UZASADNIENIE |
|||||||||||||||
Formularz UK 1 |
Sygnatura akt |
VII K 219/20 |
|||||||||||||
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. |
|||||||||||||||
1.USTALENIE FAKTÓW |
|||||||||||||||
1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||||
M. L. |
Jak w akcie oskarżenia |
||||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||
Prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości |
Protokół badania stanu trzeźwości |
5, 6 |
|||||||||||||
Sprawozdanie sądowo - lekarskie wraz z opinią |
46-48 |
||||||||||||||
Świadek A. L. |
37-38, 87 |
||||||||||||||
Świadek S. L. |
33-34, 86v |
||||||||||||||
Prowadzenie pojazdu mechanicznego pomimo wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami |
Decyzja Starosty (...) z dnia 10.10.2012 r. nr (...) o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi w zakresie kategorii B i T |
12 |
|||||||||||||
Informacja Starostwa Powiatowego w H. |
11 |
||||||||||||||
Niebezpieczny sposób prowadzenia pojazdu, znaczne ograniczenie sprawności psychofizycznej oskarżonego wynikające ze spożycia alkoholu |
Świadek A. L. |
37-38, 87 |
|||||||||||||
1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||||
M. L. |
Jak wyżej |
||||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||
Spożycie alkoholu po zakończeniu jazdy ciągnikiem |
Wyjaśnienia oskarżonego M. L. |
22-23 |
|||||||||||||
1.OCena DOWOdów |
|||||||||||||||
1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||
Ustalenia faktyczne były bezsporne zarówno jeśli chodzi o fakt prowadzenia ciągnika przez oskarżonego, jak również stopnia nietrzeźwości. Oskarżony żadnej z tych okoliczności nie kwestionował. Podważał jedynie to, że kierując ciągnikiem już znajdował się pod wpływem alkoholu. Twierdził, że był wówczas trzeźwy, a alkohol spożył dopiero po zatrzymaniu się na jednej z posesji w miejscowości S.. Wyjaśnienia oskarżonego pozostawały w oczywistej sprzeczności z całym pozostałym materiałem dowodowym i nie mogły one zostać potraktowane inaczej, jak tylko linia obrony. Nie znalazły one przede wszystkim potwierdzenia w relacji naocznego świadka - S. L.. Zaprzeczył, aby on lub jego ojciec spodziewali się wizyty oskarżonego, a nawet żeby w ogóle go znali. Dlatego zdziwieniem dla nich było, że wjechał ciągnikiem na ich posesję i na niej zaparkował. W trakcie rozmowy okazało się, że oskarżony się pomylił i zamierzał zajechać do innej osoby z rodziny świadka. Po krótkiej rozmowie S. L. wraz z ojcem wrócili do swoich obowiązków, nie zajmując się więcej oskarżonym. Nie spożywali też z nim żadnego alkoholu. Oskarżony natomiast usiadł na swoim ciągniku, gdzie przebywał do przyjazdu policji. Z zeznań S. L. wynikało ponadto, że oskarżony, zanim wjechał na posesję, poruszał się drogą publiczną od strony G.. Podważało to z jednej strony twierdzenia, jakoby poruszał się „drogami bocznymi”, jak należy rozumieć nieposiadającymi statusu drogi publicznej, z drugiej zaś strony potwierdzało zeznania A. L. w zakresie, w jakim opisywał on trasę przejazdu ojca. Było to o tyle istotne, że oskarżony usiłował wykazać, że zawiadomienie policji stanowiło zemstę ze strony jego synów, co z kolei miało sugerować brak ich wiarygodności. Zeznania S. L. rozprawiły się z tym argumentem. Nie potwierdzono, aby oskarżony spożywał alkohol razem z właścicielami posesji, nie potwierdzono także, aby spożywał go w latrynie („wychodku”). Jak wyjaśnił S. L., wprawdzie obiekt taki znajduje się na jego posesji, jednak w zupełnie innej części, na którą nie można się dostać. Rzekome „nadpicie” alkoholu zostało ponadto wykluczone w opinii biegłej z zakresu medycyny sądowej. Stwierdziła mianowicie, że nawet o ile oskarżony spożywał alkohol po zakończeniu jazdy, to jednak przystąpił do niego będąc już w stanie nietrzeźwości szacowanym na 1,03‰. Na podstawie zeznań A. L. poczyniono także ustalenia odnośnie sposobu jazdy oskarżonego oraz jego stanu psychofizycznego. Wynikało z nich, że prowadząc ciągnik, nie utrzymywał prostego toru ruchu, poruszał się od jednej krawędzi jezdni do drugiej, kilka razy o mało nie wjechał do rowu. Wbrew sugestiom oskarżonego, w zeznaniach A. L. nie dostrzeżono żadnych symptomów świadczących o chęci wpłynięcia na wynik postępowania, w szczególności bezzasadnego pogorszenia jego sytuacji procesowej. Jak wspomniano, przedstawiona relacja znajdowała potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, uznanym za obiektywny i w żaden sposób niezaangażowany w rozstrzygnięcie sprawy (świadek S. L., opinia biegłej z zakresu medycyny sądowej). Przeciwnie postrzegać natomiast należało zainteresowanie osobiste oskarżonego w korzystnym rozstrzygnięciu sprawy. Jest to zjawisko naturalne, posiadające procesową emanację w postaci prawa do obrony. Elementem tego prawa jest zaś prawo do w zasadzie nieskrępowanego kształtowania linii obrony, w tym przedstawiania faktów i okoliczności nieprawdziwych. Biorąc powyższe pod uwagę, za podstawę dalszych rozstrzygnięć co do kary przyjęto, że oskarżony prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości, w sposób stwarzający ogólne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Nie potrafił zachować prostego toru jazdy, opuszczał własny pas ruchu, przekraczał oś jezdni, a momentami całą szerokością znajdował się na przeciwnym pasie ruchu. Pomimo zagrożenia, nie doszło jednak do sytuacji, w której bezpieczeństwo ruchu drogowego byłoby zagrożone w sposób bezpośredni i konkretny. |
|||||||||||||||
1.2.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||
Z przyczyn omówionych już powyżej, na uwzględnienie nie zasługiwały wyjaśnienia oskarżonego. Istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, w znaczeniu ukształtowania stanu faktycznego i przesądzenia o odpowiedzialności karnej, nie miały zeznania S. K. (funkcjonariusz policji, który wykonywał czynności związane z ujawnieniem nietrzeźwego kierującego), Z. T. (matka oskarżonego - nie była świadkiem zdarzenia) oraz M. A. (partner córki oskarżonego - nie był świadkiem zdarzenia, odebrał oskarżonego z KPP H.). |
|||||||||||||||
1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU |
|||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Oskarżony |
||||||||||||||
☒ |
1.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem |
||||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||
Zachowanie oskarżonego polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 178 a § 1 kk. Oskarżony w dacie popełnienia czynu nie posiadał uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Starosta (...) w dniu 10.10.2012 r. wydał wobec niego decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B i T nr (...). Prowadząc ciągnik rolniczy, tym samym nie zastosował się do tej decyzji. Zachowanie to realizowało znamiona przestępstwa z art. 180 a kk. Z uwagi na fakt, że czyn oskarżonego wyczerpywał znamiona określone w kilku przepisach ustawy, to jest w art. 178 a § 1 kk i w art. 180 a kk, zgodnie z art. 11 § 2 kk stanowił on jedno przestępstwo, za które podstawę skazania stanowiły wszystkie zbiegające się przepisy (kumulatywny zbieg przepisów). Podstawę wymiaru kary stanowił natomiast przepis przewidujący karę najsurowszą (art. 11 § 3 kk), to jest w tym wypadku art. 178 a § 1 kk, przewidujący karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. |
|||||||||||||||
☐ |
1.4. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem |
||||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||
☐ |
1.5. Warunkowe umorzenie postępowania |
||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania |
|||||||||||||||
☐ |
1.6. Umorzenie postępowania |
||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania |
|||||||||||||||
☐ |
1.7. Uniewinnienie |
||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia |
|||||||||||||||
1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie |
|||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||
Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze ogólne dyrektywy jej wymiaru, w tym w szczególności społeczną szkodliwość czynu oraz stopień zawinienia sprawcy. Art. 178 a § 1 kk przewiduje karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Analizowane zdarzenie ocenić należało jako w pełni zawinione i cechujące się wysoką szkodliwością społeczną. Podkreślić przede wszystkim należało, że oskarżony zdecydował się na jazdę, mając pełną świadomość pozostawania w stanie nietrzeźwości. Wyraźnie zatem odróżnić można było tę sytuację od częstych w praktyce sądowej spraw, gdy sprawcy tego rodzaju przestępstw prowadzą pojazdy pod wpływem alkoholu, jednak po upływie znacznego czasu od zakończenia jego spożywania, pozostając w pewnego rodzaju nieświadomości co do rzeczywistego stężenia alkoholu w organizmie, z reguły na skutek przecenienia jego zdolności metabolicznych. W tym wypadku natomiast oskarżony w pełni zdawał sobie sprawę zarówno z tego, że znajduje się pod działaniem alkoholu, jak i z tego, jaki będzie jego wpływ na organizm. Oskarżony popełnił zatem przestępstwo w sposób na wskroś umyślny, mając do tego świadomość grożących za nie konsekwencji. Po drugie, z krytyczną oceną musiał się spotkać sposób prowadzenia pojazdu, wskazujący na istotne upośledzenie percepcji kierującego, jego możliwości psychoruchowych, a także adekwatnego reagowania na zmieniającą się sytuację ruchową na drodze. Po trzecie, odnotować należało, że oskarżony w dacie czynu nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi z uwagi na decyzję Starosty (...), która mu je cofała. Już z tego choćby względu przestępstwo będące przedmiotem niniejszej sprawy nie powinno w ogóle mieć miejsca. Okoliczność, że oskarżony pomimo tego kierował samochodem, dodatkowo tylko dowodziła zupełnego lekceważenia przez niego elementarnych norm i zasad ruchu drogowego, do których zalicza się wymóg uzyskania stosownych uprawnień. W świetle powyższych okoliczności oczywiste było, że szczególny nacisk położyć należało na cele kary w zakresie prewencji indywidualnej, ale też nie można było zapominać o jej oddziaływaniu na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, czego rezultatem byłoby eliminowanie przekonania o pobłażliwości wymiaru sprawiedliwości wobec sprawców tego rodzaju przestępstw. W tych okolicznościach za adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości, a jednocześnie sprawiedliwą w odczuciu społecznym sąd uznał karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zważywszy na dotychczasową niekaralność oskarżonego, wystarczające zdaniem sądu do osiągnięcia celów kary było określenie 2-letniego okresu próby, oddanie w tym czasie oskarżonego pod dozór kuratora sądowego oraz zobowiązanie do powstrzymania się od nadużywania alkoholu. Orzeczona tym wyrokiem kara, a ściślej obawa zarządzenia jej wykonania, winna stanowić dostateczny bodziec do powstrzymania się od kolejnego wejścia w konflikt z prawem. Nadzór nad przebiegiem okresu próby oraz weryfikacja poczynionych tu założeń i prognoz powierzony został kuratorowi sądowemu. Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na minimalny przewidziany ustawą okres 3 lat. Środek karny ustanowiony w art. 42 § 2 kk polega na obligatoryjnym orzeczeniu zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju na okres nie krótszy niż 3 lata w razie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub ucieczki z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, art. 174 lub art. 177. Jak podkreśla się w literaturze, środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów pełni rolę prewencyjną i ma za zadanie ochronę bezpieczeństwa w komunikacji. Środkiem do osiągnięcia powyższego celu jest w tym wypadku wyeliminowanie z grona uczestników ruchu osób, które swoim dotychczasowym zachowaniem – w niniejszej sprawie popełnieniem przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości – dały podstawy, aby sądzić, że nie dają wystarczającej rękojmi bezpiecznego uczestnictwa w ruchu. Rolą sądu jest określenie długości trwania zakazu przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności konkretnej sprawy. Na podstawie art. 42 § 1a pkt. 1 kk orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku w związku ze skazaniem za przestępstwo z art. 180 a kk. Na podstawie art. 90 § 2 kk orzeczono łączny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Zważywszy na uwypuklone już powyżej okoliczności popełnienia czynu, zakaz w tym wymiarze wydaje się być współmierny do stopnia jego społecznej szkodliwości. Na podstawie art. 43a § 2 kk również dwukrotnie (odrębnie za czyn z punktu 1) i z punktu 3) orzeczono wobec oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie po 5.000 (pięciu tysięcy) złotych. Świadczenie to, co najmniej w tej kwocie, jest orzekane obligatoryjnie w razie skazania sprawcy przestępstwa z art. 178 a § 1 kk. W przeciwieństwie do środków karnych nie jest jednak przewidziana możliwość orzeczenia łącznego orzeczenia świadczenia. |
|||||||||||||||
1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU |
|||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||
1.6. inne zagadnienia |
|||||||||||||||
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, |
|||||||||||||||
1.KOszty procesu |
|||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||
VI. |
Na podstawie art. 624 § 1 kpk oskarżonego z uwagi na sytuację majątkową zwolniono od kosztów sądowych. |
||||||||||||||
1.1Podpis |
|||||||||||||||