim. Pozwany nie wykazał w okolicznościach przedmiotowej sprawy na czym polegać miałoby naruszenie tych zasad.

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie cytowanych wyżej przepisów orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach sąd rozstrzygnął na podstawie art.98§1,1 ¹,2 oraz art.99 kpc zasądzając ich zwrot na rzecz powoda od pozwanego zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Koszty w tej sprawie stanowi opłata sądowa- 500zł, opłata skarbowa- 17zł i wynagrodzenie pełnomocnika- 1800zł.

SSR Alina Kowalewska