Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2021 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa K. O.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 17.039,18 zł (siedemnaście tysięcy trzydzieści dziewięć złotych18/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.540,40 zł (trzy tysiące pięćset czterdzieści złotych 40/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2032/19

UZASADNIENIE

wyroku

K. O. wniosła o zasądzenie od (...) S.A. w W. kwoty 23.175 zł, na którą składały się:

- 12.474 zł tytułem części odszkodowania za uszkodzenie jej pojazdu w kolizji drogowej,

- 9.225 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego,

- 1.476 zł tytułem zwrotu kosztów trzech opinii sporządzonych przez rzeczoznawcę samochodowego przed wszczęciem procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powódka w dniu 6 czerwca 2018 r. dokonała w W. zakupu pojazdu marki F. (...). Przed nabyciem pojazdu dokonała jego sprawdzenia pod kątem technicznym, wyglądu zewnętrznego i kompletności. Dodatkowo zweryfikowała jego sprawność techniczną poprzez odbycie jazdy próbnej. Pojazd był sprawny. Po zakupie pojazdu powódka wracała nim do miejsca zamieszkania, to jest Ś.. W pewnym momencie wobec faktu, że pas ruchu, którym się poruszała, zaczął się korkować, zaczęła zwalniać. Poruszający się za nią pojazd marki N. (...) nie zauważył tego zwolnienia i doprowadził do kolizji drogowej poprzez uderzenie w tył pojazdu powódki. Po tym zdarzeniu pojazd powódki nie nadawał się do jazdy i został zholowany do Ś.. Sprawca kolizji, który miał wykupione ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, nie kwestionował swojej odpowiedzialności, wobec czego na miejsce zdarzenia nie została wezwana Policja. Pozwany wypłacił powódce odszkodowanie w kwocie 8.308,23 zł, tymczasem rzeczoznawca samochodowy, którego powódka powołała przed procesem, określił koszty naprawy auta na kwotę 20.782,23 zł. Powódka wskazała, że dokonała regeneracji skrzyni biegów auta ponosząc koszty w kwocie 10.900 zł, zapłaciła za montaż skrzyni do pojazdu – 599,99 zł i zakupiła lampę tylną za kwotę 1.060 zł. Według rzeczoznawcy pozwanego skrzynia biegów w aucie powódki była już wyeksploatowana w momencie zakupu pojazdu, dlatego pozwany żądał zwrotu części wypłaconego odszkodowania w zakresie kosztów naprawy skrzyni biegów, jednakże powódka odmówiła, gdyż powołany przez nią rzeczoznawca poczynił ustalenia w zakresie możliwości uszkodzenia skrzyni biegów podczas zdarzenia z dnia 6 czerwca 2018 r., a wysokość odszkodowania określił na kwotę przewyższającą środki wypłacone przez pozwaną. Powódka zarzuciła, że pozwany nie zwrócił jej kosztów najmu pojazdu zastępczego ani kosztów trzech opinii sporządzonych przez powołanego przez nią rzeczoznawcę samochodowego.

Powódka domagała się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od żądanej kwoty od dnia 14 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu (k. 4-17 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia zwrotu kosztów procesu. Pozwany przyznał, że do kolizji w dniu 6 czerwca
2018 r., w której brał udział pojazd powódki, doszło z winy kierowcy, którego pozwany ubezpieczał od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Pozwany zarzucił, że złożył poszkodowanej propozycję naprawy pojazdu w jednym z warsztatów jego sieci naprawczej za cenę przyznanego odszkodowania, powódka z tego jednak nie skorzystała, zatem nie może obecnie domagać się dopłaty odszkodowania jako różnicy między sporządzonym na jej zlecenie kosztorysem naprawy a kosztorysem sporządzonym przez pozwanego. Pozwany podnosił nadto zawyżenie kosztorysu przedłożonego przez powódkę. Pozwany kwestionował roszczenie powódki w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego, a w szczególności czas najmu tego pojazdu i wysokość stawki za najem. Pozwany zarzucił, że na skutek działania powódki doszło niezasadnie do kilkukrotnych oględzin pojazdu, co znacznie wydłużyło czas likwidacji szkody (k. 151-154 akt).

W piśmie procesowym z dnia 19 września 2019 r. powódka odniosła się szczegółowo do odpowiedzi na pozew (k. 157-162 akt).

Po sporządzeniu opinii uzupełniającej w sprawie przez biegłego sądowego, który określił wysokość uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu powódki po zdarzeniu w dniu 6 czerwca 2018 r. na 14.646,41 zł, powódka ograniczyła żądanie pozwu do kwoty 17.039,18 zł, na którą składały się:

- 6.338,18 zł tytułem różnicy między kosztami naprawy auta ustalonymi przez biegłego sądowego a kwotą wypłaconą przez pozwanego,

- 9.225 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego,

- 1.476 zł tytułem zwrotu kosztów trzech opinii sporządzonych przed wniesieniem pozwu przez rzeczoznawcę samochodowego (k. 348-249 akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Okolicznością bezsporną jest to, iż pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia, do jakiego doszło 6 czerwca 2018 r., w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd powódki marki F. (...).

Uzasadniony koszt naprawy auta powódki po kolizji drogowej, uwzględniający częściowe zużycie skrzynki biegów przed kolizją na poziomie 70% (kwalifikowała się ona do naprawy głównej) oraz faktyczny koszt tylnej lampy zespolonej, wyniósł 14.646,41 zł.

Dowody: opinia główna i uzupełniająca biegłego S. D. – k. 193-208 i 234-242 akt sprawy

Na mocy decyzji z 14 czerwca 2018 r. i 22 czerwca 2018 r. pozwany wypłacił powódce tytułem odszkodowania kwotę 8.308,23 zł, opierając się na kalkulacjach naprawy sporządzonych w toku postępowania likwidacyjnego.

Dowody: pisma o przyznaniu odszkodowania i kalkulacje naprawy pozwanego – k. 35-51 akt sprawy

potwierdzenia wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela - k. 141-142 akt sprawy

W czerwcu 2018 r. powódka byłą z mężem właścicielem V. (...), z którego korzystał mąż powódki prowadząc działalność gospodarczą. F. (...) powódka zakupiła w celu dojeżdżania do pracy ze Ś. do zakładu pracy w G. przy ul. (...), oddalonego ok. 13 km od miejsca zamieszkania powódki. W wyniku uszkodzenia F. w dniu 6 czerwca 2018 r., powódka nie mogła z niego korzystać, a naprawa auta trwała ok. 5 miesięcy. Powódka kwestionowała kwotę wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania. Po sporządzeniu w dniu 17 września 2018 r. opinii technicznej przez rzeczoznawcę pozwanego M. K., w której stwierdził on, że uszkodzenie skrzyni biegów nie ma związku przyczynowo – skutkowego z zaistniałą szkodą, powódka w październiku 2018 r. dokonała regeneracji skrzyni biegów za kwotę 10.900 zł, przy czym za montaż skrzyni biegów zapłaciła 599,99 zł. Powódka dokonała również we wrześniu 2018 r. zakupu lampy tylnej za kwotę 1.060 zł. Po otrzymaniu pisma pozwanego o zwrot odszkodowania za uszkodzoną skrzynię biegów, powódka zleciła rzeczoznawcy samochodowemu wykonanie trzech opinii w zakresie ustalenia przyczyn awarii automatycznej skrzyni biegów, wartości rynkowej pojazdu przed szkodą i kosztów naprawy uszkodzonego auta. Za te opinie powódka zapłaciła 1.476 zł. Biegły powołany przez powódkę stwierdził, że przyczyną uszkodzenia automatycznej skrzyni biegów w F. było przegrzanie elementów roboczych skrzyni, a awaria skrzyni powstała w wyniku zblokowania kół napędowych pojazdu. Rzeczoznawca oszacował koszt naprawy auta powódki na 20.782,23 zł.

W okresie od 7 czerwca 2018 r. do 7 lipca 2018 r. powódka korzystała z pojazdu zastępczego marki V. (...), a za najem pojazdu zapłaciła 9.225 zł. Czynsz najmu auta zastępczego wynosił 250 zł netto dziennie plus podatek VAT. Z pojazdu tego powódka korzystała na własne potrzeby, dojeżdżając m.in. do pracy. Po zdaniu pojazdu zastępczego, użyczała auta od przyjaciółki.

Pismem z dnia 24 maja 2019 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty w terminie 14 dni od doręczenia pisma kwoty 23.175 zł tytułem dopłaty części odszkodowania – kosztów naprawy, zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego i kosztów opinii prywatnego rzeczoznawcy. Pismo to pozwany odebrał 30 maja 2019 r.

Pozwany pismem z 5 lipca 2019 r. odmówił wypłaty żądanej kwoty.

D. dy: przesłuchanie powódki – k. 182 i 280-280v akt sprawy

zeznania świadków: M. G., R. K., T.

O. – k. 182v-183v akt sprawy

kalkulacja naprawy skrzyni biegów – k. 52-54 akt sprawy

faktura za regeneracje skrzyni biegów – k. 55 akt sprawy

faktura za montaż skrzyni biegów – k. 56 akt sprawy

potwierdzenie przelewu kwoty 1.060 zł za zakup lampy – k. 57 akt sprawy

opinia techniczna rzeczoznawcy M. K. – k. 58-64 akt

sprawy

pismo pozwanego o zwrot kwoty 3.044,62 zł – k. 65 akt sprawy

opinie rzeczoznawcy R. K. – k. 66-117 akt sprawy

przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 118-120 akt sprawy

potwierdzenie doręczenia – k. 121 akt sprawy

pismo pozwanego z 5.07.2019 r. – k. 123 akt sprawy

faktura za sporządzenie opinii na zlecenie powódki – k. 134 akt sprawy

umowa najmu pojazdu zastępczego – k. 135-138 akt sprawy

protokół zdawczo–odbiorczy pojazdu - k. 139 akt sprawy

faktura za najem pojazdu zastępczego - k. 140 akt sprawy

akta szkodowe – k. 176 akt sprawy

pismo Starostwa Powiatowego w G. o pojazdach powódki – k. 259-

268v akt sprawy

Technologiczny czas naprawy auta powódki wynosił trzy dni. Ze względu na konieczny import części zamiennych z USA, nieznany jest czas oczekiwania na te części. Kwestią sporną między stronami było ustalenie faktycznego zakresu uszkodzeń pojazdu, pozostającego w związku z kolizją z dnia 6 czerwca 2018 r., brak jest zatem podstaw do uznania, że czas najmu przez powódkę pojazdu zastępczego został przez nią wydłużony. Stawka najmu pojazdu zastępczego mieściła się w granicach stawek rynkowych.

D. d: opinii biegłego S. D. – k. 193-208 akt sprawy

Sąd uznał za wiarygodne przesłuchanie powódki i zeznania przesłuchanych świadków, gdyż korespondowały z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, a te z kolei nie były kwestionowane przez strony.

Sąd podzielił opinie biegłego S. D. (2), przy czym pierwszą w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego, a uzupełniającą w całości. Biegły skorygował opinię główną w zakresie kosztów naprawy auta, przywołując logiczną argumentację na poparcie ostatecznego stanowiska. Opinia uzupełniająca nie była kwestionowana przez strony, a w ocenie Sądu była przekonująca, dlatego zasługiwała na uwzględnienie.

W ustalonych okolicznościach sprawy w ocenie Sądu roszczenie powódki zasługiwało jedynie na częściowe uwzględnienie – do wysokości 17.039,18 zł, co odzwierciedlało ostateczne stanowisko powódki. Na kwotę tą składały się: różnica między wysokością odszkodowania dotyczącego kosztów naprawy, ustaloną przez biegłego sądowego a kwotą odszkodowania wypłaconą przez pozwaną, poniesione przez powódkę koszty najmu pojazdu zastępczego oraz koszty prywatnych opinii niezbędnych do sprecyzowania roszczenia dochodzonego w pozwie.

Nie jest słuszne stanowisko pozwanego, że skoro złożył poszkodowanej propozycję naprawy pojazdu w jednym z warsztatów jego sieci naprawczej za cenę przyznanego odszkodowania, a powódka z tej oferty nie skorzystała, to nie może obecnie domagać się dopłaty odszkodowania jako różnicy między sporządzonym na jej zlecenie kosztorysem naprawy a kosztorysem sporządzonym przez pozwanego. Trafne jest stanowisko powódki, że nie musiała naprawiać auta w warsztacie współpracującym z pozwanym, a mogła żądać rozliczenia kosztorysowego i dopłaty do odszkodowania, skoro wykazała, że kosztorys pozwanego był znacznie zaniżony.

W judykaturze przyjmuje się powszechnie, że odszkodowanie ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych za uszkodzenie pojazdu obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (zob. np. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11 oraz liczne orzeczenia różnych sądów zamieszczone na stronie internetowej Rzecznika Ubezpieczonych). W ocenie Sądu powódka wykazała, że potrzebowała pojazdu zastępczego przez okres naprawy uszkodzonego pojazdu. Powódka wykazała również, że długi czas naprawy uszkodzonego pojazdu wynikał z braku akceptacji uzasadnionego zakresu naprawy przez ubezpieczyciela, konieczności uzyskania części zamiennych z importu oraz z rzeczywistego okresu prac naprawczych. Były więc podstawy, aby przyznać powódce odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego za okres miesiąca, kiedy korzystała ona z tego pojazdu. Powódka wykazała również, że stawka najmu pojazdu nie była zawyżona.

W ocenie Sądu istniały również podstawy w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego do zasadzenia od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów prywatnych opinii, które były konieczne do zakwestionowania stanowiska pozwanego w zakresie zaniżonych kosztów naprawy. Powódka nie jest specjalistą w zakresie szacowania kosztów naprawy auta i ustalania przyczyn awarii skrzyni biegów, dlatego miała podstawy do skorzystania w tym zakresie z pomocy rzeczoznawcy samochodowego. Ostatecznie stanowisko powódki co do kwestionowania decyzji ubezpieczyciela w zakresie przyznanego odszkodowania okazało się co do zasady uzasadnione, należało więc uznać, że poniesione przez powódkę koszty prywatnych opinii powinny być zwrócone przez ubezpieczyciela.

Z tych względów zasądzono na rzecz powódki kwotę 17.039,18 zł na mocy art. 361 § 1 i 2 k.c., art. 363 § 1 i 2 k.c. oraz art. 822 § 1 i 4 k.c.

Powódka nie cofnęła pozwu w części po uzyskaniu opinii uzupełniającej, dlatego powództwo należało oddalić co do części zawyżonego odszkodowania w kwocie 6.135,82 zł oraz żądanych odsetek ustawowych za opóźnienie od tej kwoty.

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu (art. 481 § 1 i 2 k.c.), gdyż pozwany nie zapłacił powódce należnej kwoty mimo zakreślenia terminu 14 dni na zaspokojenie roszczenia w piśmie z dnia 24 maja 2019 r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. - według zasady stosunkowego rozdziału. Powódka wygrała sprawę w 73,52% (17.039,18/23.175), a uległa z żądaniem w 26,48%. Powódka poniosła w tej sprawie następujące koszty: opłatę od pozwu w kwocie 1.159 zł (k. 3 akt), koszty radcowskie w kwocie 3.600 zł (według § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz. U. z 2018 r. poz. 265), zaliczki na biegłego – 1.000 zł, 494,10 zł i 380,22 zł (k. 174, 221, 227, 244 i 251 akt) i opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł (k. 19 akt), czyli łącznie 6.650,32 zł. Z tej kwoty należy jej zwrot 73,52%, czyli 4.889,32 zł. Pozwany poniósł koszty w postaci: zaliczek na biegłego – 1000 zł i 494,09 zł (k. 173, 221 akt) i wynagrodzenia radcy prawnego – 3.600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), zatem należy się mu zwrot od powódki w kwocie 1.348,92 zł (26,48% z kwoty 5.094,09 zł). Po wzajemnym potrąceniu pozostaje saldo na rzecz powódki w kwocie 3.540,40 zł i taką kwotę zasądzono w punkcie 3 (trzecim) sentencji wyroku od pozwanego.

Niewykorzystana część zaliczki zostanie powódce zwrócona po uprawomocnieniu wyroku.

Nie orzeczono o odsetkach za opóźnienie od przyznanych kosztów procesu, gdyż powódka zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie zgłosiła w tym zakresie żądania.