Sygn. akt III Kow 2305/20
Dnia 31 grudnia 2020 roku
Sąd Okręgowy w Częstochowie III Wydział Penitencjarny i Nadzoru Nad Wykonaniem Orzeczeń Karnych w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Anna Chyrek
po rozpoznaniu skargi wniesionej przez skazaną K. K.
na decyzję Zastępcy Dyrektora Zakładu Karnego w H. Z. w L. z dnia 22.10.2020r.
w przedmiocie monitorowania celi mieszkalnej , w której rozmieszczona jest skazana
na podstawie art.7 §5 kkw
postanawia:
1. utrzymać w mocy decyzję Zastępcy Dyrektora Zakładu Karnego w H. Z. w L. z dnia 22.10.2020 roku o monitorowaniu celi mieszkalnej w której rozmieszczona jest skazana K. K.;
2. na zasadzie art. 626 § 1 w zw. z art. 1 § 2 kkw wydatkami postępowania obciążyć Skarb Państwa.
Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego w H. Z. w L. decyzją z dnia 22.10.2020r. postanowił stosować monitorowanie celi mieszkalnej , w której osadzona jest skazana K. K. celem zapewnienia bezpieczeństwa w jednostce .
Na powyższą decyzję skazana wniosła skargę. Podniosła , że nie zgadza się z tą decyzją bowiem według niej nie znajduje decyzja ta żadnego uzasadnienia w jej zachowaniu. Zdaniem skazanej argumentacja, iż jej zachowanie zagraża bezpieczeństwu w jednostce jest bezpodstawna bowiem nigdy nie była upominana, nie było problemów z zachowaniem przez nią dyscypliny, a wobec jej zachowania nie było zastrzeżeń. Wskazała ponadto, iż umieszczenie w celi monitorowanej ma na celu umożliwienie psychologowi „sporządzenia notatek o niej” bowiem odmawia ona odpowiedzi na zadawane prze niego pytania celem kontroli jej stanu psychicznego.
Sąd zważył co następuje :
Skarga skazanej nie zasługują na uwzględnienie, a podniesione w niej zarzuty są bezzasadne.
Jak wynika z poczynionych ustaleń skazana K. K. jest osobą, która wzbudza różne emocje i zainteresowanie z uwagi na okoliczności związane z popełnionym przez nią czynem, zarówno mediów, jak i współosadzonych. Skazana dwa lata wcześniej podjęła próbę samobójczą co skutkowało koniecznością objęcia jej wzmożonym nadzorem penitencjarno- psychologicznym. Od kilku miesięcy prezentuje postawę bierno-agresywną, uniemożliwiając dokonanie oceny jej aktualnego stanu psychicznego przez psychologa co wynika jednoznacznie z notatki psychologa z dnia 08.11.2020r. (k. 2).
Wskazane powyżej okoliczności w ocenie Sądu uzasadniają rozmieszczenie jej w celi mieszkalnej monitorowanej z uwagi na zagrożenie bezpieczeństwa i porządku w jednostce, jak również podyktowane było koniecznością zapewnienia takiego bezpieczeństwa jej samej. Umieszczenie w celi objętej monitoringiem wizyjnym pozwala bowiem na obserwowanie jej zachowania. Wcześniej skazana również była rozmieszczona w celi mieszkalnej objętej monitoringiem na podstawie decyzji o takim rozmieszczeniu.
Wydając zaskarżoną decyzję Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego w H. Z. w L. wskazał przesłanki jakie legły u jej podstaw. Okoliczności na, które powołał się wypełniają natomiast przesłanki określone w art. 73 kodeksu karnego wykonawczego , ale również art. 116a Kodeksu karnego wykonawczego. Zgodnie z obowiązującymi w/w przepisami jednym z realizacji zadań kary pozbawienia wolności jest zapewnienie porządku i bezpieczeństwa w jednostce oraz bezpieczeństwa osobistego przebywającym w izolacji więziennej osadzonym. Obowiązek zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w jednostce penitencjarnej spoczywa na funkcjonariuszach Służby Więziennej. Celem wypełnienia go funkcjonariusze Służby Więziennej zobowiązani są do podejmowania wszelkich czynności mających przede wszystkim zapobiegać wystąpieniu sytuacji, które mogłyby zagrażać ogólnie pojętemu bezpieczeństwu i porządkowi w jednostce, co zostało uregulowane w szczególności w art. 108 Kodeksu karnego wykonawczego i §66 rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 17 października 2016 r. w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więzienne] (Dz.U. z 2016 r. poz. 1804).
Reasumując w toku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego nie stwierdzono żadnych uchybień oraz nieprawidłowości w zakresie postępowania funkcjonariuszy wobec skazanej. Umieszczenie jej w celi monitorowanej ma na celu jedynie zapewnienia bezpieczeństwa zarówno osobistego skazanej jak i bezpieczeństwa w jednostce. Subiektywne odczucia skazanej nie mają znaczenia w sprawie.
Mając na uwadze, iż decyzja Zastępcy Dyrektora Zakładu Karnego w H. Z. w L. z dnia 22.10.2020 roku była słuszna i zgodna z przepisami Sąd nie znalazł żadnych podstaw do jej zmiany. Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.
Sędzia
Pouczenie:
Postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.
Odpis postanowienia doręczyć z pouczeniem
1. skazanej
2. Dyrektorowi Z.K.
Sędzia
Wykonano, dnia
Sekretarz Sądowy