Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 180/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 3 lutego 2021 w sprawie II K 1405/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazy przepisu prawa materialnego tj. art. 178a § 1 k.k. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że czyn popełniony przez oskarżonego spełnia zamieniona występku kierowana samochodem w stanie nietrzeźwości, podczas gdy z prawidłowo dokonanych ustaleń faktycznych wynika, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona wykroczenia art. 87 § 1 i § 2 k.w. co miało istotny wpływ na treść wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut niezasadny , gdyż o obrazie prawa materialnego można mówić jedynie wtedy , gdy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sąd wadliwie zastosował normę prawną lub bezzasadnie jej nie zastosował. Obraza przepisów prawa materialnego dotyczy więc naruszenia tego prawa przy prawidłowo ustalonym stanie faktycznym , jako , że orzeczenie musi być oparte na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych ( patrz postanowienie SN z 15 .02.2007 r. , IV KK 234/06 L. ).Jeżeli wadliwość zaskarżonego orzeczenia w istocie dotyczy przyjęcia za jego podstawę błędnych ustaleń , to kontroli odwoławczej podlega trafność ustaleń faktycznych ,a nie obraza przepisów prawa materialnego ( patrz postanowienie SN z 9.01.2002r., (...) 319/99 , L. ).Oceniając natomiast wywiedzioną apelację - z uwagi na jej kierunek - także w aspekcie art 118§1 kpk ,a więc poprzez zarzuty podniesione również w jej uzasadnieniu , należało jednoznacznie uznać , iż skarżący w istocie zakwestionował ustalony przez sąd stan faktyczny. Oczywiście ma rację obrońca oskarżonego , że to prawo materialne w art 115§ 16 kk definiuje stan nietrzeźwości i zbadanie , czy ustalone stężenie mieści się w ramach definicji zawartej w tym przepisie jest ustaleniem prawnym. Z faktu tego nie można jednak wyciągać wniosku , tak jak to czyni w/w , że kwestia tego , czy oskarżony L. S. w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu znajdował się w stanie nietrzeźwości , stanowi rozważania z zakresu prawa materialnego. Treść zarzutu zawartego w apelacji jak i jego uzasadnienie wskazują bowiem jednoznacznie , że obrońca kwestionuje ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji .To te ustalenia faktyczne pozwalały dopiero na dokonanie prawidłowej oceny prawnej w ramach art 115 §16 kk. W niniejszej sprawie nie doszło więc do obrazy prawa materialnego , gdyż sąd I instancji dokonał ustaleń faktycznych wskazujących jednoznacznie , że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zakwalifikowanie zarzucanego oskarżonemu czynu z art 87§1 kw.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola instancyjna nie wykazała , aby sąd I instancji dopuścił się uchybień wskazanych w apelacji obrońcy oskarżonego. Wobec bezzasadności więc podniesionego zarzutu apelacyjnego nie zasługiwał też na uwzględnienie w/w wniosek obrońcy oskarżonego .

3.2.

Obrazy prawa procesowego tj. art. 7 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia polegająca na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne ustalenie, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości podczas , gdy z materiału dowodowego w tym w szczególności z pomiarów dokonanych w dniu zatrzymania wynika, iż wynik badana oskarżonego w żadnym z pomiarów przy uwzględnieniu błędu pomiarowego urządzenia pomiarowego nie przekraczał 0,25 mg/l , a co za tym idzie oskarżony nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa art. 178a § 1 k.k. , a popełnił jedynie wykroczenie prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie po użyciu alkoholu tj. art. 87 § 1 k.w.

Obrazy prawa procesowego tj. art. 7 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia polegająca na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne ustalenie, iż z materiału dowodowego wynika, iż o godz. 16:35 oskarżony miał w organizmie 0,56 promila podczas , gdy to nie wynika z opinii biegłego, który wyraźnie stwierdził w swojej opinii z dnia 31.10.2019 r., iż oskarżony o godz. 16:35 miał 0,54 czyli tyle samo co o godz.16:44 (kiedy to miał w wydychanym powietrzu 0.26 mg/l przy uwzględnieniu błędu pomiarowego wynoszącego 0,01 0,25 mg/l) , a co za tym idzie twierdzenie sądu, iż o godz. 16:35 oskarżony miał 0,56 promila nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym.

Obrazy oprawa procesowego tj. art. 170 § 1 pkt 2 i 5 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia polegającą na oddaleniu wniosku obrony ,aby ponownie uzupełnić opinię biegłego ,gdyż w/w we wcześniejszej uzupełniającej opinii nie odpowiedział w żaden sposób na zadane mu pytanie, a przeprowadzenie tego dowodu miało kluczowy wpływ na odpowiedzialność oskarżonego i miało odpowiedzieć na pytanie , czy oskarżony popełnił występek czy wykroczenie.

Obrazy prawa procesowego tj. art. 5 § 2 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia polegająca na naruszeniu zasady in dubio pro reo poprzez błędne przyjęcie, iż z materiału dowodowego wynika, iż o godz. 16:35 oskarżony miał w organizmie 0,56 promila podczas ,gdy to nie wynika z opinii biegłego, który wyraźnie stwierdził w swojej opinii, z dnia 31.10.2019 r., iż oskarżony o godz. 16:35 miał 0,54 czyli tyle samo co o godz. 16:44 (kiedy to miał w wydychanym powietrzu 0.26 mg/l przy uwzględnieniu błędu pomiarowego wynoszącego 0,01 0,25 mg/l) , a co za tym idzie twierdzenie sądu, iż o godz. 16:35 oskarżony miał 0,56 promila nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym oraz dopuszczenie do tego by w sytuacji w której pomiar alkoholu we krwi dokonany urządzeniem pokazującym wynik jedynie w mg, których wynik przy uwzględnieniu błędu pomiarowego nie przekraczał 0,25 mg na przelicznie matematyczne 0,25 mg na promile przez biegłego , aby wykazać winę oskarżonego, ponieważ matematyczne przeliczenie 0,25 mg na promile da wynik 0,54 promila ,a tym samym stan nietrzeźwości co kłóci się z założeniami ustawodawcy, który stwierdził, iż w przypadku pomiaru urządzeniem, które wskazuje wynik w mg stan nietrzeźwości następuje dopiero po przekroczeniu 0,25 mg co w niniejszej sprawie nie nastąpiło.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przypomnienia wymaga, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną tego przepisu jeśli tylko:

a) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy,

b) stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego,

c) jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku .

( patrz postanowienie SN z 1 września 2010 r., IV KK 78/10, OSNwSK 2010/1/1653, LEX nr 844508).

Sąd odwoławczy stwierdza, że sąd I instancji uczynił zadość przytoczonym wymogom, a w konsekwencji dokonał prawidłowej oceny zebranych w sprawie dowodów, relewantnych dla finalnego rozstrzygnięcia. W szczególności sąd orzekający nie przekroczył granicy zagwarantowanej mu w przepisie art.7 kpk swobodnej oceny dowodów. Przeprowadził na rozprawie wszystkie dostępne dowody , wskazując jakie fakty uznał za udowodnione lub nieudowodnione oraz podał na jakich oparł się dowodach. Nadto wyprowadził słuszne wnioski co do zasadności przypisania oskarżonemu przestępstwa z 178a§ 1 kk. Trzeba zarazem podkreślić, że zawartość treściowa apelacji nie wykracza poza ramy polemiki ze stanowiskiem zaprezentowanym przez sąd meriti. Skarżący bowiem kwestionując założenia dowodowe przyjęte przez sąd orzekający sam potraktował w istocie ujawnione w toku procesu dowody w sposób subiektywny , selektywny i dowolny nie wskazując przy tym przekonywujących argumentów, które mogłyby zdezawuować ocenę przyjętą przez sąd I instancji. Tymczasem , wbrew sugestiom skarżącego ocena dowodów dokonana przez sąd orzekający ( w szczególności opinii głównej i uzupełniających biegłego specjalisty medycyny sądowej ) uwzględnia zarówno dowody przemawiające na jego korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, a jednocześnie została dokonana przy uwzględnieniu wzajemnych powiązań pomiędzy dowodami osobowymi ( wyjaśnienia oskarżonego ) ,a rzeczowymi ( dołączone do akt sprawy dokumenty w postaci protokołów użycia urządzeń kontrolno- pomiarowych ,zatrzymania i świadectwa legalizacji ) przez co ma wymiar obiektywny. Przeprowadzona w taki sposób ocena dowodów zasługuje więc na aprobatę. Apelujący natomiast w istocie polemizuje z w/w ekspertyzą biegłego podnosząc znów tożsame argumenty i zastrzeżenia , jakie formułował już na etapie postępowania przed sądem I instancji. W związku z tym sąd ten dopuścił opinie uzupełniające ( patrz k 58-60 ; 74 ) tego biegłego , który odniósł się merytorycznie do tych uwag. Obrońca oskarżonego uzyskał więc już na tym etapie wyczerpujące i konkretne odpowiedzi dotyczące podnoszonych wówczas kwestii, jednakże w dalszym ciągu trwał przy swojej ocenie zdarzeń. Oczywiście taka ocena jest jego niezbywalnym prawem, ale nie można tylko z tego faktu zasadnie wywodzić o potrzebie przeprowadzenia w sprawie kolejnej uzupełniającej opinii biegłego ( vide k 78a ). Przypomnieć tylko należy, że w sytuacji, gdy opinia biegłego jest pełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka nie spełnia oczekiwań uczestników postępowania, nie jest przesłanką dopuszczenia kolejnej opinii (por. postanowienia SN: z 21 sierpnia 2013 r., IV KK 178/13, Lex nr 1375229; z 22/10.2015 r., III KK 239/15, Lex nr 182042; z 17 grudnia 2015 r., III KK 44815, Lex nr 1956352; z 22 września 2016 r., V KK 217/16, Lex nr 2142569). Jeśli natomiast chodzi o drugą opinię uzupełniającą biegłego M. M. ( tj. z dnia 24 stycznia 2021 roku ), to odniósł się on w sposób klarowny do podnoszonych przez obrońcę oskarżonego zarzutów i w ocenie sądu odwoławczego opinia ta, podobnie jak opinia główna, jest rzetelna, wszechstronna i wewnętrznie niesprzeczna, a wyprowadzone w niej wnioski logiczne i trafne. W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy zasadnie oddalił też wniosek obrońcy oskarżonego o kolejną opinię uzupełniającą tego biegłego słusznie uznając , że przeprowadzenie tego dowodu zmierza w istocie jedynie do przedłużenia postępowania. W ocenie sądu odwoławczego złożenie przedmiotowego wniosku w końcowej fazie postępowania dowodowego musiało zostać ocenione przed sąd I instancji przez pryzmat art. 170§1 pkt 5 kpk z uwagi na charakter obligatoryjny tej normy. Jednocześnie należy zauważyć , że sąd I instancji w podstawie prawnej swego postanowienia z dnia 3 lutego 2021 przywołał jedynie w/w przepis , odwołując się do niego w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia ,a nie także do pkt 2 tego artykułu jak wskazywał to autor apelacji.

Podobnie chybiony był ostatni zarzut skarżącego dotyczący względnych przyczyn odwoławczych z art. 438 pkt 2 kpk tj. naruszenia art. 5§2 kpk Dla oceny , czy został naruszony zakaz in dubio pro reo nie są bowiem miarodajne tego rodzaju wątpliwości , zgłaszane przez stronę , ale jedynie to , czy orzekający w sprawie sąd rzeczywiście powziął wątpliwości , co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego , względnie to , czy w świetle realiów konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien powziąć . Zaistnienie którejkolwiek z powyższych okoliczności jednak w apelacji nie wykazano. Jeżeli natomiast z materiału dowodowego sprawy wynikają różne wersje wydarzeń , to nie jest to równoznaczne z istnieniem niedających się usunąć wątpliwości w rozumieniu art. 5§2 kpk , bo w takim wypadku sąd orzekający zobowiązany jest do dokonania ustaleń na podstawie swobodnej oceny dowodów i dopiero wówczas , gdy wątpliwości nie zostaną usunięte , należy tłumaczyć je na korzyść oskarżonego.( patrz także wyrok SN z 11.10.2002 r. (...) 251/01 Prok. i Pr.-wkł. (...) , poz.5 , LEX nr 56836 ; wyrok SA w Katowicach z 5.04.2007r. II Aka 30/07 , KZS 2007/11 , poz.50, LEX nr 312473 ). W niniejszej sprawie nie ujawniły się poza tym jakiekolwiek okoliczności podważające wynik zarejestrowanego w pierwszej próbie ( tak zresztą jak i w kolejnych ) pomiaru urządzeniem ALKOTEST 6820 tym bardziej , że użyte urządzenie elektroniczne posiadało ważny atest ( świadectwo wzorcowania ) , zgodnie z którym ( patrz k 3v ) niepewność pomiaru wynosiła 0,01 mg/l. Sam oskarżony również nie kwestionował wyników tych badań i nie żądał poddania go badaniom krwi. Wobec braku więc dowodów pozwalających na zakwestionowanie rzetelności i wiarygodności wykonanych pomiarów , jak też sprawności samego urządzenia pomiarowego , nie istnieje powód podważania uzyskanego wyniku ,a w konsekwencji tego ewentualne odwoływanie się do zasady określonej w art 5§2 kpk. Z powyżej wskazanych więc powodów zarzut apelacji w tym zakresie nie zasługiwał na uwzględnienie.

Reasumując sąd I instancji trafnie uznał , iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa z art 178a§1 kk. Taka jest bowiem wymowa przeprowadzonych dowodów w sprawie, a dokonane przez sąd meritii rozumowanie nie wykazuje mankamentów logicznych. Jest poprawne także z życiowego punktu widzenia. Skoro bowiem o 16.44 ( a więc w najbliższej odległości czasowej do chwili zatrzymania pojazdu kierowanego przez w/w ) stwierdzono u w/w 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu , a L. S. znajdował się wówczas w fazie eliminacji alkoholu z organizmu , to oznacza to , iż momencie prowadzenia pojazdu mechanicznego zawartość alkoholu w jego organizmie była u niego wyższa niż wykazało to pierwsze badanie , czyli tym samym przekraczała dolny próg stanu uznawanego za stan nietrzeźwości.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zakwalifikowanie zarzucanego oskarżonemu czynu z art 87§1 kw.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola instancyjna nie wykazała , aby sąd I instancji dopuścił się uchybień wskazanych w apelacji obrońcy oskarżonego. Wobec bezzasadności więc podniesionego zarzutu apelacyjnego nie zasługiwał też na uwzględnienie w/w wniosek obrońcy oskarżonego .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Na podstawie art. 437§ 1 kpk wyrok sądu I instancji utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Uznanie apelacji za niezasadną. Omówiono w pkt 3.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Podstawa rozstrzygnięcia art. 636§ 1kpk.Nie uwzględniono apelacji obrońcy oskarżonego ,a w takiej sytuacji zgodnie ze wskazanym przepisem koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi oskarżony.

7.  PODPIS

SSO Patryk Pietrzak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 3 lutego 2021 roku w sprawie II K 1405/19.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana