Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2021 r. w Kętrzynie

sprawy z powództwa (...) Banku S. A. z siedzibą w W.

przeciwko T. D. (1)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego T. D. (1) na rzecz powoda (...) Bank S. A. z siedzibą w W. kwotę 49.615,14 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy sześćset piętnaście złotych i czternaście groszy) wraz z odsetkami:

- umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 44.809,10 zł (czterdzieści cztery tysiące osiemset dziewięć złotych i dziesięć groszy) za okres od dnia 15.12.2020 r. do dnia zapłaty;

- ustawowymi za opóźnienie liczonymi do kwoty 3.381,96 zł (trzy tysiące trzysta osiemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt sześć groszy) za okres od dnia 15.12.2020 r. do dnia zapłaty,

- ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.424,08 zł (tysiąc czterysta dwadzieścia cztery złote i osiem groszy) za okres od dnia 15.12.2020 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego T. D. (1) na rzecz powoda (...) Bank S. A. z siedzibą w W. kwotę 2.502,92 zł (dwa tysiące pięćset dwa złote i dziewięćdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1125/20 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S. A. z siedzibą w W. (zwany dalej Bankiem) wniósł o zasądzenie od pozwanego T. D. (2) kwoty 49 615,14 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 44.809,10 zł za okres od dnia 15.12.2020 r. do dnia zapłaty; ustawowymi za opóźnienie liczonymi do kwoty 3.381,96 zł (trzy tysiące trzysta osiemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt sześć groszy) za okres od dnia 15.12.2020 r. do dnia zapłaty oraz ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.424,08 zł (tysiąc czterysta dwadzieścia cztery złote i osiem groszy) za okres od dnia 15.12.2020 r. do dnia zapłaty.

W pozwie Bank wniósł także o zasądzenie na jego rzecz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kosztów uwierzytelnienia dokumentów w wysokości 4,92 zł. Bank zażądał także zaliczenia na podstawie art. 19 pkt. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych na poczet opłaty od pozwy kwoty 589 zł uiszczonej w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Podniósł, że wierzytelność powstała wskutek zawarcia w dniu 26 stycznia 2017 roku przez pozwanego z Bankiem umowy kredytu nr (...), która to umowa w związku z zaprzestaniem regulowania należności została pozwanemu wypowiedziana w dniu 21 lutego 2020r.

Na dochodzoną wierzytelność składa się kwota 44 809,10 zł tytułem niespłaconego kapitału, kwota 1424,08 zł jako suma odsetek umownych do dnia wypowiedzenia umowy kwota 3381,96 zł tytułem odsetek za opóźnienie za okres od dnia 7.11.2019r. do dnia 14.12.2020r. , a także kwota 589 zł jako opłaty i inne prowizje (opłata w elektronicznym postępowaniu upominawczym).

Pozwany T. D. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Potwierdził fakt zawarcia umowy z powodem, zakwestionował wyciąg z ksiąg bankowych oraz zakwestionował skuteczne wypowiedzenie umowy kredytu. Ostatecznie jednak – na rozprawie dnia 11 czerwca 2021 roku – uznał powództwo, wskazał, iż przedstawione wyciągi z ksiąg bankowych są prawidłowe, a także wskazał, iż zaprzestał spłacania kredytu ze względu na trudną sytuację materialną spowodowaną chorobą stada mlecznego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26 stycznia 2017 roku pozwany T. D. (1) zawarł z powodem (...) Bank S.A. umowę kredytu nr (...) na kwotę 55 089,76 zł. Całkowita kwota do zapłaty wyniosła 83 713,85 zł. Miał być spłacony w 120 ratach miesięcznych od dnia 7 marca 2017r. |Na całkowity koszt kredytu składały się kwoty: 9199,99 zł - prowizja bankowa, 6610,77 zł - ubezpieczenie, a 28624,09 zł odsetki od kapitału.

(d.: umowa - k. 5-8, )

Na poczet spłaty umowy kredytu pozwany dokonał wpłat w łącznej wysokości 23 183,01 zł. Ostania natomiast rata została zapłacona w grudniu 2019 roku w wysokości 1 400 zł.

(d. wyciąg z ksiąg bankowych k. 18-25)

Pismem z dnia 13 stycznia 2020 roku Bank wezwał pozwanego do zapłaty zaległości w kwocie 1427,46 zł, a następnie w związku z nieuregulowaniem należności w dniu 21 lutego 2020r. wypowiedział umowę kredytu.

(d.: wezwanie – k. 9, wypowiedzenie – k. 14)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy został ustalony na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda. W ocenie Sądu brak podstaw by odmówić im wiarygodności. Wiarygodność złożonych przez stronę powodową dokumentów nie była też ostatecznie kwestionowana przez pozwanego.

W szczególności co do zawarcia przez pozwanego umowy należy wskazać, iż powód przedłożył umowę zawartą przez pozwanym, a ten fakt nie był od początku kwestionowany.

W ocenie Sądu brak również podstaw do kwestionowania wyciągu z ksiąg bankowych, które zostały załączone do pozwu, a ostatecznie ich prawdziwość i rzetelność została potwierdzona przez pozwanego.

Umowa zawarta przez strony winna być kwalifikowana jako kredyt konsumencki, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim. Zgodnie z tym przepisem przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego (art. 3 ust. 2 pkt 2). Umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepis przewidują inną szczególną formę (art. 29 ust. 1).

Faktem jest, iż wyciąg z ksiąg bankowych nie ma mocy dokumentu urzędowego. Stosownie do art. 95 ust. 1a Prawa bankowego, moc prawna wyciągu z ksiąg rachunkowych banku nie obowiązuje w postepowaniu cywilnym, co oznacza, iż nie korzysta on z domniemania zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Jednak w zestawieniu z pozostałą dokumentacją przedłożoną przez powoda tj.: umową kredytu (k. 5-8), zestawieniem należności i spłat (k. 19-25), wezwaniem do zapłaty (k. 9) wypowiedzeniem umowy (k. 14), należy przyjąć, iż przedłożone dowody potwierdzają okoliczności wynikające ze złożonego pozwu. Mając na uwadze, iż przedłożone dokumenty wzajemnie się potwierdzają, Sąd dął im wiarę w zakresie zawarcia przez pozwanego umowy, opóźnień w spłacie, terminów spłaty oraz pozostałej do zapłaty części należności głównej.

Stosownie do art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Stosownie do art. 78a tej ustawy, wskazany przepis ma zastosowanie także do umów kredytu i pożyczki pieniężnej zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.

Analogiczne uregulowanie co do umowy pożyczki zawarte jest w Kodeksie cywilnym, który w art. 720 k.c. stanowi, że pożyczka jest umową, na podstawie której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego przedmiot pożyczki, a biorący zobowiązuje się zwrócić przedmiot pożyczki w pieniądzach o tej samej wielkości lub w rzeczach tego samego gatunku i takiej samej jakości. Zatem warunkiem skutecznego żądania zwrotu pożyczki jest wykazanie, iż na własność biorącego pożyczkę został przeniesiony przedmiot pożyczki.

W ocenie Sądu, strona powodowa wykazała fakt udzielenia kredytu pozwanemu i zawarcia na tę okoliczność stosownej umowy. Zastrzeżeń Sądu nie budzi też okoliczność wypowiedzenia umowy i wymagalności roszczenia. Niekwestionowanym faktem jest również, że pozwany spłacił dotychczas ponad 20 tysięcy złotych z zaciągniętego zobowiązania, co wskazuje jednoznacznie, iż dochodzone roszczenie jest zasadne.

Nie bez znaczenia w sprawie ma też fakt uznania przez pozwanego powództwa i niekwestionowania złożonych przez powoda dokumentów.

(d. protokół rozprawy – k. 55).

Mając to na uwadze Sad uwzględnił powództwo w całości.

Roszczenie o zapłatę odsetek znajduje oparcie w art. 481 § 1 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., obciążając nimi pozwanego zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, uwzględniając przy tym wysokość opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17,00 zł), opłaty od pozwu poniesionej przez powoda (2481,00 zł) oraz kosztów uwierzytelnienia dokumentów (4,92 zł).