Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Aka.315/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 28 października 2020r.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Wyrok Sądu Okręgowego został zaskarżony w części / żadna ze stron nie kwestionowała skazania w pkt.1 tego wyroku /, zarówno przez prokuratora, jak i obrońcę, przy czym dalej idącą jest apelacja obrońcy oskarżonego.

Obrońca A. W. zaskarżył wyrok co do punktu 2 części rozstrzygającej i zarzucił mu:

„• obrazę przepisów prawa karnego procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

- art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, nieuwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego przy ocenie materiału dowodowego w szczególności:

a)  nieuznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego A. W. (1) co do przebiegu zdarzenia, przyczyn zaproszenia oskarżonego przez pokrzywdzonego do jego mieszkania, jak i tego, iż w momencie opuszczenia przez oskarżonego mieszkania przy ul. (...) jeszcze żył, w sytuacji gdy wyjaśnienia oskarżonego spójne, konsekwentne, dość szczegółowe i korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zwłaszcza w zakresie okoliczności związanych z obecnością oskarżonego w mieszkaniu pokrzywdzonego, wywiązanej kłótni i szarpaniny pomiędzy A. W. (1), a A. B. (1) i doznanych obrażeń przez pokrzywdzonego;

b)  niewłaściwe i bezkrytyczne oparcie się na ekspertyzie Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Prof. J. S. w K. w zakresie postawionej tezy co do analizy upadki, A. B. (1) z okna w mieszkaniu przy ul. (...) i mylne uznanie za prawidłową hipotezy, wskazującej na to, iż jest prawdopodobne, że ofiara znajdująca się przy oknie, stojąc lub siedząc na parapecie okna, została wypchnięta przez osobę przez osobę trzecią, w sytuacji gdy opinia Instytutu nie jest jednoznaczna, a biegli badający mechanizm lotu i upadku pokrzywdzonego badali trzy warianty zdarzenia, stawiając trzy hipotezy w których w żadnej z nich nie stwierdzili, aby do zdarzenia doszło w taki, a nie inny sposób, jak i nie określili stopnia prawdopodobieństwa ich wystąpienia, a jedynie przyjęli za najbardziej prawdopodobną wersję wskazującą na udział osób trzecich w upadku pokrzywdzonego, jednak nie wykluczyli jednocześnie wersji wskazującej na przypadkowy upadek ofiary, którą to określili jako mniej prawdopodobną, a możliwość wykonania przez A. B. (1) skoku samobójczego z dużym prawdopodobieństwem odrzucono, co w konsekwencji nasuwa wątpliwości co do rzeczywistego przebiegu zdarzenia i okoliczności upadku A. B. (1), szczególnie że poza hipotezami sformułowanymi przez biegłych w wyżej wymienionej ekspertyzie, brak jest dowodów wskazujących wprost i jednoznacznie na wypchnięcie pokrzywdzonego z okna, tym bardziej, by wypchnięcia tego miał dokonać oskarżony;

c) nieuwzględnienie zeznań świadka K. C. (1) co do problemów alkoholowych pokrzywdzonego A. B. (1), stanów depresyjnych po rozstaniu z K. C. (1), przyjmowania leków antydepresyjnych, zażywania narkotyków przez pokrzywdzonego, w sytuacji gdy wyżej wymienione okoliczności niewątpliwie mogły wpływać na stan psychiczny i emocjonalny pokrzywdzonego, na jego zachowanie i skłonność do nieprzewidywalnych oraz nieracjonalnych działań czy też brak świadomości własnego działania, co w konsekwencji mogło doprowadzić do podjęcia przez pokrzywdzonego niekontrolowanych i nieświadomych decyzji niekorzystnych dla niego w skutkach, tym bardziej, że w dniu zdarzenia pokrzywdzony A. B. (1) był w stanie upojenia alkoholowego;

• błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na jego treść:

- błędne przyjęcie, iż obecność oskarżonego w mieszkaniu A. B. (1) po godzinie 23:00, a następnie słyszane przez świadka E. S. (1) odgłosy i hałasy około go­dziny 0:00, a później około godziny 1:00 słyszany przez świadka W. P. (1) dźwięk przypominający upadek człowieka z okna, wskazują, iż to oskarżony wypchnął A. B. (1) z okna, w sytuacji gdy żadna z wyżej wymienionych kobiet nie była stuprocentowo pewna tego, o której słyszała hałas, nadto żadna z nich na nie­go nie zareagowała, natomiast pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym doszło jedy­nie w tym dniu do kłótni, w której obrażeń doznał A. B. (1), następnie po­krzywdzony osunął się na podłogę, oskarżony wówczas dokonał penetracji mieszka­nia, a następnie opuścił je wcześniej niż przed godziną 1:00 i w momencie opuszcze­nia przez niego mieszkania pokrzywdzony żył, co wyklucza możliwość wypchnięcia pokrzywdzonego z okna przez oskarżonego,

- błędne uznanie, iż oskarżony wypchnął A. B. (1) z okna ze względu na to, aby uniemożliwić pokrzywdzonemu jakąkolwiek interwencję w momencie, gdy po­krzywdzony po szarpaninie z oskarżonym ocknął się i zastał oskarżonego w pokoju nieprzechodnim, który oskarżony sprawdzał pod kątem interesujących dla niego rze­czy do wyniesienia, gdy tymczasem jak wynika, w szczególności z wyjaśnień oskarżo­nego, przede wszystkim nie było go w pomieszczeniu, z którego okna doszło do upadku A. B. (1), brak w tym miejscu również śladów krwi ani śladów przecią­gania kogokolwiek po pomieszczeniach mieszkania, nadto oskarżony mieszkanie opuścił wcześniej niż przed godziną 1:00, a w momencie opuszczenia przez niego mieszkania pokrzywdzony jeszcze żył,

- mylne przyjęcie, iż w okolicznościach przedmiotowej sprawy oskarżony działał w za­miarze ewentualnym pozbawienia życia A. B. (1), gdy tymczasem nie wy­kazano w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, by to oskarżony wypchną} pokrzywdzonego z okna, a tym samym przewidywał realną możliwość popełnienia przestępstwa zabójstwa i godził się na skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego.”

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd rozstrzygający przeprowadził postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie. Skarżący nie wskazuje na ewentualną potrzebę przeprowadzenia innych dowodów w sprawie, a jedynie kwestionuje ocenę niektórych z przeprowadzonych dowodów, a w konsekwencji - niektóre ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego.

Bezzasadne jest twierdzenie skarżącego, iż wyjaśnienia oskarżonego, co do przebiegu zdarzenia w mieszkaniu A. B. w całości zasługiwały na uwzględnienie. Wyjaśnienia te były częściowo zmienne, a także w oczywisty sposób sprzeczne z innymi, obiektywnymi dowodami. Przykładowo można wskazać na badania toksykologiczne pokrzywdzonego, które wykluczyły obecność w krwi i moczu ofiary narkotyków w chwili śmierci. A to przeczy twierdzeniu oskarżonego, że wspólnie z poszkodowanym zażywali narkotyki. Nielogicznym było też tłumaczenie oskarżonego, iż zabrał z mieszkania A. B. laptop jako wynagrodzenie za rzekomo udzieloną mu porcję narkotyku. Nikt rozsądny nie oddaje wartego co najmniej kilkaset złotych komputera za porcję narkotyku, którą można kupić za około 30 zł. Ponadto, przytoczone wyżej wyjaśnienie A. W. w żaden sposób nie tłumaczy dlaczego zabrał z mieszkania pokrzywdzonego inne przedmioty, a wcześniej dlaczego przeszukiwał jego mieszkanie. Wszystko to dostrzegł sąd rozstrzygający i w prawidłowy sposób uwzględnił oceniając wyjaśnienia oskarżonego /vide: fragment uzasadnienia k.1073 akt /. A obrońca oskarżonego nie wykazał żadnych błędów logicznych w tak dokonanej ocenie. Zaś jego twierdzenie, iż wyjaśnienia A. W. korespondują z innymi przeprowadzonymi w sprawie dowodami jest nieprawdziwe.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, chybione są także zarzuty skarżącego w zakresie ekspertyzy Instytutu im. prof. J. Sehna w Krakowie. Skarżący nie kwestionuje samej treści tej ekspertyzy. Zresztą, uwzględnia ona zgromadzony materiał dowodowy, została wydana przez osoby mające specjalistyczną wiedzę, jest pełna i logiczna. Nie przesądza ona, w jaki sposób ofiara spadła z okna swojego mieszkania, a jedynie analizuje trzy możliwości /vide k.759 akt i n./.

M.in. informuje, że zdaniem biegłych, z dużym prawdopodobieństwem można odrzucić tezę o skoku samobójczym A. B.. Przede wszystkim ułożenie ciała ofiary było po upadku odmienne niż to ma miejsce w przypadku skoku samobójczego /por. stronę 12-ą ekspertyzy, k. 760 akt/.

Drugą analizowaną przez biegłych hipotezą była ta o przypadkowym wypadnięciu ofiary z okna swojego mieszkania. Przeanalizowali oni dane wynikające z oględzin zdarzenia. Zwrócili uwagę na brak wymiaru, na jakiej wysokości znajdował się parapet wewnętrzny opisywanego okna. Jednak nie miało to znaczenia dla oceny biegłych, gdyż decydujące było ułożenie ciała A. B. po upadku, a to było inne niż występuje przy przypadkowym wypadnięciu /por. strona 12-13 ekspertyzy, k.760-761 akt/. Należy dodatkowo zwrócić uwagę, że szerokość wewnętrznego parapetu wynosiła 23 cm, a parapetu zewnętrznego 19 cm, zatem łącznie 42 cm. To, zdaniem Sądu Apelacyjnego także przeczy tezie o przypadkowym wypadnięciu.

Trzecia rozpatrywana przez biegłych hipoteza dotyczyła udziału osób trzecich w krytycznym zdarzeniu. I rozpatrując tą hipotezę, przeprowadzono odpowiednie wyliczenia. Wskazano również na zgodność z tą tezą faktycznego ułożenia ciała poszkodowanego /por. strona13-14 ekspertyzy, k.761-762 akt/.

Biegli nie przesądzili, jak doszło do śmierci pokrzywdzonego, jedynie wskazali możliwe hipotezy i określili ich prawdopodobieństwo. Oceniając prawdopodobieństwo każdej z analizowanych hipotez, przedstawili racjonalne argumenty. Skarżący w żaden sposób nie podważył tych rozważań. Słusznie zatem Sąd Okręgowy uwzględnił tą opinię w swoich rozważaniach i powiązał ją z innymi dowodami, które uznał za wiarygodne. Wszak obowiązkiem sądu było uwzględnienie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej /art.410 kpk/.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, sąd rozstrzygający nie tylko ocenił zeznania K. C. /nota bene skarżący tej oceny nie kwestionuje /, ale w odpowiedni sposób je uwzględnił. Pierwsze rozstanie A. B. nastąpiło w grudniu 2017r.. I wtedy stan psychiczny oraz emocjonalny pokrzywdzonego nie był dobry. Po kilku miesiącach w/w osoby "zeszły się" i K. C. ponownie zamieszkała z A. B.. Ostatecznie rozstali się w lutym 2019r..Pani K. wyprowadziła się. Tego drugiego rozstania pokrzywdzony nie przeżywał mocno. A jego stan emocjonalny w połowie maja 2019r. był normalny. W dniu 14 maja 2019r., po 18ej, K. C. była w mieszkaniu A. B., i jej zdaniem stan emocjonalny jej byłego chłopaka był dobry. Podobnie ocenił ten stan M. G., który w w/w dniu spędził wspólnie z poszkodowanym kilka popołudniowych i wieczornych godzin. Skarżący nie kwestionuje tych zeznań. A zatem sugerowanie przez obrońcę, iż w nocy z 14/15 maja 2019r. poszkodowany był w złym stanie psychicznym i tym samym mógł targnąć się na swoje życie jest całkowicie nieuprawnione. Zresztą, także w świetle wyjaśnień oskarżonego, które tak eksponuje obrońca, teza o złym stanie psychicznym ofiary nie znajduje uzasadnienia.

Obrońca nie kwestionuje oceny zeznań świadków E. S. i W. P.. Jedynie podkreśla, iż te osoby nie miały 100% pewności co do swoich spostrzeżeń. Jednak sąd rozstrzygający bardzo rzetelnie ocenił ich zeznania i wysnuł z nich prawidłowe wnioski. Nie było jakichkolwiek dowodów przeciwnych, pozwalających na inne ustalenia faktyczne niż te, które poczynił Sąd Okręgowy. Oceniając wszystkie zgromadzone dowody wykazano, że nikt inny tylko oskarżony doprowadził do śmierci poszkodowanego. Sąd I instancji przeanalizował możliwe wersje i wykazał, że dokonane przezeń ustalenia faktyczne są prawidłowe. M.in. wskazał na trudności w dostaniem się do klatki schodowej osoby obcej /uszkodzony domofon/, powiązał hałasy w mieszkaniu ofiary z przyznanym przez oskarżonego faktem bicia A. B. oraz stwierdzonymi śladami przeszukiwania mieszkania. Te rozważania Sądu Okręgowego, przedstawione w pisemnym uzasadnieniu /por.1073 odw. - 1074 odw. do słów " ocierało się o fantastykę", w ocenie Sądu Apelacyjnego, zasługiwały na uwzględnienie. Natomiast zarzuty skarżącego w żaden sposób ich nie podważyły.

Dlatego apelacja obrońcy, kwestionująca ustalenie, że to oskarżony umyślnie doprowadził do śmierci A. B., nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wniosek

Obrońca zawnioskował zmianę wyroku w zakresie pkt.2 rozstrzygnięcia i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu w tym punkcie przestępstwa ewentualnie uchylenie wyroku w zakresie pkt.2 i w tej części przekazanie sprawy sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro w sprawie przeprowadzono wszystkie niezbędne dowody, a skarżący nie wskazał na potrzebę uzupełnienia postępowania dowodowego / i jego zakresu /, nie było żadnych powodów do uchylenia wyroku we wskazanej części.

Natomiast rozważania sądu I instancji, uzupełnione powyższymi wywodami, wskazują na prawidłowość dokonanych ustaleń faktycznych, a tym samym brak powodów do uniewinnienia oskarżonego od przypisanej mu zbrodni zabójstwa.

3.2.

Choć prokurator, na wstępie swojej apelacji zaznaczył, iż zaskarża wyrok w całości, to analiza jego zarzutów prowadzi do wniosku, że faktycznie kwestionuje rozstrzygnięcia zawarte w pkt.2 - 4 wyroku.

Oskarżyciel publiczny zarzucił wyrokowi obrazę:

„ - art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej ze wskazaniami wiedzy i zasadami doświadczenia życiowego, oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności bezkrytycznemu nadaniu waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego A. W. (1) w części dotyczącej kradzieży mienia z mieszkania, polegający na przyjęciu, iż brak wystarczających dowodów na przypisanie oskarżonemu dokonania przestępstwa zabójstwa połączonego z rozbojem na pokrzywdzonym A. B. (1) oraz działania w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia wyżej wskazanego pokrzywdzonego i przyjęciu , że dokonując zabójstwa A. B. (1) oskarżony A. W. (1) działał w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego odpychając go od siebie na otwarte okno , a nie wypychając go przez nie oraz zakwalifikowanie zachowania oskarżonego w tym zakresie z art. 148 § 1 k.k., przy jednoczesnym nie przesłuchaniu biegłego z Instytutu Ekspertyz Sądowym im. Prof. Jana Sehna w Krakowie na okoliczność mechanizmu upadku pokrzywdzonego przez otwarte okno w mieszkaniu oraz , że odnalezienie w miejscu zamieszkania rzeczy należących do pokrzywdzonego skutkuje przypisaniem mu odrębnego czynu kwalifikowanego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. , przy jednoczesnym odstąpieniu od przesłuchania w charakterze świadków funkcjonariuszy Policji dokonujących przeszukania lokalu zajmowanych przez oskarżonego i zatrzymujących oskarżonego na okoliczność przebiegu tych czynności, podczas, gdy prawidłowa analiza zebranego materiału dowodowego pozwala na przyjęcie, iż oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim pozbawiania życia A. W. (1) w związku z rozbojem na osobie pokrzywdzonego, co winno prowadzić do zakwalifikowania zachowania oskarżonego z art. 148 § 2 pkt 2 k.k. w zb. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., a nie jako dwóch odrębnych przestępstw kwalifikowanych z : I / art. 148 § 1 k.k. i II / art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

- (…) rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego A. W. (1) kary łącznej 14 ( czternastu ) lat pozbawienia wolności za zarzucone jemu przestępstwa, przy jednoczesnym braku wskazania w motywach uzasadnienia wyroku okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, które miał uwzględnić Sąd I instancji przy wymierzeniu powyżej kary, podczas, gdy analiza okoliczności podmiotowych i przedmiotowych ich popełnienia, a w szczególności zabójstwa A. B. (1) połączonego z rozbojem w celu uzyskania korzyści majątkowej popełnionego więc z niskich pobudek, uprzednie działanie oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. , zaburzenia osobowości oskarżonego o typie dyssocjalnym, dotychczasowe lekceważenie norm prawnych i społecznych oraz negatywna opinia w miejscu zamieszkania i wysoki stopień społecznej szkodliwości obu czynów zarzuconych oskarżonemu, a także wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze , jakie kara ma osiągnąć wobec oskarżonego , jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa , przemawiają za wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej dożywotniego pozbawienia wolności.”

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sad Apelacyjny w dużej części podziela argumentację przytoczoną w apelacji skarżącego. Dokonany przez sąd rozstrzygający podział na dwa odrębne przestępstwa, popełnione na szkodę A. B., jest sztuczny i niezgodny z zasadami logiki. Nie budzi wątpliwości, że oskarżony pobił poszkodowanego w taki sposób, iż spowodował jego czasową utratę przytomności i natychmiast przystąpił do przeszukiwania mieszkania. Z dokonanych ustaleń wynika, że poszkodowany musiał się "ocknąć" w czasie, gdy oskarżony penetrował jego mieszkanie. Skoro oskarżony wypchnął go przez okno, to uczynił to w celu umożliwienia mu dokończenia przeszukania mieszkania lub uniemożliwienia zgłoszenia przez poszkodowanego o zdarzeniu na policję, albo z obu tych powodów łącznie. Po wypchnięciu A. B. przez okno, oskarżony zapakował znalezione przedmioty i opuścił mieszkanie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, działanie A. W. należy rozpatrywać jako jedno zdarzenie. I choć zamiar wypchnięcia ofiary przez okno mógł się zrodzić dopiero w trakcie tego zdarzenia, to jednak nie zmienia to oceny, iż umożliwił on dokonanie zaboru rzeczy pokrzywdzonego.

Nie sposób też uznać, że sprawca wypychający nietrzeźwą ofiarę przez okno, z II piętra kamienicy, na twarde podłoże, nie chce jej zabić. Oskarżony wiedział gdzie się znajduje, zdawał sobie sprawę, ze poszkodowany był pod znacznym wpływem alkoholu i nie jest w stanie podjąć właściwych czynności obronnych. Dlatego należy ocenić, że działanie A. W. bezpośrednio zmierzało do pozbawienia życia A. B..

Konsekwencją w/w ocen jest zmiana opisu przestępstwa popełnionego w nocy z14/15 maja 2019r., a także ustalenie, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa. Tym samym, orzeczona za tą zbrodnię kara winna być znacznie surowsza niż kara 13 lat pozbawienia wolności. Prokurator słusznie wskazał na okoliczności obciążające oskarżonego, które nie zostały w należyty sposób uwzględnione przez sąd rozstrzygający.

Wniosek

Prokurator wniósł o "przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie III Wydział Karny do ponownego rozpoznania".

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Choć zarzuty apelacyjne oskarżyciela publicznego okazały się w przeważającej części uzasadnione, to końcowy wniosek apelacji jest niezrozumiały. Skarżący nawet nie wniósł o uchylenie wyroku, nie mówiąc też o tym, w jakim zakresie miałoby to nastąpić i dlaczego. Przecież Sąd Apelacyjny nie zmienił ustaleń faktycznych sądu rozstrzygającego, a tylko częściowo wysnuł inne wnioski niż to uczynił Sąd Okręgowy. Zmiana opisu czynu przypisanego oskarżonemu, jego kwalifikacji prawnej i podwyższenie kary nie wymaga uchylenia zaskarżonego wyroku. Odmienne zachowanie byłoby zresztą sprzeczne z aktualnym brzmieniem art.437§ 2 i art.454 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Apelacyjny uznał, że zdarzenie w mieszkaniu A. B. należy potraktować jako jedno przestępstwo, popełnione w okresie co najmniej kilkudziesięciu minut. Podstawowym celem działania oskarżonego było dokonanie rozboju / użył wobec poszkodowanego przemocy celem dokonania zaboru rzeczy /, jednak w najpóźniej w trakcie tego działania, A. W. postanowił zabić poszkodowanego i wypchnął go przez okno, z II pietra kamienicy. Dlatego pierwotna kwalifikacja tego czynu, zaproponowana przez prokuratora w akcie oskarżenia, okazała się słuszna. Konsekwencją tej zmiany było orzeczenie nowej kary za zbrodnie zabójstwa i rozboju popełnione w ramach jednego działania, i dodatkowo w warunkach recydywy podstawowej. Orzeczono karę 25 lat pozbawienia wolności, która uwzględnia wszystkie okoliczności czynu, jak i sylwetkę oskarżonego. Jedyną okolicznością przemawiającą na korzyść oskarżonego było to, że nie można ustalić, iż wcześniej planował takie działania, a zamiar zabójstwa powstał w sposób nagły. To powstrzymało Sąd Apelacyjny od orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności.

W związku z orzeczeniem nowej kary jednostkowej, orzeczono także nową karę łączną pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Tak, jak to opisano powyżej.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie § 17 ust.1 pkt.5 rozporządzenia Min. Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia /.../ - tekst jedn. Dz. U. z 2019r., poz.18.

III.

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 635 w zw. z art.627 kpk, a o opłacie za obie instancje - na podstawie art.10 ust.1 w zw. z art.2 ust.1 pkt.6 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r. / tekst jedn. Dz. U. z 1983r., poz.223 z późniejszymi zmianami/.

7.  PODPIS

SSA Andrzej Wiśniewski SSA Andrzej Olszewski SSA Maciej Żelazowski

SSA Jacek Szreder SSA Stanisław Stankiewicz

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 148§ 1 kk

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie oskarżonego za winnego popełnienia dwóch odrębnych przestępstw, a nie zbrodni zabójstwa i rozboju w jednym czasie, orzeczenie rażąco niskiej kary pozbawienia wolności.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana