Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 78/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. P.

W dniu 24 września 2019r. w miejscowości P., woj., (...) działając nieumyślnie, poprzez szarpnięcie za rękę swojego teścia M. K. (2) spowodował, że spadł on ze schodów i doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy w postaci krwiaków przymózgowych okolicy czołowo-skroniowej prawej i lewej, stłuczeń krwotocznych płata czołowego i skroniowego prawego, obustronnych krwiaków okularowych, złamania kości jarzmowej, co spowodowało ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. P. był funkcjonariuszem Komendy Powiatowej Policji w K.. Na emeryturę przeszedł 9 grudnia 2010r. w stopniu nadkomisarza.

Informacja z policji

k. 193

Nie był wcześniej karany.

dane o karalności

k. 124

W dniu 24 września 2019r. w miejscowości P., w miejscu zamieszkania oskarżonego i jego rodziny doszło do awantury domowej wywołanej przez M. P., znajdującego się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia - 2,38 promila alkoholu we krwi.

Po powrocie do domu w godzinach wieczornych zaczął on zachowywać się agresywnie – krzyczał, ubliżał córce i wyrzucał rzeczy przez okno. N. N., córka oskarżonego, zadzwoniła na Policję zgłaszając awanturę wszczętą przez agresywnego ojca. M. P. znajdował się wtedy na dolnym poziomie budynku i kiedy usłyszał, że jest wezwana policja chciał uciec. Zaczął wchodzić po schodach na wyższy poziom budynku; jednak jego teść – M. K. (2) zastawił mu przejście u szczytu schodów, chcąc go zatrzymać. Oskarżony chwycił M. K. (2) za dłoń i szarpnął do siebie w wyniku czego pokrzywdzony stracił równowagę, wpadł na oskarżonego i obaj spadli ze schodów. Oskarżony nie chciał zrobić teściowi krzywdy, ale nie zachował należytej ostrożności i pociągnął teścia za rękę, mimo, że miał możliwość przewidzenia jaki będzie skutek pociągnięcia teścia w dół schodów.

Po upadku obaj zatrzymali się na podeście dzielącym schody na dwie części, przy czym oskarżony leżał na swoim teściu. Obaj byli nieprzytomni. Członkowie rodziny wyciągnęli M. K. (2) spod oskarżonego i posadzili go na krześle; następnie wezwali pogotowie i po konsultacji z dyżurnym pogotowia położyli M. K. (2) na podłodze w pozycji bezpiecznej.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 177-179

zeznania A. N.

k. 28-29, 266-267

sprawozdanie z badania trzeźwości

k. 74-77

zeznania M. K. (2)

k. 79, 184-185

zeznania M. L. (1)

dokumentacja z pogotowia

zeznania P. G.

k.272

187-189

k. 2-4, 265v.-266

Po przyjeździe pogotowia M. K. (2) został przetransportowany do szpitala. W wyniku zdarzenia doznał obrażeń ciała w postaci krwiaków przymózgowych okolicy czołowo-skroniowej prawej i lewej, stłuczeń krwotocznych płata czołowego i skroniowego prawego, krwiaków okularowych obustronnie, złamania kości jarzmowej. Skutki doznanych obrażeń w wyniku upadku ze schodów spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu

dokumentacja medyczna dot. M. K. (2)

k. 83

opinia sądowo-lekarska

k. 93-103

1.1.2.

M. P.

W dniu 24 września 2019r. w miejscowości P., woj. (...) znieważył funkcjonariuszy Policji mł. asp. P. G. i sierż. M. K. (1) w ten sposób, że wyzywał ich słowami powszechnie uznanymi za obraźliwe i wulgarne podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w trakcie obsługi interwencji domowej oraz kierował groźby zniszczenia mienia pod adresem mł. asp. P. G., przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będą spełnione.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Na miejsce zdarzenia, do domu w miejscowości P. został wysłany z polecenia Dyżurnego KPP K. patrol Policji w osobach mł. asp. P. G. i sierż. M. K. (1). Funkcjonariusze Policji przybyli jeszcze przed przyjazdem pogotowia i zastali w budynku leżących M. K. (2) (u dołu schodów) i M. P. (w połowie schodów).

Gdy M. P. się ocknął, sierż. M. K. (1) chciał ustalić jego obrażenia. Oskarżony nie wyraził na to zgody, szarpał się i usiłował wstać. Funkcjonariusze pouczyli M. P. o przysługujących mu prawach i poinformowali o możliwości użycia siły fizycznej celem uspokojenia mężczyzny. W trakcie czynności M. P. był agresywny i wulgarny. Kierował do policjantów słowa powszechnie uznane za obelżywe i wulgarne, tj. „ty (...), ty (...), (...), jesteś (...), ty (...)”.

Do mł. asp. P. G. oskarżony powiedział, że dobrze go zna, wie gdzie mieszka i spali mu dom. Słowa te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia. Znał on bowiem oskarżonego, wiedział że ma on skłonności do nadużywania alkoholu oraz że jest byłym funkcjonariuszem Policji.

Na miejsce zdarzenia został wezwany drugi patrol Policji w osobach st. sierż. S. I. (1) i sierż. sztab. A. S. (1).

zeznania P. G.

k. 2-4, 265v.-266

zeznania M. K. (1)

k. 7-8, k. 179-180

protokół zatrzymania

k. 18-19

zeznania A. N.

k.28-29

Policjanci M. K. (1) i P. G. w trakcie interwencji byli trzeźwi.

protokoły badania stanu nietrzeźwości

k. 11, 12

1.1.3.

M. P.

W dniu 24 września 2019r. w C., woj. (...) znieważył funkcjonariusza Policji, st. sierż. S. I. (1) i asp. sztab. A. C. (1) w ten sposób, że wyzywał ich słowami powszechnie uznanymi za obraźliwe i wulgarne oraz naruszył nietykalność cielesną st. sierż. S. I. (1) przez oplucie go - podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych oraz kierował groźby karalne pozbawienia życia pod adresem asp. sztab. A. C. (1), przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będą spełnione.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Po wyżej opisanym zdarzeniu, M. P. został zatrzymany, a następnie przewieziony przez policjantów st. sierż. S. I. (1) i sierż. sztab. A. S. (1) do szpitala w C. celem wykonania badań. A. S. (1) była znajomą oskarżonego i utrzymywała z nim kontakty towarzyskie przed interwencją. W trakcie oczekiwania na badania mężczyzna zaczął się zachowywać agresywnie i wulgarnie głównie w stosunku do st. sierż. S. I. (1). Kierował w jego stronę wulgaryzmy „(...) (...) ode mnie, (...) jesteś, (...) nie doczekasz świąt”. Pomimo kierowanych do niego poleceń oskarżony nie stosował się do wydawanych polecań. St. sierż. S. I. (1) związku z zachowaniem oskarżonego zastosował wobec niego chwyty transportowe i obezwładniające oraz założył mu kajdanki na ręce z tyłu.

Do szpitala przybył asp. szt. A. C. (1), aby dostarczyć ampułkę do badania krwi - przekazał ją A. S. (1) i opuścił szpital, ale z uwagi na wezwanie przez S. I. wsparcia - wrócił się do szpitala, aby udzielić wsparcia w/w policjantom.

Podczas oczekiwania w poczekalni SOR na dalsze badania M. P. zaczął krzyczeć, wymachiwać rękoma, używać słów wulgarnych w kierunku policjantów, tj. „(...), (...), (...) się”. Policjanci poinformowali go o konieczności wykonywania ich poleceń. Oskarżony nadal zachowywał się agresywnie i w pewnym momencie opluł st. sierż. S. I. (1). Z uwagi na jego zachowanie policjanci użyli ponownie chwytów transportowych. Oskarżony dalej był agresywny i używał słów wulgarnych wobec funkcjonariuszy. S. I. wyzywał od "(...), nie doczekasz świąt (...), dzięciole masz (...)"; wobec A. C. wypowiedział natomiast groźby, mówiąc "(...) Cię, twoją żonę i dzieci", przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będą spełnione.

Cała interwencja trwała kilka godzin; były okresy, że oskarżony uspokajał się, a były okresy, że dostawał napadów agresji i zachowywał się w sposób opisany powyżej. Po zakończonych badaniach został przetransportowany do KPP K. do dalszych czynności.

zeznania S. I. (1)

k. 22-25, 182-184

karta informacyjna leczenia szpitalnego

k. 161-163

zeznania A. S. (1)

k. 31-32, 267-268

zeznania A. C. (1)

k. 40-41, k. 180-182

dokumenty zgromadzone w aktach czynności wyjaśniających

k. 194-244

W wyniku badań przeprowadzonych w szpitalu stwierdzono u oskarżonego: stłuczenie głowy, stłuczenie klatki piersiowej, urazu gałki ocznej prawej, efekt toksyczny etanolu, myśli samobójcze. Wykonano mu badania obrazowe głowy i klatki piersiowej, konsultowano go okulistycznie. Okulista stwierdził wylewy podskórne powiek, a w oku prawym masywny wylew podspojówkowy. Lekarz podał, że ze względu na to, że pacjent był agresywny i niespokojny nie był w stanie przeprowadzić dalszych badań, w tym oceny dna oka.

W dniu 1.10.2019r. oskarżony wykonał obdukcję.

obdukcja lekarska

k. 167-170

zdjęcia

k. 271

dokumentacja medyczna

161-166

W czasie czynów oskarżony był poczytalny.

opinia sądowo-psychiatryczna

63-66

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. P.

jak w pkt. 1.1.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

M. P. nie przyczynił się w żaden sposób do tego, że teść spadł ze schodów. To teść go złapał i to spowodowało upadek ze schodów.

wyjaśnienia M. P.

k. 177-178

Detektyw (...) kierował zeznaniami świadków i M. K. (2), ukierunkowywał go.

wyjaśnienia M. P.

k. 177-178

1.2.2.

M. P.

jak w pkt 1.1.2 i 1.1.3.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony przeklinał tylko sam do siebie, nie w stosunku do kogokolwiek innego.

wyjaśnienia M. P.

k. 177-178

Spadając ze schodów oskarżony doznał tylko otarcia pleców i głowy. Pozostałe obrażenia spowodowali funkcjonariusze Policji, w szczególności S. I..

wyjaśnienia M. P.

k. 177-178

Funkcjonariusze Policji kłamali w zeznaniach.

wyjaśnienia M. P.

k. 177-178

Oskarżony był bardzo spokojny, gdy zatrzymała go Policja.

wyjaśnienia M. P.

k. 177-178

2.  OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za miarodajne co do tego, że był on w czasie zdarzeń pod wpływem alkoholu, wszczął w domu awanturę, spadł ze schodów wraz z teściem i trafił do szpitala. Również w zakresie faktu, iż nie zepchnął teścia ze schodów, ale pociągnął go i wtedy obaj spadli ze schodów. W tym zakresie są one bowiem zgodne z zeznaniami M. K. (2), policjantów i dowodami z dokumentów.

1.1.1.

1.1.2.

zeznania P. G.

M. K. (1)

Sąd uznał zeznania P. G. i M. K. (1) za wiarygodne, gdyż są logiczne, konkretne, konsekwentne i korespondują z zeznaniami A. N. oraz pośrednio M. K. (2). Wiedzę o czynie przypisanym oskarżonemu w pkt 3 wyroku świadkowie czerpali z relacji rodziny M. P. uzyskanej tuż po zdarzeniu, kiedy przyjechali na interwencję zgłoszoną przez N. N.. Byli natomiast świadkami agresywnych i wulgarnych zachowań M. P. opisanych w pkt 1 wyroku. Opisali je dokładnie podczas składania zeznań w postępowaniu przygotowawczym, a następnie powtórzyli na rozprawie. Z oczywistych względów, a mianowicie upływie roku od zdarzenia, zeznania złożone na rozprawie nie były już tak szczegółowe.

1.1.3.

Zeznania S. I. (1),

A. C. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom S. I. (1) i A. C. (1); są one spójne, logiczne, konsekwentne; korespondują ze sobą oraz częściowo z zeznaniami A. S. (1) jak również sporządzonym przez nią na potrzeby postępowania wyjaśniającego pisemnym oświadczeniem.

1.1.3.

zeznania A. S. (1)

Zeznania A. S. (1) Sąd uznał za częściowo wiarygodne. Przy ocenie tych zeznań Sąd miał na uwadze, że świadek jest dobrą znajomą oskarżonego i konieczność udziału w interwencji prowadzonej z jego udziałem musiała wywołać u niej konflikt lojalności. Przemawia za tym zarówno fakt wezwania przez S. I. wsparcia, kiedy uznał, że A. S. w trakcie interwencji mu go nie udziale w sposób wystarczający jak również złożenie przez niego raportu w tym zakresie, co skutkowało przeprowadzeniem wewnętrznego postepowania wyjaśniającego. Świadek w swoich zeznaniach jak i wspomnianym oświadczeniu nie kwestionowała zachowania oskarżonego opisywanego przez S. I. jak i A. C.; mimo, że kilka razy wskazywała, że nie widziała, co wywoływało reakcję jej kolegów w postaci używania siły fizycznej wobec oskarżonego - gdyż np działo się to w innym pomieszczeniu - usprawiedliwiała wielokrotnie zachowanie oskarżonego ciasno zapiętymi kajdankami. Sąd dał więc wiarę zeznaniom tego świadka co do faktów - czyli przebiegu interwencji, albowiem w tym zakresie jej zeznania jak i pisemne oświadczenie co do zasady koreluje z zeznaniami S. I. oraz A. C.. Natomiast Sąd nie dał wiary zeznaniom tego świadka co do ocen, interpretacji zachowań i motywów, albowiem w sposób oczywisty w tym zakresie na jej zeznania miały wpływ zarówno emocjonalny stosunek do całej interwencji i oskarżonego oraz konflikt w pracy, jaki był tego skutkiem.

1.1.1.

1.1.2.

zeznania A. N.

Zeznania A. N. były spójne, logiczne, konkretne i korelowały z zeznaniami policjantów P. G. i M. K. (1) i jako takie Sąd uznał je za wiarygodne.

1.1.1.

zeznania M. K. (2)

Zeznania pokrzywdzonego Sąd uznał za wiarygodne. Były bowiem logiczne i korespondowały częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami A. N.. Sąd miał na uwadze, że w zeznaniach składanych w śledztwie i na rozprawie były rozbieżności; w toku śledztwa bowiem świadek zeznawał, że oskarżony złapał go, żeby go odepchnąć i to spowodowało jego i oskarżonego upadek ze schodów; natomiast na rozprawie zeznał, że został złapany za palce u ręki przez oskarżonego i obaj spadli ze schodów. Zdaniem Sądu jednak te rozbieżności są pozorne, albowiem w toku śledztwa nie rozpytano szczegółowo o przebieg zdarzenia, czyli gdzie był pokrzywdzony i oskarżony i jak wyglądał dokładnie przebieg wypadków. Tymczasem z zeznań złożonych na rozprawie, korespondujących z wyjaśnieniami oskarżonego wynika, że pokrzywdzony stał u szczytu schodów, a oskarżony wchodził nimi w górę. Gdyby zatem oskarżony chciał odepchnąć pokrzywdzonego, powinien on upaść w tył, na posadzkę, a nie w przód, na oskarżonego i dalej w dół schodów. Dlatego jest dla Sądu oczywiste, że zeznania złożone na rozprawie w sposób bardziej prawidłowy opisują przebieg wypadków – jako zgodne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Sąd daje wiarę pokrzywdzonemu, że wybaczył on oskarżonemu i jak stwierdził „nie chce go utopić”, ale zeznaje to co pamięta.

1.1.3.

zeznania M. L. (1)

Świadek ten jest policjantem i przeprowadzał czynności w postępowaniu przygotowawczym w sprawie. W swoich zeznaniach ustosu7nkowywał się do oskarżeń M. P. kierowanych pod jego adresem. Zeznawał spokojnie, konkretnie i wyczerpująco. Poza gołosłownymi twierdzeniami oskarżonego brak jest dowodów, aby miał on kierować zeznaniami świadków.

1.1.1.

sprawozdanie z badania trzeźwości

Sprawozdanie zostało sporządzone przez osobę wykwalifikowaną, posiadającą odpowiednie wykształcenie i doświadczenie zawodowe na podstawie przeprowadzonego stosownego badania próbki krwi oskarżonego. Brak jest podstaw do kwestionowania wniosków sprawozdania.

1.1.1.

Informacja z policji,

Dane o karalności

Dowody z dokumentów Sąd uznał za wiarygodne, gdyż zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy, w odpowiedniej dla danej czynności formie, nie były też kwestionowane w toku procesu.

1.1.3.

opinia sądowo-psychiatryczna

Opinia została sporządzona przez biegłych lekarzy psychiatrów posiadających odpowiednią wiedzę i kwalifikacje - po przeprowadzeniu badania oskarżonego. Jej wnioski są jasne i pełne i Sąd w pełni je podziela.

1.1.1.

opinia sądowo-lekarska

Opinia została sporządzona przez biegłego lekarza medycyny sądowej posiadającego odpowiednią wiedzę i kwalifikacje, po przeprowadzeniu analizy akt sprawy, w tym dokumentacji medycznej M. K. (2). Wnioski są jasne i jednoznaczne, nie były kwestionowane przez strony.

1.1.1.

1.1.3.

dokumentacja medyczna,

dokumentacja z pogotowia

Dokumentacja sporządzona przez profesjonalny podmiot leczniczy, zawiera wyniki badań, opis obrażeń i toku leczenia. Brak podstaw do kwestionowania zgromadzonych w niej dokumentów. Nie były one też podważane w toku procesu.

1.1.3.

dokumenty zgromadzone w aktach czynności wyjaśniających

Akta postępowania wyjaśniającego zawierały m.in. oświadczenia S. I. (1), A. S. (1), A. C. (1) i M. K. (1). Stanowią one dowód tego, że osoby te złożyły oświadczenia o treści w nich zawartych. Dokumentacja została sporządzona w sposób odpowiedni do przeprowadzonych czynności, przez uprawnione do tego osoby.

1.1.3.

obdukcja lekarska

Została sporządzona przez lekarza specjalistę z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, a więc osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje zawodowe do ustalenia obrażeń jakich doznał oskarżony. W tym zakresie Sąd uznał dowód za wiarygodny. Natomiast oczywiście lekarz w zakresie okoliczności powstania obrażeń i ich czasu opierał się tylko i wyłącznie na informacjach przekazywanych przez oskarżonego.

1.1.3.

zdjęcia

Fotografie złożone w toku sprawy przez oskarżonego (jego osoby oraz schodów) Sąd uznał za wiarygodne odnośnie tego, że przedstawiają podawane miejsce (schody, na których doszło do zdarzenia) oraz osobę oskarżonego.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.-1.1.3.

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd jedynie w niewielkiej części dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tj. w zakresie o jakim mowa w pkt 2.1. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w pozostałym zakresie stanowią jedynie przyjętą linię obrony, niezgodną z zasadami doświadczenia życiowego, logiki i nadto sprzeczną z praktycznie wszystkimi pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Oskarżony starał się przedstawić siebie jako osobę wyważoną, która zachowywała się spokojnie i z niewiadomych powodów została pobita przez funkcjonariusza Policji i pomówiona. Wskazał nadto, że przeklinał tylko sam do siebie, a nie w stosunku do kogokolwiek innego oraz że sytuacje przedstawione w zarzutach nie miały miejsca. Takie twierdzenia nie wytrzymują krytyki.

Przede wszystkim trzeba przypomnieć, że w odróżnieniu od wszystkich pokrzywdzonych i świadków - oskarżony był w czasie zdarzeń bardzo nietrzeźwy. A zatem już sama ta okoliczność musiała wpływać na jego zdolność do zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń. Ponadto doznał urazu (po spadnięciu ze schodów), na skutek którego stracił przytomność. Jak powszechnie wiadomo takie urazy mogą wpływać na pamięć - tym bardziej jeżeli połączy się je ze wspomnianym stanem nietrzeźwości. Oczywiście kwestię urazu Sąd miał też na względzie przy ocenie zeznań M.K. (przy czym on w odróżnieniu od oskarżonego był trzeźwy w czasie zdarzenia).

Odnosząc się do zdarzenia na schodach to rzeczywiście jedynymi dowodami są relacje uczestników zdarzenia – czyli oskarżonego i pokrzywdzonego. Obaj w wyniku zdarzenia spadli ze schodów, obaj stracili przytomność. Jednakże zeznania pokrzywdzonego są, w odróżnieniu od wyjaśnień oskarżonego logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Pokrzywdzony konsekwentnie twierdził, że chciał zablokować oskarżonemu ucieczkę i zastawił mu drogę, został złapany przez oskarżonego; potem podaje, że został odepchnięty (śledztwo) lub pociągnięty (rozprawa) i z oskarżonym spadli w dół. Do zeznań pokrzywdzonego Sąd odniósł się powyżej. Natomiast wersja oskarżonego, jakoby pokrzywdzony miał go łapać jest sprzeczna z zeznaniami pokrzywdzonego, zasadami doświadczenia życiowego i jako taka niewiarygodna.

Co do czynów na szkodę policjantów - należy mieć na uwadze, że zachowanie oskarżonego jako wulgarne i agresywne opisało czterech funkcjonariuszy Policji. Potwierdza to również zięć oskarżonego jak i dokumentacja medyczna, gdzie nawet lekarz okulista zwracał uwagę na agresywne zachowanie oskarżonego. Także przychylna mu A. S. (1), potwierdzała takie jego zachowanie. Policjanci (mężczyźni) to osoby obce w stosunku do oskarżonego bądź też znające go jedynie z kontaktów służbowych (G. i C.), nie zainteresowane w sprawie, nie mające z nim wcześniej żadnego konfliktu i nie mające żadnego interesu aby fałszywie go oskarżać bądź o coś pomawiać. Sąd nie znajduje żadnych podstaw aby kwestionować ich prawdomówność. Podobnie Sąd nie dostrzega żadnego powodu, dla którego prowadzący sprawę policjant M. L. (który wcześniej oskarżonego nie znał) miałby nakłaniać świadków do obciążania oskarżonego lub składania niekorzystnych dla niego zeznań. Oskarżony opiera swoje gołosłowne domysły (bo inaczej nie można tego nazwać) na jakichś plotkach przez niego zasłyszanych, albowiem - jak celnie wskazał w/w policjant - nie był obecny przy przesłuchaniach świadków.

Odnośnie wyjaśnień oskarżonego jakich to obrażeń miał doznać na skutek upadku ze schodów - są one również jedynie domysłami nie popartymi żadnymi racjonalnymi dowodami. Nawet w dokumentacji medycznej ze szpitala nie stwierdzono urazu pleców, którego miał doznać podczas upadku, natomiast stwierdzono inne obrażenia. Obdukcja ciała oskarżonego została wykonana 6 dni po zdarzeniu i opisuje jeszcze inne obrażenia. Sąd nie kwestionuje faktu, że w trakcie interwencji w szpitalu oskarżony mógł doznać obrażeń ciała na skutek działań policjantów. Natomiast zdaniem Sądu nie sposób ustalić, które obrażenia są wynikiem upadku ze schodów, a które działań policjantów. Ponadto Sąd nie dopatruje się w zachowaniu policjantów S. I. i A. C. żadnych cech katowania czy znęcania się nad oskarżonym. Trzeba przypomnieć, że mieli oni do czynienia z nietrzeźwym, agresywnym, pobudzonym mężczyzną, który był podejrzany o to, że chwilę wcześniej zepchnął własnego teścia ze schodów (a zatem musiał być oceniany jako osoba niebezpieczna). Jest oczywiste dla Sądu, że wielokrotne używanie wobec niego siły fizycznej - będącej reakcją na jego agresywne zachowania - musiało skutkować powstaniem u oskarżonego dodatkowych obrażeń; były one jednak wyłącznie skutkiem zachowania się samego oskarżonego. Odnosząc się do kwestii kajdanek, o których zeznawała A. S. jako o powodzie agresji oskarżonego (zbyt ciasno zapięte z tyłu), to należy zauważyć, że kajdanki były kilka razy przepinane na przód, o czym zeznają policjanci - z uwagi na wymogi przy kolejnych badaniach; nie skutkowało to bynajmniej wygaśnięciem agresji u oskarżonego, ale pozwalało na kolejne agresywne zachowanie, skutkiem czego było ponowne zapinanie kajdanek z tyłu. Tak więc w tym zakresie Sąd nie daje wiary linii obrony oskarżonego popieranej przez A. S., iż to była przyczyna agresji oskarżonego. Zresztą agresja ta zaczęła się przecież już w domu oskarżonego, była pierwotnym powodem zgłoszenia interwencji policji – a wtedy oskarżony kajdanek na rękach nie miał.

Niewiarygodne są również twierdzenia oskarżonego, że przeklinał sam do siebie. Można by dać wiarę takim twierdzeniom, gdyby oskarżony używał słów "(...) ja (...)" które jak powszechnie wiadomo są przez niektórych ludzi używane zamiast przecinka. Jest jednak całkowicie niewiarygodne, że oskarżony sam do siebie mówił "ty (...), ty (...), (...), jesteś (...), ty (...)”, "(...) (...) ode mnie, (...) jesteś, (...) nie doczekasz świąt” albo, aby tym bardziej sam sobie groził zabiciem rodziny albo spaleniem domu (z opinii biegłych psychiatrów wynika, że w czasie czynów był poczytalny i nie cierpi na żadną chorobę psychiczną, która mogłaby uzasadniać wygrażanie samemu sobie albo obrzucanie wyzwiskami siebie samego).

1.1.1.

Zeznania P. C., Ł. P., S. K.

Świadkowie ci byli pracownikami pogotowia ratunkowego, które przyjechało na miejsce zdarzenia do domu M. P.. Nie pamiętali jednak interwencji z dnia 24 września 2019r. Ich zeznania nie przyczyniły się zatem do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie .

1.1.1.

Zeznania O. P., N. N., W. K.

Świadkowie odmówili składania zeznań w trybie art. 182 kpk.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1, 2

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Stosownie do art. 226 § 1 k.k. karalny jest czyn znieważenia funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Oznacza to, że znieważanie musi nastąpić w czasie pełnienia obowiązków służbowych i mieć z nimi związek. Obie te przesłanki muszą wystąpić łącznie. W niniejszej sprawie niewątpliwie tak było. Policjanci z pierwszego patrolu Policji wysłanego na miejsce zdarzenia próbowali ustalić przebieg zdarzenia, które skutkowało upadkiem ze schodów oskarżonego i jego teścia, chcieli udzielić M. P. pierwszej pomocy i wtedy też doszło do ich znieważenia przez oskarżonego wyzwiskami i słowami wulgarnymi. Również S. I. i A. C. wykonywali swoje czynności służbowe w szpitale asystując podczas badania oskarżonego i wtedy byli znieważani w związku z wykonywaniem swoich czynności służbowych Tym samym oskarżony wyczerpał znamiona art 226 §1 kk w przypadku pkt 1 i 2 wyroku.

Zgodnie z art. 222 § 1 k.k. przestępstwo popełnia kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Splunięcie w twarz funkcjonariusza przez zatrzymanego w trakcie wykonywania przez policjanta czynności służbowych stanowi naruszenie nietykalności cielesnej, o jakiej mowa w tym przepisie. Tym samym zostały wyczerpane znamiona tego przepisu w przypadku pkt 2 wyroku.

Przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. popełnia kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. W niniejszej sprawie oskarżony kierował groźby do P. G. i A. C. (1). Wobec P. G. groźby te, obiektywnie rzecz biorąc, mogły wywołać u zagrożonego obawę ich spełnienia, albowiem oskarżony powiedział, że wie gdzie ten mieszka i spali mu dom. Pokrzywdzony znał oskarżonego, wiedział, że ten nadużywa alkoholu; biorąc pod uwagę przyczynę interwencji - podejrzenie że własnego teścia zepchnął ze schodów, w wyniku czego doznał on poważnych obrażeń ciała - pokrzywdzony miał prawo uważać, że oskarżony jest nieobliczalny i że może zrealizować swoje groźby. To samo odnosi się do gróźb kierowanych pod adresem A. C.. Tak więc takim zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona art 190 §1 kk w przypadku pkt 1 i 2 wyroku.

Sąd zmienił opis i kwalifikację zarzutów stwierdzając, że oskarżony nie dopuścił się pięciu czynów (jak to opisano w akcie oskarżenia) ale dwóch. Były bowiem dwa zdarzenia - czyli dwie interwencje (jedna w P. w domu oskarżonego, a druga w C. w szpitalu) podczas których oskarżony znieważał i groził policjantom, a dodatkowo w szpitalu jeszcze naruszył nietykalność cielesną jednego z nich. Z tych powodów Sąd przyjął kumulatywną kwalifikację prawną w przypadku czynów z pkt 1 i 2 wyroku.

Sąd nie zastosował art 91 §1 kk albowiem podstawa wymiaru kary przy obu przestępstwach jest inna, a zatem nie zostały spełnione przesłanki z tego przepisu.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

3

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonemu postawiono zarzut popełnienia przestępstwa z art 156 §1 pkt 2 kk czyli przestępstwa umyślnego polegającego na spowodowaniu ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Sąd na podstawie ustaleń faktycznych stwierdził, że zachowanie oskarżonego nie nosiło cech umyślności. Z okoliczności zdarzenia nie wynika, aby oskarżony chciał, żeby jego teść doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu albo, żeby się na to godził. Z okoliczności sprawy wynika, że oskarżony chciał uciec, a teść stanął mu na drodze i chciał mu zablokować przejście. Oskarżony pociągnął go za rękę i obaj spadli ze schodów. Gdyby przyjąć umyślność zachowania oskarżonego to należałoby również uznać, że samemu sobie też chciał wyrządzić krzywdę, albo się na to godził, skoro razem z teściem spadł ze schodów - co jest mało prawdopodobne w świetle zasad doświadczenia życiowego.

Natomiast nie budzi wątpliwości Sądu, że oskarżony spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu u swojego teścia na skutek niezachowania należytej ostrożności - działając nieumyślnie. Każdy bowiem normalny człowiek mógł w tych okolicznościach przewidzieć, że pociągnięcie za rękę starszego człowieka, który stoi na skraju schodów może spowodować, że straci on równowagę, spadnie po stromych i długich schodach i dozna ciężkich obrażeń ciała. Mógł to zatem również przewidzieć oskarżony. Zdaniem Sądu nie chciał on spowodować u teścia obrażeń ciała, ale spowodował je właśnie na skutek nie zachowania należytej ostrożności. Tym samym wyczerpał znamiona występku z art 156 §1 pkt 2 w zw. z §2 kk.

Odnosząc się do wszystkich czynów objętych wyrokiem wskazać należy, że były one zawinione. Brak jest bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

1, 2 , 7

1, 2, 7

W ocenie Sądu wymierzone kary jednostkowe grzywny są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów. Przy wymiarze kar Sąd miał na uwadze: przede wszystkim bulwersującą w realiach niniejszej sprawy okoliczność czyli fakt, że oskarżony jest sam emerytowanym policjantem; mimo to popełnił przestępstwa na szkodę innych policjantów, w tym również znanych mu osobiście, co zasługuje na szczególne potępienie; działanie w stanie nietrzeźwości. Jako okoliczność łagodzącą - wcześniejszą niekaralność.

Zdaniem Sądu kara grzywny będzie stanowiła realną dolegliwość dla oskarżonego, a jednocześnie spełni swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej.

Sąd orzekł łączną karę grzywny w wysokości 300 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 40 zł. Przy wymiarze tej kary łącznej Sąd miał na uwadze dyrektywy z art. 85 a k.k.

Przy ustalaniu stawki dziennej grzywny Sąd miał na uwadze możliwości majątkowe oskarżonego, w tym stosunkowo wysoką emeryturę.

M. P.

3

3

Wobec oskarżonego orzeczono za czyn opisany w pkt 3 wyroku karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze społeczną szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego i jego skutek w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął brak wcześniejszej karalności oskarżonego i przebaczenie ze strony pokrzywdzonego.

M. P.

4, 5, 6

3

Sąd uznał, że zasadne będzie warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na okres dwóch lat tytułem próby z oddaniem oskarżonego w tym okresie pod dozór kuratora. Sąd miał na uwadze dotychczasowy sposób życia oskarżonego, wcześniejszą niekaralność to, że jest emerytowanym oficerem Policji, nie jest osobą zdemoralizowaną i zasadne w tych okolicznościach jest przyjęcie, że popełnione przez niego czyny miały charakter jednorazowy. Sąd żywi przekonanie, że mimo zawieszenia wykonania kary oskarżony nie powróci do przestępstwa. Aby ułatwić oskarżonemu przestrzeganie prawa - Sąd nałożył na niego obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu. Zarówno z opinii biegłych psychiatrów jak i zeznań świadków wynika, że oskarżony ma problem z alkoholem i była to jedna z przyczyn popełnienia przez niego przestępstw.

Aby kontrolować przestrzeganie przez oskarżonego porządku prawnego jak i nałożonego obowiązku - Sąd oddał go pod dozór kuratora sądowego.

M. P.

9

1, 2

Sąd tytułem zadośćuczynienia zasądził na rzecz pokrzywdzonych funkcjonariuszy kwoty po 1.000 złotych dla P. G., A. C. (1) i S. I. (1), a wobec M. K. (1) kwotę 700 złotych uznając te kwoty za odpowiednie za doznane przez nich krzywdy.

M. P.

10

1, 2,3

W okolicznościach sprawy Sąd uznał za konieczne orzeczenie środka w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie jego treści na tablicy ogłoszeń Komisariatu Policji we W.. Z komisariatu tego pochodzi większość pokrzywdzonych policjantów. W ocenie Sądu konieczne jest uświadomienie - zwłaszcza funkcjonariuszom policji - że z jednej strony nikt - nawet nadkomisarz policji - nie stoi ponad prawem, a z drugiej, że jako funkcjonariusze organu ścigania mogą liczyć na ochronę państwa - nawet przed innymi funkcjonariuszami (chociażby emerytowanymi).

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

8

7

Stosownie do treści art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania, przyjmując przy tym przelicznik, zgodnie z którym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

11

Zasądzono wynagrodzenie dla obrońcy z urzędu oskarżonego w wysokości 1.549,80 zł. Wysokość wynagrodzenia ustalono na podstawie §4 ust. 1 i 3, §17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

12

Sąd obciążył oskarżonego :

- opłatą w kwocie 1.380,00 złotych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 3 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych,

- kwotą 2.694,76 złotych tytułem wydatków, na którą składają się wydatki postępowania przygotowawczego w kwocie 1.124,96 zł, wynagrodzenie obrońcy z urzędu w kwocie 1.549,80 zł oraz ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przed Sądem I instancji w kwocie 20 zł.

8.  Podpis

SSR del. Radosław Chodorowski