Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 13 kwietnia 2021 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2021 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. T.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powódki A. T. kwotę 6885,54 zł (sześć tysięcy osiemset osiemdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 18 listopada 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  znosi wzajemnie pomiędzy stronami koszty procesu;

IV.  nakazuje pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 36,76 zł (trzydzieści sześć złotych siedemdziesiąt sześć groszy), tytułem kosztów sądowych;

V.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 36,77 zł (trzydzieści sześć złotych siedemdziesiąt siedem groszy), tytułem kosztów sądowych.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 718/20, dnia 7 maja 2021 r.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 listopada 2019 r. A. T. zażądała od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 14.239,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

1)  525 zł od dnia 13 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty,

2)  13.714,50 zł od dnia 18 listopada 2017 r. do dnia zapłaty.

Wniosła również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że nabyła od poszkodowanego roszczenie względem ubezpieczyciela o naprawienie szkody wynikającej z odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Na kwotę dochodzonego roszczenia składała się kwota:

1)  525 zł tytułem różnicy pomiędzy kwotą 1100 zł z wyceny ubezpieczyciela za pojazd w stanie uszkodzonym oraz kwotę 575 zł otrzymaną ze sprzedaży wraku.

2)  1291,50 zł - tytułem przechowania pojazdu na parkingu strzeżonym,

3)  154,98 zł – tytułem kosztów podstawienia pojazdu zastępczego,

4)  11.463,60 zł – tytułem najmu pojazdu zastępczego,

5)  154,98 zł - tytułem odbioru pojazdu zastępczego,

6)  61,95 zł – tytułem przechowania uszkodzonego pojazdu na terenie warsztatu,

7)  587,94 zł – tytułem holowania wraku do nowego nabywcy.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że powódka nie wykazała legitymacji czynnej. Kwestionowała wysokość szkody. Podniosła, że proponowała najem pojazdu za swoim pośrednictwem.

W toku sprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 lipca 2017 r. doszło do kolizji drogowej w wyniku, której uszkodzony został samochód marki F. (...) nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego A. D.. Sprawca kolizji posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z (...) spółką akcyjną w W..

Bezsporne.

A. D. zawarł z A. T. umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęto pojazd marki S. (...), na okres 57 dni po stawce 220 zł za dobę. Pojazd zastępczy był wynajmowany w okresie od dnia 13 lipca 2017 r. do dnia 8 września 2017 r.

A. D. zawarł z A. T. umowę przechowania pojazdu uszkodzonego w okresie od dnia 17 lipca 2017 r. do dnia 28 sierpnia 2017 r. oraz w okresie od dnia 28 sierpnia 2017 r. do dnia 21 września 2017 r. na terenie warsztatu oraz na parkingu strzeżonym.

A. D. wynajętym pojazdem dojeżdżał do pracy, do lekarza i wyjechał na urlop do B.. Nie miał innego pojazdu, którym mógłby zastąpić pojazd uszkodzony.

A. D. nie miał możliwości odliczenia podatku VAT.

Dowód:

- umowa najmu, k. 18,

- protokół przekazania pojazdu, k. 19,

- zlecenie usługi holowania, k. 20

- zeznania świadka R. T., k. 117.

- faktura VAT, k. 21-22.

- oświadczenie, k. 38, k. 39.

A. D. nie korzystał z usługi podstawienia pojazdu wynajętego i odbioru pojazdu przez wynajmującego po ustaniu najmu.

A. D. otrzymał od ubezpieczyciela propozycję zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego, niemniej z propozycji nie skorzystał.

Zgodnie z cennikiem (...) spółki akcyjnej w W. stawka netto za dobę wynajmu pojazdu klasy C wynosi 95 zł.

Dowód:

- zeznania świadka A. D., k. 117,

- informacja o stawkach najmu, k. k. 95- 96.

W dniu 21 września 2017 r. A. D. sprzedał na rzecz A. M. samochód marki F. (...) nr rej. (...) po kolizji za cenę 575 zł.

Dowód:

- umowa sprzedaży, k. 36.

W dniu 4 października 2017 r. A. D. przelał na rzecz A. T. roszczenie z tytułu naprawienie szkody. W § 1 umowy przelewu wierzytelności wskazano, że cedent oświadcza, że przysługuje mu nieobciążona prawami osób trzecich wierzytelność wobec (...) SA, ul. (...), (...)-(...) W. zwanego dalej Dłużnikiem wynikająca ze szkody komunikacyjnej wskazanej niżej sygnaturą akt, tytułem zwrotu kosztów udokumentowanych jak następuje: 1) faktura VAT (...) a także odszkodowania za uszkodzenie pojazdu, łącznie z ewentualnym zagospodarowaniem pozostałości, w przypadku wystąpienia szkody całkowitej. W § 2 wskazano, że cedent przenosi na rzecz cesjonariusza wierzytelność opisaną w § 1 niniejszej umowy w całości.

Dowód:

- umowa cesji, k. 16,

- zawiadomienie, k. 17.

Roszczenie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego zostało zgłoszone (...) spółce akcyjnej w W. w dniu 18.10.2017 r.

Dowód:

- email, k. 23.

(...) spółka akcyjnej w W. przyjęła odpowiedzialność w dniu 22 sierpnia 2017 r. Wypłaciła bezsporną część odszkodowania w dniu 24 sierpnia 2017 r.

Poszkodowany zamierzał naprawić pojazd, po kwalifikacji szkody jako szkody częściowej wobec czego w dniu 28 sierpnia 2017 r. (poniedziałek) pojazd odholowano do warsztatu.

Po oględzinach w warsztacie zaszła konieczność weryfikacji kalkulacji naprawy, ze względy na ujawnione dodatkowe uszkodzenia. Pozwana zakwalifikowała szkodę jako całkowitą dopiero decyzją z dnia 12 września 2017 r., a dodatkową kwotę wynikającą z tej decyzji wypłaciła w dniu 13 września 2017.

Przy ustaleniu odszkodowania za szkodę całkowitą przyjęła wartość pojazdu uszkodzonego na kwotę 1100 zł.

(...) spółka akcyjnej w W. decyzjami z dnia 22 sierpnia 2017 r., 12 września 2017 r., z dnia 19 stycznia 2018 r. oraz z dnia 27 czerwca 2018 r. przyznała m.in. następujące odszkodowania:

- 2743,61 zł z tytułu szkody częściowej w pojeździe,

- 1856,39 zł z tytułu szkody całkowitej w pojeździe (dopłata do wypłaconej kwoty 2743,61 zł),

- 2558,40 zł z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego (przyjęto 26 dni po stawce 80 zł netto za dobę + VAT).

- 676,50 zł z tytułu kosztów przechowania uszkodzonego pojazdu.

A. T. odwoływała się od decyzji (...) spółka akcyjnej w W., niemniej nie uzyskała już ich zmiany.

Bezsporne a nadto dowód:

- decyzje, k. 24-25, k. 28, k. 31, k. 33-34

- informacja, k. 26,

- wypłata, k. 27, k. 30, k. 32, k. 35

- faktura, k. 21,

- korespondencja k. 40-69,

- kalkulacja, k. 98-102,

- dokumenty w aktach szkody, k. 113.

Stawki za najem samochodu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdowi uszkodzonemu i wynajętemu (obydwa pojazdy klasy C) w opcji bez limitu kilometrów na okres ponad 15 dni i przy zniesionym udziale własnym w szkodach wynosiły średnio 168 zł netto za dobę i mieściły się w przedziale 130-214 zł neto za dobę.

Cena przechowywania samochodu osobowego na parkingu strzeżonym w firmach działających na rynku lokalnym zawierały się w końcu 2017 r. w przedziale 15-16 zł netto za dobę przy krótszym czasie parkowania, natomiast abonament miesięczny na parkowanie kosztował wówczas 120-150 zł brutto, czyli około 98-122 zł netto.

W przypadku podstawienia pojazdu poza teren S. w 2017 r. na rynku lokalnym stosowane były stawki zawierające się w przedziale 1 zł do 1,90 zł netto za kilometr trasy w obie strony.

Dowód:

- opinia pisemna, k. 127-140.

Sąd zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powodów nie podlegało uwzględnieniu w całości.

Na kwotę dochodzonego roszczenia składała się kwota:

1)  525 zł tytułem różnicy pomiędzy kwotą 1100 zł z wyceny ubezpieczyciela za pojazd w stanie uszkodzonym oraz kwotę 575 zł otrzymaną ze sprzedaży wraku.

2)  1291,50 zł - tytułem przechowania pojazdu na parkingu strzeżonym,

3)  154,98 zł – tytułem kosztów podstawienia pojazdu zastępczego,

4)  11.463,60 zł – tytułem najmu pojazdu zastępczego,

5)  154,98 zł - tytułem odbioru pojazdu zastępczego,

6)  61,95 zł – tytułem przechowania uszkodzonego pojazdu na terenie warsztatu,

7)  587,94 zł – tytułem holowania wraku do nowego nabywcy.

W dalszej części uzasadnienia w poszczególnych jego fragmentach nastąpi odniesienie się do ww. żądań.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, zeznania świadków A. D. i R. T. oraz pisemnej opinii biegłego sądowego W. S.. Sąd co do zasady w całości dał wiarę tym dowodom, w szczególności brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań świadków, w szczególności świadka A. D.. W zakresie w którym wystawiona faktura VAT, umowa najmu, protokołu przekazania i zlecenie usługi (k. 18-22) były sprzeczne z tymi zeznaniami Sąd dał wiarę tym zeznaniom, albowiem w ocenie Sądu są wiarygodne. Świadek zeznawał spójnie i logicznie. Wskazać należy, że opinia jest jasna i pełna, a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń do opinii.

Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter roszczenia odszkodowawczego, znajdującego oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c.

Okoliczności kolizji z dnia 13 lipca 2017 roku nie były sporne pomiędzy stronami.

Również legitymacja bierna pozwanej spółki do występowania w niniejszym procesie, mająca za podstawę art. 19 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, nie pozostawała przedmiotem sporu. Było bowiem okolicznością niekwestionowaną, iż sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanej spółce.

Pozwana kwestionowała legitymację powódki do występowania w niniejszym procesie.

Legitymacja procesowa czynna powódki wynika z treści art. 509 § 1 i 2 k.c., jako że wierzytelność przysługująca poszkodowanemu została przelana na rzecz powódki (umowa przelewu, k. 16).

Niezasadne są zarzuty dotyczące nieważności całej umowy przelewu wierzytelności (art. 58 § 1 kc).

Wskazać należy, że rację ma pozwana, że właściwości zobowiązania in solidum wykluczają możliwość cesji wierzytelności tylko wobec jednego podmiotu, np. wobec ubezpieczyciela, bez przeniesienia wierzytelności wobec sprawcy szkody. Wynika, to z faktu, że zobowiązanie zakładu ubezpieczeń jest akcesoryjne względem zobowiązania sprawy szkody. Przy zobowiązaniu in solidum dłużnicy są zobowiązani z dwóch różnych tytułów prawnych do spełnienia tego samego (jednego) świadczenia. W ocenie Sądu powyższe wyklucza możliwość aby wierzycielami wobec dłużników zobowiązanych in solidum były dwa różne podmioty. Wyklucza więc cesję wierzytelności tylko względem jednego z dłużników zobowiązanych in solidum, ze względu na właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 kc).

Niemniej niezasadność zarzutu pozwanej wynika z faktu, że w ocenie Sądu w istocie przedmiotem przelewu była wierzytelność poszkodowanego z tytułu odszkodowania w związku ze szkodą komunikacyjną tak wobec sprawcy jak i wobec zakładu ubezpieczeń. W § 2 wskazano, że cedent przenosi całą wierzytelność, a więc zarówno co do sprawcy szkody jak i wobec ubezpieczyciela, jedynie sprecyzowanie tej wierzytelności nastąpiło w § 1 poprzez wskazanie danych ubezpieczyciela. Dodać należy, że wskazano również na wierzytelność wynikającą z faktury VAT (...), w której wierzytelność nie jest sprecyzowana wobec którego podmiotu będzie w przyszłości dochodzona.

Umowa cesji wierzytelności w ocenie Sądu jest nieważna w części (art. 58 § 3 kc), w której dotyczy wierzytelności o odszkodowanie tytułem różnicy pomiędzy kwotą 1100 zł z wyceny ubezpieczyciela za pojazd w stanie uszkodzonym oraz kwotę 575 zł otrzymaną ze sprzedaży wraku. W tym zakresie brak kauzy umowy przelewu powoduje, że umowa jest nieważna co do kwoty 525 zł. W pozostałym zakresie, jako że nastąpiło rozliczenie bezgotówkowe za świadczone usługi o charakterze odpłatnym, w ocenie sądu należy kauzy upatrywać w woli zwolnienia się ze zobowiązania, z tego tytułu.

Dodatkowo wskazać należy, że pozwana uznała w toku postępowania częściowo wierzytelność powódki, nie kwestionując legitymacji czynnej powódki. Tym samym dowód, że umowa cesji nie obejmuje wierzytelności względem sprawcy szkody obciążał pozwaną. Pozwana tego dowodu nie przeprowadziła (art. 6 kc).

Z tego powodu roszczenie o zapłatę kwoty 525 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 13 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty nie zasługiwało na uwzględnienie.

W tym miejscu (stosownie do art. 361 § 1 kc) Sąd wskazuję, że co do wysokości żądanie kwoty 525 zł zostało wykazane. Wartość pozostałości wyliczona hipotetycznie na kwotę 1100 zł, została bowiem zweryfikowana przez załączoną umowę sprzedaży. Brak w aktach sprawy dowodu przeciwnego ze strony pozwanej (art. 6 kc). Niemniej z uwagi na brak kauzy co do przelewu wierzytelności opiewającej na kwotę 525 zł i dotyczącej szkody w pojeździe powództwo zostało oddalone.

Spór będący przedmiotem niniejszego postępowania rozgrywał się również na płaszczyźnie ustalenia rozmiaru i wysokości szkody poniesionej w związku z zaistniałą kolizją, a w konsekwencji, co do wysokości należnego odszkodowania.

W niniejszej sprawie sam fakt konieczności najmu pojazdu zastępczego był niekwestionowany, zwłaszcza, że pozwana częściowo wypłaciła należność z tego tytułu.

Sporny był okres najmu oraz wysokość dobowej stawki najmu.

Przy czym pozwana podnosiła również, że poszkodowany mógł wynająć pojazd zastępczy za jej pośrednictwem, co obniżyłoby koszt najmu i ten zarzut był uzasadniony co do okresu najmu pojazdu zastępczego, który uznała pozwana. Świadek A. D. zeznał bowiem, że otrzymał propozycję najmu pojazdu zastępczego od ubezpieczyciela i z niej nie skorzystał, przez co przyczynił się do zwiększenia szkody nie współdziałając należycie z ubezpieczycielem. Pozwana jednak w sprzeciwie wskazywała na zasadną stawkę 80 zł netto + VAT, podczas gdy zasadna była stawka 90 zł netto + VAT albowiem samochód uszkodzony i wynajęty był samochodem klasy C, co wynika z niekwestionowanej opinii biegłego sądowego. Natomiast stawka pozwanej dla pojazdu klasy C wynosi 95 zł netto (k. 95-96).

Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W zakresie okresu najmu pojazdu zastępczego Sąd uznaje okres 57 dni za zasadny. Wskazać należy, że potwierdzenie przyjęcia odpowiedzialności nastąpiło w dniu 22 sierpnia 2017 r. a wypłata bezspornej części odszkodowania w dniu 24 sierpnia 2017 r. Poszkodowany zamierzał naprawić pojazd, po kwalifikacji szkody jako szkody częściowej wobec czego w dniu 28 sierpnia 2017 r. (poniedziałek) pojazd odholowano do warsztatu. Po oględzinach w warsztacie zaszła konieczność weryfikacji kalkulacji naprawy, ze względy na ujawnione dodatkowe uszkodzenia. Pozwana zakwalifikowała szkodę jako całkowitą dopiero decyzją z dnia 12 września 2017 r. Poszkodowany wynajmował pojazd zastępczy do dnia 8 września 2017 r. od dnia 13 lipca 2017 r., to jest przez okres 57 dni. Poszkodowany zwrócił pojazd jeszcze przed dniem dopłaty odszkodowania do szkody całkowitej. Wobec czego cały okres 57 dni był uzasadniony.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia przeciętnych stawek najmu pojazdu zastępczego. Jak wskazano wyżej opinia jest jasna i pełna, przydatna dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegły potwierdził, że stawka za najem pojazdu przez powoda dochodzona pozwem mieści się w średnich stawkach rynkowych, wskazując jednocześnie, że stawka średnia wynosi 168 zł netto.

Wobec czego zasadnym było zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 6885,54 zł, tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Powyższe wynikało z następującego wyliczenia.

Ilość dni uznanych przez ubezpieczyciela, tj. 26 dni przemnożona przez kwotę 95 zł (netto) i przez 1,23 (należny podatek VAT) daje kwotę 3038,10 zł. Wskazać należy, że w informacji o wysokości stawek (k. 96) dla klasy pojazdu C przewidziana jest kwota 95 zł netto. Pojazd uszkodzony i wynajęty był klasy pojazdu C, co wskazał biegły sądowy, a strony nie zgłaszały co do tego zastrzeżeń.

Pozostałe 31 dni (57 dni – 26 dni) pomnożone przez stawkę 168 zł netto za dobę (średnia stawka netto za dobę wynikająca z opinii biegłego sądowego) oraz przez 1,23 (należny podatek VAT) daje kwotę 6405,84 zł.

Suma tych dwóch kwot to: 9443,94 zł. Pomniejszenie jej przez kwotę 2558,40 zł (kwota wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu najmu pojazdu zastępczego) daje kwotę 6885,54 zł zasądzoną w pkt I wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.p.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych od dnia 18 listopada 2017 r. Roszczenie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego zostało bowiem zgłoszone (...) spółce akcyjnej w W. w dniu 18.10.2017 r.

Koszty podstawienia pojazdu zastępczego i odbioru pojazdu zastępczego w kwotach po 154,98 zł nie były zasadne, albowiem z zeznań świadka A. D. wynika, że takie czynności nie miały miejsca. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, o czym była mowa wyżej. Dodatkowo biegły wskazał, że koszty zastosowane przez powódkę zostały zawyżone o 60 %.

Koszty w kwocie 587,94 zł dochodzone w związku z holowaniem wraku do nowego nabywcy, nie mieściły się w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę (art. 361 § 1 kc). Koszty te obciążają bowiem nabywcę wraku, są w ocenie Sądu wliczone w cenę nabycia pojazdu po szkodzie.

Jeżeli chodzi o koszty przechowania pojazdu, tak na parkingu strzeżonym jak i na ternie warsztatu (1291,50 zł brutto i 61,50 zł brutto) nie były one uzasadnione. Wskazać należy, że z opinii biegłego wynika, że miesięczny abonament za parking strzeżony wynosił 120-150 zł brutto. Pozwany wypłacił z tego tytułu kwotę 676,50 zł (art. 361 § 1 kc), wobec czego w całości pokrywa to zasadne koszty przechowania pojazdy uszkodzonego poniesione przez poszkodowanego, nawet przy przyjęciu 66 dni (42+24).

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

W pkt III wyroku orzeczono o kosztach procesu na podstawie art. 100 kpc. Powódka wygrała sprawę w 48,35 % a pozwana w 51,65 %. Koszty strony powodowej to opłata od pozwu w kwocie 750 zł, zaliczki na biegłego w kwotach 984 zł i 287,72 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 3617 zł. Koszty strony pozwanej to wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej w kwocie 3617 zł. Sąd zniósł pomiędzy stronami koszty procesu z uwagi na to, że w zasadzie rozkład stosunku wygranej i przegranej sprawy nastąpił w zaokrągleniu po 50 %. Rozliczenie kosztów dokładnie, zgodnie z procentowym wygraniem sprawy prowadziłoby do trudnego do zaakceptowania rezultatu, że powódka przegrała proces w większym procencie niż pozwana, a pozwana zwrócić musiałaby jej część kosztów, gdyż powódka poniosła koszty większe.

W pkt IV i V wyroku orzeczono o kosztach sądowych na podstawie art. 83 ust. 1 i ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 kpc. Na koszty sądowe składały się należności świadka w kwocie 73,55 zł (k. 122), wypłacone tymczasowo od Skarb Państwa. Koszty sądowe również rozliczono po połowie.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 718/20, dnia 7 maja 2021 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)