Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 545/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

D. R.

W dniu 17 grudnia 2018 roku w Ś. powiatu (...), kierując samochodem osobowym m-ki A. o nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że jadąc ulicą (...) nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru omijania nieprawidłowo zaparkowanego na pasie ruchu pojazdu m-ki A. R. o nr rej. (...), najeżdżając na jego tył, w wyniku czego pasażerka pojazdu A. R. M. M. (1) odniosła obrażenia w postaci pourazowych krwawień podpajęcznych, stłuczenia głowy, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczeń klatki piersiowej, skutkujących rozstrojem zdrowia na czas powyżej siedmiu dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn nr 1

R. D. dniu 17 grudnia 2018 roku w Ś. powiatu (...), kierował samochodem osobowym m-ki A. o nr rej. (...). Podróżował sam.

Jadąc ulicą (...) na prostym odcinku drogi nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru omijania nieprawidłowo zaparkowanego na pasie ruchu pojazdu m-ki A. R. o nr rej. (...) i najechał na jego tył. Stojący pojazd był oświetlony.

A. R. wskutek uderzenia wypadł z jezdni i zatrzymał się w rowie melioracyjnym.

Znajdująca się wewnątrz pojazdu A. R. pasażerka M. M. (1) odniosła obrażenia w postaci pourazowych krwawień podpajęcznych, stłuczenia głowy, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczeń klatki piersiowej, skutkujących rozstrojem zdrowia na czas powyżej siedmiu dni

R. D. liczący obecnie 46 lat pozostaje w związku konkubenckim z E. K.. Jest ojcem dwojga dzieci. O wykształceniu średnim przed osadzeniem w zakładzie karnym w innej sprawie, trudnił się wynajmem pomieszczeń, z którego to tytułu osiągał miesięczny dochód w wysokości 5000 zł.

1.  Zeznania świadka E. K.

2.  Zeznania świadka T. G.

3.  Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego

4.  Zeznania świadka T. G.

5.  Zeznania świadka M. M. (1)

6.  Zeznania świadka J. K.

7.  Zeznania świadka M. M. (2)

8.  Zeznania świadka K. K. (2)

9.  Zeznania świadka B. S.

10.  Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego

11.  Opinia uzupełniająca biegłego z zakresu ruchu drogowego

12.  Protokoły oględzin pojazdów.

13.  Protokół oględzin miejsca zdarzenia

14.  Protokoły badania stanu trzeźwości kierowców

15.  Sprawozdania z Laboratorium Kryminalistycznego we W.

16.  Opinie sądowo-lekarskie

17.  Wyjaśnienia oskarżonego R. D.

17v., 239-239v.

35v., 239v.-240

74-95

35v., 239v.-240

61, 237v.-238v.

8-9, 238v.-239

39v.-40, 240-240v.

56v., 240v.-241

66v., 241-241v.

74-95

244-270

2-5

6-7

28-29,48

71-72

49

50, 124

184-185

R. D. był dotąd pięciokrotnie karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 1 kwietnia 2008r. ( sygn. akt II K 82/07 ) skazany został za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., art. 278 § 1 k.k., art. 264 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności i 250 stawek dziennych grzywny.

Następnie wyrokiem sądu niemieckiego z dnia 2 lutego 2009r. skazany został za fałszerstwo dokumentów na karę 90 stawek dziennych grzywny.

W dniu 21 kwietnia 2009r. Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze skazał R. D. za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. oraz z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. na karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 50 stawek dziennych grzywny ( sygn. akt III K 148/08 ).

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 20 lutego 2018r. został następnie skazany za przestępstwa z art. 191 § k.k., art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k., art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 204§ 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. na karę łączną roku pozbawienia wolności ( sygn. akt II K 465/14 ). Z kolei w dacie 30 maja 2018r. zapadł wyrok przed Sądem Okręgowym w Jeleniej Górze ( sygn. akt III K 75/16 ) skazujący za przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294§ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na przestrzeni ostatnich trzech lat , w 2019r. popełnił ponadto sześć wykroczeń drogowych.

W związku z zaistnieniem przedmiotowego zdarzenia drogowego M. M. (1) działając przez zawodowego pełnomocnika w dniu 21 sierpnia 2019r. wystąpiła z pozwem domagając się od Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. kwoty 10.089,00 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia i odszkodowania , jakie to wypłacone zostało w kwocie 5000 zł ( zadośćuczynienie ) i 653,44 zł ( odszkodowanie ) dobrowolnie przez (...) S.A. w W. będącej korespondentem zagranicznym towarzystwa (...), w którym ubezpieczony był R. D.. Wskutek wniesienia pozwu toczyło się postępowanie cywilne przed Sądem Rejonowym w Lwówku Śląskim ( sygn. akt IC 949/19 ). Sprawa zakończona została ugodą sądową na kwotę 7000 zł zadośćuczynienia , kwotę 1800 zł zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz 255 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych. Jednocześnie w treści ugody zastrzeżono, że ugoda wyczerpuje w całości wszelkie roszczenia powódki dotyczące zdarzenia z dnia 17 grudnia 2018 roku.

18.  Dane o karalności

19.  Rejestracja popełnionych wykroczeń

20.  Akta sprawy o sygn. IC 949/19

175-179

205-209

W załączeniu

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

D. R.

W dniu 17 grudnia 2018 roku w Ś. powiatu (...), kierując samochodem osobowym m-ki A. o nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że jadąc ulicą (...) nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru omijania nieprawidłowo zaparkowanego na pasie ruchu pojazdu m-ki A. R. o nr rej. (...), najeżdżając na jego tył, w wyniku czego pasażerka pojazdu A. R. M. M. (1) odniosła obrażenia w postaci pourazowych krwawień podpajęcznych, stłuczenia głowy, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczeń klatki piersiowej, skutkujących rozstrojem zdrowia na czas powyżej siedmiu dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn 1

Zaistnienie zdarzenia drogowego wyłącznie wskutek nieprawidłowego zatrzymania na pasie ruchu pojazdu m-ki A. R. o nr rej. (...) przez kierującego T. G..

Wyjaśnienia oskarżonego R. D.

184-185

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Czyn 1

Wiarygodność nie budzi wątpliwości Sądu, dowód nie kwestionowany przez strony o charakterze porządkującym i małym znaczeniu dowodowym, gdyż świadek nie była obecna w trakcie zdarzenia drogowego. Dodać należy jedynie, że sugestia świadka, jakoby w czynnościach procesowych uczestniczyć miała siostra T. G. będąca funkcjonariuszem Policji, nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym, gdyż żadna z czynności, jak wynika z treści dokumentów, nie była przeprowadzana z udziałem siostry drugiego kierującego.

Zeznania korespondują z wersją przedstawioną przez każdego kolejnego świadka, który podróżował pojazdem A. R. oraz opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego. Świadek ten nie przeczył, że kierowany przez niego pojazd zatrzymał nieprawidłowo, w miejscu do tego nie przeznaczonym. Niemniej mimo, że za wykroczenia został ukarany mandatem, to nie zatrzymanie pojazdu na drodze pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowo -skutkowym z najechaniem na tył tego pojazdu kierowanym samochodem przez oskarżonego. Okoliczności te w sposób dokładny roztrząsa w opinii biegły z zakresu ruchu drogowego.

Opinia biegłego, zarówno sporządzona na etapie postępowania przygotowawczego, jak i uzupełniająca z etapu postępowania sądowego jest spójna, jasna, nie zachodzi w niej sprzeczność. Wbrew linii obrony biegły już w pierwszej opinii odniósł się do ewentualnego przyczynienia do zaistnienia zdarzenia drogowego T. G. i przyczynienie to kategorycznie wykluczył ( pkt 5 wniosków z badań k. 92 ). Podejmując się na zlecenie sądu ponownej analizy tego zagadnienia już po zrelacjonowaniu spostrzeżeń przez świadków w toku rozprawy, biegły swoje stanowisko podtrzymał i wskazał, że zachowanie T. G. nie miało związku z zachowaniem oskarżonego R. D., który to przy bacznym i ciągłym obserwowaniu całej jezdni i zmieniających się warunków drogowych, przy właściwej ocenie sytuacji na drodze oraz poruszając się z prędkością umożliwiającą zapanowanie nad pojazdem miał możliwość uniknięcia zderzenia.

Wszystkie wnioski opinii poprzedzone zostały dokładną analizą zgromadzonych w sprawie dowodów, wyliczeniami i są odpowiednio omówione. Opinie stanowią wiarygodny pełnowartościowy materiał dowodowy, na podstawie którego sąd czynił ustalenia faktyczne.

Dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony. Pokrzywdzona opisała własne spostrzeżenia, które korespondują z wersjami innych świadków tworząc logiczną całość. Nie kwestionuje Sąd również dotkliwości doznanych obrażeń, procesu leczenia, wykluczenia z normalnego funkcjonowania przez dłuższy okres czasu. Jednakże inne okoliczności zaważyły na rozstrzygnięciu w kwestii żądanego w niniejszej sprawie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Dowód wiarygodny, niepodważany w toku postępowania zawierający własne spostrzeżenia świadka z przebiegu zdarzenia korespondujące z opiniami biegłego z zakresu ruchu drogowego.

Dowód wiarygodny, niepodważany w toku postępowania zawierający własne spostrzeżenia świadka z przebiegu zdarzenia korespondujące z opiniami biegłego z zakresu ruchu drogowego.

Dowód wiarygodny, niepodważany w toku postępowania zawierający własne spostrzeżenia świadka z przebiegu zdarzenia korespondujące z opiniami biegłego z zakresu ruchu drogowego.

.

Dowód wiarygodny, niepodważany w toku postępowania zawierający własne spostrzeżenia świadka z przebiegu zdarzenia.

Wiarygodność dokumentów nie budzi wątpliwości, dowód nie był kwestionowany przez strony.

Wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości, dowód nie był kwestionowany przez strony.

Wiarygodność dokumentów nie budzi wątpliwości, dowód nie był kwestionowany przez strony.

Wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości, dowód nie był kwestionowany przez strony.

Wiarygodność dokumentów nie budzi wątpliwości, dowód nie był kwestionowany przez strony.

Wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości, dowód nie był kwestionowany przez strony.

Wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości, dowód nie był kwestionowany przez strony.

Akta sprawy mają zasadnicze znaczenie w zakresie rozstrzygnięcia żądania zadośćuczynienia, z którym to wystąpiła M. M. (1) w toku rozprawy głównej. Akta sprawy w sposób niezbity dowodzą, że wskutek toczącego się wcześniej postępowania cywilnego pokrzywdzona w drodze ugody uzyskała kwotę 7000 zł i zajęła stanowisko, że ugoda wyczerpuje w całości wszelkie roszczenia dotyczące zdarzenia z dnia 17 grudnia 2018 roku.

Wyjaśnienia są wiarygodne jedynie w zakresie dotyczącym danych osobowo -poznawczych oskarżonego. Zaprzeczenia natomiast, jakoby to oskarżony swoim zachowaniem doprowadzić miał do zdarzenia drogowego, akcentowane nie tylko w toku wyjaśnień, ale i w piśmie zawierającym żądanie wyłączenia prokuratorów od prowadzenia sprawy, a dalej uwypuklane przez obrońcę w toku rozprawy nie przekonują, gdyż pozostają w rażącej sprzeczności z wiarygodnym materiałem dowodowym w szczególności w postaci opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód – wyjaśnienia oskarżonego R.

D.

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

- opisane przy pkt 18

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

x

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

I.  Art. 177 § 1 k.k.

D. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonego, który naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że jadąc ulicą (...) w Ś. nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru omijania nieprawidłowo zaparkowanego na pasie ruchu pojazdu m-ki A. R. o nr rej. (...), najeżdżając na jego tył, w wyniku czego pasażerka pojazdu A. R. M. M. (1) odniosła obrażenia w postaci pourazowych krwawień podpajęcznych, stłuczenia głowy, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczeń klatki piersiowej, skutkujących rozstrojem zdrowia na czas powyżej siedmiu dni wyczerpuje ustawowe znamiona przestępstwa z art. 177 § 1 k.k.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

D. R.

Czyn 1

Pkt I

Pkt II

Okoliczność obciążającą wymiar kary stanowi uprzednia karalność, w tym za przestępstwa, za które orzeczone kary bezwzględnego pozbawienia wolności okazały się niewystarczające dla wdrażania do przestrzegania porządku prawnego. Okoliczności łagodzących Sąd się nie doszukał. Nie tracił Sąd z pola widzenia , że przedmiotowe zdarzenie poprzedzało popełnienie wykroczeń drogowych przez drugiego kierującego, niemniej wykroczenia te pozostają bez związku przyczynowo -skutkowego z wypadkiem, a tym samym nie mogły stanowić okoliczności wpływających na wymiar kary orzekanej wobec oskarżonego. Karą słuszną, sprawiedliwą i adekwatną do znacznego stopnia społecznej szkodliwości jest kara 10 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta spełni także cele w zakresie prewencji ogólnej, jak i wdrażania oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości uświadamiając nieuchronność kary w przypadku bagatelizowania zasad ruchu drogowego i bezpieczeństwa jego uczestników. Brak w sprawie podstaw do przyjęcia podstaw ,by orzekać karę łagodniejszego rodzaju , skoro do zdarzenia nikt się nie przyczynił, zaś sprawcą jest osoba niejednokrotnie karana sądownie i notorycznie naruszająca zasady drogowe.

Na podstawie art. 42 § 1 k.k. Sąd uznał, że konieczne jest orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Wprawdzie w dacie czynu R. D. był osobą niejednokrotnie karaną sądownie za przestępstwa innego rodzaju aniżeli przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, lecz jest sprawcą notorycznie wchodzącym w konflikt z prawem, który popełniał wykroczenia drogowe. Analizując dołączone do akt informację w tym zakresie z ewidencji kierowców i biorąc pod uwagę ostatnie trzy lata (z uwagi na przedawnienie karalności poprzednich ) uznać należy, że oskarżony prezentuje nonszalancki stosunek do zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i przedmiotowe przestępstwo nie może uchodzić za incydentalne zdarzenie w jego życiu. Sąd uznał więc, że dla wdrażania oskarżonego do porządku prawnego potrzebne jest jego wyeliminowanie jako kierowcy celem uświadomienia oskarżonemu istotności korzystania z ruchu publicznego bezpiecznie, zgodnie z obowiązującymi regułami drogowymi. Sąd orzekł zakaz na minimalny okres roku.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

Na k. 211 akt sprawy znajduje się wniosek oskarżycielki posiłkowej o zasądzenie od oskarżonego nawiązki w kwocie 10 000 zł. W toku rozprawy M. M. (1) ujęła żądanie zasądzenia kwoty 10 000 zł jako zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Dla potrzeb rozstrzygnięcia w przedmiocie tego żądania Sąd uzyskał dowód z zeznań pokrzywdzonej, która opisywała problemy zdrowotne po wypadku, okres uniemożliwiający wykonywanie pracy oraz konieczność roztoczenia nad nią opieki przez osoby najbliższe. Sąd okoliczności tych, które nie były podważane przez obronę nie neguje, jednakże żądanie dalszej rekompensaty od oskarżonego było bezzasadne.

Z obowiązujących obecnie uregulowań karnoprawnych wynika tzw. klauzula antykumulacyjna zawarta w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k. , zgodnie z którym nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono. Z przepisu tego wynika kategoryczny zakaz orzekania w różnych postępowaniach o tej samej szkodzie i to niezależnie od tego, czy zasądzone w postępowaniu cywilnym roszczenie zostało wyegzekwowane.

( tak Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2019r., III KK 157/19, LEX nr 2686298 )

Z akt sprawy Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim o sygn. akt IC 949/19 wynika, że od ubezpieczyciela, z którym umowę miał zawartą R. D. M. M. (1) otrzymała tytułem zadośćuczynienia 5000 zł i tytułem odszkodowania 653,44 zł. Uznając powyższe wypłaty za niewyczerpujące w pełni roszczenia, pokrzywdzona wystąpiła pozwem w powołanej sprawie i wskutek postępowania, w ramach ugody sądowej z dnia 12 grudnia 2019r. uzyskała kolejne 7000 zł zadośćuczynienia. Jednocześnie wraz z zawarciem ugody poczyniono ustalenie, że ugoda ta wyczerpuje w całości wszelkie roszczenia dotyczące zdarzenia z dnia 17 grudnia 2018 roku.

Wobec powyższego ponowienie żądania zadośćuczynienia w dniu 21 lutego 2020r. nie było zasadne.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt III

Pkt IV

Rozstrzygnięcie o kosztach oparto o z regułę zawartą w art. 627 k.p.k. Wynoszą one 1669,10 zł, w szczególności z uwagi na konieczność zasięgnięcia na wniosek obrońcy opinii biegłego uzupełniającej. Nadto oskarżony zobowiązany będzie uiścić opłatę w kwocie 180 zł, której wysokość zależy od wymiaru orzeczonej kary.

Art. 627 k.p.k. stanowi także podstawę do orzeczenia od oskarżonego kosztów poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego M. M. (1) w związku z ustanowieniem pełnomocnika. Wniosek złożony do akt na k. 211 oraz przedstawiony w toku rozprawy głównej (k.238 ) obejmował koszty liczone na sumę 2000 zł. Zważywszy jednak na okoliczność, że udział pełnomocnika dotyczył przede wszystkim uzyskania nawiązki, do której żądania pokrzywdzona nie była już uprawniona z racji poprzedniego odrębnego postępowania cywilnego, Sąd zdecydował się zasądził od oskarżonego przedmiotowe koszty w kwocie wynikającej z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie mając na względzie § 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 i § 15 ust. 3. Należność z tytułu zastępstwa Sąd określił na sumę 1368,00 zł.

8. PODPIS