Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 293/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie oskarżonego D. P., o czyn z art. 178a § 1 k.k.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

D. P.

w karalność oskarżonego

Karta karna

255-256

2.

D. P.

w dane dot. osoby oskarżonego

Informacja (...)

253

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Karta karna

Dokument sporządzony przez właściwy do tego organ.

1

Informacja (...)

Dokument sporządzony przez właściwy do tego organ.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że oskarżony D. P. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku, mimo poważnych wątpliwości w tym względzie wynikających z zebranego w sprawie materiału.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy, po zapoznaniu się z zarzutami zawartymi w apelacji obrońcy oskarżonego i skonfrontowaniu argumentacji w niej zawartej z materiałem dowodowym zgromadzonym przez Sąd Rejonowy oraz pisemnymi motywami zaskarżonego wyroku uznał, że apelacja nie zasługuje na uwzględnienie i to w stopniu oczywistym.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie podlega uwzględnieniu. Należy wskazać, że zarzut ten byłby trafny, gdyby zostało wykazane, że „zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego” (zob. m.in.: wyrok SN z dnia 24 marca 1975 r., II KR 355/74, OSNPG 9/1995, poz. 84).

Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne zostały poddane szczegółowej i wnikliwej analizie, w tym przede wszystkim dowód z zeznań B. Z. i A. L., tj. osób, które jechały pojazdem marki V. (...) o nr (...), a w który to uderzył oskarżony. Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zeznania ww. wiadków, którzy nie tylko wskazali pojazd, który w nich uderzył, jego nr rejestracyjny, ale też opisali osobę kierującego wraz z cechami charakterystycznymi, takim jak tatuaż ma prawym przedramieniu. Sąd Okręgowy zważył, że B. Z., jak i A. L. rozpoznali oskarżonego na zdjęciu pokazanym przez policjanta zaraz po zdarzeniu, na rozprawie w dniu 25 października 2018r. B. Z. w sposób pewny rozpoznała oskarżonego jako kierującego pojazdem marki F. (...). Ponadto obydwoje świadkowie wskazywali jako czas zdarzenia godzinę około 19.00. Kwestionowana przez obrońcę możliwość zauważenia i rozpoznania twarzy i stanu przedramienia oskarżonego, nie została poparta jakimikolwiek merytorycznymi argumentami. Powołana przez obrońcę opinia z dnia 11 maja 2019r. i sprawozdanie z przeprowadzonych badań kolizji drogowej nie wyłącza takiej możliwości, biegły podał jedynie, że z uwagi na brak bliższych danych nie jest możliwe dokonanie rzeczowej analizy rozpoznania osoby kierującej, nie zakwestionował przy tym samego faktu rozpoznania oskarżonego. Ponad wszelką wątpliwość ustalono, że to samochód F. (...) nr rej. (...) po godz. 19.00 uderzył w tył samochodu, którym poruszali się B. Z. i A. L., nadto jest to samochód oskarżonego, a z relacji jego żony wynika, iż samochodem tym kieruje wyłącznie oskarżony albo jego córka. Wobec powyższego nie można racjonalnie czynić Sądowi zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych co do rozpoznania przez świadków oskarżonego, jako sprawcę zdarzenia.

Również brak było podstaw do zakwestionowania zeznań pozostałych świadków słuchanych w sprawie, w tym funkcjonariusza R. C., opisującego zachowanie się oskarżonego, który próbował jako kierującego pojazdem wskazać najpierw swoją córką, a potem małżonkę. W toku prowadzonego postępowania przed Sądem, ustalono jednak, że córka S. P. w dniu zdarzenia przebywała za granicą w Wielkiej Brytanii, natomiast żona I. P. była na spotkaniu, do domu wróciła rowerem podczas interwencji Policji.

Podobnie jako nielogiczne i nieprzekonywujące należało uznać rozważania obrony co do opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej dot. stężenia alkoholu u oskarżonego na godz. 19.20, które stanowiły wyłącznie próbę polemiki z wnioskami biegłego specjalisty.

Sąd Odwoławczy nie podzielił więc zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie ustalenia sprawstwa oskarżonego co do czynu mu przypisanego, albowiem brak było ku temu jakichkolwiek logicznych podstaw.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez uniewinnienie oskarżonego D. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku, ewentualnie: o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut okazał się bezzasadny, stąd nie było podstaw do uwzględnienia wniosku.

Lp.

Zarzut

2

Obrońca zarzucił również obrazę przepisów postępowania, mianowicie: art. 4, 7, 410 i 424 § 1 pkt. 1 i § 2 k.p.k., która miała wpływ na treść wyroku, a wynikającą: z oparcia orzeczenia o winie oskarżonego tylko na dowodach obciążających i pominięcia dowodów korzystnych dla niego oraz przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy zgodnie z wymogami procedury karnej i nie dopuścił się żadnych podlegających uwzględnieniu z urzędu uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Dodatkowo kontrola odwoławcza nie wykazała żadnych błędów w logicznym rozumowaniu Sądu I instancji lub też ocen kłócących się z zasadami doświadczenia życiowego, czy wskazaniami wiedzy.

Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu wyroku omówił tak proces związany z oceną dowodów, jak i przesłanki, które doprowadziły go do uznania, że należy uznać D. P. za winnego przypisanego mu czynu. Sąd Rejonowy – wbrew twierdzeniom skarżącego - oparł ustalenia faktyczne niniejszej sprawy o całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, dokonując ich analizy zgodnie ze wskazaniami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Wobec powyższego należało przyjąć, że Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu czynił zadość wskazanym w art. 7 k.p.k. zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Odnośnie naruszenia art. 410 k.p.k. to podnieść należy, że Sąd ma prawo oprzeć się na jednych dowodach, a przy ustaleniu stanu faktycznego pominąć inne, jeśli ich treść jest rozbieżna albo nie powoływać kolejnych dowodów, gdy sprawa jest na tyle wyjaśniona, że nadaje się do rozstrzygnięcia. W takiej sytuacji istota rozstrzygania polega na daniu priorytetu niektórym dowodom. Wówczas zatem, gdy w następstwie oceny dowodów, Sąd przyjmuje za podstawę ustaleń faktycznych tylko niektóre z nich, nie dochodzi do naruszenia art. 410 k.p.k. W konsekwencji nie stanowi obrazy tego przepisu wyciągnięcie przez Sąd wniosków odmiennych, niż postuluje to strona, na podstawie poszczególnych okoliczności, które zostały ujawnione w toku rozprawy. Podstawą do uznania takiego zarzutu za prawidłowy, nie może przecież być tylko to, że oskarżony nie przyznaje się do popełniania zarzucanego mu czynu i przedstawia własną linię obrony, która nie znalazła potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Przekonanie Sądu o winie oskarżonego D. P. zostało ukształtowane na podstawie całości zebranego materiału dowodowego. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku podał jakie dowody wziął pod uwagę, a więc zeznania osób, w które uderzył oskarżony, kierując po godz. 19.00 samochodem marki F. (...) i funkcjonariuszy Policji, którzy zatrzymywali oskarżonego i brali udział w jego identyfikacji przez świadków jadących samochodem marki (...)

Nie było także jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia zarzutu naruszenia art. 4 k.p.k., który to przepis statuuje wszak ogólną regułę postępowania nakazującą sądowi orzekającemu dochować wymogu obiektywizmu i nie może stanowić samodzielnej podstawy zaskarżenia. Dla skutecznego podniesienia zarzutu obrazy art. 4 k.p.k. nie wystarczy ogólne stwierdzenie o nieobiektywiźmie sądu, opierające się wyłącznie na subiektywnym odczuciu strony postępowania karnego, w szczególności wynikającym z odmiennej niż sąd oceny materiału dowodowego. O braku obiektywizmu sądu można natomiast mówić wówczas, gdy poprzez naruszenie określonych norm nakazujących lub zakazujących działa on na niekorzyść określonej strony postępowania lub w sposób wyraźny faworyzuje jedną ze stron, co należy wykazać w środku odwoławczym.

Obrona poza samym powołaniem się na naruszenie obiektywizmu w żaden sposób nie wykazała na czym polegał ten rzekomy brak obiektywizmu Sądu Rejonowego, który- co trzeba podkreślić- wydał zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze i środkach karnych, cechujący się niezwykłą wręcz łagodnością, zważywszy na okoliczności sprawy, a więc stan upojenia alkoholowego w jakim znajdował się oskarżony w dniu 24 sierpnia 2017r., prowadząc w sposób opisany przez świadków zdarzenia pojazd na autostradzie (...), stanowiącej autostradową (...) W., stanowiąc zagrożenie dla życia i zdrowia innych uczestników ruchu drogowego.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez uniewinnienie oskarżonego D. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku, ewentualnie: o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut okazał się bezzasadny, stąd nie było podstaw do uwzględnienia wniosku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.-

Przedmiot utrzymania w mocy

- pkt I. części dyspozytywnej wyroku wskazanego w sekcji 1.1. niniejszego uzasadnienia w części dotyczącej uznania oskarżonego D. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

apelacja obrońcy jest w stopniu oczywistym bezzasadna, stąd nie było podstaw do uwzględnienia wniosku i uniewinnienia oskarżonego, czy też uchylenia zaskarżonego wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

____________________________________________________

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy

prawnej umorzenia

_________________________________________________________________________________________

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

_______________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

__________

__________________________________________________________________________

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Orzeczenie o kosztach oparto na treści art. 636 § 1 k.p.k. Apelacja obrońcy oskarżonego nie została uwzględniona, a był to jedyny złożony środek odwoławczy. Wobec powyższego koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi oskarżony.

7.  PODPIS

ZAŁĄCZNIK NR 1 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana