Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 981/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu z dnia 23 lipca 2020 r., sygn. akt III K 280/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

A. G. (1)

Fakt: W sprawie z powództwa (...) Sp. z o.o. przeciwko oskarżonemu przed Sądem Okręgowym w Poznaniu o wznowienie postępowania został przesłuchany w charakterze świadka notariusz sporządzający akt notarialny z dnia 12 lipca 2014 r. zbycia udziałów własnych oskarżonego i M. R. (1) na rzecz Sp. z o.o. (...).G. w celu ich następnie umorzenia oraz zabezpieczenia roszczeń o zapłatę ceny sprzedaży udziałów własnych poprzez przeniesienie własności tej nieruchomości w udziałach: oskarżony w udziale 9/10, M. R. (1) w udziale 1/10. Świadek P. G. zeznał, że nie ustalał charakteru nieruchomości będącej przedmiotem rozporządzenia, opierając się przy zawieraniu aktu notarialnego na oświadczeniach stron, gdyż do aktu nie stawały osoby trzecie a umowa dotyczyła przeniesienia zmiany formy właściciela – ze spółki na wspólników.

Czyn: Uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela poprzez pozorne obciążenie zagrożonego zajęciem składnika majątku Spółki z o.o. (...).G. w postaci nieruchomości o pow. 27,53 ha w J. w celu udaremnienia egzekucji.

Protokół przesłuchania świadka P. G. przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w dniu 6 sierpnia 2020 r. w sprawie XVIII C 961/20

k. 491-492

2.

A. G. (1)

Fakt: Wspólnik oskarżonego M. R. (1) od 5 sierpnia 2013 r. prowadził działalność gospodarczą – Kancelarię Radcy Prawnego, działalność została zawieszona z dniem 1 lipca 2020 r.

Czyn: Uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela poprzez pozorne obciążenie zagrożonego zajęciem składnika majątku Sp. z o.o. (...).G. w postaci nieruchomości o pow. 27,53 ha w J. w celu udaremnienia egzekucji

Wydruk z (...) dot. M. R. (1)

k. 490

3.

A. G. (1)

Fakt: Oskarżony choruje na serce, tarczycę, nadciśnienie tętnicze; w 2017 r. wszczepiono mu stymulator serca.

Czyn: Uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela poprzez pozorne obciążenie zagrożonego zajęciem składnika majątku Spółki z o.o. (...).G. w postaci nieruchomości o pow. 27,53 ha w J. w celu udaremnienia egzekucji.

Dokumentacja medyczna oskarżonego

k. 497-518

4.

A. G. (1)

Fakt: Oskarżony przed Sądem Rejonowym w Nowym Tomyślu w dniu 12 października 2017 r. zgodził się uiszczać świadczenie alimentacyjne na syna A. G. (2) po 500 zł miesięcznie.

Czyn: Uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela poprzez pozorne obciążenie zagrożonego zajęciem składnika majątku Spółki z o.o. (...).G. w postaci nieruchomości o pow. 27,53 ha w J. w celu udaremnienia egzekucji.

Ugoda sądowa zobowiązująca oskarżonego do płacenia alimentów w kwocie 500 zł miesięcznie

k. 496

5.

A. G. (1)

Fakt: Oskarżony posiada uprawnienia emerytalne w ramach Niemieckich (...) Emerytalnych, od 1 stycznia 2017 r. w wysokości 430,81 EUR miesięcznie.

Czyn: Uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela poprzez pozorne obciążenie zagrożonego zajęciem składnika majątku Spółki z o.o. (...).G. w postaci nieruchomości o pow. 27,53 ha w J. w celu udaremnienia egzekucji.

Zaświadczenie z dnia 16 grudnia 2016 r. o wysokości uzyskiwanej emerytury

k. 493-494

6.

A. G. (1)

Fakt: W grudniu 2017 r. oskarżonego zawiadomiono o wszczęciu postępowania egzekucyjnego przeciwko niemu w celu wyegzekwowania należności w łącznej wysokości 115.000 zł, jako wierzyciela wskazano Sąd Okręgowy w Poznaniu Sekcja Egzekucji i Wykonawstwa Orzeczeń Sądowych.

Czyn: Uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela poprzez pozorne obciążenie zagrożonego zajęciem składnika majątku Spółki z o.o. (...).G. w postaci nieruchomości o pow. 27,53 ha w J. w celu udaremnienia egzekucji.

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego z dnia 4 grudnia 2017 r. w sprawie K. 195/17

k. 495

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

A. G. (1)

Fakt: Oskarżony nie działał z zamiarem pokrzywdzenia wierzyciela oraz z zapewnieniem od swego doradcy prawnego M. R. (1) biorącego udział czynnościach notarialnych w dniu 12 lipca 2014 r., że działa zgodnie z prawem.

Notariusz konsultował projekt, charakter umowy oraz treść zapisów z M. R. (1) a nie z oskarżonym.

Protokół przesłuchania świadka P. G. przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w dniu 6 sierpnia 2020 r. w sprawie XVIII C 961/20

k. 491-492

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Protokół przesłuchania świadka P. G. przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w dniu 6 sierpnia 2020 r. w sprawie XVIII C 961/20

Dokument przedstawiony przy apelacji ma urzędowy charakter, potwierdza przeprowadzenie przesłuchania w charakterze świadka notariusza P. G. w innym postępowaniu na okoliczności dotyczące czynności notarialnych powiązanych tematycznie z niniejszą sprawą karną oraz to, że nie ustalał on charakteru nieruchomości będącej przedmiotem rozporządzenia przy akcie notarialnym, opierając się na oświadczeniach stron.

2.1.1.2.

Wydruk z (...) dot. M. R. (1)

Dokument przedstawiony przy apelacji ma urzędowy charakter, został wydany w odpowiedniej formie. Brak podstaw do podważania wynikającej z niego okoliczności.

2.1.1.3.

Dokumentacja medyczna oskarżonego

Dokumenty medyczne wydały uprawnione podmioty. Brak podstaw do podważania wynikających z nich okoliczności. Dokumenty obrazowały stan zdrowia oskarżonego w roku 2017.

2.1.1.4.

Ugoda sądowa zobowiązująca oskarżonego do płacenia alimentów w kwocie 500 zł miesięcznie

Dokument przedstawiony przy apelacji ma urzędowy charakter, został wydany w odpowiedniej formie. Brak podstaw do podważania wynikającej z niego okoliczności.

2.1.1.5.

Zaświadczenie o wysokości uzyskiwanej emerytury

Dokument przedstawiony przy apelacji ma urzędowy charakter i nie stwierdzono podstaw do podważania wynikającej z niego okoliczności co do wysokości uposażenia emerytalnego oskarżonego na rok 2017.

2.1.1.6.

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego w sprawie K. 195/17

Dokument przedstawiony przy apelacji ma urzędowy charakter, został wydany w odpowiedniej formie. Brak podstaw do podważania wynikającej z niego okoliczności i wysokości ciążącego na oskarżonym zadłużeniu z tego tytułu, z zaznaczeniem, że są to dane na rok 2017.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

Protokół przesłuchania świadka P. G. przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w dniu 6 sierpnia 2020 r. w sprawie XVIII C 961/20

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw faktycznych aby z treści przesłuchania świadka P. G. wyprowadzić tak daleko idące wnioski w zakresie zgłoszonym przez apelującego jak wyłączenie świadomości oskarżonego o znaczeniu prawnym i faktycznym aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 r. Świadek nie pamiętał dobrze okoliczności przedumownych uzgodnień i jako prawdopodobne podał, że charakter nieruchomości był poruszany z M. R. (1). Założywszy nawet, że tak było, skoro M. R. (1) ma wykształcenie prawnicze, nie oznaczało to niewiedzy oskarżonego co do przesunięć majątkowych i ich znaczenia dla wierzycieli Sp. z o.o. (...).G. Oskarżony brał świadomy udział w sporządzaniu aktu notarialnego w dniu 12 lipca 2014 r., natomiast brak zgody MSWiA na sprzedaż nieruchomości rolnej cudzoziemcowi (oskarżony jest obywatelem Słowenii) i to kto był odpowiedzialny za to niedopatrzenie dla przestępności czynu oskarżonego nie miało znaczenia.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie niewszechstronnej i dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów w szczególności zeznań oskarżonego A. G. (1), co do znamion strony podmiotowej i braku umyślnego, kierunkowego działania zmierzającego do pokrzywdzenia wierzycieli, ale również pominięcie dowodów z dokumentów dołączonych do akt sprawy prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Poznaniu o sygnaturze XII C 963/19, w szczególności treści pozwu, odpowiedzi na pozew, treści wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 17 marca 2020 r., treści uzasadnienia, których treść wpływa wprost na dekompletację znamion strony przedmiotowej zarzucanego oskarżonemu przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Po analizie akt sprawy i zapoznaniu się z pisemnymi motywami zaskarżonego wyroku Sąd odwoławczy stwierdził w sposób kategoryczny, że ocena zachowania oskarżonego będąca przedmiotem niniejszego procesu karnego została przez Sąd I instancji dokonana fachowo, rzetelnie i obiektywnie, spełniając wymogi oceny dowodowej określone w art. 7 kpk. Warto w tym miejscu przywołać ugruntowane w judykaturze stanowisko, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną reguły z art. 7 kpk, jeżeli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a także zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku ( tak m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2012 r., III KK 298/12). Istotne jest przy tym, że dokonanie przez sąd oceny materiału w sposób odmienny od oczekiwań strony nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 7 kpk (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 19 lutego 2014 r., II KK 17/14, Lex 1425048). W badanej sprawie stwierdzono równocześnie, że Sąd Rejonowy wyraźnie wskazał, którym dowodom lub ich częściom przyznał przymiot wiarygodności, a którym z kolei tej cechy odmówił, jednocześnie podając powody takiej weryfikacji materiału dowodowego. Nie stwierdzono przy tym żadnych takich uchybień w zakresie przeprowadzonej przez Sąd I instancji oceny dowodów, które rzutowałyby na słuszność zapadłego rozstrzygnięcia.

Apelacja obrońcy podsądnego nie podważyła w sposób skuteczny owej oceny, nie wykazując aby doszło do naruszenia zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy czy doświadczenia życiowego, a stanowiła wyraz nieuzasadnionej polemiki obrońcy z przeprowadzoną przez organ orzekający weryfikacją dowodów. Natomiast zgodnie z jedną z podstawowych zasad postępowania odwoławczego zarzuty odwoławcze nie mogą sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, lecz mają wykazywać jakich konkretnych uchybień w zakresie logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 1975 roku, sygn. akt II KR 355/74; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2017 r., II KK 180/17, Legalis nr 1668825). Skarżący nie przedstawił zatem w postępowaniu odwoławczym przekonujących argumentów aby inkryminowana czynność prawna dokonana przez oskarżonego A. G. nakierowana była na inny cel niż dla uszczuplenia zaspokojenia swojego wierzyciela. Sąd Rejonowy natomiast, w odróżnieniu od obrońcy, dogłębnie i wszechstronnie zbadał okoliczności i charakter dokonania czynności prawnej z udziałem oskarżonego w dniu 12 lipca 2014 r. Ocenił zatem zdolność płatniczą nabywcy, okoliczności doprowadzenia do czynności zbycia udziałów, ich umorzenia oraz usunięcia z majątku dłużnika głównego składnika jego majątku, a także racjonalność samej transakcji i dalsze losy przedmiotu czynności prawnej. Znamienny jest tu fakt, że „usunięte" mienie nadal było w rękach i pod kontrolą dłużnika. Wyniki tej analizy ukazały wyraźnie, że czynność obciążenia majątku Spółki z o.o. (...).G. była pozorna bo wiązała się z brakiem woli obu stron wywołania skutków prawnych formalnie wynikających z dokonanej czynności (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 24.08.2012 r., II AKa 189/12, LEX nr 1220365). Pozorny charakter obciążenia majątku reprezentowanej Spółki z o.o. potwierdził „zły" zamiar oskarżonego – na rzecz którego przeniesiono własność nieruchomości w udziale 9/10.

Obrońca niezasadnie zarzucił przy tym brak uwzględnienia przez Sąd Rejonowy w rozważaniach dowodowych dokumentów ze sprawy o sygn. XII C 963/19 Sądu Okręgowego w Poznaniu, a w szczególności treści pozwu, odpowiedzi na pozew, wyroku z dnia 17 marca 2020 r. stwierdzającego nieważność nabycia przez oskarżonego od Spółki (...).G. udziału 9/10 części nieruchomości w miejscowości J. zawartej przed notariuszem w dniu 12 lipca 2014 r. wraz z uzasadnieniem, co miałoby mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Po pierwsze myli się skarżący, że postępowanie dowodowe przed Sądem I instancji było niekompletne. Stwierdzono bowiem, że Sąd I instancji zapoznał się materiałami ze sprawy XII C 963/19 Sądu Okręgowego w Poznaniu, włączając do akt kopię szeregu kart, w tym wyrok z dnia 17 marca 2020 r. wraz z uzasadnieniem postanowień z pkt 2 i 3 (k. 435-444). Wspomniany wyrok został także wskazany w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, z omówieniem przyczyny uznania nieważności umowy z dnia 12 lipca 2014 r. (k. 471). Po wtóre, apelujący poczynił błędne wnioskowanie, że unieważnienie aktu notarialnego ze skutkiem wstecz wyklucza odpowiedzialność karną oskarżonego za czynności, które sąd cywilny pozbawił ważności, tj. przejęcie do swego majątku własności części udziałów nieruchomości od Spółki (...).G. Tego z kolei efektem miały być błędne ustalenia faktyczne Sądu I instancji, do czego Sąd odwoławczy odniesie się w przy omawianiu kolejnego zarzutu (poniżej w pkt 3.3.). Nieważność czynności prawnej (art. 58 § 1 kc) nie wpływa bowiem na ustalenia okoliczności faktycznych w jakich do takiej nieważnej czynności doszło. Sposób i forma, a w konsekwencji ważność usunięcia składnika majątku zagrożonego zajęciem są dla znamion występku z art. 300 § 2 kk obojętne. Istotny jest tutaj zamiar sprawcy-dłużnika, który przez omawianą czynność zakłada pokrzywdzenie wierzyciela, poprzez rozporządzenie majątkiem, w konsekwencji którego zaspokojenie jego roszczeń jest utrudnione ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. II AKa 194/14, Legalis Nr 1241894). Warto jeszcze podkreślić, że ów zamiar sprawcy należy badać, zgodnie z treścią art. 6 § 1 kk, na datę popełnienia przestępstwa. W kontrolowanym przypadku chodzi o dzień 12 lipca 2014 r. kiedy oskarżony A. G. (1) podjął rozmyślne działanie w celu uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela – oskarżyciela subsydiarnego Biuro (...) S.A. z majątku Spółki z o.o. (...).G.

Ponadto, Sąd II instancji nie zgodził się z obrońcą, że dowód w postaci wyjaśnień (oskarżony wyjaśnia, nie zeznaje jak nieprawidłowo wskazano na str. 1 apelacji) oskarżonego został oceniony przez Sąd Rejonowy z naruszeniem art. 7 kpk, a należyta jego ocena wskazywała na brak umyślnego, kierunkowego działania zmierzającego do pokrzywdzenia wierzycieli. Bezzasadne i mocno subiektywne okazały się twierdzenia apelującego, że podsądny działał w pełnym zaufaniu i zgodnie z poradami prawnika M. R. (1), z założenia osoby o nieskazitelnym charakterze i praworządnego. Jak bezbłędnie, w oparciu o całokształt okoliczności sprawy rozważył Sąd Rejonowy, oskarżony A. G. (1) miał pełną świadomość istnienia potężnych, narastających wierzytelności po stronie Biura (...) S.A. oraz bardzo złej sytuacji finansowej Spółki z o.o. (...).G., zaś wiedza prawnicza w tym zakresie nie była tu potrzebna ani przydatna. Jak wynikało z zasługującej na pełną wiarygodność opinii Biura (...) z zakresu rachunkowości i zarządzania, zawarcie przedmiotowej umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie zobowiązań Spółki (...).G. z tytułu zawarcia umowy zbycia udziałów własnych w celu ich umorzenia z oskarżonym oraz M. R. (1) było działaniem jednoznacznie nieuzasadnionym ekonomicznie i nieracjonalnym. Oskarżony jako osoba doświadczona w prowadzeniu działalności gospodarczej, decyzyjna i faktycznie sprawująca zarząd w tej Spółce z o.o., miał doskonałe rozeznanie w sytuacji i wiedział jakie konsekwencje przyniesie tego rodzaju czynność. Indyferentna dla strony podmiotowej przypisanego oskarżonemu przestępstwa była zaś oprawa prawna tej czynności, niewątpliwie uzgodnionej przed podpisaniem aktu notarialnego. Zaznaczenia w tym miejscu także wymaga, iż działania M. R. (1) w zaistniałym przestępstwie nie były przedmiotem niniejszego postępowania zatem nie można było w tym zakresie czynić żadnych wiążących ustaleń. Sąd Okręgowy podziela natomiast przekonanie Sądu I instancji, iż oskarżony - Prezes zarządu Spółki (...).G. stawając do podpisania aktu notarialnego jako wspólnik i nabywający udziały we własności nieruchomości należącej do spółki zdawał sobie sprawę, że efektem tej czynności prawnej będzie niemożność zaspokojenia oskarżyciela subsydiarnego z głównego składnika majątku spółki jakim była ta właśnie nieruchomości. Skoro zatem oskarżony w ten sposób wykonał obciążenie majątku Spółki (...).G., które z założenia było pozorne, to właśnie ta cecha decydowała o bezprawności jego działania, niezależnie od później stwierdzonej okoliczności sprzeczności tej czynności prawnej z przepisami ustawy w zakresie nabycia nieruchomości przez oskarżonego (brak zgody MSWiA na zakup nieruchomości rolnej przez cudzoziemca).

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, względnie zmianę wyroku w pkt 1 i 4 w zakresie orzeczonej kary grzywny, względnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem uzupełnienia materiału dowodowego (ostateczne doprecyzowanie kolejności wniosków nastąpiło na rozprawie apelacyjnej w dniu 20 stycznia 2021 r.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił stanowiska obrońcy uznając, że nie wykazał skutecznie aby postępowanie dowodowe przed Sądem I instancji miało braki oraz aby został przez ten organ wybiórczo oceniony materiał dowodowy. Bezzasadność kwestionowania przez apelującego, że oskarżony działał w celu udaremnienia zaspokojenia wierzyciela nie dawała powodów aby ingerować w zaskarżony wyrok, zmieniać go w zakresie skazania, bądź uchylać w celu przeprowadzenia ponownego postępowania rozpoznawczego przez Sąd I instancji.

Lp.

Zarzut

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu treści zapisu § 9 ust. 3 aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 r. rep. A 2149/2014, w zakresie jakim oskarżony warunkowo zobowiązał się do wyrównania kwoty wynikającej z różnicy wartości przejmowanej na zabezpieczenie nieruchomości a wartością kwoty wierzytelności przysługującej oskarżonemu względem spółki (...).G. w B., w sytuacji braku zapłaty przez spółkę kwoty 4.950.000 zł w terminie do dnia 31 marca 2015 r., a tym samym błędne ustalenie, że spełniona została przesłanka udaremnienia wykonania orzeczenia sądu, w sytuacji, gdy po dacie 31 marca 2015 r. oskarżony albo byłby zobowiązany bądź do zwrotnego przeniesienia prawa własności nieruchomości objętej aktem notarialnym bądź do zapłaty na rzecz spółki (...).G. Sp. z o.o. kwoty 4.950.000 zł, a kwota ta bądź nieruchomość wystarczyłaby na zaspokojenie wierzycieli spółki w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut był chybiony albowiem nie uwzględniał pozornego charakteru czynności zbycia udziałów i zabezpieczenia spłaty należności przez A. G. oraz M. R. umową przeniesienia własności nieruchomości. Zapis § 9 ust. 3 aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 r. rep. A 2149/2014 stwarzał zatem fikcję przyszłych należności na rzecz Sp. z o.o. (...).G. od oskarżonego, wskazanych zresztą w trybie warunkowym. Dowodem jednoznacznie potwierdzającym logiczność i racjonalność stanowiska Sądu II instancji jest treść opiniujących w tej sprawie biegłych z Biura (...) z L., którzy po analizie dokumentacji (...).G. i akt prokuratorskich stwierdzili brak uzasadnionych podstaw do zakupu udziałów własnych przez spółkę w celu dokonania ich umorzenia. Gdyby umorzenie udziałów miało nastąpić z czystych zysków, w ocenie biegłych spółka nie miała możliwości zrealizowania takiej umowy na koniec 2014 r. (brak dostatecznych środków). Jak już zaznaczono powyżej, Sąd Okręgowy uznał, że forma usunięcia składnika majątku nie miała znaczenia dla bytu przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 300 § 2 kk. W związku z powyższym bezcelowym byłoby dokonywanie przez Sąd Rejonowy analizy opłacalności przedsięwzięcia z uwzględnieniem § 9 ust. 3 aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 r.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, względnie zmianę wyroku w pkt 1 i 4 w zakresie orzeczonej kary grzywny, względnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem uzupełnienia materiału dowodowego (ostateczne doprecyzowanie kolejności wniosków nastąpiło na rozprawie apelacyjnej w dniu 20 stycznia 2021 r.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia którekolwiek ze zgłoszonych wniosków z uwagi na niezasadność omówionego zarzutu.

Lp.

Zarzut

3.3.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu, iż została spełniona przesłanka udaremnienia bądź uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela, w sytuacji gdy akt notarialny był nieważny z mocy prawa ze skutkiem ex tunc, wobec braku zgody właściwego Ministra do Spraw Wewnętrznych i Administracji na nabycie nieruchomości przez obcokrajowca po myśli ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, a co za tym idzie z prawnego punktu widzenia oskarżony nigdy nie nabył nieruchomości objętej aktem notarialnym, jak również nieruchomość nigdy nie „wyszła” z majątku spółki (...).G. Sp. z o.o.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie, a praktycznie pokrywał się z zarzutem nieocenienia przez Sąd I instancji dokumentów z akt sprawy cywilnej, w której stwierdzono nieważność nabycia udziałów w nieruchomości przez oskarżonego. Sąd Okręgowy odniósł się już powyżej do podniesionej przez apelującego w tym temacie argumentacji, ustosunkowując się do zarzutu naruszenia procedury przy dokonywaniu oceny dowodów przez Sąd I instancji. Odsyłając zatem do rozważań w tym zakresie (pkt 3.1.) warto tytułem podsumowania w tym miejscu wskazać, że dla przestępności analizowanego czynu obojętny był fakt, że czynność ta była bezskuteczna wobec wierzyciela, unieważniona według prawa cywilnego oraz z jakiego powodu. Istotny jest bowiem zamiar sprawcy - dłużnika, który przez ustaloną czynność zmierza do pokrzywdzenia wierzyciela, w konsekwencji którego to działania (z punktu widzenia wierzyciela) zaspokojenie jego roszczeń jest niemożliwe bądź utrudnione ( tak: R. Zawłocki w System Prawa Karnego Tom 9, Przestępstwa przeciwko mieniu i gospodarcze, CH BECK Warszawa 2011, komentarz do art. 300 Kodeksu Karnego, str.797). Bez znaczenia jest też okoliczność trwałości zbycia, jeżeli pierwotne zbycie składników majątku przez dłużnika chociaż przez moment było powodem udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela. Nie budzi najmniejszych wątpliwości, że zachowanie oskarżonego przyniosło skutek w postaci czasowego uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela, a najlepszym dowodem to potwierdzającym jest ustalenie, że dopiero w dniu 5 grudnia 2019 r. komornik wprowadził syndyka masy upadłości (...).G. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w posiadanie nieruchomości będącej przedmiotem niniejszej sprawy karnej (k. 416).

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, względnie zmianę wyroku w pkt 1 i 4 w zakresie orzeczonej kary grzywny, względnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem uzupełnienia materiału dowodowego (ostateczne doprecyzowanie kolejności wniosków nastąpiło na rozprawie apelacyjnej w dniu 20 stycznia 2021 r.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia którekolwiek ze zgłoszonych wniosków z uwagi na niezasadność omówionego zarzutu.

Lp.

Zarzut

3.4.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na niewłaściwym przyjęciu, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim albowiem okoliczności zawarcia umowy jak również jej zapisy świadczą o braku celowości działania w zakresie udaremnienia wykonania wyroku sądu albowiem wbrew takim ustaleniom stoją takie fakty jak:

- stroną umowy był M. R. (1) – aktywny radca prawny,

- przyjęcie wartości nieruchomości na potrzeby rozliczenia pomiędzy spółką a nabywcami na poziomie 11 mln złotych,

- zobowiązanie się oskarżonego i M. R. (1) do wyrównania kwoty wynikającej z różnicy wartości przejmowanej na zabezpieczenie nieruchomości a wartością kwoty wierzytelności przysługującej oskarżonemu i M. R. (1) – tj. zapłaty kwoty przekraczającej 5 mln złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut był chybiony a zamiar sprawczy oskarżonego co do „ucieczki z majątkiem” spółki (...).G. Sąd Rejonowy ustalił bezbłędnie w oparciu o całokształt materiałów dowodowych sprawy. Należy przypomnieć, że w przypadku zarzucanego oskarżonego występku z art. 300 § 2 kk, które jest przestępstwem kierunkowym, do jego popełnienia konieczne jest wykazanie, że sprawca działał w zamiarze bezpośrednim. Konstrukcja przestępstwa określonego w art. 300 § 2 kk zakłada, że sprawca traktuje udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia swojego wierzyciela jako środek do osiągnięcia założonego celu, jakim jest udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego. Argumentacja obrony z apelacji, powielona zresztą z wcześniejszego zarzutu obrazy art. 7 kpk i w tym wypadku była nieskuteczna. Zapewnienia oskarżonego A. G. (1), że nie działał z pokrzywdzeniem wierzyciela były tylko gołosłownym zaprzeczeniem twardych faktów, świadczących na jego niekorzyść co do faktycznej motywacji dokonanych notarialnie dnia 12 lipca 2014 r. czynności cywilnoprawnych. Jak już wyżej wskazano, to, że obok oskarżonego występował radca prawny M. R. (1), zaangażowany osobiście z racji posiadanych udziałów w Spółce z o.o. (...).G. nie zmieniało faktu, że to oskarżony zbywając udziały własne w tej spółce po wywindowanej cenie otrzymał zabezpieczenie roszczeń z tytułu ceny sprzedaży i spowodował skutek w postaci usunięcia wartościowego składnika majątku zadłużonej spółki. Oskarżony w pełni zdawał sobie sprawę z tego jaki efekt przyniosą jego działania oraz było to jego głównym celem. Prawnicze wykształcenie współudziałowca M. R. (1) powyższych okoliczności nie zmieniało. Nadto, jak wyżej stwierdzono, sposób i forma usunięcia przedmiotowego składnika majątku (...).G. nie miały znaczenia a liczył się skutek tych działań w postaci uniemożliwienia wierzycielowi zaspokojenia roszczeń wobec tejże spółki z nieruchomości, która formalnie przeszła na własność wspólników (oskarżonego i M. R. (1)). I dlatego słusznie Sąd I instancji nie badał z osobna takich niuansów tej umowy jak wartość nieruchomości przyjęta na potrzeby rozliczenia między spółką a nabywcami na 11 mln zł czy (warunkowe) zobowiązanie się nabywców do wyrównania różnicy wartości przejmowanej na zabezpieczenie nieruchomości a wartością przysługującym wyżej wymienionym wierzytelności. Zwolniony był Sąd od tego typu czynności wobec poczynionych ustaleń, w oparciu m.in. o opinię biegłych z zakresu analizy ekonomicznej przedsiębiorstw, finansów i rachunkowości, że działania przeniesienia własności nieruchomości na rzecz wybranych wierzycieli (oskarżony i M. R. (1)) nie miało uzasadnienia ekonomicznego i było pozbawione racjonalności. Odmienne twierdzenia oskarżonego w tym względzie słusznie zostały zatem potraktowane przez Sąd wydający zaskarżony wyrok jako przyjęta linia obrony. Skarżący dając pod rozwagę wybiórczo wyselekcjonowane okoliczności pomija sedno sprawy, a mianowicie, że spółka (...).G. zarządzana przez oskarżonego, po formalnym przewłaszczeniu nieruchomości w J. na podstawie aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 r., w dalszym ciągu nią dysponowała. Celnie zwrócił na to uwagę Sąd I instancji w swoich rozważaniach, powołując się na zawartą umowę dzierżawy z dnia 26 maja 2015 r. oraz umowę o współpracy z dnia 29 maja 2015 r. dotyczącą wydobycia kopalin znajdujących się na tej nieruchomości.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, względnie zmianę wyroku w pkt 1 i 4 w zakresie orzeczonej kary grzywny, względnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem uzupełnienia materiału dowodowego (ostateczne doprecyzowanie kolejności wniosków nastąpiło na rozprawie apelacyjnej w dniu 20 stycznia 2021 r.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W związku z tym, że obrona nie wykazała aby Sąd I instancji popełnił błędy czyniąc ustalenia faktyczne w sprawie, brak było podstaw do podważenia stanowiska tego organu o tym, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 300 § 2 kk, wraz z wykazaniem jego zamiaru umyślnego, kierunkowego działania w celu uniemożliwienia wierzycielowi zaspokojenia swych roszczeń z tego niedostępnego składnika majątku spółki. Dlatego też żaden z proponowanych przez apelującego wniosków końcowych towarzyszących temu zarzutowi nie zasługiwał na aprobatę i uwzględnienie.

Lp.

Zarzut

3.5.

Obraza prawa materialnego, tj. art. 1 ust, 1 w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców poprzez ich nie zastosowanie i nie poczynienie ustaleń w zakresie nieważności aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 r. rep. A 2149/2014 z mocy prawa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut był niezasadny w stopniu oczywistym. Przepisy materialne ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców nie znajdowały zastosowania w przedmiotowej sprawie karnej przeciwko oskarżonemu, któremu zarzucono i przypisano popełnienie występku z art. 300 § 2 kk. Kwestią zachowania wymogów prawnych nabycia nieruchomości rolnej przez cudzoziemca zajmował się Sąd Okręgowy w Poznaniu w sprawie o sygn. XII C 963/19, stwierdzając nieważność nabycia przez pozwanego A. G. (1) udziału w 9/10 części w prawie własności nieruchomości położonej w J. od Spółki z o.o. (...).G. Dla bytu przedmiotowego przestępstwa okoliczność ta była irrelewantna.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, względnie zmianę wyroku w pkt 1 i 4 w zakresie orzeczonej kary grzywny, względnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem uzupełnienia materiału dowodowego (ostateczne doprecyzowanie kolejności wniosków nastąpiło na rozprawie apelacyjnej w dniu 20 stycznia 2021 r.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia którekolwiek ze zgłoszonych wniosków z uwagi na niezasadność omówionego zarzutu.

Lp.

Zarzut

3.6.

Wymierzenie rażąco niewspółmiernie wysokiej kary grzywny w stosunku do zarzucanego oskarżonemu czynu i pominięcie indywidualnych właściwości oskarżonego w szczególności jego możliwości finansowych i zarobkowych, a także stanu zdrowia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy nie stwierdził aby kara wymierzona oskarżonemu raziła surowością, ani aby były podstawy do kwestionowania przez apelującego wysokości stawki dziennej grzywny. Przypomnijmy, że rażąca niewspółmierność kary zachodzi wówczas „gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy – gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą” (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 1985r. V KRN 178/85, OSNKW 1985/7-8/60). Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę ocen co do jej wymiaru, ale różnice tak zasadniczej natury, że karę dotychczas wymierzoną nazwać można by niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 1995 r., II KRN 198/94, OSNKW 1995/5-6/33). Sąd I instancji kształtując wymiar kary wobec sprawcy przestępstwa z art. 300 § 2 kk uwzględnił właściwie wszystkie okoliczności: te korzystne i niekorzystne dla sprawcy oraz zastosował aktualnie obowiązujące przepisy karne (art. 4 § 1 kk). Umożliwiło mu to skorzystanie z art. 37a kk i wymierzenie oskarżonemu samoistnej kary grzywny, w miejsce sankcji surowszej z art. 300 § 2 kk, który przewiduje karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Mając na uwadze powyższe, Sąd odwoławczy uznał, że określona przez Sąd Rejonowy ilość stawek dziennych grzywny w liczbie 300 stawek, będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, stopnia jego zawinienia oraz uwzględni cele zapobiegawcze i wychowawcze kary. Wymiar kary grzywny orzeczonej wobec A. G. (1) i tak oscyluje w dolnych granicach ustawowego wymiaru kary i w żadnej mierze nie można uznać go za nadmiernie surowy, zwłaszcza jeśli zważyć jak daleko idące niekorzystne dla pokrzywdzonego podmiotu skutki majątkowe spowodowało bezprawne zachowanie oskarżonego. Czyn oskarżonego godził silnie w obrót gospodarczy oraz podważał rzetelność i uczciwość w relacjach dłużnik – wierzyciel, co wymagało odpowiednio silnej reakcji wymiaru sprawiedliwości.

Apelujący myli się natomiast, że wysokość jednostkowej stawki dziennej grzywny może być przedmiotem zarzutu rażącej niewspółmierności kary grzywny. „Wykładnikiem surowości kary grzywny jest ilość, a nie wysokość stawek dziennych tej kary. Określenie przez sąd wysokości stawki dziennej grzywny nie jest zatem czynnością mającą na celu realizowanie bezpośrednio funkcji penalnej, lecz zmierza do ustalenia realnej dolegliwości fiskalnej tej kary dla indywidualnego sprawcy, zgodnie z dyrektywami zawartymi w art. 33 § 3 KK” (wyrok
Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 16 kwietnia 2015 r., V KK 407/14, Legalis Nr 1242543). Sąd Okręgowy oceniając zatem zgłoszony zarzut odwoławczy jako naruszenie normy prawa materialnego z art. 33 § 3 kk, nie zgodził się z apelującym obrońcą, że określona na 30 zł jednostkowa stawka dzienna grzywny nie uwzględnia sytuacji życiowej, finansowej czy zobowiązań pieniężnych ciążących na oskarżonym. Nie były kwestionowane zgłaszane przez obronę w postępowaniu apelacyjnym informacje o sytuacji zdrowotnej A. G. (1), ukazywane zresztą i w większości znane Sądowi I instancji oraz dokumenty wskazujące na poziom jego dochodów i rozmiar zobowiązań finansowych. Konieczna jest tu jednak uwaga, że wszystkie te dokumenty przedstawiały stan na rok 2017 i nie były aktualizowane do chwili orzekania przez Sąd II instancji, co powoduje, że nie stanowiły one odpowiednio silnej przeciwwagi do ustaleń Sądu Rejonowego w tym zakresie. Oskarżony ma zatem stały dochód miesięczny z emerytury z Niemiec. Jak podawał apelujący, podsądny pracuje też na umowę zlecenia, co oznacza, że może on zwiększyć uzyskiwane zarobki i miesięcznie zgromadzić kwotę odpowiednią na uiszczenie grzywny po 30 zł stawka. Ciążący na nim obowiązek alimentacyjny na jedną osobę, jedyną która pozostaje na jego utrzymaniu również nie stanowi tak dużego obciążenia aby uzasadniało to istotne obniżenie stawki dziennej grzywny. Prowadzone postępowanie egzekucyjne o sygn. Kmp 2/19, o którym mowa w apelacji, że generuje oskarżonemu kolejne wydatki – 150 zł miesięcznie, również nie przekreśla jego zdolności finansowej. Sąd Okręgowy uznał zatem, za Sądem I instancji, że oskarżony ma realne możliwości aby zgromadzić kwotę należną Skarbowi Państwa tytułem kary o charakterze ekonomicznym w wysokości oznaczonej w zaskarżonym wyroku. Apelujący nie przekonał zatem Sądu aby w tym przypadku należało określić wysokość stawki dziennej grzywny na minimalnym ustawowym pułapie 10 zł.

Wniosek

Zmiana wyroku w pkt 1 i 4 w zakresie orzeczonej kary grzywny poprzez wymierzenie kary grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł oraz opłatę w sprawach karnych na kwotę 300 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się niezasadny. Wymierzenie oskarżonemu kary grzywny w wymiarze znacznie niższym aniżeli orzeczony w zaskarżonym wyroku bez wątpienia raziłoby łagodnością. Poza tym apelujący nie przedstawił przekonujących argumentów na poparcie tezy, że jednostkowa stawka dzienna grzywny określona w oparciu o art. 33 § 3 kk nie bierze pod uwagę możliwości finansowych oskarżonego i że należałoby obniżyć stawkę dzienną grzywny do ustawowego minimum 10 zł. Sąd Rejonowy określając stawkę dzienną postąpił w sposób wyważony i odpowiadający uwarunkowaniom z art. 33 § 3 kk. Dlatego też stawkę dzienną grzywny określoną wobec oskarżonego w pkt 1 zaskarżonego wyroku pozostawiono bez zmian

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji w zaskarżonej, w zaskarżonej, skazującej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy była całkowita niezasadność zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, jak też brak podstaw wskazanych w art. 439, 440 i 455 kpk, uzasadniających zmianę bądź uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Zasada z art. 636 § 1 i 3 kpk stosowana także w sprawach z subsydiarnego oskarżenia poprzez art. 640 kpk stanowi, że koszty postępowania odwoławczego ponosi strona apelująca jeśli jej środek odwoławczy nie został uwzględniony. Jednak odstępstwo od tej reguły przewiduje zastosowany przez Sąd Okręgowy przepis art. 624 § 1 kpk, który zezwala na zwolnienie z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych jeśli byłoby to dla danego podmiotu zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. I właśnie kierując się tą ostatnio wskazaną przesłanką Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i nie wymierzył mu opłaty od wymiaru kary za II instancję. Należało bowiem uwzględnić interesy wierzycieli oskarżonego, których należności oczekują na spłatę, w tym należności Skarbu Państwa (k. 495). Zatem kolejne obciążenie finansowe wynikające z wyroku Sądu II instancji, oprócz tych już wynikających z pkt 3 i 4 zaskarżonego wyroku, wpłynęłoby niekorzystnie na wywiązywanie się przez A. G. z ciążących na nim zobowiązań wobec wierzycieli.

7.  PODPIS

Hanna Bartkowiak