Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 czerwca 2021 roku

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko B. J.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Zasądza od pozwanej B. J. na rzecz powoda M. J. kwotę 22 900 zł (dwadzieścia dwa tysiące dziewięćset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 22 500 zł (dwadzieścia dwa tysiące pięćset złotych) od dnia 17.07.2020r. do dnia zapłaty.

II.  Nakazuje zwrócić pozwanej B. J. niewykorzystaną zaliczkę w kwocie 1025,38 zł (jeden tysiąc dwadzieścia pięć złotych 38/100 groszy) z pozycji zapisanej pod numerem (...).

III.  Zasądza od pozwanej B. J. na rzecz powoda M. J. kwotę 5962 zł ( pięć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia wyroku pozwanej do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

M. J. wytoczył powództwo przeciwko B. J. o zapłatę kwoty 22 500 złotych tytułem zwrotu zapłaconej ceny wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 400 złotych tytułem odszkodowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że 25 maja 2020 roku zawarł z pozwaną, jako sprzedającą, umowę sprzedaży, której przedmiotem był quad marki C. (...) (...) numerze rej. (...), nr VIN: (...). Po dokonaniu zakupu pojazdu i przetransportowaniu go na przyczepie do miejsca zamieszkania powoda, powód odpalił silnik pojazdu i zjechał nim z przyczepki. Po zjechaniu z przyczepki i krótkiej pracy silnik pojazdu zgasł. Po ponownym odpaleniu silnika i kilkusekundowej pracy zgasł i nie było już możliwe jego ponowne odpalenie. Pojazd został zawieziony do mechanika, który stwierdził, że pojazd ma uszkodzony silnik – zdaniem mechanika nosił ślady wcześniejszego rozbierania go, czego powód nie był w stanie stwierdzić w dniu zakupu pojazdu. W związku z tym powód złożył pozwanej oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży z dnia 25 maja 2020 roku domagając się zwrotu zapłaconej za pojazd ceny. Pozwana w odpowiedzi na odstąpienie wskazała, że pojazd w chwili jego sprzedaży nie miał wad fizycznych.

Powód wskazał, że wady pojazdu ujawniły się bezpośrednio po jego zakupie, musiały więc istnieć już w chwili zawierania umowy sprzedaży i wobec tego powód odstąpił od umowy i domaga się zwrotu zapłaconej ceny.

Powód domaga się zasądzenia od pozwanej kwoty 400 złotych, gdyż kwota ta stanowi wynagrodzenie rzeczoznawcy pojazdów samochodowych za sporządzenie opinii technicznej z dnia 27 czerwca 2020 roku dotyczącej przedmiotowego pojazdu.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazała, że zaprzecza, aby sprzedany powodowi pojazd marki C. (...) miał wady uzasadniające roszczenie z tytułu rękojmi oraz aby wykonała zobowiązanie nienależycie. Pozwana zakwestionowała treść prywatnej opinii biegłego załączonej do pozwu.

Pozwana wskazała, że sprzedała powodowi 11-letni używany pojazd C. (...) typu Quad. Na fakturze VAT została wskazana data produkcji, pozwana nie była pierwszym właścicielem pojazdu i sprzedała go ramach prowadzonej działalności gospodarczej – sprzedaż pojazdów i motocykli. W dniu sprzedaży powód otrzymał pełną informację, że pojazd jest pojazdem używanym, przekazano mu także umowę, na podstawie której pozwana kupiła pojazd.

Pozwana wskazała, iż nabyła pojazd w dniu 10 maja 2020 roku, a następnie w dniu 25 maja 2020 roku odsprzedała go powodowi.

W okresie posiadania pojazdu pozwana nie dokonywała żadnych napraw. Pojazd był sprawny, wystawiony na sprzedaż na portalach internetowych, nie był użytkowany.

W dniu sprzedaży Q. powód dokonał szczegółowych oględzin pojazdu, przeprowadził długą jazdę próbną, w trakcie której testowano m.in. sprawność silnika na wysokich obrotach. Przed sprzedażą sprzedawca przekazał powodowi cała posiadaną przez siebie wiedzę o przedmiotowym pojeździe oraz przekazał wszystkie posiadane dokumenty z związane z pojazdem.

Pozwana nie składała kupującemu zapewnień, aby pojazd od daty pierwszej rejestracji był serwisowany w autoryzowanych serwisach lub był serwisowany z zastosowaniem oryginalnych części zamiennych. Pozwana podkreśliła, że przekazała powodowi pełną posiadaną wiedze o pojeździe, umożliwiła mu przeprowadzenie oględzin i jazd próbnych po to, aby kupujący mógł podjąć w pełni świadomą decyzję o zakupie używanego pojazdu rekreacyjnego.

Pozwana podniosła również, że opisany w ekspertyzie prywatnej stan pojazdu może być również skutkiem ingerencji samego powoda w silnik pojazdu lub wymiany sprawnych podzespołów w pojeździe na niesprawne.

W ocenie pozwanej pozew jest niezasadny i przedwczesny. Mimo kierowanych pism powód nie dostarczył pozwanej pojazdu do miejsca wykonania umowy w celu umożliwienia dokonania oględzin.

Sąd ustalił, co następuje.

W dniu 10 maja 2020 roku B. J. kupiła od S. B. pojazd typu Quad (...), o numerze rej. (...), nr VIN (...), wyprodukowany w 2009 roku.

Następnie w dniu 25 maja 2020 roku M. J., po sprawdzeniu pojazdu podczas jazdy próbnej, kupił wyżej wymieniony pojazd od prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usługowo-Handlowy (...) B. J., za cenę 22 500 złotych. W dacie zakupu pojazd posiadał przebieg 6526 km. Przebieg spisany został po jeździe próbnej. Pojazd został zakupiony w P., w miejscu prowadzenia działalności B. J.. Pojazd, w czasie między zakupem, a sprzedażą przez B. J. nie był serwisowany, nie wykonano przeglądu.

(bezsporne, dowód: kserokopia faktury (...) k. 13; kserokopia umowy sprzedaży k. 14; kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 15-21; wydruk (...) k. 54; zeznania świadka D. J. k. 125-125v; zeznania świadka P. G.; zeznania świadka A. J. k. 126; zeznania świadka W. G. k. 126v; zeznania M. J. k. 126vl; zeznania B. J. k. 127)

Po zakupie pojazdu został on przetransportowany do miejsca zamieszkania M. J..

Po odpaleniu pojazdu - silnik zgasł. Po doładowaniu akumulatora silnik został uruchomiony się, po czym M. J. wyruszył się przejechać. Po przejechania 18 km silnik zgasł i nie uruchomił się ponownie. M. J. skontaktował się z mężem pozwanej i ustalił, że dokona zmiany akumulatora, jednakże nie dało to pożądanego efektu. Następnie skontaktował się z mechanikiem zatrudnionym u pozwanej i wspólnie zdecydowali o wymianie rozrusznika, co również nie pomogło. M. J. zaprowadził pojazd do mechanika, który stwierdził, że silnik pojazdu najprawdopodobniej jest zatarty. Naprawa pojazdu miałaby kosztować 12 000 złotych. Kupujący telefonicznie zwrócił się wówczas do męża pozwanej, który zaproponował mu, że zwróci mu 20 000 złotych, jednakże M. J. miał zwrócić pojazd do miejsca prowadzenia działalności przez B. J..

M. J. zwrócił się do rzeczoznawcy pojazdów samochodowych. Rzeczoznawca stwierdził, iż w pojeździe wadliwie nałożona jest masa silikonowa pod osłoną wariatora (nieszczelność pokrywy), brak pełnej kompletacji śrub osłony rotatora, widoczne ślady demontażu, a następnie wklejania czujników w osłonie skrzyni biegów, nieoryginalne uszczelki pod cylindrami silnika, brak możliwości przekręcenia kołem zamachowym, brak możliwości uruchomienia silnika.

(dowód: opinia techniczna pojazdu k. 22-30; kserokopia paragonu fiskalnego k. 41; zeznania D. J. k. 125-125v; zeznania A. J. k. 126-126v; zeznania M. J. k. 126v-127)

M. J. pismem z 21 maja 2020 roku odstąpił od umowy sprzedaży przedmiotowego pojazdu i wezwał B. J. do zapłaty kwoty 22 500 złotych. Po wymianie korespondencji, ostatecznie, B. J. pismem z 7 lipca 2020 roku nie uznała roszczenia.

(dowód: pismo z 21.05.2020r. k. 31-32; pismo z 4.06.2020r. k. 33-35; pismo z 9.06.2020r. k. 36; pismo z 15.06.2020r. k. 37; pismo z 15.06.2020r. k. 38; pismo z 7.07.2020 k. 40)

W dacie zakupu pojazd posiadał przebieg 6526 km, natomiast według oceny nr (...) z dnia 27 czerwca 2020 roku pojazd posiadał przebieg 6544 km. W dniu 20 września 2019 roku pojazd miał wykonywane badanie dodatkowe podczas, którego stwierdzono naruszenie elementów nośnych przy przebiegu 6429 km.

(dowód: opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, wyceny nieruchomości, techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego, mechaniki maszyn rolniczych i urządzeń k. 71-91)

Sąd zważył, co następuje.

Istota niniejszego sporu sprowadza się do ustalenia zasadności roszczenia powoda ocenianego w kontekście przepisów o odstąpieniu od umowy sprzedaży z tytułu rękojmi za wady przedmiotu umowy sprzedaży.

Stosownie do treści art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Zgodnie z art. 556 ¹ pkt 1) k.c., wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia.

Zgodnie z art. 556 ² kpc jeśli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego.

W myśl art. 559 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili.

W tym miejscu należy powołać stanowisko Sądu Najwyższego, który stwierdził, że przepis art. 559 k.c. modyfikuje rozkład ciężaru dowodu - jako przepis szczególny w stosunku do art. 6 k.c. - w razie dochodzenia przez kupującego od sprzedawcy roszczeń z tytułu rękojmi. Treść normy prawnej zawartej w art. 559 k.c. wprowadza domniemanie, że wady wynikły z przyczyny tkwiącej już poprzednio w rzeczy sprzedanej. Oznacza to, że na kupującym nie spoczywa ciężar dowodu, iż wada powstała z przyczyny tkwiącej już poprzednio w rzeczy. Ryzyka wadliwej produkcji i ryzyka związanego ze sprzedażą rzeczy wadliwych nie może bowiem ponosić kupujący. Na sprzedawcy spoczywa zatem obowiązek kontroli dostarczonego towaru w celu stwierdzenia, czy w dacie wydania kupującemu przedmiotu sprzedaży nie ma on wad fizycznych. Natomiast kupujący nie ma obowiązku badania rzeczy, a ujemne dla niego skutki prawne wywołują jedynie dwa elementy: świadomość, że rzecz zaoferowana do sprzedaży ma wadę, i świadome w takiej sytuacji nabycie rzeczy wadliwej (vide wyrok Sądu Najwyższego z 27.11.2003r. w sprawie III CK 115/2002).

Stosownie do treści art. 560 § 1 k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie.

Zgodnie z art. 566 § 1 k.c., jeżeli z powodu wady fizycznej rzeczy sprzedanej kupujący złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy albo obniżeniu ceny, może on żądać naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady, choćby szkoda była następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności, a w szczególności może żądać zwrotu kosztów zawarcia umowy, kosztów odebrania, przewozu, przechowania i ubezpieczenia rzeczy oraz zwrotu dokonanych nakładów w takim zakresie, w jakim nie odniósł korzyści z tych nakładów. Nie uchybia to przepisom o obowiązku naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Jeżeli sprzedawca chce się uwolnić od odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady rzeczy, to musi udowodnić, że kupujący wiedział o wadzie w chwili wskazanej w § 1 lub 2 art. 557 k.c. Dla zwolnienia sprzedawcy od odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady nie wystarczy, że kupujący mógł - przy dołożeniu należytej staranności - wadę zauważyć. Sprzedawca bowiem odpowiada także za wady jawne, jeśli nie były kupującemu znane. W art. 354 k.c. mieści się również obowiązek lojalności sprzedawcy wobec kupującego, który winien w szczególności przejawiać się w przedstawieniu drugiej stronie, niebędącej fachowcem w danej dziedzinie, rzeczywistego stanu sprzedawanej rzeczy (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 26.01.1994 r. w sprawie I ACr 640/94, Orzecznictwo Sądów w sprawach (...) 1994, nr 8, poz. 139).

Pozwana nie sprostała ciężarowi dowodu o wiedzy nabywcy dotyczącej stanu kupowanego pojazdu. Nie wykazała również, że wady przedmiotowego pojazdu wynikały z jego użytkowania, wyeksploatowania lub nieprawidłowej naprawy dokonanej przez powoda po jego zakupie. Pozwana w żaden sposób nie skontrolowała jakości pojazdu. Zakupiła Quad 10 maja 2020 roku i już 25 maja 2020 roku go sprzedała. Pojazd w tym czasie nie był serwisowany, nie dokonano przeglądu pojazdu, co pozwana przyznała zeznając na rozprawie. Tak więc pozwana w żaden sposób nie udowodniła, że w dacie wydania powodowi przedmiotu sprzedaży nie miał on wad fizycznych.

Poza sporem pozostają okoliczności związane z samym zakupem pojazdu, w tym towarzyszące mu oględziny i jazda próbna.

Z opinii powołanego w niniejszej sprawie biegłego sądowego z zakresu m.in. techniki motoryzacyjnej i maszynowej, A. S., wynika, że najprawdopodobniej silnik pojazdu jest zatarty. Biegły wskazał, że pomimo, iż wada ta ma charakter eksploatacyjny to nie jest spowodowana krótkotrwałą eksploatacją pojazdu przez powoda. Na dzień oględzin w pojeździe tym występowały następujące wady fizyczne: niekompletność oryginalnych śrub osłony rotatora, ślady demontażu i ponownego montażu czujników w osłonie skrzyni biegów, brak możliwości uruchomienia silnika.

Biegły wyjaśnił, że jeśli powód użytkował pojazd tylko przez 18 km to mało prawdopodobne jest, aby przyczynił się do powstania wady w postaci unieruchomienia silnika (braku możliwości odpalenia).

Sąd w pełni podziela opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego A. S. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Jest rzetelna i logiczna.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. jako zmierzający jedynie do przedłużenia postępowania.

Zeznania świadków przesłuchanych w sprawie Sąd uznał za wiarygodne, bowiem są one logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniają i korelują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Kwestia rzeczywistego przebiegu silnika nie miała istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, albowiem treść opinii biegłego w sposób oczywisty dowodzi, iż w przedmiotowym pojeździe istniały w dniu jego sprzedaży powodowi istotne wady uniemożliwiające używanie pojazdu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Powód kupił pojazd, który po przejechaniu około 18 km nie jest zdatny do używania i którego koszt naprawy, w porównaniu do ceny zakupu, jest znaczny, co czyni przedmiotowe wady pojazdu istotnymi.

Zgodnie z treścią przepisu art. 494 k.p.c. strona, która od umowy odstąpiła, powinna zwrócić drugiej stronie to, co otrzymała od niej na podstawie umowy, oraz może domagać się zwrotu swojego świadczenia oraz naprawienia szkody, która powstała wskutek niewykonania zobowiązania. Roszczenie o naprawienie szkody dotyczy wszelkich szkód powstałych w wyniku braku skutecznej realizacji zobowiązania. W niniejszej sprawie powód poniósł koszt opinii technicznej, który wyniósł 400 złotych. W ocenie Sądu koszt ten był niezbędny do efektywnego dochodzenia swojego roszczenia i pozostaje w związku z niewykonaniem zobowiązania przez pozwaną.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych na wstępie rozważań przepisów, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 22 900 złotych z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 22 500 złotych od dnia wniesienia pozwu to jest od dnia 17 lipca 2020 roku do dnia zapłaty.

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018r., poz. 300 j.t.), Sąd zwrócił pozwanej B. J. kwotę 1025,38 złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki na opinię biegłego z pozycji zapisanej pod numerem (...).

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepis § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 3 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17,00 zł tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 1 145,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 1 200,00 zł tytułem zwrotu zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego.