Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka akcyjna wniósł pozew przeciwko pozwanemu K. B. o zapłatę kwoty 741 zł, z tytułu niewykonanej umowy ubezpieczenia.

Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wskazując, że w całości uiścił zobowiązanie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Spółka akcyjna zawarł z pozwanym K. B. umowę ubezpieczenia OC pojazdu na okres od 14.01.2017r. do 13.10.2018r. W związku z tym powód wystawił pozwanemu polisę nr (...).

Zgodnie z jej treścią pozwany był zobowiązany do uiszczenia składki w wysokości 888 zł w terminie do 16.10.2017r.

Bezsporne.

Wiadomością mailową z dnia 13.10.2017r. pracownik powoda potwierdził zawarcie ww. umowy, przesłał pozwanemu polisę i wskazał numer rachunku, na który należy uiścić składkę za zawartą umowę, wskazując, że w tytule należy podać: nr (...).

Zgodnie z taką informacją pozwany w dniu 13.10. (...). dokonał przelewu całej składki w wysokości 888 zł tytułem zapłaty za ww. umowę.

Dowód:

- przelew, k. 79,

- mail, k. 80.

Powód we własnych księgach zaliczył wpłatę pozwanego w wysokości 741 zł na poczet innego zarejestrowanego w systemie powoda zobowiązania, a pozostałą kwotę 147 zł na poczet ww. umowy.

Dowód:

- kopia systemu, k. 107-108.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi przepis art. 805 § 1 kc, zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z art. 813 §2 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, składka powinna być zapłacona jednocześnie z zawarciem umowy ubezpieczenia, a jeżeli umowa doszła do skutku przed doręczeniem dokumentu ubezpieczenia – w ciągu 14 dni od jego doręczenia.

Między stronami bezsporne było istnieniu umowy, jej treść, jak i dokonanie przez pozwanego w dniu 13.10. (...). wpłaty kwoty 888 zł.

Sporne było zaliczenie wpłaty dokonanej przez pozwanego.

Zgodnie z treścią art. 451 kc dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Tak też niewątpliwie było w przedmiotowej sprawie. Pozwany – dłużnik – wpłacając w dniu 13.10.2017r. kwotę 888 zł wskazał wyraźnie, że zapłata dotyczy polisy nr (...). Co więcej w świetle przedłożonej przez pozwanego korespondencji mailowej z powodem, wynikało jednoznacznie, że sam powód wskazał pozwany tytuł przelewu i kwotę do zapłaty, które miały pokryć składkę związaną ze spornym ubezpieczeniem OC za okres 2017 – 2018. Pozwany stosując się dokładnie do wytycznych powoda dokonał zapłaty całości składki z opisem tytułu zgodnym z żądaniem powoda. Co więcej o tym, że pozwany spłaca zobowiązanie dotyczące przedmiotowej umowy, a nie jakiejkolwiek inne, świadczy również sama wysokości wpłaconej kwoty. Była ona dokładnie w wysokości składki z polisy dochodzonej pozwem tj. 888 zł. Tym samym powód nie miał swobody w wyborze na poczet, których ewentualnie istniejących zobowiązań pozwanego, zaliczyć jego wpłatę. Wybór w tym względzie należał wyłącznie do dłużnika – pozwanego i takiego wyboru, wiążącego powoda dokonał. Takie stanowisko wynika nie tylko wprost z ww. przepisu, lecz jest również ugruntowane w orzecznictwie. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2012 r. IV CSK 233/11, wskazano m.in., że wola dłużnika zaliczenia spełnionego przez niego świadczenia na poczet określonych długów może być wyrażona w dowolny sposób, a jej interpretacja podlega zasadom określonym w art. 65 § 1 k.c. o zamiarze dłużnika może świadczyć także wysokość spełnionego świadczenia.

Dodatkowo należy wskazać, że odmienne zaliczenie wpłaty powoda stanowiło wysoce nielojalne zachowanie ze strony powoda, który najpierw sam przesłał pozwanemu polisę, wskazuje kwotę do zapłaty, numer rachunku jak i tytuł celem jej uregulowania, po czym sprzecznie ze swoimi oświadczeniami zalicza wpłatę na poczet innych, bliżej nieustalonych zobowiązań.

Tym samym powód nieprawidłowo zaliczył jego wpłatę na poczet innego zobowiązania. Co więcej powód w żaden sposób nie wykazał czy w rzeczywiście istniało inne zobowiązanie pozwanego. Nie przedłożył na tą okoliczność nawet rzekomej umowy, poprzestając wyłącznie na wydrukach zrzutów ekranu z własnego systemu. Dowód taki nie stanowił nawet dokumentu prywatnego gdyż nie był przez nikogo podpisany. Nie sposób było więc na tej podstawie uznać, że istotnie pozwany miał kilka długów wobec powoda.

O kosztach nie orzekano gdyż pozwany ich nie poniósł.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2.(...)

(...)

3. (...)