Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 675/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

0.1. 1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

J. K.

Czyn z pkt. 1 wyroku .

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 21 września 2018 roku ok. godz. 07.45 w miejscowości N., woj. (...) oskarżony J. K. kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) wykonywał manewr włączenia się do ruchu i skrętu w lewo z drogi gruntowej na ul. (...) . W tym czasie ul. (...) prawym pasem ruchu samochody poruszały się w tzw. „korku” . Natomiast lewy pas jezdni był wolny. Poruszający się ul. (...) samochód marki R. (...) z przyczepą kierowany przez R. M. zatrzymał się przez wyjazdem z drogi gruntowej. Oskarżony J. K. uznał iż kierujący samochodem marki R. (...) ułatwia mu włączenie się do ruchu i rozpoczął ten manewr mimo iż kierujący samochodem marki R. (...) w żaden sposób nie zasygnalizował mu że może bezpiecznie włączyć się do ruchu i nie obserwował w lusterku co dzieje się za nim . Oskarżony J. K. wykonując ten manewr włączenia się do ruchu i skrętu w lewo naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w przepisie art. 17 ust.1 i 2 ustawy prawo o ruchu drogowym gdyż nie zachował szczególnej ostrożności i nie upewnił się czy może bezpiecznie wykonać ten manewr i czy udzielił pierwszeństwa przejazdu wszystkim uczestnikom ruchu poruszającym się ul. (...) .

2. W tym czasie ul. (...) prawym jej pasem ruchu poruszał się motocykl marki K. o nr rej. (...) kierowanym przez A. K.. A. K. poruszając się z prędkością około 30 km/h podjęła manewr wyprzedzania dwóch znajdujących się przed nią pojazdów samochodu – samochodu marki R. (...) kierowanego przez świadka Ł. S. i samochodu marki R. (...) kierowanego przez świadka R. M.. Samochody ten były ustawione w ten sposób na swoim pasie ruchu iż kierująca motocyklem marki K. o nr rej. (...) mogła wykonać manewr wyprzedzania tych samochodów nie przekraczając osi jezdni i podwójnej linii ciągłej. Po rozpoczęciu wyprzedzania tych samochodów kierująca motocyklem marki K. o nr rej. (...) A. K. poruszała się prawym pasem jezdni nie przekraczając podwójnej linii ciągłej. Gdy była na wysokości samochodu marki R. (...) zobaczyła wjeżdżający na lewy pas jezdni samochód marki V. (...) o nr rej. (...) kierowany przez oskarżonego J. K. , który wykonywał manewr włączenia się do ruchu i skrętu w lewo . Pokrzywdzona A. K. podjęła manewry obronne w postaci hamowania i skrętu w lewo by ominąć ten samochód . Jednak manewry obronne okazały się bezskuteczne i uderzyła ona w lewy przedni błotnik samochodu marki V. (...) o nr rej. (...).

3. W wyniku tego zdarzenia pokrzywdzona A. K. doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy bez utraty przytomności , skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa , stłuczenia barku i ramienia prawego , stłuczenia miednicy i okolicy lędźwiowej , urazu stawu kolanowego lewego z uszkodzeniem II stopnia więzadła pobocznego bocznego , złamanie podchrzęstne w obrębie kłykcia przyśrodkowego kości udowej lewej , naderwania ścięgna i przyczepu dystalnego mięśnia dwugłowego uda lewego , podejrzenie uszkodzeniom obu łąkotek lewego kolana , które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia A. K. na okres powyżej 7 dni .

4. Do przedmiotowego zdarzenia drogowego doszło w obszarze zabudowanym gdzie obowiązywało ograniczenie prędkości do 50 km/h. Warunki drogowe były bardzo dobre , świeciło słońce . Nawierzchnia jezdni była sucha . Natężenie ruchu było duże . Pokrzywdzona A. K. jak i oskarżony J. K. w chwili zdarzenia byli trzeźwi .

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. K. ( k. 88 , k. 96 i k. 148- 149 ) , zeznania świadków: A. K. ( k. 15- 16 , k. 149-150 ) i Ł. S. ( k. 28-29 , k. 151-152 ), częściowo zeznania świadka R. M. ( k. 25 , k. 150-151 ) oraz dokumenty w postaci opinii biegłego P. H. ( k. 76-81 k. 201-203), notatka urzędowa ( k. 1-2 ) , protokół oględzin miejsca wypadku drogowego ( k. 3-4 ) , szkic miejsc wypadku drogowego ( k. 5 ), protokół oględzin pojazdów ( k. 6-7 , k. 8- 9) , dokumentacja fotograficzna ( k. 37- 39 ).

dokumenty w postaci : dokumentacji medycznej ( k. 46-51) , opinii biegłego sądowego specjalisty chirurga , ortopedy i traumatologa K. L. ( k. 68-69 ) ,

dokumenty w postaci : notatka urzędowa ( k. 1- 2 ) , protokół oględzin miejsca wypadku drogowego ( k. 3-4 ) , szkic miejsc wypadku drogowego ( k. 5 ), protokołu badania stanu trzeźwości ( k. 10 , k.11 ) , świadectwa wzorcowania ( k. 12 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 37- 39 ).

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

J. K.

Czyn z pkt. 1 wyroku .

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Fakt iż kierujący samochodem marki R. (...) dał oskarżonemu J. K. znak iż ten może bezpiecznie wykonać manewr włączenia się do ruchu i skrętu w lewo z drogi gruntowej w ul. (...) .

2. Fakt iż kierująca motocyklem marki K. o nr rej. (...) A. K. podczas wykonywania manewru wyprzedzania cały czas poruszała się lewym pasem jezdni przekraczając podwójną linie ciągłą .

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. K.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. K. i częściowo zeznania świadka R. M.

1.2. OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,3,4

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. K. , częściowo zeznania świadka R. M., zeznania świadków A. K. i Ł. S.

Sąd dał wiarę wyjaśnienia oskarżonego J. K. ( k. 88 ) w zakresie jakim w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i w swoich wyjaśnieniach złożonych na rozprawie przed Sądem opisał iż wykonywał on kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) manewr włączenia się do ruchu i skrętu w lewo w ul. (...) w N. . Po tym jak przekroczył oś jezdni i zaczął wjeżdżać na lewy pas ruchu w jego samochód uderzył motocykl kierowany przez pokrzywdzoną A. K. ( k. 148-149 ) . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. K. są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione zwłaszcza z zeznaniami świadków : A. K. ( k. 15- 16 , k. 149-150 ) , Ł. S. ( k. 28-29 , k. 151-152 ) i R. M. ( k. 25 , k. 150-151 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę i dokumentami wskazanymi przy faktach 1,2,3,4, w pkt. 1.1. . Należy wskazać iż z wyjaśnień oskarżonego J. K. w zakresie jakim Sąd dał im wiarę wynika wprost iż popełnił on zarzucany mu czyn z art. 177 § 1 k.k..

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadków : A. K. ( k. 15- 16 , k. 149-150 ) i Ł. S. ( k. 28-29 , k. 151-152 ) jako jasnym , dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione . Z zeznań świadka A. K. pokrzywdzonej w niniejszej sprawie wynika iż tego dnia kierująca motocyklem marki K. o nr rej. (...) jadąc ul. (...) z prędkością ok. 30 km/h rozpoczęła manewr wyprzedzania dwóch samochodów stojących w korku . Podczas manewru wyprzedzania poruszała się cały czas prawym pasem ruchu nie przekraczając osi jezdni i podwójnej linii ciągłej. Gdy była na wysokości drugiego z wyprzedzanych samochodów zobaczyła wjeżdżający na lewy pas jezdni samochód marki V. (...) . Dlatego podjęła manewry obronne w postaci hamowania i skrętu w lewo by ominąć ten samochód , jednak manewry obronne okazały się bezskuteczne i uderzyła w ten samochód. Natomiast z zeznań świadka Ł. S. wynika jaki przebieg miało to zdarzenia drogowe . Świadek ten stwierdził iż jego samochód oraz stojący przed nim samochód marki R. (...) były tak ustawione na pasie ruchu że kierująca motocyklem mogła wykonać manewr wyprzedzania po prawym pasie ruchu nie przekraczając osi jezdni i podwójnej linii ciągłej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. M. ( k. 25 , k. 150-151 ) poza niewielkim fragmentem w którym ten świadek stwierdził iż jego samochód marki R. (...) był tak ustawiony na pasie jezdni że kierująca motocyklem nie mgła go wyprzedzić bez przekroczenia osi jezdni. Należy wskazać iż z zeznań świadka R. M. wynika kategorycznie iż nie obserwował tego co dzieje się za jego samochodem i nie dał oskarżonemu znaku że może bezpiecznie włączyć się do ruchu. Ponadto świadek ten wskazał iż nie wie w jakiej odległości od osi jezdni znajdował się jego samochód . W tym zakresie zeznania te są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione .

Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości. Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Dokumenty powyższe zostały w większości sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach .

Sąd dał pełną wiarę pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego sądowego P. H. , która została uzupełniona ustną opinią przedstawioną na rozprawie ( k. 76-81 k. 201-203) jako jasnym , dokładnym i w sposób precyzyjny opisujących przebieg całego zdarzenia . Z opinii tych wynika wprost że przyczyną tego zdarzenia było zachowanie kierującego samochodem marki V. , który powinien ustąpić pierwszeństwa wszystkim kierującym podczas wykonywania manewru włączania się do ruchu . Przyczyną powstania tego zdarzenia było nie zachowanie szczególnej ostrożności i nie udzielenie pierwszeństwa przez kierującego samochodem marki V..

Sąd dał pełną wiarę pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego sądowego specjalisty chirurga , ortopedy i traumatologa K. jako jasnej , dokładnej i fachowej . Z opinii tej wynika wprost iż wyniku tego zdarzenia pokrzywdzona A. K. odniosła obrażenia ciała w postaci urazu głowy bez utraty przytomności , skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa , stłuczenia barku i ramienia prawego , stłuczenia miednicy i okolicy lędźwiowej , urazu stawu kolanowego lewego z uszkodzeniem II stopnia więzadła pobocznego bocznego , złamanie podchrzęstne w obrębie kłykcia przyśrodkowego kości udowej lewej , naderwania ścięgna i przyczepu dystalnego mięśnia dwugłowego uda lewego , podejrzenie uszkodzeniom obu łąkotek lewego kolana , które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia A. K. na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. ( k. 68-69 ) .

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1 i 2 z pkt. 1.2.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. K. i częściowo zeznania świadka R. M.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. K. ( k. 96 i k. 148-149 ) w zakresie w którym stwierdził iż kierujący samochodem marki R. (...) dał oskarżonemu J. K. znak iż ten może bezpiecznie wykonać manewr włączenia się do ruchu i skrętu w lewo z drogi gruntowej w ul. (...). Na wiarę nie zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonego J. K. w której stwierdził iż kierująca motocyklem marki K. o nr rej. (...) A. K. podczas wykonywania manewru wyprzedzania poruszała się lewym pasem jezdni przekraczając podwójną linie ciągłą. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego J. K. są nie jasne , nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i mają na celu uwolnienia go od odpowiedzialności za popełniony czyn . Na wstępie należy zauważyć iż oskarżony w swoich wyjaśnieniach raz twierdzi iż kierująca motocyklem pokrzywdzona A. K. poruszała się podczas manewru wyprzedzania prawym pasem jezdni . Później zmienia wersje i twierdzi iż poruszała się jednak lewym pasem jezdni ( k. 148 ) . Należy wskazać iż oskarżony wykonując manewru włączania się do ruchu i skrętu w lewo nie mógł widzieć którym pasem ruchu podczas manewru wyprzedzania poruszał się motocykl kierowany przez pokrzywdzoną . Należy wskazać iż zeznań świadków A. K. ( k. 15- 16 , k. 149-150 ) i Ł. S. ( k. 28-29 , k. 151-152 ) wynika iż pokrzywdzona A. K. kierując motocyklem wykonując manewr wyprzedzania poruszał się prawym pasem nie przekraczając podwójnej linii ciągłej. Na lewy pas ruchu wjechała bezpośredni przed uderzeniem w samochód marki V. (...) kierowany przez oskarżonego wykonując manewr obronny . Należy zauważyć iż nawet gdyby przyjąć za prawdziwa wersję oskarżonego iż kierująca motocyklem marki K. wykonywała manewr wyprzedzania w sposób nieprawidłowy z przekroczeniem podwójnej linii ciągłej nie zwalniało to jednak oskarżonego z obowiązku zachowania szczególnej ostrożności i udzielenia temu pojazdowi pierwszeństwa przejazdu . Ponadto z zeznań świadka R. M. ( k. 25 , k. 150-151 ) wynika kategorycznie iż nie dał oskarżonemu znaku że może bezpiecznie włączyć się do ruchu. Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego J. K. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka R. M. ( k. 25 , k. 150-151 ) w części w której ten świadek stwierdził iż jego samochód marki R. (...) był tak ustawiony na pasie jezdni iż kreująca motocyklem nie mgła go wyprzedzić bez przekroczenia osi jezdni . Należy wskazać iż świadek ten w swoich zeznaniach złożonych na rozprawie przed Sądem świadek przyznał iż nie obserwował tego co dzieje się za jego samochodem i nie wie w jakiej odległości jego samochód znajdował się od osi jezdni. Ponadto należy ponownie wskazać iż zeznań świadków A. K. ( k. 15- 16 , k. 149-150 ) i Ł. S. ( k. 28-29 , k. 151-152 ) wynika iż pokrzywdzona A. K. kierując motocyklem wykonując manewr wyprzedzania poruszał się prawym pasem nie przekraczając podwójnej linii ciągłej. Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka R. M. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

-----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

J. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 177 § 1 k.k. stanowi iż karze podlega , kto, narusza chociażby nieumyślnie , zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym , powoduje nieumyślnie wypadek , w którym inna osoba odniosła obrażenia wskazane w art. 157 § 1 k.k. . Przedmiotem ochrony art. 177 k.k. są najbardziej fundamentalne z wartości, za jakie należy uznać życie i zdrowie człowieka. Nie jest natomiast przedmiotem ochrony bezpieczeństwo w komunikacji, które stanowi jedynie pewien specyficzny stan, charakteryzujący się brakiem zagrożeń dla wspomnianych dóbr. Zwraca uwagę fakt, że w katalogu tym zabrakło mienia, co jest wynikiem częściowej depenalizacji tzw. lekkiego wypadku komunikacyjnego. Wymogiem odpowiedzialności karnej w oparciu o znamiona art. 177 k.k. jest naruszenie reguł ostrożnego postępowania z dobrem prawnym. Ta cecha, charakterystyczna skądinąd dla wszystkich przestępstw nieumyślnych, doznaje w treści omawianego przepisu pewnych ograniczeń. Przy ustalaniu zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy wypadku komunikacyjnego uwzględnić należy okoliczności przedmiotowe związane ze zdarzeniem , takie jak trudne warunki drogowe, opady atmosferyczne, siła wiatru, stan drogi lub innego szlaku komunikacyjnego itp. Znamieniem strony przedmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Pojęcie tych zasad obejmuje zarówno zasady ujęte w przepisach prawa drogowego lub regulujących komunikację kolejową, wodną lub powietrzną, jak też wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu zasady prakseologiczne odnoszące się do danej sfery ruchu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 II 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3, poz. 33). Zasady bezpieczeństwa dotyczące ruchu drogowego określone zostały w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może być zarówno umyślne, jak i nieumyślne, natomiast wynikające stąd skutki dotyczące życia, zdrowia lub mienia muszą być objęte winą nieumyślną. Przesądza to o kwalifikacji wypadku komunikacyjnego jako występku nieumyślnego. Podmiotem występku spowodowania wypadku komunikacyjnego - ze względu na znamię naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu - może być jedynie uczestnik ruchu, którego dotyczy obowiązek przestrzegania tych zasad, a więc kierujący pojazdem mechanicznym, pieszy, woźnica, rowerzysta, osoba prowadząca kolumnę pieszych i in. (por. K. Buchała, w: A. Zoll (red.), Komentarz 2, wyd. 1999, s. 394).

W powyższej sprawie oskarżony J. K. wypełnił wszystkie znamiona czynu z art. 177 § 1 k.k. . Oskarżony J. K. w dniu 21 września 2018 roku w miejscowości N., na ul. (...) woj. (...) naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w przepisie art. 17 ust.1 i 2 ustawy prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa innemu pojazdowi i uczestnikowi ruchu w ten sposób, że włączając się do ruchu z drogi gruntowej uderzył w motocykl marki K. o nr rej. (...) kierowanym przez A. K. poruszający się ul. (...) .

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 2020 r. Prawo o ruchu drogowym ( tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 110 ze zm. ) włączanie się do ruchu następuje przy rozpoczynaniu jazdy po postoju lub zatrzymaniu się niewynikającym z warunków lub przepisów ruchu drogowego oraz przy wjeżdżaniu:

1) na drogę z nieruchomości, z obiektu przydrożnego lub dojazdu do takiego obiektu, z drogi niebędącej drogą publiczną oraz ze strefy zamieszkania;

2) na drogę z pola lub na drogę twardą z drogi gruntowej;

3) na jezdnię z pobocza, z chodnika lub z pasa ruchu dla pojazdów powolnych;

3a) na jezdnię lub pobocze z drogi dla rowerów, z wyjątkiem wjazdu na przejazd dla rowerzystów lub pas ruchu dla rowerów;

4) pojazdem szynowym - na drogę z zajezdni lub na jezdnię z pętli.

Natomiast zgodnie z treścią art. 17 ust 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2020 r. Prawo o ruchu drogowym ( tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 110 ze zm. ) kierujący pojazdem, włączając się do ruchu, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu. Kierujący pojazdem, włączający się do ruchu, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu. Zachowanie szczególnej ostrożności polega przede wszystkim na ocenie sytuacji na drodze, a jeśli tego ona wymagana wyraźnym zasygnalizowaniu, np. kierunkowskazem zamiaru wykonania manewru (S. Soboń, Kodeks drogowy..., cz. I, s. 139). Należy ustąpić pierwszeństwa każdemu uczestnikowi ruchu (np. jadącemu wierzchem, pieszemu), a nie tylko pojazdowi. Włączający się do ruchu musi czekać aż ustanie ruch na jedni, na którą zamierza wjechać ( za Ryszard A. Stefański Komnetarz do art. 17 prawa o ruchu drogowym ) . Należy wskazać iż oskarżony J. K. włączając się do ruchu wjeżdżając z drogi gruntowej na ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu motocyklowi marki K. o nr rej. (...) kierowanemu przez A. K. która wykonywała manewr wyprzedzania dwóch samochodów stojących w korku , poruszając się jednak swoim pasem ruchu . Podnieść należy iż oskarżony J. K. winien zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństw przejazdu wszystkim uczestnikom ruchu poruszającym się po ul. (...) . Z obowiązku tego nie zwalniał oskarżonego fakt iż w jego ocenie kierujący samochodem marki R. (...) świadek R. M. ułatwił mu włączenie się do ruchu . Ponadto gdyby nawet przyjąć iż kierująca motocyklem marki K. o nr rej. (...) wykonywała manewr wyprzedzania w sposób nieprawidłowy z przekroczeniem podwójnej linii ciągłej nie zwalnia to jednak oskarżonego z obowiązku zachowania szczególnej ostrożności i udzielenia temu pojazdowi pierwszeństwa przejazdu . Należy wskazać iż ułatwienie włączenia się do ruchu przez jeden pojazd nie zwalnia kierującego pojazdem z weryfikacji sytuacji drogowej pod kątem bezpieczeństwa wykonywanego manewru. Rozpoczęcie manewru włączenia się do ruchu jest dopuszczalne, gdy jego wykonanie nie utrudni ruchu, a nadto musi być miejsce na jego zrealizowanie. Konieczne jest zwracanie uwagi, czy nie zbliża się pojazd z przeciwnego kierunku albo czy na tym pasie nie jest wyprzedzany inny pojazd; włączający się jest zobowiązany ustąpić im pierwszeństwa. Włączający się do ruchu musi czekać aż ustanie ruch na jezdni, na którą zamierza wjechać ( tak wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 10 października 2011 r. IX Ka 540/11 LEX nr 1444422 ). Ponadto z opinii sporządzonej przez biegłego sądowego P. H. , która została uzupełniona ustną opinią przedstawioną na rozprawie ( k. 76-81 k. 201-203) wynika wprost że przyczyną tego zdarzenia było zachowanie kierującego samochodem marki V. , który powinien ustąpić pierwszeństwa wszystkim kierującym podczas wykonywania manewru włączania się do ruchu . Przyczyną powstania tego zdarzenia było nie zachowanie szczególnej ostrożności i nie udzielenie pierwszeństwa przez kierującego samochodem marki V..

W wyniku tego zdarzenia pokrzywdzona A. K. doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy bez utraty przytomności , skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa , stłuczenia barku i ramienia prawego , stłuczenia miednicy i okolicy lędźwiowej , urazu stawu kolanowego lewego z uszkodzeniem II stopnia więzadła pobocznego bocznego , złamanie podchrzęstne w obrębie kłykcia przyśrodkowego kości udowej lewej , naderwania ścięgna i przyczepu dystalnego mięśnia dwugłowego uda lewego , podejrzenie uszkodzeniom obu łąkotek lewego kolana , które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia A. K. na okres powyżej 7. Fakt ten wynika wprost z opinii biegłego sądowego specjalisty chirurga , ortopedy i traumatologa K. L. ( k. 68-69 ) .

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----

☐

3.4. Umorzenie postępowania

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----

☐

3.5. Uniewinnienie

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. K.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego J. K. czynu opisanego w pkt. 1 wyroku przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym i zdrowi i życie ludzkie oraz okoliczności działania oskarżonego . Oskarżony naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest. Sąd jako okoliczność łagodzącą wobec oskarżonego przyjął fakt iż nie był on dotychczas karany ( k. 142 ) . Orzeczona wobec oskarżonego J. K. kara grzywny 100 ( sto ) stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 ( pięćdziesiąt ) złotych spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny na podstawie art. 37a k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. albowiem wobec faktu iż czyn został popełniony w dniu w dniu 21 września 2018 roku przepis ten jest względniejszy dla oskarżonego niż przepis art. 37a § 1 k.k. obowiązujący od 24 czerwca 2020 r..

5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-----

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-----

1.7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego J. K. na rzecz oskarżyciela posiłkowego A. K. kwotę 1176 zł ( tysiąc sto siedemdziesiąt sześć złotych ) tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu zgodnie z wnioskiem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego .

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 152 ze zm. ) Sąd zasądził od oskarżonego J. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1744,39 zł ( tysiąc siedemset czterdzieści cztery złote trzydzieści dziewięć groszy ) w tym 500 ( pięćset ) złotych tytułem opłaty.

8. 1Podpis

II K 675/19

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE