Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 224/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 18 stycznia 2021 r. sygn. akt II K 739/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

.--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy oskarżonego

1.obraza przepisów postępowania która mogła mieć wpływ na treść wyroku a to:

- art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., oraz art. 424 k.p.k. polegająca na nieuwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów, analizy materiału dowodowego w sposób wybiórczy, rozstrzyganiu wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, odrzuceniu wyjaśnień oskarżonego i innych korzystnych dla niego dowodów, chociażby w postaci przedłożonej przez niego licznej korespondencji, którą kierował do leasingodawcy, w której wyrażał gotowość do współpracy oraz gotowość do zapłaty rat wraz z powstałymi zaległości z tytułu niezapłaconych w terminie faktur oraz każdorazowo wolę zawarcia ugody, bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska;

- art. 368 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. polegająca na niewyjaśnieniu istotnych okoliczności, na temat których wiedzę posiadał wnioskowany prze oskarżonego pismem z dnia 12.10.2019 r. świadek w osobie funkcjonariusza policji asp. L. G. poprzez zaniechanie przesłuchania tego świadka i braku jakiejkolwiek decyzji w tym zakresie;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

2.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na:

- przyjęciu przez Sąd I instancji iż zeznania świadka J. C. miały „kapitalne” znaczenie dla oceny istnienia zamiaru przywłaszczenia przedmiotu leasingu po stronie M. W. (1), jednakże stanowiska takiego już Sąd szczegółowo nie uzasadnił nadto w sprzeczności z twierdzeniem Sądu, iż świadek ten był osobą bezstronną stoi fakt, ze za swoje działania przeciwko dłużnikowi – w tym przypadku oskarżonemu, świadek z racji zajmowanego stanowiska w zatrudniającej go firmie otrzymuje wynagrodzenie oraz premie, świadek – co wynika ze specyfiki tego rodzaju firm – rozlicza się przed przełożonym z wykonanych przez siebie czynności względem dłużnika w danej sprawie, zatem świadek jest żywo zainteresowany tym, aby stworzyć pozory, tak jak w niniejszej sprawie, iż dokonał licznych działań względem danego dłużnika, przy czym przedłożony do akt sprawy wydruk w formie tabeli świadczący o rzekomych próbach kontaktu z oskarżonym jest jedynie dokumentem prywatnym o wątpliwej wiarygodności;

- przyjęciu przez Sąd I instancji iż kontakt z oskarżonym był utrudniony a wręcz wyłączony, podczas gdy w aktach sprawy znajduje się liczna korespondencja prowadzona przez oskarżonego z leasingodawcą w tym wzywająca leasingodawcę do wystawienia oskarżonemu stosownych faktur oraz do zawarcia ugody;

- przyjęciu przez Sąd I instancji że oskarżony nie respektował zapisów umowy przez to że nie regulował wymaganych rat leasingu podczas gdy początkowo zaprzestanie płacenia rat wynikało wyłącznie z faktu utraty przez oskarżonego głównego źródła dochodu w postaci kantoru, który został spalony w drodze przestępstwa, nadto Sąd nie zauważył, że przestoje w płaceniu faktur były jedynie chwilowe i zawsze po tych przestojach oskarżony powracał do spłacania rat a firma leasingowa kilkukrotnie wypowiadała oskarżonemu umowę leasingu a następnie po otrzymaniu wpłaty cofała oświadczenie o wypowiedzeniu tejże umowy , nadto ostatecznie płatności przestały być regulowane przez oskarżonego wyłącznie z uwagi na fakt że leasingodawca poinformował go , że płacone przez niego raty leasingu zaliczone zostaną na poczet opłat manipulacyjnych, w tym przede wszystkim kwoty 900 zł netto naliczonej kilkukrotnie za cofniecie przez leasingodawcę wypowiedzenia umowy na co oskarżony nie wyrażał zgody, bowiem umowa leasingu nie przewiduje formy „cofnięcia wypowiedzenia”, w normalnym obrocie gospodarczym takie kwestie regulowane są za pomocą stosownych aneksów do umowy głównej, a nie dowolnego cofania przez leasingodawcę oświadczeń woli, zatem sprzeciw oskarżonego był ze wszech miar uzasadniony, jednakże nawet pomimo w/w sprzeciwu oskarżony nadal wzywał leasingodawcę do zawarcia ugody , wystawienia faktur stosownie do zapisów umowy oraz do wskazania podstawy prawnej naliczania kwot 900 zł. netto;

- przyjęciu przez Sąd I instancji że oskarżony wykorzystywał wskazany przedmiot w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej tak, jak właściciel choć sam Sąd wskazał, że „brak było dowodów świadczących o tym, że oskarżony przedmiot leasingu próbował zbyć, oddał do korzystania innej osobie, czy też dokonał w nim istotnych zmian” co świadczy o braku podjęcia przez oskarżonego wobec rzeczy w sposób zewnętrznie postrzegalny dyspozycji typowej dla właściciela;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

3.obraza przepisów prawa materialnego tj. art. 46 § 1 k.k. poprzez zaniechanie orzeczenia wobec oskarżonego obowiązku naprawienia (...) S.A. szkody, pomimo skazania oskarżonego oraz pomimo złożenia przez pokrzywdzonego pismem procesowym z dnia 31 października 2019 r. wniosku o naprawienie szkody;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4.rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego tj. grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł. każda, gdyż prawidłowa ocena okoliczności dotyczących jej wymiaru uzasadnia orzeczenie wobec M. W. (1) kary pozbawienia wolności, ewentualnie kary grzywny w znacznie większej wysokości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad.1 i 2

Obydwa rozbudowane zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego sprowadzały się w istocie do oceny prawnej zachowania się oskarżonego M. W. w kontekście stanu faktycznego niniejszej sprawy, w szczególności wypełnienia lub niewypełnienia ustawowych znamion tak strony podmiotowej jak i strony przedmiotowej przypisanego mu przez Sąd I instancji przestępstwa kwalifikowanego przywłaszczenia rzeczy ruchomej, czyli tzw. sprzeniewierzenia z art. 284 § 2 k.k. Z tych powodów zarzuty te zostaną omówione łącznie. Zarzuty te co do zasady należało uznać za trafne. Przed rozpoczęciem szczegółowych rozważań w wyżej wymienionym zakresie stwierdzić jedynie należy, że zarzut Ad.1 był niezasadny w części dotyczącej obrazy art. 368 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k., w przekonaniu Sądu Okręgowego nieprzesłuchanie w charakterze świadka L. G. nie miało bowiem decydującego wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w swoim orzecznictwie wielokrotnie stawał na stanowisku że postępowanie karne nie może być substytutem cywilnoprawnej odpowiedzialności kontraktowej. Odpowiedzialność karna w sposób zasadniczy różni się od odpowiedzialności cywilnoprawnej. Przestępstwo przywłaszczenia rzeczy ruchomej wymaga działania w zamiarze bezpośrednim kierunkowym postąpienia z cudzą rzeczą tak jakby się było właścicielem, sprawca musi zmierzać do zatrzymania cudzej rzeczy dla siebie lub innej osoby bez żadnego do tego tytułu. Sprzeniewierzenie związane jest ponadto z powierzeniem sprawcy rzeczy pod opiekę z zastrzeżeniem jej zwrotu właścicielowi ( a nie zwrotu równowartości pieniężnej tej rzeczy ) w przyszłości. Stanowisko to było aprobowane także przez Sąd Najwyższy ( zob. m.in. wyrok S.O. w Jeleniej Górze z dnia 27.04.2016 r. VI Ka 91/16; wyrok SN z dnia 7.12.2016 r. V KK 229/16 – LEX ). Za powyższym przemawia także orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazywane w apelacji obrońcy ( str. 4, str. 11 apelacji, k. 244, k. 251 akt ).

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że firmę oskarżonego M. W. P.P.H.U. (...) i oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą we W. łączyła umowa leasingu operacyjnego o numerze wskazanym w zarzucie aktu oskarżenia dotycząca wskazanej w zarzucie koparki K. ( k.4 -8 ). Bezsporne jest także, że leasingodawca (...) S.A. przesłał oskarżonemu pismo z dn. 11.07.2017 r. informujące o rozwiązaniu umowy leasingu w związku z opóźnieniem w płatności rat, z żądaniem natychmiastowego zwrotu przedmiotu umowy, z jednoczesnym zastrzeżeniem jednakże że „w razie niezwłocznego uiszczenia pełnej kwoty zaległości (...) rozważy możliwość cofnięcia niniejszego oświadczenia woli…” ( k.10 ). Jak się więc wydaje, pokrzywdzony traktował rozwiązanie umowy, a więc także żądanie zwrotu jej przedmiotu jako „warunkowe”. Taką „warunkowość” zakłada także udzielone przez pokrzywdzonego pełnomocnictwo dla firmy windykacyjnej (...) S.A., która upoważniona została „do negocjacji mających na celu ustalenie warunków wcześniejszego rozwiązania lub kontynuacji umowy” ( k. 3 ). Wyżej wymieniona umowa leasingu była już wcześniej „rozwiązywana” przez (...) Fundusz (...) w listopadzie 2016 r. ( k. 150 ), po czym owo „rozwiązanie” było wycofywane a umowa „wznawiana” ( k.151 - 152 ). (...) S.A. wzywał także oskarżonego do zapłaty z tytułu tej umowy m.in. kwoty 117.001,54 zł. ( k. 156 ), którą oskarżony w korespondencji z pokrzywdzonym kwestionował, wyrażając jednocześnie zgodę na zapłatę zaległego, niespornego zadłużenia ( k. 157, k.159, k.162 ). W ocenie Sądu Okręgowego nie sposób w tych warunkach przyjmować – mimo że oskarżony istotnie nie zwrócił przedmiotowej koparki – że rzecz tą będącą przedmiotem leasingu zamierzał zatrzymać dla siebie i włączyć do swojego majątku. Strony kontraktu wszak cały czas spierały się o rozliczenia wynikające z tej umowy, koparka nie była przez oskarżonego zbywana a umowa raz „rozwiązywana”, innym razem „wznawiana”.

Zasadnie wskazuje skarżący obrońca, że o zamiarze przywłaszczenia przez oskarżonego przedmiotowej rzeczy nie mogą świadczyć zeznania pracownika firmy windykacyjnej (...) S.A. J. C. (2). Z relacji tego świadka wynika, że wielokrotnie kontaktował się telefonicznie z oskarżonym, który miał odmówić wydania przedmiotu leasingu, a następnie nie odbierać kolejnych połączeń telefonicznych, co świadek wykazał w swoim raporcie ( k. 25 – 26 , k.13 – 22 ). W ocenie Sądu Okręgowego zeznania J. C. (2) nie mogą być dowodem przesądzającym o zamiarze przywłaszczenia spornej koparki przez oskarżonego M. W. i to z kilku powodów. Jak wskazano wyżej oskarżony prowadził spór z leasingodawcą (...) odnośnie rozliczeń w związku z zawartą umową, a pokrzywdzony nie był konsekwentny co do zamiaru rozwiązania umowy. Nie bez racji skarżący obrońca wskazuje, że świadek rozlicza się przed przełożonym w zatrudniającej go firmie z wykonanych przez siebie czynności względem dłużnika, zatem może być zainteresowany wykazywaniem swojej aktywności, nawet jeżeli są to tylko pozory. Powoduje to że jego zeznania należy traktować z ostrożnością, tym bardziej że oskarżony bez zastrzeżeń wydał dobrowolnie koparkę gdy w toku postępowania zwróciła się o to policja ( k.107 – 108 ).

Na marginesie wskazać należy że po zatrzymaniu koparki policja na podstawie art. 228 § 1 i 2 k.p.k. oddała ją następnie na przechowanie oskarżonemu M. W. ( k. 110 – 111 ). Wymieniony przepis mówi o oddaniu rzeczy na przechowanie „osobie godnej zaufania” którą – jak wynika z podjętej decyzji – jest oskarżony. Przy takim rozstrzygnięciu oskarżony – przynajmniej od momentu sporządzenia protokołu oddania koparki na przechowanie – zyskał dodatkowy tytuł prawny do posiadania tej rzeczy.

Z wyjaśnień oskarżonego M. W. złożonych na rozprawie w dniu 3.12.2019 r. wynika, że sporna koparka jest cały czas w jego posiadaniu, stoi na podwórku jego nieruchomości ( k. 177 ), z pism pokrzywdzonego (...) S.A. i z treści zarzutu apelacji wynika natomiast, że pokrzywdzony domaga się raczej zwrotu równowartości koparki którą wycenia na 95.000 zł., niż zwrotu tej rzeczy. Tym bardziej wskazuje to na cywilnoprawny charakter sporu, nie zaś na wypełnienie znamion zarzuconego oskarżonemu przestępstwa.

Ad. 3 i 4

Zważywszy na uwzględnienie zarzutów zawartych w apelacji obrońcy skutkujących uniewinnieniem oskarżonego, zarzuty apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego okazały się nie tylko niezasadne, ale bezprzedmiotowe co zwalniało Sąd Odwoławczy od ich rozpoznania ( art. 436 k.p.k. ).

Wniosek

1.o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia czynu z art. 284 § 2 k.k. ( apelacja obrońcy );

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

2.o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji ( apelacja obrońcy );

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3.o zmianę zaskarżonego wyroku w części poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia (...) S.A. szkody poprzez zapłatę kwoty 95.000 zł., ewentualnie nawiązki w wysokości 95.000 zł., oraz wymierzenie oskarżonemu karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku ( apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego ).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek Ad.1 zasadny zważywszy na całą argumentację przedstawioną powyżej.

Wniosek Ad.2 niezasadny, rozstrzygniecie reformatoryjne było wystarczające dla rozstrzygnięcia sprawy.

Wniosek Ad.3 niezasadny, bezprzedmiotowy, wobec uwzględnienia wniosku Ad.1.

.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

----------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił oskarżonego M. W. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zwięźle o powodach zmiany

Zważywszy na całą argumentację przedstawioną powyżej, wobec braku wypełnienia przez oskarżonego ustawowych znamion przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. należało wydać wyrok uniewinniający.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art.632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy stwierdził, że koszty sądowe w sprawie ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie co do całości wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie co kary i co do środka kompensacyjnego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana