Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 543/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Tomasz Skowron

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w L. E. S.

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2021r.

sprawy M. O. ur. (...) w G.

s. J., T. z domu K.

oskarżonego z art. 107 § 1 kks

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 17 września 2020 r. sygn. akt II K 1237/18

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. O.,

II. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 543/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 17 września 2020 r., sygn. akt II K 1237/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. O.

Aktualne dane o karalności oskarżonego

Karta karna z dnia 9.03.2021

k. 897

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Karta karna z dnia 9.03.2021 r.

Sąd Odwoławczy za celowe uznał dopuszczenie dowodu na okoliczność aktualnych danych o karalności oskarżonego.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a to art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonego M. O. oraz świadka A. T. i E. Z., a także dowodów z dokumentów w postaci umów najmu powierzchni użytkowej zawartych z firmą (...) w sklepie w P. oraz W., nierozważenie wszystkich okoliczności sprawy, szczególnie tych, które winny przemawiać na korzyść oskarżonego M. O., co w konsekwencji skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych, polegającym na przyjęciu, że oskarżony M. O. dopuścił się ciągu przestępstw z art. 107 § 1 k.k.s., mimo że prawidłowa ocena wyjaśnień tego oskarżonego, a także zeznań świadka A. T., E. Z. oraz wskazanych wyżej dokumentów prowadzi do wniosku, że oskarżonemu M. O. jako wynajmującemu część powierzchni użytkowej lokali, w których prowadził działalność gospodarczą w postaci sklepów spożywczych, nie sposób jest przypisać sprawstwa i winu w popełnieniu umyślnego występku z art. 107 § 1 k.k.s., a co za tym idzie ciągu przestępstw, polegającego na urządzaniu i prowadzeniu w dniach 14.01.2014 r. oraz 21.01.2014 r. gier na urządzeniach hazardowych wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a to art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k. wskutek oddalenia złożonego na rozprawie w dniu 7.11.2019 r. wniosku dowodowego z dokumentów w postaci faktur VAT, obrazujących czynsz najmu uzyskiwany od (...) Sp. z o.o., (...) S.A., (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o., mimo że okoliczności na jakie został on zawnioskowany miały znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem zmierzały do zobrazowania motywacji, jaką kierował się oskarżony przy zawieraniu umów najmu części powierzchni swoich sklepów ze swoimi kontrahentami, które dla potrzeb rozliczeniowych określone zostały mianem „usługi marketingowej”, a co za tym idzie miały znaczenie dla ustalenia kwestii jego zamiaru.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia, będący skutkiem przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, w tym m.in. lekceważenia dowodów przemawiających na korzyść oskarżonego M. O., a także sprzecznym z zasadami doświadczenia życiowego rozumowaniem, który to błąd skutkował przypisaniem oskarżonemu popełnienia w zamiarze bezpośrednim, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej ciągu występków z art. 107 § 1 k.k.s., w szczególności wskutek wynajęcia powierzchni swoich sklepów pod działalność innemu podmiotowi, nie posiadającemu koncesji wiedząc, że jest ona reglamentowana przez państwo, a zatem nielegalna w sytuacji, gdy zebrany materiał dowodowy tego wniosku nie potwierdza.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4. Sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią uzasadnienia wyroku wskutek przypisania w sentencji wyroku oskarżonemu sprawstwa oraz winy w zakresie prowadzenia i urządzania gier na automatach hazardowych firmy (...) Sp. z o.o. w sytuacji, gdy w treści uzasadnienia wyroku m. in, na str. 5 w zakresie oceny wyjaśnień oskarżonego M. O., Sąd odnosi się do automatów firmy (...).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

5. Obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, polegającej na błędnym uznaniu, że M. O. wskutek wynajęcia powierzchni w dwóch sklepach swoim zachowaniem zrealizował elementy ciągu przestępstw, tj. występków z art. 107 § 1 k.k.s., co skutkowało ostatecznie obostrzeniem wymierzonej mu kary na zasadzie art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w sytuacji, gdy brak ku temu podstaw.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

6. Rażąca surowość orzeczonej kary jednego miesiąca pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres jednego roku próby oraz kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, każda po 100zł, co daje łącznie kwotę 10.000 zł w sytuacji, gdy z okoliczności sprawy, tj. braku faktycznego udziału w prowadzeniu i urządzaniu gier na wynajętej spółce przez oskarżonego powierzchni, niewielkiego rozmiaru prowadzonej przy użyciu dwóch urządzeń podczas dwóch dni działalności, a nadto dotychczasowej niekaralności oskarżonego wynika, że oskarżony M. O. nie jest sprawcą niepoprawnym, wymagającym tak surowego karania, a nadto z uwagi na panujący w okresie zarzucanym aktem oskarżenia stan prawny oraz jego wykładnię czynioną przez sądy powszechne, w tym Sąd Najwyższy, miał prawo przypuszczać, że działalność jego najemcy jest legalna.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż nie można skutecznie podnosić zarzutu naruszenia art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. na tej tylko podstawie – a do tego sprowadza się stanowisko skarżącego – iż poczynione przez Sąd orzekający ustalenia faktyczne są odmienne od obranej przez oskarżonego linii obrony i nie odpowiadają jego subiektywnemu przekonaniu o braku bezprawności zarzucanego mu czynu. Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego, Sąd Rejonowy ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy obejmujący zarówno osobowe, jak i nieosobowe źródła dowodowe w sposób całościowy i swobodny – nie zaś dowolny – i zgodnie z wymogami określonymi w art. 7 k.p.k. z zachowaniem zasad wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Ustalone w ten sposób okoliczności sprawy prowadzą do przyjęcia, iż oskarżony M. O. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przypisanego mu czynu z art. 107 § 1 k.k.s.

Ad. 2

Wbrew stanowisku skarżącego okoliczność, iż M. O. prowadząc sklepy spożywcze zawierał umowy najmu z takimi firmami jak (...) Sp. z o.o., (...) S.A., (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o., wobec profilu prowadzonej przez niego działalności, w żaden sposób nie rzutują na ocenę prawidłowości ustaleń faktycznych poczynionych w niniejszej sprawie i prowadzących do przypisania mu odpowiedzialności za zarzucane mu przestępstwo, w tym dotyczących jego zamiaru. Za bezzasadny zatem uznać należy zarzut, iż Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania, tj. art. art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego z dokumentów w postaci faktur VAT na potwierdzenie zawieranych z wymienionymi podmiotami umów.

Ad. 3

Jak słusznie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy w pisemnych motywach wydanego orzeczenia, już samo umieszczenie automatu do gier w sklepie w P. w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla wszystkich klientów sklepu, w pomieszczeniu znajdującym się w piwniczce za drzwiami z napisem „teren prywatny”, co znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka A. T., daje wystarczające podstawy do przyjęcia iż oskarżony miał świadomość, iż organizowanie gier na takich automatach wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych jest nielegalne. Także wskazywana przez Sąd I instancji okoliczność, iż już po kontroli przeprowadzonej w sklepie w P. oskarżony nadal posiadał automat do gier w drugim ze swoich sklepów w W. daje podstawy do przyjęcia, iż oskarżony mimo powzięcia informacji iż działalność taka jest prawnie zabroniona, nadal ją kontynuował z zamiarem bezpośrednim. Oczywistym jest przy tym, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia majątkowej, co wywodzić można z samego faktu zawarcia umów dzierżawy z firmą (...) Sp. z o.o., z tytułu których otrzymywał czynsz i wbrew stanowisku skarżącego brak jest postaw do przyjęcia, iż Sąd I instancji dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego orzeczenia. Jak już wspomniano, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy został oceniony w sposób całościowy, zgodnie z wymogami określonymi w art. 7 k.p.k. z zachowaniem zasad wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego.

Ad. 4

Zarzucana przez skarżącego sprzeczność ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji jest pozorna, bowiem chociaż M. O. zawarł umowy najmu z firmą (...) Sp. z o.o., to spółka ta dysponowała automatami do gier hazardowych należącymi do firmy (...) Sp. z o.o. i te właśnie automaty zostały umieszczone w lokalach, gdzie oskarżony prowadził działalność gospodarczą. Brak jest zatem postaw do przyjęcia, iż Sąd I instancji dopuścił się jakiegokolwiek błędu w ustaleniach faktycznych w tym zakresie oraz że pomiędzy treścią sentencji zaskarżonego orzeczenia a jego pisemnym uzasadnieniem zachodzi jakakolwiek sprzeczność.

Ad. 5

Deprecjonowanie znaczenia działania oskarżonego z punktu widzenia realizacji znamion zarzucanego mu przestępstwa poprzez próbę wykazania, iż był on jedynie stroną czynności cywilnoprawnej z firmą (...). o.o. bez świadomości zakresu i bezprawności jej działalności, uznać należy za realizację obranej przez oskarżonego linii obrony mającej na celu uniknięcie grożącej mu odpowiedzialności karnej. Orzeczenia, na jakie powołuje się obrońca oskarżonego na poparcie podniesionych w apelacji twierdzeń, w tym wyroki Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze wydane w sprawach o sygn. akt VI Ka 13/18, VI Ka 14/18 i VI Ka 663/18 zostały wydane w innym, aniżeli w badanej sprawie, stanie faktycznym, zaś obrońca oskarżonego interpretuje zawarte w nich stwierdzenia w sposób wybiórczy i subiektywny, by wykorzystać je na poparcie zawartych w apelacji twierdzeń. Jednocześnie w sposób niekonsekwentny obrońca oskarżonego operuje kwestią świadomości prawnej oskarżonego co do wątpliwości interpretacyjnych wynikających z orzeczeń Sądu Najwyższego w sprawach I KZP 15/13 i KK 55/14, co miałoby usprawiedliwiać brak świadomości bezprawności czy karalności popełnionego przez M. O. czynu, z drugiej zaś strony podnosi, iż oskarżony oparł się na zapewnieniach przedstawicieli firmy (...) Sp. z o.o., iż prowadzona przez nich działalność jest zgodna z prawem.

Ad. 6

Zaaprobowanie ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji prowadzi także do stwierdzenia, iż Sąd ten realiach badanej sprawy przy wymierzaniu kary prawidłowo zastosował przepis art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. o nadzwyczajnym obostrzeniu kary.

Wbrew stanowisku skarżącego, wymierzonej M. O. kary 1 miesiąca pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 1 roku próby, nie sposób uznać za niewspółmiernie i rażąco surową. Przypisany oskarżonemu czyn zagrożony jest karą grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Chociaż łączna kwota grzywny, do uiszczenia której zobowiązany został oskarżony może mu się wydawać kwotą znaczną, to jednak należy mieć na uwadze, iż liczba stawek dziennych – pomimo orzeczenia kary z nadzwyczajnym jej obostrzeniem – nadal mieści się w dolnych granicach ustawowego zagrożenia za przypisane M. O. przestępstwo, zaś wysokość jednej stawki dziennej określona została niemal w jej minimalnym wymiarze – zgodnie bowiem z regulacją art. 23 k.k.s. stawka dzienna grzywny nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności. Ponadto została ona orzeczona z uwzględnieniem deklarowanej przez oskarżonego wysokości osiąganych przez niego dochodów.

Zarzut „braku faktycznego udziału w prowadzeniu i urządzaniu gier na wynajętej spółce przez oskarżonego powierzchni” jest o tyle chybiony, iż sam sposób działania sprawcy polegający na umieszczeniu w lokalach automatów do gier hazardowych wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych stanowi o wypełnieniu przez niego znamion przypisanego mu przestępstwa i nie wymaga dalej idącego zaangażowania działań sprawcy w prowadzenie i urządzanie gier poza udostępnieniem tych automatów graczom.

Także podnoszona przez skarżącego okoliczność rzekomego niewielkiego rozmiaru prowadzonej przy użyciu dwóch urządzeń podczas dwóch dni działalności nie stanowi, wbrew stanowisku skarżącego, żadnej okoliczności łagodzącej. Z kolei dotychczasowa niekaralność M. O. została wzięta pod uwagę jako okoliczność mająca wpływ na wymiar orzeczonej wobec niego kary oraz na ocenę przesłanek uzasadniających warunkowe zawieszenie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego M. O. od przypisanego mu czynu,

ewentualnie – z daleko idącej ostrożności procesowej – przy przyjęciu, że oskarżony M. O. działał w warunkach nieświadomości karalności przypisanego czynu, przy czym błąd ten był nieusprawiedliwiony, odstąpienie od wymierzenia mu w niniejszej sprawie kary oraz zwolnienie od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych;

ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec zaaprobowania ustaleń faktycznych poczynionych w niniejszej sprawie przez Sąd I Instancji i nieuwzględnienia zarzutów podniesionych w wywiedzionej apelacji, Sąd Odwoławczy nie znalazł postaw do uniewinnienia M. O. od popełnienia zarzucanego mu czynu. Okoliczności badanej sprawy wskazują, iż oskarżony miał świadomość karalności przypisanego mu czynu. Nie zachodzą także przesłanki, które uzasadniałyby uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. O..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacji wywiedzionej przez obrońcę oskarżonego, w pełni aprobując stanowisko Sądu I instancji wyrażone w zaskarżonym orzeczeniu. Nie było również konieczności ingerowania w jego treść z urzędu, dlatego zaskarżony wyrok, jako trafny i prawidłowy, należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności za zarzucane mu przestępstwo oraz wymiar orzeczonej wobec niego kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana