Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 marca 2021 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Wojciech Kopczyński

Protokolant: Damian Krzywda

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Krzysztofa Urgacza

po rozpoznaniu w sprawie K. P.

skazanego za przestępstwo z art. 148 § 1 k.k.

zażalenia złożonego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 20 stycznia 2021 roku, sygn. akt VII Kow 4588/20

w przedmiocie odmowy udzielenia przerwy w karze

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k., art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku – Prawo o adwokaturze w zw. z § 19 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1.  zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy;

2.  zasądzić od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Gliwicach) na rzecz adw. P. K. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści groszy), w tym 23 % podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu, a nadto kwotę 41,79 zł (czterdzieści jeden złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem kosztów dojazdów na posiedzenie odwoławcze;

3.  zwolnić skazanego od wydatków postępowania odwoławczego i obciążyć nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy prawidłowo uznał, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do udzielenia K. P. przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności w oparciu o podstawy wymienione w art. 153 § 1 k.k.w., tj. z uwagi na stan zdrowia skazanego.

Ze znajdujących się w aktach sprawy dwóch opinii o stanie zdrowia osoby osadzonej, z dnia 23 grudnia 2020 roku oraz z dnia 8 marca 2021 roku, wynika że był on konsultowany przez lekarzy oraz otrzymuje stosowne leczenie. Rozpoznano u niego niedomykalność zastawki mitralnej 1 stopnia przy prawidłowej czynność skurczowo-rozkurczowa lewej komory serca, nie zlecono leczenia kardiologicznego. W opiniach stwierdzono, że schorzenia występujące u skazanego mogą być leczone w warunkach ambulatoryjnej więziennej służby zdrowia, a stan zdrowia nie zagraża jego życiu i zdrowiu. We wnioskach końcowych napisano, że skazany może być leczony w jednostce penitencjarnej.

Podkreślić należy, że podstawą udzielenia przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności z uwagi na stan zdrowia nie może być chęć podjęcia leczenia w warunkach wolnościowych mimo, że może być ono kontynuowane w jednostce penitencjarnej. Odbywanie kary pozbawienia wolności nierozerwalnie łączy się ograniczeniami, do których należy także brak możliwości swobodnego wyboru lekarza.

Odnosząc się do treści zażalenia obrońcy wskazać trzeba, że obecnie nie ma podstaw do dopuszczenia w sprawie dowodu z opinii biegłego lekarza kardiologa. Opinia biegłego jest potrzebna, gdy sąd poweźmie wątpliwość wymagającą rozstrzygnięcia w oparciu o wiedzę specjalną. W przedmiotowej sprawie wątpliwości takie nie zaistniały, sądy zwróciły się do Aresztu Śledczego o wydanie opinii o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności. W otrzymanych opiniach napisano, że skazany może być leczony w jednostce penitencjarnej. Przechodząc do kolejnej kwestii dotyczącej transportów do różnych placówek medycznych z powodów kardiologicznych podczas pobytu osadzonego w izolacji, to z opinii nadesłanej przez Areszt Śledczy w T. z dnia 8 marca 2021 roku wynika, że K. P. był odwieziony w dniu 7 maja 2019 roku do Szpitala (...) w T. z powodu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej, podczas której wystawiono kartę odmowy przyjęcia do szpitala, ze względu na brak wskazań medycznych. Od tego czasu nie był on konsultowany kardiologicznie poza jednostką penitencjarna. Powyższe świadczy o tym, że służba więzienna monitoruje i podejmuje wobec skazanego właściwe działania, w sytuacji, kiedy zgłasza on dolegliwości zdrowotne.

Co się natomiast tyczny wniosku skazanego z dnia 27 stycznia 2021 roku zauważyć należy, że skierowania na badania wydaje lekarz pod którego opieką znajduje się skazany, i decyzja w tym zakresie leży wyłącznie w jego kompetencji, a sąd nie jest uprawniony w nią ingerować.

W tej sytuacji podzielić należało w pełni wyrażone w zaskarżonym postanowieniu zapatrywanie prowadzące do wniosku, że obecnie brak jest przesłanek uzasadniających udzielenie skazanemu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności.

Wniesione zażalenie nie zawierało żadnych argumentów mogących podważyć prawidłowość zapadłego rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis postanowienia doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności.

2.  Akta sprawy zwrócić.

Katowice, dnia 9 marca 2021 roku