Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z 27 września 2016 r. K. C. wniósł o zasądzenie od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 30 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 17 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty, kwoty 6 800 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi po upływie 30 dni od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 19 551,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi po upływie 30 dni od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty. Powód domagał się nadto ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 3 maja 2015 r., wnosząc także o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko powód podał, że dnia 3 maja 2015 r. w Z. kierujący pojazdem marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem marki Y. o numerze rejestracyjnym (...). W wyniku zdarzenia kierujący motocyklem powód doznał obrażeń ciała. Jednocześnie podkreślił, że nie przyczynił się on do zaistnienia zdarzenia, jak i rozmiarów szkody, bowiem w chwili zdarzenia miał założony kask ochronny. Po wypadku K. C. został przetransportowany karetką pogotowia do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w Szpitalu Miejskim w Z., gdzie po wykonaniu diagnostyki rozpoznano u niego złamanie otwarte trzonu kości udowej lewej, złamanie dwukostkowe goleni lewej, rozległą ranę szarpaną stopy lewej, otwarte złamanie typu M. przedramienia prawego. Tego samego dnia złamane kości były leczone operacyjnie wraz z opracowaniem chirurgicznym ran. Od 1 czerwca 2015 r. powód był codziennie dowożony do ośrodka hiperbarii tlenowej w S.. Dnia 23 czerwca 2015 r. został wypisany do domu z zaleceniem kontynuacji leczenia w (...). Dnia 1 lipca 2015 r. ze względu na stan po osteosyntezie kości łokciowej prawej, kości udowej lewej, podudzia lewego, pięty lewej oraz ograniczenia ruchomości łokcia prawego i stawu skokowego lewego powód został skierowany w trybie pilnym na rehabilitację. Ze względu na półroczny okres oczekiwania na zabiegi rehabilitacyjne finansowane w ramach NFZ zmuszony był korzystać odpłatnie z rehabilitacji. Od dnia 29 czerwca 2015 r. do 17 lipca 2015 r. powód odbył szereg zabiegów fizjoterapeutycznych w Gabinecie (...) i Masażu B. D. w G.. K. C. rozpoczął leczenie w Poradni Urazowo – Ortopedycznej w Szpitalu Miejskim w Z., gdzie pozostaje pod kontrolą specjalisty do chwili obecnej. Od 20 lipca 2015 r. brał udział w leczeniu rehabilitacyjnym w Centrum Fizjoterapii (...) w G.. Od 27 sierpnia 2015 r. do 9 września 2015 r. przebywał na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej w Szpitalu Miejskim w Z., a dnia 30 sierpnia 2015 r. poddany został zabiegowi operacyjnemu polegającemu na usunięciu 2 grotów K z piszczeli lewej oraz usunięciu 3 grotów K z pięty lewej. Dnia 9 września 2015 r. K. C. został wypisany do domu z zaleceniem kontynuowania leczenia w (...), codziennej zmiany opatrunków z uwagi na pojawienie się infekcji bakteryjnej pięty, elewacji i odciążania kończyny, stosowania zimnych okładów oraz zażywaniem leków przeciwbólowych. Od 28 marca 2016 r. do 1 kwietnia 2016 r. powód przebywał na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej w Szpitalu Miejskim w Z., gdzie wykonano zabieg usunięcia śruby proksymalnej z materiału zespalającego kości udowej L, a następnie w okresie od 9 sierpnia 2016 r. do 11 sierpnia 2016 r. wykonano zabieg usunięcia materiału zespalającego z kostki bocznej podudzia lewego. Powód podkreślił, że ogromny ból i brak możliwości swobodnego poruszania się sprawił, że pozostawał i nadal pozostaje całkowicie wyłączony z życia społecznego, rodzinnego oraz zawodowego. Do chwili obecnej K. C. porusza się za pomocą kul. Leki przeciwbólowe, które zażywa, negatywnie wpływają na jego zdolności percepcyjne i samopoczucie. Zakażenie rany gronkowcem negatywnie rzutuje na dalsze leczenie. Powód nie powrócił do sprawności sprzed wypadku. W opinii prywatnej z dnia 6 lipca 2015 r. lekarz ortopeda – traumatolog W. M. stwierdził, że powód w wyniku powstałych urazów doznał 38% uszczerbku na zdrowiu, jednakże w opinii uzupełniającej uwzględniającej złamanie kości piętowej lewej, powikłanego zakażeniem tkanek miękkich, trwały uszczerbek został oszacowany na 46%. Również pozwany skierował do powoda komisję lekarską, z opinii której wynikało, że powód doznał 41% trwałego uszczerbku na zdrowiu. W związku z leczeniem doznanych urazów powód poniósł koszty leczenia w łącznej wysokości 6 008,83 zł, jednakże pozwany uznał jedynie część z nich za zasadne, wypłacając powodowi kwotę w łącznej wysokości 3 083,83 zł. Nadto powód wydatkował dodatkowo 3 875 zł, co nie zostało zgłoszone pozwanemu. Powód argumentował także, że w wyniku wypadku utracił możliwość wykonywania pracy zarobkowej. Przed zdarzeniem prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...), a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywał stałą usługę doręczania paczek i przesyłek pobraniowych. Średni dochód miesięczny powoda w okresie pięciu miesięcy przed wypadkiem wynosił 2 129,60 zł. W okresie od listopada 2015 r. do 27 czerwca 2016 r. powód otrzymywał z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych świadczenie rehabilitacyjne w łącznej wysokości 3 961 zł, natomiast od 28 czerwca 2016 r. powodowi została przyznana renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy za okres od 30 czerwca 2017 r. w kwocie 592,84 zł miesięcznie. Z tego tytułu powód otrzymał za okres od czerwca 2016 r. do sierpnia 2016 r. świadczenie w łącznej wysokości 1 194,27 zł. Jednocześnie powód opłacał składki na ubezpieczenie zdrowotne, które wynosiły w 2015 r. 279,41 zł miesięcznie, a od stycznia 2016 r. 288,95 zł miesięcznie. W związku z powyższym powód utracił dochód w łącznej wysokości 19 551,15 zł. Pismem z dnia 15 lipca 2015 r. K. C. zgłosił powstanie szkody pozwanemu, jako ubezpieczycielowi sprawcy zdarzenia. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 3 maja 2015 r. i przyznał powodowi zadośćuczynienie w wysokości 60 000 zł, odszkodowanie z tytułu kosztów opieki osób trzecich w wysokości 3 888 zł, odszkodowanie tytułem kosztów leczenia w wysokości 3 083,83 zł oraz zwrot kosztów dojazdu w wysokości 593,85 zł.

W odpowiedzi pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając pozwany podał, że ustalając wysokość przyznanego zadośćuczynienia wziął pod uwagę zakres i charakter doznanych obrażeń, czas leczenia oraz wiek. W ocenie pozwanego dotychczas wypłacona kwota zadośćuczynienia jest odpowiednia. Pozwany zakwestionował przedłożone przez powoda opinie prywatne, jak również nie uznał roszczenia w zakresie dalszych kosztów leczenia wskazując, że są to koszty leczenia w prywatnych placówkach, powód zaś nie wykazał, by jego leczenie nie było dostępne w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Nie wykazano także, że koszty te pozostają w związku z leczeniem powypadkowych obrażeń. Pozwany nie uznał także roszczenia w zakresie utraconych dochodów, albowiem powód jest jedynie częściowo niezdolny do pracy. W ocenie pozwanego podstawą wyliczeń ewentualnej szkody w zakresie utraconego dochodu może być wyłącznie potencjalny dochód netto.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Dnia 3 maja 2015 r. w Z. kierowca pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem marki Y. o numerze rejestracyjnym (...) K. C.. Podczas wypadku komunikacyjnego powód miał założony kask ochronny.

W chwili zdarzenia pojazd sprawcy posiadał wykupione obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) S.A. z siedzibą w W..

/okoliczności bezsporne, a nadto: oświadczenie z 14.05.2015 r. (k. 20), akta szkody na płycie CD (k. 226)/

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przetransportowany zespołem pogotowia ratunkowego do Szpitala Miejskiego w (...) Sp. z o.o. na Oddział (...) Urazowo –Ortopedycznej, gdzie po przeprowadzeniu badań rozpoznano u niego złamanie nasady dalszej piszczeli, złamanie nasady bliższej kości łokciowej, uraz wielomiejscowy, złamanie otwarte trzonu kości udowej lewej, złamanie dwukostkowe goleni lewej, rozległą ranę szarpaną stopy lewej, złamanie typu M. przedramienia prawego otwarte. Hospitalizacja powoda trwała do 23 czerwca 2016 r., a po jej zakończeniu został wypisany z zaleceniem codziennej zmiany opatrunków oraz kontroli w poradni ortopedycznej. W trakcie hospitalizacji zastosowano leczenie operacyjne złamanych kości kończyn, opracowano chirurgicznie rany oraz poddano powoda leczeniu w ośrodku hiperbarii tlenowej w S..

Powód kontynuował leczenie w (...) Sp. z o.o., gdzie potwierdzono u niego złamanie nasady dalszej piszczeli, złamanie nasady bliższej kości łokciowej, złamanie trzonu kości udowej.

Dnia 1 lipca 2015 r. powód został skierowany na rehabilitację leczniczą w Samodzielnym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) Centrum (...) w T.. Z uwagi na fakt, iż termin rehabilitacji powoda został wyznaczony na około 9 miesięcy od opuszczenia przez niego szpitala, K. C. zdecydował się rehabilitować prywatnie. W okresie od 29 czerwca 2015 r. do 17 lipca 2015 r. odbył szereg zabiegów fizjoterapeutycznych w Gabinecie (...) i Masażu B. D. w G.. Następnie od 20 lipca 2015 r. uczestniczył w leczeniu rehabilitacyjnym w Centrum Fizjoterapii (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G..

W okresie od 27 sierpnia 2015 r. do 9 września 2015 r. powód hospitalizowany był w Szpitalu Miejskim w (...) Sp. z o.o. na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej, gdzie przeszedł zabieg operacyjny usunięcia 2 grotów K z piszczeli lewej, usunięcia 3 grotów K z pięty lewej oraz punkcję uwypuklenia skóry po stronie przyśrodkowej pięty lewej. Powód został wypisany z zaleceniem kontroli w (...), codziennej zmiany opatrunków, odciążeniem kończyny, stosowaniem zimnych okładów, a także stosowaniem leków przeciwbólowych.

W okresie od 28 marca 2016 r. do 1 kwietnia 2016 r. powód hospitalizowany był w Szpitalu Miejskim w (...) Sp. z o.o. na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej, gdzie dnia 31 marca 2016 r. przeszedł zabieg operacyjny usunięcia śruby proksymalnej z materiału zespalającego kości udowej lewej. Powód został wypisany z zaleceniem toalety rany, zmiany opatrunków oraz kontroli w (...).

W okresie od 9 sierpnia 2016 r. do 11 sierpnia 2016 r. K. C. ponownie hospitalizowany był w Szpitalu Miejskim w (...) Sp. z o.o. na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej, gdzie dnia 10 sierpnia 2016 r. przeszedł zabieg operacyjny usunięcia materiału zespalającego z kostki bocznej podudzia lewego. Powód został wypisany z zaleceniem kontroli w (...).

W okresie od 12 lutego 2017 r. do 17 lutego 2017 r. pokrzywdzony hospitalizowany był w Szpitalu Miejskim w (...) Sp. z o.o. na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej, gdzie przeszedł zabieg operacyjny usunięcia materiału zespalającego z kości łokciowej prawej. Powód został wypisany z zaleceniem codziennej zmiany opatrunku, utrzymania kończyny w uniesieniu, ćwiczenia łokcia, nadgarstka i barku oraz stosowaniem leków przeciwbólowych.

2 września 2018 r. K. C. powrócił do Szpitala Miejskiego w (...) Sp. z o.o. na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej, gdzie dnia 7 września 2018 r. przeszedł zabieg operacyjny osteotomii wyrośli kostnych szczytu wyrostka łokciowego oraz artrolizę stawu łokciowego prawego. Powód został wypisany z zaleceniem codziennej zmiany opatrunku, wykonywaniem ćwiczeń, stosowaniem doraźnych leków przeciwbólowych oraz kontroli w (...).

/okoliczności bezsporne, a nadto: dokumentacja medyczna powoda (k. 21-112, 213-215, 273-275), dokumentacja fotograficzna (k. 248)/

K. C. poniósł koszt rehabilitacji w Centrum Fizjoterapii (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. w łącznej wysokości 5 960 zł, koszt usługi rehabilitacyjnej w Gabinecie (...) i Masażu B. D. w G. w wysokości 720 zł oraz koszt konsultacji naczyniowej w wysokości 120 zł.

/dowody: faktury VAT (k. 119-131)/

Powód od 14 stycznia 2013 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą Usługi (...), w ramach której wykonywał stałą usługę doręczania paczek i przesyłek pobraniowych. Średni dochód miesięczny powoda w okresie pięciu miesięcy przed wypadkiem wynosił 2 129,60 zł netto (dochód 10648 zł : 5 miesięcy). W roku 2015 wystąpiła u powoda nadpłata całości pobranego podatku.

Decyzją z dnia 22 października 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 1 listopada 2015 r. do 29 stycznia 2016 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, a od 30 stycznia 2016 r. do 28 lutego 2016 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru. Z tego tytułu za okres od 1 – 30 listopada 2015 r. powód otrzymał kwotę 620 zł, za okres od 1 – 31 grudnia 2015 r. kwotę 640,20 zł, za okres od 1 – 31 stycznia 2016 r. kwotę 633,80 zł, za okres od 1 – 28 lutego 2016 r. kwotę 482 zł, za okres od 1 – 31 marca 2016 r. kwotę 534 zł, za okres od 1 – 30 kwietnia 2016 r. kwotę 517 zł, a za okres od 1 – 31 maja 2016 r. powód otrzymał kwotę 534 zł.

Decyzją z dnia 21 lipca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił powodowi prawa do świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 27 czerwca 2016 r.

Decyzją z dnia 16 sierpnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał powodowi rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 28 czerwca 2016 r. w wysokości 592,84 zł miesięcznie (łącznie w okresie do 31 sierpnia 2016 r. powód otrzymał 1 194,27 zł).

K. C. opłacał składki na ubezpieczenie zdrowotne, które wynosiły w 2015 r. kwotę 279,41 zł miesięcznie, zaś od stycznia 2016 r. 288,95 zł miesięcznie.

/dowody: wydruk z (...) (K. 132), faktury VAT oraz deklaracje podatkowe (k. 133-146), decyzja ZUS z dnia 22.10.2015 r. (k. 147-148), potwierdzenia przelewów (k. 149-155), decyzja z dnia 16.08.2016 r. (k. 157-158)/

Powód zlecił sporządzenie prywatnej opinii lekarskiej na okoliczność ustalenia doznanych przez niego obrażeń powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 3 maja 2015 r. oraz oceny procentowego uszczerbku na zdrowiu. Sporządzający opinię specjalista ortopeda traumatolog W. M. podał, że w wyniku zdarzenia powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 38%. W opinii prywatnej uzupełniającej z dnia 24 września 2015 r. uwzględniono także złamanie kości piętowej lewej leczonej operacyjnie 3 drutami K., co skutkowało ustaleniem trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda w wysokości 46%.

/dowód: opinia z dnia 06.07.2015 r. (k. 112-113), opinia uzupełniająca z dnia 24.09.2015 r. (k. 114-115)/

Powód w chwili wypadku miał 23 lata. Bezpośrednio po zdarzeniu odczuwał ogromny ból, mimo że otrzymywał zastrzyki i kroplówki przeciwbólowe. Ból ten powracał po każdym zabiegu operacyjnym.

Przed zdarzeniem K. C. bardzo aktywnie spędzał wolny czas m.in. jeżdżąc na nartach i snowboardzie. Po wypadku powód zaprzestał tych form aktywnego spędzania czasu z uwagi na fakt, iż nie potrafił założyć narciarskiego buta w wyniku zniekształcenia pięty. Obecnie poszkodowany korzysta z basenu oraz jeździ na rowerze.

Z uwagi na konieczność sprawowania stałej opieki nad powodem, po zdarzeniu musiał zamieszkać u swoich rodziców. Matka przygotowywała mu posiłki, zaś ojciec organizował powodowi transport na zabiegi rehabilitacyjne. Intensywna opieka rodziców nad powodem trwała do końca października 2015 r.

Do chwili obecnej powód odczuwa ból kręgosłupa, przez co zmuszony jest korzystać z rehabilitacji średnio co 2 – 3 tygodnie. Doznane urazy spowodowały pojawienie się u niego blizn pooperacyjnych oraz zniekształconej pięty, co wywołuje poczucie zawstydzenia. Początkowo powód miał trudności z założeniem obuwia. Do chwili obecnej ma problem z wyprostowaniem prawej ręki w łokciu. W lewym kolanie powoda znajdują się śruby, a jego jedna noga jest krótsza od drugiej. Podczas zmiany pogody powód odczuwa drętwienie palców rąk. Podczas podskakiwania odczuwa dolegliwości w kolanie. W czasie pracy fizycznej odczuwa ból pleców.

Po wypadku powód pierwszy raz zdecydował się prowadzić samochód we wrześniu 2015 r., ale odczuwał dużą obawę przed ruchem ulicznym, a sama jazda samochodem sprawiała mu dyskomfort. Powód nie powrócił do chwili obecnej do jazdy motocyklem.

Po wypadku powód rozstał się z dziewczyną, z którą tworzył związek od 4 lat.

K. C. do dnia dzisiejszego jest pod opieką lekarza ortopedy. Oczekuje na operację mającą umożliwić mu całkowite wyprostowanie prawej ręki.

/dowód: zeznania świadka M. C. (k. 244v-255), przesłuchanie powoda K. C. (k. 245, 367-367v)/

Pismem z 15 lipca 2015 r. powód zgłosił powstanie szkody pozwanemu, wnosząc o przyznanie zadośćuczynienia w wysokości 90 000 zł za skutki zdarzenia z dnia 3 maja 2015 r., zwrot kosztów dojazdu w wysokości 1 087,63 zł, zwrot kosztów leczenia w wysokości 2 962,36 zł oraz ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki zdarzenia. W piśmie z 18 sierpnia 2015 r. powód domagał się nadto wypłacenia kosztów związanych z opieką w wysokości 3 732 zł oraz zwiększonych kosztów leczenia w łącznej wysokości 4 609,35 zł. W piśmie z dnia 12 października 2015 r. powód zmodyfikował żądanie, wnosząc o przyznanie zadośćuczynienia w wysokości 120 000 zł, zwrot kosztów dojazdu w wysokości 1157,48 zł, zwrot kosztów leczenia w wysokości 6 008,83 zł oraz zwrot kosztów związanych z opieką w wysokości 4 428 zł.

Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda kwotę 60 000 zł tytułem zadośćuczynienia za skutki zdarzenia z dnia 3 maja 2015 r., odszkodowanie z tytułu kosztów opieki osób trzecich w wysokości 3 888 zł, odszkodowanie tytułem kosztów leczenia w wysokości 3 083,83 zł oraz zwrot kosztów dojazdu w wysokości 593,85 zł.

/okoliczności bezsporne, a nadto: pismo z dnia 15.07.2015 r. wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 159-161), pismo z dnia 18.08.2015 r. (k. 162-165), pismo z dnia 12.10.2015 r. (k. 166-170), pismo z dnia 22.07.2015 r. (k. 171), pismo z dnia 10.08.2015 r. (k. 172), pismo z dnia 03.10.2015 r. (k. 173), pismo z dnia 09.10.2015 r. (k. 174), pismo z dnia 20.10.2015 r. (k. 175), orzeczenie lekarskie (k. 116-118), akta szkody na płycie CD (k. 226)/

W wyniku doznanych urazów powód doznał uszczerbku na zdrowiu w wysokości 35 %, w tym 10 % tytułem przebytego złamania przedramienia prawego typu M., 12% tytułem przebytego złamania trzonu lewej kości udowej, 5% tytułem przebytego złamania dwukostkowego lewej goleni, 5% tytułem przebytego złamania lewej kości piętowej oraz 3% tytułem przebytego zranienia lewej stopy. Dolegliwości i cierpienia somatyczne w początkowym okresie były bardzo znaczne ze stopniową tendencją do ich zmniejszania się, poprzez znaczne, umiarkowane, do niewielkich. Aktualny poziom dolegliwości jest nieznaczny bądź co najwyżej niewielki. W przyszłości nie należy spodziewać się wzrostu poziomu dolegliwości, raczej stopniowego ich dalszego zmniejszania się. Prawdopodobne jest utrzymywanie się pewnych objawów, z których najczęstszymi są meteoropatie. W okresie początkowym powód wymagał pomocy innych osób w większości czynności. Z upływem czasu i w miarę wzrastania sprawności powoda pomoc ta była coraz mniejsza i zajmująca mniej czasu. Czas potrzebnej pomocy w znacznym zakresie wynosił około 2,5 – 3 miesiąca, a w coraz mniejszym na kolejne 4-5 miesięcy. Powód mógł odzyskać sprawność wystarczającą do samodzielnej egzystencji w ok. 6-8 miesięcy od zdarzenia i po tym czasie nie wymagał już opieki ze strony innych osób. Powyższe nie oznacza jednak odzyskanie pełnej sprawności. Rokowania na przyszłość są dobre. Powód odzyskał dobrą sprawność zarówno lokomocyjną, jak i manualną. W przyszłości możliwe jest powstanie zmian o charakterze zwyrodnieniowym w obrębie lewego stawu skokowo – goleniowego oraz stawu skokowo – piętowego.

/dowód: opinia biegłego sądowego A. A. z 26.12.2018 r. (k. 279-284)/

W wyniku wypadku powód doznał także pourazowej neuropatii nerwów skórnych, będącą powikłaniem złamania kości piętowej. Uraz ten spowodował uszczerbek na zdrowiu oceniony przez biegłego neurologa na 6% (o 3% wyżej niż uszczerbek z tego tytułu ocenił biegły ortopeda).

/dowód: opinia biegłego sądowego M. W. z dnia 13.07.2019 r. (k. 301-303)/

Wypadek z dnia 3 maja 2015 r. i jego bezpośrednie następstwa doprowadziły do wystąpienia objawów nerwicy pourazowej, zaburzeń psychicznych i emocjonalnych. Po zdarzeniu u powoda wystąpiły napady złości, gniewu, drażliwość, utrzymujące się napięcie wewnętrzne, ograniczenie kontaktów interpersonalnych, apatia, stany depresyjno – lekowe, anhedonia, lęk przed niepełnosprawnością. Powód doznał dużej straty emocjonalnej, bowiem w okresie zdarzenia rozpadł się jego czteroletni związek z dziewczyną. Przez okres dwóch miesięcy powód odczuwał lęk przez jazdą samochodem, zaś do dnia dzisiejszego odczuwa lęk przed jazdą motocyklem. Zaburzenia psychiczne, emocjonalne, cechy nerwicy pourazowej miały charakter stopniowo ustępujący. U powoda wystąpił umiarkowany poziom nasilenia objawów zespołu stresu pourazowego, a także zmniejszona odporność na sytuacje trudne i frustracyjne. Brak jest trwałych skutków zdarzenia w sferze psychicznej powoda, nie wystąpiły trwałe zmiany w osobowości.

/dowód: opinia biegłej sądowej B. W. (k. 338-344)/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w części na podstawie okoliczności bezspornych, a nadto w oparciu o przedłożone przez strony postępowania dokumenty, których treść ani autentyczność nie były kwestionowane przez strony postępowania, a i Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Ustalając jaki wpływ na życie powoda miało zdarzenia z dnia 3 maja 2015 r. Sąd w całości oparł się na zeznaniach świadka M. C. oraz na przesłuchaniu powoda K. C., albowiem były one spójne wewnętrznie, logiczne, jak i korelowały z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Ponieważ rozstrzygnięcie sprawy wymagało wiadomości specjalnych, Sąd postanowieniem z dnia 8 listopada 2017 r. dopuścił dowód z opinii biegłego chirurga ortopedy traumatologa oraz neurologa. Następnie postanowieniem z dnia 15 listopada 2019 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego psychologa na okoliczność ustalenia jakich następstw w sferze psychicznej doznał powód wskutek wypadku z dnia 03.05.2015r. W ocenie Sądu sporządzone przez biegłych sądowych opinie są rzetelne, a wnioski z nich płynące są logiczne i zrozumiałe. Biegli sporządzili opinie po bezpośrednim badaniu powoda oraz w oparciu o przedłożoną dokumentację medyczną znajdującą się w aktach sprawy. Zarówno wiedza jak i doświadczenie życiowe biegłych nie budzą wątpliwości Sądu, zaś sporządzone przez nich opinie nie zostały zakwestionowane przez strony postepowania, reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części.

W przedmiotowej sprawie powód domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego kwoty w wysokości 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia za skutki zdarzenia z dnia 3 maja 2015 r., kwoty w wysokości 6 800 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwoty 19 551,15 zł tytułem zwrotu utraconego zarobku powoda. Nadto powód wniósł o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki zdarzenia.

Sama zasada odpowiedzialności pozwanego za skutki zdarzenia z dnia 3 maja 2015 roku była bezsporna. Opierała się ona na treści przepisu art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) oraz przepisie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. oraz art. 415 k.c. Sporna pozostawała jedynie wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, odszkodowania oraz zasadność ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość.

W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, że zgodnie z treścią przepisu art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przepis art. 445 § 1 k.c. stanowi z kolei, iż w takich wypadkach sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest złagodzenie doznanej przez powoda krzywdy. Ma ono charakter kompensacyjny, przez co jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Z drugiej strony należy mieć na uwadze, iż wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy oraz aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, powinna być utrzymana w rozsądnych granicach.

Krzywdy, jako szkody niemajątkowej, nie sposób wymierzyć w kategoriach ekonomicznych. Polega ona na ujemnych przeżyciach poszkodowanego związanych z cierpieniem fizycznym i psychicznym. Tego rodzaju uszczerbki mogą być łagodzone przez dostarczenie poszkodowanemu środków materialnych, pozwalających mu zaspokoić w szerszej mierze jego potrzeby. Ustalając wysokość zadośćuczynienia winno się wziąć pod uwagę przede wszystkim obiektywne czynniki, jak stopień i czas trwania cierpień fizycznych oraz psychicznych, ich rodzaj i intensywność, trwałość skutków czynu niedozwolonego, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, bezradność życiową, utratę kontaktów towarzyskich (porównaj: D. I., Z. przyznawania i ustalania wysokości zadośćuczynienia pieniężnego w razie naruszenia dobra osobistego, KPP 2001, z. 3).

Przy ocenie "odpowiedniej sumy" zadośćuczynienia należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. ma charakter niedookreślony, niemniej w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. I tak zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość (porównaj: orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2000 roku, sygn. akt I CKN 969/98, LEX nr 50824 oraz z dnia 28 września 2001 roku, sygn. akt III CKN 427/00, LEX nr 52766).

Za niedopuszczalne uznaje się stosowanie jakichkolwiek mechanizmów przy wyliczaniu wysokości zadośćuczynienia, na co zwrócił uwagę Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 5 października 2005 r. (I PK 47/05, M. P. Pr. 2006 r. z. 4 poz. 208) oraz z dnia 28 czerwca 2005 r. (I CK 7/05, nie publ.) wskazując, że procentowo określony uszczerbek służy tylko jako pomocniczy środek ustalania rozmiaru odpowiedniego zadośćuczynienia. Należne poszkodowanemu (pokrzywdzonemu czynem niedozwolonym) zadośćuczynienie nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu stwierdzonego procentu uszczerbku na zdrowiu. Mierzenie krzywdy wyłącznie stopniem uszczerbku na zdrowiu stanowiłoby niedopuszczalne uproszczenie, nie znajdujące oparcia w treści art. 445 § 1 k.c.

Sąd doszedł do przekonania, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że należne powodowi zadośćuczynienie winno wynosić 82 000 zł, a żądanie powoda w tym zakresie nie jest wygórowane.

Powód dnia 3 maja 2015 r. uczestniczył w zdarzeniu drogowym, którego już sam przebieg odcisnął piętno w jego psychice. Powodowi towarzyszył silny stres i obawa przed utratą zdrowia i życia. Bezpośrednio po wypadku K. C. został przetransportowany zespołem pogotowia ratunkowego do Szpitala Miejskiego w (...) Sp. z o.o., na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej, gdzie po przeprowadzeniu badań rozpoznano u niego złamanie nasady dalszej piszczeli, złamanie nasady bliższej kości łokciowej, uraz wielomiejscowy, złamanie otwarte trzonu kości udowej lewej, złamanie dwukostkowe goleni lewej, rozległą ranę szarpaną stopy lewej, złamanie typu M. przedramienia prawego otwarte. Hospitalizacja powoda trwała do 23 czerwca 2016 r. Hospitalizacja powoda trwała także w okresach od 27 sierpnia 2015 r. do 9 września 2015 r., od 28 marca 2016 r. do 1 kwietnia 2016 r., od 9 sierpnia 2016 r. do 11 sierpnia 2016 r., od 12 lutego 2017 r. do 17 lutego 2017 r. oraz od 2 września 2018 r. do 10 września 2018 r., podczas których przechodził on zabiegi oraz operacje mające na celu leczenie skutków doznanych urazów. Bezpośrednio po zdarzeniu powód odczuwał ogromny ból, mimo że otrzymywał zastrzyki i kroplówki przeciwbólowe, a ból ten powracał po każdym zabiegu operacyjnym.

Sąd w niniejszym postępowaniu dokonał oceny również innych aspektów doznanej przez powoda krzywdy, tj. okoliczności, które nie wynikają bezpośrednio ze skonkretyzowanego uszczerbku na zdrowiu, lecz z tego, w jaki sposób zdarzenie, w którym uczestniczył powód, odbiło się na jego życiu osobistym, rodzinnym i zawodowym. W chwili wypadku powód miał 23 lata, był człowiekiem zdrowym i aktywnym fizycznie. Jeździł na nartach oraz snowboardzie. Po zdarzeniu powód zaprzestał tych form aktywnego spędzania czasu z uwagi na fakt, iż nie potrafi założyć narciarskiego buta w wyniku zniekształcenia pięty. Był zmuszony zamieszkać u swoich rodziców, którzy sprawowali nad nim opiekę. Matka przygotowywała mu posiłki, ojciec organizował transport na zabiegi rehabilitacyjne. Intensywna opieka rodziców nad powodem trwała do końca października 2015 r.

Nie bez znaczenia jest fakt, że do chwili obecnej powód odczuwa ból kręgosłupa, przez co zmuszony jest korzystać z rehabilitacji. Na wysokość należnego zadośćuczynienia wpływ miał także fakt, że doznane urazy spowodowały pojawienie się u powoda blizn pooperacyjnych oraz zniekształconej pięty, co wywołuje uczucie zawstydzenia. Po wypadku powód rozstał się z dziewczyną, z którą tworzył związek od 4 lat.

K. C. do chwili obecnej ma problem z wyprostowaniem prawej ręki w łokciu, w jego lewym kolanie znajdują się śruby, a jedna noga powoda jest krótsza od drugiej. Podczas zmiany pogody powód odczuwa drętwienie palców rąk, a podczas podskakiwania dolegliwości w kolanie. K. C. do dnia dzisiejszego jest pod opieką lekarza ortopedy, czeka go operacja mająca na celu umożliwienie całkowitego wyprostowania prawej ręki. Praca fizyczna sprawia mu trudność, bowiem powoduje ból pleców.

Należało mieć na względzie również skutki, jakie zdarzenie z 3 maja 2015 r. wywarło w sferze psychicznej K. C.. Po wypadku powód pierwszy raz zdecydował się prowadzić samochód we wrześniu 2015 r., niemniej jednak odczuwał dużą obawę przed ruchem ulicznym, a sama jazda samochodem sprawiała dyskomfort. Powód nie powrócił do jazdy motocyklem.

Nie bez znaczenia była także okoliczność, że powód od 14 stycznia 2013 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą Usługi (...), a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywał stałą usługę doręczania paczek i przesyłek pobraniowych. W związku z wypadkiem powód nie miał możliwości świadczenia pracy w dotychczasowym wymiarze, zaś decyzją z dnia 16 sierpnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał mu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Sąd miał na uwadze konieczność zmiany dotychczasowego trybu życia powoda, wpływ zdarzenia na jego pracę zawodową, niemożność jej wykonywania w dotychczasowym zakresie. Możliwości powoda tak w życiu osobistym, jak i zawodowym, zostały mocno ograniczone.

Na potrzeby niniejszego postępowania Sąd dopuścił dowody z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii, neurologii i psychologii, celem ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu powoda.

Biegły sądowy A. A. ustalił, że w wyniku doznanych urazów powód doznał uszczerbku na zdrowiu w wysokości 35%. Podał, że dolegliwości i cierpienia somatyczne w początkowym okresie były bardzo znaczne ze stopniową tendencją do ich zmniejszania się. W okresie początkowym powód wymagał pomocy innych osób w większości czynności. K. C. mógł odzyskać sprawność wystarczającą do samodzielnej egzystencji w około 6-8 miesięcy od zdarzenia. Powyższe nie oznacza odzyskanie pełnej sprawności. Z kolei biegły M. W. stwierdził, że w wyniku wypadku powód doznał także pourazowej neuropatii nerwów skórnych, będącej powikłaniem złamania kości piętowej. Uraz ten pozwala zwiększyć procentowy uszczerbek na zdrowiu oceniony przez biegłego ortopedę z 3% na 6%. Biegła sądowa B. W. ustaliła, że wypadek z dnia 3 maja 2015 r. i jego bezpośrednie następstwa doprowadziły do wystąpienia objawów nerwicy pourazowej, zaburzeń psychicznych i emocjonalnych. Po zdarzeniu u powoda wystąpiły napady złości, gniewu, drażliwość, utrzymujące się napięcie wewnętrzne, ograniczenie kontaktów interpersonalnych, apatia, stany depresyjno – lekowe, anhedonia, lęk przed niepełnosprawnością. Powód doznał dużej straty emocjonalnej, bowiem w okresie zdarzenia rozpadł się jego czteroletni związek z dziewczyną. Przez okres dwóch miesięcy powód odczuwał lęk przez jazdą samochodem, zaś do dnia dzisiejszego odczuwa lęk przed jazdą motocyklem. U powoda wystąpił umiarkowany poziom nasilenia objawów zespołu stresu pourazowego, a także zmniejszona odporność na sytuacje trudne i frustracyjne.

Mając na uwadze wszystkie powyżej wymienione negatywne następstwa zdarzenia z 3 maja 2015 r. Sąd uznał, że rozmiarowi doznanej przez powoda krzywdy odpowiada zadośćuczynienie w kwocie 82 000 zł. Biorąc pod uwagę fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił kwotę zadośćuczynienia w wysokości 60 000 zł, Sąd zasądził na rzecz powoda dalszą kwotę 22 000 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Należy wskazać, że od daty zgłoszenia szkody pozwanemu przysługiwało 30 dni na ustalenie i wypłacenie należnego zadośćuczynienia. W myśl przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Biorąc pod uwagę powyższe, jak również mając na uwadze datę zgłoszenia szkody, zasadnym było zasądzenie odsetek od dnia 17 sierpnia 2015 roku.

Wytaczając powództwo K. C. domagał się zasądzenia również kwoty w wysokości 6 800 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Bezsporną w przedmiotowej sprawie była okoliczność, że pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę w wysokości 3 083,83 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, że żądanie zwrotu kosztów leczenia, dojazdów, rehabilitacji znajduje oparcie w przepisie art. 444 § 1 zdanie pierwsze 1 k.c., według którego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przepis ten określa zakres odszkodowania za uszczerbek w postaci szkody majątkowej wynikający z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Odszkodowanie przewidziane w tym przepisie obejmuje przy tym wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Przykładowo można wymienić koszty leczenia (pobytu w szpitalu, konsultacji u wybitnych specjalistów, dodatkowej pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw, koszty opieki itp.), specjalnego odżywiania się, (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1981 r., I CR 455/80), wydatki związane z przewozem chorego do szpitala i na zabiegi, z przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin chorego w szpitalu, z koniecznością specjalnej opieki i pielęgnacji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04 października 1973 r.,II CR 365/73), koszty zabiegów rehabilitacyjnych czy przygotowania do innego zawodu. W przedmiotowej sprawie powód wykazał, że poniósł koszty w łącznej kwocie 6 008,83 zł w związku z leczeniem doznanych urazów po wypadku, które zostały zgłoszone pozwanemu. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał jedynie część ww. kosztów, wypłacając mu 3 083,83 zł. Pozwany nie uznał zasadności poniesienia kosztów rehabilitacji określonych w fakturze VAT nr (...). Powód poniósł dodatkowe koszty w wysokości 3 875 zł, które nie zostały zgłoszone pozwanemu w toku postępowania likwidacyjnego, a udokumentowane w fakturach VAT nr (...). W ocenie Sądu zasadny jest zwrot wszelkich poniesionych przez powoda kosztów związanych z leczeniem. K. C. zmuszony był uczęszczać na rehabilitację prywatnie z uwagi na odległe terminy w ramach powszechnego ubezpieczenia (NFZ).

W związku z powyższym zasądzono na rzecz powoda kwotę w łącznej wysokości 6 800 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, przy uwzględnieniu, że odpis pozwu został doręczony stronie pozwanej dnia 17 lipca 2017 r.

Zasadnym, w świetle art. 444 § 1 k.c., było również domaganie się przez powoda zwrotu kosztów utraconego zarobku. Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem odszkodowanie przewidziane w tym przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe (por. Sąd Najwyższy w orzecz. z dnia 16 stycznia 1981 r., I CR 455/80, opubl. OSPiKA 1981, poz. 223). Powód wykazał za pomocą przedłożonych deklaracji podatkowych, że średni dochód miesięczny powoda w okresie pięciu miesięcy przed wypadkiem wynosił 2 129,60 zł netto. W okresie od listopada 2015 r. do czerwca 2016 r. K. C. otrzymywał z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. świadczenie rehabilitacyjne, którego łączna wysokość wyniosła 3 961 zł. Z kolei od 28 czerwca 2016 r. powodowi została przyznana renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy za okres do 30 czerwca 2017 r. w kwocie 592,84 zł miesięcznie. Z tego tytułu za okres od czerwca 2016 r. do sierpnia 2016 r. otrzymał świadczenie w wysokości 1 194,27 zł. Jednocześnie powód był zmuszony we własnym zakresie opłacić składki na ubezpieczenie zdrowotne, które wynosiły w 2015 r. 279,41 zł miesięcznie, zaś w 2016 r. 288,95 zł miesięcznie. W związku z powyższym powód utracił w okresie od listopada 2015 r. do sierpnia 2016 r. dochody w łącznej wysokości 19 551,15 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, przy uwzględnieniu, że odpis pozwu został doręczony stronie pozwanej dnia 17 lipca 2017 r.

Odnosząc się do żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za wszelkie ujemne następstwa wypadku mogące powstać u powoda w przyszłości Sąd wskazuje, że zgodnie z art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Materialnoprawną przesłanką powództwa o ustalenie jest interes prawny powoda. Uznaje się, że interes prawny zachodzi wówczas, jeżeli sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości (wyrok Sadu Najwyższego z 18 czerwca 2009 r., sygn. akt II CSK 33/09, OSNC 2010). Interes prawny zachodzi zatem wówczas, gdy istnieje niepewność danego prawa lub stosunku prawnego, zarówno z przyczyn faktycznych, jak i prawnych. Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Sądu powód ma interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego na przyszłość. Należy w tym względzie zwrócić uwagę na opinię biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii, który wskazał, że wprawdzie rokowania na przyszłość są dobre, niemniej jednak w przyszłości możliwe jest powstanie zmian o charakterze zwyrodnieniowym w obrębie lewego stawu skokowo – goleniowego oraz stawu skokowo – piętowego. K. C. do dnia dzisiejszego jest pod opieką lekarza ortopedy. Oczekuje na operację mającą umożliwić mu całkowite wyprostowanie prawej ręki. Jedna noga powoda jest krótsza od drugiej.

Sąd uznał, że żądanie przekraczające zasądzone kwoty jest wygórowane, nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach sprawy, w szczególności nie jest odpowiednie dla wyrównania krzywdy, jakiej doznał powód. Powód odzyskał dobrą sprawność zarówno lokomocyjną, jak i manualną. Pokrycia w dokumentach nie znalazło również żądanie zasądzenia sumy 500 zł z tytułu utraconych dochodów.

Stąd orzeczenie jak w pkt 3 wyroku.

Koszty procesu rozdzielono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym
w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Jako że powód wygrał proces w około 85,80 %, pozwany winien zostać obciążony 85,80 % kosztów postępowania, a powód 14,20 %. Na koszty powoda składa się: opłata od pozwu w wysokości 2 818 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości 7 200 zł, opłata od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłych w wysokości 1300 zł. Łącznie koszty poniesione przez powoda wyniosły 11 335 zł. Na koszty pozwanego składa się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 7 200 zł oraz opłata od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Razem poniesione koszty dały kwotę 18 552 zł. Pozwany przegrał sprawę w 85,80 %, winien więc pokryć 85,80 % kosztów procesu (18 552 zł x 85,80 % =15 917,62 zł). Biorąc pod uwagę fakt, że pozwany poniósł w toku postępowania koszty w łącznej wysokości 7 217 zł, należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8 700,62 zł (15 917,62 zł – 7217 zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Orzeczenie w pkt 5 wyroku uzasadnia art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych, zgodnie z którym kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W niniejszej sprawie do rozliczenia niepokrytych kosztów sądowych odpowiednie zastosowanie miał przepis art. 100 k.p.c. W konsekwencji Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 64,39 zł tytułem zwrotu wydatków na opinię biegłego, tymczasowo pokrytych ze środków Skarbu Państwa, natomiast od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 389,05 zł, tytułem zwrotu wydatków na opinię biegłego tymczasowo pokrytych ze środków Skarbu Państwa

Sędzia Joanna Zachorowska

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron;

2.  kal.: 14 dni

G., 17 grudnia 2020 roku

Sędzia Joanna Zachorowska