Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II S 6/21

POSTANOWIENIE

17 lutego 2021 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: S.S.A Cezariusz Baćkowski

Sędziowie: S.S.A. Maciej Skórniak S.S.A. Wiesław Pędziwiatr

po rozpoznaniu w sprawie M. B.

skargi na naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki,

na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 75)

p o s t a n a w i a

1. skargę pozostawić bez rozpoznania,

2. zwolnić M. B. od opłaty od skargi,

UZASADNIENIE

M. B. złożył skargę wskazując na przewlekłość postępowania w przedmiocie jego wniosku o udzielenie przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności zawisłego przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu, sygn. akt V Kow 503/20.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Skarga nie podlega rozpoznaniu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 75), strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.

Wyjątek od tej zasady określa art. 2 ust. 1b cytowanej ustawy, który stwierdza, że powołanego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 tej ustawy nie stosuje się w sprawach, o których mowa w art. 1 § 1 ustawy z 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 665, 666, 768, 1452 i 2217), chyba że dotyczą one obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonego.

Tak więc, przepisów cyt. ustawy o skardze co do zasady (z wyłączeniem spraw wymienionych wyżej) nie stosuje się do spraw prowadzonych na podstawie Kodeksu karnego wykonawczego, w tym spraw o udzielenie przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności.

Zatem skarga na przewlekłość postępowania złożona w sprawie o której mowa jako niedopuszczalna nie mogła zostać rozpoznana (art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze (…), art. 2 ust. 1b tej ustawy).

Nie byłoby słuszne oczekiwanie od autora skargi uiszczenia od niej opłaty w sytuacji, gdy jest oczywiste, że nie mogła zostać merytorycznie rozpoznana ponieważ była niedopuszczalna z mocy ustawy, dlatego należało zwolnić go od jej uiszczenia (art. 623 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy o skardze, por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2013 r., KSP 8/13, Legalis)

Z tych powodów należało orzec jak na wstępie.

Wiesław Pędziwiatr Cezariusz Baćkowski Maciej Skórniak

II S 6/21

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE