Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 402/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

M. L.

W W. przy ul. (...) pomówił M. J., poprzez przedłożenie do jawnych akt Krajowego Rejestru Sądowego spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością uzupełnienia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa - wskazanie nowo ujawnionych czynów przestępnych z dnia 07 stycznia 2019 roku, M. J. nadużył zaufania jako prezes zarządu (...) S.A. w W. oraz iż miał w celu osiągnięcie korzyści majątkowej wyrządzić ww. spółce znaczną szkodę majątkową, z którą to informacją mógł zapoznać się każdy przeglądający jawne i powszechnie dostępne akta spółki, które to niesłuszne oskarżenie poniża M. J. w opinii publicznej oraz naraża na utratę zaufania potrzebnego dla pełnienia funkcji kierowniczych w spółkach kapitałowych,

to jest o czyn z art. 212 § l k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W toku postępowania rejestrowanego dotyczącego spółki (...) sp. z o.o., prowadzonego przed Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy, XII Wydziałem Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego, w dniu 14 lutego 2019 r. zostało wydane postanowienie, na mocy którego odmówiono (...) S.A. dalszego udziału w postępowaniu w charakterze uczestnika. Postanowienie wydano w sprawie z wniosku spółki (...) sp. z o.o. o zmianę danych w rejestrze przedsiębiorców w przedmiocie wykreślenia dotychczasowego wspólnika, tj. (...) S.A. oraz wpisanie w jego miejsce M. J.. Na powyższe postanowienie w dniu 8 marca 2019 r. zażalenie złożyła spółka (...) S.A., reprezentowana przez M. L., jako prezesa zarządu. Do zażalenia zostały dołączone dokumenty „Zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa z dnia 3 września 2018 r.” oraz „Uzupełnienie zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa z dnia 7.01.2019 r.”

Wyjaśnienia oskarżonego

291-293

Kopia zażalenia

282-287

Dokument „Uzupełnienie zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa z dnia 7.01.2019 r.” został sporządzony przez S., działający w imieniu (...) F. oraz (...) 2 F.. Towarzystwo (...) zawiadomiło Prokuraturę Okręgową w Warszawie m. in. o „uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przez M. J.” przestępstwa z art. 296 § 1-2 k.k. w ten sposób, że w dniu 9 sierpnia 2018 r. pełniąc funkcję prezesa zarządu (...) S.A. zawarł z P. W. umowę sprzedaży udziałów w spółce (...) sp. z o.o., na skutek której zbył 100% udziałów w kapitale tej spółki za cenę rażąco niższą od ceny rynkowej, a następnie w dniu 8 listopada 2018 r. działając w imieniu własnym zawarł kolejną umowę sprzedaży udziałów w spółce (...) sp. z o.o. za cenę rażąco niższą od ceny rynkowej, czym wyrządził co najmniej znaczną szkodę majątkową spółce (...) S.A.

Kopia uzupełnienia zawiadomienia

8-22

Wyjaśnienia oskarżonego

291-293

Zeznania oskarżyciela

293-294

W zażaleniu z dnia 8 marca 2019 r. spółki (...) S.A. podniesiono zarzut nieważności umowy sprzedaży udziałów z dnia 9 sierpnia 2018 r. w spółce (...) sp. z o.o. z uwagi na to, że ta umowa,, jak i umowa z dnia 8 listopada 2018 r. miały stanowić próbę obejścia przepisu art. 379 k.s.h. Podniesiono nadto, że M. J., zawierając pierwszą umowę, nadużył zaufania akcjonariuszy (...) S.A., bezprawnie rozporządził mieniem spółki. W końcu podniesiono, że w kontekście ww. zarzutów złożone zostało zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia szeregu przestępstwa m. in. przez M. J., w wyniku którego w Prokuraturze Okręgowej w Warszawie prowadzone jest postępowanie o sygn. PO III Ds. 221.2018.

Kopia zażalenia

282-287

Złożenie do akt rejestrowych spółki (...) sp. z o.o. dokumentu „Uzupełnienie zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa z dnia 7.01.2019 r.” spowodowało wiele nieprzyjemności dla M. J.. Musiał się tłumaczyć z okoliczności podniesionych w tym dokumencie przed członkami zarządów spółek, w których pełni funkcje członka rad nadzorczych. Był o to pytany podczas spotkań biznesowych.

Zeznania oskarżyciela

293-294

Przeciwko M. J. nie toczy się żadne postępowanie karne na podstawie zawiadomienia złożonego przez S.

Zeznania oskarżyciela

293-294

Pomiędzy stronami, a także spółkami, w których są lub byli zaangażowanie toczą się liczne spory.

Kopia dokumentów

Kopie zażaleń i innych pism

23-92

266-281

M. L. jest osobą niekaraną.

Karta karna

260

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Nie dotyczy

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia M. L. Sąd ocenił jako jasne, spójne i logiczne. W istotnej części oskarżony opisał okoliczności dotyczące funkcjonowania spółek grupy (...), udziału w tym oskarżonego i świadka M. J., sprzedaży udziałów oraz czynności podjętych w toku postępowania rejestrowego zmierzających do uniemożliwienia dokonania wpisu zmiany osoby wspólnika w rejestrze przedsiębiorców. Podkreślenia wymaga, iż rolą Sądu nie było dokonywanie ustaleń w zakresie prawidłowości działań podjętych przez M. J. i oskarżonego ani zasadności wniosku o dokonanie wpisu w zakresie osoby wspólnika. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego, znajdujące przy tym potwierdzenie w zakresie opisu działań podjętych przez poszczególne osoby i spółki, pozwoliły na ustalenie przyczyn i okoliczności złożenia przez oskarżonego, działającego jako prezes zarządu, uzupełnienia zawiadomienia. Przede wszystkim wyjaśnienia te pozwoliły na ustalenie celu, w jakim dokument ten został dołączony do zażalenia spółki na postanowienie sądu rejestrowego. W ocenie Sądu, także w tym zakresie brak było podstaw do odmówienia wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego. Stanowią bowiem one spójność całość z dokumentami złożonymi w postępowaniu rejestrowym.

Zeznania

M. J.

Zeznania świadka jasne i rzetelne, świadek opisał okoliczności związane z nieprzyjemnościami jakie go spotkały w związku z umieszczeniem w jawnych aktach rejestrowych spółki uzupełnienia zawiadomienia. Pomimo, że zeznania świadka mają w tym zakresie charakter dosyć ogólny, a sam M. J. nie potrafił wskazać, skąd członkowie zarządów spółek, których rad nadzorczych jest członkiem, powzięli wiedzę o tym dokumencie, to Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowana wiarygodności zeznań świadka w zakresie negatywnych konsekwencji jakie go spotkały. Na podstawie zeznań świadka Sąd ustalił nadto, że strony pozostają w głębokim konflikcie.

Kopia zażalenia z 8.3.2019 r.

Kopia uzupełnienia zawiadomienia z 7.1.2019 r.

Kopie zażaleń, zawiadomień i innych pism procesowych

Treść kopii dokumentów jest niesprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym, nie była kwestionowana w toku postępowania, znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach świadka. Dowody z dokumentów miały istotne znaczenie dla ustalenia przez Sąd okoliczności, w tym powodu złożenia przez oskarżonego dokumentu uzupełnienia zawiadomienia w toku postępowania rejestrowego. Pozostałe dokumenty były podstawą do ustalenia, że strony toczą ze sobą od dłuższego czasu spory.

Karta karna

Dokument urzędowy, jego treść jest niesprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym, nie kwestionowany w toku postępowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Nie dotyczy

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Nie dotyczy

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☒

3.5. Uniewinnienie

M. L.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Ocena materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie doprowadziła Sąd do przekonania, że oskarżony nie wyczerpał znamion czynu zabronionego z art. 212 § 1 k.k. W myśl zaś art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w takim przypadku Sąd był zobowiązany do wydania wyroku uniewinniającego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 212 § l k.k. – karze podlega ten, kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Przedmiotem ochrony tego przepisu jest więc cześć człowieka, rozumiana, jako jego honor, dobre imię oraz godność osobista. Czyn ten popełnia ten, kto pomawia inną osobę lub podmiot zbiorowy, to jest zarzuca im coś, posądza o coś, oskarża, niesłusznie coś przypisuje. Treścią pomówienia mogą być właściwości (np. alkoholizm, zboczenie seksualne) lub sposób postępowania (np. sprzedajność, utrzymywanie kontaktów ze światem przestępczym), które mają charakter poniżający w opinii publicznej albo podrywający zaufanie społeczne. Przestępstwo zniesławienia ma charakter formalny, co oznacza, że do uznania go za dokonane nie jest konieczne wystąpienie skutku w postaci poniżenia w opinii publicznej pomawianego podmiotu lub utraty przez niego zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub działalności. Wystarczy sama tylko taka możliwość. Jest to przestępstwo, które można popełnić tylko umyślnie. Sprawca musi mieć świadomość, iż jego wypowiedź zawiera nieprawdziwe zarzuty w stosunku do innej osoby czy instytucji oraz, że w ten sposób naraża na szwank ich dobre imię.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy podkreślenia wymaga, iż w sprawie nie budziło wątpliwości złożenie przez oskarżonego dokumentu stanowiącego uzupełnienie zawiadomienia w toku postępowania z wniosku o wpis zmiany wspólnika ani to, że dokument ten został umieszczony w jawnych aktach postępowania rejestrowego. Nie budziło też wątpliwości, że przedmiotowy dokument został dołączony do zażalenia spółki na postanowienie sądu, którą to spółkę reprezentował oskarżony. Bezsporne w sprawie było także to, iż na podstawie przedmiotowego uzupełnienia zawiadomienia oskarżyciel prywatny nie został oskarżony o popełnienie jakiegokolwiek przestępstwa. W końcu, w ocenie Sądu, nie budziło wątpliwości, iż ze względu na pozycję zawodową i zajęcie M. J., złożenie przedmiotowego dokumentu, w którym wskazano na podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa związanego z kierowaniem przez niego spółką handlową, mogło narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzonej przez niego działalności zawodowej. Zdaniem Sądu jednak oskarżonemu nie sposób przypisać umyślności w jego działaniu, a więc świadomości, iż złożone przez niego pismo zawiera nieprawdziwe zarzuty w stosunku do oskarżyciela. Oskarżony nie chciał, ani nawet nie godził się z tym, że dołączając do zażalenia uzupełnienie zawiadomienia zniesławi oskarżyciela. Nie było to bowiem celem działania M. L..

Sąd miał w tym względzie na uwadze, iż zachowanie oskarżonego polegało na wniesieniu zażalenia z dnia 8 marca 2019 r. do Sądu Okręgowego w Warszawie za pośrednictwem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie, XII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego, w sprawie o sygnaturze akt: WA XII Ns-Rej. KRS (...) w imieniu (...) S.A. z/s w W.. Elementem tego zażalenia było dołączenie do niego dokumentu zatytułowanego „Uzupełnienie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa - wskazanie nowo ujawnionych czynów przestępnych" zaadresowanego do Prokuratury Okręgowej w Warszawie (sygnatura akt: PO III Ds. 221.2018) sygnowanego przez S. K. (P. (...)) oraz U. D. (P. S. (...)).

W zażaleniu skarżący, reprezentowany przez M. L., powołał się na fakt, że ww. postanowienie mogło być wydane w oparciu o umowy i rozporządzenia majątkowe i korporacyjne sporządzone bezprawnie i sprzecznie z obowiązującym prawem. Na potwierdzenie tego zarzutu przedłożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia szeregu przestępstw m.in. przez M. J. i P. W. oraz uzupełnienie tego zawiadomienia.

Zdaniem Sądu tego rodzaju działanie oskarżonego, który poinformował sąd, mający rozpoznać zażalenie, o toczącym się postępowaniu karnym i tym jaka jest treść zawiadomienia kierowanego do prokuratury jest ukierunkowane na wyjaśnienie podnoszonych w zażaleniu kwestii, które stały się przyczyną zażalenia. Nie można więc uznać, iż oskarżony pismem tym miał zamiar naruszyć dobre imię oskarżyciela. W ocenie Sądu z treści pisma nie wynika, aby stanowiło ono faktyczne pomówienie. Zdaniem Sądu oskarżony kierując powyższe pismo nie miał zamiaru pomówić oskarżyciela prywatnego, ani narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania zawodu, a jedynie działał z innych pobudek .

Sąd miał tu na uwadze, iż zgodnie z powszechnie przyjmowanym w orzecznictwie sądowym stanowiskiem Sądu Najwyższego w tym zakresie „(…) zachowało aktualność orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 1934 r. (3 K. 469/33 - Zbiór Orzeczeń Izby Karnej Nr (...)) wydane na tle art. 255 kk z 1932 r., według którego nie stanowią przestępstwa zniesławienia różnego rodzaju wypowiedzi dokonywane w ramach przysługujących jednostce uprawnień, między innymi oświadczenia składane w uzasadnieniu lub w obronie praw (np. skargi sądowe, odpowiedzi na zarzuty procesowe, zażalenia, odniesienia pokrzywdzonych o przestępstwie). Słuszny jest pogląd, iż "Nie stanowią bezprawnego zniesławienia zarzuty stawiane w obronie własnych praw, kierowane do władz (zawarte w pismach procesowych, doniesieniach pokrzywdzonych o popełnionym przestępstwie, pozwach rozwodowych)”. (A. Zoll w. G. Bogdon, K. Buchała, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kordas, P. Kordas, J. Majewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll. Kodeks Karny. Część szczególna. Komentarz. Zakamycze 1999, t. II, s. 660). Stanowisko to potwierdził również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2000 r. IV KKN 331/00, LEX nr 51135.

Sam fakt, że do przedstawienia zniesławiającego zarzutu doszło w toku postępowania sądowego nie powoduje automatycznie wyłączenia bezprawności takiego zachowania (wyr. SN z 14 marca 2017 r., III KK 359/16, L., wyr. SN z 27 marca 2018 r., III KK 356/17, L.). W orzecznictwie sformułowano przy tym warunki, których spełnienie powoduje, że zarzut podniesiony w toku procesu sądowego nie stanowi zniesławienia. Takie działanie musi zmierzać do obrony interesu sprawcy w sprawie, a sam zarzut musi być postawiony we właściwej formie i nie zmierzać do poniżenia osoby, której został postawiony (wyr. SN z 12 lipca 2007 r., IV KK 75/07, L.).

W ocenie Sądu przytoczone stanowisko ma pełne zastosowanie w przedmiotowej sprawie, zaś oskarżonemu nie można przypisać działania w celu narażenia oskarżyciela na utratę zaufania potrzebnego dla jego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, bowiem oskarżony miał on prawo złożyć zażalenie. Złożył je do właściwego organu. Jak wskazał M. L., a znajduje to potwierdzenie w dokumentach złożonych w sądzie rejestrowym, celem dołączenia do zażalenia dokumentu stanowiącego uzupełnienie zawiadomienia była wyłącznie obrona praw reprezentowanego przez niego podmiotu jako uczestnika postępowania rejestrowego. W ocenie Sądu, cel złożenia dokumentu znajduje potwierdzenie w zarzutach podniesionych w środku odwoławczym. Skarżący podniósł w nim zarzut bezprawnego rozporządzenia mieniem spółki przez oskarżyciela, co na gruncie prawa karnego miało rodzić podejrzenie popełnienia przestępstwa na szkodę spółki, a na gruncie prawa cywilnego miało skutkować nieważnością umowy sprzedaży. Dołączenie do zażalenia zawiadomienia oraz jego uzupełnienia było ukierunkowane na wykazanie, że podejrzenie popełnienia przestępstwa miało uzasadniony charakter, skoro Prokuratura Okręgowa w Warszawie prowadziła na skutek zawiadomienia postępowanie przygotowawcze. Dołączenie uzupełnienia zawiadomienia w sposób oczywisty służyło się uzasadnieniu zarzutów podniesionych w środku odwoławczym, a w konsekwencji doprowadzeniu do uchylenia, niekorzystnej dla spółki, decyzji sądu rejestrowego. Dołączenie dokumentu nie było przy tym przekroczeniem granicy, działaniem wykraczającym ponad to, co było konieczne do obrony praw skarżącego. Przecież poinformowanie sądu odwoławczego o samym wszczęciu postępowania przygotowawczego przez prokuraturę poprzez wskazanie jego sygnatury nie pozwoliłoby na wykazanie, zachodzącej zdaniem skarżącego, uzasadnionej podstawy do przyjęcia, że działanie oskarżyciela mogło stanowić przestępstwo. W postępowaniu cywilnym to obowiązkiem uczestnika, a nie rolą sądu odwoławczego, jest przedstawienie wszystkich faktów i dowodów na poparcie podniesionych zarzutów. Tym samym ograniczenie się wyłącznie do podniesienia faktu wszczęcia postępowania przygotowawczego, bez wskazania co było podstawą podjęcia działania przez organ ścigania, nie stanowiłoby wystarczającego wykazania w toku postępowania odwoławczego zasadności twierdzeń podniesionych w zażaleniu.

Sąd nie neguje, że w odczuciu oskarżyciela jego dobro prawne zostało naruszone treścią załącznika do zażalenia. Sąd podziela także stanowisko oskarżenia, że oskarżony powinien wziąć pod uwagę, iż dokument złożył do jawnych akt rejestrowych. Kluczowe znaczenie w sprawie mają jednak nie odczucia oskarżyciela, tylko ustalenie, czy oskarżony miał rzeczywiście świadomość nieprawdziwości podnoszonych zarzutów. Abstrahując już o tego, że to nie oskarżony był autorem uzupełnienia zawiadomienia, to podkreślenia wymaga, iż żywił on przekonanie, że zachowanie oskarżyciela było niekorzystnym rozporządzeniem mieniem spółki, którą oskarżony reprezentował w postępowaniu zażaleniowym. Sam fakt, że oskarżycielowi nie przedstawiono zarzutu popełnienia przestępstwa nie powoduje automatycznie przyjęcia, że oskarżony umyślnie podniósł zarzuty, które były nieprawdziwe. M. L. dołączył uzupełnienie zawiadomienia wyłącznie w tym celu, aby uzasadnić zarzuty i okoliczności podniesione w zażaleniu, a nie po to, aby w ten sposób naruszyć cześć oskarżyciela. Dołączenie przedmiotowego dokumentu było tym bardziej uzasadnione, że prokuratura wszczęcia i prowadziła postępowanie na podstawie zawiadomienia. Oskarżony nie przekroczył granic obrony praw spółki, w imieniu której występował bowiem zachodzi merytoryczny związek pomiędzy treścią zażalenia a dołączeniem do niego uzupełnienia zawiadomienia. Nie sposób przyjąć, iż dołączenie tego dokumentu było zbędne, nie miało znaczenia dla obrony interesów spółki, nie służyło jej celom w postępowaniu zażaleniowym, a oskarżony, niejako przy okazji złożenia zażalenia, chciał zniesławić oskarżyciela. Istnienie merytorycznego związku pomiędzy zażaleniem a dołączonym do niego dokumentem wyklucza możliwość przyjęcia, że celem złożenia dokumentu było poderwanie zaufania do M. J.. Jak wskazał sam oskarżony, stanowiło to, zgodnie z rekomendacją doradzających mu prawników, narzędzie realizacji interesów spółki. Było więc nakierowane na ochronę spółki, a nie na osobę oskarżyciela. Wbrew twierdzeniom zawartym w akcie oskarżenia (nie powtórzonym zresztą w zeznaniach M. J.) dołączenie uzupełnienia zawiadomienia nie stanowiło aktu zemsty na oskarżycielu za podjęte przez niego działania w grupie spółek (...), lecz było składnikiem wniesionego zażalenia, jego merytorycznie uzasadnioną częścią. Wbrew też treści aktu oskarżenia, zachowanie oskarżonego nie polegało na złożeniu przedmiotowego dokumentu w aktach Krajowego Rejestru Sądowego spółki (...) sp. z o.o. Takie stanowisko całkowicie pomija okoliczności złożenia pisma zatytułowanego „uzupełnienie zawiadomienia”, które, co warto podkreślić, zostało dołączone także do pism składanych przez innych uczestników postępowania z wniosku o zmianę wpisu w rejestrze przedsiębiorców. W szczególności stanowisko oskarżyciela prywatnego całkowicie ignoruje treść zażalenia, złożonego przez oskarżonego w imieniu spółki, podniesione w nim zarzuty i dowod, na ich poparcie w zakresie nieważności umowy sprzedaży z uwagi na możliwość popełnienia przestępstwa.

W ocenie Sądu w tych realiach nie można przyjąć, iż treść zażalenia miała na celu pomówienie oskarżyciela prywatnego o postępowanie lub właściwości, które mogłyby narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania jego zawodu. W świetle wskazanego stanowiska, bezsporne jest, iż zarzucany oskarżonemu czyn nie zawiera znamion przestępstwa penalizowanego w art. 212 § l k.k.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Nie dotyczy

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach sądowych w wysokości 300 złotych z tytułu zryczałtowanych wydatków, Sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt. l k.p.k. obciążając nimi oskarżyciela prywatnego M. J. i uznając je za uiszczone w całości.

Na podstawie art. 632 pkt. l k.p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, Sąd zasądził od oskarżyciela prywatnego M. J. na rzecz oskarżonego M. L. kwotę 720 złotych tytułem zwrotu wydatków na ustanowienie w postępowaniu sądowym jednego obrońcy.

1.Podpis

Sędzia G.

III K 402/19

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE