Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2021 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko R. J.

o zapłatę

I.zasądza od pozwanego R. J. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 90.672 (dziewięćdziesiąt tysięcy sześćset siedemdziesiąt dwa) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 06 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty,

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.551 (cztery tysiące pięćset pięćdziesiąt jeden) zł tytułem kosztów procesu.

sędzia Ewa Oknińska

Sygn. akt: I C 559/19

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A z siedzibą w W. domagał się w elektronicznym postępowaniu upominawczym zasądzenia od pozwanego R. J.:

- kwoty 5.775 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 marca 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwoty 84.897 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Nadto, żądał zasądzenia zwrotu kosztów sądowych w kwocie 1.134,00 zł i 0.19 zł opłaty manipulacyjnej operatora płatności.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 5 lutego 2018 r., sygn. akt: (...)pozwany został uznany za winnego tego, że w dniu 14 sierpnia 2017 r. w S., kierując pojazdem marki V. (...), w stanie nietrzeźwości doprowadził do kolizji drogowej, w wyniku której obrażeń ciała doznał P. B. (1) oraz uszkodzeniu uległa przyczepa ciągnika marki U. na szkodę D. B.. W chwili szkody pojazd sprawcy był objęty przez powoda ochroną ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego posiadaczy pojazdów mechanicznych. (...) S.A uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę i wypłacił na rzecz poszkodowanego D. B. kwotę 5.775,00 zł w związku ze szkodą w przyczepie ciągnika marki U.. Ponadto pozwany wypłacił odszkodowanie w kwocie 70.521,00 zł na rzecz P. B. (1). Ponadto, w oparciu o przeprowadzone postępowanie likwidacyjne powodowy Zakład (...) przyznał poszkodowanemu P. B. (1) rentę płatną raz w miesiącu w wysokości 898,50 zł. W okresie od dnia 5 kwietnia 2018 r. do 1 lipca 2019 r. powód dokonał 16 wypłat miesięcznych renty w łącznej kwocie 14.376 zł. W oparciu o art. 43 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...), powód wystąpił o zwrot wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania oraz renty, gdyż pozwany w chwili zaistnienia szkody znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Postanowieniem z dnia 17 września 2019 r. Sąd Rejonowy L. Z.w Lublinie VI Wydział Cywilny, przekazał sprawę według właściwości ogólnej do Sądu Okręgowego w O. wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłat y (postanowienie k. 9v).

Pismem z dnia 25 października 2019 r., pełnomocnik powoda wniósł dodatkowo o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów sądowych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł (pismo k. 13).

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o zobowiązanie powoda do złożenia dokumentacji z postępowania likwidacyjnego zarzucając, że poszkodowany symulował, aby uzyskać wyższe odszkodowanie. Zażądał przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych na okoliczność stopnia utraty zdrowia poszkodowanego na skutek wypadku, czy poszkodowany poniósłby takie obrażenia, gdyby był zapięty w pasy bezpieczeństwa, czy przebywanie poszkodowanego w stanie nietrzeźwości mogło mieć wpływ na odniesione obrażenia. Ponadto wniósł o przesłuchanie świadków wypadku z dnia 14 sierpnia 2017 r. Ponadto, zażądał by zwrócić się do Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w S. czy w okresie kiedy poszkodowany otrzymywał rentę przyznaną decyzją powoda, pobierał on także inne zasiłki socjalne, warunków mieszkaniowych poszkodowanego. Ponadto pozwany wskazał, że żadne pismo powoda nie zostało do niego w sposób prawidłowy doręczone (wniosek k. 95 oraz k. 109).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 sierpnia 2017 r. na drodze (...) K. – S., w S., gmina S. kierujący samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), R. J., znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem I – 1,15 mg/l; II – 1,19 mg/l, III – 1,13 mg/l, IV – 1,13 mg/l, V – 1,03 mg/l, VI – 1,05 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, jechał z prędkością niezapewniającą należytego panowania nad pojazdem, bez uwzględnienia warunków w jakich ruch się odbywał i nie zachował szczególnej ostrożności w czasie jazdy w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza, tj. o zmroku, w wyniku czego uderzył kierowanym przez siebie pojazdem w przyczepę o nr rej. (...), jadącego w tym samym kierunku, ciągnika marki U. o nr rej. (...), którym kierował J. S.. W wyniku wypadku pasażer samochodu osobowego U. V. P. B. (1) doznał obrażeń ciała i został przewieziony do Szpitala (...) w K.. Przy przyjęciu stwierdzono, że P. B. (1) był w stanie upojenia alkoholowego. Rozpoznano u niego stłuczenia okolicy czołowej lewej, złamanie obu nasad łuku i złamanie przednio – dolnej części trzonu oraz wyrostka poprzecznego prawego kręgu(...)i (...) oraz złamania tylnego odcinka żebra II prawego. W dniu 15 sierpnia 2017 r. u chorego wystąpiły objawy niedowładu czterokończynowego. P. B. (1) w dniu 25 sierpnia 2017 r został wypisany ze szpitala celem dalszego leczenia rehabilitacyjnego. W okresie od 25 sierpnia 2017 r. do 5 października 2017 r, przebywał w Szpitalu (...) w B. na Oddziale (...) Neurologicznej, gdzie rozpoznano u niego m.in. niedowład czterokończynowy po złamaniu kręgu (...) i (...), stan po złamaniu II żebra prawego. Po terapii usprawniającej uzyskano poprawę sprawności ruchowej, chód paraparetyczny z balkonikiem z niewielką asekuracją.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny z dnia 5 lutego 2018 r. o sygn. akt: (...) R. J. uznano za winnego popełnienia przestępstw z art. 178 a § 4 kk, art 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

(dowód: akta sprawy (...): wyrok Sądu Rejonowego w K. k. 109, notatka urzędowa k. 4, protokół z przebiegu badanu stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym k. 7, dokumentacja medyczna k. 61, k. 68)

W wyniku zdarzenia, pasażer samochodu marki V. (...) P. B. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy – stłuczenia okolicy czołowej lewej, niedowładu czterokończynowego po złamaniu obu nasad łuku i złamaniu przednio – dolnej części trzonu oraz wyrostka poprzecznego prawego kręgu (...) i (...) oraz złamania tylnego odcinka żebra II prawego, które to obrażenia spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu oraz całkowitą niezdolność do pracy w zawodzie. Obrażenia ciała określono jako ciężkie. Na dzień sporządzenia opinii sądowo – lekarskiej tj. 29 października 2017 r. poszkodowany P. B. (1) został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego, chód paraparetyczny z balkonikiem. W związku z urazem u poszkodowanego pojawiły się powikłania w postaci niedowładu czterokończynowego.

W dniu 31 grudnia 2017 r. P. B. (2) był operowany w Oddziale Neurochirurgii.

Orzeczeniem z dnia 22 stycznia 2018 r. (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w K. zaliczył P. B. (1) do znacznego stopnia niepełnosprawności, niezdolnego do pracy.

W okresie od dnia 1 października 2017 r. do 28 lutego 2018 r. poszkodowany P. B. (1) pobierał z Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w S. zasiłek stały w kwocie 645,00 zł oraz w miesiącu marcu 2018 r. w kwocie 481,00 zł. Ponadto, w okresie od stycznia 2018 r. do 31 października 2018 r. zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153,00 zł i w okresie od 1 listopada 2018 r. do 30 czerwca 2019 r. w wysokości 184,42 zł.

(dowód: pismo Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w S. z dn. 12 listopada 2020 r. k. 152, akta sprawy(...): opinia sądowo lekarska k. 74, dokumentacja medyczna k. 61 oraz k. 68; akta postępowania likwidacyjnego: wynik badania tomograficznego, konsultacja nerochirugiczna, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, analiza dokumentacji medycznej, opinia kompleksowa k. 26, )

Pojazd, którym kierował pozwany R. J., na dzień 14 sierpnia 2017 r. posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. z siedzibą w W., potwierdzone polisą nr (...) (okoliczność bezsporna).

Poszkodowany P. B. (1) pismem z dnia 6 listopada 2017 r. zgłosił powodowi szkodę z wezwaniem do zapłaty zadośćuczynienia, zwrotu kosztów opieki i renty . W toku postępowania likwidacyjnego, powód uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie przyznając na rzecz P. B. (1) kwotę 130.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę pomniejszoną o 50 % przyczynienia poszkodowanego do zaistnienia wypadku. Świadczenie wypłacono w następujących wysokościach:

- w dniu 1 grudnia 2017 r. w kwocie 21.000 zł,

- w dniu 16 stycznia 2018 r. w kwocie 24.000 zł,

- w dniu 22 lutego 2018 r. w kwocie 15.000 zł,

- w dniu 1 marca 2018 r. w kwocie 5.000 zł.

W dniu 12 marca 2018 r. powód wypłacił poszkodowanemu kwotę 130,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, zaś w dniu 20 czerwca 2018 r. kwotę 5.391 zł tytułem skapitalizowanej renty za okres od października 2017 r. do marca 2018r .

Ponadto, od kwietnia 2018 r. na rzecz poszkodowanego przyznano rentę na zwiększone potrzeby w wysokości 1.797 zł, pomniejszoną o ustalone w sprawie przyczynienie o 50 %, zatem renta wyniosła 898,40 zł. Wysokość renty ustalono w oparciu o: opiekę osób drugich w wysokości 1.057 zł (po 5 godzin dziennie przyjmując stawkę 9 zł za godzinę), kwotę rehabilitacji ponad limit NFZ w ilości 2 godzin tygodniowo – 640 zł, przyjmując stawkę 80 zł za godzinę, koszt stałego przyjmowania lekarstw i opatrunków – 100 zł miesięcznie. Od kwoty ustalonej renty odjęto przyznany dodatek pielęgnacyjny w kwocie 2.015,84 zł. W okresie od dnia 5 kwietnia 2018 r. do 1 lipca 2019 r. na rzecz P. B. (1) dokonano 16 wypłat miesięcznych w łącznej kwocie 14.376,00 zł .

Łączna kwota świadczenia uiszczonego przez powoda na rzecz P. B. (1) wynosiła 84.897 zł.

W zakresie szkody dotyczącej przyczepy o nr rej. (...), określone koszty naprawy przekroczyły jej wartość rynkową, w związku z czym była to szkoda całkowita. Wysokość odszkodowania ustalono w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu przed wypadkiem, pomniejszonej o jego wartość po wypadku. Wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym wynosiła 10.400 zł, zaś w stanie uszkodzonym – 4.625,00 zł. Należne świadczenie wypłacono w kwocie 5.775,00 zł w dniu 15 września 2017 r.

(dowód: akta postępowania likwidacyjnego k. 26, pismo (...) S.A. z dn. 19 marca 2019 r. k. 155)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Sąd dokonał ustaleń w niniejszej sprawie w oparciu o zebraną dokumentację oraz dowody w postaci dokumentów znajdujących się w aktach sprawy o sygn. akt (...)na okoliczności zdarzenia z dnia 14 sierpnia 2017 r. oraz wypłaconych świadczeń. Nadto, Sąd oparł się o opinię biegłego A. M., sporządzoną na potrzeby postępowania przygotowawczego w sprawie karnej, na okoliczność obrażeń doznanych przez P. B. (1) wskutek wypadku drogowego.

Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 6 k.p.c. pominął wnioski pozwanego zgłoszone w odpowiedzi na pozew o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków oraz opinii biegłych. Zarządzeniem z dnia 4 czerwca 2020 r. Sąd zobowiązał pozwanego do uzupełnienia braków wniosków dowodowych przez podanie na jakie okoliczności wnosi o powołanie biegłych i czyja utrata zdrowia ma być przedmiotem opinii, zobowiązując jednocześnie do uiszczenia zaliczki na wynagrodzenie biegłych oraz podanie imion, nazwisk oraz miejsca zamieszkania świadków, których wnosi o przesłuchanie wraz ze wskazaniem na jakie okoliczności mają zawnioskowani świadkowie zeznawać. Pozwany mimo wezwania nie wskazał danych świadków, nie uiścił zaliczki na wynagrodzenie biegłych. Dlatego Sąd pominął wnioski dowodowe pozwanego.

Bezspornym w sprawie niniejszej jest przy tym, że pojazd, którym kierował pozwany R. J., na dzień 14 sierpnia 2017 r. posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. z siedzibą w W., potwierdzone polisą nr (...). Przy czym, ubezpieczyciel przyjął swoją odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 14 sierpnia 2017 r., wypłacając na rzecz poszkodowanych świadczenie w łącznej wysokości 90.672,00 zł – czego w ostateczności strony nie kwestionowały. Pozwany zarzucił jednak poszkodowanemu P. B. (1) próbę uzyskania wyższego niż należne odszkodowanie oraz renty.

W pierwszej przy tym kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 4 ust. 7 pkt. 5a Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, do czynności ubezpieczeniowych należy również prowadzenie postępowań regresowych oraz windykacyjnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia. Podstawę prawną dochodzonego przez powoda roszczenia stanowi przepis art. 43 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych. (...). Spowodowanie wypadku stanowi tu przyczynę sprawczą określonego następstwa roszczeń. Poszkodowany ma prawo żądać naprawienia szkody wprost od ubezpieczyciela, a ten, po dokonaniu wypłaty świadczenia ubezpieczeniowego, może wystąpić – w przypadkach ściśle określonych w ustawie – z roszczeniem przeciwko kierującemu pojazdem o zwrot wypłaconego świadczenia.

Zgodnie z powołanym przepisem, zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący:

1)  wyrządził szkodę umyślnie, w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo po użyciu środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomani,

2)  wszedł w posiadanie pojazdu wskutek popełnienia przestępstwa,

3)  nie posiadał wymaganych uprawnień do kierowania pojazdem mechanicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy chodziło o ratowanie życia ludzkiego lub mienia albo o pościg za osobą podjęty bezpośrednio po popełnieniu przez nią przestępstwa,

4)  zbiegł z miejsca zdarzenia.

Roszczenie o zwrot wypłaconego świadczenia przeciwko kierującemu pojazdem nie wynika z samej umowy ubezpieczenia obejmującej pojazd V. (...) o nr rej. (...), lecz wprost z ustawy. Stanowi ono niejako wyjątek od zasady przyjęcia przez ubezpieczyciela ciężaru naprawienia szkody wyrządzonej w związku z ruchem pojazdu mechanicznego, w ramach łączącej go z posiadaczem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Przesłanką konieczną zaś do powstania prawa regresu w stosunku do kierującego pojazdem jest wypłacenie przez zakład ubezpieczeń na rzecz poszkodowanych konkretnych kwot tytułem odszkodowania bądź zadośćuczynienia, przy jednoczesnym zaistnieniu okoliczności wymienionych w art. 43 ustawy i wykazanie tego faktu za pomocą stosownych dowodów. Z tym momentem – z mocy prawa – powstaje prawo zwrotnego dochodzenia roszczenia.

Z ustaleń faktycznych sprawy wynika, że pozwany został skazany prawomocnym wyrokiem karnym za spowodowanie wypadku, którego następstwem jest doznanie przez P. B. (1) obrażeń ciała powodujących ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu oraz całkowitą niezdolność do pracy w zawodzie , a więc przestępstwa opisanego w art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. oraz że popełniając przestępstwo znajdował się on pod wpływem alkoholu. Ustaleniami tymi Sąd cywilny był związany po myśli art. 11 k.p.c. Jednocześnie, pozwany w dacie zaistnienia zdarzenia nie legitymował się dowodem prawa jazdy (nigdy go nie posiadał).

W przedmiotowej sprawie strona powodowa wypłaciła poszkodowanym następujące świadczenia: kwotę 5.775,00 zł tytułem odszkodowania, w związku ze szkodą w przyczepie ciągnika marki U. o nr rej. (...), kwotę 84.897 zł w związku ze szkodą na osobie P. B. (1).

Wskutek zaistniałego zdarzenia z dnia 14 sierpnia 2017 r., P. B. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy – stłuczenia okolicy czołowej lewej, niedowładu czterokończynowego po złamaniu obu nasad łuku i złamaniu przednio –dolnej części trzonu oraz wyrostka poprzecznego prawego kręgu (...) i (...) oraz złamania tylnego odcinka żebra II prawego. Okoliczność tę potwierdza zarówno zgromadzona dokumentacja medyczna jak i opinia biegłego z zakresu chirurgii A. M.. Ze sporządzonej na potrzeby postępowania przygotowawczego w sprawie karnej opinii wynika, że obrażenia te spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu oraz całkowitą niezdolność do pracy w zawodzie poszkodowanego P. B. (1). Wymieniony został nadto zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. Ponadto, z akt postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciela wynika, że poszkodowany wymagał stałej opieki osób trzecich w zakresie mycia, ubierania, przygotowania posiłków, upraszczając – pomocy we wszelkich podstawowych czynnościach życia codziennego. Wymiar wymaganej opieki kształtował się na poziomie 5 godzin dziennie co zostało uwzględnione w wymiarze przyznanej renty z przyjęciem stawki 9 zł za godzinę (5h x 7 dni x 9 zł = 1188 zł). Na wysokość przyznanej renty składała się również kwota 100 zł – zgodnie z dokumentacją medyczną i opinią sporządzoną na poczet postępowania likwidacyjnego szkody – tytułem kosztu lekarstw i opatrunków przeciwodleżynowych, nadto koszt rehabilitacji ponad limit NFZ w wymiarze 2 godziny tygodniowo, z zastosowaniem stawki 80 zł za godzinę, łącznie 640 zł.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie zakład ubezpieczeń prawidłowo ustalił zakres odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego sprawcy szkody i wypłacił poszkodowanym należne świadczenie. Przyznana przez powodowy (...) Zakład (...) kwota zadośćuczynienia, odszkodowania i renty została pomniejszona o ustalone przyczynienie się poszkodowanego do szkody w wysokości 50 % oraz przyznany dodatek pielęgnacyjny. Zachowanie poszkodowanego cechuje bowiem bardzo wysoki stopień naganności, ponieważ nie tylko nie podjął on działań w celu zapobiegnięcia prowadzeniu pojazdu przez kierującego, znajdującego się w stanie nietrzeźwości, lecz - po uprzednim wspólnym spożywaniu alkoholu - zgodził się na wspólną jazdę, stwarzając w ten sposób dla siebie bardzo istotne niebezpieczeństwo. Okolicznością obciążającą poszkodowanego była również świadomość skutków, jakie niesie za sobą prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, związana z tym, że zgodził się na podróż z kierowcą, który bezspornie nie posiadał uprawnień do kierowania samochodem osobowym i nigdy takimi się nie legitymował.

W zakresie szkody osobowej P. B. (1) doznanej wskutek wypadku, wymiar zwiększonych potrzeb bezspornie określają dokumenty gromadzone o zebraną dokumentację oraz dowody w postaci dokumentów znajdujących się w aktach sprawy o sygn. akt (...)(w tym opinię biegłego). Jednocześnie, zarzuty zgłoszone przez pozwanego, dotyczące próby wyłudzenia zawyżonego odszkodowania przez P. B. (1), w ocenie Sądu, są całkowicie niezasadne. Na tę okoliczność pozwany zgłosił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych, natomiast wskutek braku uiszczenia zaliczki (zgodnie z wezwaniem Sądu) wniosek ten ulegał pominięciu. W związku z powyższym, pozwany nie zakwestionował skutecznie ustaleń poczynionych przez powodowy (...) Zakład (...).

Podkreślenia wymaga, że materiał zgromadzony w sprawie uzasadnia przyjęcie stopnia przyczynienia się poszkodowanego do powstałej szkody na poziomie 50 %. Pozwany nie wykazał, aby poszkodowany nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa i czy powyższa okoliczność mogła mieć wpływ na rozmiar szkody. W ocenie Sądu przyczynienie się P. B. (3) do powstania szkody i tak nie może być oceniane na poziomie wyższym niż „przyczynienie” się samego kierowcy. Należy bowiem mieć na względzie okoliczności zdarzenia, że to kierowca swoim zachowaniem doprowadził do wypadku drogowego.

Nie ulega wątpliwości i jest w sprawie bezspornym, że w chwili zdarzenia pozwany R. J. znajdował się w stanie nietrzeźwości, którą to okoliczność potwierdza prawomocny wyrok karny Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny z dnia 5 lutego 2018 r. o sygn. akt: (...).

Z tych względów, na podstawie powołanych przepisów należało zasądzić od pozwanego R. J. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 90.672 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty, o czym Sąd orzekł w pkt. I wyroku.

O odsetkach za opóźnienie w zapłacie orzeczono na podstawie art. 455 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 5.775,00 zł od dnia 27 marca 2018 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 84.897 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W rozpoznawanej sprawie, powód nie wykazał by skutecznie doręczył pozwanemu wezwanie do zapłaty należności. Zatem, jako wezwanie do wykonania świadczenia po myśli art. 455 k.c. należało uznać doręczenie pozwanemu odpisu pozwu w dniu 22 maja 2020 r. Termin 14 dni od jego doręczenia był odpowiedni na spełnienie świadczenia. W tej sytuacji odsetki od zasądzonej kwoty należały się powodowi od dnia 6 czerwca 2020 r. W pozostałym zakresie powództwo oddalono w zakresie żądania odsetek ustawowych za opóźnienie.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o art. 100 k.p.c. Sąd obciążył pozwanego koszami procesu poniesionymi przez powoda w całości, albowiem powód w stopniu nieznacznym uległ żądaniu pozwu (jedynie w zakresie odsetek). Zatem zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.551 zł. Koszty procesu obejmują kwotę 4.534 zł tytułem opłaty od pozwu oraz opłatę skarbową od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł ( punkt III wyroku).

sędzia Ewa Oknińska