Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IC 309/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2021 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Robert Pabin

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2021 roku w Sieradzu na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Z. K. i E. K.

przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Szefa (...) Zarządu (...) w B.

o odszkodowanie

1.  zasądza od Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz Z. K. i E. K. solidarnie 136.500 zł (sto trzydzieści sześć tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczanymi od dnia 24 września 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz Z. K. 38.800 zł (trzydzieści osiem tysięcy osiemset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczanymi od dnia 24 września 2018 roku do dnia zapłaty;

3.  zasądza od Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz Z. K. i E. K. solidarnie 12.382 zł (dwanaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

4.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu tytułem zwrotu kosztów sądowych tymczasowo pokrytych z sum budżetowych od Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. 2.886,76 zł (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt sześć złotych siedemdziesiąt sześć groszy).

Sygn. akt IC 309/20

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 2 listopada 2018 roku wniesionym pierwotnie do Sądu Rejonowego w Łasku, Z. K. i E. K. reprezentowani przez adw. P. N. wnieśli o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa – Szefa (...) Zarządu (...) w B. solidarnie kwoty 30.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 24 września 2018r. do dnia zapłaty. Ponadto Z. K. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego 11.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 24 września 2018r. do dnia zapłaty. Uzasadniając swoje żądanie powodowie wskazali, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie za ograniczenie sposobu korzystania i zmniejszenie wartości należących do nich nieruchomości położonych w Ł. oraz Ł., gmina Ł. dla których Sąd Rejonowy w Łasku V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste szczegółowo opisane w pozwie - w związku z wprowadzeniem obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska Ł. uchwałą Sejmiku Województwa (...) z dnia 25 października 2016 r. nr (...). Zdaniem powodów, stanowiące ich własność nieruchomości znajdują się w strefie A i B obszaru wyznaczonego uchwałą w wyniku czego ich wartość uległa obniżeniu.

W odpowiedzi na pozew pozwany reprezentowany przez r.pr. M. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jego rzecz od przeciwnika zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany przyznał fakt utworzenia dla lotniska wojskowego w Ł. obszaru ograniczonego użytkowania. Jego zdaniem po stronie pozwanego nie istnieje jednak obowiązek zapłaty odszkodowania, albowiem sam fakt utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania nie spowodował zmniejszenia wartości znajdującej się na nim działki.

Pismem z dnia 17 czerwca 2021 r. strona powodowa rozszerzyła powództwo i zażądała od pozwanego solidarnie na rzecz Z. K. i E. K. kwoty 136.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 24 września 2018r. do dnia zapłaty, oraz na rzecz Z. K. kwoty 38.800 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 września 2018r. do dnia zapłaty

W związku ze zmianą wartości przedmiotu sporu, sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego w Sieradzu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Uchwałą Sejmiku Województwa (...) z 25 października 2016 roku nr (...) opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa (...) z dnia 22 listopada 2016r. poz. 4929 dla lotniska wojskowego w Ł. utworzono obszar ograniczonego użytkowania ( (...)). Obszar ten został podzielony na dwa podobszary tj. podobszar A ( (...)) którego wewnętrzną granicę wyznacza granica terenu lotniska, natomiast zewnętrzną granicę izolinia równoważnego poziomu dźwięku wynoszącego w porze dziennej 60dB a w porze nocnej 50 dB, oraz podobszar B ( (...)) którego wewnętrzną granicę wyznacza zewnętrzna granica podobszaru A, natomiast granicę zewnętrzną izolinia równoważnego poziomu dźwięku wynoszącego w porze dziennej 55dB a w porze nocnej 45 dB. W obszarze ograniczonego użytkowania dla podobszaru A wprowadzone zostały ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu, sposobie korzystania z terenu oraz wymagania techniczne dotyczące budynków tj. m.in. zakaz przeznaczenia terenu pod zabudowę mieszkaniową jedno i wielorodzinną, zakaz tworzenia terenów rekreacyjno – wypoczynkowych, zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk, zakaz przeznaczenia terenu pod budowę szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży; zakaz budowy budynków jedno i wielorodzinnych oraz zamieszkania zbiorowego, szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży; zakaz zmiany sposobu użytkowania istniejących obiektów budowlanych na budynki mieszkalne jedno i wielorodzinne, zamieszkania zbiorowego, szpitale domy opieki społecznej, obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży oraz obowiązek zapewnienia w w/w obiektach właściwego klimatu akustycznego poprzez zastosowanie w istniejących budynkach zabezpieczenia zapewniającego izolacyjność ścian zewnętrznych, dachów i stropodachów zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi izolacyjności przegród w budynkach oraz izolacyjności akustycznej elementów budowlanych. W obszarze ograniczonego użytkowania dla podobszaru B wprowadzone zostały ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu, sposobie korzystania z terenu oraz wymagania techniczne dotyczące budynków tj. zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk, zakaz przeznaczenia terenu pod budowę szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży; zakaz budowy szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży; zakaz zmiany sposobu użytkowania istniejących obiektów budowlanych na szpitale domy opieki społecznej, obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży oraz obowiązek zapewnienia w w/w obiektach właściwego klimatu akustycznego.

bezsporne

W dacie wejścia w życie uchwały Z. K. i E. K. byli na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej właścicielami niezabudowanej nieruchomości położonej w miejscowości Ł. składającej się między innymi z działek gruntu oznaczonych w rejestrze gruntów Starosty Ł. nr (...) dla których Sąd Rejonowy w Łasku prowadzi księgi wieczyste (...). Dla obszaru w którym położone są działki nie obowiązuje miejscowy planu zagospodarowania przestrzennego tym nie mniej zgodnie ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Ł.” zatwierdzonego uchwałą nr (...) Rady Miejskiej w Ł. z 30 czerwca 2017r. działki znajdują się na terenach zabudowy mieszkaniowo – usługowej o niskiej intensywności. Dla działek gruntu wchodzących w skład w/w nieruchomości wydana została decyzja o warunkach zabudowy.

Dowód: odpis księgi wieczystej (k15-121), wypis z rejestru gruntów i budynków z mapą (k.14-14v,138); decyzja o podziale geodezyjnym nieruchomości (k.176-178v);decyzja o warunkach zabudowy (k.179-182v); opinia biegłego K. N. (k.221)

W dacie wejścia w życie uchwały Z. K. był właścicielem nieruchomości położonej w Ł. składającej się z działki gruntu o powierzchni 0,0450 ha nr 484 dla której Sąd Rejonowy w Łasku prowadzi księgę wieczystą (...) oraz działki gruntu o powierzchni 0,0645 ha nr 483 dla której Sąd Rejonowy w Łasku prowadzi księgę wieczystą (...). Działki te stanowiły zorganizowaną gospodarczo całość zabudowaną murowanym domem jednorodzinnym wybudowanym w 1994r. o trzech naziemnych kondygnacjach i powierzchni użytkowej 153,36 mkw.

Dowód: odpis księgi wieczystej (k.122-137), wypis z rejestru gruntów i budynków z mapą (k.12-13,139); zaświadczenie Burmistrza Ł. (k.14); opinia biegłego K. N. (k.221)

Działki stanowiące współwłasność Z. K. i E. K. położone w Ł. znalazły się w na terenie podobszaru A ( (...)), natomiast działki stanowiące własność Z. K. położone w Ł., znalazły się na terenie podobszaru B ( (...)).

bezsporne

W następstwie objęcia działek powodów podstrefą A obszaru ograniczonego użytkowania ich wartość uległa obniżeniu o 136.500 zł. Natomiast w wyniku objęcia nieruchomości Z. K. podstrefą B ( (...)) jej wartość uległa obniżeniu o 38.800 zł.

Dowód: opinia biegłego K. N. (k.221)

Po zaistniałym zdarzeniu powodowie za pośrednictwem adw. P. N. zgłosili szkodę pozwanemu, żądając zapłaty 150.000 zł z tytułu odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości w Ł. oraz 80.000 zł z tytułu obniżenia wartości nieruchomości położonych w Ł.. W piśmie z dnia 24 września 2018r. pozwany odmówił uznania zgłoszonych roszczeń.

Dowód: zgłoszenie roszczenia (k.187-191); pismo pozwanego (k. 192);

Powyższy stan faktyczny, został ustalony w oparciu o zgromadzony w aktach sprawy nieosobowy materiał dowodowy. Sąd w całości uznał za wiarygodne dokumenty urzędowe oraz prywatne zgromadzone w toku postępowania w tym akta szkodowe pozwanego wobec braku jakichkolwiek dowodów przeciwnych.

Jako w pełni prawidłową sąd uznał opinię pisemną biegłego z zakresu szacowania wartości nieruchomości. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem orzecznictwa, Sąd dokonując oceny opinii biegłego w świetle art. 233 k.p.c. nie ocenia jej wiarygodności (albowiem w tym zakresie nie posiada wiadomości specjalnych) lecz prawidłowość rozumowania biegłego zawartą w jej uzasadnieniu, przyjmując jako kryterium zasady logiki i doświadczenia życiowego. Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że biegły w wydanej przez siebie opinii w sposób logiczny i zgodny z doświadczeniem życiowym uzasadnił prezentowane stanowisko. Opinia jest kompletna, jednoznaczna i konsekwentna. Jej prawidłowość nie budzi zdaniem sądu żadnych wątpliwości, tym bardziej że żadna ze stron reprezentowanych przez zawodowych pełnomocników nie wniosła do niej uwag lub zastrzeżeń.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne i podlega uwzględnieniu.

Zgodnie z treścią art. 129 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U.2018.799 tj.) właściciel nieruchomości może żądać odszkodowania za szkodę poniesioną w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z tej nieruchomości. Przy czym szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości. W razie ograniczenia sposobu korzystania ze środowiska w wyniku ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania obowiązany do wypłaty odszkodowania lub wykupu nieruchomości jest ten, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania (art. 136 ust. 1 i 2 ustawy).

Jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych nieruchomość strony powodowej została uchwałą Sejmiku Województwa (...) z dnia 25 października 2016 r. nr (...) włączona do obszaru ograniczonego użytkowania utworzonego dla lotniska Ł. i znalazła się w podobszarze A oraz B. W następstwie tego ograniczony został dotychczasowy sposób korzystania z gruntu, podwyższeniu uległy dopuszczalne normy hałasu a wartość nieruchomości uległa obniżeniu. W przypadku nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską powodów o 136.500 zł, a w przypadku nieruchomości stanowiącej własność Z. K. o 38.800 zł.

Zgodnie z treścią art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej - umożliwiającej przywrócenie stanu poprzedniego. Biorąc pod uwagę treść opinii biegłego Sąd uznał, że naprawienie szkody powinno nastąpić poprzez zapłatę Z. K. i E. K. solidarnie przez pozwanego – właściciela lotniska wojskowego w Ł. kwoty 136.500 zł oraz na rzecz Z. K. kwoty 38.800 zł. Od zasądzonych należności głównych sąd zasądził odsetki za opóźnienie od dnia 24 września 2018r. tj. od dnia sporządzenia przez pozwanego pisma stanowiącego odpowiedź na zgłoszone roszczenie, do dnia zapłaty. W ocenie sądu pozwany co najmniej od tej daty pozostaje w myśl art. 481 k.c. w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 455 k.c. normującego kwestię terminu wykonania wszelkich zobowiązań, w tym także zobowiązań z czynów niedozwolonych, jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Bez wątpienia, zobowiązanie strony pozwanej mające charakter odszkodowania pieniężnego, jest świadczeniem bezterminowym, płatnym na wezwanie wierzyciela. Charakteru tego zobowiązania nie zmienia okoliczność, że ostateczne potwierdzenie i konkretyzacja jego wysokości następuje w wyroku sądowym. Wyrok ten nie ma bowiem charakteru prawo-kształtującego tj. kreującego nowe, nieistniejące wcześniej zobowiązanie, lecz charakter deklaratoryjny – potwierdzający stan rzeczy wynikający z prawa materialnego. W tym stanie rzeczy opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego dochodzonego niniejszym pozwem powstało po stronie pozwanego następnego po wezwaniu go do zapłaty, a nie w dniu wydania wyroku rozstrzygającego spór między stronami.

Mając powyższe na względzie sąd orzekł jak w pkt 1 i 2 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w oparciu o art. 98 k.p.c. uznając, że pozwany który przegrał spór w 100 % zobowiązany jest zwrócić w całości stronie powodowej poniesione przez nią koszty procesu tj. 12.382 zł (opłata od pozwu - 2050 zł, opłata od pełnomocnictwa – 17 zł, koszty zastępstwa prawnego obliczone od pierwotnie wskazanej wartości przedmiotu sporu – 3.600 zł, opłata od pisma rozszerzającego powództwo – 5.325 zł oraz 1.390 zł). O kosztach należnych Skarbowi Państwa Sąd orzekł stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając pozwanego kwotą 2.886,76 zł. tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w pkt. 3 i 4 wyroku.