Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 552/20

PR Ds (...).2020

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2021r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Kamilla Gajewska

Protokolant: Dorota Bocian

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świnoujściu – P. B.

po rozpoznaniu w dniach: 31 marca 2021r., 9 czerwca 2021r. i 28 czerwca 2021r.

sprawy A. Ł. ,

s. J. i J. z d. J.,

ur. (...) w G.,

oskarżonego o to, że:

- w okresie od daty bliżej nieustalonej początku miesiąca czerwca 2020r. do dnia
27 października 2020r. w Ś. uporczywie nękał A. i P. K. w ten sposób, że wielokrotnie wykonywał zdjęcia lokalu oraz posesji zajmowanej
przez pokrzywdzonych, a także miejsc zabawy ich dzieci, przystawał pod drzwiami wejściowymi do mieszkania A. i P. K. i nasłuchiwał, bezpodstawnie kierował pisma do (...), (...), K. w Ś. oraz (...) S.A., w których oskarżał pokrzywdzonych o zachowania, które nie miały miejsca lub o błahe sytuacje, co wzbudziło
w pokrzywdzonych o zachowania, które nie miały miejsca lub o błahe sytuacje, co wzbudziło
w A. i P. K. uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszyło ich prywatność, a nadto w dniu 8 sierpnia 2020 roku w Ś. znieważył P. K. słowami powszechnie uważanymi za obelżywe oraz kierował wobec niego groźby karalne pozbawienia życia, które to groźby wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione,

tj. o czyn z art. 190a § 1 k.k. w zb. z art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k.

I.  oskarżonego A. Ł. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu,
tj. występku z art. 190a § 1 k.k. w zb. z art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 190a § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 37a § 1 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 40 zł (czterdzieści 00/100 złotych) każda,

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych A. K. (1) i P. K. kwoty po 500 zł (pięćset 00/100 złotych) tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy,

III.  zasądza od oskarżonego koszty postępowania w wysokości 70 zł oraz wymierza mu opłatę w kwocie 400 zł.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 552/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. Ł.

- w okresie od daty bliżej nieustalonej początku miesiąca czerwca 2020 r. do dnia 27 października 2020 r. w Ś. uporczywie nękał A. i P. K. w ten sposób, że wielokrotnie wykonywał zdjęcia lokalu oraz posesji zajmowanej przez pokrzywdzonych, a także miejsc zabawy ich dzieci, przystawał pod drzwiami wejściowymi do mieszkania A. i P. K. i nasłuchiwał, bezpodstawnie kierował pisma do (...), (...), K. w Ś. oraz (...) S.A., w których oskarżał pokrzywdzonych o zachowania, które nie miały miejsca lub o błahe sytuacje, co wzbudziło w A. i P. K. uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszyło ich prywatność, a nadto w dniu 8 sierpnia 2020 r. w Ś. znieważył P. K. słowami powszechnie uważanymi za obelżywe oraz kierował wobec niego groźby karalne pozbawienia życia, które to groźby wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione,

tj. o czyn z art. 190a § 1 k.k. w zb. z art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony A. Ł. jest właścicielem mieszkania znajdującego się przy ulicy (...) w Ś.. Od około 8 lat pozostaje w konflikcie sąsiedzkim z pokrzywdzonymi A. i P. K.. Początkowo ich relacje układały się dobrze, jednak sytuacja zmieniła się, gdy pokrzywdzeni przestali użyczać oskarżonemu fragmentu ogrodu albowiem chcieli urządzić tam miejsce do zabawy dla dziecka. Od tego momentu A. Ł. podejmował szereg czynności, które miały utrudniać życie sąsiadów.

Zachowania oskarżonego przybrały na sile od czerwca do października 2020 r. W tym czasie oskarżony wielokrotnie wspinał się po drabinie i wykonywał zdjęcia mieszkania i posesji pokrzywdzonych oraz piaskownicy, w której bawiło się dziecko, przystawał pod drzwiami pokrzywdzonych, nasłuchiwał ich rozmowy, jak również swoim działaniem prowokował pokrzywdzonych do zachowań agresywnych, przechodził obok przeciskając się, zaczynał kłótnie, a potem starał się „przenieść ją” pod kamery.

Ponadto w okresie istnienia sporu oskarżony wielokrotnie kierował zawiadomienia do różnych instytucji, w tym do (...), (...) (...) (...), (...) S.A. pomawiając pokrzywdzonych o sytuacje, które nie miały miejsca, bądź też nie stwarzały żadnego zagrożenia. I tak w dniu 2 czerwca 2020 r. oskarżony wzywał (...) z uwagi na palący się grill na balkonie pokrzywdzonych. (...), po sprawdzeniu miejsca zdarzenia, stwierdzili, iż nie zachodzi żadne zagrożenie, albowiem nie ma otwartego ognia, w związku z czym zakończyli interwencję. Sytuacja ta powtórzyła się w dniu 11 sierpnia 2020 r., z tym że oskarżony po odjeździe Straży Pożarnej wezwał ponownie jednostkę twierdząc, iż pokrzywdzeni wygasili grilla przed przyjazdem strażaków. Podczas powtórnej interwencji strażacy za pomocą kamery termowizyjnej sprawdzili grilla i ponownie stwierdzili, iż brak jest jakiegokolwiek zagrożenia. Użytkowanie grilla przez pokrzywdzonych było również zgłaszane przez oskarżonego do (...) (...) (...) (...) w Ś., który nie znalazł podstaw do interwencji w tej sprawie. Jednokrotnie nakazano P. K. rozbiórkę zabudowy w piwnicy, którą tenże wykonał.

Oskarżony kierował również pisma do (...) S.A., albowiem podejrzewał, iż P. K. korzysta z nielegalnych źródeł prądu, co jednak okazało się nieprawdą. Zgłaszał do(...) (...) remonty dokonywane przez pokrzywdzonych, jak również każde niepożądane przez niego zachowanie pokrzywdzonych zgłaszał do różnych instytucji, które nie stwierdzały uchybień.

Oskarżony twierdził, że pokrzywdzeni zgłosili szkodę, która nie została uwzględniona, co okazało się nieprawdą albowiem (...) wypłaciło odszkodowanie.

W dniu 8 sierpnia 2020 r. około godziny 17 pokrzywdzony P. K. wraz z żoną A. i dziećmi A. i E., zamierzał pojechać samochodem na plażę. W tym czasie na podwórzu był oskarżony A. Ł., który sprzątał trawę po koszeniu trawnika. Gdy P. K. wszedł do samochodu i otworzył okno oskarżony zaczął wyzywać pokrzywdzonego słowami powszechnie uważanymi za obelżywe, a nadto groził mu pozbawieniem życia. Następnie oskarżony prowokował pokrzywdzonego, aby ten podszedł do niego i go uderzył, na co jednak pokrzywdzony nie przystał.

Zdarzenie jakie miało miejsce w dniu 23.08.2017r. nie pozostało w zainteresowaniu Policji. Na nagraniu widać przepychankę między A. K. (1) a oskarżonym.

Notatka urzędowa z dnia 9 sierpnia 2020 r.

k. 2

Zeznania P. K.

k. 3-5, 28-29, 139-142

Zeznania A. K. (2)

k. 9-10, k. 144-146

Zeznania A. K. (3)

k. 12-13, 31-32, 142-144

Dokumentacja fotograficzna

k. 16-18, 129, 134-135

Dokumentacja KM Policji w Ś.

k. 19-21,

Dokumentacja (...) w Ś.

k. 36-51, 85, 171-182

Zeznania R. R.

k. 52, 161-162

Dokumentacja (...)

k. 58-80, 86-90

Częściowo wyjaśnienia A. Ł.

k. 82-84, 136-139

Dokumentacja (...)

Nagranie zajścia z dnia 23.08.2017r.

k. 154-155

k. 160, 169-182

A. Ł. ma(...) lat. Jest rozwodnikiem, posiada dwójkę dorosłych dzieci. Posiada wykształcenie wyższe, z zawodu nawigator. Jest emerytem, otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości około 5 000 zł. Jego stan zdrowia jest dobry, nie był leczony odwykowo, ani psychiatrycznie. W przeszłości nie był karany.

Oświadczenie oskarżonego

k. 82

Informacja z K.

k. 98

Dane z systemu PESEL

k. 115-118

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia A. Ł.

Wyjaśnienia oskarżonego w części, w której przyznaje się do podejmowanych względem sąsiadów zachowań dotyczących wzywania instytucji państwowych, w tym (...) (...) (...), (...) (...), (...) S.A. oraz fotografowania i nagrywania mieszkania i posesji sąsiadów Sąd uznał za wiarygodne, albowiem pokrywają się one z zeznaniami pozostałych świadków oraz zgromadzoną w sprawie dokumentacją. Oskarżony jednak swoje działania interpretuje jako działania podejmowane w celu usunięcia zagrożenia, w celu przywrócenia porządku prawnego, a nie dokuczenia pokrzywdzonym.

Zeznania P. K. i A. K. (3)

Zeznania pokrzywdzonych Sąd uznał w pełni za wiarygodne. Są one spójne, logiczne i konsekwentne, te złożone w toku postępowania przygotowawczego korelują ze złożonymi przed Sądem. Pokrzywdzeni w sposób precyzyjny opisali przebieg zdarzeń, który to znajduje odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Podnieść należy, że pokrzywdzeni nie zaprzeczają swoim negatywnym zachowaniom, nie starają się siebie idealizować. Ich zeznania potwierdziła sąsiadka A. K. (2). Co istotne pokrzywdzeni złożyli zawiadomienie dopiero, gdy oskarżony im groził, wskazując, że dziecko będzie się wychowywało bez ojca. To co zeznają pokrzywdzeni potwierdza także dokumentacja jaką przedstawili w zakresie ilości kierowanych wobec nich zawiadomień.

Zeznania A. K. (2)

Zeznania złożone przez tego świadka w ocenie Sądu są wiarygodne. A. K. (2) była naocznym świadkiem zdarzenia z dnia 8 sierpnia 2020 r., którego przebieg przedstawiła w sposób logiczny i konsekwentny. Świadek pozostaje w zażyłych relacjach z pokrzywdzonymi jednak nie ma podstaw do podważenia wiarygodności złożonych zeznań. Zeznania te także korelują z dokumentacją dotyczącą interwencji różnych służb w domu rodziny K.. Świadek każdorazowo gdy zeznawała to wskazywała skąd posiada dane informacje.

Zeznania R. R.

Funkcjonariusz Policji, którego zeznania stanowią relację z podejmowanych interwencji przy ul. (...), Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Są spójne, logiczne i konsekwentne i znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Świadkowi nie zależy na konkretnym rozstrzygnięciu sprawy. Sąd zatem nie ma podstaw, by podważać wiarygodność jego zeznań. Świadek wskazywał, ze może wszystkiego nie pamiętać, wskazywał skąd posiada daną wiedzę.

Zeznania B. B.

Zeznania B. B. w ocenie Sądu należy uznać w części za wiarygodne, tj. dotyczącej sytuacji z naprawą drzwi do posesji. Znajdują one potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowy, w szczególności zeznaniach T. K. (1) i T. K. (2). Zeznania te są natomiast niewiarygodne w części, w której świadek wskazuje, iż oskarżony nigdy nie groził pokrzywdzonym, chciał się pojednać z sąsiadami oraz że wszyscy sąsiedzi są w zmowie przeciwko oskarżonemu. Świadek nie była obecna na miejscu zdarzenia w dniu, w którym doszło do skierowania gróźb przez oskarżonego, jak również z uwagi na bliskie stosunki łączące ją z oskarżonym logiczne jest, iż będzie przedstawiała swojego konkubenta w pozytywnym świetle.

Zeznania T. K. (1) i T. K. (2)

Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne, mając jednak na uwadze, iż osoby te znały relacje wydarzeń w większości z opowieści oskarżonego. T. i T. K. (2) byli naocznymi świadkami tylko jednej sytuacji, w której doszło do kłótni między stronami, która w ocenie Sądu nie jest w pełni obiektywną relacją zachowania pokrzywdzonych i stanowi poboczny wątek w niniejszej sprawie. Świadkowie nie posiadają wiedzy na temat zachowań oskarżonego.

Dokumentacja fotograficzna

Zdjęcia potwierdzają okoliczności wskazywane przez pokrzywdzonych.

Dokumentacja(...) (...) w Ś.

Dokumenty te zostały sporządzone przez osoby uprawnione, nie ma podstaw do kwestionowania ich prawdziwości.

Dokumentacja (...) w Ś.

Dokumentacja (...) w Ś.

Oświadczenia z dnia 17 września 2018 r.

Dokument ten nie był kwestionowany przez strony. Oskarżony przyznał, iż pisma te zostały sporządzone przez pokrzywdzonych, jednak nie wyraził on zgody na ich podpisanie.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia A. Ł.

W ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonego w większości nie są wiarygodne, w szczególności w części, w której nie przyznaje się do zarzucanych mu czynów. Zaprzeczenie przez oskarżonego wygłaszania gróźb pod adresem P. K. jest sprzeczne z wiarygodnymi relacjami pokrzywdzonego oraz naocznych świadków – A. K. (1) oraz A. K. (2). Przyjęta przez oskarżonego postawa stanowi linię obrony, w której to próbuje wykazać, iż to pokrzywdzeni swoim zachowaniem naruszali porządek prawny oraz uniemożliwiali mu spokojne zamieszkiwanie. Oskarżony wskazuje również, iż podejmowane przez niego interwencje u instytucji państwowych miały na celu jedynie zapewnienie własnego bezpieczeństwa, co jednak w opinii Sądu nie zasługuję na wiarę. Z zeznań świadków oraz zgromadzonej dokumentacji bezspornie wynika, iż oskarżony w sposób złośliwy wzywał służby tj. (...)oraz (...) (...)w sytuacjach gdy nie dochodziło do żadnego niebezpieczeństwa. Ponadto to oskarżony w opinii sąsiadów był osobą konfliktową, a jego działanie oraz niechęć porozumienia z pokrzywdzonymi potwierdza brak dobrej woli w utrzymaniu prawidłowych relacji sąsiedzkich. Oskarżony twierdził, że pokrzywdzeni niezasadnie złożyli wniosek do (...) o odszkodowanie i odmówiono im wypłaty, tymczasem wypłata odszkodowania nastąpiła.

Częściowo zeznania B. B.

Zeznania B. B. są niewiarygodne w części, w której świadek wskazuje, iż oskarżony nigdy nie groził pokrzywdzonym. Świadek nie była obecna w dniu zdarzenia, gdy doszło do skierowania gróźb przez oskarżonego i jej zeznania w tym zakresie nie pokrywają się z pozostałymi dowodami, w tym zeznaniami bezpośredniego świadka zdarzenia A. K. (2). Sąd nie daje również wiary zeznaniom świadka co do ugodowej postawy oskarżonego i zmowie pozostałych sąsiadów przeciwko niemu, albowiem przeczą temu udokumentowane zachowania oskarżonego oraz zeznania pozostałych świadków, jak również w ocenie Sądu mając na uwadze bliskie stosunki łączące świadka z oskarżonym logiczne jest, iż świadek będzie przedstawiała swojego konkubenta w pozytywnym świetle.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. Ł.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że oskarżony wypełnił swoimi zachowaniami znamiona wszystkich zarzucanych mu czynów zabronionych.

Zgodnie z art. 190a § 1 k.k. kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Jak wskazuje się w orzecznictwie zachowanie sprawcy przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. ma polegać na uporczywym nękaniu innej osoby, przy czym nękanie to może przybrać bardzo różne formy. Wskazuje się, że mogą to być rozmowy telefoniczne, zaczepianie na ulicy, nagabywanie w domu, obserwowanie i śledzenie. Co ważne, aby mówić o nękaniu zachowania te muszą być wielokrotne. O uporczywym zachowaniu się sprawcy świadczyć będzie jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania tj. trwaniu w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień pochodzących od pokrzywdzonego lub innych osób o zaprzestanie zachowań, jak również dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje. Skutkiem zachowania sprawcy musi być natomiast wytworzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego poczucia zagrożenia lub istotnego naruszenia jego prywatności (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt II AKa 18/14).

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że oskarżony wyczerpał swoim działaniem znamiona przywołanego przestępstwa. Sprawcze działanie oskarżonego polegające na wykonywaniu zdjęć lokalu oraz posesji pokrzywdzonych bez ich zgody, miejsc zabaw ich dzieci, przychodzenie pod drzwi pokrzywdzonych i nasłuchiwanie ich rozmów oraz bezpodstawne kierowanie pism do służb państwowych, w których oskarżał ich o zachowania które nie miały miejsca jest przejawem uporczywego nękania. O uporczywości świadczy również okres czasu, w którym działał oskarżony – tj. od czerwca 2020 r. do dnia 27 października 2020 r., chociaż jak wynika z relacji obu stron sam konflikt między stronami trwa już około 8 lat. Zachowanie oskarżonego niewątpliwie naruszało prywatność pokrzywdzonych, jak również wzbudzało poczucie zagrożenia oraz powodowało uczucie ciągłego stresu. Sąd przyjął przy tym, iż oskarżony miał pełną świadomość tego, iż swoim zachowaniem dręczy i dokucza pokrzywdzonym. Mając bowiem liczne nieuzasadnione pretensje do zachowania pokrzywdzonych, oskarżony bezpodstawnie wzywał (...), (...), jak również zawiadamiał inne instytucje, które w ramach swoich kompetencji nie stwierdziły żadnych uchybień po stronie pokrzywdzonych. Uporczywe zachowanie oskarżonego było również zauważalne przez służby, w tym (...) (...), która w kartach zdarzenia wskazywała, iż zgłoszenia oskarżonego był fałszywe i złośliwe oraz sąsiadów, którzy potwierdzają naganne zachowanie oskarżonego, jego kłótliwą naturę i chęć udręczenia pokrzywdzonych. Co istotne oskarżony nie zaniechał swoich uciążliwych zachowań mimo próśb pokrzywdzonych, jak również nie dążył do ugodowego rozwiązania zaistniałego konfliktu. Świadkowie zgodnie wskazują, iż zachowanie oskarżonego było uciążliwe, robił wszystko, aby udręczyć pokrzywdzonych oraz ich bliskich. W konsekwencji zasadnym było przypisanie oskarżonemu realizacji znamion przestępstwa z art. 190a k.k.

Odnosząc się do przypisanego oskarżonemu przestępstwa stypizowanego w art. 190 § 1 k.k., wskazać należy, iż zgodnie z jego treścią kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przypisane oskarżonemu przestępstwo groźby karalnej godzi w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolność od strachu, zastraszania). Jego istotą jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa (zarówno zbrodni jak i występku) na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, przy czym nie jest istotny rodzaj przestępstwa, którego popełnieniem sprawca grozi ani cel, w jakim to czyni, a nawet rzeczywisty zamiar spełnienia groźby. Warunkiem przestępności czynu jest, aby groźba wzbudzała uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Przestępstwo to jest więc przestępstwem materialnym (skutkowym), a jego skutkiem jest stan uzasadnionej obawy osoby zagrożonej. Strona podmiotowa omawianego czynu zabronionego polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego, gdyż „grożenie” jest zachowaniem intencjonalnym, zmierzającym do wywołania obawy osoby trzeciej.

W tym przypadku sprawstwo oskarżonego również nie budziło żadnych wątpliwości. Chociaż oskarżony od początku nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu, to jednak zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdził jego winę. Z poczynionych ustaleń bezspornie wynika, iż 8 sierpnia 2020 r. oskarżony groził pokrzywdzonemu P. K. pozbawienia go życia. Naocznym świadkiem wypowiadania przez oskarżonego gróźb, była jego sąsiadka – A. K. (2), której to opis zdarzenia odpowiada wersji przedstawionej przez pokrzywdzonych. Okoliczności jakie towarzyszyły wygładzaniu gróźb: podniesiony głos, kierowanie wulgaryzmów, prowokowanie pokrzywdzonego oraz wcześniejsze dokuczliwe zachowania oskarżonego, jak również sama treść groźby, mogły wzbudzić w pokrzywdzonym uzasadnioną obiektywnie obawę, że zostaną spełnione. Zachowanie oskarżonego zrealizowało wszystkie znamiona przedmiotowe oraz podmiotowe przestępstwa stypizowanego w art. 190 § 1 k.k.

W dalszej kolejności zauważyć należy, iż oskarżony dopuszczając się wskazanego powyżej czynu jednocześnie znieważał pokrzywdzonego P. K. używając słów powszechnie uważanych za obelżywe. Potwierdzają to zeznania świadków, którzy wskazują na wielokrotne wyzywanie pokrzywdzonego przez oskarżonego. Zachowanie oskarżonego wypełniło zatem również znamiona czynu zabronionego z art. 216 § 1 k.k., zgodnie z którym, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Znieważać oznacza ubliżyć komuś, obrażać kogoś. Zniewagą są zatem zachowania, które według zdeterminowanych kulturowo i powszechnie przyjętych ocen stanowią wyraz pogardy dla człowieka. Używane przez oskarżonego niecenzuralne słowa kierowane do pokrzywdzonego niewątpliwie stanowią przedmiot zniewagi.

Mimo tego, że na przedstawionym nagraniu z dnia 23.08.2017r,. widać wzajemne „przepychanki „ miedzy A. K. (1) a oskarżonym, nie można z tego zdarzenia wnioskować, że oskarżony nie wyczerpał znamion zarzuconego mu czynu. Pokrzywdzeni czasami odpowiadają także agresją na zachowania sprawców, jest to oczywiste wtedy gdy emocję biorą górę. Analogiczna sytuacja miała miejsce, gdy pokrzywdzony zachował się awanturniczo podczas naprawiania zamka w drzwiach wejściowych przez kolegę oskarżonego. Drzwi te też były przedmiotem sporu, nie podobało się oskarżonemu, ze pokrzywdzony wymienił drzwi, jako jedyny oskarżony nie partycypował w ich kosztach, a jedynie je krytykował.

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. Ł.

I

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara grzywny jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu, a przede wszystkim spełni swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Wymierzając karę oskarżonemu Sąd skorzystał z dobrodziejstwa zawartego w art. 37a § 1 k.k., zgodnie z którym jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko kara pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że mimo, że czyn przypisany oskarżonemu jest zagrożony karą pozbawienia wolności zasadnym jest zastosowanie art. 37a §1 k.k. i wymierzenie kary grzywny. Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony nie był nigdy wcześniej karany i dotychczas prowadził poukładany tryb życia. Sąd uznał, że charakter czynu uzasadniał wymierzenie oskarżonemu właśnie kary grzywny –najłagodniejszej kary rodzajowo. Wymiar kary tj. 100 stawek dziennych grzywny po 40 zł każda w sposób dostateczny wpłynie na oskarżonego, jak również odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, który należy ocenić jako przeciętny. W ocenie Sądu kara co do jej rodzaju i wymiaru nie przekracza stopnia winy oskarżonego. Wymierzenie kary ograniczenia wolności byłoby zbyt surową represją dla oskarżonego, jak również z uwagi na wiek oskarżonego trudną do zrealizowania. Na karę pozbawienia wolności, nawet z warunkowym jej zawieszeniem oskarżony nie zasługuje.

II

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych A. K. (1) i P. K. kwoty po 500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy. Pokrzywdzeni w wyniku działań oskarżonego doznali cierpień psychicznych, w związku z czym zasadne było orzeczenie zadośćuczynienia na ich rzecz. Wymaga tego nadto treść art. 37a§1 k.k.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowało kreślonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd zasądził od oskarżonego koszty postępowania oraz wymierzył mu opłatę. Oskarżony w ocenie Sądu ma odpowiednie możliwości zarobkowe, zatem jest w stanie ponieść koszty i opłatę.

1Podpis

SSR Kamilla Gajewska 14.07.2021r.