Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Kz 648/21

POSTANOWIENIE

Dnia 7 lipca 2021 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi w V Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Damian Krakowiak

Protokolant: st. sekr. sąd. Sylwia Kurek

przy udziale Prokuratora Marcina Nadłonka

po rozpoznaniu w sprawie S. P., syna R. i B.
z domu K., urodzonego dnia (...) w Ł.

podejrzanego o przestępstwo z art. 157§ 1 k.k. w zw. z art. 31 § 1 k.k. i in.

z zażalenia obrońcy

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia
17 maja 2021 roku

o dalszym stosowaniu wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania do dnia 15 sierpnia 2021 roku

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.,

postanawia

uznać, że stosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania było legalne i zasadne w okresie od dnia 17 maja do dnia
17 czerwca 2021 roku.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 maja 2021 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na podstawie art. 249 § 1 k.p.k., art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k., i art. 258 § 3 k.p.k. zastosował wobec podejrzanego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres do dnia 15 sierpnia 2021 roku.

Postanowienie zaskarżył w całości obrońca podejrzanego, zrzucając relewantne naruszenie przepisów postępowania, a to art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k., art, 258 § 4 k.p.k., art. 259 § 1 k.p.k. i art. 260 k.p.k. poprzez uznanie, że: podejrzany będzie bezprawnie utrudniał postępowanie, że jedynym skutecznym środkiem przymusu będzie tymczasowe aresztowanie, że nie zachodzą okoliczności utrudniające stosowanie aresztowania, że nie zachodzi potrzeba stosowania tymczasowego aresztowania w zakładzie psychiatrycznym.

W konkluzji obrońca wniósł o uchylenie tymczasowego aresztowania.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne, a podniesione zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Nie jest zasadny zarzut obrazy art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k. Podejrzany jest osobą bezdomną. Jego pozostawanie na wolności mogłoby zatem „wykoleić” postępowanie przy zaznaczeniu obowiązkowej obecności podejrzanego na posiedzeniu.

Przepis art. 257 k.p.k. nie może być podstawą zażalenia. Zawiera on bowiem ogólną regułę postępowania, nie stanowiąc „nakazu” dla sądu ( postanowienie SA we Wrocławiu z 29.10.2008r., II AKz 565/08).

Obrona nie wykazała istnienia przeszkód do stosowania izolacyjnego środka przymusu. Powinność czuwania nad zdrowiem podejrzanego obciąża dyrektora aresztu. W przypadku pogorszenia zdrowia penitencjariusza może on sygnalizować sądowi przedsiębranie odpowiednich czynności.

Wyjaśnienia wymaga treść rozstrzygnięcia Sądu ad quem.

W stanie sprawy podstawą stosowania wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania jest już inna decyzja Sądu Rejonowego (postanowienie z dnia 18 czerwca 2021 roku).

W tej sytuacji formuła o „utrzymaniu w mocy” postanowienia, niebędącego już podstawą pozbawienia podejrzanego wolności, byłaby nieadekwatna.

Upływ terminu tymczasowego aresztowania, określonego
w postanowieniu sądu, nie stanowi podstawy do pozostawienia bez rozpoznania zażalenia złożonego na to postanowienie, jeżeli podstawą dalszego pozbawienia wolności podejrzanego jest już inna decyzja procesowa. W takim wypadku przedmiotem kontroli odwoławczej jest zasadność i legalność zastosowanego (przedłużonego) tymczasowego aresztowania ( postanowienie SN z 27.2.2007r., I KZP 37/06).

Wobec tego, iż prowadzone postępowanie jest co do przedmiotu analogiczne, jak to wywołane zażaleniem na zatrzymanie i tak jak w przypadku badania legalności i zasadności zatrzymania, przedmiot weryfikacji powinien stanowić odpowiednio tylko okres, w którym, w wyniku wydania zaskarżonego postanowienia, podejrzany był tymczasowo aresztowany ( postanowienie SA
w Krakowie z 24.9.2015r., II AKz 323/15
).

Stąd też wobec braku zasadności zarzutów, należało uznać, że tymczasowe aresztowanie było legalne i zasadne do czasu wydania nowego postanowienia o tymczasowym aresztowaniu przez Sąd Rejonowy.