Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VKa 144/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 21 grudnia 2020 roku w sprawie o sygn. akt II K 280/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5. Ustalenie faktów

1.1.3. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6. Ocena dowodów

1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

apelacja prokuratora

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez:

- niezasadne uznanie, iż przyczyną wypadku drogowego było umyślne naruszenie zasad ruchu drogowego przez kierującego kombajn zbożowy J. D. D. D. (1) polegające na poruszaniu się po drodze publicznej bez wymaganego bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa zezwolenia na przejazd pojazdu ponadgabarytowego oraz bez pojazdu wykonującego pilotaż. a także poprzez pokonywanie niebezpiecznego zakrętu w lewo o ograniczonej widoczności z uwagi na znajdującą się tam roślinność, jadąc przy tym całą szerokością jezdni wynoszącą w tym miejscu 3,8 m, nie zaś prawą częścią pojazdu po jego poboczu podczas, gdy zebrany w sprawie całokształt materiału dowodowego uzasadnia przyjęcie, że nawet gdyby D. D. (1) zastosował się do naruszonych reguł ostrożności, do wypadku i tak by doszło a tym samym niemożliwym jest przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności za jego spowodowanie jak i przyczynienia się do niego,

- niezasadne przyjęcie, że J. S. prawidłowo kierował pojazdem marki V. (...) podczas, gdy zebrany w sprawie całokształt materiału dowodowego uzasadnia przyjęcie, że mając na względzie szerokość i budowę drogi jaką się poruszał, ograniczenie widoczności spowodowane rosnącymi przy drodze drzewami i krzewami, natężenie ruchu i rodzaj pojazdów jakie mogły poruszać się po tej drodze, prędkość 73km/h z jaką się poruszał nie była prędkością bezpieczną, co uniemożliwiło mu odpowiednie zareagowanie na pojawienie się przeszkody na drodze i tym samym było przyczyną wypadku

obraza prawa procesowego mającego wpływ na treść wyroku, a to art. 198 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i udostępnienie biegłym opiniującym w sprawie całości zebranego materiału dowodowego, w tym wydanych poprzednio w sprawie opinii biegłych co uniemożliwiło wydanie bezstronnej opinii w sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd - na mocy art. 436 kpk - nie odniesie się do opisanych powyżej zarzutów z uwagi na dostrzeżone z urzędu uchybienie, wystarczające do wydania rozstrzygnięcia.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego D. D. (1)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd - na mocy art. 436 kpk - nie odniesie się opisanego powyżej wniosku, skoro nie odniósł się do postawionych uprzednio zarzutów z uwagi na dostrzeżone z urzędu uchybienie, wystarczające do wydania rozstrzygnięcia.

3.2.

apelacja obrońcy oskarżonego:

1) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia a mianowicie:

a) art. 5§2 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości w sytuacji, gdy zgromadzony materiał dowodowy nie wskazywał na wypełnienie przez oskarżonego znamion czynu określonego w art, 177§ 1 i §2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny (Dziennik Ustaw z 1997, numer 88, pozycja 553, dalej jako k.k.), poprzez spowodowanie nieumyślnie wypadku, na skutek naruszenia, choćby nieumyślnego, zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym;

b) art. 7 k.p.k. w zw. z art, 410 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności poprzez uznanie za pełną i odpowiadającą na wszystkie wątpliwości opinię biegłych P. K. i Ł. K., która zawierała nieścisłości i stawała w sprzeczności w stosunku do wyników i twierdzeń zawartych w pominiętych pozostałych opiniach biegłych M. S., M. Ś. (1) oraz W. K.;

1) a wskutek powyższego na zasadzie art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym opisanego w art. 177§ 1 i § 2 k.k., podczas gdy brak było jakichkolwiek wiarygodnych dowodów pozwalających na poczynienie takich ustaleń;

2) z daleko posuniętej ostrożności procesowej, w razie nieuwzględnienia przez Sąd ad quem powyższych zarzutów, na zasadzie art. 438 pkt 1 k.p.k. zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, tj. 177§1 i §2 k.k. w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu poprzez uznanie, iż zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona opisane w art. 177§1 k.k. w zb. z art. 177§ 2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 4§ 1 k.k., podczas gdy zgodnie ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oskarżony nie dopuścił się umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, jak również nie spowodował wypadku, w którym pokrzywdzony poniósł śmieć, tym samym nie wypełniając znamion przestępstwa określonych w art. 177§ 1 i §2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd - na mocy art. 436 kpk - nie odniesie się do opisanych powyżej zarzutów z uwagi na dostrzeżone z urzędu uchybienie, wystarczające do wydania rozstrzygnięcia.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego D. D. (1), ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi rejonowemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

W sprawie nastąpiła konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 9 k.p.k. z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Postępowanie 1 Ds 1412/12 zakończyło się wydaniem postanowienia o umorzeniu śledztwa w sprawie nieumyślnego naruszenia w dniu 26 lipca 2012 roku na drodze publicznej pomiędzy S. a Ż., gm. M. zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez niedostosowanie prędkości do ograniczenia widoczności na łuku drogi, w wyniku czego doszło do wypadku drogowego, wskutek którego A. D. doznał obrażeń ciała w postaci złamania obojczyka lewego, które naruszyły czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni, tj. o czyn z art.177§1k.k. wobec stwierdzenia, ze sprawca zmarł. tj. na podstawie art. 17§1 pkt 5 k.p.k.

Subsydiarny akt oskarżenia obejmował zarzut postawiony D. D. (1): o to, że w dniu 26 lipca 2012 roku na drodze publicznej pomiędzy S. a Ż., gmina M., kierując kombajnem zbożowym J. D. (...) szerokości 3,8 m wraz z przyczepą, na której znajdowało się urządzenie tnące, tzw. heder umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym poruszając się po drodze publicznej bez wymaganego bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa zezwolenia na przejazd pojazdu Ponadgabarytowego, a także poruszając się w ten sposób nie będąc wbrew bezwzględnie obowiązującym przepisom prawa poprzedzony pojazdem wykonującym pilotaż, pokonując niebezpieczny zakręt w lewo o ograniczonej widoczności z uwagi na znajdującą się tam roślinność, jadąc przy tym całą szerokością jezdni wynoszącą w tym miejscu 3,8 m, nie zaś prawą częścią pojazdu po jego poboczu, nieumyślnie spowodował wypadek w ten sposób, że doprowadził do zderzenia z jadącym prawidłowo w przeciwną stronę samochodem marki V. (...) numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez J. S., który wchodząc w zakręt w prawo z dozwoloną adrninistracyjnie i dostosowaną do warunków panujących na drodze prędkością 73 km/h, dostrzegłszy jadący z naprzeciwka wyżej opisany kombajn, poruszający się w powyżej opisany sposób, nie mając możliwości jego wyminięcia, rozpoczął gwałtowne hamowanie, w skutek czego zjechał na lewą stronę jedni, gdzie doszło do zderzenia obu pojazdów w wyniku, którego gardziel kombajnu znajdujący się w pozycji maksymalnie uniesionej ku górze wbił się w kabinę V. (...) - jej lewą stronę, aż do środka fotela kierowcy, tj. na odległość 1,6 m, w następstwie którego to zdarzenia kierowca samochodu V. (...) J. S. poniósł Śmierć na miejscu, a jego pasażer A. D. doznał obrażeń ciała w postaci złamania obojczyka lewego, które naruszyły czynności narządów jego ciała na okres przekraczający 7 dni, to jest o czyn z art. 177 §1 k.k. w zb. z art. 177 § 2 k.k. przy zast. art. 11 §3 k.k.

W sprawie 1 Ds 1412/12 nie wpłynęło zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa autorstwa M. Ś. (2) /przedstawicielki zmarłego podczas zdarzenia J. Ś./. Postępowanie przygotowawcze toczyło się z urzędu. Wszczęto śledztwo w sprawie wypadku drogowego mającego miejsce w dniu 26 lipca 2012r. na trasie między miejscowościami S. gm. S., a Ż. gm. M., w wyniku którego śmierć na miejscu poniósł J. Ś., tj. o czyn z art. 177§2 k.k. J. Ś. w sprawie 1 Ds 1412/12 według opisu czynu, co do którego umorzono postępowanie, nie został uznany za pokrzywdzonego ale za sprawcę zdarzenia. M. Ś. (2) nie złożyła zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa na szkodę zmarłego J. Ś.. W sprawie o 1 Ds 1412/12 pokrzywdzonym był A. D., a sprawcą tego pokrzywdzenia miał być według oskarżyciela publicznego właśnie zmarły J. Ś.. Powyższe wynikało z treści wydanych w sprawie dwóch postanowień o umorzeniu śledztwa, a te oparte były głównie na dwóch opiniach biegłych sądowych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych. W opisie czynów zawartych w postanowieniach kończących postępowanie 1 Ds 1412/12 D. D. (2) nie był w ogóle wymieniany zarówno ani jako potencjalny sprawca, ani jako pokrzywdzony. Nigdy nie wpłynęło również zawiadomienie o możliwości popełnienia przez D. D. (1) przestępstwa na szkodę J. Ś. i A. D..

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania należało uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie karne na podstawie art. 17§1 pkt 9 k.p.k. z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela.

Podejmując decyzję w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy w Koszalinie miał na uwadze następujące poglądy prawne.

Zdolność skargowa pokrzywdzonego do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia dotyczy tylko tego czynu, w związku z którym prokurator ponownie odmówił wszczęcia lub umorzył postępowanie. Skarga subsydiarna może zatem obejmować zarzut popełnienia czynu, który zachowuje przymiot tożsamości z tym, którego oceny dotyczyły obie decyzje kończące postępowanie przygotowawcze /wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18.02.2016r. IIKa 6/16 KZS 2016/5 poz. 69/. Oskarżyciel wnoszący subsydiarny akt oskarżenia poprzez art. 55 § 1 KPK musi ograniczyć granice swego zaskarżenia do takich elementów, jakie wynikają z treści postanowienia o odmowie wszczęcia lub umorzeniu postępowania przygotowawczego. Z kolei jednak zakres prowadzenia tego postępowania zdeterminowany jest treścią złożonego zawiadomienia o przestępstwie. Tak więc, badając podstawy zezwalające na wniesienie subsydiarnego aktu oskarżenia (art. 330 § 2 KPK) sąd w pierwszej kolejności powinien ustalić, w oparciu o zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, ścigania jakich czynów domagał się pokrzywdzony, a następnie na podstawie treści postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego stwierdzić, czy postępowanie to zostało zakończone w zakresie całego zawiadomienia złożonego przez pokrzywdzonego. Sąd dokonując ustaleń dotyczących tożsamości czynu nie powinien brać pod uwagę jedynie procesowego opisu czynu zamieszczonego w postanowieniu prokuratora, ale musi także uwzględnić okoliczności wynikające z czynności dowodowych przeprowadzonych w śledztwie lub dochodzeniu, czynności sprawdzających, a także okoliczności z przebiegu postępowania zażaleniowego (tak Jarosław Zagrodnik w: „Instytucja skargi subsydiarnej w procesie karnym” C.H. Beck, Monografie Prawnicze, Warszawa 2005). postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach - II Wydział Karny z dnia 24 kwietnia 2013 r. II AKz 200/13/. Skarga subsydiarna może jedynie obejmować zarzut popełnienia czynu, który zachowuje przymiot tożsamości z tym, którego oceny dotyczyły decyzje kończące postępowanie przygotowawcze. Kryteria tożsamości czynu wyznacza opis czynu, co do którego dwukrotnie zapadły decyzje o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania /wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny z dnia 22 listopada 2019 r. II AKa 280/18 Teza Teza redakcyjna Legalis KZS 2020 nr 1, poz. 55, www.orzeczenia.ms.gov.pl, KZS 2020 nr 2, poz. 55, Legalis Kodeks postępowania karnego, Art. 55 § 1, Art. 330 § 2 Numer 2271634 /.

Przedmiotem postępowania 1 Ds 1412/12 był skutek w postaci obrażeń ciała jakie odniósł pokrzywdzony A. D.. Wynikiem postępowania 1 Ds 1412/12 było ustalenie, że sprawcą wypadku drogowego był J. Ś.. Tymczasem zarzut subsydiarnego aktu oskarżenia obejmował skutek w postaci śmierci J. Ś., którego sprawcą miał być D. D. (1). D. D. (1) nie występował w sprawie 1 Ds 1412/12 ani jako osoba podejrzewana, ani jako pokrzywdzony. Jego nazwisko nie było w ogóle wymienione w opisie czynu co do którego dwukrotnie umorzono postępowanie. Nie wpłynęło również zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez D. D. (1). Na gruncie niniejszej sprawy prokurator nigdy nie wypowiedział się, czy odmawia ścigania oskarżonego D. D. (1) o przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego, w którym śmierć poniósł J. Ś., a ustalone obrażenia ciała doznał A. D.. Dlatego sąd pierwszej instancji, przypisując oskarżonemu D. D. (1) taki czyn, dopuścił się uchybienia o charakterze bezwzględnej przyczyny odwoławczej, o której mowa w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. Nie zostały spełnione formalne przesłanki do wystąpienia z subsydiarnym aktem oskarżenia przeciwko D. D. (1). Zgodnie z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. brak skargi uprawnionego oskarżyciela jest przeszkodą procesową w sądowym postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Stwierdzenie w postępowaniu odwoławczym braku skargi uprawnionego oskarżyciela prowadzić powinno do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i umorzenia postępowania stosownie do art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k., przy czym nastąpić to ma na korzyść oskarżonego, zgodnie z art. 439 § 2 k.p.k. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2017 r., IV KK 453/16, Legalis). Przesłanka do wystąpienia z subsydiarnym aktem oskarżenia jest ściśle związana z zasadą skargowości, która dla wszczęcia postępowania sądowego wymaga impulsu uprawnionego oskarżyciela lub innego podmiotu. Wykluczone jest rozszerzające interpretowanie wyjątków, a tym samym rozstrzyganie odnośnie do czynu, co do którego prokurator nie zaniechał ścigania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2019 r., III KK 69/18). Uprawnienie do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia przez pokrzywdzonego podlega ograniczeniom, ponieważ pokrzywdzony wyłącznie w ściśle określonym zakresie może złożyć akt oskarżenia w sprawach, które z zasady ścigane są z oskarżenia publicznego i oskarżycielem jest wyłącznie prokurator. W związku z powyższym nie jest dopuszczalna wykładnia rozszerzająca uprawnienia oskarżyciela subsydiarnego i pozwalająca sądowi badać sprawy, które ścigane są z oskarżenia publicznego, poza zakresem wyznaczonym treścią art. 55 KPK (por. np. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 12 października 2017 r. II AKz 244/17). R. legis przepisu art. 55 § 1 KPK, sprowadza się do umożliwienia pokrzywdzonemu samodzielnego oskarżania w sprawie o czyn ścigany w trybie publicznym. Subsydiarne oskarżenie posiłkowe, jako wyjątek od oskarżania w trybie publicznym, oparte jest na założeniu, że prokurator, mimo przyznania przez sąd racji pokrzywdzonemu żądającemu ścigania, ponownie odmawia takiego ścigania (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 grudnia 2011 r. II AKz 476/11, OSA 2012, Nr 9, poz. 19-36). Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w Koszalinie orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku.

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

uchylenie zaskarżonego wyroku i na podstawie art. 17§1 pkt 9 k.p.k. umorzenie postępowania z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

W sprawie zaszła okoliczność przewidziana w przepisie art. 439§ 1 pkt 9 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 9 k.p.k. skutkująca uchyleniem zaskarżonego wyroku i umorzeniem postępowania z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela. Uzasadnienie powyższej decyzji zawarte jest w punkcie 4.1.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Co do zasady, stosownie do art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 640 § 1 k.p.k., w związku z uchyleniem zaskarżonego wyroku i umorzeniem postępowania koszty procesu ponosi oskarżyciel posiłkowy subsydiarny. Jednakże w warunkach niniejszej sprawy należało uznać, że zachodzi wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art. 632a § 1 k.p.k., nakazujący obciążenie Skarbu Państwa kosztami sądowymi. Wystąpienie wyjątkowego wypadku wiąże się ze stwierdzeniem błędu, który polegał na przypisaniu oskarżonemu innego czynu, niż ten który stanowił przedmiot oceny prokuratora w postępowaniu przygotowawczym. Uchybienia tego dopuścił się sąd pierwszej instancji, za którego postępowanie nie powinna ponosić odpowiedzialności strona. Z tych przyczyn orzeczono jak w punkcie 2 wyroku i zwolniono oskarżycielkę posiłkową subsydiarną M. Ś. (2) od ponoszenia kosztów sądowych za pierwszą i drugą instancję.

7. PODPIS

Koszalin 26.05.2021r.

/sędzia (del.) Rafał Podwiński/ /sędzia Przemysław Żmuda/ /sędzia Marek Mazur/

- odpis wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi oskarżycielki posiłkowej subsydiarnej i prokuratorowi.

Koszalin 26.05.2021r.

sędzia (del.) Rafał Podwiński

V Ka 144/21

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE