Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 147/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

5

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 6 marca 2019 roku sygn. akt. XVIII K 169/14

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy oskarżonych: J. K., A. G., R. K., P. K..

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1 i 2

Oskarżeni H. N. i M. N.

Dowód z prywatnej ekspertyzy autorstwa dr P. B. oraz mgr M. D. z Fundacji (...) w P., która to ekspertyza została dołączona do wniosku dowodowego obrońcy A. G. (1), adw. B. Z. z dnia 23 lipca 2018 roku, na okoliczność wykazania, że:

- powierzenie podmiotowi I. H. N. zamówienia z dnia 17 stycznia 2011 roku na „Świadczenie usług doradczych w zakresie procedur dla funkcjonowania Centrali Monitorowania Systemu Dozoru Elektronicznego" przez Centrum Weryfikacji Umów z Ministerstwem Sprawiedliwości, dotyczących zarządzania, utrzymania i serwisu infrastruktury technicznej i teleinformatycznej Systemu Dozoru Elektronicznego (dalej również jako: „SDE") z dnia 29 grudnia 2010 roku oraz 24 stycznia 2012 roku - było uzasadnione ekonomicznie oraz faktycznie z punktu widzenia obowiązków nałożonych na wykonawcę, tj. Centrum (...) sp. z o.o. przez (...) S.A., w świetle umowy z dnia 14 stycznia 2011 roku zawartej między (...) S.A. a (...) na usługę bezpośredniego wsparcia w zakresie bieżącej obsługi i funkcjonowania Centrum Monitorowania;

wykazania, że działalnie polegające na zaangażowaniu przez (...) S.A. (w wykonaniu Umów z Ministerstwem Sprawiedliwości z dnia 29 grudnia 2010 roku oraz 24 stycznia 2012 roku) w projekt SDE sprawdzonego i znanego wcześniej podwykonawcy, dysponującego zapleczem technicznym oraz know-how, w istocie ograniczało ryzyko wystąpienia negatywnych zjawisk po stronie spółki (...), oraz pośrednio C., z tytułu niewywiązania się z zapisów umowy zawartej z Ministerstwem Sprawiedliwości, jak również ograniczało możliwość naliczania kar umownych przez Ministerstwo Sprawiedliwości na rzecz (...) S.A. z tytułu nieprawidłowej realizacji Umów z dnia 29 grudnia 2010 roku oraz 24 stycznia 2012 roku;

udział spółki (...) w realizacji umów z dnia 29 grudnia 2010 roku oraz 24 stycznia 2012 roku zawartych między Ministerstwem Sprawiedliwości a (...) S.A. był korzystny z ekonomicznego punktu widzenia spółki (...), albowiem:

. minimalizował nałożenie na Spółkę (...) S.A. (a tym samym na spółkę (...)) przez Ministerstwo Sprawiedliwości kar umownych, wynikających z ww Umów;

. całkowity koszt netto kontraktu (...) S.A. z (...) wynosił 3.215.000 zł netto, zaś (...) z firmą (...) wynosił 510.000 zł netto, co oznacza, że z jednej strony (...), a tym samym (...) S.A. były zabezpieczone przed realizacją przez Ministerstwo Sprawiedliwości wysokich kar umownych, zaś z drugiej strony, zysk (...) z tytułu zawarcia ww. transakcji wynosił 2.705.000 zł netto, co oznacza, że przyjęcie przez H. N. zlecenia od (...) i udostępnienie (...) swoich zasobów personalnych, know-how, etc., przyniosło (...) zysk, a nie narażało ją na szkodę,

Dokument prywatny – ekspertyza w zakresie działań podejmowanych przez prezesa zarządu spółki (...) sp.zo.o.

k.14312, t.58

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Dokument prywatny – ekspertyza w zakresie działań podejmowanych przez prezesa zarządu spółki (...) sp.z o.o

Ten dokument z dnia 15 czerwca 2018 r i zadane w nim pytania oraz przeprowadzone analizy nie były przydatne w sprawie zarzutów dotyczących H. N. i M. N., albowiem w żaden sposób nie odnosiły się do faktów przedstawionych w zarzutach ww. oskarżonym – a konkretnie przepływu pieniędzy pomiędzy spółkami (...) i kwestii fikcyjności usług, na które te faktury opiewały.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego J. K. (1):

Naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) w odniesieniu do pkt. I wyroku - obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, poprzez przyjęcie, że działanie czynem ciągłym ze z góry powziętym zamiarem polegającym na podrobieniu podpisu w celu użycia go za autentyczny osoby wystawiającej 22 faktury w imieniu nieistniejącej spółki (...) s.c. wystawione za usługę serwisu i konserwacji nadajników, która nigdy nie została wykonana, i doprowadzeniu do sporządzenia dowodów wypłat gotówki z kasy „KW", podrobieniu na nich podpisu w celu użycia go za autentyczny osoby rzekomo otrzymującej gotówkę i zatwierdzeniu wypłaty, podczas gdy operacje takie w rzeczywistości nie zostały przeprowadzone i umożliwieniu w ten sposób księgowe rozliczenie kwot, które A. G. (1) osobiście pobrał w gotówce z rachunków bankowych spółki i nigdy nie wpłacił ich do kasy spółki, wyczerpuje dyspozycję pomocnictwa z art. 18§ 3 k.k. w zw. z art. 284§ 2 k.k. 2 w zw. z art. 294§ 1 k.k. w zb. z art. 270§ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., podczas gdy A. G. (1) bez uprzedniej pomocy ze strony J. K. (1) samodzielnie wypłacił gotówkę z rachunków bankowych spółki zaś działania J. K. (1) podjęte zostały po dokonaniu wypłat przez A. G. (1) i miały na celu wyłącznie księgowe rozliczenie pobranych przez A. G. (1) kwot a nie ich wypłacenie, nie stanowiąc w konsekwencji pomocnictwa z art. 18 §3 k.k. w zw. z art. 284 §2 k.k. w zw. z art. 294§ 1 k.k. w zb. z art. 270§ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

2) w odniesieniu do pkt. lI wyroku - obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, poprzez przyjęcie, że działanie czynem ciągłym ze z góry powziętym zamiarem polegającym na spowodowaniu wypłacenia zawyżonych kwot wynagrodzenia z tytułu nadgodzin D. G. — 9.050 PLN, J. M. (1) — 9.950 PLN i S. S. (1) — 11.250 PLN, a następnie odebranie od nich nadpłaconej kwoty wyczerpuje

dyspozycję sprzeniewierzenia z art. 284 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., podczas gdy z chwilą

otrzymania przez każdego z tych pracowników wypłaconego mu przez spółkę wynagrodzenia stało się ono własnością danego pracownika, bez względu na to, że wynagrodzenie to w części było nienależne, a w konsekwencji odebranie od każdego z tych pracowników całości lub części nadpłaconego wynagrodzenia, nie stanowiącego już własności spółki, nie wyczerpuje znamion przestępstwa przywłaszczenia określnego w art. 284 2 k.k.

3) w odniesieniu do pkt.Ill wyroku - obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, poprzez przyjęcie, że działanie czynem ciągłym ze z góry powziętym zamiarem polegającym na dostarczeniu ustalonej osobie specyfikacji projektowej nadajnika (...) 200, będącej w posiadaniu spółki, która następnie została przedstawiona przez tę osobę jako sporządzona przez nią osobiście, a następnie podpisaniu potwierdzającego nieprawdę protokołu realizacji usługi i przyjęciu poświadczającej nieprawdę faktury doprowadzając do jej realizacji, przelewem wyczerpuje dyspozycję art. 284 §2 k.k. w zb. z art. 271§ 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k., podczas gdy oskarżony J. K. (1) nie był ani funkcjonariuszem publicznym ani inną osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu, o których mowa w art. 271§1 k.k., co wyklucza możliwość popełnienia przez J. K. (1)

przestępstwa określonego w art. 271 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k., a ponadto faktura została zapłacona przelewem na rachunek bankowy należący do innej ustalonej osoby, przy czym J. K. (1) nie dokonał fizycznie tego przelewu, i z chwilą uznania tego rachunku bankowego kwotą płatności przelane środki pieniężne stały się własnością tej osoby, co wyklucza możliwość popełnienia przez J. K. (1) przestępstwa przywłaszczenia mienia spółki określonego w art. 284 §2 k.k.

II.  Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego R. K. (1):

Obrazy przepisów postępowania /art.7 kpk, art.92 kpk i art.410 kpk/, która spowodowała błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i miała decydujący wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a w konsekwencji spowodowała bezpodstawne uznanie oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu.

Gdyby Sąd Okręgowy zastosował się do dyspozycji art.7 kpk, art.92 kpk i art.410 kpk nakazujących dokonanie ustaleń w sprawie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, uwzględnienie i analizę całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie — całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania — to uznanie oskarżonego R. K. (1) winnym byłoby niemożliwe.

III.  Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego A. G. (1):

Co do czynów objętych punktem V części dyspozytywnej wyroku (art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości) :

1/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie naruszenie art. 439§ 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z

art. 17§ 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 101 § 1 pkt 3 k.k. poprzez przypisanie A. G. popełnienia czynów zabronionych z punktów IV i V części wstępnej wyroku, których karalność uległa przedawnieniu już w chwili ogłoszenia tych zarzutów oskarżonemu przez prokuratora, ze względu na popełnieniu błędu w zakresie ustaleń faktycznych, mających wpływ na treść zaskarżonego wyroku, wskutek błędnego przyjęcia w sentencji zaskarżonego wyroku, że realizacja znamion czynów zabronionych z punktów IV i V aktu oskarżenia trwała równocześnie aż do dnia 14 sierpnia 2012r., tj. do dnia rezygnacji A. G. z funkcji prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o.,

podczas gdy przeczą temu ustalenia dokonane przez Sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, w których Sąd a quo przyjął, że czyny te następowały bezpośrednio po sobie, a nie nakładały się na siebie, co jest wyrazem prawidłowego stanowiska, że realizacja znamion tych czynów zabronionych kończyła się w chwili, gdy powstawał obowiązek złożenia rocznego sprawozdania finansowego za kolejny rok kalendarzowy, co oznacza, że czyn zabroniony z punktu IV części wstępnej wyroku mógł zostać popełniony w okresie od 15.07.2007r. do 31.12.2007r., a czyn z punktu V części wstępnej w okresie od 15.07.2008r. do 31.12.2008r., co czyni wystąpienie wskazanej bezwzględnej przyczyny odwoławczej oczywistym i bezspornym;

2/ błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść wyroku polegający na błędnym stwierdzeniu zaniechania złożenia przez A. G. rocznych sprawozdań (...) sp. z o.o. we właściwym rejestrze, w sytuacji gdy Sąd meriti ustalił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że sprawozdania były faktycznie sporządzane przez biuro księgowe, a jedynie oskarżony zaniechał ich złożenia w KRS (zob. str. 155 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), co dowodzi wprost, że zachowanie A. G. nie wypełniło znamion przypisanego mu czynu zabronionego, a powyższe ustalenie potwierdza również wiarygodność wyjaśnień złożonych przez A. G., w których A. G. wyjaśnił, że obowiązek złożenia sporządzonych rocznych sprawozdań finansowych ciążył na J. K., gdyż zwyczajnie nielogiczne jest, aby A. G. - zlecający sporządzenie rocznych sprawozdań finansowych - w tej sytuacji nie zadbał o ich złożenie we właściwym rejestrze, a jedynym wytłumaczenie dla tej sytuacji jest powierzenie wykonania tego obowiązku innemu innej osobie zatrudnionej w spółce, która odpowiadała za kwestie administracyjno-organizacyjne, tj. J. K.;

ewentualnie z ostrożności procesowej

3/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie naruszenie art. 17 §1 pkt 3 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie umorzenia postępowania w sytuacji, gdy w przypadku spółki (...) sp. z o.o. zgodnie z ustaleniami Sądu meriti sprawozdania były faktycznie sporządzane przez biuro księgowe, a jedynie oskarżony zaniechał ich złożenia w KRS (zob. str. 155 uzasadnienia zaskarżonego wyroku) i wszystkie zostały złożone w do Krajowego Rejestru Sądowego, zanim jeszcze zostało wszczęte postępowania karne w niniejszej sprawie, co może dowodzić braku jakiejkolwiek społecznej szkodliwości czynów zabronionych przypisanych A. G., a z pewnością prawdziwe jest stwierdzeniem, że poziom społecznej szkodliwości zarzucanego czynu był niższy niż znikomy.

II. Co do czynu objętego punktem VI części dyspozytywnej wyroku

(faktury od podmiotu (...) s.c.) :

1/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 2§ 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. w zw. z

art. 170 §1 pkt 2 k.p.k. poprzez oddalenie na rozprawie głównej w dniu 31 stycznia 2019r. wniosku dowodowego złożonego przez oskarżyciela posiłkowego w zakresie pozyskania przez Sąd dokumentów z akt sprawy prowadzonej przez Naczelnika Mazowieckiego Urzędu Celno-Skarbowego w W. pod sygn. akt RKS 1895/2017/448000/MWM oraz uzupełniającego przesłuchania P. K. na okoliczność tego, że w rzeczywistości to „oskarżony K. miał odpowiadać za wyprowadzenie z pokrzywdzonej spółki Centrum (...) środków finansowych przy użyciu fałszywych faktur wystawianych na nieistniejący podmiot pod nazwą (...) S.C.", na co mają wskazywać zeznania P. K. złożone w ww. sprawie karnoskarbowej oraz załączona do tych akt wiadomość e-mail P. K. (3) z dnia 21.01.2018r. (w załączeniu), którą przytoczył oskarżony G. na rozprawie w dniu 15 maja 2018 roku, albowiem jak wynika z treści depozycji P. K., które złożył w innym postępowaniu oraz informacji, jakie zawarł we wzmiankowanej wiadomości, „Płatności za te faktury były gotówkowe, a pieniądze przynosił A. G. i przekazywał K.", co stoi w całkowitej sprzeczności z wersją przekazywaną przez P. K. i J. K. w niniejszej sprawie, zgodnie z którą A. G. miał poinformować te osoby, że fałszywe faktury z nieistniejącego podmiotu (...) s.c. służą rzekomo wypłaceniu przez (...) sp. z o.o. łapówki za wygraną w przetargu na wdrożenie Systemu Dozoru Elektronicznego dla Ministerstwa Sprawiedliwości, a zatem pozyskanie akt sprawy postępowania karnoskarbowego oraz uzupełniające przesłuchanie P. K. w tym zakresie było konieczne dla wyjaśnienia sprzeczności w wersjach prezentowanych przez tę osobę w zakresie czynu objętego punktem VI wyroku;

2/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną, powierzchowną, niepopartą całościową analizą akt sprawy, ocenę dowodu z wyjaśnień A. G. oraz J. K., zeznań L. Ł. i P. K. w zakresie wyprowadzenia ze spółki (...) sp. z o.o. środków finansowych za pomocą fałszywych faktur wystawionych na nieistniejący podmiot (...) s.c., podczas gdy prawidłowa ocena ww. dowodów powinna skutkować uznaniem, że:

- to J. K. przynosił do spółki (...) faktury od firmy (...),

- to J. K. poinformował A. G., że A. jest podmiotem, który wykonuje konserwację nadajników spółki (...) zainstalowanych w banku (...); - płatności za te faktury były gotówkowe, a gotówkę otrzymywał J. K., w celu uregulowania płatności z kontrahentem;

- A. G. nie miał świadomości, że były to faktury fałszywe;

- J. K. przekazywał do księgowości faktury od firmy (...), a jak zeznała L. Ł. nigdy nie przyniósł ich A. G. i jego osoby świadek ten nie kojarzył z tymi płatnościami, a wyłącznie J. K.;

- J. K. podrabiał podpisy na fakturach i drukach KW w celu wykazania prawdziwości tych transakcji;

a zatem uznaniem, że to J K. jest osobą, która wyłącznie odpowiada za wyprowadzenie kwoty blisko 900.000 złotych ze spółki (...) tytułem płatności za faktury z (...) s.c., a jego przyznanie się do winy do pomocnictwa A. G. w tym zakresie miało służyć ograniczeniu jego rzeczywistej odpowiedzialności oraz obciążeniu A. G., z którym pozostawał w ostrym konflikcie finansowym i personalnym;

3/ błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść wyroku polegający na błędnym i bezpodstawnym ustaleniu, że to A. G. każdorazowo pobierał z rachunku bankowego (...) sp. z o.o. środki finansowe na potrzeby opłacenia fałszywych faktur z firmy (...), podczas gdy Sąd meriti nie wskazał przy rekonstrukcji stanu faktycznego sprawy żadnego dowodu, który wskazuje na sprawstwo A. G. w tym zakresie, a zatem należy uznać to ustalenie nie tylko za błędne, ale również dowolne i arbitralne, chociażby z uwagi na fakt, że jak wynika z dokumentacji z akt sprawy (vide pismo z dn. 05.08.2019r. z (...) Bank S.A. k. 12327-12329) J. K. (1) był ustanowionym pełnomocnikiem do rachunku bankowego (...) od dnia 09 marca 2009r., a zatem miał możliwość dysponowania środkami spółki, w tym pobierania gotówki i zlecania przelewów, co ma szczególne znaczenie w tej sprawie skoro dokumenty KW z podrabianymi podpisami J. K. były wystawiane przez niego od dnia 31 marca 2009r.;

4/ błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść wyroku polegający na błędnym i bezpodstawnym ustaleniu, że to A. G. dostarczył do spółki (...) fałszywe faktury od (...) s.c., podczas gdy to ustalenie oparte zostało na niewiarygodnych wyjaśnieniach J. K., a z wyjaśnień A. G. wynika, że faktury te przynosił do spółki (...).K., co potwierdziła asystentka L. Ł., która wskazała, że to J. K. jest jedyną osobą w spółce, którą kojarzy z tymi fakturami, gdyż to J. K. przynosił te faktury do niej w celu ich księgowego rozliczenia oraz wystawiał w tym celu druki KW, wraz ze złożeniem na nich podpisu za osobę, która w imieniu (...) s.c. rzekomo przyjęła zapłatę w gotówce od (...) sp. z o.o.

III. Co do czynu objętego punktem VII części dyspozytywnej wyroku (współpraca z (...) P. K. (1)) :

1/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę dowodu z wyjaśnień A. G. w zakresie, w którym Sąd nie dał im wiary, co do rzeczywistego i realnego charakteru współpracy pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) P. K. (1), jak również co do tego, iż umowa zawarta na wykonanie produktu pod nazwą „Inteligentny zamek" była wykonywana o czym świadczą wyjaśnienia samego P. K., ale również zeznania świadka K. B., który potwierdził, że współpracował w tym zakresie z nieżyjącym J. K. (3), a część oprogramowania została z pewnością wytworzona, jak również wskazuje na to, zwartość płyty CD, którą złożył do akt sprawy A. G. na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2018r., co do której wypowiedział się pisemnie oraz ustnie biegły z zakresu informatyki P. W. (1) (opinia z dn. 14.12.2018r. - k.14529 i nast.), na podstawie czego można stwierdzić, że:

- odnalezione i ujawnione fragmenty kodu informatycznego, znajdujące się na dostarczonej do badań płycie CD pozwalają na stwierdzenie, że pliki znajdujące się na płycie stanowią „fragmenty lub całość programu komputerowego Inteligentny zamek, który był przedmiotem umowy z dnia 14.09.2009r.",

- program zawarty na dostarczonej płycie CD powstał przed 23 października 2009r., a zatem mógł powstać w wykonaniu umowy z 14.09.2009r. zawartej między (...) a (...) i mógł stanowić jeden z modułów, na które miało zostać podzielone wykonanie projektu (vide umowa z 14.09.2009r. - k. 4405-44 16), - fragmenty kodu informatycznego zawartego na płycie CD zawierają informacje dotyczące podmiotu, na rzecz którego miał być tworzony system, tj. Centrum (...),

skoro zatem zapis informatyczny, znajdujący się na płycie CD zaliczonej w poczet materiału dowodowego w niniejszej sprawie, może stanowić część, a nawet całość programu Inteligentny zamek, a zarazem powstał w czasie, który jest zbieżny z zawarciem umowy w tym zakresie oraz biegły zidentyfikował, że jest to system dotyczący bezkluczowej bsługi zamków bankowych stworzony dla (...) sp. z o.o., to należy stwierdzić, że A. G. złożył prawdziwe i szczere wyjaśnienia w zakresie rzeczywistej i realnej współpracy pomiędzy (...) i YellowGrey, a zatem zapłata za faktury wystawione przez P. K. (1) w żadnym razie nie stanowiła przywłaszczenia środków na szkodę (...) sp. z o.o.;

2/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę, jako dowodu, kodu informatycznego zawartego na płycie CD złożonej przez A. G. do akt sprawy w dniu 23 sierpnia 2018r. i stwierdzenie, że jest to materiał niewiarygodny wyłącznie z uwagi na - jak stwierdził Sąd meriti - jego późne „odnalezienie", co stanowi ocenę niezgodną z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, tym bardziej że opinia biegłego P. W. z zakresu informatyki potwierdza, że zapis informatyczny znajdujący się na tej płycie CD odpowiada specyfiką, zawartością oraz charakterystyką produktowi, który został określony w umowie zawartej pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) P. K. (1) i powstał w okresie, który jest zbliżony do daty zawarcia umowy w tym zakresie, a więc czasu, w którym transakcja ta w żadnym razie nie była w żaden sposób uznawana za fikcyjną i nie było prowadzone w tym zakresie postępowanie przygotowawcze

w związku z tym należy stwierdzić, że dowód jakim jest zawartość omawianej płyty CD w sposób obiektywny, niebudzący wątpliwości i pewny potwierdza, że program pod nazwą Inteligentny zamek był w rzeczywistości tworzony, w szczególności, iż powstał w tym zakresie zwarty i rozległy materiał informatyczny, którego analiza wymagała od biegłego aż 30 godzin pracy, gdyż obszerność tego kodu informatycznego to kilkaset stron wydruku komputerowego w formacie a4, a zatem zapłata za faktury wystawione przez P. K. (1) w żadnym razie nie stanowiła przywłaszczenia środków na szkodę (...) sp. z o.o.;

3/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę dowodu z historii rachunku bankowego prowadzonego dla P. K. (k.4496-4520 akt sprawy) i stwierdzenie, że skoro P. K. w ciągu niespełna dwóch miesięcy pomiędzy 18.01.2010r., a 10.03.2010r. wypłacił kwotę około 37.200,- zł. i to w drodze 17 transakcji oznacza, że z pewnością środki te przekazał A. G., jak również, iż wskazuje na to wykonanie 3 przelewów na łączną kwotę 79.000 zł. Po otrzymaniu zapłaty za fakturę od spółki (...) sp. z o.o.,

podczas gdy analiza historii rachunku bankowego P. K. wskazuje na to, że wysokie wypłaty gotówkowe były przez niego wykonywane również przed wpływem środków od (...) sp. z o.o. (jednorazowe wypłaty kwot 13.000 zł oraz 10.000 zł były realizowane w grudniu 2009r.), a 3 przelewy na łączną kwotę 79.000 złotych zostały wykonane na rzecz rachunku bankowego należącego do M. K. (1) (brata P. K.), który to rachunek - jak wykazało postępowanie sądowe - wykorzystywany był do ukrycia środków przed wierzycielami, a zatem wykonanie takich przelewów wskazuje na to, że środki te P. K. chciał zachować dla siebie a nie oddać A. G., skoro przekazał je na rachunek brata, na którym ukrywał przed wierzycielami swoje własne środki pieniężne.

4/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez błędne ustalenie, że P. K. nie wykonywał umowy z 23.09.2009r. w zakresie stworzenia na rzecz (...) sp. z o.o. systemu „Inteligentny zamek", podczas gdy co najmniej część takiego systemu została stworzona i utrwalona na płycie CD, co zostało niewątpliwie stwierdzone przez biegłego z zakresu informatyki;

5/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez błędne ustalenie, że P. K. przekazał połowę kwoty otrzymanej od (...) sp. z o.o. na rzecz A. G., w sytuacji gdy Sąd nie przedstawił żadnego dowodu na to, że środki z wypłat gotówkowych przekazane zostały A. G., „ a kwota 79.000,- złotych została wbrew ustaleniu Sądu przekazana nie na rzecz A. G. a na rzecz innej osoby, na rachunku której P. K. ukrywał środki pieniężne przed wierzycielami;

6/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez błędne ustalenie, że płatności wykonane przez (...) sp. z o.o. na rzecz P. K. stanowią przywłaszczenie środków przez A. G. z uwagi na to, że P. K. wykonał przelew w kwocie 18.500 złotych tytułem opłaty za czesne córki A. G., podczas gdy przelew ten wynikał z prywatnych rozliczeń pomiędzy A. G. a P. K., które były związane z istnieniem wcześniejszych zobowiązań wobec mojego Mandanta, o czym spójnie wyjaśniali obaj zainteresowani.

lV. Co do czynu objętego punktem VIII części dyspozytywnej wyroku (współpraca z M. U. (1)) :

1/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną ocenę dowodów z zeznań L. Ł., M. K., P. K.. R. L. oraz wyjaśnień A. G. oraz historii rachunku bankowego M. U. poprzez nieuzasadnione wnioskowanie, że skoro wymienieni powyżej świadkowie nie mieli wiedzy o zakresie usług, które miała świadczyć M. U.

na rzecz (...) sp. z o.o., jest to równoznaczne z tym, że A. G. przywłaszczył na szkodę (...) sp. z o.o. kwoty wynikające z faktur wystawionych na rzecz M. U., podczas gdy zatrudnienie M. U. wynikało z chęci rozwinięcia strony internetowej (...) sp. z o.o., która, co prawda została stworzona przez M. K., ale - jak wynika z zeznań świadków - była prosta, czy wręcz prymitywna technicznie i całkowicie niereprezentatywna dla spółki, która działała w sektorze IT, a zatem działanie ukierunkowane na jej rozwój i wzbogacenie treści było uzasadnione gospodarczo, zatem fiasko tego zamierzenia biznesowego nie powinno stanowić podstawy do stwierdzenia, że środki zostały finalnie przywłaszczone, w szczególności, że z historii rachunku bankowego M. U. w żaden sposób nie wynika, aby oskarżona miała jakąkolwiek część tych pieniędzy przekazywać mojemu Mandantowi;

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez błędne ustalenie, że kwoty wynikające z faktur wystawianych na rzecz M. U. stanowiły kwoty, które przywłaszczył A. G. na szkodę (...) sp. z o.o., podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy nie pozwała na tego typu ustalenie.

V. Co do czynu objętego punktem X części dyspozytywnej wyroku

(współpraca z (...) M. R. (1)) :

1 / błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez błędne ustalenie, że wystawienie faktury (...) z dn. 3.03.2009r. oraz dwóch faktur: (...) z dn. 27.10.2010r. i (...) z dn. 28.10.2010r. stanowi jeden czyn popełniony przez A. G. ze z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu,

podczas gdy umowa i aneks z 2008r. oraz ugoda z 2009r. dotyczyły wyłącznie faktury (...) z dn. 3.03.2009r., a ówczesna współpraca M. R. z (...) nie może budzić żadnych wątpliwości, gdyż nawet J. K. potwierdza, że bywał on wówczas wielokrotnie w siedzibie spółki i spotykał się z A. G., jak również M. R. umożliwił zaprezentowanie oferty (...) wśród przedstawicieli banków (jak wskazał świadek J. S. - M. R. lobbował na rzecz (...)), a kwota opiewająca na fakturze z 2009r. stanowiła praktycznie jedyny jego dochód w 2009r., a zarazem jedyne zajęcie zarobkowe M. R. w tym okresie, na co wskazują dokumenty pozyskane z Urzędu Skarbowego znajdujące się na k.6475 i nast. akt sprawy,

natomiast okolicznościami całkowicie odrębnymi i niezależnymi od współpracy z lat 2008/2009 są te dotyczące wystawienia i płatności za faktury nr (...) z dn 27.10.2010r. i (...) z dn. 28.10.2010r., bowiem one pozostawały poza jakąkolwiek wiedzą i świadomością A. G. i są działaniami podjętymi z wyłącznej inicjatywy J. K., który za pośrednictwem P. K. przesłał do M. R. specyfikację nadajnika (...) sporządzoną przez (...) sp. z o.o., a następnie to J. K. przyjął do realizacji dwie faktury nr (...) z dn. 27.1O.2010r. i (...) z dn. 28.10.2010r., wykonał przelewy z rachunku w A. Banku (k. 12327-12329 akt sprawy) oraz przekazał je do księgowości spółki celem zaewidencjonowania, a zatem brak w niniejszej sprawie jakichkolwiek podstaw dowodowych do ustaleń faktycznych, że to A. G. odpowiada za wydatkowanie środków (...) sp. z o.o. wynikających z tych dwóch ostatnich faktur;

2/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną ocenę dowodów z wyjaśnień A. G., M. R., J. K., wiadomości e-mail oraz pliki dotyczące współpracy z M. R. z komputera A. G. skutkujące stwierdzeniem, że w latach 2008-2009 współpraca M. R. ze spółka mojego M. była jedynie pozorna i nie była realnie wykonywana,

podczas gdy zeznania świadka J. S. potwierdzają, że M. R. lobbował u niego na rzecz (...), kontrahent ten bardzo często bywał w siedzibie spółki, konsultował - wedle własnej wiedzy i doświadczenia w zakresie bezpieczeństwa - rozwiązania przyjmowane w toku wdrażania systemu dozoru elektronicznego skazanych, a przy tym współpraca ta była oparta o wzajemną znajomość i zaufania pomiędzy A. G. i M. R., dlatego też zawarta umowa nie musiała zawierać sztywno określonych zapisów w zakresie wynagrodzenia, albowiem miała być związana z przyszłą oceną przydatności tej współpracy, a - jak wskazano w treści ugody podpisanej w dn. 02.03.2009r. - wynagrodzenie określono ryczałtowo za tę współpracę właśnie z uwagi na brak zwartej dokumentacji,

jak natomiast wskazuje orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego „organy ścigania powinny tylko w wyjątkowych wypadkach, a więc powściągliwie ingerować w transakcje prywatnego podmiotu gospodarczego, który swobodnie, zgodnie z swoim interesem uzgadnia warunki umowy, a więc i cenę, i nie dopatruje w tym żadnej szkody. Przecież żaden przepis prawa nie nakłada na dany prywatny podmiot gospodarczy ustalania takiej, a nie innej, a różnej od rynkowej, ceny za kupowany produkt. To czy konkretna cena jest godziwa, strony swobodnie ustalają w myśl zasady ekwiwalentności świadczeń określonej w art. 487 2 KC." (wyrok SA w Katowicach z 11.02.2013r., sygn. II AKa 268/12);

3/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę dowodu z historii rachunku bankowego prowadzonego dla M. R. (k.4552-4581 akt sprawy) i stwierdzenie, że skoro M. R. w ciągu ponad dwóch miesięcy pomiędzy 18.03.2009r., a 21.05.2009r. wypłacił kwotę 88.300,- zł. i to w drodze 7 różnych transakcji oznacza, że z pewnością środki te przekazał A. G., jak również, iż wskazuje na to wykonanie 3 przelewów na łączną kwotę 46.100 zł. Po otrzymaniu zapłaty za fakturę od spółki (...) sp. z o.o.,

podczas gdy analiza historii rachunku bankowego M. R. wskazuje na to, że wysokie wypłaty gotówkowe były przez niego wykonywane również przed wpływem środków od (...) sp. z o.o. (np. wypłata kwoty 19.800 zł w dn. 15.07.2008r. oraz 5.000 zł w dn. 28.01.2009r.), a 3 wartościowe przelewy wykonano na inny własny rachunek bankowy (10.000 zł w dn. 19.03.2009r.) oraz na rzecz innego podmiotu niezwiązanego z A. G. (15.700 zł na rzecz spółki prohome sp. z o.o.), a zatem teza o przekazaniu tych środków na rzecz A. G. nie ma żadnego potwierdzenia w faktach i dowodach;

4/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 2§ 2 k.p.k. w zw. z art. 413§ 2 pkt 1

k.p.k. w zw. z art. 424 §1 k.p.k. polegające na przypisaniu A. G. w

wyroku popełnienia czynu związanego ze współpracą (...) sp. z o.o. z M. R. w kształcie (z niewielką zmianą) jak w zarzucie aktu oskarżenia, podczas gdy ustalenia faktyczne opisane w uzasadnieniu wyroku pozostają w sprzeczności z opisem czynu zabronionego, albowiem opis czynu zawiera informacje o działaniu M. R. wspólnie i w porozumieniu z A. G. w okresie od 14 marca 2008r. do 04 listopada 2010r., gdy tymczasem z ustaleń faktycznych wynika, że data zawarcia umowy była w rzeczywistości inna niż na tym dokumencie (14.03.2008r.), gdyż zdaniem Sądu umowę, którą „opatrzono datą 14.03.2008r." zawarto dla uwiarygodnienia wystawiania faktur, a więc w marcu 2009r., gdyż pierwsza z trzech faktur wystawiona została w dniu 03 marca 2009r., a wystąpienie powyższych sprzeczności uniemożliwia stwierdzenie, który z opisów Sąd meriti uznaje za prawdziwy, co uniemożliwia przeprowadzenie prawidłowej kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku w tym zakresie.

VI. Co do czynu objętego punktem XI części dyspozytywnej wyroku (współpraca z (...) R. K. (1)) zarzucam:

1/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę dowodu z wyjaśnień A. G. w zakresie, w którym Sąd nie dał im wiary, co do rzeczywistego i realnego charakteru współpracy pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) R. K. (1), jak również co do tego, że współpraca miała dwie odrębne od siebie wymiary:

- pierwszy z nich dotyczył umożliwienia - za pomocą osoby R. K. - dotarcia z ofertą do osób pełniących obowiązki dyrektorów bezpieczeństwa w przedsiębiorstwach, które mogły być zainteresowane usługami i produktami oferowanymi przez (...) sp. z o.o., a wykonanie takiego pośrednictwa potwierdzili świadkowie H. S. (były dyrektor ds. bezpieczeństwa w (...) Banku S.A.) oraz W. J. (były dyrektor bezpieczeństwa w spółce (...)), odbycie których potwierdził również świadek H. J. (1),

- drugi z nich dotyczył zlecenia przez (...) sp. z o.o. R. K. oraz współpracującym z nim osobom określenie obszarów pokrycia kraju siecią GPRS/GSM w celu wyboru strategicznego partnera telekomunikacyjnego dla (...) sp. z o.o., a które to usługi były wykonywane przez R. K. osobiście wespół z innymi byłymi policjantami, tj. W. Ś. oraz W. N., co znalazło potwierdzenie w przedłożonych do akt sprawy dokumentach (k. 1204 1-12043 akt sprawy) oraz zeznaniach W. N.,

zatem prawidłowa ocena ww. dowodów powinna doprowadzić do stwierdzenia, że A. G. złożył prawdziwe i szczere wyjaśnienia w zakresie rzeczywistej i wymiernej finansowo współpracy pomiędzy (...) sp. z o.o. i R. K., a zatem zapłata za fakturę wystawioną przez te osobę w żadnym razie nie stanowiła przywłaszczenia środków na szkodę (...) sp. z o.o.;

2/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę dowodu z zeznań P. K., w części w której świadek ten informował, że według jego wiedzy „G. tak długo chodził" za R. K. „aż wystawił fakturę, dodając dla siebie 19%", co zdaniem Sądu ma dowodzić tego, iż była to faktura nierzetelna, która nie dokumentowała rzeczywistych zdarzeń gospodarczych,

podczas gdy Sąd pominął dalszą część tych zeznań, w których P. K. wskazał także, iż świadkiem tych ustaleń miał być H. J., który to świadek przesłuchany na tę okoliczność nie potwierdził jakiejkolwiek wiedzy na ten temat, a ponadto Sąd dając wiarę tym zeznaniom P. K. nie skonfrontował ich z jego własnymi, lecz odmiennymi, zeznaniami złożonymi w sierpniu 2012r. w siedzibie ABW, zgodnie z którymi wystawienie tej faktury miało umożliwić zgromadzenie środków w kwocie około 1 miliona złotych w celu wręczenia korzyści majątkowej urzędnikowi Ministerstwa Sprawiedliwości za wygraną konsorcjum z udziałem (...) sp. z o.o. w przetargu na wdrożenie systemu dozoru elektronicznego, a wersję tę świadek zmienił gdy zorientował się, że czasokres wystawienia faktury i wykonania płatności w żadnym razie nie pokrywa się z rozstrzygnięciem przetargu oraz podpisaniem umowy w tym zakresie (płatność została wykonana około rok po wyłonieniu wykonawcy systemu);

3/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę dowodów (wymienionych jako podstawa poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych - vide str. 16 uzasadnienia) z dokumentów w postaci umowy, aneksu, faktury, załącznika do faktury z k. 12042 akt sprawy, pism (...) SA i (...), zestawienia faktur i płatności z k.5764 akt sprawy, dokumentacji bankowej (...) oraz zeznań świadków J. M. (1), M. K. (3) i D. G. oraz P. K. (3), jak również ujawnienia obecności faktury R. K. na komputerze A. G., a w konsekwencji błędne stwierdzenie na podstawie tych dowodów, że współpraca pomiędzy (...) sp. z o.o. a R. K. nie była rzeczywiście wykonywana, podczas gdy R. K. i A. G. nigdy nie twierdzili, że ten pierwszy brał udział w negocjacjach z operatorami sieci telekomunikacyjnych, lecz informacje zgromadzone i opracowane przez R. K. posłużyły do rozmów, w trakcie których (...) sp. z o.o. zdecydowała o wyborze strategicznego partnera w tym zakresie w postaci spółki (...), przy czym, niesłuszne są wnioski Sądu meriti - oparte na zeznaniach świadka J. M. - że niepotrzebne było opracowywanie mapy pokrycia kraju zasięgiem GSM, w sytuacji kiedy instalacja u konkretnego skazanego sprzętu do dozoru elektronicznego poprzedzana była weryfikacją zasięgu sieci komórkowej danego operatora, podczas gdy informacje przekazane przez R. K. umożliwiły wybór operatora (...) po to, aby docelowo ten operator miał dostarczać karty sim do urządzeń SDE, co obniżało koszty ponoszone przez (...) sp. z o.o. wynikające z konieczności zapewnienia łączności, a do skorzystania z usług innego operatora dochodziło tylko wówczas, gdy u konkretnego skazanego spółka (...) nie była w stanie zapewnić łączności GSM;

4/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną i powierzchowną ocenę dowodu z historii rachunku bankowego prowadzonego dla R. K. (k.4479-4485 akt sprawy) i stwierdzenie, że skoro R. K. w ciągu około trzech tygodni pomiędzy 16. 10.2009r., a 04.11.2009r. wypłacił kwotę 73.000,- zł. na skutek 4 wypłat gotówkowych (a więc niemal połowy kwoty na jaką opiewała faktura) oznacza, że z pewnością środki te przekazał A. G.,

podczas gdy wnioskowanie takie jest nieuprawnione, nie wynika z żadnego obiektywnego dowodu, a sam fakt wykonywania wypłat gotówkowych z rachunku bankowego nie może być podstawą twierdzenia, że były to środki przeznaczone dla A. G., tym bardziej, że z zeznań P. K. miało wynikać, że R. K. rzekomo zgodził się na wystawienie faktury doliczając „jedynie" 19% dla siebie, a nie jak wynika z ustaleń Sądu - 50%;

5/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez błędne ustalenie, że wyniki opracowania, które miało zostać sporządzone przez R. K. było bezużyteczne dla (...) sp. z o.o., podczas gdy posłużyło do wyboru na strategicznego partnera (...) sp. z o.o. operatora (...), który w ramach własnej infrastruktury telekomunikacyjnej miał najmniej miejsc o charakterze tzw. białych plam, tj. w których nie dociera łączność tego operatora.

VII. Co do czynu objętego punktem XII części dyspozytywnej wyroku (pobrane przez A. G. zaliczki) zarzucam:

1 / błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez zaniechanie ustalenia, że A. G. zwrócił na rzecz (...) sp. z o.o. wszystkie uprzednio pobrane zaliczki w łącznej kwocie 85.936,68 zł (na dzień 31 grudnia 20 12r.) i rozliczył się z całości tej kwoty, zwracając ją w kilku częściach na rzecz (...) sp. z o.o., co finalnie zakończyło się podpisaniem ugody pomiędzy A. (...) sp. z o.o., a uregulowanie przez oskarżonego tych należności - przy uwzględnieniu, że rozliczał się on każdorazowo z pobieranych zaliczek na koniec roku rozliczeniowego - świadczy o tym, że środki te nie miały być w żadnym razie przedmiotem przywłaszczenia ze strony mojego Mandanta, gdyż przyjęty przez niego schematu działania zakładał, że każdorazowo była regulowana przez niego zaległa kwota do rozliczenia z tytułu płatności wykonywanych z rachunku spółki, co oznacza, że mój Mandant nie obejmował Swoim zamiarem kierunkowym zawłaszczenia tego mienia;

2/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną, powierzchowną, niepopartą całościową analizą akt Sprawy, ocenę dowodu z wyjaśnień A G. oraz zeznań księgowych spółki A. B. i R. B., z których wynika że A. G. regularnie spłacał na rzecz spółki wszystkie należności, których księgowość nie uznała za wydatki spółki będące kosztami prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem nie przywłaszczał ich, a należności za ostatni rok pełnienia tej funkcji (2012), nie zostały natychmiastowo przez niego rozliczone w dniu rezygnacji z funkcji prezesa zarządu (14 sierpnia 20 12r.) albowiem oskarżony decyzję o rezygnacji z pełnionej funkcji podjął nagle i Spontanicznie w wyniku burzliwego przebiegu obrad zgromadzenia udziałowców w lipcu i sierpniu 2012r., w trakcie których dochodziło do interwencji ochrony oraz wezwania Policji, a zatem z uwagi na nagły i nieplanowany moment złożenia rezygnacji - jednorazowa spłata znacznej sumy w kwocie ponad 85 tysięcy zł. nie

była możliwa z uwagi na brak możliwości finansowych wyłożenia przez A. G. jednorazowo takiej kwoty, jednakże należność ta była stopniowo regulowana, aż do całkowitego zaspokojenia roszczeń spółki.

VIII. Pozostałe zarzuty (odnoszące się do wszystkich lub części czynów będących podstawą skazania A. G.):

1/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez błędną, powierzchowną, niepoparta. całościową analizą akt sprawy, ocenę dowodu z wyjaśnień J. K. i zeznań P. K. oraz uznanie ich za wiarygodne i miarodajne, a w konsekwencji przyjęcie tych dowodów za podstawę skazania A. G. w sytuacji, gdy:

- J. K. i P. K. są osobami pozostającymi w ostrym sporze finansowym, personalnym oraz prawnym z A. G. oraz pozostałymi udziałowcami (...) sp. z o.o. oraz władzami spółki (...) S.A., a zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa łapownictwa służyło podparciu i podbudowaniu ich bezpodstawnych żądań finansowych, które wielokrotnie wysuwali wobec A. G., J. S. oraz spółki (...) S.A., czego dowodzi skierowanie przez nich pisma z 14.03.2014r. (k. 11846 akt sprawy) do prezesa (...) S.A., w którym domagają się zapłaty dla siebie kwot po 1 milionie złotych tytułem „zadośćuczynienia";

- J. K. i P. K. nieprawdziwie pomówili mojego Mandanta o wyprowadzanie środków finansowych ze spółki (...) w celu wręczenia korzyści majątkowej w kwocie 1 miliona złotych urzędnikowi Ministerstwa Sprawiedliwości za to, że konsorcjum spółek, w skład którego wchodziła (...) sp. z o.o. zostało - w wyniku rozstrzygnięcia przetargu - wybrane wykonawcą Systemu Dozoru Elektronicznego skazanych, podczas gdy inni udziałowcy spółki oraz osoby zarządzające spółką (...) S.A. - lidera konsorcjum - negują, aby kiedykolwiek mieli słyszeć od A. G. o konieczności zgromadzenia środków w tym celu, a śledztwo w omawianym zakresie zostało prawomocnie umorzone z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa;

- P. K. J. K. pismem z dnia 09.08.2012r. (k. 574 akt sprawy), a więc jeszcze przed złożeniem zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa w niniejszej sprawie, skierowali do prezesa zarządu (...) S.A. i do wiadomości prezesa zarządu (...) sp. z o.o. żądanie odkupienia ich udziałów w spółce (...), wskazując, że istnieje możliwość zainteresowania działalnością spółki Centrum (...) sp. z o.o., (...) S.A. i (...) sp. z o.o. organów śledczych, a zatem zawiadamiający w niniejszej sprawie uzależniali złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa od realizacji ich żądań finansowych, a zatem podjęli działania mające znamiona szantażu, które to działania następnie zostały zrealizowane z uwagi na odmowę realizacji bezpodstawnych żądań finansowych ww. osób;

- P. K. został dyscyplinarnie zwolniony z pracy w spółce (...) sp. z o.o. i wyrażał względem spółki oraz A. G. pretensje z tego powodu, jak również zapowiadał w związku z tym złożenie doniesienia do Prokuratury o działaniu na szkodę (...) poprzedniego oraz obecnego zarządu firmy, jak również i praniu pieniędzy i innych wykroczeń karno-skarbowych (vide wiadomość e-maił z 10.09.2012r. - k. 595 akt sprawy);

- świadek P. K. skierował w dniu 21 stycznia 20 19r. wiadomość e-mail do prowadzącej postępowanie karnoskarbowe w (...) Urzędzie Celno-Skarbowym w W. (sygn. akt RKS 1895/2017/448000/MWM), w której przedstawił całkowicie odmienny schemat rzekomego wyprowadzenia środków przy użyciu fałszywych faktur z (...) s.c., informując prowadzącą postępowanie, że finalnie pieniądze na uiszczenie płatności gotówkowych miały być przekazywane przez prezesa A. G. J. K. i to ta ostatnia osoba miała być beneficjentem tego procederu;

- J. K. i P. K. określając transakcje, które miały rzekomo służyć wyprowadzeniu środków pieniężnych ze spółki (...) sp. z o.o., wymienili wszystkie te, których znaczenie i sens gospodarczy był im nieznany (prócz faktur dot. (...) s.c.), bądź te które łatwo im było kwestionować z uwagi na niewymierne efekty zawartych kontraktów, jak jednakże wynika z przeprowadzonych dowodów szereg tych transakcji nie budzi żadnych wątpliwości merytorycznych (współpraca z firmą A. S. (...) Business (...), I. H. N. i M. N., (...) sp. z o.o., D., (...) S.A.), a zatem konieczne i niezbędne było stwierdzenie, że wyjaśnienia J. K. oraz zeznania P. K. w przeważającej większości nie zostały potwierdzone przez inne dowody, a przy tym zostały złożone przez osoby osobiście zainteresowane w fałszywym pomówieniu mojego Mandanta (wątki dot. (...) Business (...), spółki (...) S.A. zostały umorzone przez Prokuraturę, nadto A. G. został uniewinniony od zarzutów w zakresie współpracy z I. oraz S. C. - a wszystkie te transakcje, płatności i umowy były negowane przez P. K. jako fikcyjne i przestępcze);

- P. K. w toku niniejszego postępowania konsekwentnie twierdził, że zamówienia złożone przez (...) sp. z o.o. do firmy (...) (zarzut, od którego mój M. został finalnie uniewinniony) były całkowicie fikcyjne i służyły wyprowadzeniu pieniędzy ze spółki (...) sp. z o.o., jednakże jak wynika z jego zeznań złożonych w dniu 04.01.2018r. w toku ww. postępowania karnoskarbowego świadek ten widział zasadność złożenia zamówienia na gotowość świadczenia usług do firmy (...), lecz - jego zdaniem -koszty powinien pokryć lider konsorcjum ( (...) S.A.), a nie (...) sp. z o.o. - po raz kolejny przedstawiał zatem te same okoliczności w różny sposób na potrzeby różnych postępowań;

- P. K. zeznał w toku postępowania sądowego, że okoliczności oraz treść zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa w niniejszej sprawie złożył w porozumieniu z funkcjonariuszem ABW, które to okoliczności mogą wskazywać na to, że zawiadomienie P. K. mogło nie być spontaniczne i samodzielne,

a zatem zeznania P. K. i wyjaśnienia J. K. należało uznać za dowody w całości niewiarygodne i nieprzydatne do rekonstrukcji prawdziwych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie;

2/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 2§ 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. w zw. z art. 170§ 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 169§ 2 k.p.k. w zw. z art. 193§ 1 k.p.k. w zw. z art. 195 k.p.k. poprzez oddalenie na rozprawie głównej w dniu 22 lutego 2018r. wniosku dowodowego obrońcy A. G. o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z pisemnej opinii biegłego lekarza psychiatry w specjalności z zakresu leczenia uzależnień alkoholowych oraz biegłego toksykologa na okoliczność i w celu ustalenia w jaki sposób długotrwale przyjmowanie alkoholu przez J. K., które przybrało postać zaawansowanej choroby alkoholowej, mogło wpływać na zdolność zapamiętywania faktów, zdarzeń i okoliczności przez tę osobę, w szczególności w zakresie pamięci długotrwałej dotyczącej zdarzeń mających miejsce pomiędzy 2007r. i 2012r., w którym to okresie u J. K. obserwowane były ciągi alkoholowe, które powodowały jego absencję w miejscu zatrudnienia, a przeprowadzenie tego dowodu miało służyć stwierdzeniu wiarygodności i samodzielności jego depozycji skoro w przeważającej większości są takie same jak zeznania złożone przez P. K., a miejscami stanowią niemal dokładne ich przekopiowanie;

3/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 2§ 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. w zw. z art. 170§ 1 pkt 2 k.p.k. poprzez oddalenie na rozprawie głównej w dniu 22 lutego 20 18r. wniosku dowodowego obrońcy A. G. o przeprowadzenie uzupełniającego przesłuchania 9 świadków w osobach J. S. (2), K. M., P. L., M. K. (3), A. W. (1), A. W. (2), D. G., J. M. (1) oraz S. S. (1) w celu zweryfikowania wyjaśnień J. K., które zostały złożone przez niego w toku postępowania sądowego dopiero na jego końcowym etapie, tj. w dniu 09 stycznia 2018r., w których zostały poruszone przez niego nowe okoliczności i zdarzenia, które wymagały dalszej weryfikacji procesowej, jak te dotyczące zatrudnienia M. U. przez (...) sp. z o.o. na polecenie zarządu spółki (...) S.A., jak również odbycia spotkania z czerwca 2011 r. w spółce (...) S.A. dotyczącego rzekomego rozliczenia pomiędzy konsorcjantami zysków spółki (...) wynikających z udziału w budowie SDE skazanych poprzez transakcje finansowe dotyczące m.in. kwestionowanych faktur objętych zarzutami aktu oskarżenia;

4/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 2§ 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. w zw. z art. 170§ 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 193§1 k.p.k. poprzez oddalenie na

rozprawie głównej w dniu 15 maja 2018r. wniosku dowodowego obrońcy A. G. zawartego w puncie I pisma z dnia 07 maja 2019r. o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ekonomiki i zarządzania przedsiębiorstwami w celu ustalenia czy działania A. G. (1) jako prezesa zarządu (...) sp. z o.o. polegające na:

- zawarciu z P. K. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) umowy na wykonanie usługi pod nazwą „Inteligentny zamek",

- zawarciu w dniu 01 grudnia 2008r. z R. K. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) umowy pośrednictwa i doradztwa oraz zawarciu w dniu 05 stycznia 2009r. aneksu do ww. umowy dotyczącego udzielenia zlecenia w zakresie dokonania analizy dostępności obszarów pokrycia kraju siecią GPRS,

- zawarciu w dniu 14 marca 2008r. umowy pośrednictwa z M. R. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...), mającej na celu poszukiwanie nabywców usług i towarów oferowanych przez (...) sp. z o.o., a następnie zawarciu w dniu 01 sierpnia 2008r. aneksu do ww. umowy, zgodnie z którym zakres umowy został rozszerzony o usługi konsultacyjne w zakresie elektronicznego nadzoru więźniów,

- czy w związku z zawarciem i zrealizowaniem ww. umów i aneksów została wyrządzona szkoda majątkowa w mieniu spółki (...) sp. z o.o., bądź czy wystąpiło zagrożenie, że taka szkoda zostanie wyrządzona, a jeśli tak to w jakiej wysokości,

podczas gdy ocena działań podjętych przez A. G. w zakresie zawarcia ww. umów mogłaby podlegać prawnokarnej ocenie wyłącznie pod kątem ewentualnej odpowiedzialności prezesa zarządu spółki za karalną niegospodarność określoną w art. 296 k.k., a do jej prawidłowej oceny konieczne były wiadomości specjalne z zakresu ekonomiki i zarządzania przedsiębiorstwami oraz ustalenie, czy działania te w rzeczywistości wyrządziły w mieniu (...) sp. z o.o. szkodę majątkową lub sprowadziły bezpośrednie zagrożenie jej wyrządzenia;

5/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 2 §2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. w zw. z art. 170 §1 pkt 2 k.p.k. poprzez oddalenie na rozprawie głównej w dniu 15 maja 20 18r. wniosku dowodowego obrońcy A. G. zawartego w puncie II pisma z dnia 07 maja 2019r. o wystąpienie przez Sąd do Naczelnika Mazowieckiego Urzędu Celno-Skarbowego w W. o nadesłanie ze sprawy prowadzonej pod sygn. akt RKS 1895/2017/448000/MWM:

1/ protokołu przesłuchania P. K. (3) z dnia 04 stycznia 20 18r.;

2/ protokołu przesłuchania H. J. (1) z dnia 14 marca 20 18r.;

3/ protokołu przesłuchania M. K. (3) z dnia 21 marca 2018r.

w celu krytycznego zweryfikowania wyjaśnień J. K. oraz zeznań P. K., albowiem osoby te pomawiając mojego Mandanta składały niespójne depozycje, które nie zostały w wielu kwestiach potwierdzone przez inne dowody;

6/ naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 2§ 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. w zw. z

art. 170 §1 pkt 2 k.p.k. poprzez oddalenie na rozprawie głównej w dniu 31 stycznia 20 19r. wniosku dowodowego obrońcy A. G. znajdującego się na k. 14488 akt sprawy o dopuszczenie dowodu z załączonych do tego wniosku dokumentów z akt postępowania karnoskarbowego prowadzonego pod sygn. akt RKS 1895/2017/448000/MWM, tj.:

1/ protokołu przesłuchania P. K. (3) z dnia 04 stycznia 2018r.

2 / protokołu przesłuchania H. J. (1) z dnia 14 marca 2018r.;

3/ protokołu przesłuchania M. K. (3) z dnia 21 marca 2018r.;

4/ protokołu przesłuchania J. S. (2) z dnia 15 czerwca 20 18r.;

5/ protokołu przesłuchania R. B. z 29 czerwca 2018r.

6/ protokołu przesłuchania J. K. (1) z dnia 10 maja 20 18r.;

7/ protokołu przesłuchania J. K. (1) z dnia 31 sierpnia 20 18r.;

8 / protokołu przesłuchania K. M. z dnia 06 sierpnia 2018r.;

9/ protokołu przesłuchania P. L. z dnia 27 września 20 18r.;

10/protokołu przesłuchania M. M. z dnia 28 września 20 18r.

podczas gdy dokumenty te podważają wiarygodność depozycji J. K. i P. K. złożonych w niniejszej sprawie, jak również dowodzą, że J. K. (1) zajmował się kontaktami z biurem rachunkowym, który na zlecenie spółki (...) sporządzał m.in. sprawozdania finansowe spółki za kolejne lata obrotowe, a więc to na J. K. ciążył faktyczny obowiązek składania tych sprawozdań finansowych do odpowiednich organów, w tym KRS, jak również w celu potwierdzenia, że z zeznań P. K. złożonych w postępowaniu karnoskarbowym wynika, że świadek ten widział zasadność zawarcia umowy na gotowość świadczenia usług przez podmiot I. H. N., lecz - jego zdaniem - ta umowa winna zostać zawarta przez lidera konsorcjum ( (...) S.A.), a nie (...) sp. z o.o.;

ewentualnie z ostrożności procesowej

7/ naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 284 2 k.k. poprzez jego zastosowanie i bezpodstawne uznanie przez Sąd meriti, iż w ustalonym stanie faktycznym, czyny A. G. określone w punktach VII-VIII oraz X-XII stanowiły realizację przestępstwa przywłaszczenia powierzonych mu środków pieniężnych, podczas gdy czyny te dotyczyły działań A. G. podjętych jako prezes zarządu spółki kapitałowej (...) sp. z o.o., posiadającej osobowość prawną, polegających na zawarciu umów i zaciągnięciu w imieniu tej spółki konkretnych zobowiązań, które to zobowiązania pieniężne następnie zostały przez spółkę zrealizowane w następstwie płatności za wystawione przez kontrahentów faktury VAT,

a zatem działanie A. G. - nawet jeśli uznać, że umowy te nie zostały wykonane i spółka z ich zawarcia nie osiągnęła żadnych korzyści - mogłoby być przedmiotem prawnokarnej oceny wyłącznie z punktu widzenia przestępstwa karalnej niegospodarności,

albowiem w zaistniałym stanie faktycznym, w którym A. G. działał jako przedstawiciel organu zarządzającego osoby prawnej (prezes zarządu) oznacza, że jego działania były działaniem samej osoby prawnej, tj. (...) sp. z o.o., a więc nie mógł dokonać przywłaszczenia powierzonej mu przez tę spółkę rzeczy, ponieważ „przestępstwo przywłaszczenia na szkodę osoby prawnej mogłoby nastąpić tylko, jeżeli w takim przestępstwie nie brałby udziału organ uprawniony do dokonywania czynności w imieniu tej osoby prawnej, np. gdyby dokonał go szeregowy pracownik spółki, a założenie przeciwne stoi w sprzeczności z przepisami prawa cywilnego o osobach prawnych" (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 31 maja 2016 roku, sygn. akt II AKa 387/15, Legalis),

wskutek czego A. G. mógłby jedynie odpowiadać na podstawie przepisów, które przewidują odpowiedzialność m.in. członków organów osób prawnych za szkody wyrządzone podmiotom, których interesami mieli się zajmować, tj. art. 296 k.k., jednakże przepis ten umożliwia pociągnięcie do odpowiedzialności karnej w sytuacji wyrządzenia co najmniej znacznej szkody majątkowej (tj. minimum 200 tysięcy złotych), podczas gdy w ustalonym stanie faktycznym szkoda majątkowa, co do części czynów będących podstawą skazania A. G., wyniosła:

- 112.960 zł. (czyn z punktu VIII części dyspozytywnej - faktury od M. U.);

- 146.400 zł. (czyn z punktu XI części dyspozytywnej - faktura od R. K.);

- 85.936,66 zł. (czyn z punktu XII części dyspozytywnej - pobrane zaliczki),

a zatem kwota szkody wykluczała pociągnięcie do jakiejkolwiek odpowiedzialności karnej mojego Mandanta za czyny z punktu VIII, XI i XII wyroku,

jak również wykluczone było przyjęcie kwalifikacji prawnej czynów z punktów VII i X wyroku z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 k.k. (tym bardziej, że kwalifikacja prawna przyjęta w zaskarżonym wyroku przewiduje znacznie surowsze zagrożenie ustawowe niż ta z art. 296 1 k.k. i przełożyła się na niesłuszne skazanie oskarżonego na karę pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia).

IV.  Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego P. K. (1):

- obraza prawa materialnego w postaci art. 284 § 1 k.k. polegającą na błędnym przyjęciu iż P. K. (1) swoim zachowaniem wyczerpała znamiona zarzucanego mu czynu przywłaszczenia, że działała umyślnie w celu przywłaszczenia mienia znacznej wartości w łącznej kwocie 453230zł w sytuacji gdy oskarżony swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion tego występku;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia które miało wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu, że P. K. (1) przywłaszczył sobie mienie znacznej wartości w kwocie 453230zł w sytuacji gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie pozwala przyjąć by oskarżony przywłaszczył sobie taką właśnie kwotę;

- obraza przepisów postępowania karnego mających wpływ na treść orzeczenia w postaci art. 7 k.p.k. poprzez dowolne a nie swobodne ustalenie wysokości przywłaszczonej kwoty przyjmując, że P. K. (1) otrzymał w ramach

rozliczenia od A. G. (1) działającego w imieniu (...) sp. z o.o. kwotę 30000zł w gotówce w sytuacji gdy taki wniosek jest sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego jak też wniosku takiego nie można wyprowadzi z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie;

- obraza prawa materialnego w postaci art. 46§1 k.k. poprzez zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody ponad kwotę świadczenia które uzyskał;

z ostrożności procesowej podnoszę także zarzut

- błąd w ocenia stanu faktycznego poprzez błędne przyjęcie, że pieniądze pozyskane w następstwie przestępstwa przywłaszczenia winny zostać przekazane wierzycielom w miejsce ich zwrócenia pokrzywdzonej spółce zwłaszcza, że sąd okręgowy orzekł taki obowiązek, w konsekwencji czego doszło do obrazy prawa procesowego w postaci art. 17 §1 pkt 11 k.p.k. co miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie i niesłuszne uznanie P. K. (1) winnym czynu z art. 300§ 2 k.k. jako, że czyn ten jest współukaranym następczo przestępstwa z art. 284 §1 k.k.

V.  Zarzuty poniesione w apelacji prokuratora:

a/. na niekorzyść oskarżonego A. G. (1), w zakresie czynu opisanego w pkt XIII sentencji wyroku, tj. co do rozstrzygnięcia o winie za czyn opisany we wstępnej części wyroku w pkt XVII, tj.

W zakresie punktu XIII sentencji wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że pomimo stwierdzonego przez Sąd ewidentnego przekroczenia uprawnień przez A. G. (1), nie można przyjąć, że dopuścił się zarzuconego czynu bowiem brak jest podstaw do uznania, że oskarżony przewidywał bądź mógł przewidzieć wyrządzenie szkody spółce, mimo iż dowody zgromadzone w toku postępowania, a w szczególności zeznania świadków: P. K. (3), L. L., J. S. (2) i J. K. (4) jednoznacznie przeczą tym ustaleniom.

b/. na niekorzyść oskarżonych H. N. i M. P. — N. w zakresie czynu opisanego w pkt XVIII sentencji wyroku, tj

- W zakresie punktów IX oraz XVIII sentencji wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że pracownicy firmy (...) faktycznie świadczyli usługi doradcze w zakresie procedur dla funkcjonowania centrali monitorowania Systemu Dozoru Elektronicznego, mimo iż dowody zebrane w toku postępowania, w szczególności zeznania świadków — pracowników firmy (...) oraz P. N. jednoznacznie przeczą tym ustaleniom.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

I.  Odnośnie zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego J. K. (1) (Apelacja ta nie kwestionowała ustaleń faktycznych):

ad.1./ O przestępnym mechanizmie w procederze wypłacania gotówki na podstawie faktur wystawionych w imieniu nieistniejącej spółki (...) s.c. - na usługi, których nie wykonano świadczy prawidłowo wskazany materiał dowodowy opisany w uzasadnieniu Sądu Okręgowego ( k. 14611). To, że właśnie oskarżony A. G. (1) dokonywał wypłat gotówki na rzecz (...) s.c. świadczą: Depozycje oskarżonego J. K. (1) wynika z nich jasno wiedza tego oskarżonego o zamiarze A. G., który stwierdzał : „trzeba uregulować zobowiązania za pomoc w wygranej”. Dalsze wyjaśnienia oskarżonego J. K.: Firmy (...) nie było stać na taką łapówkę. Wiem, że (…) rozliczał się gotówką. Pobierał z kasy firmy pod przyniesione faktury i rachunki gotówkę. To znaczy pobierał gotówkę z banku, a potem fikcyjnie rozliczał to przez kasę. (…) Tu pojawiły się tak naprawdę faktury i dokumenty, które znosił pan G.. (…) Pan G. spytał mnie na co moglibyśmy przyjąć faktury gotówkowe, na jaki typ usługi, ja zaproponowałem konserwację systemów alarmowych w placówkach (...), z wcześniej prowadzonego kontraktu. Prowadziliśmy kontrakt więc wydawało mi się to bardzo wiarygodne. Nie chciałem, żeby było to niewiarygodne, żeby w księgowości usługa ta miała ręce i nogi”. W dalszej części swoich wyjaśnień oskarżony J. K. opisał, mechanizm tworzenia dokumentacji księgowej na podstawie fikcyjnych faktur otrzymanych od A. G.. Faktury , które otrzymywał od oskarżonego A. G. były niepodpisane, ale były na nich pieczątki. J. K. wyjaśnił:, że: „ obawiając się aby w księgowości nie zrobił się znowu bałagan i żeby już nie mieszać uzupełniałem podpisy na fakturze jak i na dokumencie KW”. Podpisując się jako J. lub J.. To nazwisko wynikało z dokumentów dostarczonych przez A. G.. Z wyjaśnień oskarżonego K. nie można wykluczyć że chciał zapobiec „ aby w księgowości nie zrobił się bałagan” lecz jednocześnie z wyjaśnień tych wynika, iż od samego początku wiedział , że spółki (...) „ nie było stać na taką łapówkę” , ale tez na prośbę A. G. pomógł mu wymyśleć sposób na jakie usługi przyjmować faktury ( konserwacja systemów alarmowych), aby uwiarygodnić wypłaty pieniędzy. Zamiarem swoim zatem oskarżony J. K. obejmował ułatwienie A. G. wypłacenia pieniędzy ze spółki. Albowiem udzielił rady, dostarczył pomysł na jakie usługi wystawiać faktury, a potem na dokumentach księgowych podpisywał się jako J./ J..

Ad.2./ Działanie oskarżonego J. K. wypełniło dyspozycję przestępstwa przywłaszczenia z art. 284 § 2 kk opisane w pkt. II wyroku.

Jak wynika z ustaleń faktycznych ( k. 5 i odwrót uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego) mechanizm działania został ustalony przez J. K. , J. M., D. G., S. S. i polegał na tym, że: W 2010r. J. K. (1) zwrócił się do pracowników spółki (...), J. M. (1) i S. S. (1) z propozycją wypłacania im wyższego wynagrodzenia, jednak nadpłacone środki miały być w znacznej części zwracane w gotówce J. K. (1), zaś pozostała kwota pozostawała do dyspozycji wskazanych osób i była teoretycznie traktowana jako premia ,tak, aby nie trzeba było zmieniać postanowień umów o pracę. Podwyższenie wypłacanych kwot nastąpić miało poprzez dopisywanie pracownikom tym dodatkowych przepracowanych nadgodzin. ( Vide: np. T.55 k. 10902-10903). Nie można się zatem zgodzić z tezą przedstawioną w apelacji obrońcy oskarżonego J. K., że z chwilą otrzymania wynagrodzenia wypłaconego ze spółki przez J. M., D. G., S. S., stawało się ono własnością każdego pracownika, bez względu na to, czy było ono nienależne. Kluczowym w niniejszej sprawie, nie był fakt, czy wynagrodzenie było nienależne, ale fakt, że w uzgodnionej części ( w której miały być przekazywane J. K.) przelewane pieniądze nie stawały się własnością J. M., D. G., S. S., a oni sami byli traktowani „narzędziowo” , jak depozytariusze. Wobec tych kwot, które miały podlegać zwrotowi J. K. – nie działali oni cum animo rem sibi habendi.

Ad.3/. Również zarzut podniesiony jako 3 w apelacji obrońcy J. K. nie zasługiwał na uwzględnienie. Na K. 14080 ( str. 143) Sąd Okręgowy szczegółowo przeanalizował i argumentował kwalifikację prawną przyjęta w pkt. III wyroku. Podkreślenia wymaga fakt, iż oskarżony J. K. (jak sam wyjaśnił) , miał świadomość uczestnictwa w działaniu, które miało stworzyć fikcyjne podstawy do przyjęcia i rozliczenia księgowego faktury, wystawionej przez M. R. (1) a następnie uzasadnienia płatności, która miała trafić w pierwszej kolejności do M. R. (1). Sąd Okręgowy analizował formę zjawiskową czynu oskarżonego i zasadnie doszedł do przekonania, iż wyjaśnień oskarżonego J. K. (1) zdaniem Sądu wynika, iż nie tylko akceptował on w powyższym zakresie całość działania przestępnego jako własne, ale też i aktywnie w nim uczestniczył, wypełniając własną część czynności sprawczych - poprzez przekazanie dokumentacji i podpisanie protokołu. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że działanie to wykracza poza formę zjawiskową pomocnictwa, stając się współsprawstwem. Sąd nie powziął też wątpliwości, że pomiędzy oskarżonymi J. K. (1) i A. G. (1) istniało porozumienie, skoro całość zarzuconego mu działania J. K. (1) zrealizował na prośbę A. G. (1). W konsekwencji logicznym było przyjęcie, ze skoro doszło do podpisania dokumentu, poświadczającego wykonanie prac, który to dokument miał uzasadniać wystawienie przez M. R. (1) oraz przyjęcie i opłacenie przez spółkę (...) faktur, Sąd przyjął, że oskarżony J. K. (1) działaniem swoim wyczerpał także znamiona przestępstw z art. 271 §1 kk i 273 kk., pomiędzy oskarżonym A. G. (1) a M. R. (1) istniało porozumienie, bowiem przy jego braku oskarżony A. G. (1) ani nie zawarłby z M. R. (1) porozumienia ani nie przyjąłby faktur ani nie zlecił jej płatności. Kwestia dopełniania się ról działających sprawców jest dla istotna przyjęcia sprawstwa, zachowania poszczególnych sprawców mogą bowiem stanowić składowe części całości czynu zabronionego, gdy np. poszczególni sprawcy realizują tylko poszczególne elementy czynu zabronionego.

II.  Odno ś nie zarzut ó w zawartych w apelacji obro ń cy oskar ż onego P. K. (1)

Ad.1.i 2,3/.Zarówno ocena dowodów jak i ustalenie stanu faktycznego odnośnie kwestii podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego P. K. (1) okazały się poczynione w sposób prawidłowy. W oparciu o wskazany materiał dowodowy w uzasadnieniu do wyroku Sadu Okręgowego odnośnie zarzutów przedstawionych oskarżonemu P. K. – należy podkreślić, że sad pierwszej instancji wywiódł prawidłowe wnioski z zeznań w szczególności P. K. (3), który to przedstawił modus operandi współdziałających oskarżonych A. G. (1) i P. K. (1). Depozycje te uzupełniał z jednej strony materiał dowodowy bezwpływowy w postaci dokumentów (dokumentacji księgowej, wykazów obrotów na rachunkach księgowych, wskazanych faktur wystawionych przez (...) s.c. o nr (...), nr (...), nr (...)). Obrazu dopełniały także zeznania świadków R. L. (2), A. B., J. B. oraz zeznania M. K. (4). Nie potwierdziły one, aby spółka (...) wykonywała usługi za które wystawiała faktury do spółki (...). Ostatnia z faktur na kwotę 146 400 zł została przelewem opłacona tylko częściowo, zaś A. G. (1) pobrał w gotówce z konta (...) sp. z o.o. odpowiadającą brakującej kwocie sumę 30 000 zł,. Kolejno - w korelacji z tym faktem następnie - prowadzące dla spółki z o.o. (...) – biuro (...) s.c. otrzymało informację, że kwotę te należy zaliczyć na poczet tytułem zapłaty ostatniej faktury. Sąd Okręgowy analizował, że nie dołączono żadnego potwierdzenia przekazania gotówki, jednakże z uwagi na opisany proceder przez P. K. (3) (z jego zeznań) wynika jasno, że mechanizm wystawiania faktur na nieistniejące usługi nakierowany był na wypłacanie pieniędzy z firmy (...). ( W tym czasie P. K. (3) prowadził prace nad systemem zamknięć bezkluczowych przy udziale spółek (...), i nie był mu znany żaden udział w pracach z ramienia spółki (...).). Zasadnie można było wywieść wniosek, co do koincydencja wypłacenia 30000 zł przez A. G., która była właśnie kwota kwotą brakująca do pełnego opłacenia ostatniej z faktur nr (...).2010 dla Y.. Z wyjaśnień natomiast złożonych, przez oskarżonego P. K. (1) nie wynika, ażeby dochodził roszczeń z tytułu nieopłaconych faktur ( chociażby w części) przeciwko kontrahentowi. Z wyjaśnień tych wynika natomiast, że A. G. (1) i P. K. (1) mieli inne rozliczenia wzajemne. W związku z powyższymi ustaleniami także zasądzona kwota na podstawie art. 46 §1 kk w pełnej wysokości na jaką wskazywały faktury została wskazana zasadnie.

Ad.4/ Nie można przyjąć, czyn z art. 300 § 2 kk powinien być tzw. czynem współukaranym następczo wobec wcześniejszego czynu z art. 284 §1 kk.

Po pierwsze wskazać bowiem należy, że już z datą 30 lipca 2008 r. oskarżony skłonił swojego brata M. K. (1) aby otworzył konto w banku, do którego to uzyskał pełnomocnictwo i na tej podstawie udostępniał numer konta bankowego dla dokonywania transakcji. Tytuły wykonawcze dla wierzytelności, które ciążyły nad oskarżonym istniały już od lutego 2004 r. a w kolejnych latach sądy wydawały następne w związku z istniejącymi nakazami zapłaty. Fikcyjne faktury które wystawiane były w imieniu spółki (...), wydane zostały natomiast w roku 2010.

Niewątpliwie podanie przez oskarżonego P. K. (1) nowego numeru rachunku w A. Banku otwartego 12 sierpnia 2010 r. i podanie go A. G. (1), spowodowane było tym, iż konto, którym wcześniej operował zostało zajęte przez komornika sądowego. Wskazać przy tym należy, iż przedmiotem ochrony przepisu z art. 300 kk są interesy wierzycieli. Intencją natomiast oskarżonego było, aby pieniądze wpływające na konta nie uległy zajęciu komorniczemu.

III.  Zarzut apelacji obrońcy oskarżonego R. K. (1) okazał się niezasadny, sprowadzając się jedynie do polemiki z oceną dowodów dokonaną przez Sad Okręgowy i ustaleń faktycznych uczynionych na tej podstawie.

Przepisów art. 410 kpk, art. 7 kpk i 92 kpk nie można rozumieć w ten sposób, że każdy z przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów ma stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Byłoby to w wielu wypadkach niemożliwe ze względu na wzajemną sprzeczność okoliczności wynikających z różnych dowodów. Odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów.

W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy zasadnie swoje przekonanie wywiódł na podstawie bezpływowych dowodów z dokumentów tj: umowy (k.787-789), aneksu (k. 790), faktury VAT nr (...) (k.791), załącznik do faktury (k. 12042), pism od spółek telekomunikacyjnych: T- (...) S.A. (k. 6807), (...) sp. z o.o. (k. 6342), zestawienia faktur i płatności (k. 5764), dokumentacji bankowa (...) (k. 4466-4471). W uzasadnieniu swojego judykatu ( k.14648- 14649) logicznie i wielowątkowo przedstawił swoją argumentację dając wiarę , zeznaniom: J. M. (1) (k. 5088), M. K. (3) (k. 4586), D. G. (k. 5080), P. K. (3) (k. 162), K. M. ( k.13627) ponieważ osoby te były obce dla oskarżonego R. K. (1), zatem niezainteresowane aby go bezpodstawnie obciążać. Również w kontekście ww. dowodów Sąd Okręgowy zasadnie wytłumaczył dlaczego depozycjom innych osób odmawia wiary.

IV.  Zarzuty apelacji prokuratora wywiedzionej od wyroku wydanego wobec oskarżonych H. N. i M. P. okazały się zasadne.

W zarzucie kwestionującym ustalenia faktyczne jednocześnie odczytać można zakwestionowaną ocenę dowodów – albowiem wskazano w nim, iż dowody zebrane w toku postępowania a w szczególności zeznania świadków pracowników spółki (...) oraz P. N. przeczą ustaleniom dokonanym przez Sąd.

W tym miejscu niejako przed kolejne rozważania postawić należy modus operandii A. G. (1) i spółki (...) sp. z o.o. opisany depozycjami P. K. (3) i J. K. (1). Wynikało z nich, że A. G. widział konieczność by „ uregulować zobowiązania za pomoc w wygranej”. Z dalszych wyjaśnień oskarżonego J. K. wynikało ( co przytaczano już przy omawianiu jednego z wcześniejszych zarzutów), że: „ firmy (...) nie było stać na taką łapówkę”. Oskarżony J. K. wiedział, że A. G. „pobierał z kasy firmy pod przyniesione faktury i rachunki gotówkę. To znaczy pobierał gotówkę z banku, a potem fikcyjnie rozliczał to przez kasę. (…) Tu pojawiły się tak naprawdę faktury i dokumenty, które znosił pan G.. (…). Natomiast z zeznań P. K. (3) ( T.I k.5-6) komplementarnie wynikało, że „mechanizm polegał na tym, iż firma (...) sp. z o.o. wystawiała „lewe faktury na łączną kwotę ok. 1 miliona 300 tysięcy zł netto do innych firm”. Dalej z zeznań tego świadka wynikało, że „nadwyżka została przeznaczona na opłacenie fikcyjnych usług rzekomo wykonywanych przez firmę (...) należącą do Pani H. N. z adresem siedziby w miejscowości T.”. W dalszej kolejności należałoby prześledzić i przeanalizować zeznania P. K. (3) z jakiej przyczyny umowa na wykonywanie usług przez firmę (...) na rzecz spółki (...) , nie znajdowała się w spółce (...), ale w firmie (...). Datowanie tej umowy na rok 2010 oraz kontekstu sytuacyjnego ujawnienia jej przez P. K..

W świetle tych depozycji koniecznym jest – na co zwraca uwagę prokurator w swoim środku odwoławczym – przeanalizowanie zeznań świadków (w szczególności tych składanych na etapie postepowania przygotowawczego i ocena czy są one bardziej spontaniczne, aniżeli te składane w toku rozprawy głównej) w szczególności, tych których nie łączyły powiązania rodzinne ze spółka (...). I tak: Z zeznań A. K. ( k.11453-11454, t.58), która współpracowała z firmą (...) , wynika, ze kojarzył jej się skrót (...) i przewijał się w kontekście przyszłej pracy jako kierownik projektu. Jednak dla świadka miał być projekt przyszłościowy. System SDE był świadkowi tylko znany z nazwy, a zajmować się nim miały spółki (...). Świadkowi nie była znana ani budowa takiego systemu ani funkcjonalności. Podała tylko, że spotykała się z ludźmi którzy opowiadali o systemie. Świadek nie pamiętała aby było jej coś zlecane przez I. do wykonania w zakresie tych procedur. Świadek M. K. (5) (t.58, k.11521-11523) zatrudniony przez firmę (...) zeznał, że spółka (...) nie była mu znana, wiedział tylko, że był projekt analizowany w firmie (...), w którym nazwa (...) się pojawiała. Kojarzył, że pojawiała się kwestia „obrączek dozoru elektronicznego” ale nie potrafił podać bliższych szczegółów, podał, że programiści nie byli w to angażowani, miał być to etap koncepcyjny projektu. Świadek podał, ze rozmowy były wyłącznie teoretyczne i nie przypominał sobie aby sporządzał jakąś dokumentację papierowa czy elektroniczną. Dodał wprawdzie, że został rozliczony w formie umowy o dzieło lub zlecenia, ale nie pamiętał, czy było to konkretnie za ten projekt. Nie wykonywał też prac związanych z opracowaniem nowych procedur zastosowania systemu SDE. Świadek M. W. ( k. 11542, t.58) współpracował z firmą (...) na podstawie umowy o dzieło. M. N. był jego przełożonym w kwestiach technicznych. Praca świadka sprowadzała się do programowania, projektowania aplikacji, dotyczyła kwestii technicznych. Nie miał wiedzy aby spółka (...) wykonywała jakiekolwiek prace związane z funkcjonowaniem Centrali Monitorowania Systemu Dozoru Elektronicznego, projekt ten był znany świadkowi.

Świadek G. C. ( T.59, k.11737) na prośbę szwagra M. N. przeczytał ustawę o SDE i kilka opracowań o tym systemie. Jego współpraca jednak z I. w zakresie projektu SDE ograniczyła się do warsztatów zarzadzania projektami tj. komunikacji interpersonalnej i analizy przedstawianych opinii. Nie wiedział kto nadzorował prace w I. nad projektem i nie miał kontaktów z firma (...).

W kontekście tych depozycji zarzuty postawione w apelacji prokuratora stają się zasadne i jest koniecznym przeanalizowanie ponowne ustaleń faktycznych i wiarygodności wyjaśnień oskarżonych H. N., M. – P. N. oraz A. G. (1). Także w tym kontekście zasadne jest zadanie pytania czy kwoty wskazane w fakturach na łączną sumę 627 300 zł z ekonomicznego punktu widzenia odpowiadały warunkom rynkowym samej „gotowości wykonywania pracy”.

V.  Odnośnie zarzutów apelacji wywiedzionych przez obrońcę oskarżonego A. G. (1) oraz prokuratora w części dotyczącej tego oskarżonego - w związku z jego śmiercią – na podstawie art. 17 § 1 pkt. 5 kpk zaszła jedna z okoliczności wyłączających postępowanie karne. Z tej przyczyny na podstawie art.439 § 1 pkt.9 kpk ( niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów, wpływu uchybień na treść orzeczenia, a także wobec zebranego w sprawie materiału dowodowego) zaskarżone orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie wobec A. G. (1) należało uchylić a postępowanie karne umorzyć.

Wniosek

1.  Wnioski zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego J. K. (1):

O zmianę zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonego J. K. (1) w całości poprzez

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

2.  Wnioski zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego R. K. (1):

O zmianę wyroku wobec oskarżonego R. K. (1) i uniewinnienie oskarżonego.

3.  Wnioski zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego A. G. (1):

Co do czynów objętych punktem V części dyspozytywnej wyroku (art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości):

1. uchylenie wyroku w zakresie zarzutów IV i V części wstępnej wyroku i umorzenie postępowania wobec A. G. z uwagi na przedawnienie karalności;

2. zmianę wyroku i uniewinnienie A. G. od zarzutów VI-IX części

wstępnej wyroku

alternatywnie

3. uchylenie wyroku w zakresie zarzutów IV-IX części wstępnej wyroku i umorzenie postępowania wobec A. G. z uwagi na znikomą szkodliwość społeczną zarzucanych czynów.

II. Co do pozostałych czynów objętych punktami VI-VIII i X-XII części dyspozytywnej wyroku:

4. zmianę wyroku i uniewinnienie A. G. od wszystkich ww.

zarzutów,

alternatywnie

5. uchylenie zaskarżonego wyroku w tym zakresie i przekazanie sprawy do

ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

4.  Wnioski zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego P. K. (1):

O uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego P. K. (1) to jest w zakresie punktów XV, XVI i XVII w całości oraz punktu XXI w części dotyczącej P. K. (1) i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

5.  Wnioski zawarte w apelacji prokuratora:

uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie XVIII Wydział Karny odnośnie oskarżonych :

- H. N. i M. N. ;

-A. G. (1)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ zarzuty zawarte w apelacjach obrońców oskarżonych okazały się niezasadne również w konsekwencji nie uwzględniono wniosków zawartych w apelacjach.

Ponieważ uznano za zasadne zarzuty apelacji prokuratora odnośnie oskarżonych, H. N. i M. N. – w konsekwencji uwzględniono wniosek apelacji w tej części.

Z uwagi na śmierć oskarżonego A. G. (1) i niemożność prowadzenia w dalszym ciągu postępowania karnego – wnioski apelacji obrońcy i prokuratora nie zostały uwzględnione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok skazujący oskarżonych: J. K. (1), P. K. (1), R. K. (1).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania w mocy pozostają tożsame dla których nie uwzględniono zarzutów apelacji dotyczących tych oskarżonych oraz nie uwzględniono wniosków przedstawionych w tych apelacjach.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok w części uznającej winę oskarżonego A. G. ( zaskarżony na korzyść przez obrońcę) oraz w części uniewinniającej oskarżonego ( zaskarżony na niekorzyść przez prokuratora).

Zwięźle o powodach zmiany

Z uwagi na śmierć oskarżonego A. G. (1) rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego wobec tego oskarżonego należało uchylić a postępowanie karne umorzyć.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Uchylenie wyroku w części dotyczącej oskarżonych H. N. i M. N.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Powody uchylenia omówiono wraz z omówieniem zarzutów apelacyjnych dotyczących tych oskarżonych.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Wskazania co do dalszego postępowania w sprawie oskarżonych H. N. i M. N. omówiono przy okazji omówienia zarzutów apelacji prokuratora dotyczącej tych oskarżonych. Potrzeba będzie ponowna ocena zebranego materiału dowodowego w zakresie przedstawionych zarzutów oskarżonym i zbadanie wiarygodności wyjaśnień oskarżonych w kontekście przytoczonych zeznań świadków.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

4

5

Kosztami post ę powania karnego na podstawie art. 632 pkt.2 kpk obci ąż ono Skarb Pa ń stwa wobec ś mierci oskar ż onego A. G. (1).

Na podstawie art.636 § 1 kpk kosztami postępowania odwoławczego obciążono oskarżonych J. K., P. K., R. K. jako zdolnych do zarobkowania.

Na podstawie art.618 § 1 pkt.11 kpk zasądzono od Skarbu Państwa koszty zastępstwa procesowego oskarżonego J. K. w postępowaniu odwoławczym na rzecz jego obrońcy ustanowionego z urzędu..

.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. J. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący oskarżonego.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. R. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. P. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie o uniewinnieniu oskarżonych H. P. – N., M. P. – N. i A. G.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana