Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2013 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. P.

przeciwko S. F.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie

z dnia 18 marca 2013 r., sygnatura akt I C 1493/12/S

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 5 listopada 2013 r.

Wyrokiem z dnia 18 marca 2013 r., sygn. akt I C 1493/12/S, Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie w punkcie oddalił powództwo J. P. przeciwko S. F. o zapłatę, a w punkcie II zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2 417,- zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że swoje żądanie zapłaty kwoty 21 914,36,- zł z odsetkami od dnia 4 czerwca 2011 r. (kwota ta wynika z połączenia sprawy prowadzonego pod sygn. I C 2152/12/S, w której powód domagał się zapłaty kwoty 12 074,36 zł, do sprawy I C 1493/12/S, w której domagał się zapłaty kwoty 9 840,- zł) powód opierał na zawartej z pozwanym umowie o prace remontowe i malarskie, wykonane na terenie stołówki studenckiej w budynku (...) w K. , za wykonanie których wystawił pozwanemu faktury VAT nr (...) z dnia 27 maja 2011 r. oraz nr (...) z dnia 24 października 2012 r., które nie zostały przez pozwanego uregulowane. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc, że powód nie wykazał istnienia po jego stronie legitymacji biernej oraz zaprzeczając wszystkim twierdzeniom powoda .

Sąd I instancji ustalił m.in., że zięć pozwanego S. T. B., który wygrał przetarg na prowadzenie działalności gastronomicznej - stołówki studenckiej w budynku (...)u w K., zlecił powodowi J. P. wykonanie prac remontowych w pomieszczeniach stołówki. Na prośbę T. B. (1) pozwany S. F. nadzorował prace remontowe pod jego nieobecność. Prace te trwały około miesiąca i w ich ramach wykonane zostało malowanie ścian stołówki i pomieszczeń kuchennych, wyburzenie ścian, uzupełnienie brakujących płytek na ścianach, zamurowanie jednego otworu drzwiowego, wykonanie ścianek działowych z konstrukcji profilów, opłytowanie tych ścianek płytą z regipsu, szpachlowanie, malowanie, osadzenie nadproży osadzenie drzwi. Prace malarskie obejmowały wszystkie ściany łącznie z sufitem, malowane były także pomieszczenia socjalne. Pracownicy powoda montowali także reklamę na ściennie zewnętrznej. Płyty regipsowe, gips szpachlowy i wszystkie elementy potrzebne do wykonania ścianek działowych przywiózł J. W. - pracownik J. P.. Pracownicy powoda kupili także 10 litrów farby emulsyjnej. Prac remontowych dokonywali dwaj pracownicy A. N. i M. D., którego zastąpił D. M.. Powyższe prace były konsultowane na bieżąco z nadzorującym je pozwanym, który w tym samym czasie wykonywał prace remontowe w innych pomieszczeniach związanych ze stołówką. Pozwany nie dokonywał odbioru prac wykonanych przez pracowników powoda, nie został również sporządzony protokół odbioru prac. Jako podstawę powyższych ustaleń sąd I instancji wskazał zeznania świadków i pozwanego. Wobec niestawiennictwa powoda na rozprawie sąd pominął dowód z jego zeznań, natomiast z powodu niewykazania przez powoda istnienia pomiędzy stronami stosunku umownego oddalony został jako zbędny, wniosek dowodowy dotyczący opinii biegłego.

W rozważaniach prawnych sąd rejonowy stwierdził, że powództwo podlegało oddaleniu, gdyż powód nie wykazał, by pomiędzy nim a pozwanym doszło do zawarcia umowy , a skoro tak, to za zasadny uznać należało zarzut pozwanego braku po jego stronie legitymacji biernej. W szczególności powód nie zaoferował stosownego dowodu z dokumentu, a faktu mającego uzasadniać żądanie nie wykazały również zeznania świadków. O kosztach procesu sąd rejonowy orzekł na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c.

Od powyższego orzeczenia apelację wniósł powód, zaskarżając je w całości i zarzucając mu: nierozpoznanie istoty sprawy, a to w następstwie wadliwego przyjęcia, iż sąd nie ma obowiązku ani potrzeby prowadzenia postępowania wyjaśniającego w kierunku ustalenia wartości prac objętych żądaniem pozwu, skoro pozwany przeczy, aby prace te powodowi zlecił, pomimo istnienia obiektywnych okoliczności wskazujących na okoliczność przeciwną i w konsekwencji przyjęcia takiego założenia zaniechanie przeprowadzenia, z naruszeniem art. 227 k.p.c. i art. 217 k.p.c., postępowania wyjaśniającego w kierunku wyświetlenia faktów mających dla sprawy istotne znaczenie, a między stronami spornych; naruszenie przepisów art. 233 § 1 k.p.c. i art. 316 § 1 k.p.c., a to poprzez błędną, dowolną, arbitralną i sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego oraz faktyczne pominięcie przy wydawaniu orzeczenia istotnej części zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności obejmującego zeznania świadków oraz dokumenty prywatne (rachunki, faktury, kosztorysy); stanowiący konsekwencję powyższych uchybień błąd w istotnych ustaleniach faktycznych leżący u podstaw wydanego orzeczenia, a polegający w szczególności na przyjęciu, że prace remontowe, wykończeniowe i malarskie w pomieszczeniach stołówki budynku (...) w K. przy al. (...) II, bezspornie wykonane przez powoda (okoliczność, której pozwany nie przeczył, potwierdzona zeznaniami świadków) nie były przez powoda realizowane w następstwie ustnej umowy z pozwanym; błąd subsumpcji, tj. naruszenie art. 627 k.c., poprzez odmowę jego zastosowania i zaniechanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda wynagrodzenia należnego z tytułu wykonania przezeń na ustne zlecenie pozwanego prac remontowych, wykończeniowych i malarskich w pomieszczeniach stołówki budynku (...) w K. przy al. (...).

Wskazując na powyższe, powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania za obie instancje.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Stan faktyczny poprawnie ustalony przez sad pierwszej instancji sąd odwoławczy przyjął za własny czyniąc go faktyczną podstawą rozstrzygnięcia apelacyjnego. Wbrew zarzutom apelacji powód nie zaoferował dowodów wykazujących zawarcie pomiędzy stronami umowy , której przedmiotem były objęte fakturami prace remontowo budowlane . Nie są nimi bowiem ani faktury ani zeznania świadków , których treść pozwoliła jedynie na ustalenie obecności pozwanego na terenie stołówki oraz na ustalenie nadzorowania przez niego prac, które na zlecenie syna pozwanego wykonywał powód . Nie ma żadnych podstaw by odmówić co do tego faktu wiarygodności zeznaniom pozwanego tym bardziej , że nie można skonfrontować ich z zeznaniami powoda, skoro ten pomimo wezwania do osobistego stawiennictwa na rozprawę wyznaczoną celem przesłuchania stron , nie stawił się . Wobec powyższego całkowicie chybiony jest zarzut naruszenia art. 217 kpc oraz 227 kpc , które zakreślają ramy postępowania dowodowego, z jednej strony stanowiąc o tym co może być przedmiotem dowodzenia procesie oraz z drugiej o tym w jakich okolicznościach sąd może pomijać wnioski dowodowe. Wbrew zarzutom apelacyjnym, sąd rejonowy pomijając dowody , które miałyby zmierzać do ustalenia wartości wykonanych przez powoda prac , nie uchybił regułom postępowania dowodowego, które są objęte wskazanymi przepisami . Przedmiotem dowodów są fakty istotne dla rozstrzygnięcia wobec czego wnioski nie służące ustaleniu tychże, mogą być przez sąd pomijane. W przedmiotowym procesie brak dowodów na fakt zawarcia umowy , czynił zbędnymi dowodzenie dalszych okoliczności skoro ich ustalenie , nie mogłoby doprowadzić do uwzględnienia powództwa . Pomiędzy stronami sporne było przede wszystkim to czy doszło do zawarcia pomiędzy nimi umowy stąd ustalenie w ślad za zarzutami pozwanego, że fakt ten nie miał miejsca , uzasadniało zaniechanie kontynuowania dowodowego . Wbrew zarzutom apelacji stan faktyczny obejmujący powyższe ustalenie był wystarczający dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie można też zgodzić się z apelującym co do zarzutów naruszenia art. 233 kpc oraz art. 316 kpc. Wyjaśniając bezzasadność powyższych zarzutów można tylko ponownie wskazać , że brak dowodów na zawarcie umowy z pozwanym a dodatkowo ustalenie , że prace na terenie stołówki (...) powód wykonywał na zalecenie innej osoby ukształtowały stan faktyczny w pełni uzasadniający oddalenie żądań powoda , kierowanych przeciwko pozwanemu. Nie można również przyznać racji powodowi w tym zakresie, w jakim uzasadniał swoje twierdzenie o zawartej pomiędzy stronami umowie fakturami, rachunkami czy kosztorysami, które same w sobie nie mogą przesądzać o istnieniu umowy, ponieważ nie zawierają oświadczeń woli obu stron, które kształtowałyby treść łączącego je stosunku. W ocenie sądu odwoławczego również zawnioskowany przez powoda dowód z zeznań zięcia pozwanego, który wedle twierdzeń pozwanego był stroną umowy, jakkolwiek na zasadzie art. 381 k.p.c. należałoby go pominąć jako spóźniony, również nie mógł wykazać istnienia pomiędzy stronami stosunku obligacyjnego, z którego miałoby wynikać roszczenie powoda, skoro miał on być przeprowadzony na okoliczność, czy to świadek zlecił powodowi przedmiotowe prace. Istota sporu w niniejszym procesie sprowadzała się do tego czy powód zawarł umowę z pozwanym, a nie do tego czy zawarł ją z kimkolwiek innym . Stąd nawet ustalenie, w oparciu o wnioskowany dowód, że nie było umowy pomiędzy powodem, a T. B. (2), nie mogłyby stanowić podstawy do ustalenia zawarcia umowy pomiędzy stronami niniejszego procesu. Powyższe przesądza tym samym o nietrafności zarzutów apelacji wskazujących na nierozpoznanie istoty sprawy przez sąd I instancji oraz naruszenie prawa materialnego, skoro sąd ten słusznie, na podstawie przedstawionego przez strony materiału dowodowego, przyjął, że powód nie udowodnił przesłanek odpowiedzialności pozwanego, i orzekł merytorycznie o żądaniu pozwu.

Orzeczono na zasadzie art. 385 kpc. O kosztach postępowania apelacyjnego, na które złożyło się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika pozwanego, orzeczono jak w punkcie 2 na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) zasądzając ich zwrot na rzecz pozwanego i uwzględniając tym samy zawarty w odpowiedzi na apelacji wniosek.

Ref. SSR Joanna Czernecka