Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 18/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki

Protokolant:

Kierownik sekretariatu Anna Górska

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2021 r. w Człuchowie

sprawy z powództwa K. T.

przeciwko T. M.

o wynagrodzenie

1.  Zasądza od pozwanego T. M. na rzecz powódki K. T. kwotę 13 000 zł (trzynaście tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 lutego 2021 roku do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego T. M. na rzecz powódki K. T. kwotę 2 700 zł (dwa tysiące siedemset złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem kosztów procesu.

3.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego T. M. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 750 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt IV P 18/21

UZASADNIENIE

Powódka K. T. wniosła przeciwko T. M. o zapłatę kwoty 13000 zł tytułem zaległego wynagrodzenia za okres od stycznia 2020 r. do 31 maja 2021 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że była pracownikiem pozwanego od 1.04.2019 r. do 30.06.2020 r. świadcząc pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kucharza-dostawcy. Powódka nie otrzymała wynagrodzenia za wykonana pracę w okresie od stycznia do maja 2020 r. , w tym pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych a także za wykorzystany od 16.03. do 13.04.2020 r. urlop wypoczynkowy. Należności powódki miały być wypłacone przez pozwanego po zakończeniu restrykcji handlowych wprowadzonych w związku z pandemią koronawirusa i po odzyskaniu płynności finansowej. Pozwany nie rozliczył się z powódką do chwili obecnej.

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postepowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniósł, iż dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych i godzinach nocnych był wypłacany powódce zgodnie z przepisami prawa. Powódka otrzymała wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy od 16.03.2020 r. do 13.04.2020 r. przelewem na rachunek bankowy. Mimo wpływu pandemii na sytuację finansową pozwanego powódka w okresie od stycznia do 31.05.2020 r. terminowo otrzymywała wynagrodzenie za wykonaną pracę w formie gotówkowej, na co wyraziła zgodę. Pracodawca na wniosek powódki często wypłacał jej zaliczki. Pozwany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadził wymaganą dokumentację ewidencjonującą czas pracy pracownika i wypłacanego mu wynagrodzenia.

Uzasadnienie faktyczne:

Powódka K. T. była pracownikiem pozwanego od 1.04.2019 r. do 30.06.2020 r. świadcząc pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kucharza-dostawcy.

(bezsporne, nadto akta osobowe powódki cz. B k. 1 i 6).

Pozwany pracodawca T. M. w informacji dla pracownika z 1.04.2019 r. , poinformował powódkę, iż wynagrodzenie za pracę wypłacane jest raz w miesiącu, z dołu do dnia 10 następnego miesiąca kalendarzowego w siedzibie pracodawcy, a za zgodą pracownika-bezpośrednio na jego konto.

(dowód: akta osobowe powódki cz. B k. 4).

Na przedłożonych przez pozwanego listach płac za miesiąc styczeń, luty i marzec 2020 r. brak jest podpisów powódki potwierdzających wypłatę jej wynagrodzenia.

(dowód: kserokopia list płac k.53-55).

Powódka nie podpisywała list płac i nie złożyła oświadczenia, że wnosi o wypłatę wynagrodzenia w gotówce zamiast na rachunek bankowy. Pozwany nie posiada pokwitowań wypłat zaliczek.

(dowód: zeznania pozwanego k.80 od 01:00:48 do 01:01:41, powódki k. 80 od 00:51:45 do 00:52:12 ).

Pozwany wypłacał pracownikom wynagrodzenie w gotówce, w trudniejszych okresach z opóźnieniem lub w ratach. Można było brać zaliczki na poczet wynagrodzenia.

(dowód: zeznania świadków k.69-71 M.S. od 00:11:46 do 00:13:42, A.R. od 00:21:22 do 00:23:06, B. P. od 01:09:44 do 01:11:55).

Pracodawca w okresie od stycznia do maja 2020 r. nie wypłacił powódce wynagrodzenia za pracę.

(dowód: zeznania powódki k. 79 od 00:44:23 do 00:49:45).

W okresie od stycznia do maja 2020 r. powódka narzekała, że nie ma pieniędzy i prosiła o pomoc finansową i rzeczową. Powódka dzwoniła, że nie było wypłaty i nie mogła dołożyć się do opłat za mieszkanie. Powódka korzystała z jedzenia kupowanego przez A. Z. (1) a jej mama M. T. (1) wysyłała jej po 500 zł miesięcznie.

(dowód: zeznania A. Z. k. 71-72 od 01:37:30 do 01:53:39, M. T. k. 78-79 od 00:05:41 do 00:14:30).

Uzasadnienie prawne:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie istotą sporu było rozważenie czy należność z tytułu wynagrodzenia za pracę za okres od stycznia do końca maja 2020 r. została wypłacona powódce.

Zgodnie z treścią przepisu art. 94 pkt. 5 k.p. pracodawca jest obowiązany terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie za pracę. Niedopełnienie obowiązku wypłacenia wynagrodzenia w terminie i w czasie określonym w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy uzasadnia wystąpienie z roszczeniem o zapłatę należnego wynagrodzenia wraz z odsetkami. Niewypłacenie w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę, bezpodstawne obniżenie tego wynagrodzenia jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika podlegającym karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł (art. 282 § 1 pkt 1 k.p.).

Pracodawca powinien prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników (art. 94 pkt. 9a k.p.).

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, iż pracodawca powinien prowadzić imienną listę (kartę) wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń majątkowych związanych z pracą wypłaconych pracownikowi. Na pracodawcy spoczywa ciężar wykazania, iż wypłacił pracownikowi wynagrodzenie w należnej wysokości (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z 2007-11-20, II PK 81/07, O.: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2009, Nr 1-2, poz. 5, str. 18).

Więc na stronie pozwanej spoczywał obowiązek wykazania w procesie, iż powódka otrzymała należne wynagrodzenie za pracę za okres od 1.01.2020 r. do 31.05.2020 r.

Pozwany mimo wezwania sądu nie przedłożył, wyliczenia jej średniego wynagrodzenia brutto powódki liczonego według zasad jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. Na przedłożonych listach płac brak jest potwierdzenia wypłacenia powódce wynagrodzenia w formie podpisów.

Pozwany nie przedłożył pisemnej zgody powódki na wypłatę wynagrodzenia w gotówce a nie przelewem na rachunek bankowy, zgodnie do obowiązującą od 1.01.2019 r. treścią przepisu art. 86 § 3 k.p.

Niedopełnienie obowiązku prowadzenia przez pracodawcę imiennej listy wynagrodzenia za pracę sprawia, iż w razie sporu o wypłatę świadczeń majątkowych, które powinny być dokumentowane za pomocą dokumentów, jakie pracodawca ma obowiązek gromadzić w sprawach związanych ze stosunkiem pracy, następuje zmiana rozkładu ciężaru dowodów.

W niniejszej sprawie profesjonalny pełnomocnik pozwanej spółki nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego wypłatę powódce zaległego wynagrodzenia za okres stycznia do maja 2020 r.

Podkreślić należy, że profesjonalny pełnomocnik pozwanej spółki nie przedłożył list płac podpisanych przez powódkę za okres od stycznia do maja 2020 r. , które mogłyby stanowić dowód wypłacenia przez pracodawcę należnego wynagrodzenia na rzecz powódki.

Pozwany przełożył jedynie kserokopie niepodpisanych przez powódkę list płac za styczeń luty i marzec 2020 r. i nie przedłożył w ogóle list płac powódki za miesiące kwiecień i maj 2020 r.

Strona pozwana nie przedstawiła też żadnych pokwitowań wypłacenia powódce zaliczek na poczet przyszłego wynagrodzenia i dokumentacji związanej z udzieleniem jej urlopu wypoczynkowego.

Zdaniem sądu z zeznań zawnioskowanych przez stronę pozwaną świadków M. S., A.R. i B. P., z niepodpisanych przez powódkę list płac oraz wydruków korespondencji sms pomiędzy pozwanym a powódką, nie wynika jednoznacznie by pracodawca wypłacił powódce wynagrodzenie za poszczególne miesiące od stycznia do maja 2020 r. i wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w jakiej dokładnie kwocie i w jakim konkretnym terminie.

Również z zeznań pozwanego nie wynika w jakiej konkretnie kwocie miał wypłacić powódce wynagrodzenie i w jakich terminach wypłaty miały mieć miejsce. Nie był w stanie określić czy, kiedy i jakie zaliczki na poczet wynagrodzenia wypłacił i o ile pomniejszył z tego tytułu wynagrodzenie powódki.

Co więcej pozwany nie wypłacając powódce wynagrodzenia za sporny okres na rachunek bankowy i nie posiadając pisemnego lub w formie elektronicznej wniosku powódki o wypłatę wynagrodzenia do rąk własnych, naruszał przepis art. 86 § 3 k.p.

W ocenie sądu pozwany pracodawca nie sprostał spoczywającemu na nim obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p. wykazania w toku procesu, iż wypłacił powódce wynagrodzenie za pracę, w spornym okresie i to w należnej wysokości.

Natomiast z konsekwentnych zeznań powódki wynika jednoznacznie, że nie otrzymała żadnego wynagrodzenia za okres od stycznia do maja 2020 r. oraz że cierpliwie czekała aż pracodawca rozliczy się z nią, zgodnie ze swoimi zapewnieniami.

Również z jasnych i logicznych zeznań świadków strony powodowej A. Z. i M.T. wynika, iż w spornym okresie powódka nie otrzymywała wypłat i korzystała z ich rzeczowej i finansowej pomocy.

Zgodnie z przepisami, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (art. 481 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

W przedmiotowej sprawie powódka wniosła o zasądzenie pięciomiesięcznego wynagrodzenia w wysokości minimalnego wynagrodzenia z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia powództwa.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 80 k.p. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 13000 zł tytułem wynagrodzenia za okres od 1 stycznia do 31 maja 2020 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 15.02.2021 r. do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., ustalając wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda w oparciu o § 9 ust. 1 pkt 2 i § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 265.), zasadzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2700 zł tytułem kosztów procesu.

O kosztach sądowych orzeczono stosownie do przepisu art. 113 i 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 28 lipca 2005 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 755 ze zm.), na które składa się opłata w wysokości 750 zł .

IV P 18/21

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować zwrot akt wraz z uzasadnieniem,

2.  treść niniejszego zarządzenia scalić w jednym pliku z utworzonym plikiem wyroku z uzasadnieniem i umieścić na Portalu Informacyjnym:

a.  dla pełnomocnika pozwanego – w celu doręczenia,

b.  dla pozostałych uczestników – w celu informacyjnym,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

a.  pełnomocnikowi pozwanego zgodnie z pkt 2a niniejszego zarządzenia – w trybie art. 15zzs 9 ust. 2 zdanie 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842, z późn. zm.),

3.  przedłożyć z wpływem środka zaskarżenia, najdalej za 21 dni od wykonania z potwierdzeniami odbioru.

Sędzia Marek Osowicki