Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Sylwia Piasecka
Protokolant:	p.o. protokolanta sądowego Agnieszka Wysmyk

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2021 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) S.A z siedzibą w G.

przeciwko K. G. j- K.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda (...) S.A z siedzibą w G. na rzecz pozwanej K. K. (2) kwotę 3.617,00 złotych (słownie: trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 807/19

UZASADNIENIE

Powód – (...) S.A. z siedzibą w G., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko K. K. (2) o zapłatę kwoty 18.077,90 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 109,59 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- od kwoty 722,55 złotych od dnia 14 maja 2019 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 3.554,59 złotych od dnia 10 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.213,62 złotych od dnia 26 marca 2019 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 13.691,17 złotych od dnia 26 marca 2019 roku do dnia zapłaty

oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że strona powodowa na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej dostarczała stronie pozwanej energię elektryczną do lokalu wskazanego w przedmiotowej umowie. W związku z wykonaniem usługi strona powodowa wystawiła i doręczyła stronie pozwanej faktury.

Strona powodowa podkreśliła, że w celu polubownego zakończenia sporu pismem z dnia 11 lipca 2019 roku wezwała pozwaną do zapłaty zadłużenia. Pomimo wezwania pozwana nie uregulowała należności.

Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2019 roku, wydanym w sprawie VI Nc-e (...), Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

W odpowiedzi na pozew pozwana – K. K. (2), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki (...) S.A. z siedzibą w G. na rzecz pozwanej K. K. (2) kosztów procesu według norm prawem przepisanych oraz kosztami opłaty skarbowej od przedłożonego w niniejszym postępowaniu dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w niniejszej sprawie do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwana zakwestionowała 11 roszczeń powódki składających się na wartość przedmiotu sporu wyrażającej się w kwocie 17.393,01 zł oraz dochodzone obok roszczenia odsetkowe, a wynikających z przedłożonych faktur korygujących oraz noty odsetkowej zarówno co do zasady jak i wysokości.

Pozwana podkreśliła, że przedmiotem umowy stron była sprzedaż energii elektrycznej oraz zapewnienie usługi dystrybucji energii elektrycznej do miejsca, w której pozwana prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „(...) "(...) (...). Pozwana korzysta z przedmiotowego miejsca na podstawie zawartej umowy najmu.

Pozwana podniosła, że na tle przedmiotowej umowy sprzedaży energii powstał spór pomiędzy stronami co do faktycznego zużycia energii elektrycznej albowiem od 30 marca 2017 roku do 18 lipca 2018 roku zużycie energii elektrycznej na podstawie odczytów dokonywanych przez pracownika powódki oscylowało w granicach od 191 do 474 kWh, a następnie pozwana otrzymała od powódki za okres rozliczeniowy od dnia 19 lipca 2018 roku do dnia 19 września 2018 roku fakturę VAT numer (...) z dnia 9 października 2018 roku na kwotę 16.742,27 zł, która wskazywała na zużycie energii elektrycznej na poziomie 26.430,00 kWh. Pozwana zakwestionowała wskazane w fakturze zużycie na poziomie 26.430,00 kWh i zgłosiła reklamacje na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne, a mianowicie reklamację z dnia 21 listopada 2018 roku, a następnie w dniu 8 stycznia 2019 roku w zakresie nieprawidłowego odczytu zużycia energii elektrycznej, jak i nieprawidłowego działania licznika. Powódka nie zajęła stanowiska w zakresie przedmiotowych reklamacji, pozwana otrzymała jedynie pismo od dystrybutora energii elektrycznej tj. spółki (...)­ - (...) S.A., że ustalone przez nią wartości parametrów metrologicznych mieszczą się w dopuszczalnych granicach błędu, zaś błąd pomiarowy nie występuje. Pozwana pomimo braku stanowiska powoda złożyła kolejną reklamację wnosząc o przeprowadzenie badania metrologicznego licznika w stosunku, do którego przeprowadzono badania laboratoryjne. Wówczas pozwana ponownie otrzymała pismo od dystrybutora energii elektrycznej tj. spółki (...) S.A., że ustalone przez nią wartości parametrów metrologicznych mieszczą się w dopuszczalnych granicach błędu. Co więcej ustalono, że w okresie od maja 2017 roku do lipca 2018 roku odczyty wykonywane przez inkasenta były obniżone, co spowodowało skumulowanie się wcześniej nierozliczonej energii na jednej fakturze. Podkreślono również, że sporządzone zostaną korekty faktur. Następnie pozwana, za pośrednictwem swojego pełnomocnika, zwróciła się do powódki w zakresie rozpatrzenia wniesionych reklamacji, jednocześnie oświadczając, że kwestionuje roszczenie z faktury VAT numer (...) z dnia 9 października 2018 roku oraz z nadesłanych faktur korygujących zarówno co do zasady, jak i wysokości. Powódka pismem z dnia 3 kwietnia br. oświadczyła, że udzieliła pozwanej odpowiedzi na reklamacje w świetle powołanych pism, o których mowa w pkt. 1 -4. Pozwana podkreśliła jednakże, że nie otrzymała od powódki pism o numerze eBOK/ (...), (...)toraz (...), na które powołuje się ona w piśmie z dnia 3 kwietnia 2019 roku. Zaznaczyła, że jedynie pismo z dnia 6 lutego 2019 roku o numerze (...) zostało skutecznie doręczone pozwanej, jednakże nie może ono stanowić rozpatrzenia reklamacji albowiem informuje jedynie o przekazaniu licznika do dystrybutora celem zlecenia dodatkowego badania licznika.

Pozwana zauważyła nadto, że od spółki (...) S.A. otrzymała informację, że w okresie od maja 2017 roku do lipca 2018 roku odczyty wykonywane przez inkasenta były obniżone co spowodowało skumulowanie się wcześniej nierozliczonej energii na jednej fakturze oraz, że sporządzone zostaną korekty faktur. Zatem zdaniem pozwanej twierdzenia powódki są wzajemnie sprzeczne albowiem powódka, w toku postępowania reklamacyjnego nadal podtrzymywała, że zużycie energii elektrycznej od dnia 19 lipca 2018 roku do dnia 19 września 2018 roku wyniosło 26.430 kWh, a jednocześnie przecząc tej tezie oświadczyła przez dystrybutora, że tak wysoka wartość energii elektrycznej stanowi niejako sumę nierozliczonego zużycia energii od maja 2017 do lipca 2018 roku nienaliczonego błędnie przez inkasenta, które rozłożono w fakturach korygujących. Skoro zatem teoretycznie zużycie na poziomie 26.430 kWh miało zostać rozłożone stosunkowo do okresu rozliczeniowego od maja 2017 do lipca, to powódka winna skorygować również kwestionowaną fakturę VAT numer (...) z dnia 9 października 2018 roku, tym bardziej, że na żadnej fakturze korygującej nie oznaczono zużycia energii elektrycznej.

Pozwana podkreśliła, że otrzymując faktury pierwotne, zaakceptowała podaną na nich wartość zużycia energii elektrycznej, cenę oraz termin płatności i na tej podstawie dokonała odpowiednich przelewów bankowych. W zakresie płatności kwoty 1.105,71 złotych pozwana wyjaśnia, że dokonała przelewu bankowego na zadłużenie wynikające z zużycia energii elektrycznej po 30 listopada 2018 roku, tj. po instalacji nowego licznika energii elektrycznej.

Pozwana podniosła nadto, że zgodnie z treścią art. 6c ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (Dz.U.2018.755 t.j. z dnia 2018.04.20) przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane rozpatrzyć reklamację, w terminie 14 dni od dnia jej złożenia. Jeżeli reklamacja nie została rozpatrzona w tym terminie, uważa się, że została uwzględniona. Ponadto art. 6 ust. 3 ustawy stanowi, iż jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne nie uwzględniło reklamacji, a odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym, w terminie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia o nieuwzględnieniu reklamacji, wystąpił do Koordynatora, o którym mowa w art. 31a, z wnioskiem o rozwiązanie sporu w tym zakresie, dostarczania paliw gazowych lub energii nie wstrzymuje się do czasu rozwiązania sporu przez tego koordynatora.

Ustawodawca zatem w sposób jednoznaczny określa, że rozpatrzenie reklamacji na podstawie prawa energetycznego polega na jej uwzględnieniu lub nieuwzględnieniu. Tymczasem powódka dotychczas nie zajęła jednoznacznego stanowiska w zakresie trzech złożonych reklamacji przez pozwaną. Z całą pewnością za rozpatrzenie reklamacji nie mogą być uznane ustalenia odrębnej spółki prawa handlowego, nawet dystrybutora energii elektrycznej lub też ustalenia firm zewnętrznych. Z uwagi na upływ terminu na rozpatrzenie reklamacji należy uznać je za uwzględnione, co czyni niniejsze roszczenie za bezzasadne.

Zatem powódka nie zachowała jakiejkolwiek wymaganej staranności w zakresie ewidencjonowania wartości zużycia energii elektrycznej, a jednocześnie treści wystawionych rachunków z tytułu dostaw energii. Ponadto powoływanie się przez powódkę lub jej dystrybutora na fakt błędu inkasenta nie może stanowić o podstawie do żądania roszczenia objętego powództwem. Co więcej, pozwana z uwagi na zakres prowadzonej działalności nie mogła zużyć tak wysoką ilość energii elektrycznej (26.430 kWh) biorąc pod uwagę zasady logiki i doświadczenia życiowego. Tym bardziej, że pozwana nie instalowała dodatkowych urządzeń lub maszyn w zakresie jej działalności gospodarczej, które mogłyby podnieść zużycie energii, zaś stan instalacji elektrycznej odpowiada wszelkim normom.

Na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2021 roku pełnomocnik pozwanej w osobie radcy prawnego cofnął wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu z dziedziny eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W marcu 2017 roku Pozwana – K. K. (2) zawarła z powodem (...) S.A. w G. umowę kompleksową dla konsumentów, której przedmiotem była świadczenie usługi kompleksowej polegającej na sprzedaży energii elektrycznej oraz zapewnienie świadczenia usługi dystrybucji energii elektrycznej do obiektu zlokalizowanego w D. przy ulicy (...), wyłącznie na własny użytek odbiorcy w celu jej użycia w gospodarstwo domowe, natomiast odbiorca zobowiązuje się do odbioru energii elektrycznej oraz terminowej zapłaty sprzedawcy należności związanych ze świadczeniem usługi kompleksowej.

W przedmiotowym lokalu pozwana prowadziła działalność gospodarczą „Dom chleba”.

Odbiorca zadeklarował w okresie trwania umowy zakup i odbiór energii elektrycznej w ilości 3000 kWh, a w okresie obowiązywania oferty sprzedawcy zakup i odbiór energii elektrycznej w ilości 9000 kWh, zgodnie z poniższymi danymi technicznymi, a mianowicie maksymalna moc umowna – 11 kW, moc przyłączeniowa – 11 kW, numer (...)/numer licznika – (...), wielkość zabezpieczenia głównego (...), napięcie zasilania – (...), grupa taryfowa (...), układ pomiarowo – rozliczeniowy – 3 fazowy składa się z licznika energii elektrycznej.

Zgodnie z ogólnymi warunkami umów kompleksowych, stanowiących integralną cześć umowy kompleksowej, sprzedawca zobowiązał się do prowadzenia rozliczeń za dostarczoną energię elektryczną zgodnie z Taryfą Sprzedawcy albo Cennikiem Sprzedawcy albo ofertą sprzedawcy wraz z regulaminem oferty albo załącznikiem nr 1 do umowy i taryfą (...) w okresach rozliczeniowych zgodnie z Umową.

Odczyty wskazań układu pomiarowo – rozliczeniowego u pozwanej dokonywane były osobiście przez pracownika (...), co dwa miesiące. Następnie powód, po dokonaniu odczytu zamykającego okres rozliczeniowy i otrzymaniu danych z odczytu wprowadzonych do systemu, wystawiał dokument rozliczeniowy, który zawierał w szczególności wysokość należności ustalonych na kolejny okres rozliczeniowy, liczbę rat oraz terminy płatności poszczególnych rat.

Podczas dokonywania odczytu inkasent nigdy nie zgłaszał pozwanej żadnych zastrzeżeń lub uwag co do prawidłowości działania układu pomiarowo – rozliczeniowego, jak również nie miał żadnych wątpliwości co do ilości zużytej energii elektrycznej. W stosunku do podmiotu zajmującego się odczytem i wprowadzaniem danych z odczytu do systemu, na podstawie którego powód sporządzał dokument rozliczeniowy, jak i samego inkasenta również nie było żadnych uwag co do nieprawidłowości w spisywaniu licznika w lokalu pozwanej.

dowód: zeznania świadka R. J. 00:06:31, 00:11:58 k. 206v, M. D. 00:12:37 k. 206v – 207, 00:18:23, 00:22:24, 00:23:16 k. 207, nadto dowód z innych wniosków dowodowych: umowa kompleksowa dla konsumentów wraz z OWU k. 23 – 26v, wydruk (...) k. 86.

W dniu 31 maja 2017 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 30 marca 2017 roku do dnia 29 maja 2017 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 256 kWh. Wartość usługi ustalono na kwotę 220,31 złotych, płatną do dnia 14 czerwca 2017 roku.

W dniu 31 lipca 2017 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 30 maja 2017 roku do dnia 27 lipca 2017 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 209 kWh. Wartość usługi ustalono na kwotę 186,13 złotych, płatną do dnia 14 sierpnia 2017 roku.

W dniu 1 października 2017 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 28 lipca 2017 roku do dnia 28 września 2017 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 191 kWh. Wartość do zapłaty wynosiła kwotę 168,79 złotych i obejmowała wartość usługi – 168,42 złotych oraz odsetki za nieterminową wpłatę 0,37 złotych. Termin płatności ustalono do dnia 16 października 2017 roku.

W dniu 29 listopada 2017 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 29 września 2017 roku do dnia 28 listopada 2017 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 246 kWh. Wartość do zapłaty wynosiła kwotę 204,12 złotych i obejmowała wartość usługi – 203,41 złotych oraz odsetki za nieterminową wpłatę 0,71 złotych. Termin płatności ustalono do dnia 13 grudnia 2017 roku.

W dniu 31 stycznia 2017 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 29 listopada 2017 roku do dnia 26 stycznia 2018 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 474 kWh. Wartość usługi ustalono na kwotę 358,99 złotych, płatną do dnia 14 sierpnia 2017 roku.

W dniu 9 kwietnia 2018 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 27 stycznia 2018 roku do dnia 27 marca 2018 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 209 kWh. Wartość do zapłaty wynosiła kwotę 335,59 złotych i obejmowała wartość usługi – 334,55 złotych oraz odsetki za nieterminową wpłatę 1,04 złotych. Termin płatności ustalono do dnia 23 kwietnia 2018 roku.

W dniu 7 czerwca 2018 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 28 marca 2018 roku do dnia 25 maja 2018 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 344 kWh. Wartość do zapłaty wynosiła kwotę 277,26 złotych i obejmowała wartość usługi – 275,85 złotych oraz odsetki za nieterminową wpłatę 1,41 złotych. Termin płatności ustalono do dnia 21 czerwca 2018 roku.

W dniu 9 kwietnia 2018 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 26 maja 2018 roku do dnia 218 lipca 2018 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło 354 kWh. Wartość do zapłaty wynosiła kwotę 283,21 złotych i obejmowała wartość usługi – 282,16 złotych oraz odsetki za nieterminową wpłatę 1,05 złotych. Termin płatności ustalono do dnia 14 sierpnia 2018 roku.

Powyższe faktury za energię elektryczną wystawiane były przez (...) S.A. z siedziba w G., na podstawie karty odczytowej sporządzanej po przeprowadzeniu odczytu fizycznego i obejmowały one należności wyliczone wg wskazań licznika oraz opłaty stałe za usługi dystrybucyjne.

Pozwana – K. K. (2) nie kwestionowała wartości wskazanych w tych fakturach oraz ilości zużytej energii elektrycznej i regulowała powyższe zobowiązania.

bezsporne, nadto dowód: potwierdzenia wykonania operacji k. 153 – 159, dowód z innych wniosków dowodowych: faktury k. 89 – 104.

W dniu 9 października 2018 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za okres rozliczeniowy od dnia 19 lipca 2018 roku do dnia 19 września 2018 roku wskazując, że w tym okresie zużycie energii elektrycznej wyniosło (...). Wartość usługi i do zapłaty wynosiła kwotę 16.742,27 złotych, płatną do dnia 23 października 2018 roku.

Pozwana nie uregulowała tego zobowiązania i w dniu 21 listopada 2018 roku, a następnie w dniu 8 stycznia 2019 roku zgłosiła reklamację dotyczącą faktury VAT nr (...) z dnia 9 października 2019 roku, kwestionując wskazywane w niej zużycie energii elektrycznej na poziomie 26.430,00 kWh. Pozwana w reklamacji zarzuciła nieprawidłowe działanie licznika (...) i wniosła o jego sprawdzenia oraz zarzuciła nieprawidłowy odczyt zużycia energii elektrycznej.

dowód: zgłoszenie reklamacji z dnia 21 listopada 2018 roku k. 105, zgłoszenie reklamacji z dnia 8 stycznia 2019 roku k. 106, dowód z innych wniosków dowodowych: faktura z dnia 9 października 2018 roku k. 87.

Pismem z dnia 10 stycznia 2019 roku powódka poinformowała pozwaną, że licznik energii elektrycznej numer fabryczny (...) został przekazany do badania laboratoryjnego. Ponadto przesłała pozwanej protokół badania licznika energii elektrycznej nr (...), z którego wynikało, że ustalone w toku badania wartości parametrów metrologicznych mieszczą się w dopuszczalnych granicach błędu oraz, że bieg jałowy nie występuje.

Pismem z dnia 11 marca 2019 roku powód poinformował pozwaną, że w okresie od maja 2017 roku do lipca 2018 roku odczyty wykonywane przez inkasenta były zaniżane, co spowodowało skumulowanie się wcześniej nierozliczonej energii elektrycznej na jednej fakturze.

dowód: pismo z dnia 10 stycznia 2019 roku k. 107, protokół nr (...)r. k. 108 – 111, pismo z dnia 11 marca 2019 roku k. 113.

W dniu 28 kwietnia 2019 roku powód wystawił notę odsetkową na kwotę nr (...), na kwotę 109,59 złotych, określając termin płatności na dzień 13 maja 2019 roku. W tym samym dniu wystawił również fakturę VAT (...), na kwotę 832,14 złotych, obejmującą wartość usługi w wysokości 722,55 złotych oraz odsetki za nieterminową wpłatę w wysokości 109,59 złotych, za okres rozliczeniowy od dnia 19 marca 2019 roku do dnia 21 kwietnia 2019 roku. W fakturze powód określił, na podstawie odczytu szacowanego, że zużycie energii elektrycznej za ten okres wynosi (...), a wartość usługi opiewa na sumę 722,55 złotych. Powód ustalił również wysokość odsetek za nieterminową wpłatę na kwotę 109,59 złotych oraz wysokość zadłużenia na kwotę 17.245,76 złotych. W konsekwencji łączną wartość do zapłaty na dzień 13 maja 2019 roku wynosiła sumę 18.077,90 złotych.

W dniu 26 marca 2019 roku powód wystawił fakturę VAT (...), obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 16 listopada 2018 roku do dnia 18 marca 2019 roku. Jednocześnie wskazał, że zużycia energii elektrycznej na podstawie odczytu zdalnego i fizycznego wynosi w tym okresie (...) i określił wartość usługi na kwotę 3.554,59 złotych. Powód ustalił również wysokość odsetek za nieterminową wpłatę na kwotę 467,24 złotych, opłaty za wezwanie do zapłaty - 16,80 złotych oraz wysokość zadłużenia na kwotę 16.761,72 zł. W konsekwencji pozwana była zobowiązana do zapłaty na dzień 9 kwietnia 2019 roku 13 maja 2019 roku kwoty 20.800,35 złotych.

W dniu 10 marca 2019 roku powód wystawił:

a)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 31 lipca 2017 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 30 maja 2017 roku do dnia 27 lipca 2017 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego - wartość usługi na kwotę 1.213,62 złotych,

b)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 31 stycznia 2018 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 29 listopada 2017 roku do dnia 26 stycznia 2018 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego -wartość usługi na kwotę 2.704,89 złotych,

c)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 1 października 2017 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 28 lipca 2017 roku do dnia 28 września 2017 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego - wartość usługi na kwotę 1.105,71 złotych,

d)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 31 maja 2017 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 30 marca 2017 roku do dnia 29 maja 2017 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego - wartość usługi na kwotę 1.525,85 złotych,

e)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 29 listopada 2017 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 29 września 2017 roku do dnia 28 listopada 2017 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego - wartość usługi na kwotę 1.419,40 złotych,

f)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 31 lipca 2018 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 26 maja 2018 roku do dnia 18 lipca 2018 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego - wartość usługi na kwotę 2.007,94 złotych,

g)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 7 czerwca 2018 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 28 marca 2018 roku do dnia 25 maja 2018 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego - wartość usługi na kwotę 1.951,14 złotych,

h)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 9 kwietnia 2018 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 27 stycznia 2018 roku do dnia 27 marca 2018 roku, określając - na podstawie odczytu fizycznego - wartość usługi na kwotę 2.480,13 złotych,

i)  fakturę korygującą VAT (...), dotyczącą faktury (...) z dnia 9 października 2018 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 19 lipca 2018 roku do dnia 19 września 2018 roku, określając wartość usługi i wartość skorygowanego rozliczenia, na podstawie odczytu fizycznego, na kwotę 14.302,55 złotych.

Termin płatności faktur wystawionych w dniu 10 marca 2019 roku ustalono na dzień 25 marca 2019 roku.

dowód z innych wniosków dowodowych: nota odsetkowa k. 27 – 29, faktury k. 30 – 47, 150 – 152.

Pismem z dnia 26 marca 2019 roku pozwana K. K. (2) ponownie zwróciła się do powoda o rozpatrzenie reklamacji z dnia 21 listopada 2018 roku oraz z dnia 8 i 21 stycznia 2019 roku, albowiem nie uzyskała żadnych odpowiedzi na powyższe reklamacje.

Powód w piśmie z dnia 3 kwietnia 2019 roku poinformował pozwaną, że odpowiedź na reklamację z dnia 21 listopada 2018 roku została udzielona w piśmie eBOK/ (...), wysłane do odbiorcy 5 grudnia 2018 roku, na reklamację z dnia 8 stycznia 2019 roku w piśmie (...), wysłane w dniu 10 stycznia 2019 roku, na reklamację z dnia 29 stycznia 2019 roku w piśmie (...), wysłane w dniu 7 lutego 2019 roku oraz na reklamację z dnia 26 marca 2019 roku w piśmie (...), wysłane w dniu 2 kwietnia 2019 roku.

dowód: pismo z dnia 26 marca 2019 roku k. 115 – 119, pismo z dnia 3 kwietnia 2019 roku k. 121 – 121v, pismo z dnia 6 lutego 2019 roku k. 122, dowód z innych wniosków dowodowych: pismo z dnia 10 stycznia 2019 roku k. 177, wydruk eBOK/ (...) k. 178 – 178v.

W dniu 30 maja 2019 roku powód wezwał pozwaną do uregulowania kwoty 18.077,90 złotych wraz z odsetkami ustawowymi, w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania na rachunek bankowy.

dowód z innych wniosków dowodowych: wezwanie przedsądowe k. 42.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód wywodził swoje roszczenia z wierzytelności powstałej w związku z zawarciem z pozwaną umowy kompleksowej dotyczącej sprzedaży i usług dystrybucji energii elektryczne.

Pozwana – K. K. (2), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, kwestionowała zarówno zasadność, jak i wysokość dochodzonego roszczenia, wskazując jednocześnie, że pozwany nie rozpatrzył w ustawowym terminie reklamacji.

Wobec powyższego, skoro pozwana kwestionowała powództwo, to zgodnie z treścią art. 6 kc, to na powodzie spoczywał ciężar wykazania zarówno zasadności, jak i wysokości dochodzonego roszczenia.

Zgodnie bowiem z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów i spełnia przy tym dwie zasadnicze funkcje. Po pierwsze dynamizuje postępowanie dowodowe w systemie obowiązywania zasady sporności (kontradyktoryjności) w procesie, po drugie określa wynik merytoryczny sporu (sprawy) w sytuacji krytycznej, gdy strona nie udowodni faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. K. Piasecki, Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze, 2003 r.). Oznacza to zatem, że Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Ponadto, zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa, obowiązek wskazania dowodów potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29), ponieważ Sąd został wyposażony jedynie w uprawnienie, a nie obowiązek, dopuszczenia dalszych jeszcze, nie wskazanych przez żadną ze stron, dowodów, kierując się przy tym własną oceną, czy zebrany w sprawie materiał jest - czy też nie jest - dostateczny do jej rozstrzygnięcia (art. 316 § 1 in principio k.p.c.). Dlatego też Sąd powinien korzystać z przewidzianego w art. 232 zd. 2 k.p.c. uprawnienia powściągliwie i z umiarem, pamiętając, że taka inicjatywa należy przede wszystkim do samych stron i że cały rozpoznawany spór jest ich sprawą, a nie sądu. Podkreślić również należy, że zasada kontradyktoryjności winna być całkowicie zachowana zwłaszcza wówczas, gdy strony korzystają z pomocy profesjonalnych pełnomocników.

W przedmiotowej sprawie podstawę prawną roszczenia stanowił art. 535 w zw. z art. 555 k.c. Ponadto, zgodnie z dyspozycję art. 5 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne , strony skonkretyzowały swoje uprawnienia i obowiązki w umowie kompleksowej dla konsumenta, numer (...), na podstawie której powód jako sprzedawca zobowiązał się w okresie obowiązywania umowy dostarczać i sprzedawać odbiorcy – pozwanej K. K. (2) (jako odbiorcy) energię elektryczną do prowadzonego przez nią lokalu, a z kolei odbiorca zobowiązany był do odbioru energii elektrycznej oraz terminowej zapłaty sprzedawcy należności związanych ze świadczeniem usługi kompleksowej, w terminie oznaczonym na dokumencie rozliczeniowym, który zostanie wystawiony co najmniej 14 dni przed upływem terminu płatności oznaczonego na tym dokumencie. Sprzedawca zobowiązany był dostarczyć odbiorcy dokument rozliczeniowy nie później niż 7 dni przed terminem płatności oznaczonym na tym dokumencie. W przypadku gdy termin nie zostanie zachowany sprzedawca na wniosek odbiorcy mógł odstąpić od naliczania odsetek za opóźnienie.

W umowie ustalono również, że układ pomiarowo – rozliczeniowy będzie bezpośredni, a rozliczenia odbywać się będą w 2 – miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie wskazań układu pomiarowo – rozliczeniowego, z wyłączeniem odbiorców zakwalifikowanych zgodnie z taryfą (...) do grupy taryfowej R, według zasad, cen i stawek opłat, zgodnie z aktualna taryfa, cennikiem, oferta sprzedawcy lub załącznikiem nr 1 i aktualna taryfa (...).

Zgodnie z umową wniesienie reklamacji nie zwalniało odbiorcy z obowiązku terminowej zapłaty należności w wysokości określonej na dokumencie rozliczeniowym. Ewentualna nadpłata podlegała zaliczeniu na poczet płatności ustalonych na najbliższy okres rozliczeniowy, o ile odbiorca nie zażąda jej zwrotu (§7 OWU E. – obrót dla konsumentów).

W przedmiotowej sprawie pozwana – K. K. (2) nie kwestionowała i regulowała należności wynikające z dokumentów rozliczeniowych, obejmujących okresy od dnia 30 marca 2017 roku do dnia 18 lipca 2018 roku. Zakwestionowała ona natomiast fakturę VAT (...), wystawioną w dniu 9 października 2018 roku na kwotę 16.742,27 złotych, który obejmował okres rozliczeniowy od dnia 19 lipca 2018 roku do dnia 19 września 2018 roku i wskazywał zużycie energii elektrycznej w wysokości (...).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwana – K. K. (2), po otrzymaniu tej faktury, nie uiściła kwoty w niej wskazanej albowiem w dniu 21 listopada 2018 roku złożyła reklamację do powoda wnosząc o wykonanie badania poprawności działania licznika nr (...). Jednocześnie pozwana zwróciła się do powoda z prośbą o wstrzymanie windykacji i naliczanie odsetek. Następnie w dniu 8 stycznia 2019 roku pozwana złożyła ponowną reklamację albowiem powód wstrzymał dostawy prądu do jej lokalu.

Zgodnie z treścią art. 6c ust. 2 ustawy Prawo energetyczne z dnia 10 kwietnia 1997 roku ze zm. (Dz.U. Nr 54, poz. 348) przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane rozpatrzyć reklamację, w terminie 14 dni od dnia jej złożenia. Jeżeli reklamacja nie została rozpatrzona w tym terminie, uważa się, że została uwzględniona.

Pozwana kwestionowała aby powód jej reklamacje z dnia 21 listopada 2018 roku i z dnia 8 stycznia 2019 roku rozpatrzył w przepisanym terminie, jak również aby otrzymała ona jakiekolwiek odpowiedzi na te reklamacje. W konsekwencji bierne zachowanie powoda, zdaniem pozwanej, świadczyło o tym, że jej reklamacje zostały uwzględnione, a tym samym brak było jakichkolwiek podstaw do żądania dochodzonej pozwem kwoty.

Powód celem wykazania dotrzymania 14 - dniowego terminu do rozpoznania reklamacji pozwanej przedłożył pisma z dnia 10 stycznia 2019 roku i 11 marca 2019 roku.

W ocenie Sądu, z powyższych dokumentów wynika jedynie, że zostały one wystawione w datach wskazanych na tych dokumentach. Powód nie wykazał natomiast w toku niniejszego procesu aby faktycznie jego korespondencja została skutecznie doręczona pozwanej. Nie zaoferował on bowiem w tym zakresie żadnego materiału dowodowego, z którego w sposób nie budzący wątpliwości wynikałoby, że pozwana rzeczywiście otrzymała od powoda tą korespondencję, a w konsekwencji aby reklamacje zostały rozpoznane w przepisanym w ustawie terminie.

Ponadto, skoro reklamacja pozwanej została złożona w dniach 21 listopada 2018 roku i 8 stycznia 2019 roku w salonie sprzedaży E. w C., zaś pisma zawierające odpowiedź zostały wystawione w dniu 10 stycznia 2019 roku i w dniu 11 marca 2019 roku, to już z tego w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że powód nie dotrzymał 14 - dniowego terminu do rozpatrzenia reklamacji.

Wątpliwości Sądu co do rzeczywistej daty rozpoznania reklamacji pozwanej wynikają również z treści pisma pozwanej z dnia 26 marca 2019 roku, z którego wynika, że pozwana ponownie zwraca się do powoda o rozpatrzenie reklamacji odbiorcy z dnia 21 listopada 2018 roku, z dnia 8 stycznia 2019 roku oraz z dnia 21 stycznia 2019 roku, które zostały skutecznie złożone w salonie sprzedaży E. w C..

W ocenie Sądu z powyższego wynika zatem, że w dacie 26 marca 2019 roku pozwana nie posiadała wiedzy o podjętych decyzjach powoda w zakresie złożonych reklamacji.

Zdaniem Sądu, powód nie wykazał również w toku niniejszego procesu, aby nieprawidłowości w odczycie w okresie od maja 2017 roku do lipca 2018 roku powstały z winy inkasenta.

Z zeznań świadków R. J. oraz M. D. nie wynika bowiem aby w okresie dokonywania i przesyłania odczytów do powoda były jakiekolwiek wątpliwości lub zastrzeżenia co do prawidłowości odczytów licznika, dokonywanych w sposób bezpośredni. Ponadto świadek M. D. stanowczo zaprzeczył aby odczyty te mogły być przez niego zaniżane.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków albowiem są one spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają, natomiast powód nie przedłożył w tym zakresie żadnego przeciwdowodu, jak również nie zaprzeczył tym zeznaniom.

Wątpliwości Sądu co do zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia powstały również z uwagi na znaczną odległość czasową pomiędzy wystawianiem faktur, które pozwana regulowała, a wystawieniem faktur korygujących. Analiza i porównanie tych dokumentów rozliczeniowych prowadzi do wniosku, że faktury korygujące zostały wystawione w dniu 10 marca 2019 roku i dotyczyły one faktur wystawionych w okresie od maja 2017 roku do lipca 2018 roku. Istotnym jest również, że w fakturach korygujących powód dokonał zmiany w zakresie przesunięcia przecinku przy ilości kWh. Nie przedstawił natomiast żadnego materiału dowodowego, z którego wynikałoby w sposób nie budzący wątpliwości, że to właśnie wartości wskazane w fakturach korygujących są prawidłowe. Tym bardziej, że świadek M. D., który dokonywał spisywania licznika w lokalu pozwanej stanowczo zaprzeczył aby zaniżał odczyty, albo też dokonywał ich w sposób nieprawidłowy.

W ocenie Sądu zeznania świadków M. B., M. S. i G. G. nie wnosiły istotnych okoliczności do sprawy albowiem potwierdzały one jedynie okoliczności związane z bezpośrednim spisywaniem licznika przez inkasenta. Natomiast świadek Ł. S. zeznał, że został wezwany w celu sprawdzenia licznika i zużycia energii elektrycznej w lokalu pozwanej, ale już po wystawieniu faktury na dużą kwotę. Nie posiadał on natomiast żadnej wiedzy na temat sposobu przeprowadzania tych odczytów przed tą datą, jak również aby poprzedni układ był uszkodzony albo odczyty były zawyżane lub zaniżane.

Wobec powyższego, skoro powód nie wykazał zarówno zasadności, jak i wysokości dochodzonego roszczenia, to zasadnym było orzec jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 i 3 kpc, który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Ponadto zgodnie z treścią art. 9 ust. 6 ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw z dnia 4 lipca 2019 roku (Dz.U. z 2019 r. poz. 1469) przepisy art. 98 § 1 ¹ i 1 ² oraz art. 103 § 3 ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w postępowaniach wszczętych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Przepis art. 98 § 1 ¹ dodany ustawą z dnia 4 lipca 2019 roku (Dz.U. z 2019 r. poz. 1469), wszedł w życie 7 listopada 2019 roku.

W niniejszej sprawie powód złożył pozew do elektronicznego postępowania upominawczego w dniu 22 lipca 2019 roku.

W przedmiotowej sprawie pozwana – K. K. (2) reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Zatem na koszty procesu składa się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych oraz wynagrodzenie w wysokości 3.600,00 złotych, zgodnie z treścią § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), tj. z dnia 3 stycznia 2018 roku (Dz.U. z 2018 r. poz. 265).