Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 20 kwietnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2021 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa T. B.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda T. B. kwotę

5 100 zł (pięć tysięcy sto złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca 2017r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 636,98 zł (sześćset trzydzieści sześć 98/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 1817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,

3.  zwraca powodowi kwotę 418,02 zł (czterysta osiemnaście 02/100 złotych) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 2926/18

UZASADNIENIE

Powód T. B. wniósł w dniu 7 czerwca 2018r. pozew przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 5.100 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca 2017r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania. Ponadto wniósł o dopuszczenie dowodu z dokumentów akt szkodowych znajdujących się u pozwanego a także dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia wysokości kosztów naprawy pojazdu w oparciu o części oryginalne.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 11 czerwca 2017r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność E. K.. W związku z tym, że sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym towarzystwie, wystąpiono o wypłatę odszkodowania. Przyznano zaniżone odszkodowanie w wysokości 11.970 złotych, zaniżając wysokość kosztów naprawy (m.in. pozwany przyjął stawkę 50 zł/rbg zamiast 100 zł/rbg (średnia stawka w zakładach autoryzacji według raportu Rzecznika Ubezpieczonych i D.), niesłusznie zastosowano 60 % potrącenia na materiale lakierniczym oraz 10 % rabatu na częściach zamiennych w sytuacji, gdy powinno być 100 % wartości. Dodatkowo w miejsce oryginałów zastosowano zamienniki 15 elementów. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności powód nabył całość praw do niniejszego odszkodowania.

Do pozwu załączono upoważnienie udzielone przez poszkodowaną do wglądu w akta szkody oraz do dokonania sprzedaży, w tym przelewu (cesji) przysługujących jej wierzytelności pieniężnych, w tym przyszłych, z tytułu szkody na rzecz (...) Sp. z o.o. Sp. K. w P., umowę cesji wierzytelności zawartą przez E. K. na rzecz (...) Sp. z o.o. Sp. K w dniu 30 marca 2018r., umowę cesji wierzytelności (...) Sp. z o.o. Sp. K. na rzecz powoda z dnia 5 kwietnia 2018r., wycenę wartości rynkowej pojazdu z 29 maja 2018r. sporządzoną przez powoda, wycenę kosztów naprawy z 15 kwietnia 2018r.

W dniu 1 października 2018r. Sąd Rejonowy w Kaliszu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 3343/18 uwzględniając w całości roszczenie.

Pozwany, zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zwrot kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone na etapie postępowania likwidacyjnego. Wysokość szkody, a tym samym należne odszkodowanie zostały wyliczone w sposób prawidłowy przez ubezpieczyciela. Pozwany nie dopuścił się rażącego zaniżenia kosztów naprawy pojazdu, a jedynie uwzględnił rabaty, których udzielenie jest gwarantowane poszkodowanemu, zgodnie z umowami zawartymi przez pozwane towarzystwo ubezpieczeń z autoryzowanymi warsztatami. W niniejszej sprawie nie zachodzi konieczność naprawy pojazdu wyłącznie przy użyciu części oryginalnych pochodzących od producenta O. Uszkodzony pojazd M. jest pojazdem 12 letnim, sprowadzonym z zagranicy prywatnie. Nie ma podstaw do naprawiania go wyłącznie przy użyciu nowych, oryginalnych części, gdyż prowadziłoby to do w efekcie do wzbogacenia uprawnionego. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany w sposób wyraźny wskazał, że dochodzenie zwrotu zakupu części wyższej kategorii niż wynikające z kalkulacji wymaga wykazania szczególnego interesu uprawnionego w tym zakresie. W przedmiotowym postępowaniu pozwany nie otrzymał żadnych dokumentów na okoliczność wykorzystania w naprawie części o jakości O, chociażby w postaci faktur za ich zakup czy dokonywania wszelkich poprzednich napraw z wykorzystaniem części o wskazanej jakości. Do sprzeciwu załączono porozumienia zawarte pomiędzy pozwanym a (...) Sp. z o.o. w (...) Sp. z o.o. w B. oraz akta szkody na płycie CD.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 marca 2016r.pozwany zawarł porozumienie z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w B., która zobowiązała się do udzielenia pozwanemu i klientom wskazanym przez pozwanego rabatów na ceny nowych oryginalnych części zamiennych w celu ich wykorzystania w procesie likwidacji szkody w pojeździe. R. miały być udzielane przez punkty sprzedaży części i naliczane od ceny detalicznej obowiązującej w danym punkcie sprzedaży, w wysokości 5% i 10% w zależności od wieku pojazdu.

Dowód: Porozumienie z 18.03.2016r. (k. 52 – 54 akt)

W dniu 2 listopada 2016r. pozwany zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., zwanym Dostawcą porozumienie, w którym Dostawca zobowiązał się do udzielania pozwanemu i klientom wskazanym przez pozwanego rabatów na ceny materiałów lakierniczych w celu ich wykorzystania w procesie likwidacji szkody w pojeździe. Ustalono wysokość rabatów na materiały lakiernicze na 40%.

Dowód: porozumienie z 2.11.2016r. (k. 50 – 51 akt)

E. K. była właścicielką samochodu marki M. rocznik 2009. Kolizję miał jej mąż, któremu nie ustąpił pierwszeństwa inny kierowca na rondzie. Do zderzenia doszło z przodu samochodu, uszkodzeniu uległy błotnik i lampa. Szkodę zgłosił mąż E. K.. Przekazał pozwanemu oświadczenie złożone przez sprawcę kolizji. Wypłacone odszkodowanie nie wystarczyło na naprawę. Lampa kosztowała dwukrotnie więcej niż w wycenie pozwanego. Wierzytelność została sprzedana.

Dowód: zeznania świadka E. K. (00:07:24 – 00:15:34

minuta rozprawy z dnia 5.04.2019r. k. 74 akt)

W dniu 27 marca 2018r. E. K. udzieliła upoważnienia do wglądu w pełne akta szkody oraz dane personalne oraz dokonania sprzedaży w tym przelewu (cesji) przysługujących jej wierzytelności pieniężnych, w tym przyszłych, z tytułu szkody na rzecz (...) Sp. z o.o. Sp. K. w P..

Dowód: upoważnienie nr (...)- (...) z 27.03.2018r. (k. 7 akt)

W dniu 30 marca 2018r. E. K. jako cedent zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką komandytową w P. umowę cesji wierzytelności wynikającej ze szkody komunikacyjnej o numerze (...) -01, likwidowanej przez pozwanego na pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...), mającej miejsce w dniu 11 czerwca 2017r. C. zdeklarowała, że dotychczas otrzymała kwotę 11.970 zł, która nie pokryła w całości jej roszczeń.

Dowód: umowa cesji wierzytelności z 30.03.2018r. (k. 8 akt)

W dniu 5 kwietnia 2018r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w P. jako cedent, reprezentowana przez pełnomocnika zawarła z powodem umowę cesji wierzytelności wynikającej ze szkody komunikacyjnej o numerze (...) -01, likwidowanej przez pozwanego na pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...), mającej miejsce w dniu 11 czerwca 2017r. Cedent zdeklarował, że dotychczas otrzymał kwotę 11.970 zł, która nie pokryła w całości jego roszczeń.

Dowód: umowa cesji wierzytelności z 5.04.2018r. (k. 9 akt)

W dniu 15 kwietnia 2018r. Biegły Rzeczoznawca Samochodowy mgr inż. W. S. w ramach Instytutu (...) w B. sporządził kosztorys naprawy samochodu marki M. (...) nr rej. (...) do szkody nr (...) z dnia 11 czerwca 2017r., ustalając koszty naprawy na kwotę 34.899,63 zł.

Dowód: kosztorys z 15.04.2018r. (k. 14 – 23 akt)

W dniu 29 maja 2018r. powód, będący Biegłym Rzeczoznawcą Samochodowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą Instytut (...) w B. sporządził wycenę wartości rynkowej pojazdu marki M. (...), nr rej. (...) na kwotę 40400 zł.

Dowód: wycena wartości rynkowej pojazdu (k. 10 – 13 akt)

Tylko naprawa wykonana w oparciu o części oryginalne z grupy O pozwala na pełne przywrócenie pojazdu do stanu technicznego jak sprzed kolizji, a do tego tylko ona jest zgodna z technologią naprawy wskazaną przez producenta pojazdu i wynosi 26.949,52 zł. W przypadku określenia kosztów naprawy przy użyciu cen nowych części zamiennych wg cen producenta marki M. z grupy O z upustem w wysokości 10 % koszty naprawy wynoszą 24.930,65 zł.

Naprawa wykonana w oparciu o części oryginalne z grupy (...) optymalizuje koszt naprawy w taki sposób, że w miejsce uszkodzonych oryginalnych części z grupy O zostają zamontowane części o jakości identycznej jednak nie posiadające znaków producenta pojazdu. Zatem naprawa wykonana przy użyciu części z tej grupy będzie tożsama „jakościowo” do naprawy wykonanej przy użyciu części oryginalnych z grupy O. Jej koszt to kwota 24.157,04 zł.

Przy określeniu kosztu naprawy uwzględniającego ceny nowych części zamiennych wg cen producenta pojazdu marki M. oraz części alternatywnych o jakości porównywalnej do oryginalnych z grupy P i jej pochodnych bez amortyzacji, zoptymalizowany koszt naprawy wynosi 18.380,37 zł.

Wszystkie kalkulacje oparte są na przyjęciu stawki roboczogodziny naprawy stosowanej przez nieautoryzowane zakłady specjalistyczne trudniące się w naprawach samochodów powypadkowych z lokalnego terenu, które wynoszą 100 zł netto za roboczogodzinę pracy blacharza, mechanika czy lakiernika.

Wymianę amortyzatorów parami zalecają sami producenci amortyzatorów, gdyż ma to wpływ na bezpieczeństwo jazdy, a szczególnie na skuteczność hamowania z systemem (...). Ze względów bezpieczeństwa wskazane jest w przedmiotowym przypadku dokonanie wymiany parami amortyzatorów przednich i opon przedniej osi. Amortyzatory mają bezpośredni wpływ na kilka kluczowych osiągów pojazdu takich jak droga hamowania, sterowalność, zdolność manewrowa i przyczepność opon do powierzchni drogi.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr M. S. (k. 89 – 137 akt),

opinia biegłego dodatkowa (k. 157 – 205 akt), opinia druga

dodatkowa (k. 219 – 22 akt), opinia trzecia dodatkowa (k. 251 – 254

akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka E. K. oraz opinii biegłego sadowego mgr M. S..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 8 stycznia 2016r. była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art.436 § 1 w zw. z 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przeprowadzony w sprawie dowód z opinii biegłego potwierdził, że pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy.

Biegły przedstawił cztery warianty wyliczenia odszkodowania, jeden przy użyciu części oryginalnych tzw. O na kwotę 26.949,52 zł, drugi przy uwzględnieniu części O z 10 % upustem na części w wysokości 24.930,65 zł, trzeci z zamiennikami z grupy (...) na kwotę 24.157,04 zł i czwarty z zamiennikami z grupy P, które ze względu na jakość, dokładność oraz estetykę wykonania odbiegającą od części z pozostałych grup, nie przywrócą stanu pojazdu do stanu sprzed powstania szkody – w wysokości 18.380,37 zł.

Wszystkie kalkulacje wykonane przez biegłego po odjęciu odszkodowania wypłaconego przez pozwanego w wysokości 11.970 zł pozwalają na uwzględnienie powództwa w całości, o czym rozstrzygnięto w punkcie pierwszym wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr124, poz.1152 z późn. zm.). Termin naliczania odsetek ustawowych, zgłoszonych w pozwie, nie jest sprzeczny z art. 817 § 1 k.c. Pozwany winien wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i obciążono nimi w całości przegrywającego pozwanego. Pozwany ma obwiązek jako przegrywający spór zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty sądowe w postaci opłaty sądowej w wysokości 255 zł oraz części wynagrodzenie biegłego pokrytego z części zaliczki uiszczonej przez powoda a także koszty wynagrodzenia pełnomocnika powoda ustalone na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1800 ) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Ponadto Sąd zwrócił powodowi część niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś