Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 10 maja 2021 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2021 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwotę 11.996,51 zł (jedenaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 11.563,51 zł od dnia 9 lutego 2017 r. do dnia zapłaty,

- 433 zł od dnia 6 marca 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4070,98 zł (cztery tysiące siedemdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy), tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 37,63 zł (trzydzieści siedem złotych sześćdziesiąt trzy grosze), tytułem kosztów sądowych;

V.  zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 182,33 zł (sto osiemdziesiąt dwa złote trzydzieści trzy grosze), tytułem kosztów sądowych.

SSR Andrzej Muzyka

Sygnatura akt XI GC 1394/19 dnia 1 czerwca 2021 r.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 maja 2019 r. – sprecyzowanym w dniu 25 czerwca 2019 r. (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zażądała od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 14.274,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

1)  2368,61 zł od dnia 6 marca 2017 r. do dnia zapłaty,

2)  11.906,08 zł od dnia 9 lutego 2017 r. do dnia zapłaty.

Wniosła również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że nabyła od poszkodowanego roszczenie względem ubezpieczyciela o naprawienie szkody wynikającej z odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Na kwotę dochodzonego roszczenia składała się kwota:

1)  2.368,61 zł – tytułem różnicy pomiędzy należnościami z faktury VAT z dnia 3 lutego 2017 r. a kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela.

2)  11.906,08 – tytułem dalszych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zakwestionował wysokość szkody.

W toku sprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 stycznia 2017 r. doszło do kolizji drogowej w wyniku, której uszkodzony został samochód marki O. (...) stanowiący własność poszkodowanych A. i M. S.. Sprawca kolizji posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z (...) spółką akcyjną w W..

Bezsporne a nadto:

- akta szkody, k. 85-86.

A. i M. S. zawarli z (...). (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowę przechowania pojazdu uszkodzonego w okresie:

- od dnia 13 stycznia 2017 r. do dnia 18 stycznia 2017 r. na kwotę 221,40 zł,

- od dnia 18 stycznia 2017 r. do dnia 20 stycznia 2017 r. na kwotę 88,56 zł.

A. i M. S. zawarli umowę z (...). (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S., której przedmiotem była usługa:

- holowania pojazdu na parking strzeżony przy ul. (...) na kwotę 587,94 zł brutto,

- holowania pojazdu do warsztatu naprawczego przy ul. (...), na kwotę 587,94 zł brutto,

- holowania pojazdu z warsztatu naprawczego do stacji kontroli pojazdów w celu dopuszczenia pojazdu do ruchu, na kwotę 587,94 zł brutto.

A. S. i M. S. nie mieli miejsca gdzie mogliby przechować uszkodzony pojazd.

Dowód:

- faktura, k. 13-14,

- zeznania świadka A. S., k. 94,

- zeznania świadka R. T., k. 105.

W fakturze wystawionej przez (...). (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. koszt badań technicznych po kolizji wyniósł 199 zł. Wycena wartości szkody została określona na kwotę 861 zł.

Dowód:

- faktura, k. 13-14.

W dniu 27 stycznia 2017 r. A. S. oraz M. S. przelali na rzecz (...). (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. roszczenie z tytułu naprawienie szkody. W § 1 umowy przelewu wierzytelności wskazano, że cedent oświadcza, że przysługuje mu nieobciążona prawami osób trzecich wierzytelność wobec (...) S.A. zwanego dalej Dłużnikiem wynikająca ze szkody komunikacyjnej wskazanej niżej sygnaturą akt, tytułem zwrotu kosztów holowania, za i wyładunku pojazdu uszkodzonego, za parking strzeżony, za naprawę pojazdu, za badania techniczne, wydania opinii przez rzeczoznawcę, weryfikacji uszkodzeń pojazdu. W § 2 wskazano, że cedent przenosi na rzecz cesjonariusza wierzytelność opisaną w § 1 niniejszej umowy w całości.

Dowód:

- umowa cesji, k. 9,

- zawiadomienie, k. 10.

Roszczenie zostało zgłoszone (...) spółce akcyjnej w W. w dniu 3 lutego 2017 r.

Dowód:

- email, k. 15.

(...) spółka akcyjna w W. przyznał decyzjami z dnia 16 stycznia 2017 r., 22 lutego 2017 r. i 27 lutego 2017 r. m.in. następujące odszkodowania:

- 3035,54 zł oraz 160,46 zł, tj. łącznie 3196 zł z tytułu szkody częściowej w pojeździe,

- 153,75 zł z tytułu kosztów holowania pojazdu,

- 191,99 zł z tytułu kosztów badania technicznego pojazdów, zgodnie z fakturą (...).

(...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w S. odwoływała się od decyzji ubezpieczyciela, niemniej nie uzyskała już ich dalszej zmiany.

Bezsporne a nadto dowód:

- decyzje, k. 18, k. 20-21, k. 23,

- wypłata, k. 19, k. 22, k. 24,

- informacja i kalkulacje ubezpieczyciela, k. 25-49,

- pismo z dnia 16 stycznia 2017 r., k. 50,

- wezwania, k. 51-53,

- faktura, k. 17.

Średni koszt naprawy samochodu marki O. (...) nr rej. (...) po szkodzie z dnia 9 stycznia 2017 r. z użyciem do niej oryginalnych części zamiennych pochodzących od producenta pojazdu O oraz również oryginalnych i tożsamej jakości części (...) wynosił 14759,51 zł wraz z podatkiem VAT.

Średnia rynkowa wartość samochodu O. (...) nr rej. (...) według jego stanu jak bezpośrednio przed zdarzeniem z dnia 9 stycznia 2017 r. wynosiła 16.400 zł.

Cena przechowywania samochodu osobowego na parkingu strzeżonym w firmach działających na rynku lokalnym zawierały się na początku 2017 r. w przedziale 15-16 zł netto za dobę przy krótszym czasie parkowania (18-20 zł brutto), natomiast abonament miesięczny na parkowanie kosztował wówczas 120-150 zł brutto, czyli około 98-122 zł netto.

Ryczałtowe ceny za usługi holowania pojazdu w granicach miasta wraz z jego załadunkiem i rozładunkiem zawierały się w 2017 r. w przedziale od około 100 do 300 zł wraz z podatkiem VAT, czyli 80-244 zł netto.

Dowód:

- opinia pisemna, k. 1-8-141,

- ustna opinia uzupełniająca, k. 157.

Sąd zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powodów nie podlegało uwzględnieniu w całości.

Na kwotę dochodzonego roszczenia składała się kwota:

1)  2.368,61 zł – tytułem różnicy pomiędzy należnościami z faktury VAT z dnia 3 lutego 2017 r. a kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela.

2)  11.906,08 – tytułem dalszych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

W dalszej części uzasadnienia w poszczególnych jego fragmentach nastąpi odniesienie się do ww. żądań.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, zeznania świadków A. S. i R. T. oraz pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego W. S.. Sąd co do zasady w całości dał wiarę tym dowodom, w szczególności brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań świadków, w szczególności świadka A. S., który zeznał, że zależało mu na przechowaniu uszkodzonego pojazdu przez powoda oraz że był informowany o stawkach za usługi z faktury z k. 13. Wskazać należy, że opinia jest jasna i pełna, a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione. Biegły na rozprawie podtrzymał wcześniej sporządzoną opinię.

Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter roszczenia odszkodowawczego, znajdującego oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c.

Okoliczności kolizji z dnia 9 stycznia 2017 roku nie były sporne pomiędzy stronami.

Również legitymacja bierna pozwanej spółki do występowania w niniejszym procesie, mająca za podstawę art. 19 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, nie pozostawała przedmiotem sporu. Było bowiem okolicznością niekwestionowaną, iż sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanej spółce.

Pozwana nie kwestionowała legitymację powódki do występowania w niniejszym procesie. Legitymacja procesowa czynna powódki wynika z treści art. 509 § 1 i 2 k.c., jako że wierzytelność przysługująca poszkodowanemu została przelana na rzecz powódki (umowa przelewu, k. 9). Strony umowy przelewu rozliczyły należności bezgotówkowo, co potwierdził świadek A. S..

Spór będący przedmiotem niniejszego postępowania rozgrywał się na płaszczyźnie ustalenia rozmiaru i wysokości szkody poniesionej w związku z zaistniałą kolizją, a w konsekwencji, co do wysokości należnego odszkodowania.

Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Sąd rozpoznający sprawę podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 8 marca 2018 r. (II CNP 32/17), z dnia 12 kwietnia 2018 r. (II CNP 41/17), z dnia 12 kwietnia 2018 r. (II CNP 43/17) postanowieniach z dnia 7 grudnia 2018 r. (III CZP 51/18) z dnia 7 grudnia 2018 r. (III CZP 73/18), z dnia 7 grudnia 2018 r. (III CZP 74/18), zgodnie z którym roszczenie odszkodowawcze powstaje z chwilą zaistnienia szkody, a poszkodowanemu niezależnie od tego, czy po powstaniu szkody faktycznie naprawił pojazd, dokonał sprzedaży pojazdu, przysługuje roszczenie o odszkodowanie ustalone metodą kosztorysowa w oparciu o technologiczne i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy uszkodzonego pojazdu.

Wobec tego stanowiska, to czy w warsztatach współpracujących z pozwaną funkcjonują niższe stawki na robociznę i materiały, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, skoro aby je zastosować zakładana jest konieczność naprawy pojazdu, a więc zdarzenia występującego po momencie zaistnienia szkody. Metoda hipotetyczna wyliczenia kosztów naprawy zakłada natomiast takie wyliczenie na moment wystąpienia zdarzenia odszkodowawczego.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego. Jak wskazano wyżej opinia jest jasna i pełna, przydatna dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegły wskazał, że koszt naprawy pojazdu wynosi 14759,51 zł a wartość pojazdu 16.400 zł, wobec czego w sprawie zachodzi szkoda częściowa.

Pozwana z tytułu szkody częściowej wypłaciła odszkodowanie w kwocie 3196 zł (3035,54 zł + 160,46 zł) pozostała więc do dopłaty kwota 11.563,51 zł.

Sąd zasądził również kwotę 433 zł (z kwoty żądanej 2358,61 zł) na którą składała się kwota 300 zł (2 holowania po 150 zł) oraz kwota 133 zł z tytułu kosztów przechowania pojazdu 7x19 zł.

Zarówno stawka w kwocie 150 zł, jeżeli chodzi o koszty holowania oraz stawka w wysokości 19 zł jeżeli chodzi o koszty przechowania wynika z opinii biegłego. Świadek potwierdził, że nie miał miejsca na przechowanie uszkodzonego pojazdu. Sąd uznał więc za zasadne trzy koszty holowania pojazdu oraz koszt przechowania pojazdu, przy czym za jedno holowanie ubezpieczyciel wypłacił należność.

Sąd nie uwzględnił kosztów ponad ww. stawki oraz kosztów opinii prywatnej. Nie wykazano, że te koszty powódka rzeczywiście poniosła, nie przedłożono dowodu wypłaty kwoty z faktury (art. 6 kc). Natomiast co do zasady koszty opinii prywatnej były uzasadnione i konieczne albowiem pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania (wyrok SN z dnia 18 maja 2004 r., III CZP 24/04, uchwała SN z dnia 29 maja 2019 r., III CZP 68/18).

Koszty badania technicznego pokryła pozwana w kwocie wynikającej z faktury tj. w kwocie 191,99 zł (k. 17, k. 23, k. 24.).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.p.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych od dnia 9 lutego 2017 r. co do kwoty 11.563,51 zł oraz od dnia 6 marca 2017 r. co do kwoty 433 zł. Szkodę zgłoszono w dniu 13 lutego 2016 r. Od dnia 15 marca 2016 r. pozwana pozostawała w opóźnieniu. Faktura VAT została doręczona pozwanej w dniu 3 lutego 2017 r., wobec czego pozwana od dnia 6 marca 2017 r. pozostaje w opóźnieniu co do kwoty 433 zł. Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

W pkt III wyroku orzeczono o kosztach procesu na podstawie art. 100 kpc. Powódka wygrała sprawę w 84,04 % a pozwana w 15,96 %. Koszty strony powodowej to opłata od pozwu w kwocie 714 zł, zaliczki na biegłego w kwocie 1200 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 3617 zł. Koszty strony pozwanej to wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej w kwocie 3617 zł. Powyższe uzasadnia zasądzenie na rzecz powódki kwoty 4070,98 zł (4.648,25 zł – 577,27 zł)

W pkt IV i V wyroku orzeczono o kosztach sądowych na podstawie art. 83 ust. 1 i ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 kpc. Na koszty sądowe składała się należności biegłego w kwocie 216,96 zł (k. 155).

SSR Andrzej Muzyka

Sygnatura akt XI GC 1394/19 dnia 1 czerwca 2021 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)