Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kole III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Pietruszka

Protokolant: st. sekr. sąd. Alicja Kleczkowska

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2020 roku w Kole

na rozprawie

sprawy z powództwa B. W.

przeciwko małoletnim N. i L. rodzeństwu W. zastępowanym przez matkę E. W.

o obniżenie alimentów

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kole na rzecz adwokata I. S. kwotę 1476,00 zł (w tym VAT) tytułem nieopłaconej pomocny prawnej udzielonej małoletnim pozwanym z urzędu.

S ę d z i a :

Agnieszka Pietruszka

Sygn. akt III RC 72/20

UZASADNIENIE

Powód – B. W. wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych na rzecz małoletnich pozwanych L. W. i N. W. działających przez matkę E. W. z kwoty po 800 zł miesięcznie na rzecz każdej z córek do kwoty po 400 zł miesięcznie na każdą z nich. W uzasadnieniu podniósł, iż wyrokiem z dnia 18.06.2018 r. Sąd Okręgowy we Włocławku zobowiązał go do łożenia na rzecz każdej z małoletnich tytułem alimentów kwoty po 800 zł miesięcznie. Od czerwca 2018 r. sytuacja materialna powoda znaczenie się pogorszyła oraz zmniejszyły się jego możliwości zarobkowe i majątkowe. W momencie wydania wyroku ustalającego wysokość alimentów powód posiadał stabilne zatrudnienie i jego zarobki kształtowały się na poziomie 5.000 zł brutto miesięcznie. Nadto powód uzyskiwał dochód z wynajmu mieszkania. Spłacał też kredyty hipoteczne na dwa mieszkania w kwocie po 900 zł oraz 650 zł miesięcznie, a ponadto posiadał zadłużenie w kwocie około 500.000 zł. Aktualnie powód jest zatrudniony na umowę o pracę na okres próbny, z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2.600 zł brutto, tj. 1.923 zł netto. Z uwagi na konieczność regulowania zaległych oraz bieżących zobowiązań, powód był zmuszony sprzedać nieruchomość położoną w R., która dotychczas stanowiła źródło dochodu z wynajmu. Nieruchomość tą zbył za cenę 211.000 zł, z czego kwota 168.000 zł została przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego, zaś 43.000 zł na spłatę innych zobowiązań. Obecnie jego zadłużenie wynosi około 500.000 zł. Na stałe miesięczne wydatki powoda składają się: kredyt hipoteczny za mieszkanie przy ul. (...) – 620 zł, energia elektryczna – 280 zł, media – 100 zł, żywność – około 500 zł, czynsz – 300 zł, składki ZUS z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej – 1.431,48 zł, alimenty – 1.600 zł, co łącznie stanowi około 4.831,48 zł miesięcznie.

W piśmie z dnia 8.10.2020 r. ( k.163-165), powód podniósł ponadto, iż do pogorszenia jego sytuacji finansowej przyczyniła się matka pozwanych, która podejmuje działania utrudniające powodowi znalezienie pracy, rozpowszechniając na jego temat nieprawdziwe informacje, które rzutują na jego działalność zawodową. Nadto E. W. pozostaje w związku konkubenckim, przez co jej sytuacja majątkowa uległa znacznemu polepszeniu.

Małoletnie pozwane – L. i N. rodz. W. - reprezentowane przez matkę E. W. wniosły o oddalenie powództwa w całości, podnosząc, iż obecnie wydatki na ich utrzymanie obejmują miesięcznie: żywność – około 700 zł, środki higieniczne i kosmetyki – około 300 zł, środki czystości – około 100 zł, odzież i obuwie – około 600 zł, lekarza i lekarstwa – około 400 zł, paliwo– około 300 zł, zajęcia pozalekcyjne – 80 zł, doładowanie telefonu – 30 zł, utrzymanie domu – 400 zł. Matka małoletnich zauważyła, iż powód po raz kolejny próbuje oszukać ją i dzieci. Rzekomy pracodawca i nabywca mieszkania to konkubina, dla której powód porzucił rodzinę. Firma, w której B. W. pracuje, znajduje się w miejscu zamieszkania jego i nabywcy mieszkania. W ocenie matki małoletnich, powód fikcyjnie sprzedał mieszkanie posiadając środki na spłatę kredytu. Powód pod inną firmą działał i zarabia.

W piśmie z dnia 2.07.2020 r. (k.145-146) matka pozwanych również wskazała, iż zmniejszone dochody powoda wynikają z fikcyjnego zbycia mieszkania oraz przepisania działalności na konkubinę.

Sąd ustalił co następuje :

L. W. (ur. (...)) oraz N. W. (ur. (...)) są dziećmi E. W. i B. W.. Wyrokiem z dnia 18.06.2018 r. Sąd Okręgowy we Włocławku rozwiązał przez rozwód małżeństwo rodziców małoletnich, bez orzekania o winie. W wyroku tym Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi, ustalając jednocześnie ich miejsce pobytu w każdorazowym miejscu zamieszkania matki. Sąd zobowiązał także E. W. i B. W. do ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem i wychowaniem małoletnich dzieci i z tego tytułu zobowiązał powoda do płacenia alimentów na rzecz L. i N. w kwocie po 800 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich.

(dowód: akta I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku a nadto bezsporne)

W chwili orzeczenia rozwodu B. W. był zatrudniony w firmie (...) Sp. z o.o., w oparciu o umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. Firma prowadziła działalność w zakresie środków ochrony roślin. Jako przedstawiciel handlowy, powód wykonywał pracę na obszarze województwa (...) i części (...). Jego wynagrodzenie od dnia 1.09.2015r. wynosiło 5.000 zł brutto miesięcznie ( tj. około 3 tys. netto)., ale w okresie od sierpnia do grudnia 2017r. powód otrzymał jedynie wynagrodzenie w kwocie po 1.464,48 zł netto miesięcznie i w styczniu 2018r. 1.535 zł netto. W ostatnim okresie sprawy rozwodowej powód pozostawał na zwolnieniu lekarskim.

(dowód: k.32-37 akt I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku, potwierdzenia wykonania operacji k.182-187 )

Od 22.08.2017 r. B. W. prowadził działalności w formie spółki pod nazwą (...) Sp. z o.o., w której posiadał 100 % udziałów. Działalność ta obejmowała przede wszystkim usługi transportowe. Spółka zatrudniała dwóch kierowców.

(dowód: k.88-90 akt I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku ; częściowo zeznania powoda k.214v-215)

Ojciec małoletnich był właścicielem dwóch mieszkań w T. i R., z tym że w jednym z nich zamieszkiwał, zaś drugie wynajmował. Z tytułu najmu otrzymywał czynsz w kwocie 1 tys. zł. W trakcie sprawy rozwodowej umowa została wypowiedziana przez najemcę. B. W. posiadał kredyty hipoteczne w związku z zakupem w/w mieszkań i z tego tytułu regulował raty miesięczne w kwotach po 900 zł i 650 zł. Jego pozostałe zobowiązania finansowe wynosiły około 500 tys. zł.

(dowód: k.40 i k.120 akt I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku )

Małoletnia L. miała wówczas 8 lat i chodziła do szkoły podstawowej, natomiast N. miała rok i pozostawała pod pieczą matki. Na koszty utrzymania L. składały się w skali miesiąca: wyżywienie ( 200 zł ), wyprawka szkolna (600 zł ), środki pielęgnacyjne (90 zł), odzież i obuwie (250 zł), zajęcia pozalekcyjne (150 zł ), natomiast na koszty utrzymania N. składały się : mleko ( 400 zł), pieluchy i środki higieny (380 zł), krople (80 zł ), odzież (200 zł). Dziewczynki nie miały problemów zdrowotnych. Małoletnie miały systematyczny kontakt z ojcem, szczegółowo uregulowany w porozumieniu zawartym przed mediatorem, w toku postępowania rozwodowego.

(dowód: k.38v-39v akt I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku)

E. W. nie miała wyuczonego zawodu, nie pracowała. Do czerwca 2018 r. przysługiwał jej zasiłek macierzyński w kwocie 1.000 zł miesięcznie, a nadto pobierała ona świadczenie wychowawcze tzw. 500+ na jedną córkę oraz alimenty, które w toku sprawy rozwodowej, w związku z udzielonym zabezpieczeniem, wynosiły 1.850 zł miesięcznie. Razem z córkami E. W. mieszkała u swoich rodziców, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe. Partycypowała w kosztach utrzymania dokładając rodzicom kwotę 100 zł miesięcznie.

(dowód: k.38v-39, k.99 akt I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku)

Na nazwisko E. W. była zarejestrowana działalność gospodarcza, której prowadzeniem faktycznie zajmował się powód. Za rok 2016 przychód z tej działalności wyniósł 2.736.698,56 zł ( dochód 122.359,41 zł ).

(dowód: akta I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku)

B. W. rozwiązał umowę o pracę z firmą (...) za wypowiedzeniem z dniem 31.07.2018 r. W 2019 r. powód osiągnął łączny przychód w kwocie 4.394,83 zł, zaś jego dochód (po pomniejszeniu o składki na ubezpieczenia społeczne) wyniósł 3.166,31 zł.

Od 30.12.2019 r. B. W. jest zatrudniony w firmie (...). Początkowo zatrudniony był w oparciu o umowę o pracę zawartą na okres próbny w wymiarze pełnego etatu jako pracownik magazynowy za wynagrodzeniem 2.600 zł brutto miesięcznie ( 1.920 zł netto ). Następnie został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 31.03.2020 r. na czas określony do dnia 31.12.2020 r. Aktualnie pracuje na ¼ etatu, przy czym wymiar czasu pracy powoda uległ zmianie na mocy aneksu do w/w umowy o pracę z dnia1.06.2020 r. Wynagrodzenie powoda wynosi 650 zł brutto miesięcznie, tj. 551,77 zł netto miesięcznie.

(dowód: umowa o pracę z dnia 30.12.2019 r. k.34, umowa o pracę z dnia 31.03.2020 r. k.188 oraz aneks do umowy o pracę z dnia 1.06.2020 r. k.189, zeznanie PIT-37 za 2019 r. wraz z urzędowym poświadczeniem odbioru dokumentu elektronicznego k.190-194zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 14.12.2020 r. k.195-198, wypowiedzenie umowy z dnia 22.04.2018 r. k.203 akt I C 235/18 , świadectwo pracy k.205-206 akt I C 235/18 ; częściowo zeznania powoda k.214v-215)

B. W. w dniu 30.11.2018 r. reprezentując firmę (...) zawarł z (...) Bank (...) S.A. umowę o kredyt. W ramach tej umowy bank udzielił spółce kredytu do wysokości 200 tys. zł. Ostateczna spłata kredytu miała nastąpić do końca listopada 2019 r., przy czym termin ten miał ulegać przesunięciu o jeden rok w razie spełnienia warunków automatycznego wydłużenia okresu kredytowania określonych w umowie. Nadto spółka (...) zobowiązała się na mocy w/w umowy do utrzymywania na rachunku bieżącym oraz innych rachunkach bieżących w banku prowadzonych w PLN oraz walutach obcych miesięcznych wpływów w wysokości minimum 100 tys. zł.

Aktualnie powód nie ma możliwości prowadzenia działalności, gdyż został skazany prawomocnym wyrokiem karnym. Jednocześnie orzeczono wobec niego środek karny, który zakazuje mu zajmowania stanowiska prezesa spółki. W związku z tym, funkcjonowanie spółki (...) jest zawieszone od 30.12.2019 r. Z tej samej przyczyny powód nie prowadzi także działalności zarejestrowanej pod nazwą (...).

(dowód: umowa o kredyt w rachunku bieżącym nr (...) z dnia 30.11.2018 r. k.94-99, wydruki z rejestru KRS k.159-160, częściowo zeznania powoda k.214v-215)

Powód, na podstawie umowy zawartej w dniu 1.12.2018 r. wynajął A. P. mieszkanie w T.. Czynsz ustalono na 500 zł. A. P. wypowiedziała w/w umowę w dniu 1.07.2020 r. ze skutkiem na 1.10.2020 r.

(dowód: umowa najmu lokalu mieszkalnego z dnia 1.12.2018 r. k.203-204, wypowiedzenie umowy najmu z dnia 1.07.2020 r. k.205)

B. W. w dniu 31.12.2019 r. sprzedał A. P. za kwotę 211.000 zł mieszkanie położone w R.. W chwili sprzedaży powód miał zaległość z tytułu czynszu w kwocie 2.919,92 zł. Kwotę 168.000 zł powód przeznaczył na wcześniejszą spłatę kredytu hipotecznego w Banku (...) S.A. wynikającego z umowy z dnia 4.04.2008 r.

(dowód: przedwstępna umowa kupna-sprzedaży nieruchomości k.35-36, wypis aktu notarialnego z dnia 31.12.2019 r. k.37-47, zaświadczenie o obsłudze kredytu z dnia 30.12.2019 r. k.48-49, dyspozycja wcześniejszej spłaty k.50, wezwanie do zapłaty z dnia 22.08.2019 r. k.51, kopie poleceń przelewu rat kredytowych k.64, 72-73, 76, 87, kopie poleceń przelewu czynszu k.65, 71, 79, potwierdzenie transakcji wpłaty na czynsz z dnia 17.09.2019 r. k.69)

A. P. spodziewa się dziecka, którego ojcem jest B. W.. Powód wynajmuje pokój od kolegi w miejscowości T., za który płaci czynsz w kwocie 400 zł miesięcznie. Na życie przeznacza około 200 zł miesięcznie. B. W. spłaca raty kredytu hipotecznego w kwocie 620 zł miesięcznie, uiszcza również czynsz za mieszkanie w T. oraz reguluje opłaty za energię elektryczną.

(dowód: polecenia przelewu rat kredytowych k.67-68, 83-84, potwierdzenia przelewu rat kredytowych k.74-75, polecenia przelewu k. 66, 70, 85, umowa najmu pokoju k.199-202, częściowo zeznania powoda k.214v-215)

B. W. posiada zobowiązania finansowe względem ZUS oraz urzędu skarbowego. Przeciwko powodowi prowadzone są również przez komorników sądowych postępowania egzekucyjne. Na dzień 18.12.2020 r. wyznaczono termin pierwszej licytacji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego przy ul. (...) w T.. Zobowiązania finansowe egzekwowane przez komorników wynoszą łącznie ponad 1 mln zł.

(dowód: zawiadomienie o zajęciu innej wierzytelności pieniężnej z dnia 19.11.2019 r. k.52-53, stan zaległości zobowiązanego na dzień 29.11.2019 r. k.54, pismo (...) Oddział w T. z dnia 4.12.2019 r. wraz z załącznikiem k. 55-59, wezwanie do zapłaty z dnia 11.12.2019 r. k.61-62, zawiadomienie o terminie oględzin nieruchomości z dnia 4.11.2019 r. k.63, potwierdzenie wpłaty z dnia 29.11.2019 r. k.78, kopia polecenia przelewu k.80 i 88, kopie potwierdzeń przelewu k.81-82, 89, kopia obwieszczenia o pierwszej licytacji z dnia 15.09.2020 r. k.171, odpowiedź na pismo dłużnika z dnia 20.11.2020 r. k.206-207, wezwanie do zapłaty należności z dnia 11.12.2019 r. k.208-209, informacja o stanie zadłużenia z dnia 19.11.2020 r. k.210-213)

B. W. wyrokiem nakazowym z dnia 28.11.2019 r. Sądu Rejonowego w Toruniu został ukarany za to, że będąc osobą reprezentującą pracodawcę (...) Sp. z o.o. w T. w okresie od 25.01.2019 r. utrudnił działalność organu kontroli Państwowej Inspekcji Pracy poprzez to, że nie stawił się na wezwanie, nie złożył żądanych dokumentów, nie udzielił niezbędnych wyjaśnień i informacji przez co uniemożliwił przeprowadzenie kontroli w spółce, tj. za wykroczenie z art. 283 § 2 pkt 8 Kodeksu pracy w zw. z art. 24 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy. Powód został skazany na karę 1.000 zł grzywny. Ponadto został ukarany mandatem karnym za to, że pełniąc funkcję prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. nie złożył w terminie informacji (...)_VAT za miesiące od lutego do kwietnia 2019 oraz że pełniąc funkcję prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. nie złożył w terminie informacji, plików (...)_VAT za miesiące od maja do lipca 2019.

(dowód: wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 28.11.2019 r. k.60, kopia polecenia przelewu w wykonaniu wyroku k.86, kopie mandatów karnych k.90 i 92 wraz z kopiami poleceń przelewów k.91 i 93)

Małoletnia L. uczęszcza do klasy IV szkoły podstawowej. Aktualnie realizuje naukę w formie zdalnej. Przed pandemią L. została zapisana na zajęcia piłki nożnej do klubu (...) w K., które zostały zawieszone. N. ma ukończone 3,5 roku. Małoletnia była zapisana do przedszkola, ale z uwagi na trudności adaptacyjne, nie uczęszcza do placówki. Małoletnie nie chorują przewlekle, mają jednak problemy skórne. Nadto N. w okresie jesienno-zimowym często przeziębia się. Małoletnia przyjmuje witaminy i szczepionkę na odporność. Gdy dziewczynki chorują, matka korzysta z prywatnej praktyki lekarskiej. Ostatnia taka wizyta kosztowała 150 zł. Na zakup żywności dla córek E. W. przeznacza około 700 zł miesięcznie, na odzież i obuwie około 600 zł miesięcznie. Wydatki na kosmetyki oraz środki higieny wynoszą około 300 zł miesięcznie. E. W. otrzymuje na córki świadczenia wychowawcze tzw. 500+ oraz zasiłki rodzinne, które w sumie wynoszą 219 zł.

( dowód : zeznania matki małoletnich pozwanych k.215-215v)

E. W. podejmuje prace dorywcze, zajmując się sprzątaniem. Zarabia 100 zł dziennie. Po rozwodzie rejestrowała się w urzędzie pracy. Otrzymywała oferty pracy, lecz z uwagi na opiekę nad dziećmi nie była dyspozycyjna i nie została zatrudniona.

Matka małoletnich pozostaje w nieformalnym związku z R. J., z którym od roku wspólnie zamieszkują. Jej partner prowadzi gospodarstwo rolne oraz działalność gospodarczą. Poza sezonem, tj. w okresie jesienno-zimowym wyjeżdża do pracy za granicą. R. J. posiada niezbędne maszyny rolnicze, ma również kombajn do kukurydzy, którym wykonuje usługi rolnicze.

(dowód: wydruk Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej k.170, zeznania matki małoletnich pozwanych k. 215-215v)

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania E. W., albowiem były szczere, logiczne i rzeczowe. Jako wiarygodne w części Sąd uznał zeznania B. W.. Sąd nie dał im wiary w zakresie, w jakim B. W. podawał, iż A. P. nie jest jego partnerką. W świetle zasad doświadczenia życiowego nie sposób przyjąć, że B. W. z A. P. łączą wyłącznie relacje pracownik – pracodawca, skoro A. P. będzie matką jego dziecka, a poza tym z materiału dowodowego zgromadzonego w toku sprawy wynika, iż jest ona zaangażowaną w pomoc w spłacie zobowiązań finansowych powoda. Ponadto w taką pomoc angażują się również, jak można zakładać członkowie jej rodziny jak np. R. P., z którego konta przelewane były środki na pokrycie zaległości powoda względem ZUS (vide: k.81-82).

Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 kpc pominął wnioski o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków - A. P., R. J., A. K., albowiem nie są one istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Zeznania A. K. dotyczyć miały związku (...) z R. J., którą to okoliczność matka pozwanych przyznała. Zeznania R. J. na okoliczność jego sytuacji ekonomicznej należy uznać za niecelowe, skoro obowiązek alimentacyjny ciąży w pierwszej kolejności na rodzicach małoletnich, a nie na ich partnerach. Podobnie należy ocenić ewentualne znaczenie dla sprawy zeznań A. P..

Sąd zważył co następuje :

Powód wystąpił z żądaniem obniżenia alimentów na rzecz małoletnich córek z kwot po 800 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich do kwot po 400 zł miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich.

Podstawą zgłoszonego przez powoda żądania jest art. 138 kro, zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków - uzasadniającą obniżenie alimentów - uznaje się istotne zmniejszenie się lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, jak również zmniejszenie się usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentacji, które to przesłanki w myśl art. 135 § 1 kro wyznaczają zakres obowiązku alimentacyjnego. Dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 kro, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, od zakończenia sprawy rozwodowej sytuacja zarobkowa i majątkowa powoda uległa pogorszeniu. B. W. w trakcie rozwodu osiąga zdecydowanie wyższe zarobki, albowiem wówczas był zatrudniony w firmie (...) Sp. z o.o. jako przedstawiciel handlowy, za wynagrodzeniem 5.000 zł brutto miesięcznie ( przynajmniej dochody na takim poziomie przyjął jako podstawę swojego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy we Włocławku, co wynika z uzasadnienia sporządzonego do sprawy I C 235/18, takie również dochody powoda wskazane są w uzasadnieniu pozwu k.5). Obecnie zaś powód pracuje w firmie (...), gdzie jest zatrudniony na ¼ etatu, a jego wynagrodzenie wynosi 650 zł brutto miesięcznie, tj. 551,77 zł netto miesięcznie. Ponadto w momencie rozwodu powód był właścicielem dwóch mieszkań, natomiast aktualnie posiada już tylko jedno mieszkanie, gdyż w dniu 31.12.2019 r. dokonał zbycia lokalu położonego w R.. W związku z tym powód utracił jedno ze źródeł dochodu, jakim było wynajmowanie mieszkania, a fakt uzyskiwania dochodów z wynajmu również był uwzględniany w sprawie rozwodowej przy ocenie możliwości zarobkowych powoda. Lokal położony w T., który nadal jest własnością powoda, stanowi natomiast przedmiot licytacji komorniczej.

Mimo powyższych ustaleń, przedmiotowe powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Jak bowiem wynika z art. 136 kro, jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Przepis ten, zdaniem Sądu, znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie.

Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że jak wynika z akt I C 235/18 Sądu Okręgowego we Włocławku, w tym świadectwa pracy z dnia 1.08.2018 r., stosunek pracy B. W. łączący go z ówczesnym pracodawcą, tj. (...) Sp. z o.o. ustał ze względu na rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem złożonym przez powoda, co również powód przyznawał w toku niniejszego postępowania. Bezsprzecznie więc B. W. samodzielnie zrezygnował z zatrudnienia, które w ocenie zarówno Sądu Okręgowego we Włocławku jak i samego powoda, było stabilne. W toku obecnej sprawy powód wyjaśnił, iż złożył wypowiedzenie, albowiem rozpoczął prowadzenie własnej działalności. Zauważyć należy, iż spółkę (...) powód zaczął prowadzić już w sierpniu 2017 roku. Można zatem zaryzykować stwierdzenie, iż skoro powód zdecydował się na rezygnację z zatrudnienia w A., zakładał że będzie uzyskiwał lepsze zarobki niż pracując jako przedstawiciel handlowy. Skoro jednak tak się nie stało, a decyzja powoda spowodowała pogorszenie jego możliwości zarobkowych, należy uznać , iż rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło bez ważnej przyczyny i skutki wynikające z rozwiązania umowy o pracę należy pominąć przy rozstrzyganiu przedmiotowego powództwa. Należy zarazem podkreślić, iż jak wynika z zeznań powoda, nie może on prowadzić działalności gospodarczej, albowiem został skazany za fałszowanie podpisów E. W. i orzeczono wobec niego środek karny, uniemożliwiający mu obecnie prowadzenie działalności gospodarczej. Fakt popełnienia przestępstwa należy jednak również zakwalifikować jako działanie, które skutkuje zastosowaniem art. 136 kro, albowiem przez tak nieodpowiedzialne postępowanie powód doprowadził do utraty dochodów, które zapewne pozwoliłyby mu na wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego ustalonego dotychczas. B. W. od wielu lat zajmował się działalnością związaną z handlem środkami ochrony roślin itp. pozyskując w ten sposób znaczne doświadczenie oraz znajomość rynku. Należy zauważyć, iż w podobnym zakresie była prowadzona działalność zarejestrowana na matkę pozwanych, która w 2016r. przyniosła dochód wynoszący ponad 120 tys. zł. Ustalone w trakcie sprawy rozwodowej możliwości zarobkowe ojca małoletnich skutkowało tym , iż w toku sprawy płacił alimenty wyższe niż ostatecznie ustalono w wyroku z dnia 18.06.2018 r.

Powód podniósł, iż jego możliwości zarobkowe pogorszyły się również dlatego, że sprzedał mieszkanie, które wynajmował uzyskując z tego tytułu dodatkowy dochód. Działanie powoda nie sposób ocenić jako nieracjonalnego, skoro środki pozyskane ze sprzedaży zostały przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego. Z drugiej jednak strony nie sposób pominąć, iż jak wynika z zeznań powoda, obecna właścicielka A. P., sama nabyła je ze środków pochodzących z kredytu a nadto aktualnie mieszkanie to wynajmuje. Ponadto już z akt sprawy rozwodowej wynika, iż najem mieszkania nie był dla powoda podstawowym źródłem dochodu, skoro ojciec małoletnich przedkładał dokumenty potwierdzające rozwiązanie umowy najmu.

Podstawy do częściowego chociażby uwzględnienia powództwa, nie może stanowić wskazywana przez powoda okoliczność, iż musi spłacać zobowiązania kredytowe. Posiadanie przez B. W. zobowiązań finansowych było okolicznością znaną już Sądowi Okręgowemu we Włocławku i dotyczyło zarówno kredyty hipotecznego wziętego na zakup mieszkania ( czy też jak wówczas w sprawie I C 2335/18 - dwóch kredytów na dwa mieszkania) czy też innych długów, które wynosiły ponad 500 tys. zł. Jedynie umowa o kredyt z dnia 30.11.2018 r. (k.94-99), przy zawarciu której B. W. reprezentował kredytobiorcę, tj. (...) Sp. z o.o. została zawarta po wydaniu wyroku rozwodowego. Należy jednak zauważyć, iż zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 12.11.1976 r. w sprawie III CRN 236/76 ( Lex nr 7875) zadłużenie bankowe zobowiązanego do alimentacji nie może powodować ograniczenia należnych uprawnionemu środków utrzymania. Osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, musi bowiem się z tym liczyć przy podejmowaniu wydatków i ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem wspomnianego obowiązku alimentacyjnego.

Niezależnie od powyższego, jako pozbawione uzasadnienia należy uznać twierdzenia powoda, jakoby do pogorszenia się jego sytuacji materialnej oraz zmniejszenia się jego możliwości zarobkowych przyczyniły się działania matki małoletnich pozwanych. Zarzuty te pozostają gołosłowne, a nadto zważywszy na wyroki karne, jakie zapadały w stosunku do powoda, bezsprzecznie na obecną sytuację ojca małoletnich rzutowały wyłącznie jego własne decyzje, w tym również wypowiedzenie umowy o pracę zawartą z firmą (...).

W toku postępowania powód podnosił również , iż sytuacja majątkowa E. W. uległa znacznemu polepszeniu w związku z tym, że pozostaje w nieformalnym związku z R. J., co przekłada się jednocześnie na sytuację małoletnich. Zważywszy na fakt, iż matka pozwanych przyznała, że pozostaje obecnie w nieformalnym związku i że aktualnie poziom życia rodziny ocenia jako dobry, okoliczności podnoszone przez powoda należy uznać za bezsporne. Okoliczność, iż R. J. jest w stanie swojej zrekonstruowanej rodzinie zapewnić odpowiedni poziom życia, nie ma jednak żadnego wpływu na zakres obowiązku alimentacyjnego powoda. Można jedynie zaryzykować stwierdzenie, iż dzięki obecnemu związkowi swojej matki, małoletnie pozwane nie odczują spadku stopy życiowej, skoro jak wynika z dokonanych ustaleń, powód w ostatnim okresie nie przekazuje już na rzecz córek alimentów w pełnej wysokości.

Jak zaznaczono powyżej, obowiązek alimentacyjny jest również uzależniony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych. Wprawdzie powód nie powoływał się, na fakt iż potrzeby córek od zakończenia sprawy rozwodowej uległy istotnemu zmniejszeniu, tym nie mniej należy stwierdzić, iż w ocenie Sądu, koszty utrzymania pozwanych utrzymują się na zbliżonym poziomie jak w trakcie sprawy rozwodowej. Małoletnia L. nadal jest bowiem uczennicą szkoły podstawowej, natomiast N. pozostaje jeszcze w wieku przedszkolnym. Małoletnie nie mają przy tym stałych problemów zdrowotnych, ich choroby są typowe dla dzieci w ich wieku. Koszty ich utrzymania sprowadzają się zatem do zwykłych wydatków jak choćby związanych z wyżywieniem, zakupem odzieży, obuwia, środków czystości i kosmetyków oraz kosztami związanymi z zapewnieniem rozrywki adekwatnej do wieku małoletnich.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie cytowanych przepisów, orzeczono jak w pkt I wyroku.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej orzeczono na podstawie § 4 ust. 1 i 3 oraz § 10 ust. 1 pkt 9 i ust. 4 w zw. z § 8 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. 2019.18).

Sędzia

Agnieszka Pietruszka