Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Polak-Kałużna

Protokolant Sylwia Szmigielska

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 roku w Dzierżoniowie na rozprawie

sprawy z powództwa M. S. (1)

przeciwko R. S. (1)

o podwyższenie alimentów

oraz z powództwa R. S. (1)

przeciwko M. S. (1)

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

I.  podwyższa od pozwanego R. S. (1) alimenty na rzecz powódki M. S. (1) z kwoty po 400 zł miesięcznie, ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego
w Ś. w dniu 28 kwietnia 2006 roku w sprawie I C 500/06 do kwoty po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie, począwszy od dnia 28 listopada 2018 roku, płatne z góry do 15-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk M. S. (1).

II.  oddala powództwo M. S. (1) w pozostałym zakresie;

III.  oddala powództwo R. S. (1) o uchylenie obowiązku alimentacyjnego
w całości.

IV.  zasądza od pozwanego R. S. (1) na rzecz powódki M. S. (1) kwotę 1290 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  zasądza od pozwanego R. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie) kwotę 291,51 zł tytułem zwrotu ½ kosztów opinii biegłej psycholog, w pozostałym zakresie koszty opinii biegłej psycholog zalicza na rachunek Skarbu Państwa;

VI.  wyrokowi w pkt I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powódka M. S. (1), reprezentowana przez fachowego pełnomocnika wniosła o podwyższenie od pozwanego R. S. (1) alimentów na swoją rzecz z kwoty po 400 zł miesięcznie, orzeczonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 28 kwietnia 2006 roku w sprawie IC 500/06 do kwoty po 800 zł miesięcznie. Na uzasadnienie pozwu podała, że w czasie, gdy orzekano poprzednie alimenty była małoletnia, a obecnie pomimo bycia osobą pełnoletnią nie jest w stanie i wielce prawdopodobne jest, że dalej nie będzie mogła samodzielnie się utrzymywać z powodu swojego stanu zdrowia. Powódka wskazała że cierpi na wodogłowie wrodzone bez zastawki, epilepsję, ma orzeczoną niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym, jest upośledzona umysłowo w stopniu lekkim, stwierdziła nadto, że ma dodatkowo porażenie nerwu twarzowego, że przebyła już 7 korygujących operacji plastycznych, że cierpi na krótkowzroczność, pozostaje pod stałą specjalistyczną opieką neurologa, chirurga plastyka, okulisty, psychiatry i innych specjalistów, że cierpi na słoniowatość nóg, co wymaga rehabilitacji, z której korzystała. Powódka twierdziła, że nie jest zdolna nawet do lekkiej pracy, że posiada ograniczone możliwości intelektualne, zdarza się że nie rozumie podstawowych, prostych komunikatów, że korzystała z kształcenia specjalnego, a podstawowe czynności wokół siebie wykonuje na polecenie i pod kierunkiem matki i pod jej kierunkiem. Przedstawiając swoje miesięczne koszty utrzymania powódka wskazała, że składają się na nie: wyżywienie około 500-600 zł, środki czystości 200-300 zł, odzież 400 zł, koszty użytkowania mieszkania 323,93 zł dojazdy do lekarzy, na zajęcia terapeutyczne 200 zł, utrzymanie psa 50 zł, lekarstwa, suplementy, diety – 100-150 zł, łącznie (...),17. Ponadto w w/w wyliczeniu wg powódki należy ująć sporadyczne, nieoczekiwane wydatki związane ze zdrowiem, których koszt jest znacznie wyższy niż zwyczajowo, na przykład zakup okularów, wyjazdy na turnusy rehabilitacyjne, a część lekarstw też jest nierefundowana. Dochody powódki – jak wskazano w pozwie – wynoszą: zasiłek stały - 90 zł, alimenty - 400 zł, dodatek mieszkaniowy 147,35 zł, zasiłek pielęgnacyjny 153 zł. Odnośnie sytuacji materialnej pozwanego wskazano, że od prawie 20 lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży zabawek, jednak wysokość jego wynagrodzenia powódce jest nieznana, jednakże w ocenie powódki można wnioskować, że mając określoną pozycję w branży, wypracowaną opinię jest w stanie uzyskać odpowiednio wysokie wynagrodzenie, sięgające co najmniej średniego wynagrodzenia w kraju. Wg powódki pozwany nie ma nikogo na utrzymaniu, poza powódką płaci alimenty na jej brata M. w kwocie 300 zł miesięcznie, jak również na dziecko z drugiego związku - 450 zł, prawdopodobnie mieszka z drugą partnerką. Matka powódki – jak wskazano - jest osobą bezrobotną, prowadzi gospodarstwo domowe z partnerem który dokłada się bieżących opłat, z uwagi na konieczność opieki nad córką do stycznia 2016 roku jej matka otrzymywała zasiłek w wysokości 1100 zł, jednak po przyznaniu powódce umiarkowanego stopnia niepełnosprawności odebrano jej ten zasiłek i podwyższono jedynie zasiłek pielęgnacyjny do kwoty 153 zł miesięcznie, matka powódki ma również na utrzymaniu syna, który obecnie studiuje.

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 09 stycznia 2018 roku w sprawie Cz 13/18 zmieniono postanowienie Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 1 grudnia 2017 roku, w ten sposób że udzielono zabezpieczenia od pozwanego na rzecz powódki w kwocie po 600 zł miesięcznie.

Pozwany w dniu 12 lutego 2018 roku wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz złożył powództwo wzajemne wnosząc o uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec M. S. (1). W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał, że żądanie alimentów w kwocie 800 zł jest nieadekwatne zarówno do usprawiedliwionych potrzeb M. S. (1) jak i przede wszystkim do możliwości majątkowych pozwanego, który poza powódką ma ustalony obowiązek alimentacyjny w kwocie 300 zł na syna M. oraz w kwocie 550 zł na W. S. – syna z nowego związku. Pozwany podkreślił, że powódka nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających rzekome koszty utrzymania wskazane w pozwie, jak również nie przedstawiła żadnych dowodów dotyczących możliwości zarobkowych pozwanego uzasadniających obowiązek alimentacyjny w żądanej wysokości. Pozwany zakwestionował regularne przyjmowanie przez M. S. (1) lekarstw i suplementów diety, zakwestionował wydatki na ubrania w wysokości 400 zł miesięcznie, na wyżywienie w kwocie 600 zł miesięcznie oraz wydatki na utrzymanie mieszkania jako nieudokumentowane. Kwestionował też koszt utrzymania psa, wskazując że nie są to usprawiedliwione potrzeby powódki, stwierdził, też, że nie udowodniono wydatków na dojazdy do lekarzy i zajęcia terapeutyczne w kwocie 200 zł miesięcznie. Podkreślił, że powódka wiele czasu spędza wraz z nim w jego domu rodzinnym oraz, że on organizuje jej wyjazdy wakacyjne, urlopowe i inne i wówczas zapewnia jej pełne utrzymanie. Odnośnie swoich możliwości zarobkowych, wskazał że pracuje jako kierowca, wyjeżdża w podróże służbowe, zarabia około 1550 zł miesięcznie, a po zapłaceniu alimentów pozostaje mu na własne utrzymanie 300 zł, dlatego wspierają go finansowo rodzice. Podkreślił, że nie posiada żadnego majątku, który mógłby spieniężyć, a z uwagi na wiek - 53 lata nie może znaleźć lepiej płatnej pracy.

Uzasadniając żądanie pozwu wzajemnego R. S. (1) wskazał, że powódka ma 27 lat i jest zdolna do pracy, co wynika z aktualnego orzeczenia o jej niepełnosprawności. Wskazał, że córka do tej pory nie podjęła żadnych prób szukania pracy, a umie korzystać z komputera, zaś w pobliżu jej miejsca zamieszkania są oferty pracy dla osób „o profilu powódki, za wynagrodzenie przekraczające minimalne wynagrodzenie na umowę o pracę” – jako przykład dołączył wydruki ofert pracy na stanowiskach sprzedawca i portier kierowanych do osób z niepełnosprawnością.

M. S. (1) w piśmie z dnia 26 lutego 2018 roku wniosła o oddalenie pozwu wzajemnego podnosząc, że pozwany/powód wzajemny nie rozumie jej potrzeb i możliwości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. S. (1) urodzona (...) pochodzi ze związku małżeńskiego R. S. (1) i R. S. (2). Rodzice powódki mieszkają w rozdzieleniu.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 28 kwietnia 2006 roku w sprawie IC 500/06 rozwiązano przez rozwód małżeństwo rodziców powódki bez orzekania o winie, wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią wówczas powódką i jej bratem powierzono matce oraz orzeczono alimenty od R. S. (1) na rzecz M. S. (1) w kwocie 400 zł miesięcznie i na rzecz M. S. (2) w kwocie 300 zł miesięcznie.

W czasie ustalania powyższych alimentów powódka miała 16 lat, była uczennicą szkoły specjalnej, do której była dowożona przez matkę, wymagała stałej pomocy, także w skorzystaniu nocą z toalety, miała problemy z poruszaniem się. Powódka w tamtym czasie zamieszkiwała wraz z matką, bratem i babką macierzystą w mieszkaniu tejże babki. Przedstawicielka ustawowa powódki w czasie, gdy orzekano rozwód nie pracowała, opiekowała się powódką, sama wykonywała jej rehabilitację, otrzymywała: świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 420 zł, zasiłek pielęgnacyjny - 144 zł, zasiłek rodzinny na dwoje dzieci – 86 zł oraz dodatek na rehabilitację powódki – 70 zł. Dokładała się matce kwotą 400 zł na koszty utrzymania mieszkania.

Pozwany/powód w czasie orzekania rozwodu prowadził własną działalność gospodarczą, zajmował się rozprowadzeniem zabawek, wyjeżdżał w trasy w poniedziałek, wracał w piątek. Miesięczny dochód deklarował w wysokości 1300 zł (karta 17 akt rozwodowych).

R. S. (1) w toku procesu rozwodowego zgodził się na alimenty żądane w pozwie 600 zł na M. i 400 zł na M., ostatecznie alimenty orzeczono w niższej wysokości.

Dowód: - kserokopia skróconego aktu urodzenia powódki – karta 6,

- kserokopia wyroku SO w Świdnicy z dnia 28 kwietnia 2006 roku – karta 7,

- akta sprawy IC 500/06 SO w Świdnicy,

Powódka jest osobą niepełnosprawną od urodzenia, choruje m. in. na padaczkę, ma wrodzone wodogłowie niereaktywne, uszkodzenie nerwu twarzowego oraz pyłkowicę, stwierdzono u niej otyłość.

W przeszłości powódka uczęszczała do szkoły specjalnej, funkcjonowała na poziomie upośledzenia, a deficyty obejmowały myślenie arytmetyczne, zasób słownictwa, percepcję wzrokową, możliwość trwałego zapamiętywania oraz koordynację wzrokowo-ruchową. W trakcie badań psychologicznych w 2010 roku ujawniono, że nie jest zdolna do analizy i syntezy wzrokowej oraz wizualizacji przestrzennej, co może wpływać na osłabienie zdolności twórczych, stwierdzono że nie ma wyćwiczonej pamięci trwałej, a gotowość odtwarzania zapamiętanego materiału jest niska. Powódka ukończyła edukację na poziomie szkoły zawodowej specjalnej, uczyła się zawodów kucharza i krawcowej, podchodziła do egzaminów zawodowych w tych zawodach, których nie zdała. W czasie edukacji zawodowej M. S. (1) nie nauczono gotować, do jej obowiązków należało przed wszystkim sprzątanie i zamiatanie kuchni, a na praktyce krawieckiej przewijanie poduszek, do maszyny jej nie dopuszczono.

Orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 2 lutego 2016 roku zaliczono M. S. (1) do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności od dnia 1 lutego 2016 roku do dnia 28 lutego 2021 roku. We wskazaniach dotyczących zatrudnienia stwierdzono, że zatrudnienie powódki powinno się odbywać się w warunkach chronionych, że wymaga szkolenia, w tym specjalistycznego, że wymaga uczestnictwa w terapii zajęciowej, że wymaga zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i inne według wskazań medycznych, że wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji. Odwołanie powódki od powyższego orzeczenia zostało oddalane wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 28 listopada 2016 roku w sprawie IV U 206/16. Wyrok powyższy jest prawomocny od dnia 06 kwietnia 2017 roku.

Poprzednio od urodzenia M. S. (1) była zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności.

Powódka od 09 września 2016 roku pozostaje na leczeniu w (...) w D. z powodu upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim i padaczki, jest także leczona w poradni reumatologicznej, ma wodogłowie.

Dowód: - orzeczenie o niepełnosprawności – karta 8,

- akta IV U 206/16 SR w Świdnicy,

- zaświadczenie z poradni (...) – karta 9,

- zaświadczenie od lekarza neurologa – karta 10,

- zaświadczenie lekarza pediatry – karta 11,

- opinie z badań psychologicznych – karta 13, 14,

- orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego – karta 15-16,

- diagnoza psychologiczna – karta 17,

- zeznania świadka R. S. (2) – karta 148-149,

- zeznania świadka U. S. – karta 149-150,

- zeznania świadka L. Ż. – karta 149-150,

- przesłuchanie powódki/ pozwanej wzajemnej – karta 152-153,

- przesłuchanie pozwanego/ powoda wzajemnego – karta 153 -154,

Powódka/pozwana wzajemna jest krótkowzroczna, nosi okulary, których koszt zakupu w dniu 24 października 2018 roku wraz z badaniem optometrycznym wyniósł 480 zł. Gdy M. S. (1) poprosiła ojca o pomoc finansową przy zakupie okularów ten odmówił.

M. S. (1) bierze stale leki: eutyroks i depakine, nexpram, promazyne, co kosztuje co najmniej 50 zł miesięcznie, jest leczona m. in. z powodu zaburzeń depresyjnych, niedoczynności tarczycy, wodogłowia wewnętrznego, epilepsji. Tabletki córce szykuje matka.

W większości wizyty lekarskie powódki są nieodpłatne, jednakże matka konsultowała córkę prywatnie dwukrotnie u neurologa we W., koszt jednej wizyty to 100 zł. M. S. (1) miała też robiony rezonans w W., na który także pojechała z matką. Powódka/ pozwana wzajemna uczęszczała też do psychologa, dwa razy w tygodniu, w cyklach dwumiesięcznych, co zostało przerwane po umieszczeniu jej w szpitalu w L..

Powódka/ pozwana wzajemna nie może jeździć na rowerze, bo traci równowagę, nie może biegać bo jest tęga i ciężka, ma także problem z nogami, źle stawia nogi, co powoduje, że szybko niszczy buty. Koszt butów dla M. S. (1) to co najmniej 300-400 zł rocznie, na ubrania potrzeba więcej, gdyż trzeba jej było wymienić odzież po schudnięciu, co udało się przeprowadzić matce a było wskazane medycznie. Powódka ma duży apetyt, nie potrafi kontrolować spożywania posiłków, nie umie sobie odmówić słodyczy, robi długi w sklepach, które są potem spłacane przez matkę. W ostatnim czasie matka odchudziła ją ze 107 kg do 80 kg.

Decyzją Ośrodka Pomocy (...) w B. z dnia 28 lutego 2018 roku udzielono M. S. (1) pomocy w formie bezpłatnego korzystania z usług Zespołu Ośrodków (...) w B., z którego nadal korzysta, dojeżdżając sama autobusem komunikacji publicznej lub czasami jest odbierana przez matkę. Na zajęciach w (...) powódka/ pozwana wzajemna wykonuje m. in prace plastyczne, nie uzyskuje z tego tytułu dochodu.

M. S. (2) studiuje na studiach dziennych, zamieszkuje poza B..

M. S. (1) mieszka wraz z matką i jej partnerem w B., w mieszkaniu o powierzchni 40,80 m ², gdzie koszt czynszu wynosi około 291,91 zł miesięcznie, koszt energii elektrycznej 415 zł miesięcznie, wody około 100 zł miesięcznie, internetu około 100 zł. Matka powódki ma przyznany dodatek mieszkaniowy w wysokości 150 zł miesięcznie, zatem po jego odjęciu miesięczny koszt utrzymania mieszkania przypadający na powódkę wynosi około 300 zł. Powódka/ pozwana wzajemna korzysta z komputera, w tym z internetu, gra w gierki dla małych dziewczynek, słucha muzyki, nie umie obsługiwać programu (...), pisze słabo na komputerze, ma za grube palce. M. S. (1) użytkuje też telefon, którego koszt miesięczny wynosi 30 zł. M. bardzo lubi rozmawiać przez telefon, często dzwoni do członków rodziny, w tym do ojca. W przeszłości zdarzyło się, że gdy M. dzwoniła, a ojciec nie miał czasu ten powiedział, aby go „nie molestowała” co odebrała w sposób dosłowny.

M. nie ma koleżanek, ma psa, którego koszt utrzymania wynosi 50 zł miesięcznie, nie miała psa, gdy orzekano rozwód. Powódka/pozwana wzajemna jest samodzielna w podstawowych kwestiach higienicznych, potrafi posprzątać jednakże średnio dobrze, umie zmywać, także nie zawsze dokładnie, pomaga przy pieczeniu ciast, przeniesie herbatę, gdy jest mniej nalane, pełnej szklanki nie przeniesie. Nie umyje sama sobie głowy, pleców, nie obetnie paznokci, nie ogoli się. Odnośnie zakupów jest samodzielna w sklepach samoobsługowych, choć bywa, że kupuje więcej niż potrzeba robiąc długi, które spłaca matka. Powódka/ pozwana wzajemna nie potrafi adekwatnie do swojego wieku (28 lat) oceniać ludzi, jest zbyt ufna, nie krytyczna, infantylna. Matka w przeszłości zablokowała jej konto na F., gdyż przestraszyła się słów, które córka napisała. M. S. (1) nie ma poczucia czasu, nie wyłącza włączonych urządzeń, z powodu wodogłowia nie może się schylać na dłużej niż 30 sekund, potrzebuje pomocy przy wchodzeniu na schody.

W dniu 03 lipca 2018 roku powódka została skierowana przez lekarza rodzinnego do szpitala psychiatrycznego w L. z powodu wahań nastroju i agresji, pobiła babcię staruszkę. Przebywała w nim do 08 sierpnia 2018 roku. W czasie pobytu w szpitalu stwierdzono u niej zaburzoną orientację, ograniczony poziom percepcji, stany lekowe oraz brak orientacji co do czasu. Przy wypisie ze szpitala zalecono stosowanie D., E., A. oraz kontynuowanie leczenia w warunkach ambulatoryjnych.

Matka wraz z partnerem wielokrotnie jeździli do powódki w czasie gdy przebywała w szpitalu, pokonując 80-90 km w jedną stronę, co kosztowało co najmniej co najmniej 60 zł za jeden przejazd, takich przejazdów było 2-3 w tygodniu.

Powódka/pozwana wzajemna miała w młodym wieku torbiel na twarzy i naczynia limfatyczne, to zostało usunięte, jednakże przy operacji uszkodzono nerw twarzowy. Powyższe skutkowało koniecznością wykonania kolejnych operacji plastycznych w szpitalu w P., było ich 7, leczenie nie zostało zakończone, w styczniu 2019 roku zaplanowana jest kolejna wizyta. Na leczenie do P. córkę woziła matka lub jej partner, ojciec odwiedził córkę w P. dwukrotnie.

Powódka jest zarejestrowana w PUP w D. jako bezrobotna bez prawa do zasiłku od 13 kwietnia 2018 roku. Pracodawcy, do których skierowano M. S. (1), w tym Spółdzielnia (...) w D., odmówili jej przyjęcia wskazując, że nie spełnia oczekiwań, w jednym przypadku z powodu stanu zdrowia.

M. S. (1) nie ma własnych dochodów.

Powódka/pozwana wzajemna odczuwa potrzebę dbania o siebie, chce się umalować, pójść do fryzjera, ładnie ubrać.

Dowód: - umowa zlecenie i paragony z zakładu (...) – karta 18,

- oferty pracy – karta 91-83,

- decyzja (...) B. – karta 106, 140,

- faktura z prąd i blankiety wpłaty – karta 108,

- wyliczenie czynszu – karta 107,

- faktura za zakup leków – karta 122,

- kserokopia recepty – karta 123,

- informacja lekarza psychiatry - karta 124,

- zeznania H. S. – karta 126,

- zaświadczenia pobytu w szpitalu – karta 136-137,

- zaświadczenie lekarskie – karta 138,

- skierowanie do szpitala psychiatrycznego – karta 139,

- decyzja Starosty (...) – karta 141,

- skierowanie na rozmowy kwalifikacyjne – karta 143-147,

- informacja dla lekarza kierującego – karta 169,

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – karta 170,

- zeznania świadka R. S. (2) – karta 148-149,

- zeznania świadka U. S. – karta 149-150,

- zeznania świadka L. Ż. – karta 149-150,

- przesłuchanie powódki/ pozwanej wzajemnej – karta 152-153,

- przesłuchanie pozwanego/ powoda wzajemnego – karta 153 -154,

W opinii sądowo – psychologicznej z dnia 05 listopada 2018 roku biegła psycholog J. O., będąc obecna w czasie przesłuchania powódki/pozwanej wzajemnej oraz po przeprowadzeniu badań psychologicznych wskazała, że M. S. (1) jest osobą o obniżonym intelekcie (górna granica upośledzenia umysłowego lekkiego), a deficyty funkcji poznawczych dotyczą między innymi myślenia przyczynowo – skutkowego, planowania przewidywania, że dziewczyna nie rozumie bardziej złożonych norm społecznych, ma problemy z myśleniem na liczbach, jest niedojrzała społecznie, infantylna, podatna na namowy i sugestii innych, łatwa do wykorzystywania, że nie rozumie motywów swoich działań ani motywów działań innych osób, że ma słabą zdolność samokontroli, łatwo traci panowanie nad sobą, jest egocentryczna i egoistyczna, emocjonalnie płytka, brak jej prawidłowej modulacji zachowań w zależności od społecznego kontekstu np. mogą wystąpić zachowania wygórowane, nieadekwatne do bodźca, nagły wybuch złości i agresji, kiedy źle odczyta wysłany do niej sygnał. Jej umiejętności w zakresie poprawnych relacji z innymi są niskie, łatwo się obraża, jest skłonna do urazy, jeżeli np. nie zaspokoi się jej potrzeb tak jak akurat tego oczekuje. Unika dłuższego wysiłku, brak jej wytrwałości w realizacji celów, ma problemy z odraczaniem gratyfikacji, brak jej krytycyzmu odnośnie swoich ograniczeń, jest zmienna w swoich sądach, nie potrafi efektywnie pełnić podstawowych ról życiowych, oczekuje pomocy, wsparcia, chętnie zawiesza się na innych, głównie na matce. Zdaniem biegłej z powodu obniżenia intelektu i cech osobowościowych M. S. (1) ma problemy w kontaktach z innymi, problemy z wchodzeniem w prawidłowe relacje interpersonalne, a efekty prowadzonej terapii psychologicznej nie będą u niej wysokie, bowiem istnieje organiczne podłoże cechy osobowości.

Strony nie kwestionowały powyższej opinii.

Dowód: - opinia sądowo – psychologiczna – karta 159-168,

- informacja dla lekarza kierującego – karta 169,

Matka powódki/ pozwanej wzajemnej z zawodu jest technikiem chemikiem. Przez wiele lat nie pracowała opiekując się powódką/pozwaną wzajemną, uzyskując w związku z tym świadczenie z (...), które utraciła gdy M. zaliczono do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Obecnie R. S. (2) otrzymuje na córkę zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 150 zł.

W toku procesu R. S. (2) podjęła staż w wodociągach, ze skierowania Urzędu Pracy jako biochemik uzyskując dochód 940 zł, w utrzymaniu pomaga jej L. Ż. – jej partner, z którym jest w związku od 4 lat, który pomaga w wożeniu M. do lekarzy i ponosi koszty paliwa.

Dowód: - decyzja Starosty (...) – karta 142,

- zeznania świadka R. S. (2) – karta 148-149,

- przesłuchanie powódki/ pozwanej wzajemnej – karta 152-153,

- przesłuchanie pozwanego/ powoda wzajemnego – karta 153 -154,

Pozwany/powód wzajemny ma na utrzymaniu troje dzieci: powódkę - lat 28, M. – lat 24, który studiuje na ostatnim roku na Politechnice oraz W. – lat 10, na wszystkie dzieci płaci alimenty, na M. 300 zł miesięcznie, na W. 550 zł miesięcznie. Pozwany/powód wzajemny płaci alimenty na powódkę w terminie, bez pośrednictwa komornika.

R. S. (1) mieszka wraz z matką w domu położonym B., przy ul. (...), jest zatrudniony jako jedyny pracownik w firmie swojej matki, która jest na emeryturze. Pozwany/powód wzajemny pracuje na stanowisku kierowcy – zaopatrzeniowca, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 2009 roku, a jego wynagrodzenie w 2017 roku wynosiło 2000 zł brutto, obecnie 2100 zł brutto. Będąc kilka dni poza domem - praktycznie wyjeżdża na cały tydzień weekendy spędzając w domu - pozwany delegacji nie dostaje, otrzymuje jednak pieniądze firmowe na wyżywienie, paliwo i nocleg w trasie. R. S. (1) z zawodu jest technikiem samochodowym, w zawodzie jednak nie pracował. Nie ma też stwierdzonej niepełnosprawności Pozwany/powód wzajemny jest właścicielem 15 – letniego samochodu marki A., na co dzień jeździ firmowym busem z firmy swej matki.

Pozwany zamknął własną działalność gospodarczą, tożsamą jak obecna jego matki i został zatrudniony w jej firmie z najniższym wynagrodzeniem. Matka pozwanego/powoda wzajemnego pracuje co 2-3 dzień, przyjmuje towar, wykonuje przelewy, przekazuje dokumenty do księgowej.

W przeszłości R. S. (1) spotykał się z powódką, która go odwiedzała kilka raz w miesiącu, także u niego nocowała, zapewniał jej wówczas wyżywienie, czasami wycieczki. Relacje pogorszyły się po wniesieniu pozwu w niniejszej sprawie, córka ostatni raz spotkała się z ojcem w Boże Narodzenie 2017 roku, była na wigilii u dziadków ojczystych. Ojciec także spędzał w przeszłości część wakacji z córką, wyjeżdżali m. in. do domu dziadków R. S. (1) w M., w którym nie było łazienki lub zabierał ją w trasy, byli też u rodziny w Niemczech. Na wypoczynek na wczasy ojciec córki nie zabierał.

Pozwany/powód wzajemny pojechał jeden raz do córki do szpitala w L., gdzie przebywała w wakacje 2018 roku jednak nie został wpuszczony, gdyż powódka/pozwana wzajemna była wystraszona i sobie tego nie życzyła.

Pozwany nie szukał innej, lepiej płatnej pracy. Pracę w A. odradzał mu syn, że to jest niedobra praca, kontrolowana, monitorowana, ojciec posłuchał w tym zakresie rady syna.

W przeszłości pozwany/powód wzajemny przekazywał córce prezenty, z wielu jednak nie była zadowolona, ubrania używane, które dostawała zwykle jej się nie podobały, a niemieckiego telefonu który jej przekazał nie umiała obsługiwać

Dowód: - dowody wpłat alimentów –karta 52-57,

- fotografie – karta 58-60,

- ugoda w sprawie o alimenty – karta 61,

- zaświadczenie o dochodach R. S. (1) – karta 63, 98-99,

- deklaracja podatkowa R. S. (1) pozwanego za 2016 rok – karta 64-77,

- korespondencja sms-owa stron – karta 79-80,

- zmiana warunków umowy o pracę – karta 84,

- zeznania świadka E. N. – karta 126,

- zeznania świadka H. S. – karta 126,

- przesłuchanie powódki/ pozwanej wzajemnej – karta 152-153,

- przesłuchanie pozwanego/ powoda wzajemnego – karta 153 -154,

Sąd zważył ponadto, co następuje:

Powództwo główne zasługuje na uwzględnienie w części. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala, zdaniem Sądu na uwzględnienie powództwa głównego w całości, a powództwa wzajemnego w żadnym zakresie.

Zgodnie z art. 128 k.r.io. obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo, w art. 133§1 k.r.io. wskazano zaś, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zatem pierwszym zagadnieniem, które należało rozstrzygnąć w niniejszej sprawie było ustalenie czy na R. S. (1) ciąży nadal obowiązek alimentacyjny względem 28 – letniej M., czyli ocena zasadności powództwa wzajemnego, gdyż zależnie od powyższego wnioskowania aktualne lub nie stawało się ewentualne ustalanie wysokości alimentów, czyli ocena zasadności powództwa głównego.

Nie budzi wątpliwości, że powódka jest osobą niepełnosprawną, która orzeczeniem z dnia 02 lutego 2016 roku została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, które jest prawomocne i ostateczne od dnia 06 kwietnia 2017 roku, kiedy to Sąd Okręgowy w Świdnicy oddalając apelację podzielił stanowisko Sądu I instancji o utrzymaniu orzeczenia (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 3 oraz 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 roku nr 127 pozycja 721 ze zm.) do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Z powołanego wyżej orzeczenia z dnia 02 lutego 2016 roku (karta 8) wynika, że M. S. (1) została uznana za osobę zdolną do pracy w warunkach pracy chronionej. Powód wzajemny przedstawia w pozwie wzajemnym oferty pracy z Internetu w zawodach sprzedawca, portier, czy pracownik ochrony fizycznej skierowane do osób z niepełnosprawnością, a wnioskując dalej przekonuje, że może ona uzyskiwać wynagrodzenie przekraczające wynagrodzenie minimalne.

Tymczasem zgormadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków, skierowań do pracy M. S. (1), gdzie odmówiono jej pracy jak przede wszystkim opinia biegłej psycholog z dnia 05 listopada 2018 roku prowadzi do wniosku, że realnych ofert pracy dla pozwanej wzajemnej na tutejszym terenie brak. Sam R. S. (1) w trakcie przesłuchania przyznał, że „M. sprząta średnio dobrze”, że „przy zmywaniu jak jest coś mniejszego to nie dociągnie”, „że nie przeniesie pełnej szklanki z herbatą, chyba, że nie rozmawia”. Na jakiekolwiek realne możliwości podjęcia pracy przez pozwaną wzajemną nie wskazywali zgłoszeni przez R. S. (1) świadkowie E. N. i H. S., które zgodnie potwierdziły, że dziewczyna kończąc szkołę specjalną nie zdobyła żadnego zawodu. Zaś z twierdzeń matki M. i jej partnera wynika, że dziewczyna nie obsługuje kuchenki, że nie włącza i wyłącza urządzeń domowych, że bywała oszukana przy zakupach, że jej zdolność obsługi komputera jest na poziomie małej dziewczynki, że nie potrafi nawiązywać dłuższych relacji społecznych. Z opinii biegłej – nie kwestionowanej przez strony - wynika, że M. S. (1) jest niedojrzała społecznie, naiwna i infantylna, bez zdolności krytycznego myślenia, skłonna do pochopnych i nieprzemyślanych zachowań, a przy tym łatwo traci panowanie nad sobą. Wątpliwe jest zatem – zdaniem Sądu - by taka osoba mogłaby podjąć pracę sprzedawcy, co sugeruje jej ojciec, czy też pracownika ochrony lub portiera, skoro nie cechuje jej odpowiedzialność, a przy tym nie adekwatnie ocenia sygnały społeczno – emocjonalne. Także oferty pracy przedstawione M. przez Powiatowy Urząd Pracy okazały się nie trafione, gdyż pracodawcy zakwestionowali jej przydatność, a jednym z takich podmiotów była Spółdzielnia (...), zatem typowy zakład pracy chronionej na tutejszym terenie, gdzie kierownik działu (...) wskazał, że kandydatka nie spełnia wymaganych oczekiwań. Powód wzajemny, na którym ciąży ciężar dowodu nie wykazał, gdzie faktycznie jego dorosła, niepełnosprawna córka, bez doświadczenia zawodowego i umiejętności społecznych mogłaby pracować zarobkowo. Co istotne w przeszłości M. S. (1) miała praktyki w firmie krawieckiej, tam jednak zawodu nie zdołała się nauczyć, lecz jedynie przewracała poduszki, bo nie dopuszczono jej do maszyny, zaś w szkole kucharskiej jedynie sprzątała – zamiatała, co jak sam ojciec przyznał - nie robi dokładnie.

Z powyższego wynika jednoznacznie, że M. S. (1) nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, a jej jedynym dochodem jest zasiłek stały w kwocie 90 zł, który oczywiście nie wystarcza na zaspokojenie jej wszystkich usprawiedliwionych potrzeb życiowych, a dziewczyna ta nie ma też żadnego majątku. W tych okolicznościach, mimo, że powódka/pozwana wzajemna jest osobą dorosłą to na jej rodzicach - z racji jej niepełnosprawności - ciąży nadal ciężar jej utrzymania, szczególnie, że oboje są osobami zdolnymi do pracy, co skutkowało oddaleniem pozwu wzajemnego i orzeczeniem jak w punkcie III. wyroku.

Przystępując następnie do oceny zasadności powództwa głównego, należy przywołać art. 138 k.r.i o., który stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez wyrażoną w tym przepisie zmianę stosunków rozmieć należy istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony wcześniej zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania.

Mając na uwadze powyższy przepis, jak również normę wyrażoną w przepisie
art. 135 § 1 k.r.i o., zgodnie z którą zakres obowiązku alimentacyjnego zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentacji z drugiej zaś uwarunkowany jest możliwościami zarobkowymi i majątkowymi osób zobowiązanych, Sąd miał obowiązek w niniejszej sprawie ustalić wysokość środków niezbędnych do utrzymania M. S. (1), zdolności zarobkowania, jak również aktualne możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego/powoda wzajemnego i wielkości te rozważył w kontekście potrzeb powódki oraz możliwości zarobkowych pozwanego, jakie znalazły się u podstaw ustalenia alimentów w sprawie I C 500/06, uwzględniając dodatkowo szczególne okoliczności niniejszej sprawy, to jest fakt, że gdy ustalano ostatnie alimenty powódka była osobą małoletnią, a obecnie jest dorosłą osobą, nie kontynuującą edukacji.

Przedstawione wyżej uregulowania pozwalają na dostosowanie rozmiarów wysokości alimentów do aktualnej sytuacji osób uprawnionych i zobowiązanych.

W niniejszej sprawie sama okoliczność, iż ostatnie ustalenie alimentów miało miejsce ponad 12 lat temu uzasadnia żądanie ich zmiany, jednakże przy ich zmianie należy uwzględnić nie tylko sytuację materialną i potrzeby osób uprawnionych, ale także osób zobowiązanych do alimentacji.

Ustalając możliwości zarobkowe zobowiązanego do alimentacji R. S. (1), Sąd oparł się ustaleniach poczynionych w czasie sprawy o rozwód oraz wziął pod uwagę twierdzenia pozwanego złożone w czasie jego przesłuchania w niniejszej sprawie, z których wynika, że poza dochodem wskazanym w zaświadczeniu o wynagrodzeniu uzyskuje faktycznie dodatkowe środki na własne utrzymanie w ciągu tygodnia, gdy jest w trasie, które przeznacza na własne wyżywienie, czyli nie wydatkuje na te potrzeby własnych pieniędzy, co oczywiście rodzi oszczędności. Z twierdzeń pozwanego/powoda wzajemnego wynika, że zwykle w trasie jest od poniedziałku do piątku, czyli przez te 5 dni w każdym tygodniu ma zapewnione wyżywienie z firmowych pieniędzy. Taka sytuacja jest to wybór pozwanego i jego matki – formalnie pracodawcy, gdyż gdyby R. S. (1) otrzymywał należne pracownikowi diety za podróż służbową jego dochód miesięczny wzrósłby o 600 zł (przy przyjęciu że w miesiącu jest 4 tygodnie, w podróży jest 5 dni w każdym tygodniu, a dieta wynosi 30 zł) i jest to dochód nie opodatkowany.

Reasumując – w ocenie Sądu – możliwości zarobkowe pozwanego/powoda wzajemnego są większe niż przekonuje i dokumentuje zaświadczeniem od pracodawcy. Skoro na pozwanym ciąży obowiązek alimentacyjny na troje dzieci, powinien w pełni wykorzystywać swoje możliwości zarobkowe, w obecnych czasach dobrej koniunktury i usilnego poszukiwania pracowników przez pracodawców szukać lepszych lub dodatkowych źródeł dochodów, a nie ograniczać się do twierdzeń, że nie ma doświadczenia w innej pracy lub, że praca w A. jest niedobra, bo monitorowana. Szczególnie, że jak sam twierdzi sprzedaż zabawek i pomocy szkolnej w formie bezpośredniej, nie jest już tak dochodowa jak poprzednio. Zdaniem Sądu R. S. (1) jest w stanie zarobić powyższej 2000 zł netto miesięcznie, szczególnie, że ze złożonej przez niego jednej z ofert pracy z Centralnej Bazy Ofert Pracy, którą adresował do nie mającej doświadczenia w handlu i umiejętności społecznych M. S. (1) – wynika, że przy sprzedaży mógłby zrobić nawet 3500 zł brutto miesięcznie (karta 81), a przecież ona ma wieloletnie doświadczenie w handlu.

Sąd zważył oczywiście, że w porównaniu z okresem, gdy orzekano poprzednie alimenty pozwany/powód wzajemny ma na utrzymaniu kolejne dziecko i płaci na nie alimenty w wysokości 550 zł – jednakże okoliczność tak nie może być przesądzająca, szczególnie że dziecko to ma już 10 lat, R. S. (1) nie uczestniczy w jego wychowaniu, może zatem podejmować dodatkowe zajęcia by spełniać swoje obowiązki wobec wszystkich dzieci, szczególnie w obecnych czasach gdzie wiele osób podejmuje dodatkowe okresowe zatrudnienie za granicą, by ratować swój budżet. Pozwany/powód wzajemny z niezrozumiałych względów, najpewniej z wygody tego nie czyni, zasłaniając się wiekiem i bliżej nie potwierdzonymi problemami zdrowotnymi.

Po określeniu, we wskazany sposób kondycji finansowej pozwanego/powoda wzajemnego Sąd ustalił sytuację materialną i możliwości zarobkowe matki powódki/pozwanej wzajemnej R. S. (2), która nie pracowała od bardzo wielu lat, z powodu opieki nad córką znalazła się faktycznie poza rynkiem pracy - a fakt ten był aprobowany i akceptowany przez powoda/pozwanego wzajemnego w czasie trwania małżeństwa. R. S. (2), kobieta obecnie 53 letnia, zatem jedynie rok młodsza od pozwanego/powoda wzajemnego – inaczej niż on - pokonuje jednak z trudności, stara się być aktywna na rynku pracy, podjęła staż zlecony przez Urząd Pracy z wynagrodzeniem 940 zł, dzięki temu aktywizuje się zawodowo, skutkiem czego po zakończeniu tego stażu jej możliwości zarobkowe należy określić na poziomie najniższego wynagrodzenia, czyli 2100 zł brutto miesięcznie. R. S. (2), inaczej niż R. S. (1) ma ograniczone możliwości w podejmowaniu dodatkowego zatrudnienia, bo opiekuje się niepełnosprawną córką, co wymaga znacznego zaangażowania, z którego ojciec się wyłączył.

Przy tak ustalonych możliwościach zarobkowych i majątkowych rodziców powódki/pozwanej wzajemnej - Sąd kierując się normą prawną wyrażoną w przepisie art. 138 §1k.r.io., rozważył jak zmieniły się usprawiedliwione potrzeby powódki/pozwanej wzajemnej.

Wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwalają, zdaniem Sądu przyjąć, że koszty utrzymania powódki, znacznie wzrosły przez okres 12 lat gdy orzekano poprzednie alimenty, o co najmniej 400 zł.

Wzrost cen w porównaniu z tamtym okresem jest ewidentny i znany powszechnie, a zestawienie minimalnego wynagrodzenia, które w 2006 roku wynosiło 899,10 zł z obecnym na poziomie 2100 zł brutto – prowadzi do jednoznacznego wniosku, że wzrosły koszty utrzymania M. S. (1). Gdy orzekano poprzednie alimenty M. była uczennicą nieodpłatnej publicznej szkoły specjalnej, do której była dowożona przez matkę, obecnie uczęszcza na zajęcia Środowiskowego (...) Samopomocy – co także rodzi koszty dojazdu, zatem zmniejszenia wydatków w tym zakresie nie ma. Pozwany/powód wzajemny nie wykazał jakich kosztów utrzymania M. S. (1) ubyło w porównaniu z okresem gdy ustalano ostatnie alimenty, zaś powódka/pozwana wzajemna i jej matka wykazały dodatkowe koszty w postaci kosztów telefonu 30 zł, utrzymania psa – 50 zł, czy też kosmetyków i środków czystości, których poziom wzrostu cen sąd ustalił jednak na niższym poziomie niż podawała matka tj. 30 zł, uznając, że jest to adekwatne do możliwości zarobkowych jej rodziców. Odnośnie kosztów utrzymania psa – Sąd wbrew twierdzeniom ojca uznał te koszty jako usprawiedliwiony wydatek na utrzymanie córki, która nie ma umiejętności wchodzenia w relacje społeczne, nie ma koleżanek, nie prowadzi życia towarzyskiego, którego pragnie, a posiadanie psa daje jej możliwość różnorodnej aktywizacji, w tym wychodzenia z nim na spacery, co jest ze wszech miar oczekiwane, przy jej tendencji do tycia. Co do wysokości kosztów utrzymania psa określonych na poziomie 50 zł Sad uznał, że są one adekwatne, uwzględniające konieczność zakupy karmy oraz okazjonalnej opieki weterynaryjnej, w tym szczepień.

W porównaniu z 2006 rokiem wzrosły też koszty wyżywienia i wydatki na odzież i ubranie powódki, co wynika z powszechnego wzrostu cen, a wzrost ten Sąd ustalił na poziomie po 75 zł na wyżywienie i po 75 zł na obuwie i odzież miesięcznie, uznając, że kwoty taki wzrost jest realny po 12 latach, a w związku ze zmianami wagi M. S. (1) i niszczeniem butów, przez nieprawidłowe stawianie stóp częściej niż inni dorośli nadal potrzebuje ona częstej wymiany odzieży i obuwia.

Wzrosły także koszt związane z utrzymaniem mieszkania, gdyż obecnie R. S. (2) nie zamieszkuje jak poprzednio w domu matki, lecz ze swoim partnerem w osobnym mieszkaniu, którego koszt utrzymania wynosi około 920 zł miesięcznie (uwzględniając dodatek mieszkaniowy 770 zł miesięcznie), zatem w przeliczeniu na 3 osoby (gdyż M. mieszka osobno) na M. przypada kwota około 250 zł miesięcznie. Porównując ten wydatek z kwotą 400 zł, którą R. S. (2) dokładała swej matce w toku sprawy o rozwód jako udział swój i dzieci w kosztach utrzymania mieszkania (zatem na jedną osobę przypadało około 133 zł miesięcznie) wzrost o około 120 zł należało uznać za udowodniony.

Na wysokość obecnych alimentów ma też wpływ wzrost wydatków na leczenie M. i jej dojazdy do lekarzy oraz dojazdy jej matki do niej, gdy przebywała w szpitalu w L.. W toku sprawy rozwodowej wydatków na leczenie matka nie wykazała, podała jedynie, że na paliwo wydawała około 200 zł miesięcznie, dowożąc córkę do szkoły oraz do lekarzy na konsultacje. Obecnie matka wskazuje, że na same lekarstwa potrzeba ponad 50 zł miesięcznie, a konieczność wyjazdów do lekarzy nie zmniejszyła się. Kontynuowane jest leczenie w postaci operacji plastycznych w P., których było 7, w styczniu 2019 roku kolejna, a pobyt córki w wakacje w szpitalu w L. przez ponad miesiąc, wymagał dużych nakładów na paliwo, gdy odwiedzała córkę – wg matki nawet 400 zł miesięcznie, w tamtym okresie. Uwzględniając powyższe, powtarzany wielokrotnie wzrost cen w porównaniu z 2006 rokiem (kiedy cena benzyny wynosiła około 4 zł za litr, a obecnie około 5 zł ) Sąd ustalił, że łączny wzrost wydatków na leczenie, dojazdy do lekarzy i wizyty lekarskie wynosi 50 zł w stosunku miesięcznym, uznając, że matka ani sama M. S. (1) nie wykazały wyższego wzrostu wydatków w tym zakresie.

Reasumując należy stwierdzić, że ustalona w 2006 roku kwota alimentów w chwili obecnej nie odpowiada potrzebom powódki, a jej usprawiedliwione potrzeby wzrosły o ponad 400 zł miesięcznie, co zdaniem Sądu należy podzielić na obydwoje rodziców po połowie, mimo, że matka ma większy osobisty wkład w opiekę nad niepełnosprawną córką, jednakże mając na względzie, że na pozwanym/powodzie wzajemnym ciąży obowiązek alimentacyjny na jedno dziecko więcej – Sąd uznał, że nie sposób obciążyć ojca „podwyżką” alimentów wyższą niż 200 zł, choć potrzeby córki są wysokie.

Dlatego doszło do podwyższenia ustalonych alimentów do kwot po 600 zł miesięcznie, począwszy od dnia wyrokowania, gdyż w poprzednim okresie obowiązywało postanowienie o zabezpieczeniu, na tą samą kwotę.

Z powyższych względów, dalej idące powództwo M. S. (1) o podwyższenie alimentów oddalono jako nie uwodnione, skutkiem czego orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Osoba zobowiązana do alimentacji powinna w pełni wykorzystywać swoje siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania niezbędnych dochodów na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentów. Zarówno ojciec jak i matka powinni dołożyć wszelkich starań i podjąć odpowiednie zatrudnienie, aby zapewnić odpowiedni poziom życia swoim dzieciom. Zobowiązany do alimentacji powinien uczynić zadość swojemu obowiązkowi, choćby wiązało się to z istotnym uszczerbkiem i powodowało obniżenie stopy życiowej. W niniejszej sprawie matka łoży na utrzymanie córki i zapewnia jej codzienną specyficzną opiekę, dba o leczenie, wozi do szpitali, do specjalistów. Tymczasem pozwany korzysta z obecnej sytuacji, nie uczestniczy w leczeniu córki, a pracując w firmie swojej matki, faktycznie ponosi cały ciężar prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, generuje wszystkie dochody firmy, pozostając formalnie jedynie pracownikiem z minimalnym wynagrodzeniem.

Sąd uznał, że alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie są adekwatne do możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego/powoda wzajemnego, którego faktyczna sytuacja materialna i rodzinna jest stabilna, lepsza niż starał się przekonać Sąd, a uzyskiwane dochody plus firmowe z których korzysta w trasie pozwalają na zaspokojenie wszystkich jego potrzeb, utrzymanie samochodu oraz łożenie alimentów na pozostałe dzieci.

Uściślając obowiązek pozwanego/powoda wzajemnego wskazano termin, w którym mają być uiszczane miesięczne raty alimentacyjne, zaś orzeczenie o odsetkach znajduje oparcie w art. 481 § 1 k.c.

Orzeczenie o kosztach zostało oparte o przepis art. 13 i 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U. Nr 167, poz. 1398).

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i 100 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 i § 4 pkt 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 ze zmianami). Skoro bowiem powódka/pozwana wzajemna wygrała sprawę z pozwu głównego w 50 %, a pozwany/powód wzajemny w 50 %, a jednocześnie przegrał sprawę z pozwu wzajemnego w całości, to M. S. (1) należy mu się zwrot odpowiedniej części kwoty przewidzianej w rozporządzeniu, która wynosi dla powództwa głównego 900 zł – czyli ½ wynosi 450 zł, do czego należy doliczyć 900 zł za wygraną w całości sprawę w pozwu głównego, czyli łącznie 1350 zł, którą należało pomniejszyć o to co wygrał pozwany/powód wzajemny z pozwu głównego czyli 50 % tj. 60 zł ze 120 zł - zatem do zapłaty na rzecz M. S. (1) ustalono kwotę wskazaną w pkt. V. wyroku.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany orzeczeniu w pkt. I na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.