Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 392/21

POSTANOWIENIE

Dnia 23 marca 2021 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Grzegorz Wątroba

Protokolant: Damian Krzywda

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach

del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Jolanty Tałaj

po rozpoznaniu w sprawie J. R.

skazanego za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. i inne

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 4 lutego 2021 roku, sygn. akt VII Kow 170/21

w przedmiocie odmowy zgody na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego
i obciążyć nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

W świetle art. 43 la k.k.w. głównym kryterium selekcji skazanych, którzy mogą odbywać karę w systemie dozoru elektronicznego, jest całokształt okoliczności związanych
z osobą skazanego, wpływających na jego prognozę kryminologiczną – w szczególności stopień demoralizacji. W świetle bowiem przywołanego przepisu, okoliczności te muszą przekonywać, że odbywanie przez skazanego kary w tym systemie będzie wystarczające do osiągnięcia celów kary.

Analiza przedmiotowej sprawy prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo stwierdził, iż w przypadku skazanego J. R. owa prognoza jest negatywna. W ocenie Sądu Apelacyjnego do przyjęcia takiego poglądu w pełni uprawnia fakt nieskuteczności dotychczasowej resocjalizacji prowadzonej wobec skazanego. Nie jest on bowiem sprawcą incydentalnym - był już wielokrotnie karany, on czym dobitnie świadczy lektura jego karty karnej. Przy czym nie można tracić z pola widzenia, że w przeszłości koniecznym było zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego w Oświęcimiu z dnia 10 sierpnia 2015 r. sygn. akt II K 591/15. Również resocjalizacja prowadzona w warunkach izolacji penitencjarnej, jak trafnie zauważył Sąd I instancji, nie przyniosła oczekiwanego skutku, bowiem J. R. nadal regularnie wchodził w konflikt z prawem. Fakt, iż pomiędzy datą czynu objętego wyrokiem, którego dotyczy wniosek inicjujący niniejsze postępowanie, a osadzeniem skazanego do odbycia orzeczonej za to przestępstwo kary, upłynął okres kilku miesięcy, zaś z wywiadu kuratorskiego wynika, że w tym czasie skazany funkcjonował poprawnie, nie może mieć znaczenia dla oceny stopnia jego demoralizacji, jak chciałby tego skarżący. Przytoczone uwarunkowania niniejszej sprawy w połączeniu z opinią o skazanym sporządzoną przez administrację Zakładu Karnego w Z., słusznie pozwoliły Sądowi Okręgowemu na przyjęcie iż koniecznym jest odbycie przez skazanego kary w warunkach izolacji, albowiem jedynie taka forma odbywania przez niego kary daje pełną gwarancję, że proces jego resocjalizacji będzie przebiegał w prawidłowy i niezakłócony sposób, a zarazem cele kary zostaną osiągnięte. System dozoru elektronicznego wymusza na skazanym samokontrolę, dyscyplinę i odpowiedzialność, tymczasem dotychczasowa postawa J. R. wskazuje na brak u niego cech, koniecznych do zgodnego z prawem oraz zasadami współżycia społecznego funkcjonowania w warunkach wolnościowych. W tej sytuacji niczym nieuzasadnione byłoby pokładanie w nim zaufania i uznanie, że właściwie zachowa się na wolności, nie naruszając ponownie porządku prawnego.

Nie mogła odnieść skutku argumentacja przedstawiona w wywiedzionym zażaleniu, bowiem w głównej mierze stanowi ona polemikę z prawidłowymi ustaleniami poczynionymi przez Sąd Okręgowy. Sąd penitencjarny podejmując zaskarżoną decyzję, miał w polu widzenia zachowanie skazanego w jednostce penitencjarnej i prezentowaną przez niego postawę, a także treść przeprowadzonego na potrzeby niniejszego postępowania wywiadu środowiskowego, do czego wprost odniósł się w motywach zaskarżonego postanowienia, nadał tym dowodom należyte znaczenie orzecznicze i sformułował na ich podstawie trafne wnioski.

Nie znajdując zatem powodów do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego postanowienia, Sąd Apelacyjny orzekł o utrzymaniu go w mocy. O wydatkach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie przepisów powołanych w komparycji niniejszego postanowienia, zwalniając skazanego od ich uiszczenia z powoduj jego trudnej sytuacji materialnej i obciążając nimi Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

- odpis postanowienia a pouczeniem o prawomocności doręczyć skazanemu;

- zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 23 marca 2021 r.

SSA Grzegorz Wątroba