Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 23/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 23.09.2020 r. sygn. akt V K 219/17

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrońcy oskarżonych zawarty w apelacjach ich obu dotyczących błędu w ustaleniach faktycznych poprzez nieprawidłowe ustalenie wysokości szkody majątkowej wyrządzonej w majątku Spółdzielczego Zrzeszenia (...) (dalej (...) S.)na łączną kwotę 3 640 302 zł.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Korzystając z uprawnień określonych w art. 436 k.p.k. sąd odwoławczy ograniczył rozpoznanie apelacji obrońcy obu oskarżonych do ww. opisanego uchybienia, albowiem było to wystarczające do wydania orzeczenia uniewinniającego oskarżonych wobec czego rozpoznanie pozostałych uchybień było bezprzedmiotowe.

Znamieniem czynu zabronionego z art. 296§1 i 3 k.k. jest wyrządzenie szkody w znacznych albo wielki rozmiarach. Nie poniesie zatem odpowiedzialności karnej osoba, która co prawda nadużyła uprawnień, albo nie dopełniła obowiązków zajmując się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą innej osoby jeżeli takim zachowaniem nie spowodowała żadnej szkody. Kluczowe zatem jest czy taka szkoda powstała i jakiej była wartości. Brak w tym zakresie prawidłowych ustaleń faktycznie zwalnia sąd od oceny czy czynności wykonawcze oskarżonego były prawidłowe z perspektywy właściwego wykonywania jego uprawnień i obowiązków. Jeżeli szkoda nie powstała nie ma przestępstwa.

Wedle stanowiska sądu pierwszej instancji szkoda w mieniu (...) S. miała po pierwsze sprowadzać się do kwoty zobowiązania tego podmiotu z tytułu obowiązku zapłaty za cztery faktury wystawione przez PPHU (...) sp. z o.o. o łącznej wartości 1 640 302,40 zł i po drugie szkoda ta miała być powiększona o kwotę zobowiązania (...) S. wobec (...) z tytułu zawartej umowy kredytu w ramach limitu kredytowego w kwocie 2 000 000 zł, jaki miał zostać przeznaczony na spłatę wymagalnych zobowiązań. Takie ustalenia wynikają jednoznacznie i z treści opisu przypisanego wyrokiem oskarżonym czynu jak i uzasadniania wyroku. Takie ustalenie kwestionowane jest przez obrońcę oskarżonych i sąd odwoławczy w całości przedstawioną przez obrońcę w tym zakresie argumentację podziela.

Dla uzasadniania stanowiska sądu odwoławczego wyjść należy od rzeczy elementarnej i stwierdzić, że szkoda powstała wskutek przestępstwa stanowi różnicę między stanem majątkowym, jaki by istniał, gdyby do dokonania czynu zabronionego nie doszło, a stanem jaki wystąpił po jego popełnieniu. Gdy odnieść to bezsporne twierdzenie do pierwszego ze zdarzeń polegającego na uchyleniu się od opłacenia przez (...) S. czterech faktur wobec swojego kontrahenta to należałoby wskazać na to, że szkoda jaka mogłaby zostać spowodowana takim zaniechaniem nie może sprowadzać się do kwoty zobowiązania wynikającej z tych faktur. Należność ta jest bowiem skutkiem zawarcia umowy między tymi podmiotami i mogłaby ona być postrzegana jako szkoda wyłącznie wówczas gdyby ustalone zostało, że zawarcie umowy między (...) S. i PPHU (...) sp. z o.o., a wcześniej z SM (...) wiązało się z nadużyciem uprawnień, albo niedopełnieniem obowiązków osób, które w imieniu (...) S. zawarły takie umowy i wygenerowały zobowiązanie, które z uwagi na konieczność jego wykonania spowodowało szkodę w mieniu Zrzeszenia. Tak daleko jednak sąd pierwszej instancji w swoich ustalaniach nie idzie, by w tych zdarzeniach upatrywać czynności wykonawczych sprawców występku. Wedle przypisanego oskarżonym czynu ich czynności wykonawcze miały polegać na niewywiązaniu się z postanowień umowy nr (...) z (...) sp. z o.o. w sprawie realizacji budowy osiedla mieszkaniowego (...). W takiej jednak sytuacji kwota zobowiązania wynikająca z postanowień ww. umowy nie jest żadną szkodą w majątku Zrzeszenia, bo zdaniem sądu okręgowego powinna ona zostać zapłacona na rzecz firmy (...). Jeżeli wedle tego sądu powinna ona zostać zapłacona to nie stanowi ona żadnej negatywnej konsekwencji tej umowy, a jedynie dług, z jakiego należało się wywiązać. Ma rację obrońca gdy stwierdza, że tego rodzaju zachowanie polegające na niewykonaniu tego zobowiązania mogłoby rodzić szkodę w mieniu PPHU (...) sp. z o.o., ponieważ była to wierzytelność tej firmy i wskutek niewykonania świadczenia przez (...) S. firma ta poniosła szkodę i mogłaby dochodzić odszkodowania w wysokości wartości tego zobowiązania, a więc w kwocie 1 640 302,40 zł. Wskazana kwota była w bilansie Zrzeszenia zobowiązaniem po stronie jego pasywów. Przyczyną tego zobowiązania była umowa nr (...) S. z (...) sp. z o.o., której zawarcie nie było postrzegane przez sąd pierwszej instancji jako czynności wykonawcze czynu zabronionego. Nie można zatem tej kwoty zobowiązania postrzegać jako straty w mieniu Zrzeszenia, bo zobowiązanie to nie było skutkiem przestępstwa, a skutkiem cywilnoprawnej umowy.

Gdyby zatem opisaną sytuację odnosić do definicji szkody spowodowanej przestępstwem i czynności wykonawcze oskarżonych, tak jak ustalił to sąd okręgowy, sprowadzić do niewywiązania się z postanowień ww. umowy to należałoby stwierdzić, że szkodą w mieniu (...) S. byłaby różnica między stanem majątkowym, jaki by istniał, gdyby kwota 1 640 302,40 zł z tytułu czterech wystawionych przez PPHU (...) sp. z o.o. faktur została zapłacona w terminie wymagalności zobowiązania, a stanem jaki wystąpiłby gdyby kwota ta została zapłacona z opóźnieniem. Różnica ta zatem mogłaby zostać wyliczona w oparciu o wartość kar umownych, jakie (...) S. musiałaby zapłacić za niewykonanie zobowiązania zgodnie z zapisami zawartej umowy oraz odsetek jeżeli takie umowa przewidywała, ewentualnie kosztów procesu przy dochodzeniu zapłaty wierzytelności przed sądem przez PPHU (...) sp. z o.o. i ewentualnej ugody. Sąd pierwszej instancji pomylił zatem przy ustalaniu wartości szkody to co było wartością samego zobowiązania z tym co było konsekwencją jego niewykonania i co mogłoby być oceniane jako skutek czynności wykonawczych oskarżonych. W związku jednak z kierunkiem apelacji obrońcy oskarżonych oraz zakresem zaskarżenia wyroku przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego sąd odwoławczy mając na uwadze granice określone art. 434§1 k.p.k. nie może prowadzić ustaleń na niekorzyść oskarżonych wykraczających poza granice zaskarżenia środka odwoławczego złożonego w imieniu oskarżyciela posiłkowego. Uwzględniając zatem zarzut apelacji obrońcy stwierdzić jedynie należy, że sąd okręgowy w zakresie pierwszej części przypisanego oskarżonym czynu dotyczącym niewykonania zobowiązania wobec PPHU (...) sp. z o.o. dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych i dokonał nieprawidłowych ustaleń w zakresie tego co stanowiło szkodę wskutek zachowań opisanych w ramach przypisanego oskarżonym czynu. Wobec tego, że ustalenia te były oczywiście błędne sąd pierwszej instancji w konsekwencji nie ustalił by doszło do powstania szkody w mieniu (...) S..

W odniesieniu do drugiej części czynu zarzucanego oskarżonym związanym z udzieleniem (...) S. przez (...) kredytu wskazać należy, że przez zaciągnięcie tego zobowiązania rzeczywiście zobowiązania Zrzeszenia zwiększyły się o 2 000 000 zł. Przy ocenie tej czynności nie można jednak nie uwzględniać tego co było celem umowy kredytowej z bankiem zawartej przez oskarżonych. Jak wynika z bezspornych w tym zakresie ustaleń sądu okręgowego i treści umowy kredytu udzielone wsparcie przeznaczone miało zostać na finansowanie wymagalnych zobowiązań (...) S.. Z dalszych ustaleń sądu pierwszej instancji wynikało, że kwota 900 000 zł została przeznaczona na spłatę należności wobec PPHU (...) sp. z o.o., a kwota 1 000 000 zł na rzecz (...) sp. z o.o. Sąd okręgowy nie poczynił żadnych ustaleń dotyczących kwoty 100 000 zł, jaka pozostała ze spłaty tych zobowiązań, ale wobec braku dowodów przeciwnych i przede wszystkim braku zarzutów w środku odwoławczym pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, nie ma powodu przyjmować, by i w tym zakresie środki te przeznaczone zostały na inne cele niż wskazane przy zawarciu umowy kredytowej. Jest to zresztą okoliczność dla niniejszej sprawy bez znaczenia jeżeli penalizacją objęte są zachowania powodujące wyrządzenie znacznej szkody, którą nie jest kwota 100 000 zł. W konsekwencji zgodnie z ustaleniami sądu pierwszej instancji i wynikającymi z nich wnioskami przyjąć należało, że udzielony kredyt przeznaczony został w całości na spłatę zobowiązań (...) S.. Oznacza to jednak, że pomimo czasowego zwiększenia zobowiązań Zrzeszenia, po spłacie już istniejących zobowiązań z udzielonego kredytu, miały one tą samą wartość co przed zawarciem umowy kredytu z (...).

Wskazywane okoliczności, istotne dla ustalenia wartości szkody, uwzględniają regułę compensatio lucri cum damno znajdującą użytek przy zastosowaniu metody dyferencyjnej dla wyliczenia wartości szkody. Reguła ta opiera się na wyrównaniu korzyści z uszczerbkiem i określa sytuacje, gdy wskutek zdarzenia powodującego szkodę, osoba poszkodowana poza doznaniem negatywnych konsekwencji, odnosi pewne korzyści. Wykorzystanie tego narzędzia dla wyliczenia wysokości szkody jawi się jako bezsporne na gruncie prawa cywilnego (Prawo zobowiązań – część ogólna System Prawa Prywatnego tom 6, red. dr hab. Adam Olejniczak, 2014, C.H. Beck, Wydanie 2 str. 166-168), gdyż służy realizacji kompensacyjnego charakteru odszkodowania. Nie można zatem zaciągniętego wobec banku zobowiązania oceniać abstrakcyjnie bez uwzględniania celu jakiemu miało posłużyć i jakiemu posłużyło. W rzeczywistości bowiem wskutek zaciągnięcia tego zobowiązania i spłaty już istniejących w majątku (...) S. nie doszło do żadnej zmiany, bo wartość pasywów była taka sama. Nie doszło więc do wyrządzenia żadnej szkody.

Ponownie podzielić należy w tym zakresie racje wyłożone przez obrońcę oskarżonych. Aby ustalić, że do wyrządzenia szkody doszło wskutek zawarcia umowy kredytu należałoby ustalić czy zawarcie takiej umowy i spłata już wymagalnych zobowiązań było mniej korzystne niż dalsze utrzymywanie stanu braku spłaty dotychczasowych i wzrost ich wartości poprzez naliczenie dalszych kar umownych i odsetek od przeterminowanych zobowiązań. Miarodajne w tym zakresie wyliczenie musiałoby z jednej strony uwzględniać wartość odsetek od niespłaconego przez (...) S. kredytu, a z drugiej naliczane kary umowne i odsetki od niespłaconych zobowiązań, które spłacone zostały z kredytu uzyskanego na ich spłatę. Porównanie tych wartości dałoby dopiero możliwość ustalenia czy wystąpiła w ogóle jakakolwiek szkoda i jakiej wartości. Mogłoby się wręcz okazać, że z tej perspektywy umowa z bankiem była dla Zrzeszenia ekonomicznie korzystniejsza. W tym zakresie sąd pierwszej instancji nie poczynił żadnych ustaleń.

Ponownie należy powtórzyć w odniesieniu do tej części zarzucanego oskarżonym czynu, że w związku z kierunkiem apelacji obrońcy oskarżonych oraz zakresem zaskarżenia wyroku przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego sąd odwoławczy mając na uwadze granice określone art. 434§1 k.p.k. nie może prowadzić ustaleń na niekorzyść oskarżonych wykraczających poza granice zaskarżenia środka odwoławczego złożonego w imieniu oskarżyciela posiłkowego. Uwzględniając zatem zarzut apelacji obrońcy stwierdzić jedynie należy, że sąd okręgowy w zakresie drugiej części przypisanego oskarżonym czynu dotyczącym umowy kredytu z (...) dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych i dokonał nieprawidłowych ustaleń w zakresie tego co stanowiło szkodę wskutek zachowań opisanych w ramach przypisanego oskarżonym czynu. Wobec tego, że ustalenia te były oczywiście błędne sąd pierwszej instancji w konsekwencji nie ustalił by doszło i w tym zakresie do powstania szkody w mieniu (...) S..

Bez znaczenia dla powyższych ustaleń są kwestie hipotek ustanowionych na nieruchomościach należących do (...) S. w związku z zawartą umową kredytową, bo po pierwsze ich wartość nie została uwzględniona przez sąd pierwszej instancji jako wartość szkody w mieniu Zrzeszenia, a po drugie ich ustanowienie mogło nieć negatywne konsekwencje dla członków spółdzielni, dla których z tego powodu mogły powstać utrudnieniu w zaciągnięciu własnych zobowiązań. Niniejsza sprawa jednak dotyczyła działań oskarżonych podejmowanych w zakresie zajmowania się sprawami majątkowymi (...) S., a nie innych osób. Ewentualne negatywne konsekwencje działań oskarżonych dla członków spółdzielni pozostawały poza przedmiotem niniejszej sprawy.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonych.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak wynikało z przedstawionych przez sąd odwoławczy rozważań sąd pierwszej instancji nie ustalił, by wskutek zachowań podejmowanych przez oskarżonych doszło do wyrządzenia (...) S. jakiejkolwiek szkody. Nie zostało zatem ustalone kluczowe dla zarzucanego oskarżonym występku znamię czynu zabronionego. Jak wynika z art. 115§1 k.k. czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej. Wobec braku w działaniach oskarżonych wszystkich znamion określonych w art. 296§1 i 3 k.k. zasadny był wniosek o ich uniewinnienie.

3.2.

Zarzut pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego błędu w ustalaniach faktycznych dotyczących wysokości odszkodowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wobec uniewinnienia oskarżonych rozpoznanie zarzutu dotyczącego obowiązku naprawienia szkody było bezprzedmiotowe.

Wniosek

Zmiana wyroku w zakresie obowiązku naprawienia szkody.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezprzedmiotowości zarzutu apelacji wniosek nie był zasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt I do VII wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 23.09.2020 r. sygn. akt V K 219/17 poprzez uniewinnienie oskarżonych na podstawie art. 17§1 pkt 2 k.p.k. od popełnienia zarzucanych im czynów.

Zwięźle o powodach zmiany

Wobec uwzględniania omówionego zarzutu apelacji obrońcy oskarżonych zasadne było uwzględnienie wniosku o ich uniewinnienie, bo ich zachowanie nie wyczerpywało znamion czynu zabronionego.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie §17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. R. kwotę 738 złotych w tym 23% VAT z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

3

Wobec uniewinnienia oskarżonych na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski Zbigniew Kapiński Paweł Dobosz

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonych E. R. i K. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt V wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana