Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 221/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim wydany w dniu 11 stycznia 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 501/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. Z.

Znaleziony zestaw narzędzi marki M. A. podczas przeszukania w dniu 21 maja 2020 roku w miejscu zamieszkania oskarżonego P. Z. był własnością pokrzywdzonego K. Ś. i został skradziony podczas włamania do jego komórki w dniu z 01/02 stycznia 2020 roku - czyn z punktu II aktu oskarżenia przypisany oskarżonemu w punkcie 2 wyroku.

zeznania świadka K. Ś.

256v

2.1.1.2.

P. Z.

P. Z. mieszkał u K. M. i przedmioty, które były tam znalezione podczas przeszukania w dniu 21 maja 2020 roku nie należały do K. M.- czyn z punktu II aktu oskarżenia przypisany oskarżonemu w punkcie 2 wyroku.

zeznania świadka K. M.

k-249v w zw. z k-34-35

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zeznania świadka K. Ś.

Sąd okręgowy dał wiarę zeznaniom świadka K. Ś., iż zatrzymane podczas przeszukania w miejscu zamieszkania P. Z. narzędzia marki M. A. są jego własnością i zostały mu skradzione w czasie dokonanego włamania do jego komórki w dniu z 01/02 stycznia 2020 roku. Świadek w sposób logiczny opisał, jak narzędzia były ułożone w oryginalnym opakowaniu i których narzędzi tam brakowało. K. Ś. zeznał, że brakowało kluczy imbusowych i nożyka tapicerskiego, które to narzędzia wyjął z oryginalnej walizeczki tuż przed dokonaną kradzieżą z włamaniem do jego komórki. W okazanym mu zestawie narzędzi właśnie tych przedmiotów brakowało na swoich miejscach, stąd wiarygodne są jego zeznania, że okazany mu zestaw narzędzi zatrzymany w miejscu zamieszkana oskarżonego P. Z. był jego własnością. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż w postępowaniu przygotowawczym świadek ten jedynie podał, że rozpoznał okazany mu zestaw narzędzi w dniu 21 maja 2020 roku jako swoją własność na 200% ( vide k-39v).Tego rodzaju stwierdzenie nie było wystarczające, gdyż nie podał ani jednej cechy indywidualnej, po której rozpoznał okazany mu zestaw narzędzi jako swoją własność. Zeznań tych nie zweryfikował sąd I instancji podczas przesłuchania świadka na rozprawie, stąd konieczne było dopuszczenie dowodu z zeznań tego pokrzywdzonego na rozprawie apelacyjnej.

2.1.1.2

zeznania świadka K. M. k-249v w zw. z k-34-35

Zeznania wiarygodne potwierdzające fakt, że znalezione narzędzia marki M. A. w mieszkaniu świadka, gdzie także mieszkał oskarżony P. Z. nie były własnością K. M. i nie ona je tam przyniosła.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Pierwszy zarzut obrońcy oskarżonego P. Z. we wniesionej apelacji dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów w sytuacji , gdy brak jest bezpośrednich dowodów świadczących o jego winie i nie był świadomy dokonania kradzieży przez współoskarżonego R..

Drugi zarzut obrońcy oskarżonego P. Z. we wniesionej apelacji dotyczył obrazy przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art.7 kpk przez zlekceważenie zasady swobodnej oceny dowodów polegające na przyznaniu wiary zeznaniom świadków w sytuacji, gdy nie korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie , a w szczególności faktem, że u oskarżonego Z. znaleziono jedynie jeden zestaw narzędzi, co do którego własności zachodzą wątpliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie sądu okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd I instancji z dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i zasadom doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala na przyjęcie, iż w niniejszej sprawie sąd rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż odnośnie czynu zarzuconego oskarżonemu w punkcie I aktu oskarżenia i przypisanego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku sąd rejonowy w oparciu o dokonaną ocenę ujawnionych w toku przewodu sądowego dowodów trafnie przyjął, że oskarżony P. Z. brał udział (był współsprawcą) w kradzieży z włamaniem do komórki należącej do M. S., przy czym jego rola sprowadzała się do obserwacji terenu, gdy drugi oskarżony D. R. dokonał w tym czasie włamania. Prawidłowo ustalił sąd I instancji, że wyjaśnienia oskarżonego P. Z., w których nie przyznał się do dokonania tego czynu nie zasługują na wiarę. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wyklucza wersję podaną przez oskarżonego P. Z., że w dniu zdarzenia był nietrzeźwy i tylko stał przed blokiem, gdy jego kolega D. R. w tym czasie dokonał przestępstwa kradzieży z włamaniem na szkodę M. S., a sam nie był świadomy tego, co robił współoskarżony D. R.. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż przestępstwa tego dokonano w nocy z 17/18 lutego 2020 roku, a dopiero 18 lutego 2020 roku P. Z. razem z D. R. o godzinie 15.42 ( zapis z monitoringu) udali się do punktu skupu złomu w T. na ulicy (...) i sprzedali tam pochodzący z dokonanego w nocy przestępstwa złom mosiężny za kwotę 154,52 złote ( vide k-17). Oskarżony P. Z. miał zatem dostatecznie dużo czasu, aby wytrzeźwieć do momentu sprzedaży przedmiotów pochodzących z kradzieży z włamaniem i dobrze wiedział, skąd pochodziły przedmioty, które poszli sprzedać razem z D. R. w punkcie skupu złomu. Jest rzeczą oczywistą, że oskarżony brał udział w sprzedaży w punkcie skupu złomu skradzionych przedmiotów mosiężnych po to, aby D. R. podzielił się z nim pieniędzmi uzyskanymi z tej sprzedaży. Ponadto uczestnicząc w sprzedaży wiedział jaka kwota pieniędzy jest do podziału. Także D. R. nie miał powodu, aby sprzedawać złom pochodzący z przestępstwa z przypadkową osobą. Podnieść należy, że w pierwszych wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym w dniu 22 maja 2020 roku oskarżony P. Z. wyjaśnił, że sprzedany złom mosiężny znalazł na śmietniku przy ulicy (...) i poprosił D. R., aby pomógł mu zawieźć go do skupu złomu (vide k-83). Następnie oskarżony P. Z. zmienił swoje wyjaśnienie i stwierdził, że nie wyklucza , iż mógł stać przed blokiem, gdy D. R. dokonywał włamania do komórki przy ulicy (...), ale dokładnie nie pamięta , bo mógł być pijany (vide k-162). Trafnie zatem sąd I instancji przyjął, że oskarżony P. Z. był współsprawcą dokonanego przestępstwa kradzieży z włamaniem dokonanego na szkodę M. S.. Prawidłowo także sąd I instancji ustalił, że oskarżony P. Z. jest sprawcą zarzucanego mu czynu z punktu II aktu oskarżenia i przypisanego w punkcie 2 zaskarżonego wyroku. Trafnie przyjął sąd rejonowy, że wyjaśnienia oskarżonego P. Z., w których twierdził, że znalezione podczas przeszukania w miejscu jego zamieszkania narzędzia marki M. A. są jego własnością nie zasługują na wiarę. Narzędzia te rozpoznał pokrzywdzony K. Ś. jako swoją własność i nie miał wątpliwości, że zostały mu skradzione podczas włamania dokonanego do jego komórki w dniu z 01/02 stycznia 2020 roku. Świadek przesłuchany przed sądem okręgowym w sposób logiczny i wiarygodny opisał po czym rozpoznał okazane mu narzędzia jako swoją własność. Świadek wskazał jak narzędzia były ułożone w oryginalnym opakowaniu przed ich kradzieżą i których narzędzi brakowało. K. Ś. zeznał, że brakowało kluczy imbusowych i nożyka tapicerskiego, które to narzędzia wyjął z oryginalnej walizeczki tuż przed dokonaną kradzieżą z włamaniem do jego komórki. W okazanym mu zestawie narzędzi właśnie tych przedmiotów brakowało na swoich miejscach, stąd wiarygodne są jego zeznania, Nie mógł zatem zakupić tych narzędzi oskarżony P. Z. kilka lat przed ich zatrzymaniem w czasie przeszukania w dniu 21 maja 2020 roku w miejscu jego zamieszkania. Sąd okręgowy nie uwzględnił wniosku oskarżonego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka H. Z. (babci oskarżonego) na okoliczność, że klucze znalezione u niego podczas przeszukania miał ze sobą jak mieszkał u niej około 5 lat temu. Sąd okręgowy oddalił ten wniosek dowodowy, gdyż nie był złożony przed sądem I instancji, a mógł go oskarżony złożyć i w sposób oczywisty wniosek ten zmierzał do przedłużenia postępowania w sprawie. Jest rzeczą oczywistą, że zawnioskowany świadek (babcia oskarżonego) nie może rozpoznać narzędzi zabezpieczonych podczas przeszukania u oskarżonego P. Z., gdyż nie mają one charakterystycznych cech indywidualnych, po których mogłaby je ewentualnie rozpoznać po około pięciu latach od momentu, kiedy je miała widzieć. Ponadto zatrzymanych podczas przeszukania narzędzi marki M. A. nie mógł oskarżony mieć kilka lat wcześniej (około 5) w miejscu zamieszkania swojej babci, skoro pokrzywdzony K. S. rozpoznał je w sposób nie budzący wątpliwości jako swoją własność. Sąd okręgowy oddalając wniosek dowodowy oskarżonego nie dodał, że okoliczność, która ma być udowodniona nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy mimo, że powołał także przepis art. 170 §1 pkt 2 kpk jako podstawę oddalenia wniosku. Bezsporne jest w sprawie, iż narzędzia te znaleziono w domu K. M., u której mieszkał P. Z., nie były jej własnością, czego nie kwestionuje oskarżony. Sąd okręgowy za zgodą obecnych stron ujawnił przez odczytanie zeznania świadka K. M., gdyż oskarżony złożył wniosek o jej bezpośrednie przesłuchanie przed sądem II Instancji, ale wyraził zgodę na ujawnienie złożonych zeznań przez świadka w postępowaniu przygotowawczym przez odczytanie. Podnieść należy, że oskarżony nie wykazał w sposób zasługujący na wiarę w jakich okolicznościach nabył narzędzia marki M. A., które zostały skradzione K. Ś. podczas dokonanego włamania do jego komórki w nocy z 1/2 stycznia 2020 roku. Tak więc prawidłowo ustalił sąd I instancji, że mogło to nastąpić tylko podczas dokonanego przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego K. Ś.. Jednocześnie oskarżony P. Z. od 2 stycznia 2020 roku do dnia 21 maja 2020 roku ( data przeszukania) miał dostatecznie dużo czasu, aby ukryć ( sprzedać) inne przedmioty, które zostały skradzione K. Ś. podczas dokonanego przestępstwa na jego szkodę. Dokonana zatem ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego przez sąd I instancji odnośnie czynów, których dokonanie przypisano oskarżonemu P. Z. w punkcie 1 i 2 zaskarżonego wyroku nie wykazuje błędów natury logicznej, jak również nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk. Brak było także podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku i wymierzenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wobec oskarżonego P. Z., gdyż był on uprzednio karany przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 19 sierpnia 2019 roku w sprawie o sygn. akt II K 3/19 za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 §1 kk i inne na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Ponieść należy, że sąd I instancji wymierzył oskarżonemu P. Z. w przedmiotowej sprawie za przypisane czyny jednostkowe kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz karę łączną pozbawienia wolności stosując zasadę absorpcji także w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Wniosek

Podnoszony przez obrońcę oskarżonego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść oraz zarzut naruszenia art. 7 kpk nie zasługiwały na uwzględnienie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro podnoszone przez obrońcę oskarżonego ww. zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie, to w rezultacie brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego P. Z. od dokonania zarzucanych mu czynów lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał w mocy wyrok sądu meritii, który został zaskarżony na korzyść przez obrońcę oskarżonego P. Z..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty podnoszone w apelacji przez obrońcę oskarżonego nie zasługiwały na uwzględnienie, a także brak było podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku sądu I instancji z urzędu, należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2 i 3 wyroku sądu odwoławczego

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. kwotę 619,92 złotych, w tym podatek VAT z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. Z. z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 98 złotych z tytułu zwrotu wydatków w postaci dojazdów na rozprawę apelacyjną Kwota wynagrodzenia została zasądzona zgodnie z §4 ust 3, §17 ust.2 pkt 4 , ust 7 w zw. §20 oraz §2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. z 2019 r., poz. 18).

Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych związanych z postepowaniem odwoławczym, uznając, ze ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ( art. 624 §1 kpk).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie za zarzucone oskarżonemu czyny

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana