Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

14 lutego 2020 roku

Sąd Rejonowy / Okręgowy w Rybniku V Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wiesław Jakubiec

Sędziowie

Ławnicy: Danuta Miensopust, Teresa Szymała

Protokolant: sekr. sądowy Izabela Niedobecka-Kępa

przy udziale ./.

po rozpoznaniu 14 lutego 2020 roku w Rybniku

sprawy z powództwa A. F.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę

1.  zasądza od strony pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz powoda A. F. kwotę 48.000 zł (czterdzieści osiem tysięcy złotych) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 24.01.2018 r.,

2.  wyrokowi w pkt. 1 co do kwoty 19.500 zł ( dziewiętnaście tysięcy pięćset złotych ) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

3.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.105 zł (trzy tysiące sto pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4.  nakazuje pobranie od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa ( Sądu Rejonowego w Rybniku ) kwoty 293,07 zł ( dwieście dziewięćdziesiąt trzy złote 07/100 ) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Sędzia Wiesław Jakubiec

Danuta Miensopust Teresa Szymała

Sygn. akt V P 145/18

UZASADNIENIE

24 stycznia 2018 roku powód A. F. wniósł przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. pozew o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w kwocie 48 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu. Nadto, wniósł o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, iż podane przez pozwaną przyczyny rozwiązania z nim umowy o prace były nierzeczywiste. W opinii powoda, faktycznym powodem rozwiązania umowy o pracę, była jego odmowa podpisania nowej umowy o pracę. Powód pokreślił, iż w trakcie trwania stosunku pracy, nie naruszył przepisów prawa ani zasad współżycia społecznego. Zdaniem powoda, miał on prawo do krytyki w sytuacji, kiedy zaniedbania pracodawcy doprowadziły do utraty dobrego imienia wśród klientów oraz spowodowały utratę mocy produkcyjnej topperów. Jednakże powód wyraźnie podkreślił, iż użycie jednego niecenzuralnego słowa nie może być podstawą do twierdzenia, że w sposób rażący naruszył obowiązki pracownicze. Nadto, powód zaznaczył, że pozostałe podane przyczyny rozwiązania umowy pracę były zupełnie nieuzasadnione, gdyż pozwana nie podała żadnych dowodów na poparcie słuszności swoich twierdzeń.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalanie powództwa oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, iż podane powodowi przyczyny rozwiązania z nim umowy o pracę były prawdziwe. Jednocześnie pozwana zaznaczyła, że powód poprzez grożenie i obrażanie swoich współpracowników w sposób oczywisty naruszył podstawowe obowiązki pracownicze wynikające z kodeksu pracy oraz z wewnętrznego regulaminu pracy. Pozwana dodała, iż kwestie dotyczące produkcji i zamówień na toppery nie stanowiły przyczyny rozwiązania umowy o pracę. Pozwana zaprzeczyła, by ktokolwiek zmuszał powoda do podpisania nowej umowy o pracę czy umowy o zakazie konkurencji. Pozwana podkreśliła, że powód prowadził rozmowy biznesowe w przedsiębiorcą konkurencyjnym oraz podejmował działania na szkodę pracodawcy.

Postanowieniem z 27 marca 2018 roku Sąd ustalił wartość przedmiotu sporu na kwotę 58 5000 zł.

Sąd ustalił co następuje:

Powód A. F. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 1 marca 1997 roku do 31 grudnia 2017 roku w (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. ostatnio na stanowisku Zastępcy Dyrektora Generalnego do Spraw Handlu i Marketingu oraz Doradcy (...) Klienta. 1 stycznia 2018 roku powód został pracownikiem (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. w wyniku przejścia części zakładu (...) sp. z o.o. do pozwanej spółki w trybie art. 23 ¹ Kodeksu pracy.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda obliczone jako ekwiwalent za urlop wynosiło 19 500 zł brutto.

Do głównych obowiązków powoda należało utrzymywanie kontaktów z klientami z rynku austriackiego i niemieckiego oraz realizacja sprzedaży topperów. Powód wykonywał swoje obowiązki w sposób prawidłowy. Powód dbał o dobre relacje z klientami oraz zależało mu na wydanej i terminowej produkcji topperów. Powód nie został ukarany przez pozwaną ani jej poprzedniczkę prawną karą porządkową.

Bezpośrednim przełożonym powoda był członek zarządu (...) sp. z o.o. G. S.. R. S. i W. Z. byli prokurentami spółki (...). R. S. był Dyrektorem ds. Księgowości i Kontrolingu, a W. Z. był Dyrektorem Operacyjnym/ Inwestycyjnym. U poprzedniczki prawnej pozwanej występował konflikt pomiędzy powodem, a R. S. i W. Z. w przedmiocie opóźnień przy produkcji i realizacji zamówień topperów. Problemy rozpoczęły się w 2017 roku po zmianach personalnych w zarządzie spółki(...). W firmie pojawiły się zaniedbania w parku maszynowym, gdyż maszyny nie były remontowane, a awarie na bieżąco usuwane. Zgodnie z poleceniem zarządu poprzedniczki prawnej pozwanej, powód miał informować klientów, że powodem opóźnień były awarie maszyn i braki komponentów Powód systematycznie przygotowywał raporty zamówień i informował o tym zarząd poprzedniczki prawnej pozwanej. Powód nie był informowany o przyczynach awarii i opóźnieniach w dostawie komponentów. Powód nie dostał oficjalnego polecenia, by ograniczyć zamówienia na toppery. Powód nie został również zalecenia, by wydłużać terminy realizacji zamówień. Zarząd poprzedniczki prawnej pozwanej nie przedstawił efektywnego sposobu rozwiązania problemu. Powoda rozliczano z realizacji z nałożonego na niego budżetu. Powód zarzucał R. S. i W. Z., że koncentrowali się głównie na produkcji wieczek tzw. platynek i mimo wezwań ze strony powoda nie podejmowali skutecznych działań, by usprawnić produkcję topperów. Zarząd poprzedniczki prawnej pozwanej wraz R. S. i W. Z. podjęli decyzję zastąpieniu dotychczasowego kierownika produkcji topperów - I. H. przez M. I., który dotychczas był kierownikiem działku wycinek i nie posiadał doświadczenia w pracy przy produkcji topperów, Nadto, R. S. i W. Z. podjęli decyzję o zmniejszeniu liczby osób obsługujących jedną maszynę przy produkcji topperó z trzech do dwóch oraz o wprowadzeniu nowego system czasu pracy. Wprowadzenie powyższych zmian powiększyło problemy z jakością jak i terminowością w procesie produkcji topperów. 29 grudnia 2017 roku powód dowiedział się, że ze spółki (...) – z dziełu produkcji topperów odeszło około 20 osób. Powód miał świadomość, że odejście pracowników spowoduje dalsze opóźniania w dostawach topperów dla klientów oraz możliwe odejście części klientów. W kolejnych dniach powód, który leczył się psychiatrycznie i będąc pod wpływem leków oraz alkoholu kontaktował się z R. S. i W. Z. zarzucając im w sposób niecenzuralny podejmowanie działań na szkodę spółki. W okresie od 29 do 31 grudnia 2017 roku powód mając na uwadze nieskuteczność podejmowanych działań, wysłał do członków zarządu poprzedniczki prawnej pozwanej s. (...)i G. S. wiadomości mailowe, w których wzywał ich do stawienia się na spotkanie w dniu 3.01.2018 r.

Powód i (...)sp. z o.o. zawarli 3 lutego 2003 roku umowę o zakazie konkurencji na mocy której powód zobowiązał się do niepodejmowania działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy trakcie trwania stosunku pracy. Zakaz podejmowania działalności konkurencyjnej przez powoda wynikał również z łączącego go z poprzedniczką prawną pozwanej aneksu nr (...) do umowy o pracę zawartego 4 lutego 2013 roku. Ponadto, zakaz prowadzenia działalności konkurencyjnej miał swoje źródło w obowiązującym w spółce (...) regulaminie pracy, a także w wiążącej pracowników polityce - Działania Antykorupcyjne i Zgodność z Przepisami.

W 2017 roku powód prowadził rozmowy z G. S. w przedmiocie nowej umowy o pracę oraz nowej umowy o zakazie konkurencji. Powodowi zaproponowano stanowisko Account Manager z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 19 500 zł brutto. Nadto, zgodnie § 3 porozumienia, powodowi miała przysługiwać premia roczna na zasadach określonych w Grupie C. F. w ramach „ (...)”, Dotychczas powodowi przysługiwało prawo do premii uznaniowej, która wynikała z regulaminu wynagradzania, a jej system przyznawania był dla powoda jasny. W przeciwieństwie do umowy zawartej z poprzedniczką prawna, nowa propozycja umowy nie zawierała prawa powoda do odprawy w przypadku rozwiązania umowy przez pracodawcę. Ostatecznie powód nie przyjął propozycji nowej umowy o pracę. Powód przedstawił własne propozycje zmian w umowie, które nie zostały przyjęte przez pozwaną. Nowa umowa o zakazie konkurencji miała trwać w trakcie stosunku pracy oraz 12 miesięcy po jego ustanie, zakaz miał dotyczyć podejmowania zatrudnienia u podmiotów produkujących ww. opakowania. W umowie o zakazie konkurencji zaproponowano powodowi wynagrodzenie w wysokości 25% wynagrodzenia podstawowego. Powód nie przyjął propozycji zawarcia nowej umowy o zakazie konkurencji.

Po przeprowadzeniu rozmowy z powodem, 3 stycznia 2018 roku pozwana złożyła mu pismo zawierające oświadczenie o rozwiązaniu mowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika. Jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy pozwana wskazała ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na:

1)  nękaniu współpracowników (R. S. i W. Z.) telefonami i esemesami w późnych godzinach nocnych, które zawierały obraźliwe treści i groźby,

2)  obraźliwe odnoszenie się do przełożonych w treści korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną,

3)  prowadzenie rozmów biznesowych z przedsiębiorcą rozpoczynającym działalność konkurencyjną przy jednoczesnej odmowie zawarcia z pracodawcą umowy o zakazie konkurencji i w sytuacji, gdy tenże przedsiębiorca konkurencyjny nakłonił grupę ponad 20 kluczowych pracowników zatrudnionych przy produkcji topperów tj. wyrobów za których sprzedaż A. F. odpowiadał, do rozwiązania umów o pracę.

Nadto, pozwana wskazała, iż jej klienci z rynku niemieckiego zgłosili skargi dotyczące poziomu usług świadczonych przez A. F..

Po zakończeniu stosunku pracy, powód rozpoczął rozmowy z (...)sp. z o.o dotyczące warunków współpracy. Od 1 lutego 2018 roku powoda i spółkę (...) łączy umowa agencyjna, na mocy której powód jako niezależny przedsiębiorca zajmuje się wyszukiwaniem klientów. Do obowiązków powoda należy również podejmowanie czynności, które mają ostatecznie doprowadzić do zlecenia (...) sp. z o.o. przez klientów usług pakowania produktów spożywczych tzw. topperów. Na mocy ww. umowy, powód świadczy usługi agencyjne także na rzecz innych podmiotów w takich obszarach jak np. sprzedaży wieczek. Wynagrodzenie powoda jest wyłącznie wynikowe tzn. należne jest po doprowadzeniu do sprzedaży usług przez (...) sp. z o.o. na rzecz klienta i po dokonaniu zapłaty przez tego klienta za usługę. 1 maja 2018 roku powód wystawił spółce (...) pierwszą fakturę dotyczącą prowizji. Firma (...) jest prowadzono przez D. D., który do 2012 roku był związany z (...) sp. z o.o.

Dowód: akta osobowe powoda: świadectwo pracy, umowa o pracę z 1.03.1997r., aneks do umowy o pracę z 1.03.2009r., zawiadomienie o przeniesieniu części zakładu pracy, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, notatka z 3.01.2018r;

wiadomości mailowe k. 25-95 i k. 249-428, zaświadczenia lekarskie k.96-97, zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 120, pełnomocnictwo z 2.01.2018r. k.133, wiadomości sms k.143-146, wiadomości mailowe wraz z tłumaczeniami k. 148-157, zarządzenie nr 01/08/2016 z 8.08.2016r. k.159-177, porozumienie z 31.12.2014r. k. 178-178v., wiadomości mailowe wraz z tłumaczeniami k. 180-184 i k. 186-188, umowa o zakazie konkurencji k.190-191, aneks nr (...) do umowy o pracę zawarty 4.02.2013r. k. 193-194, polityka- działania antykorupcyjne i zgodność z przepisami k. 196-208, wiadomości mailowe wraz z tłumaczeniami k. 210-211, certyfikat zgodności k.212, zeznania świadka M. K. k. 443v.-445, porozumienie zmieniające do umowy o pracę k.457-458, projekt umowy o zakazie konkurencji k.459-461, dokumentacja odnośnie kar umownych i odszkodowań k. 482-534, pismo (...) sp. z o.o. z 26.11.2018r. wraz z zał. k.542-547, zeznania świadka G. S. k.549v.-551v., tłumaczenia dokumentów k. 587-686, zeznania świadka K. B. k.689v.-691, zeznania świadka W. Z. k.691-692, zeznania świadka I. H. k.693-695, zeznania świadka R. S. k. 694-695 i k.743-743v., wiadomości tekstowe k.719-736 i k. 741-742, oświadczenie k.737, wydruk zrzutu karty k. 738-739, zeznania świadka M. S. k. 743v.-744v., zeznania świadka P. B. k.744v.-745v, zeznania świadka A. W. (1) 745v., akta sprawy X GC 294/18: pozew k. 765-785, odpowiedź na pozew 786-801, pismo z 4.04.2018r. k. 802-819, pismo z 27.11.2018r. k.820-826, pismo z 8.04.2019r. k.827-834, zeznania świadka A. W. (2) k. 860v.-861, zeznania świadka M. I. k.861—861v., zeznania świadka R. G. k. 861v.-862, zeznania świadka M. P. k.863v.-864, zeznania świadka G. W. k.864-864v., zeznania świadka J. H. k. 892-94v., zeznania świadka A. S. (1) k.894v.-895, zeznania świadka Z. K. k.895, przesłuchanie powoda k.897-902, przesłuchanie w imieniu pozwanej W. D. k. 925v.-926

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci w/w dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały, a także w oparciu o zeznania świadków oraz przesłuchanie stron, które wraz z pozostałymi dowodami tworzyły spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy. Przy czym Sąd wziął pod uwagę zeznania świadków: J. H., G. S., W. Z., R. S. oraz dowód z przesłuchania w imieniu pozwanej W. D. jedynie w zakresie w jakim nie były one sprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Mimo formalnego dopuszczenia, Sąd nie przeprowadził dowodu z zeznań świadków E. W., I. G., A. S. (2), K. M., K. D., K. Q. oraz S. S. ze względu na cofnięcia w tym zakresie wniosków przez powoda, a odnośnie świadków M. N. i K. S. z powodu cofnięcia wniosków przez pozwaną. Na rozprawie 13 grudnia 2019 roku Sąd oddalił wnioski o dopuszczenie dowodów wskazanych przez stronę pozwaną uznając, że ich przeprowadzenie nie miało wpływu na wynik sprawy i prowadziłoby jedynie do przewlekłości postępowania.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Jak stanowi art. 52 § 1 pkt 1 pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z art. 56 § 1 k.p. pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. Z mocy art. 58 zd. pierwsze k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Na podstawie art. 30 § 3 k.p., oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie. Nadto, na mocy § 4 w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy, a zgodnie z § 5 w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub jej rozwiązaniu bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia to jednostronne oświadczenie woli, stanowiące nadzwyczajny sposób ustania stosunku pracy, które powinno być stosowane przez pracodawcę w świetle judykatury Sądu Najwyższego z wyjątkową ostrożnością. Na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia przesłanek rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. (zob. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2001 r., I PKN 398/00, Legalis Numer 243873). Ciężkie naruszenie obowiązków to świadome działanie (zaniechanie) swoich obowiązków. Pracodawca powinien wykazać bezprawność (naruszenie obowiązków), naruszenie lub zagrożenie interesu pracodawcy i zawinienie pracownika (wina umyślna, rażące niedbalstwo). O istnieniu tej winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z 21.07.1999r. I PKN 169/99 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 7.02.2008r. II PK 162/07). W razie rozwiązania umowy z tej przyczyny ocena rodzaju i stopnia winy pracownika powinna być dokonana w stosunku do naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, jak i z uwzględnieniem zagrożenia lub naruszenia interesów pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z 23.09.1997r. I PKN 274/97).

Mając na uwadze powyższe Sąd zwraca również uwagę, iż rodzaj winy nieumyślnej, wyraża się w całkowitym ignorowaniu przez pracownika następstw swojego działania. Sama bezprawność zachowania nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., jeżeli stosunek psychiczny pracownika do skutków postępowania określony jego świadomością nie wskazuje ani na winę umyślną, ani na rażące niedbalstwo. Zwykłe zaniedbania pracownika nie mogą być oceniane jako naruszenie podstawowych obowiązków w rozumieniu art. 52 k.p.

Powód był sumiennym pracownikiem, który z wielkim zaangażowaniem podchodził do powierzonych mu obowiązków. Powód nigdy nie został ukarany przez pozwaną ani jej poprzedniczkę prawną karą porządkową. Zmiany osobowe w kierownictwie firmy i zakładu produkcji topperów, zmniejszenie liczby osób obsługujących jedną maszynę, a także zmiana systemu organizacji pracy wywołały problemy z terminowością i jakością produkcji. Sytuacja kryzysowa w zakresie produkcji toperów (za których sprzedaż odpowiedzialny był powód) trwała wiele miesięcy (co najmniej od połowy 2017 r.). Kierownictwo firmy ignorowało problem, a wręcz wykazywało do niego lekceważący stosunek (prokurenci R. S. i W. Z.). Nadto nałożyło się nagłe odejście z końcem roku 2017 r. znacznej grupy doświadczonych pracowników ( 20 osób) z produkcji topperów co groziło dalszymi opóźnieniami w dostawach dla klientów oraz odejściem przynajmniej części klientów. Powyższe okoliczności spowodowały reakcję emocjonalną powoda wyrażoną w korespondencji SMS do R. S. i W. Z., w której padły m.in. niecenzuralne słowa. Podkreślić należy, że użycie przez powoda tego rodzaju słów było spowodowane bezsilnością powoda. Wpływ na to miał również stan psychiczny powoda (od wielu miesięcy się leczył). Korespondencja stanowiła negatywną ocenę działań prokurentów poprzedniczki prawnej pozwanej wyrażoną w niewłaściwy sposób. Bezspornie korespondencję tę można ocenić negatywnie pod względem kultury osobistej powoda. Naganne zachowanie powoda względem prokurentów nie naruszyło jednak zasady lojalności pracownika wobec pracodawcy. Z kolei twierdzenia, że wiadomości zawierały groźby jest nadużyciem, bowiem nie wywołały w żadnym z adresatów realnych obaw. Nie można również uznać, że w firmie został podważony autorytet R. S. i W. Z., bowiem powód kierował uwagi bezpośrednio do prokurentów firmy, a nie robił tego publicznie. Pamiętać należy, iż powyższe osoby pozostawały z powodem w relacjach koleżeńskich, zdarzało się że kontaktowali się po godzinach pracy i w rozmowach posługiwali się dosadnymi sformułowaniami.

Nie sposób uznać, że wiadomości mailowe kierowanego przez powoda do przełożonych miały charakter obraźliwy. Powód widząc, że przełożeni mimo sytuacji kryzysowej jaka wynikła w zakładzie na koniec grudnia 2017 r. nie podejmują żadnych działań ratunkowych (naprawczych), starał się aby niezwłocznie po dniach wolnych odbyło się spotkanie osób zarządzających zakładem celem wyjaśnienia sytuacji, przedstawieniem planu działania. Powód sam przerwał urlopu aby brać w nim udział. Napisał przedmiotowe wiadomości mailowe chcąc zmobilizować przełożonych do stawiennictwa na spotkanie 3.01.2018 r. Nie można w nich dopatrzeć się w nich złej woli powoda.

W 2017 roku powód prowadził z G. S. rozmowy w przedmiocie propozycji nowej umowy o pracę i nowej umowy o zakazie konkurencji. Warunki nowej umowy o pracę były mniej korzystne dla powoda: miał otrzymać niższe stanowisko, nie zgodzono się na podwyżkę wynagrodzenia mimo, że zmienić się miał mu zakres obowiązków i inne osoby miały takie podwyżki otrzymać, nadto wprowadzano nowy system przyznawania premii, który był skomplikowany i nie potrafiono zagwarantować, że powód będzie otrzymywać premie w takiej wysokości jak dotychczas. Z kolei nowa umowa o zakazie konkurencji w przeciwieństwie do dotychczas obowiązującej, miała wiązać dodatkowo 12 miesięcy po ustaniu stosunku pracy. Miała bardzo szeroko określony zakres, co powodowało, że powód pracujący od 1997 roku w stosunkowo hermetycznej branży, po ewentualnym rozwiązaniu umowy, nie mógłby podjąć pracy nie tylko przy produkcji opakowań ale także przy maszynach służących wytwarzaniu opakowań. A w zamian proponowano powodowi tylko wynagrodzenie w wysokości 25% wynagrodzenia podstawowego. W ocenie Sądu brak zgody powoda na zaproponowane niekorzystne warunki nowych umów stanowił impuls dla pozwanej aby poszukać przyczyn do rozwiązania z powodem umowy bez wypowiedzenia celem uniknięcia m.in. wypłaty 12 miesięcznej odprawy.

Pozwana w żaden sposób nie udowodniła, że powód prowadził rozmowy z podmiotem konkurencyjnym w trakcie trwania stosunku pracy. Sam fakt, że powód znał D. D. prowadzącego spółkę (...) nie świadczy o tym, że powód w trakcie zatrudnienia prowadził działalność konkurencyjną. Z kolei dopiero od 1 lutego 2018 roku powód zawarł z (...) sp. z o.o. umowę agencyjną, na mocy której jako niezależny przedsiębiorca zajmuje się wyszukiwaniem klientów. Zarzut naruszenia konkurencji i namówienie pracowników do odejścia sformułowany w przedmiotowym oświadczeniu pozwanej – jak wykazał postępowanie- opierał się jedynie na domysłach G. S. i nie było poparte żadnymi dowodowymi. Podkreślić należy, że gdyby powód faktycznie nie chciał pracować dla strony pozwanej i dużo wcześniej planować miałby odejść do firmy konkurencyjnej to mógł to zrobić w prosty sposób- za 7 dniowym uprzedzeniem rozwiązać stosunek pracy w związku z przejściem do nowego pracodawcy (art. 23 ¹ § 4 kp), co więcej- zachowałby prawo do odprawy.

Zarzut pozwanej co do nieprawidłowego świadczenia usług przez powoda okazał się nieprawdziwy. Pozwana powinna wskazać już w piśmie rozwiązującym umowę, czego dokładnie dotyczyły rzekome zaniedbania powoda, którzy konkretnie klienci, kiedy i jakie składali skargi. Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe, niezadowolenie niektórych klientów obsługiwanych przez powoda nie wynikało z zawinionych działań powoda ale z nieterminowych dostaw topperów. Pracodawca zmuszał powoda aby wymyślał powody opóźnień w dostawie, podawał nieprawdziwe przyczyny opóźnień. Powód nie był w stanie podać konkretnej daty realizacji zamówienia, bowiem nie otrzymywał takiej informacji. Powód był osobą z którą klienci posiadali bezpośredni kontakt, a z tego wynikało, że frustracje z opóźnień kierowali w jego stronę. Przełożeniu zostawili powoda z problemami, nie dając mu żadnego wsparcia, mimo tego powód starał się jak najlepiej wykonywać swoje obowiązki (w tym zakresie obsługi klientów).

Reasumując, żadna z podanych przez pozwaną przyczyn nie może stanowić podstawy do rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia, gdyż większość okazała się nie prawdziwa, a sformułowania zawarte w korespondencji SMS do prokurentów spółki nie stanowiły rażącego naruszenia obowiązków pracowniczych. Zauważyć należy, iż oświadczenie o rozwiązaniu umowy było przygotowane już przed spotkaniem 3.01.2018 r. Nie dano możliwości złożenia wytłumaczeń powodowi, co wskazuje, że pracodawcy nie zależało na dogłębnym wyjaśnieniu sprawy. Same przyczyny rozwiązana z powodem umowy określone zostały bardzo ogólnie i nie sprecyzowano ich również na spotkaniu 3.01.2018 r.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne i rozważania prawne, Sąd na podstawie przywołanych przepisów i zgodnie z art. 481 k.c. w pkt 1 wyroku zasądził od pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 48 000 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązania umowy z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 24.01.2018r.

W pkt 2 wyroku Sąd zgodnie z art. 477 ² § 1 zd. 1 k.p.c. nadał wyrokowi w pkt 1 co do kwoty 19 500 zł rygor natychmiastowej wykonalności.

Na podstawie art. 98 k.p.c. i § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r. poz. 1800) w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania Sąd w pkt 3 wyroku zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3 105 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania ( opłata sądowa w kwocie 2925 zł tj. 5% z 58 500 zł + 180 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego).

Na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 97 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 28 lipca 2005 roku (Dz. U. z 2016 r. poz. 623 ) Sąd w pkt 4 wyroku nakazał pobranie od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Rybniku) kwoty 293,07 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych ( tj. koszty wynagrodzenia tłumacza).