Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 maja 2018 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. o zapłatę kwoty 2650,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 707,89 zł od dnia 12 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty;

- 1031,24 zł od dnia 15 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty;

- 911,29 zł od dnia 22 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty

oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka dochodzi od pozwanej zapłaty za sprzedane pozwanej towary żywnościowe.

Nakazem zapłaty z dnia 6 czerwca 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana zakwestionowała roszczenie co do zasady jak i wysokości, wnosząc nadto o zawieszenie postępowania z uwagi na brak organów pozwanej.

Postanowieniem z dnia 26 września 2018 r. Sąd uchylił nakaz zapłaty z dnia 6 czerwca 2018 r. i zawiesił postępowanie.

Postanowieniem z dnia 22 maja 2019 r. Sąd podjął zawieszone postepowanie z udziałem ustanowionego dla pozwanej kuratora.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 28 marca 2017 r. do 7 kwietnia 2017 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. (obecnie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P.) składała zamówienia na dostawę i zakup towarów spożywczych od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Zamówienia przyjmowała przedstawicielka handlowa powódki - K. B..

Sprzedany pozwanej towar został dostarczony pod wskazany w fakturze adres lokalu pozwanej przy ul. (...), (...)-(...) G., zgodnie z zamówieniami pozwanej. Towar dostarczał kierowca powódki M. P.. Odbierany był przez upoważnionego pracownika pozwanej, który kwitował odbiór towaru swoim podpisem. Nie były składane zastrzeżenia co do ilości czy jakości sprzedanego towaru. Z tego tytułu powódka wystawiła następujące faktury VAT:

Dnia 28 marca 2017 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G., na kwotę 707,89 zł tytułem sprzedaży bułek, kabanosów, parówek oraz sosów, z terminem płatności do dnia 11 kwietnia 2017 r.

Dnia 31 marca 2017 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G., na kwotę 1031,24 zł tytułem sprzedaży bułek, kabanosów oraz sosów, z terminem płatności do dnia 14 kwietnia 2017 r.

Dnia 7 kwietnia 2017 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G., na kwotę 911,29 zł tytułem sprzedaży bułek, kabanosów oraz sosów, z terminem płatności do dnia 21 kwietnia 2017 r.

Pozwana nie odesłała spornych faktur bez księgowania. Nie reagowała na monity powódki.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 18, 132;

- faktura VAT nr (...) k. 19, 133;

- faktura VAT nr (...) k. 20, 134;

- oświadczenia z dnia 14 marca 2018r. k. 21-22;

- zeznania świadka M. P. k. 201;

- zeznania świadka K. B. k. 219-220;

- zeznania za powódkę P. Ś. k. 233-234.

Pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 2650,42 zł w terminie do dnia 4 maja 2017 r., tytułem faktur VAT nr (...).

Dowód:

- pismo z dnia 27 kwietnia 2017 r. k. 23;

- dowód nadania k. 24;

Pismem z dnia 8 maja 2017 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 2661,81 zł w terminie do dnia 15 maja 2017 r., tytułem faktur VAT nr (...).

Dowód:

- pismo z dnia 8 maja 2017 r. k. 25;

- dowód nadania k. 26;

Pozwana nie zareagowała na wezwania pisemne. Wezwania na piśmie okazały się bezskuteczne.

Dowód:

- zeznania za powódkę P. Ś. k. 233-234.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie ustalono na podstawie przywołanych wyżej dokumentów, których autentyczności i wiarygodności nie kwestionowano, częściowo wyciągając odmienne wnioski. Ponadto, sąd oparł się na zeznaniach świadków M. P. i K. B., które w całości uznał za szczere i prawdziwe. Na ich podstawie ustalono procedurę składania zamówień i odbioru zakupionych towarów. Sąd nie znalazł podstaw do zdyskredytowania wiarygodności świadków, iż dokonywali tego umocowani do składania zamówień i odbioru zakupionych towarów pracownicy pozwanej. Świadek K. B. była zatrudniona jako przedstawiciel handlowy powódki, znała szczegóły współpracy handlowej między stronami, z kolei świadek M. P., zatrudniony jako kierowca, na bieżąco uczestniczył w dostawie zamówionych u powódki towarów, a w związku z tym posiadał szczegółową wiedzę na temat odbioru zamówionego towaru i dostarczenia spornych faktur wraz z towarewm. Treść zeznań w całości korespondowała z zaprezentowanymi przez powoda dokumentami. Posiłkowo sąd opierał się na zeznaniach przedstawiciela powódki i uznał je w całości, gdyż korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, co także utwierdziło sąd w przekonaniu, że jest on wiarygodny.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych powództwo okazało się w całości uzasadnione.

Podstawę prawną roszczenia powódki stanowił art. 535 k.c., zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W sprawie ustalono, że zakupione przez pozwaną towary zostały jej dostarczone, a wystawione z tego tytułu faktury nie zostały przez pozwaną opłacone. Pozwana nie wykazała bowiem, iż opłaciła wystawione na jej rzecz faktury, a ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na pozwanej (art. 6 k.c.), a nie na powódce. Powódka nadto sprostała zgodnie z art. 6 k.c. ciężarowi udowodnienia, że zamówień i odbioru towarów dokonały osoby do tego umocowane przez pozwaną. Pozwana nie kwestionowała towaru co do ilości , czy co do jakości. Nie odsyłała spornych faktur bez księgowania, nie reagowała na monity telefoniczne czy pisemne, co z pewnością uczyniłaby, gdyby nie zakupiła zamówionego towaru. Stąd sąd przyjął, że wystawione przez powódkę faktury obrazują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze.

Z tych względów zasądzono całą należność dochodzoną pozwem, o czym orzeczono jak w pkt I wyroku. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwot cząstkowych orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 1 k.c., począwszy od dnia wymagalności każdej z faktur.

W pkt II sentencji sąd przyznał r.pr. M. G. kwotę 900,00 zł tytułem wynagrodzenia w związku z pełnieniem obowiązków kuratora ustanowionego dla pozwanej niemającej organów, w stawce odpowiadającej stawce minimalnej wynagrodzenia radcy prawnego, zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U. z 2015 poz. 1800 ze zm. w zw. z § 1 ust. 3 w. zw. z ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z dnia 14 marca 2018 r.) oraz udokumentowane wydatki w kwocie 83,40 zł według złożonego na rozprawie spisu kosztów. Razem kwotę 983,40 zł.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu w pkt III znajduje postawę prawną w art. 98 k.p.c. Na poniesione przez powódkę koszty, która wygrała proces w całości, złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 100 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 900 zł w stawce minimalnej adekwatnej do wartości przedmiotu sporu, zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U. z 2015 poz. 1804 ze zm. oraz wydatki na wynagrodzenie kuratora pozwanej 983,40 zł. Razem kwotę 2000,40 zł.

Sygn. akt XI GC 194/21

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)