Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VI K 796/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. D.

w dniu 3 sierpnia 2019r. w L. działając w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 m-cy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru marki R. (...) B. powodując straty w wysokości 1199 zł na szkodę M. B. tj. popełnił przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. w dniu 21 czerwca 2019r. pokrzywdzony zakupił w sklepie (...) rower trekingowy marki R. (...) B., koloru niebieskiego za kwotę 1199 zł

rachunek zakupu

k. 6

2. w dniu 3 sierpnia 2019r. pokrzywdzony pozostawił rower w miejscu gdzie mieszka, przy samochodzie O. (...), przy schodach, budynek mieści się na osiedlu zamkniętym, poszedł do domu na obiad, gdy wrócił zorientował się, że roweru nie ma, następnie napisał na forum osiedlowym o tym zdarzeniu, sąsiad M. W. (1) posiadał prywatną kamerę, na monitoringu zostało nagrane jak od strony śmietnika wchodzi mężczyzna - młody, krótko obcięty chłopak, na prawej łydce posiada duży tatuaż, nie widać kto zabiera rower ale potem widać, że ten mężczyzna odjeżdża na rowerze, pokrzywdzony nie odzyskał roweru ani pieniędzy

zeznania świadka M. B.

k. 4-5

zeznania świadka M. W. (1)

k.

zeznania świadka M. Z. (1)

k. 9-10

płyta CD

k. 26

protokół oględzin płyty

k. 27-28

zdjęcia oskarżonego z widocznym tatuażem

k. 29-31

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 16-19

3. M. Z. (1) i M. W. (1) zauważyli chłopaka który przypominał tego co nagrał się na monitoringu, był to oskarżony, rozmawiali z nim, jednak nie przyznał się do kradzieży roweru, było to w dniu 7.08.19r. ,świadek Z. rozpoznał oskarżonego po butach czarnych marki A. i po tatuażach na ręce i nodze , zawiadomił straż miejską która zawiadomiła policję i dokonano zatrzymania oskarżonego w dniu 7.08.19r.

zeznania świadka M. W. i M. Z.

k.

płyta CD

k. 26, 27-28

zdjęcia oskarżonego

k. 29-31

oskarżony ma 32 lata, jest kawalerem, nie ma dzieci, ma wykształcenie gimnazjalne, utrzymuje się z prac dorywczych, osiąga dochód ok 1500 zł miesięcznie, był wcześniej karany

- między innymi wyrokiem SO w Koszalinie z dnia 25.01.11r. w sprawie II K 55/10 za przestępstwa z art. 280 § 2 kk i inne na karę łączną 6 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 27.12.2009r. do 26.12.2015r.

karta karna

k. 126-128, 144-146

odpis wyroku SO

k. 62-69

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCENA DOWODÓW

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka M. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w całości. Zeznania świadka złożone przed Sądem były szczere, przekonujące i logiczne. Świadek szczerze przyznał, że na monitoringu nie rozpoznaje mężczyzny oraz podał okoliczności zakupu roweru i jego późniejszej kradzieży. W ocenie Sądu, zeznania świadka pozostają w zgodzie z zeznaniami M. Z. i M. W. oraz z zapisem monitoringu i pozostałymi dokumentami. Sąd nie dopatrzył się argumentów przemawiających za odmową wiarygodności zeznań świadka.

zeznania świadka M. W. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż są one konsekwentne, spójne, logiczne i nie budzą wątpliwości w świetle doświadczenia życiowego i logiki. Świadek przedstawił znane mu okoliczności na temat poszukiwania sprawcy kradzieży roweru. Pozostają one w zgodzie z zeznaniami świadka M. Z..

zeznania świadka M. Z. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż są one konsekwentne, spójne, logiczne i nie budzą wątpliwości w świetle doświadczenia życiowego i logiki. Pozostają one też w zgodzie z zeznaniami świadka M. W..

płyta CD

Sąd dał wiarę nagraniu , gdyż nie budziło wątpliwości pod względem autentyczności.

protokół oględzin płyty

Sąd dał wiarę dokumentom wskazanym w ustaleniach stanu faktycznego, gdyż nie budziły wątpliwości pod względem ich autentyczności, nie były kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, by to uczynić z urzędu.

zdjęcia oskarżonego

Sąd dał wiarę dokumentom wskazanym w ustaleniach stanu faktycznego, gdyż nie budziły wątpliwości pod względem ich autentyczności, nie były kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, by to uczynić z urzędu.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sad dał częściowo wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w ocenie Sądu na wiarę nie zasługują wyjaśnienia dotyczącego tego, że nie ukradł roweru, że na filmiku jest tylko ktoś podobny,; natomiast Sąd dał wiarę temu, że w dniu kiedy oskarżony był zatrzymany miał spotkać się ze świadkiem i omówić sprawę roweru, załatwić bez udziału policji oraz, że "w razie co poniósłby koszt tego roweru"

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Ł. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Podsumowując całokształt zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, iż wina oskarżonego Ł. D. w zakresie czynu przypisanego mu w wyroku nie budzi żadnych wątpliwości. Zachowania oskarżonego Sąd zakwalifikował z art. 278 § 1 i3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przestępstwo kradzieży określone w art. 278 kk., polega na zabraniu cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Zgodnie z art. 45 k.c. rzeczą ruchomą może być tylko przedmiot materialny. Ustawową definicję rzeczy ruchomej zawiera także art. 115 § 9 k.k. Przez pojęcie to rozumie się na gruncie prawa karnego polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument, który uprawnia do otrzymania sumy pieniężnej albo zawiera obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach, albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce. Rzecz będąca przedmiotem przestępstwa kradzieży musi być cudza, tzn. stanowić czyjąś własność lub być przedmiotem czyjegoś posiadania. Przestępstwo kradzieży polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej, poprzez jej wyjęcie spod władztwa osoby nią władnącej, wbrew jej woli i przeniesieniu jej w sferę władztwa sprawcy zaboru. Chodzi tutaj o faktyczne władztwo nad rzeczą, które w wyniku zaboru zostaje wbrew woli posiadacza naruszone. Zabór taki godzi w prawo własności, gdyż sprawca zaboru działa w celu przywłaszczenia zabranej rzeczy, tj. włączenia jej do swego stanu posiadania lub bezprawnego rozporządzenia nią na rzecz innej osoby. Stanowiący istotę kradzieży zabór następuje bezprawnie, bez żadnej ku temu podstawy i bez zgody właściciela lub osoby, której mienie (rzecz) zabrano (wyr. SN z 18 XII 1998r., IV KKN 98/98, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 7-8). Kradzież jest przestępstwem umyślnym, którego można się dopuścić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Jest to bowiem przestępstwo kierunkowe, jako że celem zaboru jest przywłaszczenie. Oznacza to, że sprawca dokonuje zaboru po to, aby włączyć cudzą rzecz do swojego majątku i postępować z nią jak właściciel (tzn. zużywając, darowując, sprzedając itp.). Cel przywłaszczenia nie musi obejmować dążenia sprawcy do osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd przyjął wypadek mniejszej wagi.

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował wszystkie znamiona przestępstwa określonego w art. 278 § 1 i 3 k.k. W dniu 3 sierpnia 2019 roku udał się na osiedle w L., wszedł na jego teren, od strony śmietnika, co widać na monitoringu, po czym zabrał rower należący do pokrzywdzonego i na nim odjechał. O kradzieży roweru przez oskarżonego świadczą zeznania pokrzywdzonego, świadka M. Z. (1), M. W. (1), odtworzone nagranie z monitoringu, protokół oględzin nagrania, zdjęcia oskarżonego, zatrzymanie go na skutek działania M. Z. (1) oraz pozostałe dokumenty. Mało prawdopodobnym jest aby oskarżony na osiedlu na którym nie mieszka pozostawił swój rower. Na monitoringu widać że najpierw oskarżony porusza się pieszo, a następnie odjeżdża na rowerze.

W zakresie strony podmiotowej wskazać należy, że oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, na co wskazują ustalone i opisane wyżej okoliczności sprawy. Sięgając bowiem po cudzy rower musiał mieć świadomość bezprawności czynu i chcieć go dokonać. Swoim zachowaniem wyczerpał więc ustawowe znamiona kradzieży zarówno od strony przedmiotowej jak i podmiotowej.

Ponadto oskarżony dokonał czynu w warunkach recydywy zwykłej w rozumieniu art. 64 § 1 k.k. Zgodnie ze wskazanym przepisem jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Przesłanką recydywy zwykłej nie jest popełnienie wykroczenia. Jest nią natomiast popełnienie przestępstwa umyślnego – czyli zbrodni lub umyślnego występku, za który orzeczono wobec niego karę pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne.

Przechodząc na kanwę niniejszej sprawy oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu w okresie 27 grudnia 2009r. do 26 grudnia 2015r. kary łącznej 6 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 25 stycznia 2011 roku w sprawie II K 55/10 za przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. i inne. Sąd nie miał wątpliwości, że przestępstwa z art. 278 § 1 i 3 k.k. i z art. 280 § 2 k.k. są przestępstwami podobnymi. Umieszczone są bowiem w jednym rozdziale kodeksu karnego (Rozdział XXXV Przestępstwa przeciwko mieniu) ponadto mają na celu ochronę jednego dobra – mienia.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.  KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. D.

I

I

Przystępując do wymiaru kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary opisane w art. 3 k.k. i art. 53 § 1 i 2 k.k., to jest wymierzył oskarżonemu karę według własnego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Mając więc na uwadze przedstawione wyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku ograniczenia wolności spełni wszystkie cele kary i będzie stanowić dolegliwość relewantną do skali naruszonych dóbr. Sąd miał przede wszystkim na uwadze okoliczności obciążające jak to, że oskarżony przestępstwo kradzieży popełnił w warunkach recydywy. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego należy zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi. Jednocześnie Sąd uznał, że kara ograniczenia wolności da mu szansę na szybki powrót do społeczeństwa i podjęcie pracy zarobkowej.

Zgodnie z przepisem art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. B. kwoty 1 199,00 zł tytułem naprawienia wyrządzonej szkody. Wskazana kwota odpowiada wartości mienia, którego zaboru dokonał oskarżony.

5.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. D.

III

I

Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary okres zatrzymania od 7.08.19r. godz. 13:20 do 9.08.19r. godz. 12:15 uznając kare ograniczenia wolności za wykonaną co do 6 dni

6.  INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

----------

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Sąd zasądził na rzecz obrońcy z urzędu koszty pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu według przepisów wskazanych w pkt IV wyroku

V

Sąd zwolnił oskarżonego z kosztów postępowania uznając, że oskarżony nie dysponuje dochodem umożliwiającym uiszczenie należności

7.  Podpis

/-/ s. I. Hantz - Nowak