Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 153/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

W. K.

w dniu 18 grudnia 2008r. w D., w placówce banku (...) S.A. (obecnie (...) Bank S.A.) w D. G. przy ul. (...), dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 20.750,00 zł przechowywanych w sejfach, kasetkach oraz innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. B. G. i B. K. (1) gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu okazanego im przedmiotu przypominającego pistolet, czym działał na szkodę (...) Banku S.A. (obecnie (...) Banku S.A) oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2008r. wD. G. przy ul. (...) mieściła się placówka (...) Banku. W dniu 18 grudnia 2008r. o godz. 8.47 rano do banku wszedł oskarżony W. K.. Był ubrany na ciemno, na głowie miał ciemną czapkę, na oczach ciemne okulary, na twarzy szalik; w jednej ręce trzymał przedmiot przypominający broń (pistolet). Krzyknął do pracownicy banku (...) „dawaj kasę bo cię rozwalę”. Dyrektor banku (...) otwarła sejf o wyjęła kasetkę z pieniędzmi; oskarżony wyciągnął z niej pieniądze i spakował do swojej reklamówki, po czym wybiegł z banku. Oskarżony ukradł pieniądze w kwocie 20.750 zł na szkodę (...) Banku (obecnie (...) Bank). Całe zdarzenie trwało jedną minutę.

Szkoda banku została naprawiona przez firmę ubezpieczeniową.

Zeznania B. G.

Zeznania B. K. (1)

Zeznania M. A. (1)

Zeznania I. K. (1)

Zeznania L. M.

Zeznania W. W.

Protokół oględzin

Nagranie z monitoringu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania T. S. (1)

zeznania A. O. (1)

zeznania G. B.

zeznania M. C. (1)

pismo z banku

10-12 tom 6

13-14 tom 6

19-20a tom 6

65-66 tom 6

67-68 tom 6

72-73 tom 6

2-4 tom 6

32 tom 6

260-265d tom 2

1230-1231 tom 20

1232-1235 tom 20

1235-1237 tom 20

1237-1238 tom 20

1538 tom 22

1.1.2.

W. K.

w dniu 17 września 2010r. w N., w placówce banku (...) S.A. (obecnie (...) Bank S.A.) w N. przy ul. (...), dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 12.900,00 zł oraz 1500,00 euro przechowywanych w sejfach, kasetkach oraz innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. G. K. (1) i G. D. gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu okazanego im przedmiotu przypominającego pistolet, czym działał na szkodę (...) Banku S.A. (obecnie (...) Banku S.A) oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2010r. w N. przy ul. (...) mieściła się placówka (...) Banku (obecnie (...) Bank).W dniu 17 września 2010r. ok godz. 12.45 do banku wszedł oskarżony W. K.. Był ubrany w czarną kurtkę, spodnie jeansowe, czerwoną czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne. Na dłoniach miał lateksowe rękawiczki. W ręku trzymał przedmiot przypominający pistolet. Krzyknął do pracownika banku G. D. "dawaj kasę". Ponieważ drugi pracownik bankuG. K. (1) chciał uruchomić alarm, krzyknął do niego "gdzie te łapy pchasz" i skierował w jego stronę przedmiot przypominający pistolet. Kiedy G. (1) otwarł multisejf - oskarżony przeskoczył przez ladę i wyciągnął z niego pieniądze; następnie zabrał pieniądze z multisejfu G. K.. Następnie wybiegł ze skradzionymi pieniędzmi z banku. Łącznie oskarżony skradł pieniądze w kwocie 12.900 zł oraz 1500 euro.

Szkoda banku została naprawiona przez firmę ubezpieczeniową.

zeznania J. M.

zeznania G. K. (1)

zeznania G. D.

zeznania I. K. (2)

zeznania J.

K.

protokół oględzin

zdjęcia

monitoring

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania T. S. (1)

zeznania A. O. (1)

zeznania G. B.

zeznania M. C. (1)

pismo z banku

2-3a,62-63 tom 7

5-6a,64-65 tom 7

7-8a,66-67 tom 7

25-27 tom 7

28-29 tom 7

9-11,12-13 tom 7

14,18-22 tom 7

90 tom 7

260-265d tom 2

1230-1231 tom 20

1232-1235 tom 20

1235-1237 tom 20

1237-1238 tom 20

1454-1455 tom 21

1.1.3.

W. K.

w dniu 21 stycznia 2011r. w K., w placówce banku (...) S.A. w K. przy ul. (...), dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 32.870,00 zł przechowywanych w szafkach kasjerskich i innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. M. B. (1), D. M. i I. M., a także klientki K. S. gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu okazanego im przedmiotu przypominającego pistolet, a także groźby pozbawienia życia wskazanej powyżej klientki banku, czym działał na szkodę (...) S.A. oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2011r. w K. przy ul. (...) mieściła się placówka Banku (...). W dniu 21 stycznia 2011r. o godz. 17.21 do banku wszedł oskarżony W. K.. Był ubrany w czarną kurtkę, czarne rękawiczki, ciemne okulary; na głowie miał kapelusz w kratę a na twarzy biały szalik. Spod kapelusza wystawała mu jasna peruka. Przez ramię miał przewieszoną czarną torbę. Po wejściu do palcówki oskarżony wyciągnął broń i zażądał wydania pieniędzy. Krzyknął, aby nie włączać alarmu, bo weźmie zakładnika; ponadto groził, że zabije klientkę (K. S.), jeżeli nie otrzyma pieniędzy. Kasjerki D. M., I. M. iM. B. wydały mu pieniądze znajdujące się w podręcznych szafkach. Po zabraniu pieniędzy i wsadzeniu do torby oskarżony wyszedł z banku i oddalił się. W trakcie tego napadu oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 32.870 zł na szkodę w/w banku.

Szkoda banku została naprawiona przez firmę ubezpieczeniową.

zeznania M. B.

zeznania I. M.

zeznania D. M.

zeznania K. S.

protokół oględzin

nagranie z monitoringu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania T. S. (1)

zeznania A. O. (1)

zeznania G. B.

protokół przeszukania

zeznania A. K. (2)

pismo z banku

4-6 tom 8, 1375 tom 21

14-15 tom 8

16-17 tom 8

19-20 tom 8

7-8 tom 8

12 tom 8

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

1230-1231 tom 20

1232-1235 tom 20

1235-1237 tom 20

281-290 tom 2

277-278 tom 2

1450-52 tom 21

1.1.4.

W. K.

w dniu 15 lipca 2011r. w R., w placówce banku (...) S.A. (obecnie (...) Bank S.A.) w R. przy ul. (...) dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 91.390,00 zł przechowywanych w skarbcu, sejfach, kasach, kasetkach oraz innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku oraz środków pieniężnych w kwocie 800,00 zł stanowiących własność klientki banku (...), znajdujących się na biurku pracownicy w/ w oddziału banku w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. T. P. (1) i E. W., a także klientki banku (...) gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu przedmiotu przypominającego pistolet, czym działał na szkodę (...) Banku S.A. (obecnie (...) Banku S.A) oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2011r. w R. przy ul. (...) mieściła się placówka (...) Banku (obecnie (...) Bank). W dniu 15 lipca 2011r. o godz. 15.34 do banku wszedł oskarżony W. K.. Był ubrany w czarną marynarkę, czarne spodnie, na głowie miał kapelusz, pod nim perukę blond; na oczach miał ciemne okulary, na twarzy chustę w kratę; na dłoniach winylowe rękawiczki. Przez ramię miał przewieszoną torbę. Miał rozłożony parasol, który w banku złożył. Wyjął przedmiot przypominający broń i zażądał otwarcia multisejfu grożąc, że inaczej pracownica "dostanie kulkę". Zabrał pieniądze z M. oraz leżące na biurku pieniądze należące do klientki banku (...) (w kwocie 800 zł); następnie powiedział do pracowników i klientki, aby poszły na zaplecze; tam jedna z pracownic otwarła sejf, ale nie miała kluczy do kasetki i oskarżony kazał jej po nie iść; po otwarciu kasetki oskarżony zabrał z niej pieniądze. Następnie oskarżony wraz z pracownicą bankuT. P. (1) wyszedł z budynku banku; po przejściu pewnego odcinka, po kilkunastu sekundach pozwolił pracownicy wrócić do banku, a sam uciekł. W trakcie tego napadu oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 91.390 zł na szkodę banku + 800 zł na szkodę klientki banku.

Szkoda banku została naprawiona przez firmę ubezpieczeniową.

zeznania J. C.

zeznania E. W.

zeznania T.

P.

zeznania H. K.

protokół oględzin

nagranie z monitoringu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania T. S. (1)

zeznania A. O. (1)

zeznania G. B.

protokół przeszukania

zeznania A. K. (2)

pismo z banku

7-8 tom 9

10-11 tom 9

12-13 tom 9

56-57 tom 9

4-6 tom 9

18,28 tom 9

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

1230-1231 tom 20

1232-1235 tom 20

1235-1237 tom 20

281-290 tom 2

277-278 tom 2

1454-1455 tom 21

1.1.5.

W. K.

w dniu 18 kwietnia 2012r. w B., w placówce banku (...) S.A. (obecnie (...) Bank S.A.) w B. przy ul. (...), dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 264.680,00 zł, 5 715,00 euro, 2 228,00 USD i 2 110,00 GBP przechowywanych w skarbcu, sejfach, bankomacie i innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku oraz urządzenia z twardym dyskiem do rejestracji monitoringu w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. B. F., H. W. i A. W. gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu okazanego im przedmiotu przypominającego pistolet, a także atrap granatów, które miał ukryte pod ubraniem wierzchnim, czym działał na szkodę (...) Banku S.A. (obecnie (...) Banku S.A) oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2012r. w B. przy ul. (...) mieściła się placówka (...) Banku (obecnie (...) Bank). W dniu 18 kwietnia 2012r. ok godz. 10.20 pracownice banku zamknęły drzwi gdyż chciały przenieść pieniądze z multisejfu do skarbca. Wtedy do drzwi podszedł oskarżony W. K. i zaczął je szarpać. Pracownica banku otwarła te drzwi i oskarżony wszedł do środka. Był ubrany w ciemne spodnie od garnituru, płaszcz, na szyi miał biały szal, którym zasłaniał twarz; na głowie kaszkiet, na oczach lekko przyciemnione okulary, na rękach rękawiczki lateksowe. Prze ramię miał przewieszoną czarną torbę. Idąc za pracownicą H. W. wyciągnął przedmiot przypominający broń i powiedział „napad”. Kazał pracownicom H. W., B. F. i A. W. podnieść ręce i przejść na zaplecze; wcześniej kazał jednej z pracownic zamknąć drzwi wejściowe do banku. Na zapleczu poinformował pracownice, że pracował kiedy w (...) Banku i zażądał wydania pieniędzy ze skarbca, bankomatu i te które są na sali. Wraz z nimi oskarżony wrócił na salę główną, gdzie zabrał pieniądze z multisejfów, potem z bankomatu; następnie wszyscy przeszli do skarbca Pod płaszczem oskarżony miał przedmioty wyglądające jak granaty; jeden z nich w pewnym momencie jedna z pracownic potrąciła oskarżonego i ten granat upadł na podłogę, co zdenerwowało oskarżonego. Jak go podnosił zsunął mu się szal z twarzy i pracownica zobaczyła, że oskarżony ma wąsik na twarzy. Po otwarciu skarbca oskarżony opróżnił kasetki z pieniędzmi; następnie kazał pracownicom wrócić do skarbca, gdzie skrępował im ręce plastikowymi trytytkami; następnie odpiął i zabrał urządzenie nagrywające monitoring, a na drzwiach wejściowych powiesił kartkę „Awaria systemu”, powiedział pracownicom, że on wezwie policję, po czym opuścił bank. Po odczekaniu chwili pracownice wyszły ze skarbca i udało im się uwolnić ręce, po czym wezwały policję. W trakcie tego napadu oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 264.680,00 zł, 5 715,00 euro, 2 228,00 USD i 2 110,00 GBP na szkodę banku.

Szkoda banku została naprawiona przez firmę ubezpieczeniową.

Zeznania B. F.

Zeznania H. W.

Zeznania A. W.

Protokół oględzin

Zdjęcia

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania T. S. (1)

zeznania A. O. (1)

zeznania G. B.

pismo z banku

15-19 tom 10

23-24 tom 10

27-30 tom 10

2-7 tom 10

263-264 tom 11

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

1230-1231 tom 20

1232-1235 tom 20

1235-1237 tom 20

1454-1455

Tom 21

1.1.6.

W. K.

w dniu 10 października 2013r. w C., w placówce banku (...) S.A. (obecnie (...) Bank S.A.) w C. przy ul. (...), dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 322.968,89 zł oraz 850,00 euro, przechowywanych w skarbcu, sejfach, bankomacie i innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku oraz urządzenia do rejestracji monitoringu w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. J. S. (1), A. G. (1), E. S. i A. K. (1), praktykantów D. K., J. B. (1) i M. M. (2) oraz klientów, a to P. P. (1) i R. P. (1) gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu okazanego im przedmiotu przypominającego pistolet i atrapy granatu, zastosował przemoc w postaci kopnięcia w kark praktykanta M. M. (2), a także posługując się zamocowanym na nodze, pod nogawką spodni nożem skierował pod jego adresem groźby użycia tego noża w sytuacji nieoddania mu przedmiotu przypominającego pistolet, który miał zostać przez tego praktykanta zabrany, jak również doprowadził w/w osoby do stanu bezbronności poprzez skrępowanie im rąk oraz zamknięcie za kratą skarbca, czym działał na szkodę (...) Banku SA. (obecnie (...) Banku S.A) oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2013r. w C. przy ul. (...) mieściła się placówka (...) Banku (obecnie (...) Bank). W dniu 10 października 2013r. o godz. 9.30 bank rozpoczął pracę. Do banku przyszedł konwojent z firmy (...) z wpłatą zamkniętą; po jego wyjściu do banku przyszło starsze małżeństwo P. i R. P. (1); następnie ok. 9.50 do banku wszedł oskarżony. Miał na sobie czarną kurtkę, czapkę z daszkiem naciągniętą na oczy, ciemne okulary oraz na twarzy chustkę. Podszedł do pracownicyJ. S. (1) Powiedział „to jest napad, nie włączajcie żadnych alarmów”, w ręce trzymał przedmiot przypominający pistolet; odwrócił się w stronę drugiej pracownicy E. S. i powiedział otwierajcie skarbiec i dawajcie pieniądze to nic wam się nie stanie. Kazał zamknąć drzwi wejściowe od banku, po czym razem z pracownicami i klientami poszli na zaplecze. Tam znajdowało się 3 praktykantów – uczniów szkoły średniej: D. K., J. B. (1) i M. M. (2). Kazał im wyjść z pomieszczenia socjalnego i położyć się na podłodze twarzą do podłogi; skrępował im ręce plastikowymi trytytkami z tyłu; podobnie zrobił z dwoma kasjerkami, po czym wyciągnął spod kurtki przedmiot przypominający granat i zagroził, że jak będą coś kombinować to ich wysadzi; następnie dwie pracownice zabrał do Sali głównej. Zaczął zabierać pieniądze z multisejfów i pakować do toreb; następnie pracownice poszły do skarbca i otworzyły go; przyszedł oskarżony i zaczął pakować pieniądze; następnie oskarżony kazał otwierać bankomat; idąc do bankomatu zorientował się, że zostawił gdzieś pistolet. W tym czasie jeden z praktykantów – M. M. (2) zerwał plastikowe kajdanki z rąk. Oskarżony podszedł do niego twierdząc, że to on zabrał mu klamkę; postawił mu nogę na karku i spod nogawki wyciągnął nóż i przyłożył mu do głowy żądając oddania pistoletu bo jak nie to go potnie. Praktykant mówił, że nie zabrał mu pistoletu. Oskarżony kopnął praktykanta, założył mu ponownie plastikowe zaciski po czym pobiegł na salę główną i tam znalazł pistolet, W tym czasie jedna z pracownic otwarła bankomat. Oskarżony zabrał z niego pieniądze, po czym kazał wszystkim przejść do skarbca; tam zamknął ich za kratą i kazał im oddać telefony komórkowe; dwie osoby jednak ukryły telefony pod ubraniem. W tym samym pomieszczeniu było urządzenie monitoringu i oskarżony wyrwał je i zabrał ze sobą. Po chwili wrócił i kazał jednej z pracownic otworzyć tylne wyjście z banku, następnie ponownie zamknął tą pracownicę za kratą z pozostałymi osobami; po czym opuścił bank tylnymi wyjściem. W trakcie tego napadu oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 322.968,89 zł oraz 850,00 euro na szkodę banku.

Szkoda banku została naprawiona przez firmę ubezpieczeniową.

Zeznania B. K. (2)

Zeznania J. S. (1)

Zeznania E. S.

Zeznania A. K. (1)

Zeznania A. G. (1)

Zeznania D. K.

Zeznania J. B. (1)

Zeznania P. P. (1)

Zeznania R. P. (1)

Zeznania M. M. (2)

Zeznania B. Z.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania T. S. (1)

zeznania A. O. (1)

zeznania G. B.

protokół oględzin

zdjęcia

pismo z banku

28-30 tom 12, 1376 tom 21

32-36,38-40 tom 12, 1263-1264 tom 20

41-43 tom 12, 1266-1267 tom 20

46-51 tom 12, 1375-1376 tom 21

52-56 tom 12, 1265-1266 tom 20

57-59 tom 12, 1268-1269 tom 20

60-62 tom 12, 1301-1302 tom 21

65-67 tom 12

68-69 tom 12

70-71 tom 12, 1376 tom 21

78-83 tom 12, 243-245 tom 13, 630-631 tom 15

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

1230-1231 tom 20

1232-1235 tom 20

1235-1237 tom 20

30-36 tom 12

22 tom 12

1454-1455 tom 21

1.1.7.

W. K.

w dniu 11 sierpnia 2016r. w D. w placówce banku (...) w D. przy ul. (...), dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 258.520,00 zł, 7 025,00 euro i 2 485,00 USD przechowywanych w skarbcu, sejfach, kasach oraz innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. K. P., M. S. i K. M. (1) oraz klienta P. W. gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu okazanego im przedmiotu przypominającego pistolet, a także schowanej atrapy granatu, czym działał na szkodę (...) Banku (...) S.A. oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2016r. w D. przy ul. (...) mieściła się placówka (...) Banku (...). W banku pracowali: K. P., M. S. i K. M. (1). W dniu 11 sierpnia 2016r. o godz. 16.54 do banku wszedł oskarżony W. K.. Był ubrany w marynarkę szarą z łatami na łokciach, pomarańczowy krawat, apaszkę pod szyją, na oczach okulary, na głowie kaszkiet, twarz miał pomalowaną fluidem, pod kaszkietem perukę; na ramieniu torbę. W tym czasie w banku był klient P. W. obsługiwany przez pracownicę K. S. M. Oskarżony zażądał rozmowy z dyrektorem, więc w/w pracownica podeszła do niego i powiedziała, że obsługuje klienta i że musi poczekać, na co oskarżony wyraził zgodę. Po chwili oskarżony wyciągnął przedmiot przypominający pistolet i powiedział, że to napad i powiedział, aby iść do skarbca. Czekając na otwarcie skarbca groził pracownikom, aby nic nie kombinowali bo ich pozabija. Powiedział im, że ma w torbie granat. Po otwarciu skarbca weszli tam wszyscy pracownicy, klient i oskarżony; tam jedna z pracownic przełożyła pieniądze w z kaset do jego torby; następnie wrócił z częścią pracownic do Sali głównej po klucze do kaset TCD, po czym ponownie udali się do skarbca, gdzie otwarto te kasety i pieniądze z nich oskarżony kazał załadować do swojej torby. Zabrał jeszcze pieniądze z wpłat od klientów, a następnie wrócił z pracownikami na salę główną; Tam przez okno zobaczył pracowników firmy ochroniarskiej i powiedział, że teraz będzie dym i komuś stanie się krzywda i poleje się krew. Jedna z pracownic wypuściła go z banku tylnym wyjściem. Potem odjechał stamtąd wynajętym wcześniej motocyklem.

W trakcie tego napadu oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 258.520,00 zł, 7 025,00 euro i 2 485,00 USD na szkodę banku.

Szkoda banku została naprawiona przez firmę ubezpieczeniową.

Zeznania P. W.

Zeznania K. M. (1)

Zeznania M. S.

Zeznania K. P.

Zeznania M. A. (2)

Zeznania R. P. (2)

Protokół oględzin

Zdjęcia

Nagranie z monitoringu

Opinie daktyloskopijne

Opinia sądowo-genetyczna

Wyjaśnienia oskarżonego

protokół przeszukania

zeznania A. K. (2)

pismo z A.

pismo z banku

30-31 tom 16

33-35 tom 16

37-38 tom 16

46-48,163-164 tom 16

40-41 tom 16

43-44 tom 16

7-9,17-19 tom 16

12-15,22 tom 16

70 tom 16

158-161 tom 16, 253-257 tom 17, 1022-1027 tom 19

227-229, 269-271 tom 17, 879-886 tom 5

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

281-290 tom 2

277-278 tom 2

1511 tom 22

256-257 tom 2

1412-1413 tom 21

1.1.8.

W. K.

w dniu 2 października 2017r. w B., w placówce banku (...) S.A. wB. B.przy ul. (...), dokonał kradzieży mienia w postaci środków pieniężnych w kwocie 240.860,00 zł przechowywanych w sejfach, kasach oraz innych miejscach wskazanego powyżej oddziału banku w ten sposób, że użył wobec pracowników banku, tj. A. M. (1), A. S. i J. B. (2) gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu okazanego im przedmiotu przypominającego pistolet, a także atrap schowanych granatów, czym działał na szkodę (...) Banku S.A. oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2017r. w B. przy ul. (...) mieściła się placówka (...) Banku. W banku pracowały A. M. (1), A. S. i J. B. (2). W dniu 2 października 2017r. ok godz. 15.50 do banku wszedł oskarżony. Był ubrany w kurtkę-wiatrówkę koloru zielonego, na głowie miał czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne, doklejoną brodę, apaszkę, a na plecach duży turystyczny plecak. Oskarżony usiadł, powiedział, że ma w banku pieniądze i chce wypłacić 180 tys. zł. Pracownice poinformowały go, że może wypłacić tylko 20 tys. od ręki. Pracownice poprosiły go o dowód osobisty; oskarżony stwierdził, że zostawił dowód w aucie, po czym wyciągnął z plecaka przedmiot przypominający pistolet i powiedział, że w plecaku ma 2 granaty i kazał pracownicom iść do skarbca i że jeżeli ktoś wezwie ochronę, to go odstrzeli. Wcześniej kazał jednej z pracownic zamknąć drzwi wejściowe. Po otwarciu sejfu i wyciągnięciu kasetki z pieniędzmi oskarżony wyciągnął z plecaka czarną torbę i kazał pracownicom ładować do niej pieniądze, a sam założył rękawiczki lateksowe. Po spakowaniu pieniędzy oskarżony wyszedł z banku z jedną z pracownic i kazał jej iść ze sobą, po czym puścił ją, powiedział, żeby wróciła do banku i za 10 min może wezwać policję. Pracownica wróciła do oddziału banku. W trakcie tego napadu oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 214.960,00 zł na szkodę banku.

Zeznania A. M. (1)

Zeznania A. S.

Zeznania J. B. (2)

Protokół oględzin

Zdjęcia

Wyjaśnienia oskarżonego

protokół przeszukania

zeznania A. K. (2)

pismo z banku

6-8 tom 18

12-14 tom 18

17-19 tom 18

3-5 tom 18

32,124,183-184 tom 18

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

281-290 tom 2

277-278 tom 2

1511 tom 22

1538 tom 22

1.1.9.

W. K.

w dniu 15 lutego 2019r. R., w placówce banku (...) w R. przy ul. (...), usiłował dokonać kradzieży mienia w postaci pieniędzy w kwocie około 600 tyś. zł przechowanych w skarbcu tego oddziału banku w ten sposób, że użył wobec pracowników banku w osobach A. M. (2), M. L. (1), K. T. i M. K. (1) gróźb natychmiastowego użycia wobec nich przemocy polegającej na użyciu atrapy granatu i przedmiotu przypominającego pistolet, które to przedmioty okazał w/w pokrzywdzonym, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pracowników banku, którzy zawiadomili organy ścigania, czym działał na szkodę banku (...) S.A oraz wskazanych powyżej osób

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2019r. w R. przy ul. (...) mieściła się placówka banku (...). W banku tym pracowali: A. M. (2), M. L. (1), K. T. i M. K. (1). W dniu 15 lutego 2019r. oskarżony przyjechał do tego banku z zamiarem dokonania na niego napadu. Oskarżony był ubrany w garnitur granatowy w kratę, jasnoszary kapelusz, na szyi miał chustkę, a na oczach okulary; w ręku trzymał torbę. Po wejściu do banku powiedział, że chce rozmawiać ze starszym doradcą bankowości osobistej, następnie stwierdził, że chce aby były obecne przy tej rozmowie trzy pracownice. W jednym z pomieszczeń (przeszklonych) banku oskarżony spotkał się z

A. M. (2), M. L. (1) i K. T.. Przedstawił się jako M. L. (2). Powiedział im, że to jest napad, pokazał im pistolet, który wyjął z torby. Powiedział, że nie wyjdzie z banku bez pieniędzy i pytał ile może ich dostać. Powiedział, że ma raka trzustki i niewiele czasu mu zostało i jest zdesperowany. Kazał skarbnikowi A. M. (2) iść po pieniądze i powiedział, że jak będzie wychodził z banku to weźmie jedną z nich jako zakładniczkę. Oskarżony dał A. M. torbę i powiedział, że ma 15 min żeby przynieść mu pieniądze, bo inaczej stanie się coś złego i nie zawaha się użyć broni. A. M. poszła do skarbca i spakowała pieniądze do torby, po czym postanowiła zadzwonić do swojego kierownika, który był poza placówką; opowiedziała mu co się dzieje. Poinformowała też inną pracownicę co się dzieje; kierownik wezwał policję. A. M. siedziała dalej w skarbcu. W międzyczasie oskarżony wyciągnął z torby granat i pokazał dwóm pozostałym pracownicom, mówiąc, że jest on prawdziwy. Do pokoju zajrzał kierownik, któremu oskarżony nakazał usiąść w środku Na miejsce przyjechali policjanci: T. K. i T. P. (2); pracownice wskazały im, gdzie znajdował się oskarżony i udali się tam z wyciągniętą bronią. Kiedy oskarżony ich zobaczył wstał trzymając w rękach granat i mówił do nich, że zaraz wyciągnie zawleczkę i wszyscy zginą, że jest chory i mu nie zależy. Po chwili na miejsce dobiegł trzeci policjant J. K. (1). Oskarżony krzyczał, że mają wypierdalać i ma zostać tylko jeden policjant. Kiedy J. K. (1) krzyknął rzuć to bo strzelam, oskarżony odłożył granat i wtedy został obezwładniony przez policjantów. Znaleziono przy nim: przedmiot przypominający broń, ukryty pod nogawką oraz nóż; w torbie miał 3 miotacze gazu, kolejny przedmiot przypominający pistolet oraz plastikowe zaciski (trytytki) w ilości 10 szt.

Zeznania M. K. (1)

Zeznania A. M. (2)

Zeznania M. L. (1)

Zeznania T. K.

Zaznania T.

P.

Zeznania A. P.

Zeznania K. T.

Zeznania A. F.

Zeznania J. K. (1)

Protokół oględzin

zdjęcia

protokół zatrzymania

wyjaśnienia oskarżonego

opinie KWP K.

4-7 tom 1

39-40 tom 1

44-45 tom 1

48-49 tom 1, 1302-1303 tom 21

56-57 tom 1, 1303-1305 tom 21

60-61 tom 1

64-66 tom 1

69-70 tom 1

77-78 tom 1, 1374-1375 tom 21

11-13 tom 1

14-20, 81, 195-199 tom 1

93-95 tom 1

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

989-992 tom 5, 1215-1216 tom 20

W czasie w/w napadu oskarżony był pod wpływem marihuany. Miał jednak zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Opinia sądowo-toksykologiczna

Opinia sądowo-psychiatryczna

726-728 tom 4

783-784 tom 4

Pieniądze pochodzące z napadów oskarżony wydawał na bieżące życie; mimo, że miał żonę i dziecko - spotykał się również z inną kobietą, z którą wyjeżdżał w różne miejsca, płacąc za te wyjazdy. Kupił również za granicą samochód B. (...), którym się poruszał. Posługiwał się wtedy fikcyjnymi danymi (...) Ponieważ gryzło go sumienie z powodu dokonanych napadów, w 2012r. dokonał niewielkiej wpłaty na dom dziecka. Planował również dokonać zakupu domu w 2019r. za kwotę ponad 1,5 mln zł.

Oskarżony nie był wcześniej karany.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyciąg z konta

Zeznania P. Z.

Zeznania M. P.

Zeznania E. B.

Zeznania E. Z.

Zeznania S. B.

Karta karna

147-149 tom 1, 260-265d tom 2

528-579 tom 3

131-133 tom 1, 1377 tom 21

955-956 tom 5

1510-1511 tom 22, 136-137 tom 1

951-952 tom 5

932-934 tom 5

981 tom 5

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

W. K.

Czyny od pkt 1.1.1. do 1.1.9.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony nie dokonał napadów w latach 2008-2013, a przyznał się do ich popełnienia na skutek zmuszania i szantażowania go przez policjantów; przyznał się również dlatego, że planował popełnić samobójstwo

Oskarżony dokonał napadów w latach 2016-2019 z powodu zmuszenie go do tego przez przestępców, którzy twierdzili, że był im winny pieniądze i którym przekazał wszystkie pieniądze z napadów.

Napadu w R. w 2019r. dokonał gdyż chciał zostać zastrzelony przez policjantów w jego trakcie.

Wyjaśnienia oskarżonego

1180-1189 tom 20

1510-1513, 1534

tom 22

147-149 tom 1,

260-265d tom 2

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Zeznania

B. G., B. K. (1), M. A. (1),

I. K. (1), L. M., W. W.

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy banku, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i z nagraniem z monitoringu.

1.1.1.

Protokół oględzin

Nagranie z monitoringu

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół został sporządzony przez uprawnione do tego osoby; nagranie koresponduje z zeznaniami w/w świadków; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.2.

zeznania

J. M., G. K. (1), G. D.,

I. K. (2), J.

K.

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy i klienci banku, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i z nagraniem z monitoringu.

1.1.2.

Protokół oględzin, zdjęcia, nagranie z monitoringu

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół i zdjęcia zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby; nagranie koresponduje zeznaniami w/w świadków; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.3.

zeznania

M. B. I. M., D. M., K. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy i klientka banku, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i z nagraniem z monitoringu.

1.1.3.

Protokół oględzin, nagranie z monitoringu

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół został sporządzony przez uprawnione do tego osoby; nagranie koresponduje z zeznaniami w/w świadków; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.4.

zeznania

J. C., E. W., T.

P., H. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy i klientka banku, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i z nagraniem z monitoringu.

1.1.4.

Protokół oględzin, nagranie z monitoringu

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół został sporządzony przez uprawnione do tego osoby; nagranie koresponduje z zeznaniami w/w świadków; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.5.

Zeznania

B. F., H. W., A. W.

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy banku, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą.

1.1.5.

Protokół oględzin, zdjęcia,

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół i zdjęcia zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.6.

Zeznania

B. K. (2), J. S. (1), E. S.,

A. K. (1), A. G. (1), D. K., J. B. (1), P. P. (1), R. P. (1),

M. M. (2), B. Z.

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy, praktykanci i klientka banku, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą. Część z nich składała zeznania na rozprawie; Sąd czyniąc ustalenia faktyczne opierał się przede wszystkim na zeznaniach tych świadków składanych w śledztwie mając na uwadze, że były one składane bezpośrednio po zdarzeniu; obecnie od napadu upłynęło 7 lat i jest oczywiste, że po takim czasie część wspomnień mogła ulec zatarciu lub niewielkim przeinaczeniom.

1.1.6.

Protokół oględzin, zdjęcia

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół i zdjęcia zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.7.

Zeznania

P. W., K. M. (1),

M. S.,

K. P., M. A. (2)

R. P. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy i klient banku oraz przypadkowi przechodnie, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i z nagraniem z monitoringu oraz częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego, którym Sąd dał wiarę.

1.1.7.

Protokół oględzin, zdjęcia, nagranie z monitoringu

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół i zdjęcia zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby; nagranie koresponduje zeznaniami w/w świadków; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.7.

Opinie z zakresu daktyloskopii, opinie z zakresu genetyki

Sąd podzielił wnioski biegłych zawarte w opiniach pisemnych; biegli są specjalistami ze swoich dziedzin; opinie wydali po przebadaniu zabezpieczonego materiału w postaci odcisków palców i materiału biologicznego; wnioski opinii są jasne i pełne; nie były kwestionowane przez strony.

1.1.7.

Pismo z banku, pismo z A.

Dowody te Sąd uznał za wiarygodne; pismo z firmy (...) koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego odnośnie kwestii wypożyczenia motocykla.

1.1.8.

Zeznania

A. M. (1), A. S., J. B. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy banku, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego, którym Sąd dał wiarę.

1.1.8.

Protokół oględzin, zdjęcia

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokół i zdjęcia zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.9.

Zeznania

M. K. (1), A. M. (2),

M. L. (1),

T. K., T.

P.,

A. P., K. T.,

A. F., J. K. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków; są to pracownicy banku i funkcjonariusze policji, którzy brali udział w interwencji, ich zeznania są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i ze zdjęciami oraz częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego, którym Sąd dał wiarę.

1.1.9.

Protokół oględzin, protokół zatrzymania, zdjęcia

Sąd uznał te dowody za wiarygodne; protokoły i zdjęcia zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby; nie były one kwestionowane przez strony.

1.1.9.

Opinie KWP K.

Sąd podzielił wnioski biegłych zawarte w opiniach pisemnych; biegli wydali opinie po przebadaniu przedmiotów zatrzymanych od oskarżonego. Wnioski opinii są jasne i jednoznaczne.

1.1.9.

Opinia sądowo-toksykologiczna

Opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd podzielił wnioski biegłych zawarte w opiniach pisemnych; biegli wydali opinie po przebadaniu krwi oskarżonego oraz samego oskarżonego; wnioski opinii są jasne i pełne; biegli są specjalistami ze swoich dziedzin; ich wnioski nie były podważane przez strony.

1.1.9.

Wyciąg z konta

Dowód ten jest wiarygodny; został sporządzony przez bank, w którym oskarżony posiada rachunek i nie był kwestionowany.

1.1.3.

1.1.4.

1.1.7.

1.1.8.

protokół przeszukania

zeznania A. K. (2)

Dowody te Sąd uznał za wiarygodne; protokół przeszukania garażu został sporządzony przez uprawnione do tego osoby; przedmioty znalezione w trakcie w/w czynności można powiązać z 4 przestępstwami dokonanymi przez oskarżonego.

Również zeznania A. K. czyli osoby wynajmującej przedmiotowy garaż są wiarygodne; jest to osoba obca, nie zainteresowana w sprawie; jego zeznania są spójne i logiczne.

1.1.9.

Zeznania

P. Z., M. P.

Zeznania tych świadków Sąd uznał za wiarygodne; nie były one wprawdzie bezpośrednimi świadkami przestępstw, ale ich zeznania miały duże znaczenie dla oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, odnośnie sposobu jego życia pomiędzy przestępstwami, zachowania wobec innych ludzi, sposobu wydawania pieniędzy, cech charakteru i motywów działania. Ich zeznania są spójne, racjonalne, pośrednio ze sobą korespondują.

1.1.9.

Zeznania

E. B.

E. Z.

S. B.

Zeznania tych świadków są spójne, logiczne, znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów oraz w zeznaniach P. Z.

1.1.1 do 1.1.9

Wyjaśnienia oskarżonego

Na wstępie należy zauważyć, że przeważająca większość opisanych powyżej dowodów dotyczyła przebiegu przestępstw i zachowania sprawcy. Natomiast, z uwagi na fakt, że w każdym przypadku sprawca był przebrany bądź zamaskowany w większym bądź mniejszym stopniu – to dowody te nie pozwalały na ustalenie tożsamości sprawcy (poza oczywiście ostatnim przestępstwem, kiedy to oskarżony został zatrzymany na gorącym uczynku). Jedynie w przypadku napadu w D. G. w 2016r. sprawca pozostawił ślady w postaci odcisków i materiału biologicznego, który pozwoliły na identyfikację oskarżonego jako sprawcy tego przestępstwa. A zatem wyjaśnienia oskarżonego miały w niniejszej sprawie kluczowe znaczenie dla poczynienia ustaleń właśnie w zakresie tożsamości sprawcy 7 pozostałych przestępstw jakie mu zarzucono. Z uwagi na fakt, że oskarżony zmieniał swoje wyjaśnienia w toku sprawy oraz ze względu na powody, z jakich miał je zmienić – Sąd dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego kompleksowo w niniejszym punkcie, nie odnosząc się już do tej części wyjaśnień, którą uznał za niewiarygodną w osobnym pkt 2.2.

Początkowo, podczas pierwszego przesłuchania, kiedy miał postawiony tylko zarzut dotyczący przestępstwa z dnia 15.02.2019r. oskarżony nie przyznał się do winy i odmówił składania wyjaśnień. Następnie na posiedzeniu aresztowym również nie przyznał się do winy i stwierdził, że ma nacieki na trzustce i guzy z mózgu i liczył, że zostanie zastrzelony przez policję, Nie leczył się i nikomu o tym nie mówił. Kolejne przesłuchanie miało miejsce 12.03.2019r. przed prokuratorem. Oskarżony zgodził się składać wyjaśnienia bez udziału swojego obrońcy i opowiedzieć o innych zdarzeniach z jego udziałem. Przyznał się do napadu na bank w K.; stwierdził, że pamięta napady w B. B., D. G. i R., a pozostałych nie pamięta bo je wyparł z pamięci. Opisał przebieg w/w trzech napadów; przyznał się do napadów na (...) Banki w C., B. i R.. Natomiast zaprzeczał, aby dokonał napadu na (...) w B.. Twierdził, że chciał ze sobą skończyć i robił wszystko aby w banku w R. policjanci go zastrzelili w trakcie napadu. Bezpośrednio po zakończeniu tego przesłuchania oskarżony wziął udział w eksperymencie procesowym w trakcie którego jeździł z policjantami i wskazywał miejsca gdzie dokonywał napadów; w trakcie tego eksperymentu przyznał się również do dwóch kolejnych napadów – w N. w 2010r. i D. G.w 2008r. W tym dniu eksperyment przerwano z uwagi na późną porę i miał być kontynuowany 14.03.2019r. Kiedy w tym dniu rano policjanci przyjechali do aresztu śledczego zostali poinformowani, że oskarżony o godz. 6.00 podjął próbę samobójczą i został zabrany do szpitala.

Kolejne (ostatnie) wyjaśnienia w śledztwie oskarżony złożył 17.05.2019r.; wtedy nie przyznał się do winy; nie podtrzymał wcześniej złożonych wyjaśnień i nie chciał się odnieść do powodu tej zmiany, odmówił odpowiedzi na pytania.

Na rozprawie oskarżony nie przyznał się do winy i złożył obszerne wyjaśnienia. Przyznał się do dokonania napadów w 2016 i 2017 roku i opisał jak został do nich zmuszony przez gangsterów prawdopodobnie pochodzących z krajów za wschodnią granicą oraz jak zmuszony był oddać im pieniądze z tych napadów. Podtrzymał wersję, że napadu w 2019r. dokonał gdyż chciał zostać zabity przez policjantów. Odnosząc się do swoich wcześniejszych wyjaśnień ze śledztwa opisał w jaki sposób został zmuszony przez policjantów groźbami i szantażem do przyznania się do przestępstw, których nie popełnił.

Sąd dał wiarę konsekwentnym wyjaśnieniom oskarżonego odnośnie faktu dokonania przestępstw w 2016r. w D. G. i w 2017r. w B. B. oraz w R. w 2019r., gdzie został zatrzymany (za wyjątkiem motywacji, jaka miały nim kierować w przypadku tego ostatniego przestępstwa). W tej części wyjaśnienia oskarżonego są konsekwentne i korespondują z wnioskami opinii daktyloskopijnej i sądowo-genetycznej, protokołem przeszukania garażu wynajmowanego przez oskarżonego (gdzie znaleziono ubrania użyte do napadów w B. B. i D. G. oraz zeznaniami świadków z pkt 1.1.9.

Odnośnie pozostałych przestępstw – Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego składanym w śledztwie (k. 147-149 tom 1, 260-265d tom 2), a jednocześnie nie dał wiary wersji przedstawionej na rozprawie, iż zostały one wymuszone przez policjantów i nie polegają na prawdzie. Taka wersja jest nie tylko sprzeczna z zeznaniami policjantów: T. S. (1), A. O. (1), G. B. i M. C. (1), ale również z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Z kolei wyjaśnienia składane przez oskarżonego w toku śledztwa znajdują pośrednie potwierdzenie w protokole przeszukania garażu wynajmowanego przez oskarżonego (gdzie znaleziono przedmioty identyczne z tymi jakie zostały użyte do napadów w R. i K. w 2011r.), wyciągu z konta bankowego (odnośnie wpłaty charytatywnej na rzecz domu dziecka) oraz zeznaniach świadków P. Z., M. P.. Wracając do linii obrony oskarżonego, iż wyjaśnienia zostały na nim wymuszone przez policjantów – to takie twierdzenie nie wytrzymuje krytyki w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Policjanci G. B. i A. O. (1) opisali w swoich zeznaniach, w jaki sposób wytypowali oskarżonego jako sprawcę poszczególnych napadów. Skoro mieli zmuszać go do przyznania się do winy i – jak twierdzi oskarżony mieli z góry przygotowaną już listę napadów, do których miał się przyznać - powstaje pytanie dlaczego nie zmusili go do przyznania się do napadu na (...) w B. w 2015r. (k.751 tom 4) skoro nawet w trakcie przesłuchania przed sądem byli oni nadal przekonani, że to oskarżony był sprawcą tego napadu ? Oskarżony twierdził, że policjanci mieli coś jeszcze sprawdzać (w domyśle – dowody rzeczowe) aby wszystko się zgadzało. Rzeczywiście, na miejscu napadu w (...)-u zabezpieczono odciski palców; podobnie jak w przypadka napadu w D. G. w 2017r. Jednakże opinia biegłych odnośnie identyfikacji tych odcisków została sporządzona dopiero we wrześniu 2019r. (opinia genetyczna dotycząca w/w napadu w D. G.w lipcu 2019r.) vide k.1007 i 1022. A zatem, gdyby przyjąć tok myślenia oskarżonego – należałoby zadać pytanie dlaczego policjanci typowali go do w/w napadu, skoro również te ślady zostawione przez sprawcę (DNA i odciski palców) należało najpierw zweryfikować. A stało się to wiele miesięcy po przesłuchaniu. Tak więc ten argument oskarżonego jest dla Sądu nielogiczny. Kolejną kwestią są napady w D. G. w 2008r. i w N.. Jeżeli policjanci mieli z góry przygotowaną listę napadów, do których oskarżony ma się przyznać – to dlaczego nie przyznał się on do tych napadów już w trakcie przesłuchania w prokuraturze, tylko dopiero w trakcie eksperymentu procesowego? Jest to nielogiczne. Podobnie jak podnoszony w tym kontekście zarzut, że mieli oni sobie w ten sposób „czyścić” niewyjaśnione sprawy. Przecież sprawa napadu z N. dotyczyła zupełnie innego województwa, innej Komendy (...) Policji i policjanci ze (...) nie mieli żadnego interesu, aby oskarżonemu przypisać jakieś przestępstwo z obszaru właściwości innej (...). Trzeba przypomnieć, że policjanci O. i B. mieli czas aby przygotować się do rozmowy z oskarżonym (odbyła się ona prawie miesiąc po aresztowaniu) i wytypować go jako sprawcę niewyjaśnionych napadów na banki. Dlatego zeznania tych policjantów są logiczne w zakresie powodów, dla których oskarżony nie był typowany jako sprawca napadu w 2008r. wD. G. i w 2010r. w N.. Rzeczywiście te napady trwały zdecydowanie krócej, niż pozostałe, a ponadto jak już wspomniano N. znajduje się w obszarze nie objętym właściwością miejscową (...) K.. To tłumaczy dlaczego oskarżony nie był w ogóle rozpytywany o te napady i nie składał na tą okoliczność wyjaśnień przed prokuratorem. Zdumienie musi budzić stwierdzenie, że policjanci grozili mu, że go zabiją, a on się tego przestraszył. Przecież oskarżony podkreślał, że chciał umrzeć - chciał zostać zastrzelony przez policję i po to dokonał napadu w R., a kiedy to się nie udało zamierzał popełnić samobójstwo – a więc taka groźba powinna być spełnieniem jego oczekiwań i tym bardziej nie powinien się do niczego przyznawać. Również niewiarygodne jest twierdzenie oskarżonego, że policjanci grozili mu, że prędzej jego rodzina popełni samobójstwo niż on. Gdyby rzeczywiście potraktowali takie zapowiedzi (samobójstwa) poważnie, to zapewne poinformowali by o tym prokuratora bądź też areszt śledczy aby objąć oskarżonego szczególną obserwacją. Tymczasem z zeznań policjantów wynika, że rzeczywiście oskarżony mówił im, że chce ze sobą skończyć, ale oni nie traktowali tego poważnie i nic z tą informacją nie zrobili. Jest to dziwne, skoro zamierzali utrzymywać go przy życiu wbrew jego woli, aby go zmuszać do przyznania się do winy. Bezpośrednio po rozmowie z policjantami oskarżony trafił na przesłuchanie do prokuratury. W protokole przesłuchania oskarżony ani jednym słowem nie wspomniał, aby miał być zmuszony do składania wyjaśnień przez policjantów, co więcej zrezygnował z udziału obrońcy w przesłuchaniu, a pod protokołem napisał oświadczenie „Wyjaśnienia złożyłem dobrowolnie i nie zostałem przymuszony”. Następnie oskarżony udał się z policjantami celem przeprowadzenia eksperymentu procesowego. W trakcie tego eksperymentu przyznał się do popełnienia napadów w N. i D. G.w 2008r. Powstaje pytanie dlaczego nagle, w trakcie eksperymentu mieliby wskazać mu nowe dwa napady, do których wcześniej nie był typowany i zmusić go do przyznania się, a w dalszym ciągu rezygnować ze zmuszenia go do przyznania się do napadu na (...) w 2015r.? W tej części to zeznania policjantów są logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, w odróżnieniu od wyjaśnień oskarżonego.

Z drugiej strony powstaje pytanie – skoro oskarżony został zmuszony do dokonania napadów przez jakichś gangsterów zza wschodniej granicy – dlaczego nic o tym nie powiedział w trakcie żadnego przesłuchania w śledztwie? Przecież z jego linii obrony wynika, że policjantów interesowało jego przyznanie się do winy, a nie motywacja, dla której dokonywał przestępstw. Skoro zatem miał przez tyle lat żyć w zastraszeniu i obawie o swoje życie – dlaczego nie wytłumaczył swoich przestępstw i nie opisał gehenny jaką przechodził, lecz przedstawił zupełnie prozaiczne powody dokonywania napadów? Tym bardziej, że przecież ci bandyci mieli grozić jego rodzinie; mimo to, po aresztowaniu oskarżony nie wykazał żadnego zainteresowania tym, że ci bandyci mogą zrealizować swoje groźby albo żądać od rodziny zwrotu rzekomego długu. Trzeba również zauważyć, że oskarżony jest – w ocenie Sądu – człowiekiem inteligentnym, z wykształcenia informatykiem. Mimo to nigdy nie zabezpieczył żadnego przedmiotu, który miał otrzymać od tych bandytów ze wschodu, nie nagrał żadnej rozmowy telefonicznej z nimi, nie dokonał żadnej obdukcji po pobiciu przez nich. Te wszystkie okoliczności czynią niewiarygodnymi wyjaśnienia oskarżonego odnośnie twierdzeń, że do napadów zmusili go jacyś bandyci. I nie zmienia tego jakiś artykuł znaleziony przez oskarżonego w gazecie (k.1509). Równie niewiarygodne jest twierdzenie oskarżonego, że dostał jakieś fobii czy paranoi i że zamierzał popełnić samobójstwo tzn. dać się zastrzelić podczas napadu. Takie twierdzenie nie tylko jest sprzeczne z wnioskami opinii sądowo-psychiatrycznej, ale również z zeznaniami świadków

P. Z., M. P. oraz zeznaniami policjantów i pracowników banku opisanymi w pkt 1.1.9. Oskarżony odwoływał się tutaj do zeznań policjantów interweniujących na miejscu zdarzenia (złożonych na rozprawie), którzy opisywali jego i swoje zachowanie i odczucia odnośnie zachowania oskarżonego – które jego zdaniem potwierdzają jego twierdzenia, że chciał popełnić samobójstwo. Sąd jednak nie podziela takich wniosków. Rzeczywiście – policjanci zeznali, że w trakcie zdarzenia byli przekonani, że oskarżony może spełnić swoje groźby i zdetonować granat; ale po zdarzeniu, kiedy emocje opadły, inaczej oceniali sytuację; znamienne są tutaj zeznania T. K., który wskazywał na spokój i obojętność oskarżonego oraz na fakt, że w momencie, kiedy policjanci krzyknęli, że użyją broni – oskarżony odłożył atrapę granatu, co umożliwiło jego obezwładnienie. Dziwne to zachowanie człowieka, który przecież chciał, aby broń była użyta i chciał zostać zastrzelony. Trzeba również odwołać się do szybkości całego zdarzenia (vide nagranie z monitoringu banku k.170); od momentu pojawienia się policjantów do obezwładnienia oskarżonego upłynęła niecała minuta (w tym przez 35 s policjanci spokojnie rozmawiali z oskarżonym, jeden z nich stał nawet ręka w rękę w nim); z nagrania wynika, że dopiero wtedy oskarżony zaczął grozić i sytuacja potoczyła się błyskawicznie – cofnął się do pomieszczenia, policjanci weszli za nim, tam zagrozili użyciem broni, oskarżony odłożył atrapę granatu i został obezwładniony; ten etap zdarzenia trwał 20 sekund. Tak więc de facto oskarżony natychmiast po oświadczeniu policjantów, że użyją broni – poddał się. W ocenie Sądu w żaden sposób nie potwierdza to wersji oskarżonego, że chciał zostać zabity przez policjantów. Również następujące okoliczności: przedmioty znalezione przy oskarżonym na miejscu napadu jak i w jego samochodzie – plastikowe trytytki, rękawiczki gumowe oraz dwie duże torby (niezrozumiałe po co oskarżony miałby je przynosić do banku, skoro nie zamierzał go obrabować); przedstawianie się fikcyjnymi danymi (czyli alter ego oskarżonego – M. L. (2) – niezrozumiałe skoro i tak zamierzał zginąć) oraz sposób prowadzenia napadu – po kryjomu, a nie ostentacyjnie, głośno, aby wzbudzić jak największe przerażenie i wywołać natychmiastową reakcję policji - wskazują, zdaniem Sądu, że napad w R. nie miał na celu popełnienia samobójstwa, ale miał ten sam cel co pozostałe napady – czyli uzyskanie pieniędzy. Dodatkowo należy mieć tu na uwadze zeznania A. O. dotyczące jego rozmowy z żoną oskarżonego odnośnie zachowania oskarżonego bezpośrednio przed napadem w R. (k.1234 tom 20), które zdaniem Sądu potwierdzają powyższy wniosek.

Należy również odnieść się do zarzutów podniesionych przez oskarżonego na rozprawie w dniu 28.08.2020r. Odnośnie kwalifikacji prawnej zarzutu VI – Sąd odniesie się do niego poniżej, w pkt 3.1. uzasadnienia.

Odnośnie różnic w przebiegu poszczególnych napadów – Sąd częściowo odniósł się już do tej kwestii na początku niniejszej oceny, omawiając okoliczności przyznania się oskarżonego do winy i napadów wD. G.w 2008r. i N. w 2010r. Dodać można, że zarzuty obejmują okres 11 lat. Jest dla Sądu oczywiste, że niemożliwe jest, aby w tak długim okresie czasu każdy napad wyglądał identycznie; jest natomiast jasne, że wraz ze zdobywaniem doświadczenia, odnoszeniem kolejnych „sukcesów” w napadach, pewność siebie, bezczelność, nonszalancja oskarżonego wzrastała, co przekładało się na sposób jego zachowania, długość trwania napadów, a co ostatecznie doprowadziło do jego zatrzymania.

Kolejnym zarzutem podniesionym przez oskarżonego miała być odmienność przebiegu napadu w C. od innych napadów z uwagi na to, że sprawca miał się wtedy zachowywać agresywnie, krzyczeć, przeklinać. Oskarżony błędnie cytuje tutaj świadków lub wyrywa ich słowa z kontekstu. Przykładowo – A.S. K. zeznawała, że „ Ten mężczyzna był spokojny i opanowany. W/g mnie zachowywał się bardzo spokojnie i wiedział czego chce, a ponadto to wydawało mi się, że wcale się nie śpieszył” (k.49 tom 12) – a więc dokładnie odwrotnie niż cytował oskarżony. Generalnie każda osoba, która była świadkiem tego napadu nieco inaczej oceniała zachowanie sprawcy, przy czym z zeznań większości świadków wynika wyraźna cezura czasowa – do momentu zgubienia „pistoletu” sprawca był spokojny i opanowany; dopiero kiedy zaczął jej szukać, zdenerwował się i użył przemocy wobec praktykanta M. M. (2). Tak więc Sąd nie podziela poglądu oskarżonego, że zachowanie sprawcy tego napadu odbiegało w sposób istotny od innych napadów; po prostu przebieg wypadków w trakcie napadu wpłynął na zmianę zachowania sprawcy – czyli oskarżonego. Odnośnie piskliwości głosu sprawcy – to za wyjątkiem M. M. żaden z pozostałych naocznych świadków rozboju takiej okoliczności nie wspomina.

Odnośnie sugerowania przez oskarżonego, że przedmioty znajdujące się w garażu przez niego wynajmowanym miałyby należeć do kogoś innego – gdyż podnajmował ten garaż, to twierdzenie to jest całkowicie niewiarygodne. Po półtora roku od zatrzymania i przeszukania przedmiotowego garażu oskarżony nagle „przypomniał sobie” taką okoliczność, której – zgodnie z jego wyjaśnieniami, nie da się w żaden sposób zweryfikować. Natomiast z protokołu przeszukania tegoż garażu wynika, że znaleziono w nim m.in. portfel oskarżonego z jego dowodem osobistym i kartami bankowymi oraz karty bankomatowe jego matki (k.283 i 287 tom 2), co tym bardziej czyni niewiarygodnym taką wersję zdarzenia. W nawiązaniu do kwestii garażu oskarżony wskazywał, że znaleziono w nim wyłamkę po czeskiej karcie SIM, co miałoby potwierdzać jego linię obrony; ze wspomnianego protokołu nic takiego nie wynika; znaleziono dziesiątki wyłamek i kart SIM, ale wszystkie z polskich sieci (O., P., T. (...)), a jedyne nawiązanie do C. to napis na jednej z kopert (pkt 20 zabezpieczonych przedmiotów k.285 tom 2), nie mający żadnego związku ze sprawą.

Odnośnie diagnozy psychiatrycznej jaką oskarżony sam sobie postawił, to nie sposób się do niej racjonalnie odnieść; można jedynie wskazać na treść opinii sądowo-psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego jako wiarygodnego dowodu jego stanu psychicznego.

Odnośnie wypłat pieniędzy z bankomatów przez oskarżonego, które miały mieć miejsce w trakcie napadów w 2008 i 2010r. – Sąd zweryfikował te twierdzenia. Rzeczywiście w dniu 17.09.2010r. (a więc w dniu napadu w N.) na rachunkach bankowych oskarżonego w (...) i C. (...) był dokonywane transakcje – 1 wpłata i 1 wypłata; z informacji banków wynika, że wpłata miała miejsce o godz. 19.28 (k.1526 tom 22), a godziny wypłaty nie da się ustalić (k.1524 tom 22). Pomijając kwestie niemożności ustalenia, kto dokonywał wypłaty z bankomatu przy użyciu karty należącej do oskarżonego – powyższe informacje w żaden sposób nie wykluczają możliwości dokonania napadu przez oskarżonego w N. w w/w dacie (napad miał miejsce przed godz. 13.00).

Co do daty 18.12.2008r. (napad w D. G.) – to twierdzenia oskarżonego, iż przebywał w tym czasie za granicą i dokonywał tam wypłat z bankomatów nie znajdują żadnego potwierdzenia w wyciągach z rachunków bankowych; w tym czasie oskarżony miał tylko rachunek w (...); wyciąg z tego rachunku wskazuje, że nie przebywał on w tym czasie za granicą, a operacje dokonywane były w tym czasie w K. i T. (k.557 tom 3), przy czym w dniu 18.12.2008r. żadnej wypłaty z konta nie było. Odnośnie dat pozostałych napadów i tego, co oskarżony miał robić w tym czasie, są to całkowicie gołosłowne wyjaśnienia, niemożliwe do zweryfikowania, podniesione po raz pierwszy na końcowym etapie procesu. W ocenie Sądu stanowią one tylko i wyłącznie przyjętą przez oskarżonego linię obrony.

Reasumując – nie budzi żadnych wątpliwości Sądu, że przyznanie się oskarżonego do winy na etapie śledztwa było wiarygodne, a wszystkie wyjaśnienia złożone na rozprawie stanowią tylko i wyłącznie linie obrony oskarżonego i z powodów opisanych powyżej nie zasługują na wiarę.

1.1.1 do 1.1.6

zeznania T. S. (1),

A. O. (1),

G. B.,

M. C. (1)

Zeznania tych świadków Sąd uznał za wiarygodne; są logiczne, spójne, w przeważającej mierze korespondują ze sobą i znajdują potwierdzenie w zasadach doświadczenia życiowego. Pośrednio Sąd odnosił się już do zeznań tych świadków dokonując oceny linii obrony oskarżonego. Dodatkowo można zauważyć, że oskarżony zarzucał, że zeznania świadków różnią się między sobą pewnymi szczegółami. Tak rzeczywiście jest, przy czym dotyczy to głównie faktów drugorzędnych; jedyną istotną rozbieżnością wskazaną przez oskarżonego jest to czy żądał udziału obrońcy w eksperymencie czy też nie; tutaj rzeczywiście istnieje rozbieżność między zeznaniami T. S. i A. O.. Trzeba natomiast przypomnieć, że świadkowie ci zeznawali po upływie roku od momentu przesłuchania oskarżonego w śledztwie oraz eksperymentu procesowego z jego udziałem. Jest oczywiste, że ich zeznania nie pokrywają się ze sobą w 100%; każdy bowiem człowiek ma inną zdolność do zapamiętywania, zwraca uwagę na inne szczegóły, ma inny poziom inteligencji i Sądowi z doświadczenia wiadomo, że jeżeli kilka osób obserwuje to samo zdarzenia, to ich zeznania nigdy nie są jednakowe i zawsze są między nimi jakieś różnice – jest to całkowicie naturalne i zgodne z wiedzą naukową. Dopiero gdyby zeznania tych świadków były ze sobą całkowicie zbieżne i w pełni się pokrywały – byłoby to dziwne i mogło stanowić podstawę do przypuszczenia, że zeznania zostały uzgodnione. Oskarżony uważa, że jeżeli świadek zeznaje, że czegoś nie pamięta – to kłamie; jest to oczywiście niedorzeczne. Wracając do wspomnianej rozbieżności co do udziału obrońcy – Sąd daje w tym zakresie wiarę zeznaniom A. O.. Nie budzi wątpliwości, że w dniu 12.03.2019r. oskarżony zgodził się na przesłuchanie, a następnie na udział w eksperymencie pod nieobecność obrońcy – wynika to jasno z protokołu przesłuchania przed prokuratorem, a nawet z jego wyjaśnień. Eksperyment był kontynuowany 13.03.2019r.; w protokole znalazł się zapis, że oskarżony ponownie zgodził się na udział w eksperymencie pod nieobecność obrońcy – co uwiarygadnia, że był o to pytany i że starano się ustalić, czy obrońca może się stawić na tą czynność – jak to zeznał A. O.. Natomiast, wbrew twierdzeniom oskarżonego, z zeznań policjantów nie wynika, aby ktoś z nich w tym celu dzwonił do prokuratury.

Należy jeszcze zwrócić uwagę na jeden, ale jakże istotny szczegół – w trakcie przesłuchania w prokuraturze oskarżony wyjaśnił, że z powodu wyrzutów sumienia dokonał wpłaty na dom dziecka. I rzeczywiście taka wpłata miała miejsce – w 2012r. Jest dla Sądu oczywiste, że policjanci nie mogliby w żaden sposób wymyślić takiego faktu, a w dniu przesłuchania i dniach kolejnych (12-14.03.2019r.) nie dysponowali wyciągami z kont bankowych oskarżonego. Tak więc data dokonania wpłaty na dom dziecka w zestawieniu z wyjaśnieniami oskarżonego potwierdza dodatkowo, zdaniem Sądu, wiarygodność zeznań policjantów.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.-1.1.8.

Zeznania:

A. C.

A. G. (2)

M. D.

M. Z.

B. G.

M. C. (2)

K. P.

D. W.

oraz 42 świadków wyszczególnionych na str. 17-18 aktu oskarżenia

Zeznania tych świadków nic istotnego do sprawy nie wniosły.

1.1.1.-1.1.9.

Zeznania

J. K. (2)

J. K. (3)

J. S. (2)

Świadkowie odmówili składania zeznań w trybie art. 182 kpk.

1.1.9.

Zeznania:

B. L.

A. K. (4)

G. L.

M. S. K.

A. G. (3)

K. M. (2)

M. K. (3)

K. M. (3)

Zeznania tych świadków nic istotnego do sprawy nie wniosły.

1.1.1.-1.1.9.

Pozostałe dowody z dokumentów i opinie biegłych

Dowody te nic istotnego do sprawy nie wniosły.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1,2,3,4

W. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 280 §1 kk popełnia przestępstwo, kto kradnie używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem (…). Surowszą odpowiedzialność przewiduje §2 tego przepisu w przypadku gdy sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu (…).

W przypadku czynów opisanych w pkt 1 i 2 wyroku oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy z banków grożąc pracownikom tych banków, a w niektórych przypadkach również klientom natychmiastowym użyciem przemocy poprzez okazywanie im przedmiotów wyglądających jak pistolet, a później również wyglądających jak granaty. Takie zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstw rozboju z art. 280 §1 kk.

Przestępstwa opisane w zarzutach II, III i IV zostały popełnione w krótkich odstępach czasu (4 i 6 miesięcy), z wykorzystaniem takiej samej sposobności. A zatem zostały spełnione warunku ciągu przestępstw z art. 91 §1 kk.

Odnośnie zarzutu VI – oskarżony podnosił zarzut, iż sprawca rozboju nie posłużył się nożem w celu zaboru mienia, ale w celu odzyskania „pistoletu”, którym się wcześniej posługiwał oraz, że osoba wobec której noża użyto (M. M.) w ogóle go nie widziała. W związku z tym kwestionował prawidłowość kwalifikacji prawnej z art. 280 §2 kk. Częściowo można zgodzić się z interpretacją zeznań świadków przez oskarżonego, natomiast nie z wnioskami, jakie na tej podstawie wyciąga; pomijają one bowiem całkowicie kontekst całego zdarzenia.

Rzeczywiście, z ustaleń faktycznych wynika, że oskarżony w pierwszej fazie napadu zastraszał pracowników banku i klientów atrapą pistoletu i granatu. Dopiero kiedy zgubił atrapę pistoletu i uznał, że zabrał ja M. M., wyciągnął nóż i groził nim M. M.. Lecz zdanie Sądu nie można na tej podstawie wyciągnąć wniosku, że użycie noża nie miało żadnego związku z dokonywaną kradzieżą. W orzecznictwie podnosi się, że przepis art. 280 § 2 k.k. nie precyzuje bliżej, w jaki sposób sprawca ma posługiwać się niebezpiecznym narzędziem. Pozwala więc na szeroką interpretację znamienia "posługiwania się" niebezpiecznym narzędziem, jako środkiem, którego groźba użycia ze względu na jego przedmiotowe właściwości lub sposób użycia pozbawia pokrzywdzonego możliwości przeciwdziałania zaborowi jego rzeczy ze strony sprawcy (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 29.12.2015r. II AKa 314/15); właściwe zbrodni z art. 280 § 2 k.k. znamię "posługiwania się nożem" obejmuje zachowania, które mogą polegać na użyciu tego przedmiotu, jak i samej tylko jego demonstracji, która przekonuje ofiarę, iż sprawca takim niebezpiecznym przedmiotem dysponuje i może go w dowolnym, wybranym przez siebie momencie użyć (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 29.10.2018r. II AKa 248/18); na gruncie przepisu art. 280 § 2 k.k. posługiwanie się bronią palną ma szerszy zakres niż pojęcie jej użycia i obejmuje wszelkie manipulowanie, okazywanie i demonstrowanie jej w celu wywołania obawy jej użycia i poczucia zagrożenia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 30.08.2012r. II AKa 297/12); używanie przemocy, jak i grożenie natychmiastowym jej użyciem, nie muszą być skierowane bezpośrednio wobec osoby pokrzywdzonej, bowiem może to być również inna osoba, byleby tylko celem sprawcy było oddziaływanie na posiadacza przedmiotu (wyrok Sądu Najwyższego z 11.09.2014r. WA 26/14). Przenosząc powyższe zapatrywania na grunt rozboju dokonanego w C. w 2013r. należy zauważyć, że oskarżony posługiwał się atrapą broni aby zastraszyć pracowników banku i dokonać kradzieży pieniędzy. Kiedy stracił ten przedmiot i uznał, że M. M. mu go zabrał, a więc, że ktoś może stawić mu opór – zdenerwował się, użył noża i brutalnie zaatakował w/w; w ten sposób zademonstrował obecnym, że jest zdolny do przemocy i nie zawaha się jej użyć w przypadku niewykonywania jego poleceń i ma do tego odpowiednie środki (czyli nóż). Tak więc posługiwanie się nożem de facto stanowiło w tym momencie substytut atrapy pistoletu; celem oskarżonego nie było przecież odzyskania atrapy pistoletu samo w sobie, ale uzyskanie pieniędzy; aby to zrobić musiał mieć odpowiedni środek nacisku na pracowników banku, aby ich skutecznie zastraszyć. Jak zacytowano powyżej – użycie przemocy i groźby nie musi być nakierowane na bezpośredniego posiadacza przedmiotu (pieniędzy); jest oczywiste, że M. M. jako praktykant nie miał dostępu do sejfu, kasetek z pieniędzmi czy bankomatu; użycie wobec niego noża i przemocy miało na celu zastraszenie pozostałych osób, „wybicie im z głowy” chęci stawiania oporu, zapewnienie „współpracy” z ich strony i umożliwienie skutecznego przeprowadzenia napadu. Dlatego też w ocenie Sądu kwalifikacja z art. 280 §2 kk, wskazana w zarzucie aktu oskarżenia jest w tym przypadku prawidłowa. Posłużenie się nożem i przemocą w trakcie tego napadu miało bowiem bezpośredni związek z kradzieżą pieniędzy.

W przypadku tego zarzutu doszło również do doprowadzenia pokrzywdzonych do stanu bezbronności poprzez skrępowanie im rąk i zamknięcie za kratą skarbca.

Odnośnie zarzutu IX – zachowanie oskarżonego zatrzymało się w fazie usiłowania, albowiem z uwagi na zachowanie pracowników banku i skuteczną interwencję policji oskarżony nie osiągnął zamierzonego celu w postaci kradzieży pieniędzy. Takie zachowanie wyczerpuje znamiona art. 13 §1 kk w zw. z art. 280 §1 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. K.

1,2,3,4

Za popełnione przestępstwa Sąd skazał oskarżonego na kary po 3 lata pozbawienia wolności (zarzuty I, V,VII, VIII i IX); za ciąg przestępstw (zarzut II, III i IV) na karę 6 lat pozbawienia wolności; za czyn VI na karę 5 lat pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kary te są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów. Przy wymiarze kar Sąd miał na uwadze: sposób zachowanie oskarżonego i okoliczności każdego zdarzenia, wartość szkód wyrządzonych poszczególnymi czynami; w przypadku czynu VI – natężenie przemocy i sposób posłużenie się nożem; jako okoliczność łagodzącą – wcześniejszą niekaralność oskarżonego.

W. K.

5,6

Sąd połączył w/w kary jednostkowe i wymierzył oskarżonemu karę łączną 10 lat pozbawienia wolności. Przy wymiarze tej kary Sąd miał na uwadze treść art. 85a kk. Ilość czynów popełnionych przez oskarżonego, bardzo długi czasookres jego działania (ponad 10 lat) jak również potrzeba kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a w szczególności uświadamiania zarówno oskarżonemu jak i opinii publicznej, że rabowanie banków nie popłaca – przemawiała za wymierzeniem kary w takim wymiarze.

Na poczet tej kary Sąd zaliczył oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. K.

7,8

Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych – czyli przedmiotów, które służyły do popełnienia przestępstw. Pozostałe przedmioty, zbędne dla dalszego postępowania Sąd zwrócił oskarżonemu, od którego je zatrzymano.

W. K.

9

Szkody poniesione przez banki zostały naprawione praktycznie w całości przez firmy ubezpieczeniowe. Sąd zatem – zgodnie z art. 46 §1 kk w zw. z art. 49 §3 kpk – nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkód poprzez zapłatę na rzecz firm ubezpieczeniowych kwot odpowiadających kwotom, jakie firmy te wypłaciły pokrzywdzonym bankom.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

10

Sąd obciążył oskarżonego opłatą w kwocie 600 zł (od kary łącznej pozbawienia wolności). Natomiast z uwagi na fakt, że oskarżony jest pozbawiony wolności, nie pracuje, a ponadto z uwagi na wysokość szkód, jakie ma naprawić oskarżony – został on zwolniony od ponoszenia wydatków, którymi obciążono Skarb Państwa.

7.  Podpis

SSR del. Radosław Chodorowski