Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 8/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. K.

T. A.

czyn przypisany w pkt I wyroku, zarzut z aktu oskarżenia z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art 12 k.k.

w okresie od stycznia 2017r. do marca 2017r. w miejscowości B. znajdującej się w gminie B., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu, przywłaszczyli wyprodukowany w wykonaniu łączących (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o., (...) S.A. oraz (...). umów i na podstawie tych umów powierzony spółce (...) Sp. z o.o., koncentrat jabłkowy będący własnością spółki (...) Sp. z o.o. w zakresie stanowiącym mienie znacznej wartości, tj. 7.652.458,83 PLN, spółki (...) S.A. w zakresie stanowiącym mienie znacznej wartości tj. co najmniej 8.000.000,00 PLN oraz spółki (...) w zakresie stanowiącym mienie znacznej wartości, tj. 4.888.794,00 PLN, czym działali na szkodę (...) Sp. z o.o., (...) S.A. oraz (...)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. (...) sp. z o.o. KRS pod numerem (...) zajmowała się produkcją koncentratów i aromatów owocowych. Prezesem Zarządu (...) sp. z o.o. do dnia 30 sierpnia 2017 r. uprawnionym do jednoosobowej reprezentacji oraz jedynym członkiem Zarządu była B. K., jednakże umowy z ramienia Spółki negocjował T. A. – zięć U. K. (udziałowca w (...) sp. z o.o.), który jednocześnie był udziałowcem i prezesem zarządu (...) sp. z o.o. będącej współwłaścicielem działki gruntu nr (...) w B., na której znajdował się zakład produkcyjny (...) sp. z o.o.

Spółka (...) sp. z o.o." będąc znaną w branży przetwórstwa spółką poszukiwała kontrahentów do współpracy. W wyniku negocjacji prowadzonych przez T. A. pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) sp. z o.o. we wrześniu 2016 r. doszło do zawarcia dwóch umów dotyczących produkcji i sprzedaży towaru w postaci koncentratu jabłkowego i aromatu jabłkowego na rzecz (...) sp. z o.o. Na podstawie umowy z dnia 23 września 2016 r. nr (...) sp. z o.o. miała wyprodukować i przekazać na rzecz (...) sp. z o.o. 4000 ton koncentratu jabłkowego za kwotę 300.000 EUR (1 292 530,44). Umowa przewidywała, że odbiór towaru nastąpi do 31 marca 2017 r., a produkcja odbędzie się w partiach - produkcja wrzesień 2016 – ilość 1000 ton, produkcja październik 2016 – ilość 1500 ton, produkcja listopad 2016 – ilość 1500 ton. Druga umowa nr (...) z dnia 26 września 2016 r. dotyczyła produkcji i sprzedaży towaru w postaci koncentratu jabłkowego i aromatu jabłkowego na rzecz (...) sp. z o.o. W ramach umowy (...) sp. z o.o. co tydzień informowała (...) sp. z o.o. o ilości wyprodukowanego koncentratu i wystawiała za to fakturę, którą (...) sp. z o.o. opłacała. Zgodnie z postanowieniami umów towar miał być magazynowany nieodpłatnie na terenie zakładu produkcyjnego (...) sp. z o.o. w B., zaś pierwsze partie towaru miały być odbierane od stycznia 2017 r. Odbiór pierwszej partii towaru (około 500 ton) w styczniu 2017 r. odbył się zgodnie z umową. Zgodnie z deklaracją o magazynowaniu już wyprodukowanego koncentratu (...) sp. z o.o. zwróciła się do (...) sp. z o.o. o wyznaczenie terminu na podstawienie cystern, celem odebrania kolejnej partii koncentratu. Do odbioru miało dojść do dnia 27 lutego 2017 r. – 300 ton towaru po 75 ton dziennie.

Dnia 24 lutego 2017 r. (...) sp. z o.o. wystosowała do (...) sp. z o.o. informację, że nie otrzyma zamówionego w dniu 22 lutego 2017 r. towaru w związku z problemami technicznymi. (...) sp. z o.o. kierowała kolejne zapytania o odbiór magazynowanego koncentratu, bowiem zgodnie z deklaracjami (...) sp. z o.o. na terenie zakładu Spółki powinien znajdować się towar w ilości 2135590 kg gotowy do odbioru. Zapytania odnośnie wydania towaru pozostały bez odpowiedzi. (...) sp. z o.o. odebrała 721400 kg towaru w ramach obu podpisanych we wrześniu umów.

2. L. C. Suisse SA (dalej jako (...)) podobnie jak (...) sp. z o.o. prowadzi działalność w zakresie produkcji soków i koncentratów owocowych do produkcji napojów. (...) od kilku lat współpracowała z (...) sp. z o.o., która dostarczała koncentrat jabłkowy, a współpraca ta przebiegała bez żadnych komplikacji. Ostatnia współpraca pomiędzy podmiotami odbywała się na podstawie umowy na dostawę towaru tzw. O. A., która została podpisana przez Prezesa Zarządu (...) sp. z o.o. – B. K. w dniu 12 sierpnia 2016 r. Na podstawie zawartej umowy (...) sp. z o.o. zobowiązała się zarówno do wyprodukowania określonej ilości i jakości koncentratu jabłkowego, sprzedaży na rzecz (...), a także przechowywania go w swoich magazynach na terenie zakładu produkcyjnego oraz wydania koncentratu na żądanie (...). Konkretna ilość koncentratu, jaka miała być wyprodukowana przez (...), była ustalana na bieżąco na podstawie zapotrzebowania i zamówień składanych przez (...) do (...) sp. z o.o. w drodze korespondencji e-mail. Sprzedaż koncentratu odbywała się na podstawie zamówień, a przejście własności produktu n. (...) miało miejsce z chwilą zapłaty za wyprodukowany koncentrat na podstawie faktur wystawionych przez produkującego. Raportowanie ilości wyprodukowanego koncentratu jabłkowego oraz stanu magazynowego koncentratu przechowywanego przez (...) sp. z o.o. w magazynach w B. odbywało się za pośrednictwem korespondencji mailowej przesyłanej do (...) przez Prezesa Zarządu (...) sp. z o.o. B. K. oraz S. M.. Dodatkowo zespoły logistyki i handlowy (...) otrzymywały w drodze wiadomości - email od Prezesa Zarządu (...) - B. K., cotygodniowe raporty produkcji koncentratu wraz z fakturami.

W wykonaniu umowy z (...), (...) sp. z o.o. wyprodukowała i przechowywała na terenie zakładu produkcyjnego w B. koncentrat jabłkowy w łącznej ilości 3.363,39 ton (tj. 3.363.390 kg), który stanowił w całości własność (...), gdyż został opłacony. Powyższa ilość koncentratu została potwierdzona w trakcie kontroli w zakładzie w dniu 16 grudnia 2016 r. przez T. B., który był niezależnym kontrolerem jakości i ilości koncentratu ze strony (...). W trakcie kontroli przeprowadzonej przez T. B. w dniu 16.12.2016 r. na terenie zakładu ilość koncentratu zgadzała się (dane z ilością koncentratu podane były na każdym zbiorniku zawierającym koncentrat w formie elektronicznego wyświetlacza). Raport został podpisany przez T. B. oraz B. K..

Wyprodukowany koncentrat został opłacony przez (...) na podstawie faktur wystawianych przez (...) sp. z o.o. w drugim półroczu 2016 r. (za wyjątkiem wcześniej opłaconych faktur nr (...), które zostały wystawione w kwietniu 2016 roku). Łączna kwota zapłaconych faktur wyniosła 2.735.385,76 Euro. Na każdej z faktur został określony przez (...) sp. z o.o. tydzień produkcji koncentratu soku jabłkowego oraz ilość (w kg) wyprodukowanego koncentratu. (...) odbierał koncentrat stosownie do swoich potrzeb. W Umowie zostało ustalone, że koncentrat będzie odebrany najpóźniej do dnia 31 grudnia 2017 r.

Kontrole odbywały się kwartalnie. Kolejna kontrola została zaplanowana na marzec 2017 r., w związku z czym T. B., skontaktował się telefonicznie z B. K.. Kontrola na terenie zakładu miała odbyć się w dniu 21 marca 2017 r., jednakże T. B. nie został wpuszczony na teren zakładu. Kolejna nieudana próba wejścia na teren zakładu odbyła się w dniu 24 marca 2017 r. Wówczas T. B. został poinformowany przez pracownika (...), że ilość koncentratu jaka znajduje się na terenie zakładu wynosi około 300 ton. Nie zostało wyjaśnione, co stało się z pozostałą ilością koncentratu stanowiącego własność (...). Wydano (...) jedynie przedmiotowe ok. 300 ton koncentratu (tj. ok 300.000 kg), odmawiając wydania pozostałej partii towaru. Nadal brakowało około 3.000 ton koncentratu o wartości co najmniej 1.900.000 euro (ok. 8 milionów złotych).

B. K. poinformowała kontrahentów, że niewywiązanie się z zobowiązań wynikających z umów jest wynikiem awarii, która miała miejsce na przełomie stycznia i lutego 2017 r., tj. rozszczelnienia zaworu parowego w magazynie, co spowodowało wydostanie się pary na magazyn i w konsekwencji podwyższenie temperatury w zbiornikach – silosach, w których był przechowywany koncentrat. W związku ze zdarzeniem został sporządzony protokół awarii, protokół zniszczenia towaru, identyfikacja i oszacowanie ilości zniszczonego towaru oraz ocena sytuacji po ponownym przerobie koncentratu.

3. Firma (...) została założona w 2000 roku Kierownikiem działu był W. L., który dokonywał zakupu dla wszystkich owoców europejskich takich jak - wiśnie, jagody, truskawki, natomiast głównym towarem były jabłka. W. L. zajmował się współpracą z firmą (...) od roku 2012, natomiast ostatnia umowa została zawarta 2016 r. Według ostatniej umowy (...) wyprodukowało 3.550 ton koncentratu dla (...). Z ilości 3.550 ton, nie dostarczono 1.220 ton. Każdego dnia firma miała ogląd ile (...) otrzymywało od rolników surowca włącznie z ceną, nadto z początkiem kolejnego tygodnia firma otrzymywała raport ile wyprodukowano koncentratu za poprzedni tydzień. Zapłacono za 3.225 ton do końca roku 2016 r. K. był składowany w firmie (...). Na początku marca 2017 r. firma otrzymała wiadomość o problemach technicznych, które przez okres dwóch tygodni uniemożliwią dostawę. W. L. spotkał się z B. K., M. i T. A.. Na spotkaniu dowiedział się, że koncentratu nie ma, a nadto od strony (...) padło zapytanie o zakupie udziałów. W wyniku przeprowadzonej kontroli na terenie (...) i stwierdzono, że w zbiornikach nic nie było. (...) zapewniało, że w B. nie jest składowany towar i nie został on sprzedany. Przedstawiciele (...) nie informowali (...) zarówno o awarii zbiorników w B., jak o tym, że koncentrat uległ zniszczeniu. Kontrola nie wykazała również żadnych śladów dotyczących awarii.

częściowo wyjaśnienia T. A.

k. 559v-560

częściowo wyjaśnienia B. K.

k.558v-559v

zeznania P. P.

k.581-583

k.543 - 546 od słów "na dzień 09 stycznia" do słów "T. K.

zeznania A. R.

k. 583v-585

k. 538-540 od słów "wiem że w zakresie do końca protokołu"

zeznania T. T.

k. 622-622v

zeznania T. B.

k. 585-586

k. 460 od słów "w dniu 24 marca" do słów "danymi zleceniodawcy"

k. 591-592 od słów "ja byłem kilka razy" do słów "na terenie zakładu

zeznania W. L.

k. 631-632

częściowo zeznania S. P.

k. 620-622

k. 532-534 od słów "w weekend" do słów "co się stało"

k. 533 od słów "nie posiadam” do słów „oprócz mnie", od słów "natomiast" do słów "oczyszczalni ścieków"

częściowe zeznania M. G.

k.619-619v

kopia umowy, dokumentacja

k.25-41, 107-129, 166-235, 263-339, 359-367, 380-400, 401-450, 494-504 akt postępowania PR 2 Ds. (...)

wypisy z KRS

k. 96-103, 134-145, 258-262 akt postępowania PR 2 Ds. (...)

wyciągi z korespondencji mailowej

k. 45-92 akt postępowania PR 2 Ds. (...)

Protokół przeszukania

k. 104-106 akt postępowania PR 2 Ds. (...)

wpis do rejestru

k. 253-257 akt postępowania PR 2 Ds. (...)

Dokumentacja fotograficzna

k. 546-548 akt postępowania PR 2 Ds. (...)

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,3

Zeznania P. P., A. R., T. B., T. T., W. L.

Analizując zeznania przesłuchanych w niniejszym postępowaniu świadków: P. P., A. R., T. B., T. T. i W. L.. Sąd nie miał wątpliwości co do ich wiarygodności. Zeznania ww. świadków w pełni korespondują ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami, a nadto są spójne i korespondują ze sobą, wzajemnie się uzupełniając. Wynika z nich, że to T. A. kontaktował się i proponował usługę produkcji koncentratu jabłkowego, uchodząc za właściciela (...). Potwierdzają to również wyjaśnienia oskarżonej B. K.. Podkreślenia wymaga, że świadek P. P. wskazał, że (...) zgłosiło problemy techniczne i niemożność załadunku, natomiast na spotkaniu z T. A. okazało się, że oskarżony nie potrafił wyjaśnić co się stało z towarem dając świadkowi do zrozumienia, że towar nie został w pełni wyprodukowany, w trakcie wizytowania zakładu (...) zarówno B. K. jak i T. A. odmówili odpowiedzi na pytania funkcjonariusza policji i nie wskazali miejsc a składowaniu koncentratu jabłkowego W dalszej kolejności w trakcie postepowania w prokuraturze świadek ustalił, iż towar uległ uszkodzeniu w wyniku rozszczelnienia zaworu parowego, podgrzania całego pomieszczenie do wysokiej temperatury co spowodowało zniszczenie tego koncentratu i ostatecznie jego utylizację. Świadek z racji doświadczenia w branży nie uznał lakonicznego tłumaczenia T. A. za prawdziwe. Zdaniem świadka hipotezy na których bazował T. A. ulegały ewolucji w miarę potrzeby przyjętej przez oskarżonego linii obrony.

A. R. potwierdził, że na gruncie rozmów pomiędzy prezesem (...) sp. z o.o., a T. A. doszło do podpisania umów dotyczących produkcji koncentratu jabłkowego przez (...) dla (...) sp z o.o. oraz przechowania wyprodukowanego koncentratu. Świadek potwierdził również, że po uzyskaniu informacji o problemach z przekazaniem koncentratu próbował kontaktować się z A., żeby wyjaśnić sytuację. Nie mogąc się z nim skonstatować, kontaktował się z B. K., która poinformował go, że w tych sprawach decyduje T. A.. Świadek chcąc dowiedzieć się czegoś więcej kilkukrotnie udał się do firmy (...) i zauważył, że pomimo odmowy wydania koncentratu spółce (...) sp z o. o cysterny pod magazyny podjeżdżają i trwał załadunek, natomiast on nie został wpuszczony na zakład. Powyższe okoliczności potwierdził również T. T., który również udając się z polecenia zarządu (...) widział załadunek cystern i zrobił zdjęcia. T. B., który zajmując się kontrolą towaru wyprodukowanego przez (...) w marcu 2017r. miał także problemy z nawiązaniem kontaktu z kierownictwem (...) i początkowo nie został dopuszczony do części magazynowej. Podczas kolejnych prób dokonania kontroli udało się świadkowi dokonać oględzin, pczy czym były one pobieżne, nie mógł dokonać obliczeń elektronicznie, a jedynie obstukując zbiornik sprawdzić jego zawartość. Swiadek podał, iż nie było pełnego magazynowania, a co więcej po paru dniach okaząło się, że są puste, przy czym nie poinformowano świadka o żadnej awarii. W ten sam sposób Sąd ocenił zeznania tego świadka W. L.. Jego relacja z oględzin zbiorników była rzeczowa i spójna. W swoich zeznaniach świadek opisał tylko to, co sam zaobserwował i zapamiętał. Jednoznacznie podawał, że gdy tylko przyjechał na magazyny widząc puste zbiorniki zaczął dopytywać co stało się z towarem skoro nie został sprzedany i w zbiornikach też go nie ma. W. L. podobnie jak inni świadkowie nie uzyskał jednoznacznej odpowiedzi, co więcej T. A. i B. K. nie informowali go o awarii. Jego relacja była obiektywna, znalazła potwierdzenie w przedstawionych przez innych świadkach depozycjach.

Opinia biegłego J. Z.

Opinia biegłego D. N. E. J.

Opinia ustna uzupełniająca J. Z., D. N., E. J., E. D., M. J.

Przedmiotowe opinie zarówno J. Z. jak i D. N. i E. J. nie budziły żadnych zastrzeżeń Sądu. Wnioski opinii pisemnych jak i ustnych zostały poprzedzone przeprowadzeniem stosownych badań i były kategoryczne oraz jednoznaczne. W swojej opinii biegli w sposób jasny i zrozumiały wskazali na brak możliwości przegrzania lub przypalenia większej części z 6000 ton koncentratu, a także jego utylizacji przez (...) we własnym zakresie

Celem opinii było ustalenie, czy w oparciu o depozycje oskarżonych do szło do awarii na taka skalę. Z wniosków opinii, które Sąd uznał za rzetelne, wynika, że żadna ze wskazanych możliwości przedstawionych przez oskarżonych, a zatem zarówno wydobycie się pary nie uszkodziłoby takiej ilości koncentratu, a nawet gdyby do niej doszło nie byłaby możliwa utylizacja takiej ilości towaru, a przede wszystkim skutki awarii byłyby inne. Dotyczyłyby one przede wszystkim zbiorników, hali magazynowej, człowieka otwierającego drzwi do magazynu i skażenia środowiska na szeroką skalę, a nawet katastrofy ekologicznej, bowiem koncentrat jabłkowy jest substancją, która ma duże zapotrzebowanie na tlen, a jego brak powoduje rozkład i odór.

Ponadto biegły J. Z. ocenił, iż gdyby doszło do utylizacji takiej ilości koncentratu to zakład musiałby dysponować odpowiednią strukturą oczyszczalni. Przede wszystkim taka oczyszczalnia byłaby ogromnych rozmiarów, a biegły J. Z. wizytując zakład na który go nie wpuszczono takowych budynków czy konstrukcji nie zaobserwował.

Dodatkowych ustaleń nie przyniosła również opinia ustna uzupełniająca. Z opinii jednoznacznie wynika, że do awarii mogło dojść jednakże nie na taką skalę, gdzie skutkiem było przegrzanie lub przepalenie nawet niewielkich ilości znajdującego się w zbiornikach koncentratu jabłkowego.

Pozostałe dokumenty

Sposób sporządzenia przedmiotowych dokumentów nie budził jakichkolwiek wątpliwości Sądu, przy czym żadna ze stron nie kwestionowała ich treści.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1., 2., 3.

częściowo wyjaśnienia B. K.,

Analizując w pierwszej kolejności wyjaśnienia złożone przez B. K. przez pryzmat zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz zasad logiki i doświadczenia życiowego Sąd pierwszej instancji doszedł do przekonania, iż depozycje oskarżonej nie zasługują na atrybut wiarygodności w części dotyczącej twierdzeń oskarżonej, że w wyniku awarii zaworu parowego przedstawionej przez oskarżoną doszło do drastycznego podgrzania się koncentratu co w praktyce spowodowało jego częściowe zniszczenie, a następnie został on zutylizowany na terenie firmy (...). Co więcej B. K. dowodziła, iż słuszność jej racji wynika z tego, że nie ma obowiązku zawiadamiana instytucji o awarii, gdyż koncentrat jabłkowy nie stanowi zagrożenia dla środowiska. Już w tym miejscu podkreślić należy, iż budzą wątpliwości okoliczności związane z utylizacją koncentratu jabłkowego zważywszy na wnioski zawarte w opinii biegłego J. Z.. Odnoście pierwszej omawianej kwestii tj. przegrzania koncentratu jabłkowego wątpliwym jest również samo przegrzanie co wynika z kolei z wniosków drugiej opinii biegłych. Oskarżona uzasadniała w tym zakresie swoje stanowisko, iż kwestia przegrzania wynikała z awarii zaworu i wydostania się gacącej pary o czym powiadomił ją pracownik (...)

Odnośnie wyjaśnień T. A. strojących w sprzeczności zeznaniami świadków którym Sąd dął wiarę w całości, wskazać należy, że wyjaśnienia oskarżonego A. są niespójne i nielogiczne, w zakresie w jakim wyjaśnia o braku wiedzy o tym co stało się z koncentratem jabłkowym i braku możliwości jego przywłaszczenia zważając na ilość jaka podlegałaby przywłaszczeniu. Wbrew zasadom logiki i racjonalnego myślenia, negował swój stan wiedzy odnośnie swojego uczestnictwa w negocjacjach z pokrzywdzonymi w celu zawarcia z nimi umów. Taka linia obrony, zmierzająca do uniknięcia lub zmniejszenia odpowiedzialności prawnokarnej, umniejsza wiarygodność wyjaśnień T. A., zwłaszcza w świetle wyjaśnień B. K., która wskazała na to, iż T. A. miał szerokie kontakty w branży i brał udział w rozmowach handlowych co również w swoich depozycjach podkreślali świadkowie.

Sąd w niewielkiej części dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonym. Odnośnie B. K. Sąd uznał iż jej wyjaśnienia pokrywają się z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków, a także zgromadzonych dokumentów, w tym zebranych w sprawie PR 2 Ds. (...) i dołączonych do akt niniejszej sprawy w zakresie zajmowania stanowiska prezesa w spółce (...). Odnośnie T. A. Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego pokrywają się z zeznaniami świadków w zakresie jego uczestnictwa w rozmowach dotyczących rozwiązania konfliktu powstałego w wyniku niedotrzymania warunków umowy i nie dostarczenia koncentratu jabłkowego.

1.,2.,3.,

częściowe zeznania M. G.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka przy czym zeznania świadka niewiele wnoszą z racji charakteru pracy jaki wykonywała w spółce (...). Świadek jedynie słyszała od oskarżonej o awarii jednakże nie potrafiła wskazać szczegółów powstania awarii, jej skutków jak również nie widziała protokołów z awarii i utylizacji. Świadek potwierdziła jedynie, że T. A. bywał w firmie (...) i według jej wiedzy reprezentował spółkę. Jej relacja z zaobserwowanych wizyt oskarżonego była rzeczowa i spójna. W swoich zeznaniach świadek opisała tylko to, co sam zaobserwowała i zapamiętała. W tym zakresie zeznania świadka znajdują potwierdzenie w zeznaniach P. P., A. R. i T. B., które Sąd uwzględnił w całości.

1., 2., 3.

częściowe zeznania S. P.

Sąd w niewielkiej części uznał zeznania świadka za wiarygodne, bowiem nie znajdują one potwierdzenia w zeznaniach świadków, którym Sąd dał wiarę w całości. Świadek z jednej strony podał, iż widząc parę nie wszedł z uwagi na temperaturę, która mogła mieć temp 130 180 stopni z drugiej wskazał, że po zakręceniu zaworu otworzył magazyn celem wychłodzenia go. Powyższe depozycje z logicznego punktu widzenia nie są wiarygodne, bowiem tak wysoka temperatura w rzeczywistości pozostawiłaby skutki zdrowotne u świadka w postaci poparzenia na co wskazali w opiniach biegli. Z uwagi na powyższe Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne jedynie w zakresie stanowiska jakie zajmował w firmie (...).

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wskazać w tym miejscu należy – przyłączając się do jednolitej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego i sądów powszechnych – że „dla przypisania przestępstwa przywłaszczenia niezbędne jest ustalenie, że sprawca tego czynu musi działać w ściśle określonym celu, którym jest przywłaszczenie "cudzej" rzeczy (mienia) - z zamiarem trwałego włączenia przedmiotu przestępstwa do swojego majątku, a nie zatem tylko z zamiarem bezprawnego władania rzeczą. Nie wystarczy przy tym, by godził się na możliwość przywłaszczenia - musi on bowiem tego chcieć i musi to być jego celem. Jest to bowiem przestępstwo umyślne, którego stronę podmiotową charakteryzuje szczególny zamiar bezpośredni kierunkowy określany jako animus rem sibi habendi - definitywnego uczynienia cudzej rzeczy jako własnej i musi on być bezsprzeczny” (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2018 roku sygn. akt II AKa 355/18, a także m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2017 roku sygn. akt III KK 198/17, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 2010 roku sygn. akt III KK 434/09).

Jeżeli przestępstwo wyczerpujące ustawowe znamiona art. 284 § 2 k.k. zostało popełnione w stosunku do mienia znacznej wartości,(Znaczna wartość mienia to, zgodnie z art. 115§5 k.k., mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza wartość 200 000 zł, sprawca zgodnie z art. 294 § 1 k.k. podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Zgodnie z art. 12 k.k. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony. Czyn ciągły nie składa się zatem z niezależnych od siebie czynów, lecz z zachowań będących jego elementami, które nie stanowią odrębnych bytów prawnych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 września 2005 r. (sygn. II KK 15/05) podniósł, że „Czyn ciągły został uznany w przepisie art. 12 k.k. jako jeden czyn zabroniony i stanowi z punktu widzenia procesu karnego jednolitą całość. Podstawą odpowiedzialności za ten czyn są wszystkie objęte znamieniem ciągłości zachowania, a granice wyznacza początek pierwszego i zakończenie ostatniego zachowania, jeśli wszystkie zostały podjęte z góry powziętym zamiarem". Istotnym elementem przyjęcia wszystkich zachowań jako jednego przestępstwa jest krótki okres czasu pomiędzy poszczególnymi zachowaniami. Analiza orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, a także poglądów przedstawicieli doktryny prawa karnego prowadzi do wniosku, że określenie krótkie odstępy czasu, to odstępy najwyżej kilku miesięcy, choć przeważają poglądy, że za okres ten należy przyjmować okres do kilku tygodni lub dni. Art. 12 k.k. stanowi, że sprawca czynu ciągłego podejmuje działanie w wykonaniu „z góry powziętego zamiaru”. Oznacza to, że do uznania, że zachowania przestępcze podjęte zostały w warunkach czynu ciągłego, niezbędne jest stwierdzenie, że sprawca działał w zamiarze umyślnym – bezpośrednim lub ewentualnym.

W ocenie Sądu, analiza czynności podjętych przez oskarżonych po podpisaniu umowy z (...) Sp. z o.o., (...) S.A. i Refresco B.C. pozwala na uznanie, że oskarżeni przywłaszczyli koncentrat, albowiem ich zachowanie jest nacechowane wolą zatrzymania dla siebie powierzonego im towaru oraz rozdysponowania nim bez zgody właścicieli.

O zamiarze zatrzymania dla siebie powierzonego im towaru w postaci koncentratu świadczy:

- brak rzetelnej informacji kierowanej do kontrahentów – przedstawiciele (...) Sp. z o.o., (...) S.A. i (...) nie otrzymali jednoznacznej odpowiedzi dlaczego nie mogą otrzymać koncentratu jabłkowego, za który zapłacili. Wypowiedzi T. A. były wymijające, w zależności od sytuacji i przyjętej koncepcji.

- wskazanie awarii zaworu parowego jako przyczyny utraty koncentratu, gdzie opinie biegłych jednoznacznie wskazują, iż w przypadku powstania awarii sytuacja wyglądałaby inaczej

- powoływanie się na utylizację koncentratu przypalonego nie mając do tego warunków na terenie firmy (...)

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.3.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.4.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. K., T. A.

1.

1.

Odnosząc się do wymiaru kary, Sąd uwzględnił dyrektywy określone w art. 53 k.k., kierując się głównie tym, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawców, a także mając na uwadze cele wychowawcze, jakie spełniać ma orzeczona kara.

Sąd uznał, że stopień szkodliwości czynów, którego dopuścili się oskarżeni określić należy jako znaczny, którego skutkiem było wyrządzenie szkody spółce (...) Sp. z o.o., spółce (...) S.A., spółce (...).C.

W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę to, że oskarżeni dobrowolnie nie naprawili szkody w całości, a nawet w części, to takie zachowanie winno znaleźć odpowiednio silne odzwierciedlenie w wymiarze kary.

Sąd rozpoznający sprawę B. K. i T. A. w ramach postępowania karnego nie mógł tracić z pola uwagi w szczególności tej istotnej okoliczności, że po stronie oskarżonych brak było chęci do naprawienia szkody przed rozpoczęciem przewodu sądowego w niniejszej sprawie jak i w jego trakcie.

Zdaniem Sądu, taka okoliczność nie świadczy o osiągnięciu istotnej części celów postępowania, jeszcze przed zapadnięciem wyroku w sprawie, co ewidentnie powinno być odpowiednio odzwierciedlone wymiarem orzeczonej kary.

Sąd wziął pod uwagę na korzyść oskarżonych, iż byli oni dotychczas niekarani, zaś czyn przypisany im w wyroku stanowił incydent w ich dotychczasowym nienagannym życiu.

Sąd wymierzył oskarżonym kary po 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. dopisać art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił, oznaczając okres próby na 4 lata. W tym miejscu Sąd stwierdza, iż omyłkowo przez niedopatrzenie wymierzył okres kary w zawieszeniu na 4 lata a powinno być na okres 3 lat. Za wymierzeniem oskarżonym kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania przemawia przede wszystkim fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonych, ich sytuacja osobista i finansowa.

Wymierzenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności, stanowiłoby zdaniem Sądu nadmierną dolegliwość, a kara orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełni swoje funkcje przede wszystkim w zakresie prewencji indywidualnej i pozwoli na szybsze naprawienie szkody względem pokrzywdzonych spółek.

Mając na względzie, że oskarżeni dopuścili się czynu z pkt I polegającym na przywłaszczeniu mienia znacznej wartości Sąd wymierzył oskarżonym karę grzywny w wysokości po 150 stawek dziennych po 50 złotych jedna stawka. Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd miał na względzie realne możliwości zarobkowe oskarżonych, , jak również zasądzone kwoty względem pokrzywdzonych spółek.

W ocenie Sądu nie sposób uznać aby kara grzywny wymierzona oskarżonym za popełniony czyn była nadmierna, niesprawiedliwa bądź przekraczała stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Wymierzona kara grzywny, będącą karą nie nadzwyczajnie złagodzoną, musiała pozostawać w odpowiedniej proporcji do wartości przestępstwa.

Nadto orzeczona w takich wymiarach kara grzywny, pozwoli oskarżonym zrozumieć naganność ich postepowania i zapobiegnie powrotowi do przestępstwa.

W ocenie Sądu przy uwzględnieniu wszystkich podniesionych wyżej okoliczności wymierzenie oskarżonym kary pozbawienia wolności, z dobrodziejstwem warunkowego jej zawieszenia, nie jest zbyt surowa i nie odpowiadająca wymogom kary sprawiedliwej.

Konkludując zdaniem Sądu, wymierzona oskarżonym kara spełni cele w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także w zakresie prawnej świadomości społeczeństwa. Przede wszystkim uświadomi oskarżonym naganność postępowania i będzie przestrogą dla innych w popełnianiu tego rodzaju czynów zabronionych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd jeszcze raz nadmienia, iż w pkt 2 wyroku wskazany okres próby powinien wynosić 3 (trzy) lata . Nie ulega wątpliwości, że art. art. 70§1 pkt 1 k.k. wskazuje na okres próby wynoszący od roku do lat trzech.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

z uwagi na zasądzone kwoty: na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. kwotę 7.652.458,83 PLN, na rzecz spółki (...) S.A. kwotę 8.000.000,00 PLN na rzecz spółki (...) kwotę 4.888.794,00 PLN Sąd Okręgowy nie zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa zarówno kwot stanowiących należności sądowych z etapu postępowania przygotowawczego, jak i wydatków poczynionych przez Sąd na etapie postępowania sądowego kierując się dyrektywą wynikającą z treści 624 § 2 k.p.k. Wydatki te Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa. Mając na uwadze w szczególności wysokość orzeczonego obowiązku naprawienia szkody, Sąd uznał, że w realiach przedmiotowej sprawy oskarżeni powinni w pierwszej kolejności zadośćuczynić swoim obowiązkom wobec pokrzywdzonych i orzeczonej kary grzywny. Kwota zasądzonego obowiązku naprawienia szkody jest natomiast tak wysoka, że uiszczenie dodatkowo kosztów postępowania byłoby dla oskarżonych zbyt uciążliwe.

6.  1Podpis