Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 121/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

(...)

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.(...). Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w P., wyrok łączny z dnia (...)r., sygn. akt (...)

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.(...). Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt (...) k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt (...) k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.(...). Ustalenie faktów

0.12.(...).1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.(...).2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.(...). Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.(...).1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.(...).1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

APELACJA OBROŃCY SKAZANEGO – adw. J. D.

(...). obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.:

a) art. 7 k.p.k. oraz art. 424 § (...) k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów, z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającej na wadliwej ocenie dokumentu „kwestionariusza wywiadu środowiskowego” z dnia (...) r. sporządzonego przez kuratora sądowego P. C. i przyjęcie, że wywiad ten nie może mieć decydującego znaczenia przy ocenie postępów procesu resocjalizacji skazanego, mając na uwadze dotychczasowy tryb życia skazanego, wielokrotną karalność i nie wyciąganie wniosków z poprzednich skazań, podczas gdy prawidłowa ocena wywiadu środowiskowego powinna prowadzić do wniosku, że od czasu orzekania o przestępstwach w zachowaniu skazanego nastąpiły pozytywne zmiany, które pozwalają na wyprowadzenie wniosku, że kara łączna orzeczona w wymiarze najwyższej z kar jednostkowych będzie wystarczająca do osiągnięcia celów wychowawczych i penitencjarnych, zaś w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że u A. K. nie zaszły w ostatnim czasie pozytywne zmiany, o czym świadczą spostrzeżenia osoby sporządzającej wywiad środowiskowy, z których wynika, że „ A. K. posiada pozytywną opinię członków rodziny, chętnie udziela informacji nt. swojej sytuacji życiowej, współpracuje z kuratorem, zerwał kontakt ze środowiskiem przestępczym i obecnie nie ujawniono, by łamał normy prawne lub zasady społecznego współżycia” a ponadto w miejscu zamieszkania zachowuje się spokojnie, bierze czynny udział w wychowaniu dzieci a także nie nadużywa alkoholu, nie ma kontaktu z narkotykami a zatem skazany wyciągnął wnioski z poprzednich skazań;

b) art. 7 k.p.k. poprzez pominięcie przez Sąd istotnych dla wymiaru kary łącznej okoliczności, o których mowa w art. 571 § (...) k.p.k. oraz art. 54 § (...) i 2 k.k., co do którego dokonano błędnej wykładni w zastosowaniu do wymiaru kary łącznej, z pominięciem istotnych okoliczności związanych z warunkami i właściwościami osobistymi skazanego, jego zachowaniem się po popełnieniu czynów zabronionych oraz z aktualną postawą skazanego w sytuacji, gdy skazany zerwał kontakt ze środowiskiem przestępczym i obecnie nie ujawniono, by łamał normy prawne lub zasady społecznego współżycia;

c) art. 410 k.p.k. oraz art. 424 k.p.k. poprzez pominięcie przy wydaniu zaskarżonego wyroku łącznego, że łączenie kar dotyczyło zdarzeń bardzo odległych czasowo od dnia wydania wyroku łącznego oraz faktu, iż w wyroku łącznym Sądu Okręgowego w O.z dnia (...) r., wydanym w sprawie o sygn. akt (...)wymierzono skazanemu karę zbliżoną do pełnej absorpcji, zaś wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w P.z dnia (...)r. w sprawie o sygn. akt (...), zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w P.z dnia(...) r. w sprawie o sygn. akt (...), połączono skazanemu kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Okręgowego w O.z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...), zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego we W.z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w P.z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...), zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...), wymierzono skazanemu w ich miejsce karę łączną (...)lat pozbawienia wolności, przy zastosowaniu zasady asperacji bliżej absorpcji, a także pominięcie faktu, że wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia (...) r., wydanym w sprawie o sygn. akt (...) częściowo uchylono w stosunku do A. K. wyrok Sądu Apelacyjnego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...), zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych w pkt 41 i 51 tiret pierwsze wyroku Sądu pierwszej instancji, tj. w zakresie, w jakim wymierzono A. K. karę (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności i karę (...)stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę (...)zł i w tym zakresie przekazano sprawę Sądowi Apelacyjnemu w P. do ponownego rozpoznania;

d) art. 577 k.p.k. w zw. z art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 424 k.p.k. poprzez niewłaściwe, nieodpowiadające rzeczywistości a zatem błędne przyjęcie, iż jedynymi okresami, które można zaliczyć na poczet kary łącznej są okresy rzeczywistego pozbawienia wolności A. K. w sprawie o sygn. akt (...) Sądu Okręgowego w P. od dnia (...) r. do dnia (...) r. oraz okres odbytej kary łącznej w sprawie o sygn. akt (...) Sądu Okręgowego w P. od dnia (...) r. do dnia (...) r. w sytuacji, gdy A. K. w ramach postępowań objętych zaskarżonym wyrokiem łącznym, przebywał w warunkach izolacji więziennej zarówno odbywając karę pozbawienia wolności, jak i będąc tymczasowo aresztowanym:

- od dnia (...) r. do dnia (...) r.,

- od dnia (...)r. do dnia (...)r.,

- od dnia (...) r. do dnia (...)r.,

podczas gdy na poczet orzeczonej kary Sąd rozpoznający sprawę winien zaliczyć wszystkie okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

2. rażąca niewspółmierność kary, wyrażająca się w wymierzeniu A. K. kary łącznej bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze (...)lat i (...)miesięcy, przy zastosowaniu zasady asperacji bliżej kumulacji, błędnie interpretowanej przez Sąd jako wymagającej zbliżenia rezultatów jej zastosowania do tych, które wyznacza zasada kumulacji i pominięcie możliwości wymiaru kary w oparciu o zasadę pełnej absorpcji bądź przy zastosowaniu zasady asperacji bliżej absorpcji w sytuacji, gdy okoliczności sprawy, a w szczególności właściwości skazanego, w tym jego zachowanie po przypisaniu mu objętych ww. wyrokami przestępstw, aktualna postawa, wyrażająca się w dążeniu do odbycia kary zgodnie ze wszelkimi zasadami współżycia społecznego wskazują, że cele zapobiegawcze i wychowawcze wymierzonych kar w wyrokach jednostkowych zostały osiągnięte w stosunku do skazanego, co przemawia za przyjęciem, że cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej zostaną spełnione w przypadku wymierzenia skazanemu kary pozbawienia wolności w najniższych przewidzianych prawem granicach lub przy zastosowaniu zasady asperacji bliżej absorpcji oraz że kara w tym wymiarze stanowi nad wyraz pewną gwarancję, że skazany nie wejdzie w konflikt z prawem.

APELACJA OBROŃCY SKAZANEGO – adw. P. G.

3. rażąca niewspółmierność kary łącznej wymierzonej skazanemu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przed przystąpieniem do odniesienia się do zarzutów apelacyjnych należy zważyć, co następuje:

Sąd Okręgowy w P. w sprawie o sygn. akt (...) w przedmiocie wydania wyroku łącznego wobec skazanego A. K. brał pod uwagę następujące prawomocne skazania:

I. wyrokiem SR w G.z dnia (...) r. w sprawie (...) za czyn z art. 86 § (...) k.k.s. na karę grzywny w liczbie (...)stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda (kara wykonana);

II. wyrokiem SR w N.z dnia (...) r. w sprawie (...) za czyn z art. 158 § 2 k.k. w zw. z art. 159 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę (...)lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres (...)lat (nie zarządzono wykonania tej kary);

III. wyrokiem SO w O.z dnia (...) r. w sprawie (...) (zmienionym wyrokiem SA we W.z dnia (...)r. w sprawie (...) oraz wyrokiem SA we W.z dnia (...) r. w sprawie (...)):

a) za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 284 § 2 k.k. popełniony w okresie od (...) r. do (...) r. na kary (...) roku i (...)miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda (grzywnę wykonano(...) r.),

b) za ciąg trzech przestępstw z art. 272 k.k. popełnionych od (...)r. do (...) r. na karę (...)miesięcy pozbawienia wolności,

c) za czyn z art. 270 § 1 k.k. popełniony (...) r. na karę (...)miesięcy pozbawienia wolności

i po połączeniu tych kar pozbawienia wolności na karę łączną (...) roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności;

IV. wyrokiem SO w O.z dnia (...) r. w sprawie (...) za czyn z art. 286 § 1 k.k. popełniony 29-30.10.1999 r. na kary (...) roku pozbawienia wolności i grzywny w liczbie (...)stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda;

V. wyrokiem łącznym SO w O. z dnia (...)r. w sprawie (...) na karę łączną (...)lat pozbawienia wolności, wynikłej z połączenia kar jednostkowych wskazanych wyżej w punktach III pod lit. a, b, c i IV, na poczet której zaliczono okresy rzeczywistego pozbawienia wolności skazanego od (...) r. do (...) r. i od (...)r. do (...)r., przy czym postanowieniem SO w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) udzielono skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia tej kary na okres próby do (...) r. i nie odwołano tego zwolnienia oraz na karę łączną grzywny w liczbie (...)stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda, wynikłej z połączenia kar grzywien wskazanych wyżej w punktach III lit. a i IV;

VI. wyrokiem SO w O. z dnia (...) r. w sprawie (...) (zmienionym wyrokiem SA we W. z dnia (...) r. w sprawie (...)):

a) za czyn z art. 13 § (...) k.k. w zw. z art. 282 k.k. i art. 158 § (...) k.k. w zw. z art. 157 § (...) k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony(...) r. na kary (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie (...)stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda (grzywna wykonana(...)r.),

b) za czyn z art. 263 § (...) k.k. popełniony (...) r. na karę (...)lat pozbawienia wolności,

c) za czyn z art. 229 § 3 k.k. popełniony w (...) r. na karę (...)lat pozbawienia wolności i po połączeniu tych kar pozbawienia wolności na karę łączną (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności;

VII. wyrokiem SO w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (zmienionym wyrokiem SA w P. z (...) r. w sprawie (...)):

a) za czyn z art. 258 § (...) k.k. popełniony od (...) r. do (...)r., od (...)r. do (...)r. i od (...)r. do (...)r. na karę (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności,

b) za ciąg przestępstw z art. 56 ust. (...) i 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § (...) k.k. popełnionych od (...) r. do (...)r. na kary (...)lat i (...) miesiąca pozbawienia wolności i grzywny w liczbie (...)stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda (grzywna niewykonana) i na poczet kary pozbawienia wolności postanowieniem SO w P. z (...) r. w sprawie (...) zaliczono okres stosowania w tej sprawie wobec skazanego tymczasowego aresztowania od (...)r. do (...)r.

Sąd Okręgowy w P. wyrokiem łącznym z dnia(...)r. w sprawie (...) połączył karę łączną (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności, orzeczoną w/w wyrokiem SO w O. z pkt VI oraz kary jednostkowe pozbawienia wolności w wymiarach (...)lat i (...)miesięcy oraz (...)lat i (...) miesiąca, orzeczone w/w wyrokiem SO w P. z pkt VII i wymierzył skazanemu karę łączną (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności (pkt 1 wyroku łącznego) na poczet której zaliczył skazanemu okresy jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt (...) SO w P. od dnia (...)r. do dnia (...)r. oraz okres odbytej kary łącznej w sprawie (...) SO w P. od dnia (...)r. do dnia (...)r. (pkt 2 wyroku łącznego), zaś w pozostałym zakresie umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego (pkt 4 wyroku łącznego).

Należy zauważyć, iż Sąd Okręgowy, łącząc orzeczone wobec skazanego kary łączną (dot. pkt VI ) i kary jednostkowe (dot. pkt VII ) pozbawienia wolności zastosował przepisy art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k. i art. 86 § 1 i 4 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia (...)r. do dnia (...)r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 in fine ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 396) w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U.2020.1086) oraz art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 k.p.k. i art. 575 § 2 k.p.k.

Sąd Okręgowy kwestię zastosowania określonej regulacji prawnej w zakresie orzekania kary łącznej wyjaśnił obszernie w sekcji 3 formularza uzasadnienia, rozważając przy tym w różnych wariantach najbardziej korzystne dla skazanego rozwiązania prawne, jakie można było w tej sprawie zastosować, mając na uwadze treść art. 4 § 1 k.k. Sąd I instancji doszedł ostatecznie do słusznej konkluzji, iż w realiach tej sprawy najkorzystniejszym dla skazanego rozwiązaniem, mając na uwadze podane w podstawie prawnej przepisy, będzie wydanie wyroku łącznego na podstawie przepisów kodeksu karnego obowiązujących w okresie od (...)r. do (...) r., ustalając przy tym, iż A. K. nie wykonał do tej pory w całości zarówno kary łącznej (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem SO w O. z dnia (...)r. w sprawie (...) (z pkt VI), jak i kar jednostkowych pozbawienia wolności w wymiarach (...)lat i (...)miesięcy i (...)lat i (...) miesiąca, orzeczonych wyrokiem SO w P. z dnia (...)r. w sprawie (...) (z pkt VII) a więc to te kary powinny w niniejszym postępowaniu stanowić podstawę wydania w stosunku do skazanego wyroku łącznego.

Powyższe ustalenia i wyjaśnienie wspomnianych kwestii są wyczerpujące i nie są też w żadnej części kwestionowane przez strony, więc Sąd Apelacyjny, zgadzając się z nimi w pełni, by się nie powtarzać, odwołuje się do nich, czyniąc z nich integralną część niniejszego uzasadnienia.

Uwagi wymaga jeszcze jedna kwestia, dostrzegana przez Sąd Okręgowy i podnoszona przez apelujących.

Mianowicie pierwotnie Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia (...)r. w sprawie (...), zmienionym wyrokiem SA w P. z dnia (...)r. w sprawie (...), poza wskazanymi wyżej w pkt VII czynami i karami, skazał nadto A. K. za przestępstwo z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 24, poz. 198 ze zm.) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., popełnione od (...) r. do (...) r. na kary (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie (...)stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda (pkt 41 tego wyroku – k. 47) i po połączeniu tych trzech kar pozbawienia wolności i dwóch kar grzywny wymierzył mu kary łączne (...)lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie (...)stawek dziennych w wysokości po (...)zł każda (pkt 49 wyroku SO – k. 48v i pkt 24 wyroku SA – k. 63).

Mając na uwadze orzeczoną przez SO w O. karę łączną (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności (z pkt VI) oraz tak orzeczoną przez SO w P. karę łączną (...)lat pozbawienia wolności, Sąd Okręgowy w P. wyrokiem łącznym z dnia (...) r. w sprawie (...) połączył te kary łączne i wymierzył skazanemu karę łączną (...)lat pozbawienia wolności i w tym zakresie wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w P. z dnia (...)r. w sprawie (...) (k. 130-132 i k. 209 akt (...)).

Jednak w wyniku rozpoznania wniesionych na korzyść skazanego A. K. kasacji od wyroku SA w P. z dnia (...)r. w sprawie (...), Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia (...) r. w sprawie (...)uchylił zaskarżony wyrok m.in. w części dotyczącej rozstrzygnięcia zawartego w pkt 41 wyroku SO w P. z dnia (...)r. w sprawie (...) i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w P. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym (k. 1-2), przy czym z urzędu Sądowi Apelacyjnemu wiadomym jest, iż jeszcze nie zapadł w tej ponownie prowadzonej sprawie w postępowaniu odwoławczym wyrok.

Powyższa sytuacja oznaczała, iż wyrok łączny Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) stracił moc i zaszła potrzeba wydania nowego wyroku łącznego (art. 575 § 2 k.p.k.), który nie mógł obejmować już ani kary łącznej (...)lat pozbawienia wolności, ani kary jednostkowej (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w/w wyrokiem SO w sprawie (...).

Mając więc na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy w sprawie (...) słusznie za podstawę orzeczenia kary łącznej wziął pod uwagę kary łączną (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności i kary jednostkowe pozbawienia wolności w wymiarach (...)lat i (...)miesięcy oraz (...)lat i (...) miesiąca pozbawienia wolności.

Natomiast wymiar kary łącznej określać należy w granicach wyznaczonych w art. 86 § 1 k.k., tj. w granicach od najwyższej z kar „wymierzonych” za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Zasadnie więc te granice wyliczył Sąd I instancji, ustalając, iż skazanemu można było wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności w granicach od (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności do (...)lat i (...) miesiąca pozbawienia wolności (suma kar: (...)lat i (...)miesięcy + (...)lat i (...)miesięcy + (...)lat i (...) miesiąca).

Mając na uwadze podniesione w apelacjach obu obrońców zarzuty w punktach 1 lit. a, b, c, 2 i 3 dotyczące w rzeczywistości kwestionowania wymiaru orzeczonej przez Sąd I instancji kary łącznej, jak i ścisły związek tych zarzutów, które w ocenie skarżących powinny doprowadzić do złagodzenia orzeczonej kary łącznej, Sąd odwoławczy do tych zarzutów ustosunkuje się łącznie.

Sąd I instancji zaskarżonym wyrokiem orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze (...)lat i (...)miesięcy a więc stosując zasadę asperacji, słusznie co do zasady podnosząc, iż właśnie przy zastosowaniu tej zasady tak orzeczona kara łączna byłaby w pełni adekwatna w rozumieniu art. 85a k.k., mając na uwadze różnorodzajowość przestępstw, za które orzeczono kary jednostkowe, ilość tych przestępstw, jak również czas popełnienia tych czynów na przestrzeni kilku lat. Należy więc wskazać, iż A. K. w ramach wyroków podlegających w niniejszej sprawie łączeniu został skazany za popełnienie wielu całkowicie odmiennych czynów zabronionych naruszających zupełnie różne dobra prawne chronione, tj. przestępstwa przeciwko mieniu i przeciwko zdrowiu i życiu, przeciwko porządkowi publicznemu, przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego oraz z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Pomiędzy tymi czynami zachodziła przy tym duża rozbieżność czasowa, gdyż skazany przestępstwa te popełniał w okresie od (...) r. do (...)r., mając przy tym także na uwadze między popełnianiem tych przestępstw dłuższą przerwę w okresie od (...) r. do (...) r. Na te okoliczności, świadczące o wysokiej demoralizacji skazanego trafnie zwrócił uwagę Sąd I instancji, dochodząc do słusznego wniosku, że w realiach tej sprawy nieuzasadnione byłoby orzeczenie wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji (sekcja 4 formularza uzasadnienia). Słusznie przy tym Sąd I instancji nie przecenił pozytywnej opinii o skazanym z miejsca jego pobytu, wynikającej z wywiadu kuratora sądowego, mając na uwadze wskazane wyżej zdemoralizowanie skazanego wynikające z tak rozległej i różnorodzajowej jego działalności przestępczej, mając poza tym na względzie, poza dotychczasowym trybem życia skazanego i wielokrotną jego karalnością także umiarkowane opinie penitencjarne z okresu odbywania przez skazanego kar pozbawienia wolności. Sąd I instancji jednak jednocześnie niezasadnie tej opinii nie docenił, co nie znalazło należytego odzwierciedlenia w wymiarze kary łącznej, jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, iż poprawne funkcjonowanie skazanego w warunkach wolnościowych ma miejsce od czasu zwolnienia skazanego z zakładu karnego na przerwę w karze, tj. od (...) r. (k. 66). Sąd I instancji zasadnie wskazał, iż zgodnie z art. 85a k.k. przy orzekaniu kary łącznej bierze się pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd I instancji trafnie także nadmienił, iż przy orzekaniu kary łącznej należy również uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków a przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego a także względy indywidualno- i generalno – prewencyjne, co również uwzględnia ogóle dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k., jako, że przepis art. 85a k.k. nie zawiera zamkniętego katalogu okoliczności, jakie bierze się pod uwagę przy kształtowaniu wysokości orzekanej kary łącznej.

Należy zauważyć, iż wystawiona przez kuratora zawodowego ocena zachowania się skazanego na wolności jest pozytywna. Wynika to zarówno z treści wywiadu środowiskowego z dnia (...)r. (k. 123-124), jak i z wywiadu sporządzonego przez tego samego kuratora na etapie postępowania apelacyjnego z dnia (...)r. (k. 245-246). Jednak, jak trafnie zauważył Sąd I instancji, treści tego wywiadu, w świetle dotychczasowego trybu życia skazanego nie można przeceniać. Trzeba przy tym zauważyć, iż wywiad ten sporządzony jest jedynie telefonicznie, zaś uzyskane przez kuratora pozytywy o zachowaniu się skazanego wynikają wyłącznie z rozmów telefonicznych ze skazanym i jego żoną. Nie ulega wątpliwości, iż te pozytywy funkcjonowania skazanego na wolności powinny znaleźć odpowiedni wyraz w wymiarze orzeczonej kary. Jednak, jak zauważono wyżej, Sąd I instancji niezbyt należycie docenił spostrzeżenia kuratora zawodowego, mimo, iż w oparciu o ten wywiad ustalił, iż, cyt.: „ skazany w miejscu zamieszkania zachowuje się spokojnie, bierze czynny udział w opiece nad dziećmi a także nie nadużywa alkoholu oraz nie ma kontaktów z narkotykami”, przy czym, cyt: „w stosunku do A. K. nie podejmowała także interwencji Policja a on sam twierdzi, że przestrzega norm prawnych” (sekcja 4 formularza uzasadnienia). W tym zakresie, co do braku nadania treści tego wywiadu odpowiedniej wagi przy ustalaniu wymiaru kary łącznej rację ma apelujący obrońca skazanego, podnosząc zarzuty w punkcie 1 lit. a oraz b, jednak okoliczności te nie oznaczają zasadności żądania orzeczenia wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowaniem zasady absorpcji, czy też zasady asperacji zbliżonej do całkowitej absorpcji. Sprzeciwiają się bowiem temu nie tylko przywołane wyżej okoliczności dotyczące wielorodzajowej działalności przestępczej skazanego na przestrzeni wielu lat, świadczące o jego znacznym zdemoralizowaniu, ale i przywołane przez Sąd I instancji umiarkowane opinie penitencjarne o skazanym. Należy bowiem zauważyć, iż zachowanie się skazanego w warunkach pozbawienia wolności było zmienne i choć ostatecznie jego zachowanie z biegiem czasu kształtowało się poprawnie, to jednocześnie skazany deklarował swoją przynależność do podkultury przestępczej, czym przecież dawał wyraz akceptacji popełniania przestępstw (k. 201-206 akt (...)). Tym samym nie można więc nadmiernie, jak tego oczekuje skarżący obrońca, stawiając zarzut w pkt 1 lit. c przeceniać okoliczności, iż zachowania przestępcze dotyczyły zdarzeń bardzo odległych czasowo a tym samym ta okoliczność nie może mieć w przypadku skazanego znaczenia na wymiar orzeczonej kary. Tak samo nie może tu mieć większego znaczenia podnoszony przez skarżącego obrońcę (adw. J. D.) na str. 11 apelacji stan zdrowia skazanego. Ta okoliczność bowiem nie należy do takich, jakie bierze się pod uwagę przy ustalaniu wymiaru kary, określonych w art. 85a k.k., jak i art. 53 k.k., zwłaszcza, mając na uwadze negatywnie oceniane właściwości osobiste skazanego wynikające z jego wielokrotnej karalności za szereg różnorodzajowych przestępstw i aprobowanie w trakcie odbywania kary zasad istniejących w podkulturze przestępczej. Wreszcie żadnego znaczenia na zastosowanie zasady asperacji przy łączeniu kar nie ma tu orzeczenie kary łącznej w wyroku łącznym Sądu Okręgowego w O. z dnia (...)r. w sprawie (...), co podnosi apelujący obrońca w zarzucie z pkt 1 pod lit. c. Sąd Okręgowy, jak i Sąd Apelacyjny w toku niniejszego postępowania nie są uprawnieni do oceny zapadłego w innej sprawie wyroku łącznego. Poza tym wyrok ten został wydany w innych realiach faktycznych i obejmował zupełnie inne skazania, zaś wówczas Sąd Okręgowy w O. nie posiadał jeszcze wiedzy, iż w przyszłości A. K. zostanie skazany za kolejne przestępstwa. Odwoływanie się więc przez apelującego obrońcę, że w innej, wcześniejszej sprawie, skorzystano przy orzekaniu kary łącznej z zasady pełnej czy zbliżonej do pełnej absorpcji nie oznacza, iż w niniejszej sprawie również Sąd Okręgowy powinien kierować się przy wymierzeniu kary łącznej taką zasadą.

Natomiast obaj apelujący, stawiając zarzuty w punktach 1 lit. c oraz 3 trafnie zauważają, iż Sąd I instancji, przy ustalaniu wymiaru kary łącznej pominął w swoich rozważaniach fakt, iż poprzedni wyrok łączny Sądu Okręgowego z dnia (...) r. w sprawie (...), którym połączono kary łączne (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności i (...)lat pozbawienia wolności, obejmował także uchyloną (obecnie nieprawomocnie orzeczoną) karę jednostkową (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności, zaś obecnie ta kara nie może być brana pod uwagę przy ustalaniu wymiaru kary łącznej. W sprawie (...) orzeczono karę łączną (...)lat pozbawienia wolności. Tymczasem w niniejszym postępowaniu Sąd Okręgowy orzekł karę łączną (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności a więc karę tylko nieznacznie niższą, niż poprzednio, z tym że, jak zasadnie podnieśli to obaj skarżący, Sąd Okręgowy nie mógł już w tej karze zawrzeć kary poprzednio orzeczonej. Wprawdzie przepis art. 575 § 2 k.p.k. stanowi o utracie mocy obowiązującej poprzedniego wyroku i o potrzebie wydania nowego wyroku łącznego, co oznacza, iż Sąd orzekający przy wydaniu tego wyroku i orzekaniu „nowej” kary łącznej powinien kierować się kryteriami, na które wyżej wskazano, jednak na wymiar „nowej” kary łącznej powinna mieć wpływ sytuacja, gdy jedna i to istotna, z uwagi na wymiar, kara jednostkowa została „uchylona”, zaś oparta o tę karę kara łączna (tu: kara łączna (...)lat pozbawienia wolności) straciła moc. W tych zaś okolicznościach sprawy nie ulega wątpliwości, iż orzeczona wobec skazanego kara łączna pozbawienia wolności, tylko niewiele łagodniejsza od kary poprzedniej, jawi się jako kara rażąco niewspółmiernie surowa a więc jako kara w odczuciu społecznym niesprawiedliwa, której nie można zaakceptować. To przecież bowiem orzeczona wcześniej kara (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności miała istotny wpływ na wymiar orzeczonej kary (...)lat pozbawienia wolności. To już oznacza zasadność stawianych przez apelujących zarzutów w punktach 1 lit. c oraz 3, przy czym, mając na uwadze wskazane już powyżej okoliczności, jakie należy brać pod uwagę przy kształtowaniu wymiaru kary łącznej, nie można zgodzić się z apelującymi, iż ta sytuacja wymaga orzeczenia wobec skazanego kary łącznej przy zastosowaniu pełnej absorpcji czy zasady asperacji, ale zbliżonej do pełnej absorpcji. Na marginesie trzeba przy tym podkreślić, iż Sąd Okręgowy, wydając w sprawie niniejszej wyrok łączny nie był związany zasadami orzekania na niekorzyść skazanego, bowiem nie orzekał on jako sąd odwoławczy, jak i nie orzekał w sprawie, w której orzeczenie uchylające wydał Sąd Najwyższy. Zasadą tą jest związany natomiast Sąd Apelacyjny, któremu Sąd Najwyższy przekazał do ponownego rozpoznania sprawę w zakresie przez siebie uchylonym. Natomiast oczywistym jest, iż w końcowym rezultacie, w zależności od przyszłego rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego, sytuacja skazanego w stosunku do tej, w jakiej się znajdował przed wydaniem przez Sąd Najwyższy wyroku nie powinna ulec pogorszeniu i w tym zakresie wywody obu apelacji znajdują uzasadnienie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności i uwzględniając częściowo zarzuty apelacyjne, jak i wnioski zawarte w apelacjach za w pełni sprawiedliwą i adekwatną do powyższych okoliczności uznać należy karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze (...)lat i (...)miesięcy. Kara ta bowiem spełni wskazane wyżej kryteria, czyniąc przy tym częściowo zadość obu apelacjom a jednocześnie będzie w pełni wystarczająca, zgodnie z celami określonymi w art. 85a k.k. Kierując się więc tymi przesłankami Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 438 pkt 3 i 4 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. dokonał zmiany w tym zakresie zaskarżonego wyroku w punkcie 1, łagodząc orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności do w/w wymiaru.

Zarzut Ad. (...) lit. d.

Zarzut ten uznać należy za nieuzasadniony.

Przepis art. 577 k.p.k. nie obliguje do wymieniania w wyroku łącznym okresów zaliczonych na poczet kary łącznej. W tym zakresie należy zgodzić się z poglądem wyrażonym w wyroku Sądu Apel. w Gdańsku z dnia 12 lutego 2015 r., II AKa 19/15, LEX nr 1842307, z którego wynika, iż przepis art. 577 k.p.k. nie nakłada na sąd bezwzględnego obowiązku dokonywania stosownych zaliczeń w treści wyroku, a można tych zaliczeń dokonać na późniejszym etapie postępowania, jak też je korygować (vide art. 420 § (...) i 2 k.p.k.). Tymczasem, zgodnie z tym przepisem, Sąd Okręgowy zasadnie uznał za potrzebę wymienienia w treści wyroku łącznego w pkt 2 okresów rzeczywistego pozbawienia wolności skazanego w sprawie (...) SO w P. od dnia (...)r. do dnia (...)r. i w sprawie (...) SO w P. od dnia (...)r. do (...)r. i zaliczenia ich na poczet orzeczonej kary łącznej. Powyższe orzeczenie co do zaliczenia tych okresów nie jest przecież w tej sprawie kwestionowane a tym samym postawienie zarzutu obrazy art. 577 k.p.k. w zw. z art. 63 § (...) k.k. w zw. z art. 424 k.p.k. nie jest uzasadnione. O ile zaś apelujący obrońca skazanego uważa, iż to zaliczenie okresów jest niekompletne, wówczas nic nie stoi na przeszkodzie by w tym względzie złożył do Sądu Okręgowego stosowny wniosek, który zostanie rozpoznany w trybie art. 420 § (...) i 2 k.p.k.

Abstrahując od powyższej okoliczności, odwoływanie się przez skarżącego do okresu pozbawienia wolności skazanego od dnia (...)r. do dnia (...)r., które ma świadczyć o obrazie w/w przepisów jest nieuprawnione, skoro Sąd Okręgowy ten okres zaliczył na poczet kary łącznej. Domaganie się natomiast zaliczenia na poczet tej kary także okresów od (...)r. do (...)r. oraz od (...)r. do (...)r. nie znajduje żadnego uzasadnienia, bowiem brak jest w tej sprawie danych, by skazany był w tych okresach pozbawiony wolności, w tym w ramach tymczasowego aresztowania w sprawach, objętych niniejszym wyrokiem łącznym. Wskazanie na karty 77 i 73 z systemu NOE-SAD nie dowodzi jeszcze, iż skazany rzeczywiście w tych okresach był pozbawiony wolności w sprawach, które zostały objęte niniejszym wyrokiem łącznym.

Należy zauważyć, iż okres od (...)r. do (...)r. nie został zaliczony na poczet żadnej z kar pozbawienia wolności, objętej karą łączną orzeczoną w niniejszej sprawie. Ta sama uwaga dotyczy okresu od (...)r. do (...)r. Ta okoliczność już sama w sobie oznacza, iż Sąd I instancji nie miał podstaw, by te okresy zaliczyć na poczet kary łącznej, tym bardziej, iż sam zauważył, iż wskazane w danych z NOE SAD okresy pozbawienia wolności nie obejmowały skazań skazanego zawartych w wyroku łącznym (podsekcja 2.2. formularza uzasadnienia). Oczywistym jest, iż nawet jeżeli skazany był pozbawiony wolności w innej sprawie w czasie, gdy równolegle toczyły się postępowania przed Sądem Okręgowym w O. i Sądem Okręgowym w P. w sprawach objętych niniejszym wyrokiem łącznym, to brak jest podstaw zaliczenia tych okresów na poczet kary łącznej, bo skazany w tym czasie w niniejszych sprawach (o sygnaturach akt (...) i (...)) nie był tymczasowo aresztowany bądź w inny sposób pozbawiony wolności.

Jak wynika z opinii o skazanym z AŚ P. z dnia (...)r. skazany w okresie od (...)r. do (...)r. był tymczasowo aresztowany do sprawy Sądu Rejonowego w P. (...) w G. o sygn. akt (...) (k. 50v akt (...)). Ta okoliczność znajduje zresztą odbicie w korespondencji prowadzonej między Sądem Okręgowym w O. a Prokuraturą Okręgową w O. i w/w Sądem Rejonowym w P., kiedy to najpierw Prokuratura w sprawie (...) a następnie Sąd Rejonowy, jako organy dysponujące tymczasowo aresztowanym, wyrażali zgody na doprowadzenia skazanego na rozprawy do Sądu Okręgowego w O. (patrz akta zastępcze SO O.o sygn. (...) na k. 1094, 1102, 1111, 1374, 1377, 1703, 1707, 1714, 1717, 1743, 1940, 1943, 2020, 2029, 2161, 2162, 2172, 2176, 2241, 3011). Dokumenty te, jak i całość wspomnianych akt zastępczych jasno pokazują, iż w tym okresie A. K. było pozbawiony wolności w ramach tymczasowego aresztowania wyłącznie do tej sprawy wskazanego Sądu Rejonowego a tym samym okres ten nie może zostać zaliczony na poczet orzeczonej w niniejszej sprawie kary łącznej.

Od dnia (...)r. A. K. był tymczasowo aresztowany do różnych spraw, ale nie do sprawy prowadzonej w Sądzie Okręgowym w O. i Sądzie Okręgowym w P.. Jak wynika bowiem z załączonych akt WZ (dot. sprawy SO P.– (...)) skazany od (...)r. był tymczasowo aresztowany do sprawy Sądu Rejonowego w G.o sygn. akt (...) (k. 82) a więc został ponownie tymczasowo aresztowany do w/w sprawy SR w P. (...) w G. o sygn. akt (...), która to sprawa, po reorganizacji sądownictwa, była dalej prowadzona pod sygnaturą akt (...)w Sądzie Rejonowym w G.. Ta okoliczność zresztą także wynika z w/w akt zastępczych Sądu Okręgowego w O.. Poza tym z akt tej sprawy wynika, iż w tym czasie, tyle że już od (...)r. A. K. był także tymczasowo aresztowany na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w K.z (...)r. w sprawie (...) do sprawy prowadzonej przez Ś. (...) Prokuratury Krajowej w K. o sygn. akt (...) a potem (...) a także pozostawanie w tym czasie A. K. jako tymczasowo aresztowanego do dyspozycji Sądu Rejonowego P. w P. w sprawie (...). Powyższe znajduje odzwierciedlenie w korespondencji między tymi jednostkami a Sądem Okręgowym w O. dotyczącej udzielania zgód na doprowadzenia tymczasowego aresztowanego (k. 4646, 4714, 4719, 4749, 4757, 4774, 4782, 4784), co także wynika z pism znajdujących się na k. 4806 i 4807 tych akt zastępczych a także z pisma AŚ w O. z (...)r. z k. 4815 tych akt zastępczych.

Nie ulega przy tym wątpliwości, iż w tych okolicznościach ani Sąd Okręgowy w P., ani Sąd Okręgowy w O. w sprawach (...) i (...) nie mieli żadnych podstaw do zaliczenia tego okresu na poczet kar w wydanych wyrokach. Dodatkowo z obliczenia kary ze sprawy (...) SO w O. wynika, iż A. K. orzeczoną w tej sprawie karę odbywał od (...)r. i miał odbywać do (...)r. (k. 5124 akt zastępczych (...)), przy czym był pozbawiony wolności do (...)r., kiedy to został zwolniony na przerwę w karze, o czym wyżej wspomniano. Tym samym Sąd Okręgowy w zaskarżonym wyroku łącznym zasadnie na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył okres odbywania w tej sprawie przez skazanego kary od (...)r. do (...)r. i zasadnie nie zaliczył okresu tymczasowego aresztowania skazanego, ale w zupełnie innych sprawach od (...)r.

Powyższe okoliczności wynikają także z informacji o pobytach skazanego w jednostkach penitencjarnych i orzeczeniach z dnia (...)r. na k. 201-206 akt (...).

Powyższe więc dowodzi, iż domaganie się przez skarżącego obrońcę zaliczenia na poczet kary łącznej wskazanych w zarzucie okresów, które nie zostały wymienione w treści zaskarżonego wyroku łącznego nie znajduje żadnego uzasadnienia.

Wskazany w treści uzasadnienia apelacji okres od (...)r. do (...)r. (str. 16 apelacji), który nie jest już objęty niniejszym zarzutem apelacyjnym również nie podlegał zaliczeniu w niniejszej sprawie, gdyż nie został on zaliczony na poczet kar jednostkowych w żadnej ze spraw Sądów Okręgowych w O. (sygn. akt (...)) i w P. (sygn. akt (...)). Ten okres stosowania wobec skazanego tymczasowego aresztowania miał miejsce w sprawie Prokuratury Rejonowej w N.o sygn. akt (...), co wynika z k.83 a także z k. 204v akt (...). Skarżący, formułując niniejszy zarzut nawet nie stara się wykazać, czy ten okres tymczasowego aresztowania był stosowany wobec skazanego w sprawie Sądu Okręgowego w O. o sygn. akt (...). Tym samym Sąd Apelacyjny nie znajduje podstaw, by w tym zakresie dokonywać dodatkowych ustaleń, skoro, gdy nastąpi taka konieczność, okoliczność ta może zostać wyjaśniona w trybie art. 420 § 1 i 2 k.p.k. Na marginesie zaś jedynie należy wspomnieć, iż wskazany na k. 204v akt (...) przedmiot tej sprawy (przestępstwa kwalifikowane z art. 159 k.k. i art. 158 § 2 k.k. a także prowadząca postępowanie przygotowawcze jednostka prokuratury w N. sugerują, iż to tymczasowe aresztowanie było stosowane w sprawie Sądu Rejonowego w N.o sygn. akt (...), wymienionej w pkt II części wstępnej zaskarżonego wyroku łącznego a więc w sprawie, w której orzeczona kara nie podlegała łączeniu i co do której w punkcie 4 umorzono postępowanie o wydanie wyroku łącznego, co nie było kwestionowane przez skarżących.

Wniosek

APELACJA OBROŃCY SKAZANEGO – adw. J. D.

1. zmiana zaskarżonego wyroku w pkt 1 poprzez połączenie kar pozbawienia wolności z wyroku i wymierzenie skazanemu kary z zastosowaniem pełnej absorpcji, tj. kary (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności bądź przy zastosowaniu zasady asperacji, przyjmując wymiar kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, wynikającego z zastosowania tej zasady, tj. kary (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności.

2. zmiana zaskarżonego wyroku w pkt 2 poprzez prawidłowe zaliczenie okresów rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach objętych punktem 1 wyroku.

APELACJA OBROŃCY SKAZANEGO – adw. P. G.

3. zmiana zaskarżonego wyroku i wymierzenie skazanemu kary łącznej w wymiarze (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności.

4. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w P..

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

APELACJA OBROŃCÓW SKAZANEGO – adw. J. D. i P. G.

Ad. 1 i 3

Sąd Apelacyjny częściowo uwzględnił te wnioski, łagodząc orzeczoną wobec skazanego karę łączną pozbawienia wolności. Powody takiego orzeczenia zostały wyżej opisane przy omówieniu zarzutów apelacyjnych z punktów 1 lit. a, b, c, 2 i 3.

APELACJA OBROŃCY SKAZANEGO – adw. J. D.

Ad. 2.

Wniosek niezasadny z przyczyn omówionych szczegółowo przy omówieniu zarzutu apelacyjnego z pkt (...) lit. d.

APELACJA OBROŃCY SKAZANEGO – adw. P. G.

Ad. 4.

Wniosek nie tylko, że niezasadny, to i niezrozumiały. Apelujący nie przytoczył żadnej argumentacji, która ten wniosek by uzasadniała. Poza tym uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania nie znajduje uzasadnienia w treści art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymano na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w mocy wyrok łączny w zakresie połączenia kar łącznej i jednostkowych pozbawienia wolności, orzeczonych wyrokami Sądu Okręgowego w O. z dnia (...)r. w sprawie (...) i Sądu Okręgowego w P. w sprawie (...) oraz w zakresie przyjętej podstawy prawnej takiego orzeczenia (pkt 1) i w zakresie zaliczenia na poczet kary łącznej okresów rzeczywistego pozbawienia wolności (pkt 2) oraz w zakresie kosztów sądowych (pkt 5).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy wynika z prawidłowości orzeczenia kary łącznej na podstawie wymienionych w pkt 1 przepisów oraz z prawidłowości połączenia kar, podlegających wykonaniu, co wynika z ogólnych rozważań Sądu Apelacyjnego przed ustosunkowaniem się do zarzutów apelacyjnych, utrzymanie w mocy orzeczenia z pkt 2 jest wynikiem nieuwzględnienia w tym zakresie zarzutu apelacyjnego, zaś utrzymanie w mocy orzeczenia o zwolnieniu skazanego od ponoszenia kosztów sądowych nie było w tej sprawie skarżone na niekorzyść skazanego.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zmiana zaskarżonego wyroku dotyczy orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności poprzez jej złagodzenie.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody tej zmiany, jak i podstawa prawna, zostały dokładnie przedstawione przy ustosunkowaniu się do zarzutów apelacyjnych z punktów 1 lit. a, b, c, 2 i 3.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Zwolniono skazanego w całości od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, kierując się względami słuszności określonymi w art. 624 § 1 k.p.k. a to z uwagi na częściową zasadność wywiedzionych apelacji i złagodzenie orzeczonej kary łącznej.

7.  PODPIS

G. N. P. S. M. K.