Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XI Ka 129/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 18 sierpnia 2020 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 434/19.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy – pełnomocnik

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-

-

-

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

-

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Wszystkie zarzuty zgłoszone w apelacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1. Zarzut obrazy przepisów postępowania, mający wpływ na treść wyroku, a mianowicie: art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k.

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego stanowi całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej oraz prawdziwe ustalenia faktyczne. Ocena dowodów, wbrew twierdzeniom apelującej, przeprowadzona została wszechstronnie, wnikliwie oraz zgodnie z art. 7 k.p.k. Nie można zatem określić jej mianem dowolnej, wybiórczej, czy też jednostronnej. Nadto, sąd I instancji badał oraz uwzględniał okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego.

Odnosząc się natomiast wprost do treści zarzutów, wskazać należy, że sąd meriti prawidłowo uznał za niewiarygodne wyjaśnienia W. J.. Pozostają one bowiem sprzeczne z obdarzonym walorem wiarygodności materiałem dowodowym oraz, co słusznie podkreśla sąd - z doświadczeniem życiowym. Spostrzeżenia sądu, co do przedstawionej przez oskarżonego wersji wydarzeń, poczynione na podstawie wszystkich zgromadzonych w sprawie dowodów, są w pełni logiczne. Wskazał on bowiem, że W. J. po wjechaniu do rowu, podczas zdarzenia z dnia 11 stycznia 2019 roku, nie musiał oczekiwać w samochodzie – jak twierdził – na pomoc, mając przy tym na względzie warunki atmosferyczne wówczas panujące. Mógł go bowiem zamknąć i udać się do domu, bowiem pojazd nie stał na drodze, tylko na poboczu, nie stwarzając zagrożenia. Sąd zasadnie nie uznał za prawdziwą relację oskarżonego o prowadzeniu samochodu przez zięcia, którą uznał za próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej. Prawidłowo również wskazał, że „spadające” stężenie alkoholu w organizmie W. J., świadczy o wypiciu przez niego dużej ilości alkoholu jeszcze przed jazdą samochodem. Oskarżony nie mógł zatem w dniu 12 lutego 2019 r. wyjechać z domu trzeźwy, skoro bezpośrednio po kolizji (wjechaniu w znak drogowy) i wyjściu z samochodu był nietrzeźwy, na co wskazał obiektywny świadek J. J.. Świadek ów nie zauważył nadto, aby W. J. miał przy sobie butelkę z alkoholem. Wersji zdarzeń zaprezentowanej przez oskarżonego, przeczą także wiarygodne depozycje J. B..

Podobnie słusznie uznał sąd meriti zeznania R. W. za sprzeczne z doświadczeniem życiowym oraz z uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym. Rów, do którego wjechał oskarżony znajduje się w tej samej miejscowości, w której mieszka, natomiast świadek nie wrócił na miejsce przed jego odjazdem z funkcjonariuszami Policji. Zatem rzekome oczekiwanie na przyjazd zięcia trwało dłużej, niż ewentualne dojście do domu. Było również niebezpieczne dla zdrowia W. J.. On sam w żaden sposób nie zabezpieczał samochodu, który stał w miejscu nieutrudniającym innym pojazdom poruszania się po jezdni. Oskarżony nie mógł nadto wypić wskazanej przez R. W. ilości alkoholu, ponieważ przeczy temu stężenie jakie u niego stwierdzono, a jego spadek w kolejnych badaniach, wskazuje na wypicie dużej ilości alkoholu jeszcze przed jazdą.

Prawidłowo również nie uznał sąd I instancji za wiarygodne zeznań M. W.. Nie sposób uznać, że prawdą jest jakoby to R. W. prowadził samochód, którym następnie wpadł do rowu, a oskarżony nie mógł trzeźwy wyjechać z domu, skoro bezpośrednio po spowodowaniu kolizji i wyjściu z samochodu był już nietrzeźwy, co zauważył obiektywny świadek.

Zeznania powyższych osób - bliskich oskarżonego, a zatem zainteresowanych korzystnym dla niego rozstrzygnięciem sprawy, nie zasługują na wiarę. Są bowiem sprzeczne z obdarzonym walorem wiarygodności materiałem dowodowym. Niczego nie zmienia w tym względzie okoliczność wskazana przez apelującą, że ich relacje są zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego, skoro wymieniony materiał dowodowy nie został uznany przez Sąd Rejonowy za wiarygodny.

Przechodząc natomiast do zeznań S. S. i J. J., należy wskazać, że sąd meriti słusznie uznał je za logiczne i konsekwentne. Osoby te nie są nadto zainteresowane rozstrzygnięciem sprawy, gdyż byli jedyne przypadkowymi świadkami zdarzenia, obcymi dla oskarżonego. Ponadto, ich zeznania są przede wszystkim zgodne z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym i z pewnością nie można uznać, jakby tego chciała apelująca, iż na tle depozycji W. J. i jego najbliższych, jednoznacznie wskazują na niepopełnienie przez niego zarzucanych mu czynów. W żaden sposób, ich relacje nie świadczą o braku zawinienia oskarżonego.

Wnioski

Wniosek zawarty w apelacji o zmianę przedmiotowego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uniewinnienie jest niezasadny w świetle dowodów prawidłowo ocenionych przez Sąd Rejonowy, świadczących o popełnieniu przez W. J. zarzucanych mu czynów. Natomiast, orzeczona przez Sąd Rejonowy kara jest sprawiedliwa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 18 sierpnia 2020 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 434/19 utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie sądu I instancji jest prawidłowe, natomiast zarzuty zawarte w złożonej apelacji - niezasadne.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-

Zwięźle o powodach zmiany

-

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.

-

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym oraz art. 636 § 1 k.p.k.

7.  PODPISy

Mariusz Jaroszyński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 18 sierpnia 2020 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt II K 434/19

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana