Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 627/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

K. K. (1)

W dniu 4 maja 2019 r. na ulicy (...) w Ś. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 2,62‰ zawartości alkoholu etylowego we krwi,

tj. czy z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. K. (1) w okresie od dnia 23 kwietnia 2019 r. do dnia 14 maja 2019 r. został skierowany na turnus na leczenie uzdrowiskowe i sanatoryjne przez (...) Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia do ośrodka uzdrowiskowego (...) w Ś. położonego przy ul. (...). Przyjechał sam samochodem marki A. (...) o nr rej. (...). W dniu 4 maja 2019 r. spożywał on na terenie ośrodka wraz ze swoim współlokatorem W. G. alkohol w postaci wódki. Następnie około godziny 21:00 opuścił ośrodek i zaczął kierować autem, kiedy jechał ulicą (...) utracił panowanie nad pojazdem, w wyniku czego uderzył w lampę uliczną. Został ujęty przez przechodnia, a następnie zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Na miejscu zdarzenia oraz w siedzibie Komendy Miejskiej Policji w Ś. odmówił poddania się badaniom na zwartość alkoholu we krwi, w związku z czym został doprowadzony do Szpitala Miejskiego im. (...) w Ś. na badanie krwi. Badanie pobranej próbki krwi wykazało, że K. K. (1) znajduje się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 2,62‰ zawartości alkoholu etylowego we krwi. Został on wydalony z ośrodka za złamanie regulaminu, tj. za spożywanie alkoholu i opuszczenie ośrodka w godzinach nocnych. K. K. (1) w czasie zdarzenia nie znajdował się pod wpływem środka zwanego „pigułką gwałtu”.

K. K. (1) nie był dotychczas karany. W trakcie dokonania zarzucanego mu czynu biegli psychiatrzy nie stwierdzili u niego choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego. Uznali, że jest osobą poczytalną, zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

33-34, 41, 80 – 83, 85, 246

Zeznania M. K.

2 – 4, 138 - 139

Zeznania J. M.

55 - 56, 84 - 85

Zeznania W. G.

197

Zeznania J. P. (1)

245 – 246

Zeznania J. B.

246

Zeznania D. B.

247 – 248

Zeznania D. K.

251

Zeznania K. S.

252 – 253

Protokół oględzin pojazdu z załącznikami

8 – 12

Protokół pobrania krwi

26

Opinia KWP LK z dnia 15.05.2019 r. nr H – (...)

27

Opinia sądowo – psychiatryczna

48 - 50

Karta karna

25, 237

Dane osobopoznawcze

35

Wezwanie K. K. (1) do K. Ś.

79

Informacja z ośrodka (...)

99

Protokół badania chemiczno – toksykologicznego

125 - 131

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony podczas pierwszego przesłuchania przyznał się do zarzucanego mu czynu, które następnie pismem z dnia 02.07.2019 r. odwołał. Podczas przesłuchania na rozprawie wskazał, że przyznał się, bo mu obiecano, że uniknie kary i, że zrobiłby wówczas wszystko, by zamknąć sprawę. Sąd jednak dał tylko wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie pobytu w ośrodku (...), spożywanego w dniu zdarzenia alkoholu w towarzystwie swojego współlokatora i konieczności przeparkowania pojazdu. Wyjaśnił, że okoliczności zdarzenia, a mianowicie prowadzenia pojazdu i uderzenia w lampę nie pamięta.

Zeznania świadków M. K. i J. M.

Sąd uznał zeznania za wiarygodne. Świadkowie złożyli spójne zeznania, w tym korelują one z dowodami z dokumentów sporządzonych w sprawie. Gdy czegoś nie wiedzieli lub nie pamiętali, to tak wskazywali, nie snuli przypuszczeń, nie sugerowali w zeznaniach, starali się przytaczać fakty. Zdaniem Sądu świadkowie nie są zainteresowani konkretnym rozstrzygnięciem w sprawie, nie rodzi ono żadnych konsekwencji wobec nich, co istotne również M. K. podkreślała, że nie widziała, jak auto jechało, co dowodzi temu, że starała się wiernie odtworzyć przebieg zdarzenia.

Zeznania W. G.

Świadek zeznał co do okoliczności wspólnego zamieszkiwania w pokoju w ośrodku (...) wraz z oskarżonym i co do okoliczności spożywania w dniu zdarzenia wspólnie z nim alkoholu. Zeznania Sąd w tym zakresie uznał za wiarygodne, o zdarzeniu mógł dowiedzieć się później, tak jak wskazuje. W powyższym zakresie zeznania korelują z pozostałymi dowodami, w tym z wyjaśnieniami samego oskarżonego, który też wskazał, że spożywali tego dnia wspólnie alkohol. Nadto świadek wskazał, że oskarżony mu powiedział, że podczas wyjeżdżania z parkingu uderzył w lampę. Świadek co istotne zeznaje też o niekorzystnych okolicznościach co do swojej osoby, a więc, że pił alkohol w ośrodku.

Zeznania J. P. (1) i J. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków. Są spójne, logiczne, korelują ze sobą oraz z innymi dowodami zebranymi w sprawie. Świadek J. P. (1) zeznał co do tego, że mężczyzna, który ujął oskarżonego przekazał mu kluczyki do samochodu K. K. (1). Samego zajścia świadkowie nie widzieli, jednak J. P. (1) rozmawiał ze świadkiem, który był bezpośrednim świadkiem zajścia i jechał za oskarżonym ( a którego danych nie ustalono)

Zeznania D. B., D. K. i K. S.

Zeznania świadków Sąd uznał za w pełni wiarygodne, D. B. jest kierownikiem ośrodka, D. K. pielęgniarką, a K. S. lekarzem. Zeznali co do wydalenia oskarżonego z ośrodka, jego stanu trzeźwości oraz zdrowia. Zeznania korespondują ze sobą, są spójne, logiczne i prawdziwe. Sąd nie ma podstaw, by podważać ich wiarygodność.

Dowody z dokumentów: protokół oględzin pojazdu wraz z załącznikami, protokół pobrania krwi, opinia KWP LK z dnia 15.05.2019 r. nr H – (...), wezwanie K. K. (1) do K. Ś., informacja z ośrodka (...), protokół badania chemiczno – toksykologicznego, opinia sądowo – psychiatryczna

Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów zgromadzonych w sprawie. Zostały one sporządzone w sposób przewidziany prawem, przez uprawnione osoby. Opinie i protokoły badań odpowiadają na postawione pytania, zostały wskazane sposoby przeprowadzenia badań, nie nasunęły się żadne wątpliwości co do ich wiarygodności, a strony nie podnosiły również takich zarzutów.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której wyjaśnia, ze nie kierował samochodem w dniu zdarzenia

Zeznania świadka J. P. (2)

Jest to przyjęta linia obrony oskarżonego, nie ma logicznego wytłumaczenia, kto miały mieć kluczyki do auta oskarżonego, które wyjęły ze stacyjki jego samochodu osoby trzecie po uderzeniu w latarnię uliczną, M. K. widziała jak z auta wyciągany jest nietrzeźwy kierowca i jak zostaje zatrzymany przez innego mężczyznę, a potem obserwowała sytuację aż do przyjazdu Policji, ta sama osoba, która została wyciągnięta nietrzeźwa z auta została przekazana Policji, nadmienić trzeba, że oskarżony także w innych kwestiach próbuje się przedstawić w korzystnym świetle, wyjaśnia, że z powodu rany na głowie został wydalony z ośrodka, a został wydalony z powodu spożywania alkoholu, czyli złamania regulaminu, wersja oskarżonego jest wręcz irracjonalna, ktoś musiałby ukraść jego auto, wcześniej ukraść kluczyki do niego, a potem uciekać autem, które dogoniłby mocno nietrzeźwy K. K. (1) – a następnie do niego musiałby wsiąść lub zostać wsadzony na miejsce kierowcy. Świadek J. P. (1) rozmawiał z mężczyzną, który jechał tuż za K. K. (1) i go ujął po tym jak uderzył w lampę oraz zabrał mu kluczyki.

Dodać trzeba, że współlokatorowi oskarżony przyznał, ze jechał autem i uderzył w latarnie, a przed sądem twierdził, że tego nie pamięta. Świadek W. G. nie zna akt postępowania więc tę informację mógł otrzymać tylko od oskarżonego.

Zdaniem Sądu zeznania świadka J. P. (2) nie są istotne w sprawie. Jak wyglądała procedura wydalenia oskarżonego z ośrodka nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

K. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony wskazanego wyżej przepisu jest bezpieczeństwo w ruchu m.in. lądowym. Czyn z art. 178a § 1 k.k. jest przestępstwem formalnym. Popełnia je ten, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Prowadzi – oznacza przede wszystkim kieruje nim. Pojazdem mechanicznym jest bezspornie samochód (pojazd wprawiany w ruch przez znajdujący się w nim silnik). Przestępstwo to może być popełnione wszędzie tam gdzie odbywa się ruch pojazdów, w szczególności jest to droga publiczna. Popełnia je ten kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości (stan nietrzeźwości zdefiniowany jest w art. 115 § 16 pkt 1 – tj. stanem nietrzeźwości jest stan, w którym zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość). Przestępstwo może być popełnione jedynie umyślnie. Omawiany występek ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. W każdym razie niezbędna jest świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Nie można przypisać sprawcy popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a, w wypadku gdy miał podstawy sądzić, że spożyty przez niego alkohol - ze względu na znaczny (nie jak w niniejszej sprawie) upływ czasu - uległ spaleniu, a nie nastąpiło to z powodu zbyt powolnego metabolizmu, o którym sprawca nie wiedział. Ustawa nie przewiduje odpowiedzialności za nieumyślne prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Zachowanie K. K. (1) wyczerpało wszystkie znamiona zarzucanego mu czynu. Bezsporne jest bowiem, że jechał pojazdem mechanicznym, w miejscu, gdzie odbywa się ruch pojazdów, jest to droga publiczna, a jego stan nietrzeźwości wyczerpywał znamiona wskazane w art. 115 § 16 pkt 1 k.k.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

I, II

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budzą wątpliwości, oskarżony z uwagi na wiek odpowiada na zasadach przewidzianych w kodeksie karnym, nie ma wątpliwości również co do jego poczytalności, mimo stwierdzenia przez biegłych lekarzy psychiatrów organicznych zaburzeń osobowości nie wpłynęły one na jego poczytalność. Oskarżony nie był leczony ani odwykowo ani psychiatrycznie. Ocena materiału dowodowego pozwoliła na przypisanie zarzucanego K. K. (1) w akcie oskarżenia czynu. Czyn nie jest znikomy co do jego stopnia społecznej szkodliwości. Należy stwierdzić, że oskarżony swoim zachowaniem godził w tak istotne dobro, jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym, narażając zarówno siebie samego, jak i innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo, w miejscu ogólnodostępnym, na drodze publicznej. To bezspornie przemawia na jego niekorzyść. Oskarżony jednak prowadzi ustabilizowany tryb życia, nie był dotychczas karany, utrzymuje się z zasiłku na chorą żonę – 620 zł. Choruje na nerwicę, chorował na depresję, choruje na choroby neurologiczne i inne liczne choroby. Sąd uznał, że jego stan majątkowy nie pozwala na orzeczenie kary grzywny, zaś stan zdrowia uniemożliwia orzeczenie wobec niego kary ograniczenia wolności. Nadto Sąd uznał, że te kary byłyby zbyt łagodne wobec okoliczności popełnionego przez oskarżonego czynu. W ocenie Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej, a także uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania i zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Oskarżony totalnie nie panował nad pojazdem, jego stan nietrzeźwości uniemożliwiał mu prawidłowe poruszanie się po drodze. Dowodem tego było zjechanie z pasa ruchu. Oskarżony w toku postępowania wyrażał pretensje do Policji, do ośrodka, w którym przebywał, upatrywał błędów, negatywnych zachowań wszystkich osób związanych z zajściem.

III

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat. W ocenie Sądu koniecznym jest wyeliminowanie oskarżonego jako kierowcy z ruchu drogowego na taki okres. Oskarżony zachował się nieodpowiedzialnie, zagrażając bezpieczeństwu innych uczestników ruchu drogowego, jak i sobie samemu. Poziom alkoholu w organizmie miał wysoki, a jednak zdecydował się wsiąść do samochodu i kierować nim. Nie znajduje to żadnego usprawiedliwienia. Okres ten pozwoli oskarżonemu również uzmysłowić sobie naganność postępowania.

IV

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczenie świadczenia jest obligatoryjne w sytuacji prowadzenia pojazdu w stanie po spożyciu alkoholu, a minimalną kwotą, możliwą do orzeczenia jest kwota 5.000 zł.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K. (1)

V

Sąd zasądził na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. B. kwotę 944, 64 zł wraz z podatkiem od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu karnym, albowiem koszty te nie zostały uiszczone w jakiejkolwiek części.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów postepowania i opłaty. Oskarżony ma niewielkie dochody, jest osoba schorowaną, opiekuje się także chorą żoną.

1Podpis

SSR Kamilla Gajewska